Guidance for identification
Kačenka náprstkovitá, též kačenka kuželovitá[1], (Verpa conica (O.F. Müll.) Sw. 1815[2]) je vzácná jedlá vřeckovýtrusná houba z čeledi smržovitých (Morchellaceae), vyrůstající na jaře v listnatých porostech.
Plodnice – apothecium je až 15 cm vysoké, rozdělené na třeň a na jeho vrcholu volně nasedající klobouk.
Klobouk je 2-4 cm vysoký a 1-3 cm široký, tvaru kuželovitého, zvoncovitého až dlouze oválného. Jeho vnější povrch, zbarvený žlutohnědě až hnědě, je jemně vrásčitý až zprohýbaný a pokrytý theciem - výtrusorodou vrstvou. Okraje klobouku jsou volné, jeho dužnina je jen několik milimetrů silná; vnitřní, dolů otevřený prostor je dutý, prochází jím do vrcholu klobouku třeň.
Třeň je válcovitý, až 15 cm dlouhý, bělavý až nažloutlý, na povrchu drobně šupinkatý, uvnitř vatovitý až dutý. Ke klobouku přirůstá na jeho vnitřní straně až v jeho vrcholu. V mládí je třeň relativně krátký, věkem se postupně silně prodlužuje.
Dužnina je v celé plodnici dosti tenká, křehká a lámavá, nenápadné vůně a chuti.
Výtrusy jsou elipsoidní, 20-25 × 11-15 μm velké[3][4], výtrusný prach má žlutou barvu.
Kačenka náprstkovitá se vyskytuje dosti vzácně v listnatých hájích, křovinách, sadech apod., např. pod hlohem či třešní[5]. Roste od března do května. Je uvedena v Červeném seznamu hub (makromycetů) České republiky v kategorii zranitelných druhů (VU).[5]
Je rozšířena na severní polokouli – nalézána je v Evropě, Asii i Severní Americe.[6]
Jde o druh jedlý, velice chutný[7], avšak vzácný.
Kromě typické variety, charakterisované výše uvedeným popisem, se vyskytuje rovněž vzácnější
Kačenka náprstkovitá (Verpa conica)
Kačenka česká (Verpa bohemica)
Galerie kačenka náprstkovitá ve Wikimedia Commons Obrázky, zvuky či videa k tématu kačenka náprstkovitá ve Wikimedia Commons
Kačenka náprstkovitá, též kačenka kuželovitá, (Verpa conica (O.F. Müll.) Sw. 1815) je vzácná jedlá vřeckovýtrusná houba z čeledi smržovitých (Morchellaceae), vyrůstající na jaře v listnatých porostech.
Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie im Abschnitt „Mykologie“ zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie-Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit, diesen Artikel zu verbessern! Artikel, die nicht signifikant verbessert werden, können gegebenenfalls gelöscht werden.
Lies dazu auch die näheren Informationen in den Mindestanforderungen an Biologie-Artikel.
Die Fingerhut- oder Glocken-Verpel (Verpa conica) ist eine Pilzart aus der Familie der Morchelverwandten.
Die aus Hut und Stiel bestehenden Fruchtkörper (Apothecien) der Fingerhut-Verpel werden bis 12 Zentimeter hoch. Der Hut wird 1–4 Zentimeter hoch und 2–3 Zentimeter breit, er ist jung eiförmig und wird im Alter fingerhut- bis glockenförmig, er ist nur im oberen Abschnitt mit dem Stiel verwachsen und oben abgerundet. Seine Oberfläche honig- bis rotbraun gefärbt und glatt oder nur schwach gerunzelt, die Unterseite ist ockerlich getönt. Der hohle Stiel ist glatt bis leicht wellig, weiß bis ockerlich gefärbt und durch dunkle Schüppchen schwach horizontal gebändert.
Die Fingerhut-Verpel ist ein Bodensaprobiont, sie wächst in Fluss- und Bachauen, in Hecken, auf Wiesen und an Waldrändern, sie bevorzugt Kalkböden. Die Fruchtkörper erscheinen in Mitteleuropa von April bis Mai. Die Art ist selten.
Die Fingerhut-Verpel ist essbar, aber als Seltenheit unbedingt zu schonen.
Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie im Abschnitt „Mykologie“ zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie-Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit, diesen Artikel zu verbessern! Artikel, die nicht signifikant verbessert werden, können gegebenenfalls gelöscht werden.
