Der Goldteju (Tupinambis teguixin), auch Bänderteju, Salompenter oder Iguan genannt, ist eine Art in der Familie der Schienenechsen (Teiidae). Er wurde 1758 von Linné beschrieben.
Sein Verbreitungsgebiet ist das nördliche und mittlere Südamerika und reicht von Kolumbien, Venezuela und Guayana, über das Amazonasgebiet bis nach Paraguay und Nordargentinien. Er lebt dort als Bodenbewohner in Regenwäldern, Savannen, im Küstenbereich und entlang der Flüsse.
Der Goldteju kann bis zu 1,4 Meter lang werden und ist von schwarzbrauner, leicht bläulich schimmernder Grundfärbung. Gelbe Flecken auf dem Rücken setzen sich zu mehreren Querbinden zusammen. Am Kopf, am Hals und an den Beinen finden sich weißgelbe Flecken. Er hat 17 bis 29 Präanal- und Femoralporen.
Goldtejus ernähren sich von Insekten, Spinnen, Eiern und kleinen Wirbeltieren. Gelegentlich fressen sie auch Obst, Kräuter und Blüten. Sie können sehr gut klettern und schwimmen und graben Wohnhöhlen in den Bodengrund.
Goldtejumännchen umwerben die Weibchen mit Kopfnicken, Zischlauten und zarten Bissen in den Schwanz. Das Weibchen bekundet seine Paarungsbereitschaft durch Kopfschütteln und Anheben des Schwanzes. Bei der Kopulation beißt das Männchen in den Nacken des Weibchens. Die 4 bis 32 Eier werden oft in ein aufgebrochenes Nest von Baumtermiten gelegt, das die Termiten danach wieder verschließen. So bietet es einen warmen und sicheren Schutz. Die Eier wiegen zwischen 17 und 24 Gramm, sind 42 bis 54 mm lang und 25 bis 31 mm breit. Wenn die Tiere dann nach 152 bis 171 Tagen schlüpfen, müssen sich die 18 bis 20 Gramm schweren Jungtiere einen Weg nach draußen bahnen. Sie haben dann eine Kopf-Rumpf-Länge von etwa 8 bis 8,5 Zentimetern und einen 12 Zentimeter langen Schwanz. Nach einem Jahr können sie eine Länge von 40 Zentimetern erreichen.
Der Goldteju (Tupinambis teguixin), auch Bänderteju, Salompenter oder Iguan genannt, ist eine Art in der Familie der Schienenechsen (Teiidae). Er wurde 1758 von Linné beschrieben.
The gold tegu, also known as the golden tegu, common tegu, black tegu, Colombian black and white tegu and tiger lizard (in Trinidad),[3] is a species of tegu.
Its old scientific name (synonym) was Tupinambis nigropunctatus, but it has since renamed to Tupinambis teguixin.[2]
Gold tegus grow to be about 2 to 3 ft (60 to 100 cm) long on average, and up to 3.5 to 4.0 kg in weight, with a glossy body, powerful limbs and a thick tail.[4] They have many black and gold stripes down their bodies.
Gold tegus live in the tropical forests of northern and central South America, as well as in Panama.[4] Its South American range extends to the island of Trinidad.[5]
They feed on insects, other invertebrates (such as snails), small mammals, other reptiles (such as smaller lizards and small snakes), birds, and fish; it takes nest eggs of birds, turtles, and caimans. It sometimes eats fruit and honey.[5]
They typically do not make as good a pet as their larger southern relatives, the Argentine black and white tegu and the red tegu; however, if handled frequently, they can make a good pet.[6]
The gold tegu, also known as the golden tegu, common tegu, black tegu, Colombian black and white tegu and tiger lizard (in Trinidad), is a species of tegu.
El lobo pollero, mato de agua, peni o teyú colombiano (Tupinambis teguixin) es una especie de lagarto grande de la familia Teiidae. Llega a alcanzar una longitud total de 1.5 m, aunque la longitud total más común es alrededor del metro.
