dcsimg

Prunus sibirica ( Aser )

fornì da wikipedia AZ


Prunus sibirica (lat. Prunus sibirica) - gülçiçəyikimilər fəsiləsinin gavalı cinsinə aid bitki növü.

Mənbə

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AZ

Prunus sibirica: Brief Summary ( Aser )

fornì da wikipedia AZ


Prunus sibirica (lat. Prunus sibirica) - gülçiçəyikimilər fəsiləsinin gavalı cinsinə aid bitki növü.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AZ

Sibirische Aprikose ( Alman )

fornì da wikipedia DE

Die Sibirische Aprikose (Prunus sibirica) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Prunus in der Familie der Rosengewächse (Rosaceae). Sie gehört wie die Aprikose zur Sektion Armeniaca in der Untergattung Prunus. Der chinesische Trivialname ist 山杏 shan xing.

Beschreibung

Vegetative Merkmale

Die Sibirische Aprikose wächst als laubabwerfender Strauch oder kleiner Baum und erreicht Wuchshöhen von 2 bis zu 5 Metern. Sie ist sehr frostbeständig und kann Temperaturen bis −45 °C überstehen. Die Borke ist dunkelgrau. Die Rinde der Zweige ist rötlich bis dunkelbraun, anfangs spärlich flaumig behaart, aber bald kahl. Die Äste sind ausgebreitet. Die rötlich-braunen Winterknospen sind eiförmig bis konisch und 2 bis 4 mm lang. Die Ränder der Knospenschuppen sind flaumig behaart.

Die wechselständigen Laubblätter sind in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Der anfangs flaumig behaarte, aber bald kahle, rote Blattstiel besitzt eine Länge von 2 bis 3,5 cm und nur kleine oder keine Nektardrüsen. Die einfache, eiförmige bis fast kreisförmige, zugespitzte Blattspreite besitzt eine Länge von, selten ab 3, üblich ab 5 bis 10 Zentimetern und eine Breite von, selten ab 2,5, üblich ab 4 bis 7 Zentimetern mit einer gerundeten bis herzförmigen Basis. Entweder sind beide Blattflächen anfangs rötlich und flaumig behaart, später glänzend grün und kahl oder nur die Blattunterseite ist an den Verzweigungen der Blattadern flaumig behaart. Der Blattrand ist stumpf, winzig gesägt. Es sind Nebenblätter vorhanden.

Generative Merkmale

Vom März bis April öffenen sich vor den Laubblättern die einzeln stehenden Blüten. Der Blütenstiel besitzt eine Länge von 1 bis 2 mm. Der glockenförmige Blütenbecher (Hypanthium) ist außen purpurrot und an der Basis kahl oder leicht flaumig behaart. Die zwittrige, mit einem Durchmesser von 1,5 bis 3,5 cm radiärsymmetrische Blüte ist fünfzählig mit doppelten Perianth. Die fünf Kelchblätter sind länglich-elliptisch und während der Blütezeit zurückgebogen. Die fünf freien, fast kreisförmigen bis verkehrt-eiförmigen Kronblätter sind weiß mit rosafarbenen Adern. Die vielen freien Staubblätter sind fast so lang wie die Kronblätter. Der oberständige Fruchtknoten ist flaumig behaart.

Die zusammengedrückt kugelige Steinfrucht ist kaum essbar und besitzt einen Durchmesser von 1,5 bis 2,5 Zentimetern. Sie ist gelb bis orange-rot, aber auf der der Sonne zugewandten Seite rötlich gefärbt und kann bereift sein. Das trockene und kompakte, 2,5 bis 3 mm dicke Mesokarp trennt sich leicht vom Endokarp und öffnet sich entlang der Bauchnaht bei Reife. Das Endokarp ist mit einem Durchmesser von 1,2 bis 2,2 cm seitlich zusammengedrückt kugelig mit glatter Oberfläche. Der Samen ist mehr oder weniger bitter. Die Früchte reifen von Juni bis Juli.

