El Sandoricum koetjape (sinònim. S. indicum i S. nervosum) és un fruit tropical proporcionat per un arbre del sud-est asiàtic.
Es creu que és natiu de l'antiga Indoxina i la península malaia, i que va ser introduït a l'Índia, Borneo, Indonèsia, les Moluques, Maurici, i les Filipines llocs on s'ha naturalitzat.
Hi ha dues varietats que abans es consideraven espècies diferents, la varietat groga i la vermella. Les dues varietats de fruit tenen una pell que pot ser prima o gruixuda. És comestible i tenen un suc lletós. La polpa pot ser dolça o agre i té llavors marrons que no es poden menjar.
L'arbre és de creixement ràpid i pot fer 50 m d'alt. Les fulles tenen costelles, les flors són rosades o de color groc verdós i fan un cm de llarg.
La polpa es menja crua sense afegir-hi res o amb espècies afegides. Cuita se'n fan melmelades. A les filipines es menja bullida en llet de coco. Les llavors si s'empassen poden donar problemes com la perforació intestinal.[1]
La fusta es fa servir en construcció, és fàcil de treballar i polir. Diverses parts de la plant tenen propietats antiinflamatòries,[2] i propietats anticanceroses in vitro.[3] Els extractes de les llavors de santol tenen propietats insecticides.[4]
El Sandoricum koetjape (sinònim. S. indicum i S. nervosum) és un fruit tropical proporcionat per un arbre del sud-est asiàtic.
Sandoricum koetjape ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Sandoricum in der Familie der Mahagonigewächse (Meliaceae)[1]. Das Obst wird Santol genannt und wird weit verbreitet in Südostasien und vielen andern tropischen Gebieten angebaut.
Sandoricum koetjape ist ein schnell wachsender, meist immergrüner (in trockenen Regionen auch laubabwerfender), großer Baum, mit einer Wuchshöhe von 20 bis 45 Meter. Der gerade Stamm besitzt eine bräunliche, relative glatte Borke, die manchmal in rundlichen Flocken abblättert. Alte Exemplare besitzen Brettwurzeln oder sind an der Stammbasis geriffelt. Der Baum führt einen Milchsaft.[2]
Die wechselständig und spiralig an den Zweigen angeordneten Laubblätter sind langgestielt. Der Blattstiel ist bis zu 18 Zentimeter lang. Die dreizählige Blattspreite ist aus drei Blättchen zusammengesetzt. Die ganzrandigen, weichen und mehr oder weniger gestielten Blättchen sind bei einer Länge von 20 und 25 cm elliptisch bis länglich-eiförmig mit spitzer bis stumpfer oder herzförmiger Spreitenbasis und zugespitztem bis abgerundetem oberen Ende.[2] Die Nervatur der Blättchen ist gefiedert und oberseits eingeprägt.
An jungen Ästen befinden sich über achselständigen Blütenstandsschäften die 20 bis 30 cm langen, feinhaarigen und rispigen, thyrsigen Blütenstände. Die grünlichen, gelblichen oder rosafarben-gelben und zwittrigen, kurz gestielten, fünfzähligen Blüten mit doppelter Blütenhülle sind etwa 1 cm groß. Der kleine, leicht fünflappige und becherförmige Kelch ist etwas haarig. Es sind fünf, zurückgelegte, fleischige, außen schwach haarige und grüne, längliche und abgerundete Kronblätter vorhanden. Die Staubblätter sind zu einer leicht kegeligen und gelblichen, rippigen, sowie oben gezähnten Röhre verwachsen und die 8–10 Staubbeutel sitzen oben bei den Zähnen, innen an der Röhre. Der kleine, mehrkammerige Fruchtknoten ist oberständig mit einem keulenförmigen Griffel, mit einem großen und gelappten Narbenkopf, der etwa auf der Höhe der Staubbeutel endet. Der Fruchtknoten ist von einer kurzen, freien und gezähnten Diskusröhre umgeben. Bei den Blüten ist ein kleines Vor- und zwei Deckblätter vorhanden.[2]
Die bei einem Durchmesser von 4 bis 7,5 cm rundlichen, etwas abgeflachten, leicht ledrige Beeren (Panzerbeeren) (oder eine Steinfrucht) weisen oft Runzeln, Rippen auf. Die bei Reife gelblichen bis gold- oder orangefarbigen, manchmal rötlich bis bräunlich gesprenkelten Früchte besitzen eine dünne bis dicke Fruchtschale mit oft weichbehaarter Oberfläche, sie enthalten einen Milchsaft. In der Frucht befinden sich drei bis fünf Samen. Die Samen liegen in einer essbaren, weichen, etwas fibrösen und weißen, anhängenden Fruchtpulpe (inneres Mesokarp). Die weiß-transparente, saftige Fruchtpulpe besitzt ein süßes, aber sehr saures Aroma, das äußere, feste, weißliche bis orange Mesokarp ist aber auch essbar. Die braunen, elliptisch bis eiförmigen, bis zu 1,6–2 cm langen, etwas abgeflachten Samen sind unverdaulich und daher zum Verzehr nicht geeignet. Die Samenschale ist in Testa und Tegmen oder in eine Sarko- und Sklero-, Endotesta gegliedert. Die Früchte reifen auf der Malaiischen Halbinsel im Juni und Juli, in Florida im August und September, auf den Philippinen von Juli bis Oktober.[2]
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 22.