Esta especie está emparentada con Tupinambis longilineus y se distribuye geográficamente en el norte de Sudamérica y la Amazonia, desde Panamá,[1] Colombia y Venezuela,[2] hasta Bolivia y el centro de Brasil. Poblaciones de grandes lagartos distribuidos en el Cono Sur de Sudamérica durante mucho tiempo fueron ubicadas dentro de Tupinambis teguixin.[3] Desde el año 2012 se las trata por separado, tanto específica como genéricamente, correspondiéndoles el binomio: Salvator merianae.[4]
En los individuos adultos la coloración dorsal posee un fondo pardo amarillento u oliváceo más o menos oscuro, con franjas negras transversales desde la nuca hasta la cola, sustituidas a veces por manchas irregulares negras o blancas en otros casos no poseen manchas ni fajas sino un color pardo negruzco o verdoso bastante uniforme. Poseen lengua bífida.
Los juveniles al nacer son verde claros metálico, brillantes. Los adultos pesan entre 3,5 y 4 kg. Presentan cabeza bien triangular, que se diferencia del cuerpo, ojos grandes, pupilas circulares. Los ojos tienen membrana nictitante. La zona ventral tiene escamas pequeñas. Patas con cinco dedos, con uñas fuertes. Las patas traseras tienen dedos más largos. Poseen cola muy desarrollada, la que arrastran, pueden desprenderla como otros lagartos (pudiendo regenerarse nuevamente). Los machos son más grandes y robustos que las hembras, presentan un mayor desarrollo en la base de la cola, donde se alojan los órganos sexuales masculinos, dos hemipenes, retraídos.
Como son animales ectotermos, no pueden regular internamente la temperatura interna de su cuerpo; esto condiciona sus comportamientos, siendo activos durante los meses más cálidos de primavera, verano, mientras en otoño e invierno hibernan en cuevas que ellos mismos construyen o que abandonan otros animales. Su horario de actividad máxima oscila entre las 11 y las 16. Son reptiles terrestres pero nadan, trepan y excavan.
Según su alimentación son carnívoros y omnívoros. Se alimentan de frutas, vegetales, insectos, artrópodos, peces, ranas, roedores, aves, etc. Son verdaderos generalistas, a medida que crecen. Los juveniles son más insectívoros.
Puede atacar animales domésticos como los pollos[cita requerida], de ahí su nombre colombiano de "lobo pollero".
Desde la primavera, dependiendo de las condiciones climáticas, comienzan los apareamientos. El macho agita su cuello voluminoso, emitiendo un leve ronquido, comienza a perseguir a la hembra. La conducta de cópula se produce cuando muerde la hembra en el cuello, sujetándola con las patas posteriores. Con su cola levanta la de la hembra, introduciendo los hemipenes en la cloaca. Fecundada la hembra, ésta construye una cueva, donde depositar los huevos. La cueva la realiza empleando las patas anteriores como cavadoras y las posteriores como rastrillo. La cueva tiene un metro de longitud, y 5 dm de profundidad. La hembra tapiza el interior del nido con pastos, hojarasca y deposita los huevos. El número es variable, entre 20 y 50 huevos aproximadamente. En general la media es de unos 35 huevos. Los huevos de cáscara blanda y porosa color blanquecinos, ovalados, polos iguales, de un largo no mayor a 45 a 48 mm los mismos eclosionan a comienzos de enero. Los juveniles a los 20 días tienen 19 a 20 cm de largo total.[cita requerida]
El lobo pollero, mato de agua, peni o teyú colombiano (Tupinambis teguixin) es una especie de lagarto grande de la familia Teiidae. Llega a alcanzar una longitud total de 1.5 m, aunque la longitud total más común es alrededor del metro.
Tupinambis teguixin Tupinambis generoko animalia da. Narrastien barruko Teiidae familian sailkatuta dago.
Tupinambis teguixin Tupinambis generoko animalia da. Narrastien barruko Teiidae familian sailkatuta dago.
Teiju (Tupinambis teguixin) on teijuliskojen heimoon kuuluva laji. Se liikkuu päiväaikaan.
Yksilön pituus on 80-100 cm. Eläin on raidallinen. Pääväri on kuparinruskea ja raidat ovat tummanruskeita tai mustia. Jalat ovat pitkät ja vahvat.
Teijua tavataan Etelä-Amerikassa Amazon- ja Orinogojokien suistoissa. Sitä esiintyy metsässä ja savannilla.
Munia on 4-32.
Eläin on enimmäkseen lihansyöjä, mutta saattaa syödä myös kasveja. Se saalistaa kaikenlaisia eläimiä ja syö myös munia ja haaskoja.[2]
Teiju (Tupinambis teguixin) on teijuliskojen heimoon kuuluva laji. Se liikkuu päiväaikaan.
