Glasflügelwanzen (Rhopalidae) sind eine Familie der Wanzen (Heteroptera) innerhalb der Teilordnung Pentatomomorpha. Von ihnen sind mehr als 209 Arten in etwa 21 Gattungen bekannt.[1] In Europa sind 33 Arten vertreten,[2] von denen in Mitteleuropa 16 vorkommen.[3] Bei vielen Arten ist das Corium der Hemielytren zwischen der Flügeläderung durchsichtig. Der deutschsprachige Trivialname Glasflügelwanzen deutet auf dieses Merkmal hin.[3]
Die Glasflügelwanzen werden 4 bis 15 Millimeter lang und haben einen meist kräftigen und langgestreckten Körper. Sie unterscheiden sich aber stark in Körperform und auch Farbe voneinander. Die meisten Vertreter sind matt bräunlich gefärbt und haben Ähnlichkeit mit Arten der Orsillinae (Familie: Bodenwanzen (Lygaeidae)), was häufig zu Verwechslungen führt. Die übrigen, meist größeren Arten ähneln in Körperform und der kräftig Körperfarbe Arten der Lygaeinae (Familie: Bodenwanzen), Feuerwanzen (Pyrrhocoridae) und Largidae.[4][5]
Die Stirnplatte (Clypeus) der Kopfkapsel reicht über die Mandibeln hinaus. Es sind zwei Punktaugen (Ocelli) ausgebildet, die auf niedrigen sklerotisierten Tuberkeln sitzen. Die Fühler sind nie verbreitert und ihr erstes Glied ist basal eingeschnürt. Die Duftdrüsenöffnungen am Metathorax fehlen oder sind zurückgebildet. Die Familie hat deswegen im Englischen auch den Namen scentless (plant) bugs („geruchlose (Pflanzen)wanzen“). Die Membranen der Hemielytren tragen zahlreiche Flügeladern. Am Hinterleib befinden sich die Trichobothrien entlang einer geraden Linie auf dem dritten und vierten Sternum mediolateral und am fünften bis sechsten Sternum lateral. Am siebten Sternum sind sie auf der Seite des Segments schräg angeordnet. Innere Laterotergite sind ausgebildet. Bei den Nymphen liegen die Duftdrüsenöffnungen am Hinterleib dorsal jeweils zwischen dem vierten bis sechsten Tergum. Zwischen dem vierten und fünften Tergum ist die Öffnung – anders als bei allen übrigen Wanzen – etwas nach vorne versetzt. Der Ovipositor der Weibchen ist plattenförmig, ihr siebtes Sternum ist ungeteilt. Die Spermathek der Männchen besteht aus einem runden Bulbus, kleiner Pumpe und einem langen, in der Regel aufgewickelten Ductus.[4][5]
Bei der Unterfamilie Serinethinae sind die Duftdrüsenöffnungen am Hinterleib funktional, was vermutlich ein neotenisches Merkmal darstellt.[5]
Die Glasflügelwanzen sind weltweit verbreitet. Einige Gruppen weisen jedoch ungewöhnliche Verbreitungsmuster auf. Die Tribus Niestreini umfasst drei Gattungen. ist mit zwei Gattungen in der westlichen Hemisphäre und einer Gattung in Südafrika und Indien verbreitet. Die sechs Gattungen umfassende Tribus Chorosomini ist mit drei Gattungen in der Paläarktis (eine davon auch in den Tropen der Alten Welt), einer Gattung in der Neotropis und einer endemischen Gattung auf Hawaii verbreitet. Eine weitere ihrer Gattungen, Boisea, umfasst zwei nearktische Arten, eine aus West- und Zentralafrika und eine aus dem Süden Indiens.[5]
Die Glasflügelwanzen ernähren sich phytophag von verschiedenen krautigen und holzigen Pflanzen. Sie saugen an reifen und unreifen Samen und bevorzugen Rosiden und Asteriden. Keiner ihrer Vertreter zählt zu den relevanten Schädlingen in der Landwirtschaft. Boisea trivittata kann jedoch durch ihre großen Aggregationen, die auch zur Überwinterung in Häuser eindringen, zum Lästling werden. Die Arten der Rhopalinae saugen an einer größeren Bandbreite von Pflanzen, die Arten der Serinethinae findet man hingegen in der Regel an Seifenbaumgewächsen⋅(Sapindaceae).[4][5]
Niesthrea louisianica wurde in der biologischen Schädlingsbekämpfung gegen die Samtpappel (Abutilon theophrasti) eingesetzt.[1]