Sandoricum koetjape ist wohl ursprünglich in Indochina, besonders in Kambodscha und südlichen Laos, sowie auf der Malaiischen Halbinsel beheimatet. Er schon vor langer Zeit in viele Gebiete eingeführt und kommt heute weit verbreitet von Indien über die Andamanen, Molukken und Mauritius bis zu den Philippinen, Malaysia und Indonesien sowie in Neuguinea verwildert vor. Santol wird als Obst in Südostasien und vielen andern tropischen Gebieten weit verbreitet angebaut.[2]
Die Erstveröffentlichung dieser Art erfolgte 1768 unter dem Namen (Basionym) Melia koetjape durch Nicolaas Laurens Burman in Flora Indica ... nec non Prodromus Florae Capensis, S. 101. Sie wurde 1912 unter dem Namen Sandoricum koetjape durch Elmer Drew Merrill in Philippine Journal of Science, Volume 7 (4), S. 237[3] in die Gattung Sandoricum gestellt. Weitere Synonyme für Sandoricum koetjape (Burm.f.) Merr. sind: Sandoricum indicum Cav., Sandoricum nervosum Blume.[1][4]
Die Früchte werden meist roh als Obst gegessen, man muss sie schälen. In Indien werden sie mit Gewürzen gegessen. Sie werden unter anderem in Marmeladen, Gelees, Sirup oder Chutney verarbeitet. Überreife Früchte werden mit Reis zur Zubereitung eines alkoholischen Getränks verwendet.[2]
Zu medizinischen Zwecken werden zerstoßene Blätter gegen Juckreiz der Haut verwendet.[2] In der Volksmedizin der Philippinen werden frische Blätter bei Fieber auf den erhitzen Körper gelegt, um ihn besser zum Schwitzen zu bringen.[2]
Das zunächst graue, nach dem Trocknen rötlich-braune Holz ist relativ hart und lässt sich gut bearbeiten, so dass es vielseitig verwendet wird. Jedoch ist es oft von weniger guter Qualität, neigt zu Insektenbefall und schneller Verwitterung in feuchter Umgebung.[2]
Sandoricum koetjape ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Sandoricum in der Familie der Mahagonigewächse (Meliaceae). Das Obst wird Santol genannt und wird weit verbreitet in Südostasien und vielen andern tropischen Gebieten angebaut.
Ang santol (Sandoricum koetjape, syn. S. indicum at S. nervosum) (Ingles: sandor tree) ay isang uri ng puno at prutas nito.[1] Lumalago ang prutas sa mabilis na tumutubong puno na maaaring umaabot sa taas na 150 talampakan. Mayroon itong kulay rosas o dilaw-berdeng mga bulaklak na may habang 1 sentrimetro.
Ang lathalaing ito na tungkol sa Agham ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Ang santol (Sandoricum koetjape, syn. S. indicum at S. nervosum) (Ingles: sandor tree) ay isang uri ng puno at prutas nito. Lumalago ang prutas sa mabilis na tumutubong puno na maaaring umaabot sa taas na 150 talampakan. Mayroon itong kulay rosas o dilaw-berdeng mga bulaklak na may habang 1 sentrimetro.
Sentul atawa kacapi nyaéta ngaran sarupaning buah jeung tangkal anu ngahasilkeunana. Ngaran-ngaran séjénna nyaéta kechapi (Malaysia), sentol, santol atawa wild mangosteen (basa Inggris), santor (Fil.) sarta lian-lianna. Ngaran ilmiahna nyaéta Sandoricum koetjape (Burm.f.) Merr.
Tangkal sentul mangrupa tangkal anu leubeut sarta badag, bisa ngahontal luhur 30 m, sanajan ilaharna di pakarangan ngan ngahontal kira-kira 20-an méter. Tangkalna bisa ngahontal diaméter 90 cm, geutahan kawas susu.
Daun majemuk sulang-seling, gagangan nepi ka 18 cm, mirupa cécépét, boga anak daun tilu, bentukna jorong nepi ka bunder endog, 6-26 × 3–16 cm; ngabuleud atawa rada seukeut dina puhu, nyeukeutan dina tungtung; héjo ngagurilap di palebah luhur, héjo kusem di handapna. Anak daun tungtung gagangna panjang, jauh leuwih panjang batan gagang anak daun gigireun / sabeulahna.
Kembang dina malai dina kélék daun, rambutan, ngagantung, nepi ka 25 cm. Kembangna boga bagapurusa dua, miboga gagang nu pondok; makuta 5 lambar, konéng héjo, lanset sungsang, 6-8 mm; samar-samar kaangseu seungit.
Buahna buleud rada gepéng, 5–6 cm, konéng atawa semu beureum lamun masak, aya buluan lemes kawas buludru. Daging buah bagian luar kandel sarta teuas, ngahiji jeung kulit, semu beureum, rada haseum; daging buah bagian jero beyé sarta caian, némpél dina siki, bodas, haseum nepi ka amis. Siki 2-5 jumlahna, badag, buleud endog rada gepéng, coklat semu beureum hérang; siki boga warna beureum.
Sentul dianggap asalna ti Indocina sarta Semenanjung Malaya. Mangabad-abad katukang, tuwuhan ieu dibawa sarta diasupkeun ka India, Indonésia (Bornéo, Maluku), Mauritius, sarta Filipina, di mana pepelakan buah ieu saterusna jadi populér, dipelak di mana-mana sarta ngalaman budidaya.
Tangkal ieu dipelak utamana alatan diharepkeun buahna, anu rasana amis atawa rada haseum. Kulit buahna anu dagingan kandel mindeng didahar dina kaayaan atah atawa diasakan leuwih tiheula, dijadikeun manisan atawa marmalade.
Kai sentul boga kualitas jadi bahan konstruksi imah, bahan pakakas, karajinan, gampang dipigawé sarta gampang dipulas.