Tupinambis teguixin
Le Tégu commun, ou Tupinambis teguixin, est une espèce de sauriens de la famille des Teiidae[1].
Cette espèce se rencontre en Amérique du Sud à l'exception du Chili et du Sud de l'Argentine[1].
Il peut atteindre exceptionnellement une longueur totale de 120 cm, sa taille la plus fréquente étant un mètre de long.
Il est omnivore et se nourrit de fruits, végétaux, insectes, arthropodes, poissons, grenouilles, rongeurs, oiseaux, etc. Il est aussi le principal prédateur des œufs du Crocodile de l'Orénoque (Crocodylus intermedius). Les juvéniles sont plutôt insectivores
Cette espèce a longtemps été confondue avec Salvator merianae. La sous-espèce Tupinambis teguixin sebastiani est maintenant considérée comme une sous-espèce de Salvator merianae
Tupinambis teguixin
Le Tégu commun, ou Tupinambis teguixin, est une espèce de sauriens de la famille des Teiidae.
Teju brazylijski, teju czarnoplamy (Tupinambis teguixin) – gatunek jaszczurki z rodziny tejowatych (Teiidae).
Głowa i tułów są brązowoczarne, z niebieskawym odcieniem oraz pokryte dużymi, żółtawobiałymi plamami, ułożonymi wzdłuż grzbietu i kilkoma rzędami białych plamek po bokach. Na ogonie koloru ciemnobrązowego występują wąskie, poprzeczne, żółte pręgi.
Długość ciała do 1,5 m
Zamieszkuje tereny w większym lub mniejszym stopniu porośnięte rozmaitą roślinnością, w tym tropikalne lasy.
Jest drapieżnikiem. Żywi się wszelkimi małymi zwierzętami, takimi jak owady, żaby, małe węże oraz jaja i pisklęta ptaków. Zjada również pokarm roślinny – niektóre liście i soczyste owoce.
Prowadzi dzienny, naziemny tryb życia.
Samica składa od 6 do 10 jaj do dużych (4–5 m wysokości) gniazd termitów. Dostanie się do wnętrza tych gniazd, przy pomocy szczęk i pazurów wymaga od samicy dużego wysiłku. Po złożeniu jaj samica opuszcza gniazdo, a termity zasklepiają otwór. W ten sposób jaja zostają wewnątrz zamknięte i rozwijają się całkowicie odizolowane od świata zewnętrznego. Wewnątrz termitiery panuje odpowiednia temperatura i wilgotność do inkubacji jaj. Po wylęgu małe jaszczurki muszą dużym nakładem sił utorować sobie drogę na zewnątrz.
Jest gatunkiem pospolitym w tropikalnych obszarach Ameryki Południowej – w Gujanie i w zlewisku rzeki Amazonki.
Teju brazylijski, teju czarnoplamy (Tupinambis teguixin) – gatunek jaszczurki z rodziny tejowatych (Teiidae).
OpisGłowa i tułów są brązowoczarne, z niebieskawym odcieniem oraz pokryte dużymi, żółtawobiałymi plamami, ułożonymi wzdłuż grzbietu i kilkoma rzędami białych plamek po bokach. Na ogonie koloru ciemnobrązowego występują wąskie, poprzeczne, żółte pręgi.
RozmiaryDługość ciała do 1,5 m
BiotopZamieszkuje tereny w większym lub mniejszym stopniu porośnięte rozmaitą roślinnością, w tym tropikalne lasy.
PokarmJest drapieżnikiem. Żywi się wszelkimi małymi zwierzętami, takimi jak owady, żaby, małe węże oraz jaja i pisklęta ptaków. Zjada również pokarm roślinny – niektóre liście i soczyste owoce.
BehawiorProwadzi dzienny, naziemny tryb życia.
RozmnażanieSamica składa od 6 do 10 jaj do dużych (4–5 m wysokości) gniazd termitów. Dostanie się do wnętrza tych gniazd, przy pomocy szczęk i pazurów wymaga od samicy dużego wysiłku. Po złożeniu jaj samica opuszcza gniazdo, a termity zasklepiają otwór. W ten sposób jaja zostają wewnątrz zamknięte i rozwijają się całkowicie odizolowane od świata zewnętrznego. Wewnątrz termitiery panuje odpowiednia temperatura i wilgotność do inkubacji jaj. Po wylęgu małe jaszczurki muszą dużym nakładem sił utorować sobie drogę na zewnątrz.
