Multimedia w Wikimedia Commons Świniowate[3] (Suidae) – rodzina dużych, lądowych ssaków parzystokopytnych z rzędu Cetartiodactyla.
Występowanie
W warunkach naturalnych świniowate występują w Europie, Azji (najliczniej) i Afryce. Dziki zostały z powodzeniem introdukowane w Ameryce i Australii. W Polsce występuje tylko dzik (Sus scrofa) i jego domowa forma – świnia domowa (Sus scrofa f. domestica).
Charakterystyka
Świniowate są dużymi ssakami o masywnej budowie, wydłużonej głowie i krótkiej szyi. Charakteryzują się obecnością zagiętych ku górze i na zewnątrz dużych, górnych kłów oraz niespotykaną u innych kopytnych owalną chrząstką w pobliżu końca pyska.
Największe osobniki osiągają długość ciała ponad 2 m (bez ogona), przy masie ciała ponad 300 kg. Do największych gatunków należy dzik europejski i nieco mniejsza od niego świnia leśna. Najmniejsze mają ok. 55 cm długości. Samce świniowatych nazywane są odyńcami, samice lochami, a młode warchlakami. Odyńce są większe i cięższe od loch. Młode są zwykle dwubarwne.
Świniowate żyją od 7 do 24 lat. Są wszystkożerne. Często niszczą uprawy polowe w poszukiwaniu bulw. Większość dzikich gatunków to zwierzyna. Świnia domowa ma bardzo duże znaczenie gospodarcze.
Inteligencja świniowatych
Świniowate zajmują czwarte miejsce w piramidzie inteligencji na kuli ziemskiej – zaraz po ludziach, małpach naczelnych i waleniach.
Systematyka
Do rodziny Suidae zalicza się jedną podrodzinę grupującą wszystkie żyjące współcześnie świniowate[3][4]:
Wyróżniono też kilka wymarłych podrodzin[5][6][7]:
Przypisy
-
↑ Suidae, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
-
↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangement of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 306, 1821 (ang.).
-
↑ a b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 167-168. ISBN 978-83-88147-15-9.
-
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Suidae. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2016-03-04]
-
↑ M. Pickford, J. Morales. New Listriodontinae (Mammalia, Suidae) from Europe and a review of listriodont evolution, biostratigraphy and biogeography. „Geodiversitas”. 25 (2), s. 347-404, 2003 (ang.).
-
↑ M.J. Orliac. The differentiation of bunodont Listriodontinae (Mammalia, Suidae) of Africa: new data from Kalodirr and Moruorot, Kenya. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 157 (3), s. 653-678, 2009. DOI: 10.1111/j.1096-3642.2008.00525.x (ang.).
-
↑ M.J. Orliac, A. Pierre-Olivier, S. Ducrocq. Phylogenetic relationships of the Suidae (Mammalia, Cetartiodactyla): new insights on the relationships within Suoidea. „Zoologica Scripta”. 39 (4), s. 315-330, 2010. DOI: 10.1111/j.1463-6409.2010.00431.x (ang.).
Bibliografia
- Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.
- Fox, D. and P. Myers: Suidae (ang.). (On-line), Animal Diversity Web, 2000. [dostęp 26 kwietnia 2008].