Eine bemerkenswerte evolutive Entwicklung ist von Jadera haematoloma aus den Vereinigten Staaten dokumentiert. Die Wanzenart saugt an drei Arten der Seifenbaumgewächse, Sapindus saponaria, Serjania brachycarpa und Cardiospermum corindum, ist aber auch an weiteren drei durch den Menschen eingeschleppten Arten dieser Familie zu finden: Koelreuteria paniculata, Koelreuteria elegans und Cardiospermum halicacabum. Carroll & Boyd (1992) dokumentierten, dass man an diesen drei Pflanzenarten drei unterschiedliche Populationen der Wanzenart finden kann, die sich in der Länge ihres Rostrums unterscheiden. Populationen an Pflanzen mit großen Früchten und damit tief im Inneren liegenden Samen haben sehr lange Rostra, die an Pflanzen mit kleinen Früchten haben deutlich kürzere Rostra. Diese Differenzierung konnte sich jedoch nur in dem bemerkenswert kurzen Zeitraum von etwa 30 bis 50 Jahren vor der Beobachtung herausgebildet haben, da die Einschleppung der Nahrungspflanzen nur innerhalb dieser Periode stattfand.[5] Es könnte sich auch um eine phänotypische Ausprägung handeln.
Die Gruppe wurde erstmals durch Charles Jean Baptiste Amyot & Jean Guillaume Audinet Serville im Jahr 1843 mit dem Namen „Rhopalides“ als höhere Familie erstbeschrieben. Douglas und Scott nannten sie 1865 Corizidae, Mayr 1866 „Corizida“, mit welchen Namen man die Gruppe häufig in älterer Literatur findet. Häufig wurde sie als Unterfamilie der Randwanzen (Coreidae) betrachtet, insbesondere seit den Arbeiten von Chopra (1967) und Göllner-Scheiding (1983) gilt die Klassifikation im Familienrang jedoch als gefestigt. Nach letzteren beiden Arbeiten, der Schuh & Slater (1995) folgen, wird die Familie in folgende Unterfamilien und Tribus unterteilt:[4][5]
In Europa treten folgende Arten auf:[2]
Glasflügelwanzen (Rhopalidae) sind eine Familie der Wanzen (Heteroptera) innerhalb der Teilordnung Pentatomomorpha. Von ihnen sind mehr als 209 Arten in etwa 21 Gattungen bekannt. In Europa sind 33 Arten vertreten, von denen in Mitteleuropa 16 vorkommen. Bei vielen Arten ist das Corium der Hemielytren zwischen der Flügeläderung durchsichtig. Der deutschsprachige Trivialname Glasflügelwanzen deutet auf dieses Merkmal hin.
Rhopalidae, or scentless plant bugs, are a family of true bugs.[1] In older literature, the family is sometimes called "Corizidae". They differ from the related coreids in lacking well-developed scent glands. They are usually light-colored and smaller than the coreids. Some are very similar to the orsilline lygaeids, but can be distinguished by the numerous veins in the membrane of the hemelytra. They live principally on weeds, but a few (including the boxelder bug) are arboreal. All are plant feeders. The type genus for the family is: Rhopalus. Currently 30 genera and over 240 species of rhopalids are known.[2] The oldest fossil rhopalids described are from the Middle Jurassic of Inner Mongolia, discovered from the Haifanggou Formation.[3] They are not considered economically important with a few species being pests of ornamental trees.[4]
Wikispecies has information related to Rhopalidae. Rhopalidae, or scentless plant bugs, are a family of true bugs. In older literature, the family is sometimes called "Corizidae". They differ from the related coreids in lacking well-developed scent glands. They are usually light-colored and smaller than the coreids. Some are very similar to the orsilline lygaeids, but can be distinguished by the numerous veins in the membrane of the hemelytra. They live principally on weeds, but a few (including the boxelder bug) are arboreal. All are plant feeders. The type genus for the family is: Rhopalus. Currently 30 genera and over 240 species of rhopalids are known. The oldest fossil rhopalids described are from the Middle Jurassic of Inner Mongolia, discovered from the Haifanggou Formation. They are not considered economically important with a few species being pests of ornamental trees.