Lies dazu auch die näheren Informationen in den Mindestanforderungen an Biologie-Artikel.
Begründung: Mikroskopische Merkmale sowie Angaben zur Artabgrenzung und Verbreitung fehlen, der Abschnitt Ökologie hat Ausbaupotenzial. --Ak ccm (Diskussion) 10:31, 16. Feb. 2014 (CET)Die Fingerhut- oder Glocken-Verpel (Verpa conica) ist eine Pilzart aus der Familie der Morchelverwandten.
Verpa conica, commonly known as the bell morel or the early morel, is a species of fungi in the family Morchellaceae. Sometimes mistaken for a true morel (genus Morchella), this species is an “early morel” characterized by a cap resembling a thimble that is freely attached to the stem.
The species was first described under the name Phallus conicus by Otto Friedrich Müller in 1775. Later authors have moved the taxon to various genera: Persoon placed in Leotia in 1801, Samuel Frederick Gray transferred it Relhanum in 1821, while Otto Kuntze moved it to Monka in 1898. The species was transferred to Verpa by Olof Swartz in 1814.[1]
Fruiting bodies have a smooth cap that is bell-shaped or conical, and 1 to 4 cm (3⁄8 to 1+5⁄8 in) tall and broad;[2][3] it is attached to the top of the stem only, the margin of the cap is free – hanging like a skirt. The underside of the cap is tan to dark brown in color. The stem, which measures 2 to 12 cm (3⁄4 to 4+3⁄4 in) by 1 to 3 cm (3⁄8 to 1+1⁄8 in) thick, is whitish[4] and either equal or slightly thicker than the base;[3] the stem surface is either smooth or slightly fuzzy.[5] It is generally hollow, although young specimens may be filled with cotton-like hyphae. The flesh is thin and brittle, and the cap can be easily broken off the stem.
David Arora notes that sometimes a variety with a wrinkled cap can be found, somewhat resembling a Gyromitra.[6]
Spores are elliptical, smooth, colorless,[3] hyaline, with dimensions of 28–34 by 15–19 µm. The asci are typically 500–550 by 21–27 µm, and eight spored. The paraphyses are club-shaped, branched, and septate.[7]
Since the cap is free in V. conica, it is easily distinguishable from true morels. True morels attach at the base of the cap. V. conica mushrooms attach at the top of the cap—so they are even distinguishable from half-free morels. This mushroom also tends to be filled with a cotton material, whereas morels are hollow all of the way through.
Other similar species include Verpa bohemica and Mitrophora semilibera.[3]
This species grows singly, scattered, or in groups on the ground in both hardwood and coniferous forests, often in river valleys, or along stream banks.[7] It often fruits in late spring, usually near morel season. It has been reported to fruit abundantly in the chaparral scrubland in southern California.[6]
Verpa conica, like Verpa bohemica and closely related Morchella species, are edible once cooked,[8][9] although caution is advised.[10]
There is evidence that V. conica may contain compounds that function as an antioxidant. While not necessarily recommended for consumption, it is possible that an extract from V. conica could be used as an antioxidant supplement. A study done on the antioxidant activity of various mushroom species indicates that this species of Verpa does particularly well in reducing power. They also do well in binding iron, which may be related to peroxidation protection.[11]
Verpa conica, commonly known as the bell morel or the early morel, is a species of fungi in the family Morchellaceae. Sometimes mistaken for a true morel (genus Morchella), this species is an “early morel” characterized by a cap resembling a thimble that is freely attached to the stem.
Verpa conica aŭ ungofungo (?) aŭ glatkapa morkelo kreskas en la norda hemisfero, sed oni trovas ĝin tre malofte. La Verpa conica apartenas al la Morkelacoj (Morchellaceae) kaj ordeno de pezizaloj (Pezizales). Verpa signifias latine peniso. La formo de Verpa similas peniso.
Ĝi ŝatas la arbarojn kun subla, humida grundo, tiel ĝi ofte aperas en apudriveraj arbaroj. Ĝi estas verŝajne mikoriza fungo.
Ĝia kapo estas kaŝtanbruna, sonorilforma, kun sulketa aŭ glata surfaco. La kapo ligiĝas al trunko nur ĉe la pinto. La interna kapa surfaco estas malpure blanka, la diametro estas 2-4 cm. La trunko altas 5-15 cm, meze kava, kun blanketa karno. Ĝi ne havas karakterizan odoron.
