dcsimg

Prunus subhirtella ( Aser )

fornì da wikipedia AZ

Prunus subhirtella (lat. Prunus subhirtella) - gülçiçəyikimilər fəsiləsinin gavalı cinsinə aid bitki növü.

Mənbə

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AZ

Prunus subhirtella: Brief Summary ( Aser )

fornì da wikipedia AZ

Prunus subhirtella (lat. Prunus subhirtella) - gülçiçəyikimilər fəsiləsinin gavalı cinsinə aid bitki növü.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AZ

Prunus × subhirtella ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Prunus × subhirtella, the winter-flowering cherry,[2] spring cherry, or rosebud cherry,[3] is the scientific name for the hybrid between Prunus itosakura and Prunus incisa.[4][5][6] It is a small deciduous flowering tree originating in Japan, but unknown in the wild.

References

  1. ^ "Prunus × subhirtella". Plants of the World Online. Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 8 May 2022.
  2. ^ USDA, NRCS (n.d.). "'Prunus subhirtella'". The PLANTS Database (plants.usda.gov). Greensboro, North Carolina: National Plant Data Team. Retrieved 15 October 2015.
  3. ^ Bailey, L.H.; Bailey, E.Z.; the staff of the Liberty Hyde Bailey Hortorium. 1976. Hortus third: A concise dictionary of plants cultivated in the United States and Canada. Macmillan, New York.
  4. ^ "Prunus × subhirtella". RHS. Retrieved 5 March 2021.
  5. ^ Taxon: Prunus itosakura Siebold. GRIN-Global
  6. ^ Toshio Katsuki. (2015) Sakura. p.33. Iwanami Shoten. ISBN 978-4004315346

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Prunus × subhirtella: Brief Summary ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Prunus × subhirtella, the winter-flowering cherry, spring cherry, or rosebud cherry, is the scientific name for the hybrid between Prunus itosakura and Prunus incisa. It is a small deciduous flowering tree originating in Japan, but unknown in the wild.

P. ×subhirtella 'Omoigawa'

P. ×subhirtella 'Omoigawa'

P. ×subhirtella 'Ujou-shidare'

P. ×subhirtella 'Ujou-shidare'

P. ×subhirtella 'Ujou-shidare'

P. ×subhirtella 'Ujou-shidare'

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Prunus subhirtella ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

Prunus subhirtella o Edo higan es el nombre científico de una de las especies silvestres de cerezos nativos de Japón, y también es el nombre que se le da a los cultivares derivados de esta especie. El nombre científico del híbrido entre esta especie y Prunus incisa es Prunus × subhirtella. Históricamente, los japoneses han producido muchos cultivares de esta especie silvestre, y también se les llama cerezo llorón, cerezo de otoño o cerezo de floración invernal, debido a las características de cada cultivar.[7][1][2]

Desde 2018, el Departamento de Agricultura de los Estados Unidos ha clasificado la especie como Prunus itosakura. [2]​ El nombre itosakura originalmente se refiere al cerezo llorón, un cultivar derivado del Edo higan. Sin embargo, los cerezos llorones se les creían especies silvestres en el pasado y recibieron nombres científicos antes que el Edo higan. Itosakura, el nombre científico del cerezo llorón, también se ha aplicado al nombre científico de Edo higan, la especie tipo de estas especies, porque el nombre científico dado anteriormente tiene prioridad.[4]

Especies silvestres

Edohigan エドヒガン.jpg

La altura máxima del árbol es de más de 30 metros. Sus flores tienen cinco pétalos y son de color blanco o rosa pálido con muchas flores pequeñas. Sus hojas son ovaladas y de 5-10 cm de largo. Tiene muchos pelos en el tallo de las flores y hojas, que es lo que da origen a su nombre científico en latino. Florece antes que el cerezo Yoshino. Se caracteriza por poseer una gran cantidad de flores pequeñas que florecen antes de que se desplieguen las hojas, y esta característica ha sido heredada por los cultivares: cerezo Yoshino y cerezo llorón.[4][8]