Verwendung

In China wird die Sibirische Aprikose auf rund 1,7 Millionen Hektar zur Ölgewinnung angebaut. Knapp 200.000 Tonnen Öl werden pro Jahr geerntet. Der Samen enthält 45 bis 58 % Öl. Dieses besteht zu 65 % aus Ölsäure, zu 29 % aus Linolsäure, zu 4 % aus Palmitinsäure und zu 1 % aus Stearinsäure. Es wird zur Herstellung von Schmiermitteln, Netzmitteln und Kosmetika verwendet sowie in der Lebensmittelproduktion. Eine Verwendung zur Herstellung von Biodiesel befindet sich noch in der Erprobung.[1]

Verbreitung

Die Sibirische Aprikose besitzt Vorkommen in Russland, Korea, der Mongolei und den chinesischen Provinzen Gansu, Hebei, Heilongjiang, Henan, Jilin, Liaoning, Nei Mongol, Ningxia, Shaanxi, Shanxi.

In China gedeiht Prunus sibirica in Wäldern, Gebüschen, bergigen Regionen, hügeligen Grasländern, in Flusstälern, an Hängen und trockenen sonnigen Hängen in Höhenlagen zwischen 400 und 2500 Metern.

Systematik

Der Artname Prunus sibirica wurde 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum, 1, S. 474 erstveröffentlicht. Prunus sibirica gehört zur Sektion Armeniaca in der Untergattung Prunus innerhalb der Gattung Prunus.

Es gibt vier Varietäten:

  • Armeniaca sibirica var. multipetala G.S.Liu & L. B.Zhang: Die Blattspreite und der Blattstiel sind kahl. Die Blüten sind gefüllt mit einem Durchmesser von 3 bis 3,5 cm. Sie kommt natürlich nur an Hängen in Höhenlagen von etwa 400 Metern im östlichen Hebei (Qinglong Xian) vor.
  • Armeniaca sibirica var. pleniflora J.Y.Zhang et al.: Die Blattspreite und der Blattstiel sind anfangs flaumig behaart. Die Blüten sind gefüllt mit einem Durchmesser von 3 bis 3,5 cm. Sie kommt natürlich nur in bergigen Regionen in Höhenlagen von etwa 800 Metern im westlichen Liaoning (Beipiao Xian) vor.
  • Armeniaca sibirica var. pubescens Kostina: Die Blattspreite und der Blattstiel sind anfangs flaumig behaart, später sind nur noch die Verzweigungen der Blattadern auf der Blattunterseite flaumig behaart. Die Blüten sind einfach mit einem Durchmesser von 1,5 bis 2 cm.
  • Armeniaca sibirica L. var. sibirica: Die Blattspreite und der Blattstiel sind meist kahl. Die Blüten sind einfach mit einem Durchmesser von 1,5 bis 2 cm.

Quellen

  • Lu Lingdi, Bruce Bartholomew: Armeniaca in der Flora of China, Volume 9, 2003, S. 398: Prunus sibirica - Online. (Abschnitt Beschreibung, Systematik und Verbreitung)

Einzelnachweise

  1. Baskar Thangaraj, Pravin Raj Solomon: Scope of biodiesel from oils of woody plants: a review. In: Clean Energy. Band 4, Nr. 2, 2020, S. 89–106, doi:10.1093/ce/zkaa006.
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Sibirische Aprikose: Brief Summary ( Alman )

fornì da wikipedia DE

Die Sibirische Aprikose (Prunus sibirica) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Prunus in der Familie der Rosengewächse (Rosaceae). Sie gehört wie die Aprikose zur Sektion Armeniaca in der Untergattung Prunus. Der chinesische Trivialname ist 山杏 shan xing.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Сибрехан туьрк ( Cecen )

fornì da wikipedia emerging_languages

Сибрехан туьрк (лат. Prúnus sibírica) — хьач тайпана (секци ТуьркArmeniaca) ораматийн кеп.

 src=
Хараташкахь сибрехан туьрко заза даккхар
 src=
Хараташ лаьмнашкара сибрехан туьркан стом

Кхуьу Приморьен махкахь, Малхбален Сибрехахь, Къилбаседа-Малхбален Цийх, Монголехь, Корейхь.