Sagala bagian tina tangkal sentul mibanda hasiat ubar. Kuluban daunna dipaké minangka panurun panastiris. Bubuk kulit tangkalna pikeun ngubaran panyakit cacing geulang. Akarna pikeun ubar kembung, nyeri beuteung sarta diaré; sarta pikeun nguatkeun awak wanoja sanggeus ngababarkeun.
Sentul aya dua macem, nyaéta sentul kalawan daun kolot saméméh gugur boga warna konéng sarta sentul anu boga warna beureum. Baheula, dua variétas ieu dianggap spésiés anu béda (Sandoricum indicum daunna konéng sarta S. nervosum daunna beureum).
Sentul atawa kacapi nyaéta ngaran sarupaning buah jeung tangkal anu ngahasilkeunana. Ngaran-ngaran séjénna nyaéta kechapi (Malaysia), sentol, santol atawa wild mangosteen (basa Inggris), santor (Fil.) sarta lian-lianna. Ngaran ilmiahna nyaéta Sandoricum koetjape (Burm.f.) Merr.
သစ်တို ၏ ရုက္ခဗေဒ အမည်မှာ Sandoricum koetjape ဖြစ်သည်။
|mode= ignored (help) သစ်တို ၏ ရုက္ခဗေဒ အမည်မှာ Sandoricum koetjape ဖြစ်သည်။
An santol (sa Ingles, inaapod man na wild mangosteen, sandorica) (Sandoricum koetjape, syn. S. indicum asin S. nervosum; Sandoricum ternatum Blanco) iyo an apod sa tinanom asin sa prutas kaini. Saro ining tinanom na tropikal na nakukua asin lakop sa Sur-Subangan na Asya.
An santol tinutubod na tubong tal sa dating Indotsina asin sa Peninsular Malaysia asin napalakop na sana Indya, Borneo, Indonesya, sa Molukas, Maritius asin sa Filipinas. An tinanom na ini pigkukultibar asin pig'aataman sa mga rona' na ini asin an mga prutas kaini sa tamang panahon dagya' nanggad sa mga saodan.
Igwang duwang klase o kasta an bungang santol na kan enot huna duwang magkasuway na species, an giyaw asin an pula. Pareho may kublit na mahimpis. Nakakakan ini asin matagok. An kunab kaini mahamis o maalsom asin sa laog may pisog na kayumanggihon.
An tinanom na ini pwede naabot sa 150 pye na langkaw. May mga godol-godolon na dahon asin may burak na kolor rosa o berdeng-giyaw na naabot sarong sentimetro an laba.
An bunga kaini sinasakat kun gugunoon o sinisikwit nin halabang panikwit. Pwede kakanon na dai na lutoon ta hinog naman. Pwede man na lutoon siring sa ginutaan na santol, gibohon dulse o atsarahon. An pisog mismo dai kinakakan, pwede makabalikogkog kun humuros sa halanuhan, o kun mahamil, makalabot nin bituka.
An kahoy kaining santol magayon na materyal sa konstruksyon huli ta dakul asin bakong maipo asin maray itrabaho ta bakong sobrang tagas saka magayon an supat. An tinanom mismo nataong limpoy. An ubak asin dahon kaini ginagamit man na pandapog. An ibang parte kan santol maray daa na pampakupos gatok, An kemikal na nahihiris sa kahoy may anti-kanser na bantig asin an mga hiniris sa pisog maray na panggadan sa mga insekto.
An kahoy na ini yaon parati sa mga umidong lugar na tropikal asin natalubo sa alontagang pantay sa dagat sagkod sa langkaw na naabot 3,000 pye lampas sa lebel kan dagat. Mas matubang siya sa mga hararom asin organikong daga, asin duman sa marahay na pagka'oro-oltan nin oran sa laog kan taon. Totoo, natagal man niya asin daing gayo apektado kun halawig an panahon nin tig-init. An lagwat nin pagtanom kaini dapat 20-25 pye. Nangangaipo ini nin pataba' magkaduwang beses sa taon ngane maray an pagtalubo. An tanom na pinatambo' sa pisog nabunga sa laog nin 5 o 7 taon na edad pero kun marcotted nabunga tolos sa laog sana nin 3 o 4 na taon. An santol na tinanom mabinunga. an santol na yaon na sa panahon nin pagbunga pwede magunoan nin 18,000 sagkod 24,000 na prutas taon-taon. Sa Porto Riko asin Florida an tigburungahan kaini bulan na Agosto asin Septyembre, sa Filipinas poon Hulyo sungdo' Oktobre asin sa Malaya, Hulyo, Hunyo.
An santol (sa Ingles, inaapod man na wild mangosteen, sandorica) (Sandoricum koetjape, syn. S. indicum asin S. nervosum; Sandoricum ternatum Blanco) iyo an apod sa tinanom asin sa prutas kaini. Saro ining tinanom na tropikal na nakukua asin lakop sa Sur-Subangan na Asya.
Sentul inggih punika silih sinunggil soroh woh-wohan sané mawiguna ring Bali. Sentul dados kaanggén sanganan tur prasida kaanggén sarana upacara olih krama Bali, minakadi ring banten. Sentul rasannyané masem, nika mawinan sentul dados kaanggén rujak tur manisan. Rikala nyangra Rahina Nyepi, krama Bali ngaryanin banten rahina Tilem Kasanga sané mawasta banten Kasangaan. Sentul kaanggén dados woh-wohan pagenep ring banten Kasangaan punika. Sentul tuah mabuah atiban cepok. Yéning sampun nasak, kulit sentulé mawarna kuning, dagingnyané mawarna putih tur madué batu di tengahnyané pateh sakadi manggis.