Aunque crece lentamente, tiene un tronco firme, es resistente al daño de la nieve y al viento y no se pudre fácilmente, por lo que tiene una vida más larga que otros cerezos y es fácil hacer que se vuelva un árbol grande. Por esta razón, hay muchos árboles grandes y longevos de esta especie en Japón, y sus cerezos a menudo se consideran sagrados y se han convertido en un símbolo que representa a los santuarios sintoístas, templos budistas y áreas locales. Por ejemplo, Jindai-zakura que tiene alrededor de 2000 años, Usuzumi-zakura que tiene alrededor de 1500 años y Daigo-zakura que tiene alrededor de 1000 años, son árboles famosos.[4]​ A cambio de longevidad, Edo higan tarda mucho en florecer después de la germinación, y florece solo cuando alcanza unos 10 metros de altura. En algunos casos, pueden pasar varios años desde la germinación hasta la floración.[9]

Hay sinonimia para varios nombres científicos, incluido Prunus subhirtella var. ascendens,[10]Prunus pendula f. ascendens,[11]Cerasus itosakura (Siebold) Masam. et Suzuki,[1]​ y Cerasus spachiana Lavallée ex Ed. Otón.[2]

 src=
Jindai-zakura, un árbol de 2.000 años.
 src=
Usuzumi-zakura, un árbol de 1.500 años.
 src=
Usuzumi-zakura
 src=
Daigo-zakura, un árbol de 1.000 años.

Cultivares

Un estudio de ADN detallado realizado por el Instituto de Investigación de Silvicultura y Productos Forestales en 2014 demostró que muchos cultivares con ramas colgantes, como "Shidare-zakura" (cerezo llorón), y cultivares como el cerezo Yoshino, "Kohigan" y "Jugatsu -zakura", se derivaron del Edo higan.[11]

Según documentos históricos, hace 1.000 años, durante el período Heian, los japoneses crearon un cultivar, "Shidare-zakura", basado en esta especie, que es el cultivar más antiguo entre los cultivares de cerezo confirmados.[4]​ En el período Edo, el cultivo más popular del mundo, el cerezo Yoshino, se produjo cruzando esta especie con el cerezo Oshima . [12]

 src=
Miharu Takizakura, árbol de 1000 años. ("Pendula-rosea" también conocido como "Beni-shidare")

El cerezo llorón, que nació como una mutación del Edo higan, hereda las características de longevidad del Edo higan. Por esta razón, los santuarios sintoístas, los templos budistas y las zonas rurales de todo Japón tienen muchos cerezos llorones antiguos, entre los que es famoso el Miharu Takizakura, de 1.000 años de antigüedad. Muchos cultivares de cerezo llorón heredan la característica del Edo higan de que las flores florecen antes de que se desplieguen las hojas.[4]

 src=
P. × subhirtella "Autumnalis Rosea"

El híbrido interespecífico entre esta especie y Prunus incisa se denomina P. × subhirtella. Los cultivares de estos híbridos son mucho más pequeños que las especies silvestres, de unos 5 metros de altura, y son adecuados para plantar en jardines porque florecen desde una edad temprana.[1]P. × subhirtella "Jugatsu-zakura" (incorrectamente conocida como P. × subhirtella "Autumnalis") [13]​ se cultiva ampliamente por su propensión a florecer durante el clima templado de invierno.[14]P. × subhirtella "Autumnalis Rosea" se cultiva ampliamente en jardines y ha ganado el Premio al Mérito del Jardín de la Real Sociedad de Horticultura.[15]P. × subhirtella "Omoigawa" nació de las semillas de "Jugatsu-zakura" en la ciudad de Oyama en 1954, y se considera un híbrido entre "Jugatsu-zakura" y el cerezo Yoshino porque heredó los genes de esta especie, P. incisa y P. speciosa (cereza Oshima). "Omoigawa" florece solo en primavera.[16][17]P. × subhirtella "Ujou-shidare" se originó a partir de flores de cerezo en la residencia del poeta, Ujō Noguchi, ubicada en la ciudad de Utsunomiya, y se caracteriza por tener ramas caídas. [18]