Rhopalidae es una familia de insectos hemípteros.[1] Anteriormente se los clasificaba en la familia "Corizidae". Se diferencian de los de la familia Coreidae por su carencia de glándulas odoríferas.
Miden 4-15+ mm. Generalmente son de colores más claros y de menor tamaño que los coreidos. Algunos se parecen a los de la subfamilia Orsilinae de Lygaeidae, pero se diferencian de estos por las numerosas venas en la membrana de los hemiélitros. Generalmente se alimentan de las semillas de plantas herbáceas, pero unos pocos, como la chinche hedionda Boisea trivittata se alimentan de árboles. El género tipo de la familia es Rhopalus.
Actualmente se cuentan 20 géneros y más de 200 especies, con distribución casi mundial. El fósil más antiguo es del Jurásico medio de Mongolia Interior, descubierto en la formación Haifanggou.[2]
Rhopalidae es una familia de insectos hemípteros. Anteriormente se los clasificaba en la familia "Corizidae". Se diferencian de los de la familia Coreidae por su carencia de glándulas odoríferas.
Miden 4-15+ mm. Generalmente son de colores más claros y de menor tamaño que los coreidos. Algunos se parecen a los de la subfamilia Orsilinae de Lygaeidae, pero se diferencian de estos por las numerosas venas en la membrana de los hemiélitros. Generalmente se alimentan de las semillas de plantas herbáceas, pero unos pocos, como la chinche hedionda Boisea trivittata se alimentan de árboles. El género tipo de la familia es Rhopalus.
Actualmente se cuentan 20 géneros y más de 200 especies, con distribución casi mundial. El fósil más antiguo es del Jurásico medio de Mongolia Interior, descubierto en la formación Haifanggou.
Les Rhopalidae forment une famille d'insectes du sous-ordre des hétéroptères (punaises).
La famille des Rhopalidae a été décrite par les entomologistes français Charles Jean-Baptiste Amyot et Jean Guillaume Audinet-Serville en 1843[1]. Le genre type pour la famille est Rhopalus Schilling, 1827.
Selon NCBI (27 février 2017)[3] :
Selon ITIS (27 février 2017)[4] :
Les Rhopalidae forment une famille d'insectes du sous-ordre des hétéroptères (punaises).
Rhopalidae Amyot & Serville, 1843, è una famiglia cosmopolita di insetti eterotteri pentatomomorfi dell'ordine Rhynchota.
Gli insetti di questa famiglia hanno corpo di dimensioni medie o grandi, più o meno robuste e di forma allungata.
Il capo ha antenne e rostro di 4 segmenti ed è provvisto di ocelli portati su tubercoli. Il torace mostra il pronoto di forma trapezoidale e uno scutello di dimensioni relativamente piccole. Le emielitre hanno la membrana percorsa da numerose nervature, l'addome è provvisto di tricobotri sugli urosterniti IV-VII. Un particolare carattere distintivo, rispetto agli altri Coreoidei, è rappresentato dal sistema efferente delle ghiandole metatoraciche; gli anglosassoni usano infatti, per questa famiglia, il nome comune di scentless bug ("cimici senza odore").
Sono insetti fitofagi, si nutrono di semi maturi o in corso di maturazione, ma in generale non sono di particolare interesse agrario, salvo occasionali danni a coltivazioni.
La famiglia comprende circa 210 specie suddivise in due sottofamiglie[1]:
Entrambe le sottofamiglie hanno una larga diffusione, presenti in entrambi gli emisferi. Di maggiore interesse, in ambito europeo, è la sottofamiglia Rhopalinae, che nella regione paleartica presenta il maggior numero di specie.
Rhopalidae Amyot & Serville, 1843, è una famiglia cosmopolita di insetti eterotteri pentatomomorfi dell'ordine Rhynchota.
Netikrosios kampuotblakės (lot. Rhopalidae, angl. Scentless Plant Bugs) – blakių pobūrio šeima.
Šios šeimos blakės yra labai artimos tikrosioms kampuotblakėms (lot. Coreidae), bet skiriasi tuo, kad neturi gerai išvystytų kvapinių liaukų ir yra mažesnės. Šiai šeimai priklausančios blakės dažniausiai yra ryškių spalvų. Kai kurios netikrosios kampuotblakės yra panašios į kai kurias dirvablakes (lot. Lygaeidae), skiriasi plėviškosios sparnų dalies ryškiu ir labai tankiu gyslotumu. Visos šios šeimos blakės yra augalėdės ir gyvena ant žolių, kartais medžiuose.