Sentul inggih punika silih sinunggil soroh woh-wohan sané mawiguna ring Bali. Sentul dados kaanggén sanganan tur prasida kaanggén sarana upacara olih krama Bali, minakadi ring banten. Sentul rasannyané masem, nika mawinan sentul dados kaanggén rujak tur manisan. Rikala nyangra Rahina Nyepi, krama Bali ngaryanin banten rahina Tilem Kasanga sané mawasta banten Kasangaan. Sentul kaanggén dados woh-wohan pagenep ring banten Kasangaan punika. Sentul tuah mabuah atiban cepok. Yéning sampun nasak, kulit sentulé mawarna kuning, dagingnyané mawarna putih tur madué batu di tengahnyané pateh sakadi manggis.
Seutui nakeuh seujeuneh boh kayee ngon bak kaye. Nan-nan lam basa laen, kechapi (Mal.), sentol, santol atau wild mangosteen (Ingg.), santor (Fil.)
Seutui nakeuh seujeuneh boh kayee ngon bak kaye. Nan-nan lam basa laen, kechapi (Mal.), sentol, santol atau wild mangosteen (Ingg.), santor (Fil.)
Sandoricum vidalii is a species of plant in the family Meliaceae. It is endemic to the Philippines. It is threatened by habitat loss.
Sandoricum vidalii is a species of plant in the family Meliaceae. It is endemic to the Philippines. It is threatened by habitat loss.
Sandoricum koetjape estas specio el la genro de la familio de meliacoj (Meliaceae)[1]. La fruktoj nomiĝas santolo kaj estas ofte kultivataj en sudorienta Azio kaj multaj aliaj tropikaj regionoj.
Sandoricum koetjape estas rapide kreskanta, ĉiamverda (en sekaj regionoj folifala), granda arbo, kiu kreskas de 15 ĝis 45 metroj. La granda trunko havas helan eksteran arboŝlon. Ĝi havas branĉojn ĝis la grundo. Malnovaj ekzempleroj havas apogilradikoj.[2]
La alternantaj kaj spiralaj folioj havas tigojn. La foliplato konsistas el tri folipartoj. La folipartoj estas eliptaj ĝis oblonge ovformaj kaj 20 ĝis 25 cm longaj kun obtuza bazo kaj pinta fino.[2]
Ĉe la junaj branĉoj troviĝas super infloreskofustoj la 15 ĝis 30 cm longaj paniklaj infloreskoj. La verdecaj, flavecaj aŭ rozkolore flavaj floroj havas grandecon de ĉ. 1 cm. Ekzistas kvin petaloj.[2]
La 4 ĝis 7,5 cm grandaj kapsulfruktoj estas kugloformaj ĝis iomete plataj kaj ofte havas sulketoj. En matura stato flavecaj ĝis orkoloraj, kelktempe rozkolore tonigitaj aŭ oranĝkoloraj fruktoj havas maldikan ĝis dikan fruktŝelon kun hareca surfaco. La fukto enhavas laktosukon kaj tri ĝis kvin semojn. La semoj havas arilon, kiu estas manĝebla. La blanke transparenta, suka pulpo havas dolĉan, acidecan aromon. La brunaj kaj ĝis 2 cm longaj semoj ne estas manĝeblaj. Sur la malaja duoninsulo la fruktoj maturiĝas en junio kaj julio, en Florido en aŭgusto kaj septembro kaj en Filipinoj de julio ĝis oktobro.[2]
Sandoricum koetjape indiĝenas origine en Hindoĉinujo, precipe en Kamboĝo kaj suda Laoso kaj Malaja Duoninsulo. La arbo jam de longe estis kultivataj kaj intertempe sovaĝiĝis en multaj regionoj de Barato, Anamanoj Molukoj, Maŭricio ĝis Filipinoj, Malajzio kaj Indonezio. Santolo estas kultivataj kiel fruktarbo en sudorienta Azio kaj multaj aliaj tropikaj regionoj.[2]
La unua priskribo de tiu specio okazis en 1768 sub la nomo (bazionimo) Melia koetjape fare de Nicolaas Laurens Burman en Flora Indica ... nec non Prodromus Florae Capensis, p. 101. En 1912 la planto ricevas la nomon Sandoricum koetjape de Elmer Drew Merrill en Philippine Journal of Science, volumo 7 (4), p. 237[3]. Pliaj sinonimoj por Sandoricum koetjape (Burm. f.) Merr. estas: Sandoricum indicum Cav., Sandoricum nervosum Blume.[4][1]
La fruktoj estas manĝataj krude foriginte la ŝelon. Oni ankaŭ povas fari el santoloj marmeladon, ĵeleon, siropon aŭ ĉatnion. El tro maturaj fruktoj kaj rizo oni faras alkoholan trinkaĵon.[2]
La folioj ankaŭ taŭgas en la medicino. Ili efikas kontaraŭ jukon de la haŭto.[2] En Filipinoj oni uzas frexajn foliojjn por plifortigi la ŝviton ĉe febro.[2]
La ligno estas relative malmola kaj estas bone prilaborebla, sed ofte estas malpli kvalita kaj relative rapide disfalas en humida klimato [2]
Sandoricum koetjape estas specio el la genro de la familio de meliacoj (Meliaceae). La fruktoj nomiĝas santolo kaj estas ofte kultivataj en sudorienta Azio kaj multaj aliaj tropikaj regionoj.