Por otro lado, el híbrido interespecífico entre esta especie y Prunus speciosa (cerezo Oshima) se denomina P. × yedoensis, cerezo Yoshino.[1]​ El cerezo Yoshino hereda la característica de Edo higan de que las flores florecen antes de que se desplieguen las hojas y un gran tamaño. Por otro lado, no hereda la característica de crecimiento lento y es la variedad de flores de cerezo de más rápido crecimiento.[12][4]

 src=
 src=
Prunus itosakura "Pendula" Maxim. ("Shidare-zakura")
 src=
Prunus itosakura "Pendula-rosea" ("Beni-shidare")
 src=
Prunus itosakura 'Pendula-rosea' ('Beni-shidare')
 src=
 src=
Prunus itosakura "Plena-rosea" Miyoshi ("Yae-beni-shidare")
 src=
P. × subhirtella "Omoigawa"
 src=
P. × subhirtella "Omoigawa"
 src=
P. × subhirtella "Ujou-shidare"
 src=
P. × subhirtella "Ujou-shidare"

Referencias

  1. a b c d e f Classification and Morphological Identification of Cherry Blossoms. pp.95-96. Toshio Katsuki (2017).
  2. a b c d e f g h i j Taxon: Prunus itosakura Siebold. GRIN-Global
  3. Toshio Katsuki. (2015) Sakura. p.33. Iwanami Shoten. ISBN 978-4004315346
  4. a b c d e f g Toshio Katsuki. (2015) Sakura. pp.86-89. pp.178-182.
  5. En la clasificación de Japón y Taiwán, es una especie independiente.[4]
  6. Híbrido entre esta especie y Prunus incisa.[1]
  7. «Prunus × subhirtella». RHS. Consultado el 5 de marzo de 2021.
  8. Edo higan.
  9. Toshio Katsuki. (2015) Sakura. p.152.
  10. National Center for Biotechnology Information
  11. a b «Origins of Japanese flowering cherry (Prunus subgenus Cerasus) cultivars revealed using nuclear SSR markers». Shuri Kato, Asako Matsumoto, Kensuke Yoshimura, Toshio Katsuki etc. Consultado el 27 de febrero de 2021.
  12. a b Toshio Katsuki. (2015) Sakura. pp40-41.
  13. Botany Photo of the Day, 7 February 2011, the UBC Botanical Garden and Centre for Plant Research
  14. The European Garden Flora IV. 1995.
  15. «RHS Plant Selector - Prunus × subhirtella 'Autumnalis Rosea'». Archivado desde el original el 17 de mayo de 2013. Consultado el 19 de julio de 2013.
  16. 'Haruka'.
  17. «小山市の花、木、鳥». Oyama City. Consultado el 7 de marzo de 2021.
  18. Ujou-shidare.
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Prunus subhirtella: Brief Summary ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

Prunus subhirtella o Edo higan es el nombre científico de una de las especies silvestres de cerezos nativos de Japón, y también es el nombre que se le da a los cultivares derivados de esta especie. El nombre científico del híbrido entre esta especie y Prunus incisa es Prunus × subhirtella. Históricamente, los japoneses han producido muchos cultivares de esta especie silvestre, y también se les llama cerezo llorón, cerezo de otoño o cerezo de floración invernal, debido a las características de cada cultivar.​​​

Desde 2018, el Departamento de Agricultura de los Estados Unidos ha clasificado la especie como Prunus itosakura. ​ El nombre itosakura originalmente se refiere al cerezo llorón, un cultivar derivado del Edo higan. Sin embargo, los cerezos llorones se les creían especies silvestres en el pasado y recibieron nombres científicos antes que el Edo higan. Itosakura, el nombre científico del cerezo llorón, también se ha aplicado al nombre científico de Edo higan, la especie tipo de estas especies, porque el nombre científico dado anteriormente tiene prioridad.​

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Prunus subhirtella ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Prunus subhirtella est un arbuste de la famille des Rosaceae. On le trouve en Asie de l'est, à l'état sauvage.

Cet arbuste ornemental est également cultivé un peu partout sur l'hémisphère nord. Il fleurit abondamment d'avril à mai. Les fleurs sont blanches à rosées.