Šios blakės plačiai paplitusios visame pasaulyje. Mūsų planetoje gyvena apie 200[1] netikrųjų kampuotblakių rūšių, Europoje – 38[2] rūšys ir porūšiai, Lietuvoje – 10 rūšių.[3]
Netikrosios kampuotblakės (lot. Rhopalidae, angl. Scentless Plant Bugs) – blakių pobūrio šeima.
Šios šeimos blakės yra labai artimos tikrosioms kampuotblakėms (lot. Coreidae), bet skiriasi tuo, kad neturi gerai išvystytų kvapinių liaukų ir yra mažesnės. Šiai šeimai priklausančios blakės dažniausiai yra ryškių spalvų. Kai kurios netikrosios kampuotblakės yra panašios į kai kurias dirvablakes (lot. Lygaeidae), skiriasi plėviškosios sparnų dalies ryškiu ir labai tankiu gyslotumu. Visos šios šeimos blakės yra augalėdės ir gyvena ant žolių, kartais medžiuose.
Šios blakės plačiai paplitusios visame pasaulyje. Mūsų planetoje gyvena apie 200 netikrųjų kampuotblakių rūšių, Europoje – 38 rūšys ir porūšiai, Lietuvoje – 10 rūšių.
De Rhopalidae, glasvleugelswantsen of knotswantsen genoemd, zijn een familie van wantsen die behoort tot de orde halfvleugeligen (Hemiptera). De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Charles Jean Baptiste Amyot en Jean Guillaume Audinet Serville in 1843.
Van hen zijn meer dan 209 soorten in ongeveer 21 geslachten bekend. In Europa, zijn er 33 soorten bekend. Bij veel soorten is van het hemi-elytrum (de deels verharde voorvleugel) het corium (het middelste deel van de voorvleugel) transparant. Daaraan refereert de Nederlandse naam glasvleugelwantsen. De andere kortere naam knotswantsen verwijst naar het uiteinde van de antennes, waar ook de wetenschappelijke naam aan refereert want rhopalon betekent knots.
De Rhopalidae zijn 4 tot 15 mm lang en hebben een stevig en langwerpige lichaam. Maar ze verschillen qua lichaamsvorm en kleur van elkaar. De meeste leden zijn dof bruinachtig van kleur en zijn vergelijkbaar met de wantsen in de onderfamilie zaadbodemwantsen (Orsillinae) uit de familie bodemwantsen (Lygaeidae), wat vaak leidt tot verwarring. De andere, veelal grotere soorten zijn vergelijkbaar in lichaamsvorm en opvallende lichaamskleur met soorten uit de onderfamilie ridderwantsen (Lygaeinae ) uit de familie bodemwantsen (Lygaeidae), vuurwantsen (Pyrrhocoridae) en Largidae. Op de kop zijn twee eenvoudige ogen (ocelli). De geurklieren ontbreken of zijn gedegenereerd. De familie heeft daarom, in het Engels de naam scentless (plant) bugs (reukloze plantenwantsen). De membranen van de deels verharde voorvleugels hebben talrijke vleugeladers. In de onderfamilie Serinethinae zijn de geurklieren nog functioneel, wat waarschijnlijk een voorbeeld van neotenie is.
De Rhopalidae zijn wereldwijd verspreid. Echter, sommige groepen hebben ongebruikelijke patronen in de verspreiding. De uit drie genera bestaande geslachtengroep Niestreini is vertegenwoordigd met twee genera in het westelijk halfrond en één genus in Zuid-Afrika en India. De uit zes genera bestaande geslachtengroep Chorosomini is wijdverbreid en met drie genera vertegenwoordigd in het palearctisch gebied, met een genus in de Neotropen en met een endemische genus op Hawaï. Het genus Boisea, omvat twee Nearctische soorten, één uit West - en Centraal-Afrika, en één uit het zuiden van India.
De Rhopalidae voeden zich met diverse kruidachtige en houtachtige planten. Ze zuigen aan rijpe en onrijpe zaden. Geen van hun vertegenwoordigers is echter een plaag in de landbouw. Boisea trivittata kam overlast veroorzaken, omdat ze in grote aantallen in huizen proberen te overwinteren. De soorten in de onderfamilie Rhopalinae zuigen op een breder scala van plantaardige soorten. Soorten in de onderfamilie Serinethinae daarentegen worden gevonden op op de zeepboomfamilie (Sapindaceae).