La senkoloraj sporoj (25-33 x 15-19 µm) situas sur pinto de la fungofadenoj, en oksporaj askoj, kiuj havas glatan surfacon kaj eliptan formon.
Harilik sõrmkübarseen (Verpa conica) kottseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.[1]
Harilik sõrmkübarseen (Verpa conica) kottseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.
Verpa conica • Verpe en doigt de gant, Verpe en forme de dé
Verpa conica, la Verpe conique[1] ou Verpe en doigt de gant[1], est une espèce de champignon ascomycète rare du genre Verpa de la famille des Morchellaceae .
Relativement fréquente dans l'hémisphère nord, elle se développe dans les forêts à sols sableux et humides.[2]
Verpa Conica (de Mull.) Sw. 1815
Hyménophore : son chapeau est brun avec une surface sillonnée ou lisse, il est lié au stipe seulement au niveau de la pointe. La surface interne du chapeau est blanchâtre. Le diamètre du chapeau est de 2 à 4 cm.
Le pied blanc est creux et mesure de 5 à 15 cm. La chair n'a pas d'odeur caractéristique.
Les spores (25-33 x 15-19 µm) se forment dans des asques (300-350 x 20-24 µm) octosporés operculés. Elles sont hyalines, lisses et de forme elliptique.
La verpe conique est toxique crue comme les autres espèces de la famille des Morchellacées.[réf. nécessaire]
La verpe conique est comestible lorsqu'elle est bien cuite, mais elle est réputée moins bonne que les morilles, bien qu'elles soient proches phylogénétiquement.[réf. nécessaire]
Verpa conica • Verpe en doigt de gant, Verpe en forme de dé
Verpa conica, la Verpe conique ou Verpe en doigt de gant, est une espèce de champignon ascomycète rare du genre Verpa de la famille des Morchellaceae .
Relativement fréquente dans l'hémisphère nord, elle se développe dans les forêts à sols sableux et humides.
Verpa conica (O. F. Müll.) Sw., 1815 è un fungo ascomicete della famiglia Morchellaceae.[1]
Cappello campanulato, scuro, margine subsinuato, sotto il gambo equalmente giallo, aschi cilindrici, spore ellissoidi. Gambo: 2,5 - 5 cm, glabro, tubulare. Ascocarpo levigatamente carnoso.
Verpa conica (O. F. Müll.) Sw., 1815 è un fungo ascomicete della famiglia Morchellaceae.
Pirštuotasis aukšliavarpis (lot. Verpa conica) – briedžiukinių (Morchellaceae) šeimos grybų rūšis.
Kepurėlė 2-3 cm aukščio, 1-2 cm skersmens, varpeliška, viršutinė dalis priaugusi prie koto, nuo šviesiai rudos iki tamsiai rudos spalvos, pakraščiai balsvi, paviršius išilgai vagotas, kraštai laisvi. Kotas 5-10 cm ilgio, 1-1,5 cm storio, cilindriškas, iš pradžių pilnaviduris, vėliau tuščiaviduris, labai trapus, gelsvas, rausvas arba rainas. Trama balsva, vandeninga. Sporos elipsiškos, lygi paviršiumi.
Auga balandžio – gegužės mėnesiais lapuočių miškuose, panašiose vietose, kaip ir briedžiukai. Grybas valgomas, ketvirtos kategorijos.
Het vingerhoedje (Verpa conica) is een paddenstoel uit de familie Morchellaceae.
De hoed is 1 tot 3 cm hoog en de steel wordt tussen de 2,5 en 11 cm lang en is 0,5-1,5 cm dik. De hol wordende steel is doorgaans constant van dikte en breekbaar, fijn viltig met banden van geelbruine schubjes. De kleur is wit of geelachtig. De hoed is vingerhoedvormig, glad tot zwak gerimpeld en licht tot donkerbruin gekleurd.
De matig algemeen voorkomende paddenstoel staat in Nederland op de rode lijst als 'bedreigd'. In noordwest Europa is hij in het voorjaar aan te treffen in loofbossen, parken en graslanden. In moestuinen wordt hij nogal eens gezien tussen aardbeiplanten.
Het vingerhoedje (Verpa conica) is een paddenstoel uit de familie Morchellaceae.