Hybrides

  • C'est l'un des parents de l'hybride Prunus ×yedoensis.
  • Prunus ×subhirtella 'Autumnalis', aussi appelé « cerisier d'automne », est un petit arbre qui a la particularité de fleurir en automne et hiver au moment où les fleurs sont rares dans les jardins. Les boutons floraux roses s'épanouissent en fleurs semi-doubles, blanches. Elles s'ouvrent par intermittence en automne et pendant les périodes douces de l'hiver. La floraison légère et gracieuse surprend agréablement pendant la saison froide. Le feuillage vert prend de belles teintes jaune cuivré en automne.

Nom vernaculaire

  • Higanzakura, Japon
  • Higan cherry, dans le monde anglophone

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Prunus subhirtella: Brief Summary ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Prunus subhirtella est un arbuste de la famille des Rosaceae. On le trouve en Asie de l'est, à l'état sauvage.

Cet arbuste ornemental est également cultivé un peu partout sur l'hémisphère nord. Il fleurit abondamment d'avril à mai. Les fleurs sont blanches à rosées.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Higanowa wišnja ( Sorbian superior )

fornì da wikipedia HSB

Higanowa wišnja (Prunus × subhirtella) je rostlina je swójby róžowych rostlinow (Rosaceae).

Wopis

Prunus x subhirtella je zmjerzkokruty kerk abo štom, kotryž docpěje wysokosć wot hač do 3 hač 6 (9) m.

Hałuzy přewisuja při starych rostlinach.

Łopjena

Łopjena su wótre, ćmowozelene, jejkojte hač dołhojće jejkojte, jednory hač dwójce rězane. Wone docpěja dołhosć wot 3 hač 8 cm. Jich nazymske barbjenje je žołte hač oranžowe.

Kćenja

Kćěje wot apryla hač do meje. Kćenja su blědoróžojte, krótko stołpikate, docpěja přeměr wot 2 hač do 3 cm a so před łopjenami jewja. Wone móže jednore abo wupjelnjene być a steja po jednym hač po pjećoch we wokołkach.

Płody

Małke čorne póčkate płody so rědko wuwiwaja.

Rozšěrjenje

Pochada z Japanskeje.

Sorty

  • Sorta 'Autumnalis' docpěje wysokosć wot 4,5 m a kćěje z přetorhnjenjemi wot pózdnjeho nazyma hač do nalěta. Wona njese běłe, jako pupki róžojte, kćenja. Mrózy kćěwje přetorhuja, ale so to w nalěće pokročuje. Jeje hałuzy słabje přewisuja.
  • Sorta 'Autumnalis rosea je podobna, ale kćěje róžojće.
  • Sorta 'Fukubana' docpěje wysokosć wot hač do 6 m. Jeje króna je šěroka. Połwupjelnjene kćenja su jako pupki ćmoworóžojte, pozdźišo róžojte. Jich krónowe łopješka su hłuboko zarězane.
  • Sorta 'Pendula' njese wisace hałuzy a wot pózdnjeho zyma hač do nalěta mnoholičbne małke, pjećličbne, blědoróžojte kćenja. Jeje płody su brunočerwjene. Wone so často jako wysoki zdónk šćěpi.
  • Sorta 'Pendula Rubra' njese róžojte kćenja a kćěje w nalěće.

Hybridy

  • 'Accolade' docpěje wysokosć wot hač do 8 m a njese połwupjelnjene, blědoróžojte kćenja, kotrež so z róžojtych pukow wuwiwaja. Wona je hybrida ze sachalinskej wišnju (Prunus sargentii).
  • 'Hally Jolivette' je hybrida z P. × subhirtella × yedoensis a P. × subhirtella. Wona je 2,5-4,5 wysoki a šěroki kerk. Jeje zrunane, čerwjenojte hałuzy njesu běłe kćenja, kotrež so z róžojtych pupkow wuwiwaja.