El santol (Sandoricum koetjape) es un árbol tropical cultivado en el sudeste de Asia, especialmente por su fruto.[1][2]
Se cree que el santol es originario de la antigua Indochina y Malasia peninsular, y que fue introducido en Sri Lanka, India, Borneo, Indonesia, las Molucas, Mauricio, Seychelles y Filipinas, donde se ha naturalizado. También se conoce como yamapi (aunque en distintos países tiene distintos nombres). Se cultiva comúnmente en estas regiones y los frutos son estacionalmente abundantes en los mercados locales e internacionales.
Hay dos variedades del fruto de santol, que anteriormente se consideraban 2 especies diferentes, la variedad amarilla y la roja. La diferencia está en el color que toman las hojas antes de caer. La variedad roja parece ser más común y las hojas rojizas mezcladas con las verdes añaden distinción y un cierto atractivo al árbol. Los frutos poseen un tamaño, forma y textura ligeramente parecida al melocotón, con un tinte rojizo. Ambos tipos tienen una piel que puede variar entre una cáscara delgada a una corteza más gruesa, de acuerdo con la variedad. A menudo es comestible y en algunos cultivares puede contener un jugo lechoso. La pulpa central, cerca de las semillas puede ser dulce o amarga y contiene semillas de color marrón no comestibles. En algunas variedades la cáscara externa es más gruesa y es la parte comestible principal, con un sabor a melocotón suave combinado con un poco del sabor y la textura pulposa de las manzanas. En otras variedades, la corteza externa es más delgada y dura y la pulpa blanquecina interior alrededor de las semillas se come. Esta pulpa puede ser bastante amarga en muchos cultivares, lo que ha reducido la aceptación general del árbol. En las variedades mejoradas se ha aumentado el espesor de la corteza externa comestible, que se puede comer con una cuchara dejando sólo la capa exterior, lo cual puede ayudar a aumentar la aceptación del santol en todo el mundo.
El fruto crece en un árbol de rápido crecimiento que puede alcanzar los 45 m de altura. Posee hojas estriadas y flores rosadas o amarillo-verdosas que miden alrededor de 1 centímetro de largo.
Los frutos maduros se recogen trepando a los árboles y tomándolos con la mano, también se puede utilizar un palo largo con un extremo en forma de horquilla para girar los frutos y sacarlos. La pulpa se come cruda y al natural o con adición de especias. También el fruto se cuece y confita o es preparado como mermelada. La pulpa rallada es cocida en leche de coco (con trozos de carne de cerdo y pimiento picante) y se sirve como un plato en Bicol, Filipinas. Las semillas del santol no son comestibles y pueden causar complicaciones como la perforación intestinal por ingestión.[3]
En la cocina tailandesa esta fruta se utiliza para hacer som tam, cuando todavía no está completamente madura. Es uno de los ingredientes principales de los curris tailandeses de santol y cerdo (แกงหมูกระท้อน)[4] y santol y langostinos (แกงคั่วกระท้อนกุ้ง).[5]
La madera del árbol es utilizada para la construcción, siendo abundante y generalmente fácil de trabajar y pulir. Es un buen árbol de sombra. Las hojas y la corteza se han utilizado en medicina como una cataplasma. Varias partes de la planta pueden tener efectos anti-inflamatorios,[6] y algunos extractos químicos de los tallos de santol han demostrado tener propiedades anti-cancerígenas durante estudios in vitro.[7] Los extractos de semillas de santol tienen propiedades insecticidas.[8]
Es un árbol de regiones tropicales húmedas y crece desde el nivel del mar hasta alturas de 3000 metros sobre el nivel del mar. Crece mejor en suelos profundos y orgánicos, y con precipitaciones distribuidas durante todo el año. Aunque, tolera largos períodos de estación seca. La distancia de plantación entre sí es de 6 a 8 m. Requiere fertilización dos veces al año para que pueda crecer mejor. Normalmente los árboles semilleros producen frutos después de 5 o 7 años de edad, aunque algunos cultivares sólo necesitan 3 o 4. El santol es un árbol muy productivo. Un árbol maduro puede producir entre 18.000 y 24.000 frutos por año. En Puerto Rico se cosechan los frutos entre los meses de agosto y septiembre.
Sandoricum koetjape fue descrita por (Burm.f.) Merr. y publicado en Philippine Journal of Science 7(4): 237. 1912.[9]
El santol (Sandoricum koetjape) es un árbol tropical cultivado en el sudeste de Asia, especialmente por su fruto.
Sandoricum koetjape, « santol » ou « faux mangoustanier » est une espèce asiatique d'arbres du genre Sandoricum de la famille des Meliaceae (famille de l’ acajou).
Cette espèce fut décrite pour la première fois en latin en 1768 par Nicolaas Laurens Burman sous le nom (Basionyme) de Melia koetjape dans sa Flora Indica, page 101[1].
En 1912 Elmer Drew Merrill le rattache au genre Sandoricum en le publiant sous le nom de Sandoricum koetjape dans l’ouvrage The Philippine journal of science, volume 7 page 237 [2].
Récolte des Fruits
Arbre adulte
Récolte des Fruits
Fruits
On pense que le Sandoricum koetjape est originaire d’Indochine et de Malaisie péninsulaire, et aurait été introduit en Asie tropicale ( Indonésie, Inde, Maurice, Papouasie-Nouvelle-Guinée, Philippines ) où il se serait naturalisé. Il est fréquemment cultivé dans toutes ces régions et ses fruits sont abondants sur les marchés locaux lorsque c’en est la saison.