De groep werd voor het eerst beschreven door Charles Jean Baptiste Amyot & Jean Guillaume Audinet Serville in 1843 met de naam hopalides Douglas en Scott (1865) noemden ze Corizidae, Mayr (1866) noemde ze Corizida en werden ze gezien als een onderfamilie van de familie Randwantsen (Coreidae) beschouwd, maar vooral dankzij het werk van Chopra (1967) en Göllner-Scheiding (1983) worden ze als zelfstandige familie gezien. Volgens Schuh & Slater (1995), wordt de familie onderverdeeld in de volgende onderfamilies en geslachtengroepen. Daarbij staan ook de tien soorten die in Nederland voorkomen.
De Rhopalidae, glasvleugelswantsen of knotswantsen genoemd, zijn een familie van wantsen die behoort tot de orde halfvleugeligen (Hemiptera). De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Charles Jean Baptiste Amyot en Jean Guillaume Audinet Serville in 1843.
Van hen zijn meer dan 209 soorten in ongeveer 21 geslachten bekend. In Europa, zijn er 33 soorten bekend. Bij veel soorten is van het hemi-elytrum (de deels verharde voorvleugel) het corium (het middelste deel van de voorvleugel) transparant. Daaraan refereert de Nederlandse naam glasvleugelwantsen. De andere kortere naam knotswantsen verwijst naar het uiteinde van de antennes, waar ook de wetenschappelijke naam aan refereert want rhopalon betekent knots.
Rhopalidae er en familie av insekter som tilhører tegene, en gruppe av nebbmunner. Det er kjent vel 200 arter fordelt på 18 slekter, 30 av dem, alle i Rhopalinae, forekommer i Europa og 8 i Norge.
Denne familien inneholder arter med ganske ulikt utseende. Kroppsformen er vanligvis avlang, litt flat, parallellsidig. Noen arter er lange og tynne. Hodet er mer eller mindre trekantet med markert "snute". Opp på hodet sitter to punktøyne (ocelli) på hver sin knøl. Antennene består av fire ledd. Pronotum er vanligvis trapesformet med nokså rette sidekanter. Scutellum er trekantet og ofte ganske lite. Forvingene er vanligvis nokså tynne (lite sklerotiserte), de kan også være reduserte. Beina er slanke, ofte nokså lange.
Såvidt man vet, er alle Rhopalidae planteetere, og suger blant annet på modne og umodne frø. De er ikke regnet som betydelige skadedyr, men noen kan gjøre litt skade på prydbusker. Underfamilien Serinethinae ser ut til å være spesialiserte på plantefamilien Sapindaceae, mens Rhopalinae har et videre spenn av vertsplanter.
Et latinsk familienavn ender med ...idae, og et navn på en overfamilie på ...oidea.
Rhopalidae er en familie av insekter som tilhører tegene, en gruppe av nebbmunner. Det er kjent vel 200 arter fordelt på 18 slekter, 30 av dem, alle i Rhopalinae, forekommer i Europa og 8 i Norge.
Multimedia w Wikimedia Commons Wysysowate[2] (Rhopalidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych z nadrodziny wtykokształtnych (Coreoidea) opisana w 1843 roku przez Charlesa Jean-Baptiste'a Amyota i Jean Guillaume Audinet-Serville'a. Do rodziny należy 200 gatunków owadów zgrupowanych w 20 rodzajów[3].
Pluskwiaki te są średniej wielkości i osiągają od 6 do 16 mm długości ciała, którego kształt jest wydłużony bądź owalny. Głowa jest trójkątna lub czworokątna, wyposażona w cienkie czułki i dobrze rozwinięte oczy[3].
Istniejące współcześnie wysysowate dzielą się na 2 podrodziny. Ponadto opisano dwa gatunki wymarłe[4].
Podrodzina: Rhopalinae
Podrodzina: Serinethinae
Gatunki wymarłe:
W Polsce występuje 14 gatunków z 6 rodzajów[3]:
Rodzaj: Brachycarenus
Rodzaj: Chorosoma
Rodzaj: glinik (Corizus)
Rodzaj: Myrmus
Rodzaj: Lirohyssus
Rodzaj: Stictopleurus
Wysysowate (Rhopalidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych z nadrodziny wtykokształtnych (Coreoidea) opisana w 1843 roku przez Charlesa Jean-Baptiste'a Amyota i Jean Guillaume Audinet-Serville'a. Do rodziny należy 200 gatunków owadów zgrupowanych w 20 rodzajów.