Žórła

  • Botanica, Bäume und Sträucher, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4467-7, strona 690 (němsce)
  • Mayer, Schwegler: Welcher Baum ist das?, Bäume, Sträucher, Ziergehölze, ISBN 978-3-440-11273-1, strona 172 (němsce)

Eksterne wotkazy

Commons
Hlej wotpowědne dataje we Wikimedia Commons:
Higanowa wišnja
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia HSB

Higanowa wišnja: Brief Summary ( Sorbian superior )

fornì da wikipedia HSB

Higanowa wišnja (Prunus × subhirtella) je rostlina je swójby róžowych rostlinow (Rosaceae).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia HSB

Prunus subhirtella ( Italian )

fornì da wikipedia IT

Prunus subhirtella (Thunb.,1865) è un cespuglio della famiglia delle Rosacee.

Se soffrite molto all’idea di non avere nemmeno un fiore in giardino da novembre fino a gennaio, correte ai ripari con un Prunus subhirtellaAutumnalis’, un alberello che può regalare corolle rosa pallido (più cariche nella varietà ‘A. Rosea’), semidoppie, dalla metà di novembre fino a marzo.

È una pianta decidua (quindi fiorisce sui rami nudi), alta fino a 8 m e larga fino a 6. La fioritura non la trasforma in una nuvola rosata come accade per altri Prunus, perché non produce mai tantissime corolle per volta, ma assicura la presenza di fiori per un periodo veramente lungo, in una stagione spoglia.

Il Prunus subhirtella cresce bene in posizioni soleggiate o semiombreggiate, in terreni fertili e ben drenati. Dopo l’impianto richiede una protezione dal vento e irrigazioni regolari, mentre negli anni successivi gli interventi potranno limitarsi ad annaffiature di soccorso nei periodi più caldi e poco piovosi.

Non gradisce però le temperature estreme: è sconsigliato sulle Alpi e l’alto Appennino, come pure nelle zone costiere o laddove in estate si sale oltre i 35 °C per alcune settimane.

Richiede pochissime cure: un tutore all’impianto, annaffiature regolari nel primo anno di vita e poi all’occorrenza solo in piena estate nei primi 3-4 anni, una concimazione autunnale con stallatico secco o un prodotto granulare a lenta cessione per giardino

Questa pianta non richiede potature regolari; per contenerne le dimensioni è meglio eseguire una potatura verde tra maggio e giugno che consenta alla pianta di rimarginare in fretta le ferite causate dai tagli. Ovviamente si rimuove il secco appena si manifesta.

L’estate è invece il periodo giusto per la moltiplicazione del Prunus subhirtella per mezzo di talee semilegnose. Il procedimento si effettua in luglio prelevando dalla pianta dei rami ancora verdi ma con la base già legnosa e se ne ricavano talee lunghe una decina di centimetri da piantare in vasetti riempiti con un miscuglio di torba e sabbia in egual misura. Le talee vanno sistemate in una zona riparata e annaffiate regolarmente, per mantenere umido il substrato di coltura. Nella primavera successiva, se le talee avranno attecchito, produrranno nuovi germogli e potranno essere rinvasate in contenitori più grandi riempiti con terriccio composto da torba e sabbia in parti uguali. Prima di trasferire queste giovani piante in piena terra è consigliabile coltivarle in vaso per 3 o 3 anni, rinvasandole in contenitori di maggiori dimensioni.

Note

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Prunus subhirtella: Brief Summary ( Italian )

fornì da wikipedia IT

Prunus subhirtella (Thunb.,1865) è un cespuglio della famiglia delle Rosacee.

Se soffrite molto all’idea di non avere nemmeno un fiore in giardino da novembre fino a gennaio, correte ai ripari con un Prunus subhirtella ‘Autumnalis’, un alberello che può regalare corolle rosa pallido (più cariche nella varietà ‘A. Rosea’), semidoppie, dalla metà di novembre fino a marzo.

È una pianta decidua (quindi fiorisce sui rami nudi), alta fino a 8 m e larga fino a 6. La fioritura non la trasforma in una nuvola rosata come accade per altri Prunus, perché non produce mai tantissime corolle per volta, ma assicura la presenza di fiori per un periodo veramente lungo, in una stagione spoglia.