Le Sandoricum koetjape est un grand arbre à croissance rapide, à feuillage persistant (bien qu’il puisse perdre ses feuilles temporairement dans les régions arides). Sa hauteur varie de 15 à 45 mètres.
Le tronc droit a une écorce claire. Il a des branches jusqu’à sa base.
Les vieux spécimens ont des racines contreforts.
Les feuilles, disposées sur les branches de manière alternée et en spirale, sont pétiolées. Le limbe foliaire est composée de trois sections, chacune d'une longueur de 20 et 25 cm, elliptiques à oblongues-ovales, émoussées à la base de la nervure et aiguisé en son extrémité supérieure[4].
Des inflorescences paniculées de 6 à 30 cm se développent sur les jeunes branches. Les fleurs à 5 pétales, d’environ 1 cm, sont verdâtres, jaunâtres, ou rosé clair[4].
La capsule (fruit) sphérique aplatie d'un diamètre de 4 à 7,5 cm présente souvent des rides. A maturité, sa couleur varie de jaune à doré, parfois rose ou orange. Le péricarpe est de mince à épais avec une surface velue. Il contient une sève laiteuse.
Sa structure interne ressemble à celle du mangoustan, avec trois à cinq graines enrobées dans une pulpe comestible. D’un blanc transparent, juteuse, cette pulpe a un goût sucré, acide voire aigre.
Les graines de 2 cm de long, non comestibles, sont de couleur brune. Le fruit mûrit sur la péninsule malaise en Juin et Juillet, aux Philippines de Juillet à Octobre[4].
Les fruits mûrs sont récoltés en montant dans l'arbre par arrachage à la main ou à l'aide d'un long bâton en forme de fourche. La pulpe est consommée crue ou avec des épices. Elle est également cuite, ou transformée en Fruit confit ou en marmelade.
Dans la Région de Bicol, aux Philippines, on sert un plat à base de pulpe râpée cuite dans du lait de coco agrémentée de morceaux de viande de porc et de piment.
Les graines (brunes) de « Santol » ne sont pas comestibles et peuvent entraîner des complications telles que perforation intestinale en cas d'ingestion[5].
En Thaïlande les fruits non encore mûrs sont utilisés râpés pour la confection du som tam (salade de papaye verte).
Le bois de cet arbre abondant est utile pour la construction. Il est généralement facile à travailler et à polir.
Les feuilles et l'écorce sont utilisées en médecine comme cataplasme. Plusieurs parties de la plante peuvent avoir des effets anti-inflammatoires[6] et quelques extraits chimiques de tiges de Santol ont montré des propriétés anticancéreuses in vitro[7].
L’extrait de graines de Santol a des propriétés insecticides[8].
Sandoricum koetjape est un arbre des régions tropicales humides ; il pousse depuis le niveau de la mer jusqu’à une altitude de 1 000 m.
Il préfère les terrains profonds et riches en humus combines à une distribution de pluie tout au long de l’année. Il supporte néanmoins les saisons sèches.
La distance de plantation entre individus est de 6 à 8 m. Il nécessite un apport de fertilisants deux fois par an pour une croissance optimale.
Normalement les arbres produisent des fruits après 5 ou 7 ans, bien que certains cultivars n’en demandent que 3. Sandoricum koetjape est un arbre très productif. Un arbre adulte peut produire entre 18 000 et 24 000 fruits par an.
Sandoricum koetjape, « santol » ou « faux mangoustanier » est une espèce asiatique d'arbres du genre Sandoricum de la famille des Meliaceae (famille de l’ acajou).
Cette espèce fut décrite pour la première fois en latin en 1768 par Nicolaas Laurens Burman sous le nom (Basionyme) de Melia koetjape dans sa Flora Indica, page 101.
En 1912 Elmer Drew Merrill le rattache au genre Sandoricum en le publiant sous le nom de Sandoricum koetjape dans l’ouvrage The Philippine journal of science, volume 7 page 237 .
Kecapi, sentul atau ketuat adalah nama sejenis buah dan juga pohon penghasilnya. Nama-nama lainnya adalah kechapi (Mal.), sentol, santol atau wild mangosteen (Ingg.), santor (Fil.) dan lain-lain. Nama ilmiahnya Sandoricum koetjape (Burm.f.) Merr.
Pohon kecapi merupakan pohon yang rimbun dan besar, dapat mencapai tinggi 30 m, meski umumnya di pekarangan hanya mencapai sekitar 20-an meter. Batang dapat mencapai diameter 90 cm, bergetah seperti susu.
Daun majemuk berselang-seling, bertangkai s/d 18 cm, menyirip beranak daun tiga, bentuk jorong sampai bundar telur, 6-26 × 3-16 cm; membulat atau agak runcing di pangkal, meruncing di ujung; hijau berkilat di sebelah atas, hijau kusam di bawahnya. Anak daun ujung bertangkai panjang, jauh lebih panjang dari tangkai anak daun sampingnya.
Bunga dalam malai di ketiak daun, berambut, menggantung, sampai dengan 25 cm. Bunga berkelamin dua, bertangkai pendek; kelopak bertaju 5; mahkota 5 helai, kuning hijau, lanset sungsang, 6-8 mm; samar-samar berbau harum.
Buah buni bulat agak gepeng, 5-6 cm, kuning atau kemerahan jika masak, berbulu halus seperti beludru. Daging buah bagian luar tebal dan keras, menyatu dengan kulit, kemerahan, agak masam; daging buah bagian dalam lunak dan berair, melekat pada biji, putih, masam sampai manis. Biji 2-5 butir, besar, bulat telur agak pipih, coklat kemerahan berkilat; keping biji berwarna merah.