De hoed is 1 tot 3 cm hoog en de steel wordt tussen de 2,5 en 11 cm lang en is 0,5-1,5 cm dik. De hol wordende steel is doorgaans constant van dikte en breekbaar, fijn viltig met banden van geelbruine schubjes. De kleur is wit of geelachtig. De hoed is vingerhoedvormig, glad tot zwak gerimpeld en licht tot donkerbruin gekleurd.
De matig algemeen voorkomende paddenstoel staat in Nederland op de rode lijst als 'bedreigd'. In noordwest Europa is hij in het voorjaar aan te treffen in loofbossen, parken en graslanden. In moestuinen wordt hij nogal eens gezien tussen aardbeiplanten.
Fin a 13 cm.. Gaba motobin longa, da bianca a òcra, rigà për travers. Capel da 2 a 3 cm., com un dial, da òcra amel a brun rossastr, da seuli a rugos nen regolar.
A chërs ant j'indrit fresch e ùmid.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
A l'é mej nen mangela.
Verpa conica (Müll. : Fr.) Swartz
Fin a 13 cm.. Gaba motobin longa, da bianca a òcra, rigà për travers. Capel da 2 a 3 cm., com un dial, da òcra amel a brun rossastr, da seuli a rugos nen regolar.
AmbientA chërs ant j'indrit fresch e ùmid.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
A l'é mej nen mangela.
Naparstniczka stożkowata (Verpa conica) (O.F. Müll.) Sw.) – gatunek grzybów z rodziny smardzowatych (Morchellaceae) z klasy workowców[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Verpa, Morchellaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Niektóre synonimy naukowe[2]:
Nazwa polska według checklist[3]. Nazwa anglojęzyczna naparstniczki stożkowatej to thimble morel, gdzie słowo thimble oznacza właśnie naparstek, natomiast słowo morel – smardz. Analogicznie jest w języku niemieckim, gdzie Fingerhut w Fingerhutverpel także oznacza naparstek.
Zbudowany z główki i trzonka. Osiąga wysokość do 10-20 cm.
Dzwonkowata, szeroko stożkowana. Gładka lub nieregularnie jamkowata. 2-4 cm wysoka, 1-1,5 cm szeroka. Barwa ochrowobrązowa do brązowej. Główka przyrośnięta do trzonu w górnej części[4].
5-10 cm długi. Bladożółty z poprzecznymi zmarszczkami i brązowymi ziarenkami. Wewnątrz pusty[4].
Kruchy, woskowaty, cienki. Smak łagodny, zapach przyjemny[4].
Gładkie, elipsoidalne, bezbarwne[4].
Od 2014 r. naparstniczka stożkowata w Polsce jest objęta ochroną częściową grzybów[5], dawniej podlegała ochronie ścisłej. W opracowaniu Czerwonej listy roślin i grzybów Polski jest zaliczona do kategorii grzybów rzadkich (R)[6].
Rośnie pojedynczo lub w grupach od kwietnia do maja na brzegach lasów i zarośli, w miejscach trawiastych[4].
Naparstniczka czeska (Verpa bohemica), która ma większe owocniki, a powierzchnia główki jest pofałdowana[4].
_Sw_135306.jpg)
Naparstniczka stożkowata (Verpa conica) (O.F. Müll.) Sw.) – gatunek grzybów z rodziny smardzowatych (Morchellaceae) z klasy workowców.
Verpa conica, é uma espécie de fungo da família Morchellaceae. Por vezes confundido com espécies do género Morchella, carateriza-se por ter um chapéu que se assemelha a um dedal ligado apenas ao topo do estipe.[1]
Os corpos frutíferos têm um chapéu liso em forma de sino ou cónicos, e com 1,5 a cm de largura;[1] está unido apenas ao topo do estipe, e a orla do chapéu é livre - pendurada como uma saia. A face inferior do chapéu tem cor que vai de tons de camurça ao castanho escuro. O estipe, medindo a 5 a 11 cm de comprimento e 1 a 1,5 cm de espessura, é branco e mais estreito no ápice do que na base; a sua superfície é lisa ou ligeiramente aveludada.[2] É geralmente oco, embora nos espécimes jovens possa estar preenchido com uma hifa com aspecto algodoado. A trama é fina e frágil, e o chapéu é facilmente separado do estipe.