Il Prunus subhirtella cresce bene in posizioni soleggiate o semiombreggiate, in terreni fertili e ben drenati. Dopo l’impianto richiede una protezione dal vento e irrigazioni regolari, mentre negli anni successivi gli interventi potranno limitarsi ad annaffiature di soccorso nei periodi più caldi e poco piovosi.

Non gradisce però le temperature estreme: è sconsigliato sulle Alpi e l’alto Appennino, come pure nelle zone costiere o laddove in estate si sale oltre i 35 °C per alcune settimane.

Richiede pochissime cure: un tutore all’impianto, annaffiature regolari nel primo anno di vita e poi all’occorrenza solo in piena estate nei primi 3-4 anni, una concimazione autunnale con stallatico secco o un prodotto granulare a lenta cessione per giardino

Questa pianta non richiede potature regolari; per contenerne le dimensioni è meglio eseguire una potatura verde tra maggio e giugno che consenta alla pianta di rimarginare in fretta le ferite causate dai tagli. Ovviamente si rimuove il secco appena si manifesta.

L’estate è invece il periodo giusto per la moltiplicazione del Prunus subhirtella per mezzo di talee semilegnose. Il procedimento si effettua in luglio prelevando dalla pianta dei rami ancora verdi ma con la base già legnosa e se ne ricavano talee lunghe una decina di centimetri da piantare in vasetti riempiti con un miscuglio di torba e sabbia in egual misura. Le talee vanno sistemate in una zona riparata e annaffiate regolarmente, per mantenere umido il substrato di coltura. Nella primavera successiva, se le talee avranno attecchito, produrranno nuovi germogli e potranno essere rinvasate in contenitori più grandi riempiti con terriccio composto da torba e sabbia in parti uguali. Prima di trasferire queste giovani piante in piena terra è consigliabile coltivarle in vaso per 3 o 3 anni, rinvasandole in contenitori di maggiori dimensioni.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Winterbloeiende kers ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

De winterbloeiende kers (Prunus subhirtella) is een sierkers, die behoort tot de rozenfamilie. De boom wordt vegetatief vermeerderd door zomerstek of geënt op een onderstam en aangeplant in lanen, parken en plantsoenen.

Soort

De boom wordt tot 12 meter hoog en vormt een brede, dichte kroon. Het frisgroene, 3 – 8 cm lange, eironde, behaarde blad heeft een dubbelgezaagde rand en een 2 cm lange bladsteel.

De boom bloeit voordat het blad tevoorschijn komt vanaf maart met witte of lichtroze bloemen. De bloemen zijn 15 mm groot en staan met 2 - 5 in bloemschermen bij elkaar.

De purpere tot zwarte, eironde vrucht is 9 mm groot.

Rassen

  • Autumnalis is in 1901 vanuit Japan in Engeland ingevoerd. De boom wordt tot 7 meter hoog en vormt een brede, waaiervormige, afgeplatte kroon. De boom bloeit als het niet vriest van november tot april met halfgevulde bloemen. De bloemen verbloeien van roze naar meer wit en hebben roze meeldraden. Er worden zelden vruchten gevormd. Dit ras is gevoelig voor tak- en bloesemsterfte.
  • Autumnalis Rosea vormt een tot 7 meter hoge boom en vormt een brede, waaiervormige, afgeplatte kroon. De boom bloeit als het niet vriest van november tot april met halfgevulde, 2 cm grote bloemen. De bloemen verbloeien van donkerroze naar lichtroze. In de winter zitten de bloemtrossen, maar tijdens het verschijnen van het blad zijn de bloemtrossen gesteeld. Het jonge blad is iets bronskleurig. Er worden weinig, onopvallende vruchten gevormd. In de winter geplukte takken van dit ras kunnen in bloei getrokken worden. Dit ras heeft de Award of Garden Merit van de Royal Horticultural Society's in 2013 gekregen.[1]
  • Pendula is een brede treurboom met neerhangende takken. De 1 cm grote bloemen zijn lichtroze. Er worden weinig, ronde, glimmend zwarte vruchten gevormd.