Kecapi diperkirakan berasal dari Indocina dan Semenanjung Malaya. Berabad-abad yang silam, tumbuhan ini dibawa dan dimasukkan ke India, Indonesia (Borneo, Maluku, Tapanuli)), Mauritius, dan Filipina, di mana tanaman buah ini kemudian menjadi populer, ditanam secara luas dan mengalami naturalisasi, dalam bahasa Batak disebut Sotul.
Pohon ini ditanam terutama karena diharapkan buahnya, yang berasa manis atau agak masam. Kulit buahnya yang berdaging tebal kerap dimakan dalam keadaan segar atau dimasak lebih dulu, dijadikan manisan atau marmalade.
Kayu kecapi bermutu baik sebagai bahan konstruksi rumah, bahan perkakas atau kerajinan, mudah dikerjakan dan mudah dipoles.
Berbagai bagian pohon kecapi memiliki khasiat obat. Rebusan daunnya digunakan sebagai penurun demam. Serbuk kulit batangnya untuk pengobatan cacing gelang. Akarnya untuk obat kembung, sakit perut dan diare; serta untuk penguat tubuh wanita setelah melahirkan.
Kecapi ada dua macam, yakni dengan daun tua sebelum gugur berwarna kuning dan yang berwarna merah. Dahulu, kedua varietas ini dianggap sebagai spesies yang berbeda (Sandoricum indicum berdaun kuning dan S. nervosum berdaun merah).
Buah kecapi
Mengumpulkan buah di bawah pohon (Zamboanga del Sur, Mindanao, Filipina)
Kecapi, sentul atau ketuat adalah nama sejenis buah dan juga pohon penghasilnya. Nama-nama lainnya adalah kechapi (Mal.), sentol, santol atau wild mangosteen (Ingg.), santor (Fil.) dan lain-lain. Nama ilmiahnya Sandoricum koetjape (Burm.f.) Merr.
Pokok Sentul (Sandoricum koetjape (Burman f.) Merr.) ialah sejenis tumbuhan yang terdapat di Malaysia.[3], [4]
Pokok Sentul dipercayai berasal dari bekas Indochina dan Semenanjung Malaysia, dan telah diperkenalkan ke India, Borneo, Indonesia, Moluccas, Mauritius, dan Filipina dimana ia telah berkembang biak. Ia biasanya dituai di kawasan tersebut dan buahnya banyak dijual di pasar menurut musim.
A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z Pokok Sentul (Sandoricum koetjape (Burman f.) Merr.) ialah sejenis tumbuhan yang terdapat di Malaysia.,
Pokok Sentul dipercayai berasal dari bekas Indochina dan Semenanjung Malaysia, dan telah diperkenalkan ke India, Borneo, Indonesia, Moluccas, Mauritius, dan Filipina dimana ia telah berkembang biak. Ia biasanya dituai di kawasan tersebut dan buahnya banyak dijual di pasar menurut musim.
De santol (Sandoricum koetjape, basioniem: Melia koetjape Burm.f.) of ketjap (Thais: กระท้อน - kra-thohn) is een plant uit de familie Meliaceae. Het is een tot 45 m hoge, snelgroeiende, sterk vertakte, latex-bevattende boom met een rechte stam en een bleke schors. De plant kan in droge tijden zijn bladeren verliezen. Jonge takken zijn met een dichte, bruine beharing bezet. De afwisselend geplaatste, tot 9 cm lang gesteelde bladeren bestaan uit drie deelbladeren. De deelbladeren zijn 20-25 cm lang, ellipsvormig, toegespitst, aan de bovenkant glanzend groen, aan de onderkant lichter groen en dof. Het eindstandige deelblad is meestal groter dan de andere twee. De 1 cm grote, groengele bloemen staan in tot 30 cm lange, pluimachtige, vertakte bloeiwijzen in de bladoksels. De bloemen zijn tweeslachtig en bestaan uit een bekervormig, vijfslippige kelk en vijf breed-lancetvormige, circa 1 cm lange kroonbladeren.
De tot 7 x 8 cm grote vrucht van de santol is bolvormig en overlangs gegroefd. De leerachtige schil is goudgeel tot roodbruin, donzig en bevat een wit melksap. De binnenste vruchtwand en de doorschijnende, sappige, witachtige, 5 mm dikke zaadmantels zijn eetbaar. De vleeskleurige vruchtwand smaakt zoetzuur. De twee tot vijf zaadmantels liggen in stervormig gerangschikte kamers en bevatten elk een tot 4 cm groot, roodbruin zaad. De zaadmantels smaken aromatisch en afhankelijk van het ras zuur tot zoet. Doorgesneden vruchten verkleuren snel naar bruin.
De vrucht van zoete rassen wordt als handfruit gegeten. Hij kan worden verwerkt in marmelade, gelei en chutney. Het vruchtvlees van zure rassen wordt vers, gedroogd of verwerkt als siroop voor het kruiden van etenswaren gebruikt. Uit overrijpe vruchten wordt samen met rijst een alcoholische drank bereid. Bladaftreksel wordt als koortsverlagend middel gebruikt. Gemalen schors wordt tegen parasitaire wormen gebruikt en de wortels zouden krampen verzachten. Het niet zeer harde en gemakkelijk te bewerken hout wordt in de bouwindustrie gebruikt.
De santol komt van nature voor op het schiereiland Malakka, in Thailand en in Indochina. In India en op de Filipijnen is de soort al vroeg ingevoerd. Hij wordt veel geteeld in tropisch Azië en op eilanden in de Grote Oceaan. Ook op sommige plekken in Zuid-Amerika kan de santol worden aangetroffen.