Arora nota que por vezes pode ser encontrada uma variedade com o chapéu enrugado, assemelhando-se um pouco com um Gyromitra.[3]
Os esporos são elípticos, lisos, hialinos, com dimensões 28–34 por 15–19 µm. Os ascos têm dimensões típicas 500–550 por 21–27 µm, e oito esporos. As paráfises são em forma de bastão, ramificadas e septadas.[4]
Os indivíduos desta espécie crescem sozinhos, espalhados, ou em grupos no solo em florestas de madeira dura ou de coníferas, frequentemente em vales fluviais, ou ao longo das margens de cursos de água.[4] Frutifica frequentemente no final da primavera, geralmente próximo da época de Morchella. Está relatada a sua frutificação abundante no chaparral do sul da Califórnia.[3]
Embora alguns autores digam que este cogumelo é comestível,[5][6] outros avisam que pode causar desconforto gastrointestinal.[7] Pode ser confundido com a espécie Verpa bohemica, cujo consumo não é recomendado.[8]
Verpa conica, é uma espécie de fungo da família Morchellaceae. Por vezes confundido com espécies do género Morchella, carateriza-se por ter um chapéu que se assemelha a um dedal ligado apenas ao topo do estipe.
Verpa conica (Otto Friedrich Müller, 1775 ex Olof Swartz, 1815)[1] din încrengătura Ascomycota în familia Morchellaceae și de genul Verpa este o ciupercă comestibilă. Această specie în diverse regiuni destul de rară este denumită în popor zbârciog corcit,[2] fiind în mod predominant locuitoare de sol saprofit calcaros. Buretele se dezvoltă în România, Basarabia și Bucovina de Nord deja din aprilie până în mai (iunie), crescând solitar sau în grupuri mici prin lunci, de asemenea în parcuri, grădini, poieni, prin tufișuri și mărăciniș, la margini de pădure și pe malurile de râuri, pâraie și izvoare.[3][4]
V. conica, corp fructifer mai tânăr
V. conica, corp fructifer mai bătrân
V. conica, picior
Verpa conica poate fi confundată în primul rând cu alte specii ale acestui gen de ciuperci comestibile, cum sunt Verpa agaricoides,[5] Verpa atro-alba,[6] Verpa bohemica,[7] Verpa digitaliformis,[8] Verpa fulvo-cincta,[9] Verpa grisea[10] sau Verpa krombholzii.[11] Acest soi este de confundat pentru începători și de exemplu cu exemplare tinere ale savuroaselor Morchella conica[12] ori Morchella semilibera,[13] dar de asemenea cu cel al letalei Gyromitra esculenta.[14]
Gyromitra esculenta
Morchella conica
Morchella semilibera
Verpa agaricoides
Verpa atro-alba
Verpa bohemica
Verpa digitaliformis
Verpa fulvo-cincta
Verpa grisea
J. Sturm - Verpa krombholzii
Mai întâi trebuie menționat, că zbârciogul corcit nu poate fi mâncat crud, pentru că este ușor otrăvitor în această stare, conținând puțină hidrazină (care se dizolvă în timpul fierberii).[15][16]
Valoarea culinară nu atinge în nici un caz calitatea bureților de genul Morchella. Sigur că ciupercile pot fi preparate ca zbârciogii, mai bine însă este adăugarea lor, tăiate mărunt, la ei, de exemplu într-un sos, dar de asemenea la tocane sau fripturi de carne alba (curcan, porc, pui, vițel).[17]
Ciuperca se poate usca, dar rezultatul nu este foarte impunător.
Materiale media legate de Zbârciog corcit la Wikimedia Commons
Verpa conica (Otto Friedrich Müller, 1775 ex Olof Swartz, 1815) din încrengătura Ascomycota în familia Morchellaceae și de genul Verpa este o ciupercă comestibilă. Această specie în diverse regiuni destul de rară este denumită în popor zbârciog corcit, fiind în mod predominant locuitoare de sol saprofit calcaros. Buretele se dezvoltă în România, Basarabia și Bucovina de Nord deja din aprilie până în mai (iunie), crescând solitar sau în grupuri mici prin lunci, de asemenea în parcuri, grădini, poieni, prin tufișuri și mărăciniș, la margini de pădure și pe malurile de râuri, pâraie și izvoare.
Полодові тіла прямостоячі, до 10 см висотою. Шапинка дзвіночкоподібна або яйцевидна, злегка хвиляста або складчаста, з вільними краями, 1-3 см висотою, 1-1,5 см в діаметрі, світло-бура, донизу біла.
Ніжка 5-10 см висотою, 1-1,5 см товщиною, білувата, світло-жовтувата, досить крихка.