Ziekten

De winterbloeiende kers is gevoelig voor tak- en bloesemsterfte (Monilinia fructigena en Monilinia laxa).

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
Wikimedia Commons Zie de categorie Prunus subhirtella van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Winterbloeiende kers: Brief Summary ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

De winterbloeiende kers (Prunus subhirtella) is een sierkers, die behoort tot de rozenfamilie. De boom wordt vegetatief vermeerderd door zomerstek of geënt op een onderstam en aangeplant in lanen, parken en plantsoenen.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Wiśnia różowa ( polonèis )

fornì da wikipedia POL
 src=
Kwiat
 src=
Wyjątkowo stary okaz wiśni różowej

Wiśnia różowa (Prunus subhirtella) – gatunek drzewa z rodziny różowatych. Pochodzi z Japonii[2]. W wielu krajach świata, również w Polsce jest uprawiana jako roślina ozdobna.

Morfologia

Pokrój
Powoli rosnące drzewo z szeroką koroną. Na głównym pniu wytwarza wiele równorzędnych gałęzi.
Liście
Spiczastojajowate, pojedyncze, błyszczące, o piłkowanych brzegach. U niektórych odmian różowo zabarwione. Jesienią przed opadnięciem przebarwiają się na pomarańczowożółto lub brązowoczerwono.
Kwiaty
Roślina kwitnie od kwietnia do maja, niezwykle obficie. Kwiaty pojawiają się jeszcze przed rozwojem liści. Wydzielają słabą, delikatną woń. Pełne, białe lub biało-różowe (zależnie od odmiany) kwiaty zebrane są w kwiatostan, po kilka lub kilkanaście kwiatów. Kwiaty o średnicy do 4 cm, przedsłupne, zapylane przez owady (błonkówki).
Owoce
Pestkowiec. W Polsce owoce nie zawiązują się.

Zastosowanie i uprawa

  • Roślina ozdobna – podobnie, jak wiśnia japońska jest sadzona w parkach, ogródkach przydomowych, alejach.
  • Uprawa. Strefy mrozoodporności 5-9[3]. Potrzebuje stanowiska słonecznego. Wymaga dużo miejsca, najlepiej posadzić ją pojedynczo na trawniku. Nie ma większych wymagań co do gleby, ale lepiej rośnie na glebach żyznych i wilgotnych. Jest wrażliwa na zasolenie gleby. Rozmnaża się przez szczepienie, albo okulizację, na podkładce czereśni ptasiej. Należy usuwać odrosty pojawiające się na pniu.

Systematyka i zmienność

Synonimy[2]

Cerasus spachiana Lavallée ex Ed. Otto, Cerasus subhirtella (Miq.) A. N. Vassiljeva, Prunus pendula Siebold ex Maxim., Prunus spachiana (Lavallée ex Ed. Otto) Kitam., Prunus taiwaniana Hayat

Odmiany botaniczne[2]
  • var. ascendens (Makino) E. H. Wilson (syn: Prunus microlepis Koehne, Prunus pendula var. ascendens Makino, Prunus spachiana f. ascendens (Makino) Kitam
  • var. koshiensis (Koidz.) Ohwi (syn. Prunus spachiana var. koshiensis)
Odmiany ozdobne
  • 'Accolade' – mieszaniec Prunus subhirtella × P. sargentii. Drzewo o wysokości do 8 m z bladoróżowymi, półpełnymi kwiatami
  • 'Autumnalis' – ma różowe pąki i białe kwiaty. Kwitnie z przerwami od wiosny do późnej jesienie. Wysokość do 4,5 m
  • 'Autumnalis Rosea' – odmiana o różowych kwiatach.
  • 'Jagutsu-zakura' – odmiana o wzniesionych pędach i jasnoróżowych kwiatach.
  • 'Pendula' – odmiana, której wszystkie pędy zwisają do ziemi. Jest najczęściej sadzoną w Polsce odmianą.Tworzy bardzo gęstą koronę. Kwiaty białe, kwitną w połowie kwietnia. Korona szeroka, parasolowata. Drzewko rośnie powoli, osiągając wysokość 4 m, przy średnicy korony ok. 3 m.