Santol malajski (Sandoricum koetjape Burm. f. Merr) – gatunek drzewa z rodziny miodlowatych. Pochodzi z Południowo-Wschodniej Azji i powszechnie uprawiany na tym obszarze. Międzynarodowa nazwa handlowa santol wywodzi się z filipińskiego języka tagalog.
Santol malajski (Sandoricum koetjape Burm. f. Merr) – gatunek drzewa z rodziny miodlowatych. Pochodzi z Południowo-Wschodniej Azji i powszechnie uprawiany na tym obszarze. Międzynarodowa nazwa handlowa santol wywodzi się z filipińskiego języka tagalog.
Santol (Sandoricum koetjape) é um fruto tropical no Sudeste Asiático e em Maurícia.[2]
Santol (Sandoricum koetjape) é um fruto tropical no Sudeste Asiático e em Maurícia.
Сантол — вічнозелене швидковиростаюче дерево висотою 15-45 м. Складне листя має три еліптичних гладеньких листка — тупих біля основи і загострених на кінчику. Квіти зеленуваті або жовтуваті з 5 пелюстками зібрані у суцвіття 15-30 см довжини. Фрукт круглий чи овальний. Його колір варіюється залежно від сорту.
Плід сферичний, 4-7,5 см діаметром. Існують два види сантолових плодів, раніше вважалися різними видами — з жовтуватою і червоною оксамитовою шкіркою, що містить латекс. Шкірка плоду може бути товстою (червонясті сорти) та тонкою (жовті сорти). Всередині плоду густий білий сік, солодкий у жовтих сортів і кислий у червоних, а також 3-5 великих коричневих неїстівних насінини.
Батьківщина сантола — В'єтнам, Камбоджа, Південний Лаос і Малайський півострів. Звідти він поширився в Індію, Індонезію, на Філіппіни і Маврикій. Сантол широко культивується в цих країнах і дає добрі врожаї.
Рослина не переносить холодів, тому поширена виключно у тропіках. Погано приживається у Америці. Є поодинокі популяції у Флориді та Центральній Америці.
Плоди сантола їстівні в необробленому вигляді. З нього також виготовляються джем і, желе, мармелад і алкогольні напої. Перезрілі плоди використовують для бродіння рисового сусла у виготовленні саморобного алкогольного напою.[3] Насіння сантола неїстівне, його вживання може призводити до кишкових розладів[4]. Якщо смоктати насіння рослини — воно буде смакувати. З цього походить народна назва рослини «льодяникове дерево».
Деревина сантола проста в обробці і поліровці.
Листя й кора використовуються в медицині для приготування припарок, деякі частини листя мають протизапальну дію[5]. Також в експериментах було виявлено, що екстракти із стебла сантола мають протираковий ефект[6]. Екстракт із насіння сантола володіє інсектицидними властивостями[7].
Sấu đỏ hay còn gọi mạy tong, sấu tía (danh pháp khoa học: Sandoricum koetjape) là một loài thực vật có hoa trong họ Meliaceae. Loài này được (Burm.f.) Merr. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1912.[3]
Sấu đỏ hay còn gọi mạy tong, sấu tía (danh pháp khoa học: Sandoricum koetjape) là một loài thực vật có hoa trong họ Meliaceae. Loài này được (Burm.f.) Merr. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1912.
Сантол (лат. Sandoricum koetjape) — плодовое дерево, вид рода Sandoricum семейства Мелиевые, произрастающее в Юго-Восточной Азии. Само дерево и его плоды имеют различные названия в разных языках, например, гратон (กระท้อน) в Таиланде, компем рич у кхмеров, тонг в Лаосе, донка у сингальцев, дикий мангостин в английском и ложный мангостин во французском.
Сантол — вечнозелёное быстрорастущее дерево высотой 15-45 м с продолговатыми или эллиптическими листьями 15-30 см длиной.
Цветки сантола розовые или жёлто-зелёные, достигают 1 см в длину.
Плод сферический, 4-7,5 см диаметром. Существуют две разновидности сантоловых плодов, ранее считавшиеся разными видами — с желтоватой и красной бархатистой кожицей, содержащей латекс. У обоих типов внутри содержится белая прозрачная сочная сладкая мякоть с 3-5 крупными коричневыми несъедобными семенами.
Родина сантола — Вьетнам, Камбоджа, Южный Лаос и Малайский полуостров. Оттуда он распространился в Индию, Индонезию, на Филиппины и Маврикий. Сантол широко культивируется в этих странах и даёт хорошие урожаи.
Плоды сантола съедобны в необработанном виде. Из него также изготавливаются джемы, желе, мармелад и алкогольные напитки. Семена сантола несъедобны и могут приводить к кишечным расстройствам[1].
Древесина сантола проста в обработке и полировке.
Листья и кора используются в медицине для приготовления припарок, некоторое части листьев обладают противовоспалительным действием[2]. Также в экспериментах было обнаружено, что экстракты из стебля сантола имеют противораковый эффект[3]. Экстракт из семян сантола обладает инсектицидными свойствами[4].
Сантол (лат. Sandoricum koetjape) — плодовое дерево, вид рода Sandoricum семейства Мелиевые, произрастающее в Юго-Восточной Азии. Само дерево и его плоды имеют различные названия в разных языках, например, гратон (กระท้อน) в Таиланде, компем рич у кхмеров, тонг в Лаосе, донка у сингальцев, дикий мангостин в английском и ложный мангостин во французском.
山陀儿（学名：Sandoricum indicum）为楝科山陀儿属下的一个种。
|access-date=中的日期值 (帮助) 
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 