М'якоть тонка, без особливого запаху і смаку.
Сумки циліндричні, восьмиспорові. Спори еліпсоїдні, гладкі, без кольору, одноклітинні 20-25 х 12-18 мкм.
В світі поширений в Європі, Азії, Північній Америці. В Україні в Лісостепу, в насадженнях ясену, клену, грабу. на ґрунті, в листяних лісах навесні, з квітня по травень.
Умовно-їстівний гриб низької якості.
Verpa conica (O.F.Müll.) Sw., 1815
Ша́почка кони́ческая (лат. Vérpa cónica) — вид весенних грибов-аскомицетов, типовой вид рода Шапочка (Verpa) семейства Сморчковые.
Плодовые тела — апотеции около 2 см длиной и 1—3 см шириной, на длинной ножке, конической или колокольчатой формы, со свободными от ножки краями. Верхняя спороносящая поверхность гладкая или неясно морщинистая, коричневая, нижняя поверхность белая, мелкоопушённая. Ножка 5—11 см высотой и 1—3 см толщиной, кверху сужающаяся, ломкая, белая или кремовая, гладкая или мелкошероховатая, иногда с поясками мелких чешуек, с рыхлой мякотью, с возрастом с отдельными полостями.
Аски восьмиспоровые, неамилоидные, цилиндрические, до 350×23 мкм. Парафизы многочисленные, булавовидные. Споры яйцевидные, гладкостенные, 20—24×12—14 мкм.
Съедобный гриб, однако ценится меньше, чем сморчки.
Этот гриб растёт одиночно или рассеянными группами, на земле, как в лиственных так и в хвойных лесах, часто в речных долинах и на отмели ручьёв[1]. Появляется поздней весной, обычно ближе к сезону сморчков.
Ша́почка кони́ческая (лат. Vérpa cónica) — вид весенних грибов-аскомицетов, типовой вид рода Шапочка (Verpa) семейства Сморчковые.
圓錐鐘菌（學名：Verpa conica、英语：bell morel、thimble fungus），是羊肚菌科的一種真菌，有時會與羊肚菌混淆。本種是一種假羊肚菌，特徵為菌蓋為頂針狀且與只與菌柄頂端相連[2]。
圓錐鐘菌最先由丹麥博物學家奧托·弗里德里希·穆勒（Otto Friedrich Müller）於1775年描述，並命名為Phallus conicus，隨後的研究者曾多次更改其分類，1801年Persoon將其分到锤舌菌属（leotia），1821年塞缪尔·弗里德里克·格雷（Samuel Frederick Gray）將其分至Relhanum屬（現為鐘菌屬的異名），1898年又被奧托·科擇（Otto Kuntze）分至Monka屬，直到1898年才被奥洛夫·施瓦兹（Olof Swartz）分至鐘菌屬[1]。
圓錐鐘菌的菌蓋平滑，呈鈴狀、圓錐狀，寬1.5至4公分[2]，並只和菌柄頂部相接，菌蓋的邊緣游離呈群狀，下方為深棕色。白色的菌柄的高度5至11公分，寬1至1.5公分，表面為光滑或有小毛[3]，通常為中空但較幼小的個體菌柄中間可能有填充棉狀菌絲。菌肉細而易碎，菌蓋易從菌柄分離。
美國真菌學家大衛·阿罗拉（David Arora）曾發現有樣本的菌蓋具有皺紋，形似鹿花菌屬（Gyromitra）[4]。
子囊孢子為橢圓形、光滑且透明，長28至34微米，寬15至19微米。典型的子囊長500至550微米且寬21至27微米，內含八個子囊孢子。側絲呈棒狀，有分枝且具有隔板[5]。
圓錐鐘菌可單獨、散布地或成群生長於硬木林或松柏林的地面，通常接近河谷或沿著河床[5]，在晚春形成子實體，接近羊肚菌形成子實體的時間。有報導指圓錐鐘菌曾在加州查帕拉爾（Chaparral）的灌叢帶大量形成子實體[4]。
雖然有些專家認為圓錐鐘菌是可食的[6][7]，但也有人指出食用可能造成腸胃不適[8]。圓錐鐘菌常與皺蓋鐘菌混淆，而皺蓋鐘菌亦不適合食用[9]。
_Sw_147206_cropped.jpg)
_Sw_135306.jpg)
_Sw_135306.jpg)
.JPG)
.jpg)