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-29].
  2. a b c Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
  3. Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 3-8331-1916-0.

Bibliografia

  1. Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
  2. Katalog roślin II. Drzewa, krzewy, byliny.. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni, Związek Szkółkarzy, 2003.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia POL

Wiśnia różowa: Brief Summary ( polonèis )

fornì da wikipedia POL
 src= Kwiat  src= Wyjątkowo stary okaz wiśni różowej

Wiśnia różowa (Prunus subhirtella) – gatunek drzewa z rodziny różowatych. Pochodzi z Japonii. W wielu krajach świata, również w Polsce jest uprawiana jako roślina ozdobna.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia POL

コヒガン ( Giaponèis )

fornì da wikipedia 日本語
Camera-photo Upload.svg 画像提供依頼:コヒガンの画像提供をお願いします。2017年2月 コヒガン 分類 : 植物界 Plantae : 被子植物門 Magnoliophyta : 双子葉植物綱 Magnoliopsida : バラ目 Rosales : バラ科 Rosaceae : サクラ属 Cerasus : コヒガン 学名 Cerasus ×subhirtella (Miq.) Masam. & Suzuki シノニム Prunus subhirtella Miq.

コヒガン (小彼岸学名Cerasus ×subhirtella (Miq.) Masam. & Suzuki)はバラ科サクラ属の植物。の品種の一つ。エドヒガンとマメザクラの交雑種と考えられるが、長野県伊那市高遠城址公園以外には群生が見られない(高遠から寄贈されたものを除く)ため、この地で交配が行われた園芸種とされていた。しかし、母種になったと考えられているエドヒガンとマメザクラの自生する伊豆半島には自生していると思しき個体が見つかっている。

花期が早く彼岸頃に咲き始めるためにこの名前がついたといわれている。別名に彼岸桜、千本彼岸。なお、エドヒガンの別名もヒガンザクラであり、更にカンヒザクラをヒカンザクラと呼ぶこともあるため注意が必要である。

特徴[編集]

花期が早く、春の彼岸ごろには花が咲き始める。花は五枚一重で薄い紅色の花を咲かす。ただし、色はソメイヨシノよりも濃い。春の早くに咲くため、葉よりも先に花をつける。萼は細長いが、根元が少し膨れている。また、毛が多い。これらの特徴は母種の特徴を継いでいると考えられる。なお、萼はエドヒガンよりも細長い。

樹木としてはあまり大きく育たず、5m程度である。枝を沢山張り巡らせる性質がある。葉にも多く毛が生える。また、花が終わると小さい黒い実をつける。秋になると葉は紅葉する。

高遠城址には樹齢130年を超える立派なコヒガンザクラが見られる。樹木として大きく育たないために庭に植えられることも多い。

コヒガンの亜種に十月桜が知られている。この種は冬の穏やかな気候の間中咲くことから広く育てられている。

参考文献[編集]

  • European Garden Flora; vol. IV; 1995.
  • Hilliers Manual of Trees and Shrubs.

関連項目[編集]

執筆の途中です この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますプロジェクト:植物Portal:植物)。
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
ウィキペディアの著者と編集者

コヒガン: Brief Summary ( Giaponèis )

fornì da wikipedia 日本語

コヒガン (小彼岸、学名:Cerasus ×subhirtella (Miq.) Masam. & Suzuki)はバラ科サクラ属の植物。の品種の一つ。エドヒガンとマメザクラの交雑種と考えられるが、長野県伊那市高遠城址公園以外には群生が見られない(高遠から寄贈されたものを除く)ため、この地で交配が行われた園芸種とされていた。しかし、母種になったと考えられているエドヒガンとマメザクラの自生する伊豆半島には自生していると思しき個体が見つかっている。

花期が早く彼岸頃に咲き始めるためにこの名前がついたといわれている。別名に彼岸桜、千本彼岸。なお、エドヒガンの別名もヒガンザクラであり、更にカンヒザクラをヒカンザクラと呼ぶこともあるため注意が必要である。

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
ウィキペディアの著者と編集者