Pluskwiaki te są średniej wielkości i osiągają od 6 do 16 mm długości ciała, którego kształt jest wydłużony bądź owalny. Głowa jest trójkątna lub czworokątna, wyposażona w cienkie czułki i dobrze rozwinięte oczy.
Rhopalidae é uma família cosmopolita de insetos hemípteros da superfamília Coreoidea. Não possuem glândulas odoríferas; muitas veias na membrana da asa dianteira; ocelos distintamente elevados. Alimentam-se de sementes de plantas herbáceas, mas alguns são arborícolas. Variam de 4-15 mm. Assemelham-se com a família Coreidae. A família se divide em duas subfamílias: Rhopalinae e Serinetinae.[1]
Rhopalidae é uma família cosmopolita de insetos hemípteros da superfamília Coreoidea. Não possuem glândulas odoríferas; muitas veias na membrana da asa dianteira; ocelos distintamente elevados. Alimentam-se de sementes de plantas herbáceas, mas alguns são arborícolas. Variam de 4-15 mm. Assemelham-se com a família Coreidae. A família se divide em duas subfamílias: Rhopalinae e Serinetinae.
Smalkantskinnbaggar (Rhopalidae) är en familj i insektsordningen halvvingar. Familjen är relativt liten och innehåller enligt olika uppdelningar från cirka 150 till något över 200 kända arter, i omkring 18 olika släkten. I Sverige finns 11 arter.
Smalkantskinnbaggar påminner i utseendet något om bredkantskinnbaggar, men saknar dessas breda sidokant runt kroppen. Vissa arter har dock ett mer avvikande utseende, som Chorosoma schillngii, vilken har en mycket smal kropp som närmast påminner om en styltskinnbagges, även om den saknar styltskinnbaggarnas utmärkande långa ben och antenner. Denna kroppsform ger den ett utmärkt kamouflage bland torra grässtrån.
Många smalkantskinnbaggar har rödaktiga eller brunaktiga färger. Gråaktiga nyanser är också vanligt och vissa arter, som Leptocoris rufomarginatus[1] från Australien, har blåaktiga inslag på vingarna. Födan består av växtsaft, främst från olika örter, men några arter lever också på vedartade växter, som buskar och träd. Som andra halvvingar har smalkantskinnbaggar ofullständig förvandling och genomgår utvecklingsstadierna ägg, nymf och imago.
Wikimedia Commons har media som rör Smalkantskinnbaggar.
Smalkantskinnbaggar (Rhopalidae) är en familj i insektsordningen halvvingar. Familjen är relativt liten och innehåller enligt olika uppdelningar från cirka 150 till något över 200 kända arter, i omkring 18 olika släkten. I Sverige finns 11 arter.
Smalkantskinnbaggar påminner i utseendet något om bredkantskinnbaggar, men saknar dessas breda sidokant runt kroppen. Vissa arter har dock ett mer avvikande utseende, som Chorosoma schillngii, vilken har en mycket smal kropp som närmast påminner om en styltskinnbagges, även om den saknar styltskinnbaggarnas utmärkande långa ben och antenner. Denna kroppsform ger den ett utmärkt kamouflage bland torra grässtrån.
Många smalkantskinnbaggar har rödaktiga eller brunaktiga färger. Gråaktiga nyanser är också vanligt och vissa arter, som Leptocoris rufomarginatus från Australien, har blåaktiga inslag på vingarna. Födan består av växtsaft, främst från olika örter, men några arter lever också på vedartade växter, som buskar och träd. Som andra halvvingar har smalkantskinnbaggar ofullständig förvandling och genomgår utvecklingsstadierna ägg, nymf och imago.
Булавники (лат. Rhopalidae) — семейство насекомых из отряда полужесткокрылых. В семействе описано 210 видов из 18 родов.
Клопы средних размеров. Тело их продолговатой формы с небольшим щитком. Хоботок и усики четырёхсегментные. Отверстия пахучих желёз на заднегруди незаметны[1].
Растительноядные, иногда вредят[1].
Это заготовка статьи по энтомологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Булавники (лат. Rhopalidae) — семейство насекомых из отряда полужесткокрылых. В семействе описано 210 видов из 18 родов.