WystępowanieJest gatunkiem pospolitym w tropikalnych obszarach Ameryki Południowej – w Gujanie i w zlewisku rzeki Amazonki.
O teiú-branco (Tupinambis teguixin L.), também chamado simplesmente teiú, ou ainda tiú, teiuaçu, tejuguaçu, teju, tejo,[1] teiú-açu, tiju, tejuaçu ou teiú-brasileiro, é um lagarto da família dos Teídeos (comumente chamados teiús, tejus ou tegus), conhecido sobretudo por sua agressividade e voracidade. Se molestado, primeiro tenta fugir, mas, sendo impossível, defende-se desferindo golpes violentos com a cauda.
Vive em regiões florestadas, campos de vegetação alta e campos cultivados, mas também é visto em áreas urbanas. Atinge até 2 m de comprimento, o que o torna o maior lagarto do Brasil. Pode ser confundido com o teiú dito "argentino" (Tupinambis merianae, Argentine Tegu, lagarto blanco, tegu argentino, tegu blanquinegro).
"Teiú", "tiú", "teju", "tejo" e "tiju" são oriundos do tupi te'yu, "comida de gentalha".[1] "Teiuaçu", "tejuguaçu", "teiú-açu" e "tejuaçu" são oriundos do tupi teyua'su, "lagarto grande".[1]
Cabeça comprida e pontiaguda, mandíbulas fortes providas de um grande número de pequenos dentes pontiagudos. Língua cor-de-rosa, comprida e bífida. Cauda longa e arredondada. Coloração geral negra, com manchas amareladas ou brancas sobre a cabeça e membros. Região gular e face ventral brancas, adornadas de manchas negras. Os filhotes são esverdeados, coloração que vai desaparecendo de acordo com o desenvolvimento dos animais.
Alimenta-se de pequenos mamíferos, pássaros e seus ovos, répteis, anfíbios, insetos, vermes e crustáceos. Também não rejeita frutas suculentas, folhas e flores. É conhecido como ladrão de galinheiros, pois ataca as galinhas e chupa seus ovos com extrema avidez.
É o lagarto mais comum no Brasil e é encontrado desde o sul da Amazônia até o norte da Argentina. Habita, principalmente, áreas abertas de cerrado e caatinga, mas pode ser observado em bordas de matas-de-galeria e dentro de matas mais abertas. É uma espécie que vive no chão, próximo a capins baixos e pedras, onde toma banho de sol. Ovíparo, põe em média de 12 a 30 ovos, postos normalmente em cupinzeiros, os quais são incubados por um período de 90 dias.[1]
O teiú-branco (Tupinambis teguixin L.), também chamado simplesmente teiú, ou ainda tiú, teiuaçu, tejuguaçu, teju, tejo, teiú-açu, tiju, tejuaçu ou teiú-brasileiro, é um lagarto da família dos Teídeos (comumente chamados teiús, tejus ou tegus), conhecido sobretudo por sua agressividade e voracidade. Se molestado, primeiro tenta fugir, mas, sendo impossível, defende-se desferindo golpes violentos com a cauda.
Vive em regiões florestadas, campos de vegetação alta e campos cultivados, mas também é visto em áreas urbanas. Atinge até 2 m de comprimento, o que o torna o maior lagarto do Brasil. Pode ser confundido com o teiú dito "argentino" (Tupinambis merianae, Argentine Tegu, lagarto blanco, tegu argentino, tegu blanquinegro).
Tupinambis teguixin là một loài thằn lằn trong họ Teiidae. Loài này được Linnaeus mô tả khoa học đầu tiên năm 1758.[3]
Tupinambis teguixin là một loài thằn lằn trong họ Teiidae. Loài này được Linnaeus mô tả khoa học đầu tiên năm 1758.
黑白泰加巨蜥(Tupinambis merianae or Salvator merianae),也叫條紋頸帶蜥、阿根廷黑白南美蜥,是一種大型的陸棲蜥蜴。身体長(連尾巴)大約80-110厘米。有一條粗壯的尾,全身黄褐色,帶有黑間條色的皮膚,長大後顏色會變得更深色。原產在南美洲的熱帶雨林。是一種雜食性的蜥蝪,吃昆蟲、老鼠、水果、魚等等,甚至會偷鳥蛋或鱷魚蛋吃。亦被人當寵物養。
屬瀕危物種第二類。在香港,位於屯門公園的爬蟲館亦有養这種蜥蜴。