Билгалъяьлла шелонех ца керарца (таро ю 45 °C шело лан), амма чІогІа хала лов Іаьнан шолгІачу декъехь хуьлу йояларш.

ЧІогІа хьалха, гІаш делладалале дитташ тІедуху ровзанан духар, стоьмийн диттех хьалхачаьрца.

Маньчжурийн туьрках къаьста жима хиларца (локхалла 5 м ца кхочу). Массо а кхиаран муьраш хьалха хуьлу маньчжурийн туьркал.

Цхьаьна дитт тІехь стоьмийн барам, кхуьучу меттиган амалашка а, кхечу факторшка а хьаьжжина, ловзу 26 - 75 юкъахь. Стоьмаш — декъало агІон тІиера сизца, декъа хуьлу, 2 — 2,5 см диаметр йолуш, сируо-можа бос болуш, муьсто-къаьхьа чам болуш, даа мегар дац ала мегар долуш.

Сибрехан туьрк яьккхина Бурятин цІиен жайнин тІе.

Адамо кхио долийна 1800 шарахь дуьйна.

ЧІогІа эффект йолуш ду вегетацин мур мел бу а.

Хьажа иштта

Билгалдахарш

Ссылки

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors

Сибрехан туьрк: Brief Summary ( Cecen )

fornì da wikipedia emerging_languages

Сибрехан туьрк (лат. Prúnus sibírica) — хьач тайпана (секци Туьрк — Armeniaca) ораматийн кеп.

 src= Хараташкахь сибрехан туьрко заза даккхар  src= Хараташ лаьмнашкара сибрехан туьркан стом

Кхуьу Приморьен махкахь, Малхбален Сибрехахь, Къилбаседа-Малхбален Цийх, Монголехь, Корейхь.

Билгалъяьлла шелонех ца керарца (таро ю 45 °C шело лан), амма чІогІа хала лов Іаьнан шолгІачу декъехь хуьлу йояларш.

ЧІогІа хьалха, гІаш делладалале дитташ тІедуху ровзанан духар, стоьмийн диттех хьалхачаьрца.

Маньчжурийн туьрках къаьста жима хиларца (локхалла 5 м ца кхочу). Массо а кхиаран муьраш хьалха хуьлу маньчжурийн туьркал.

Цхьаьна дитт тІехь стоьмийн барам, кхуьучу меттиган амалашка а, кхечу факторшка а хьаьжжина, ловзу 26 - 75 юкъахь. Стоьмаш — декъало агІон тІиера сизца, декъа хуьлу, 2 — 2,5 см диаметр йолуш, сируо-можа бос болуш, муьсто-къаьхьа чам болуш, даа мегар дац ала мегар долуш.

Сибрехан туьрк яьккхина Бурятин цІиен жайнин тІе.

Адамо кхио долийна 1800 шарахь дуьйна.

ЧІогІа эффект йолуш ду вегетацин мур мел бу а.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors

Prunus sibirica ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Prunus sibirica, called Siberian apricot (Chinese: 山杏; pinyin: shān xìng), is a species of shrub or small tree native to northern China, Korea, Mongolia, and eastern Siberia. It is in the genus Prunus in the rose family, Rosaceae, one of several species whose fruit are called apricot, although this species is rarely cultivated for its fruit. The species was named by Carl Linnaeus in 1753.[2]

Description

The species is highly genetically diverse.[3] It grows in the form of a small tree with spreading branches and reaches a height of 3 meters (10 ft).[4] It is very frost resistant and can survive temperatures down to −45 °C (−49 °F).[5][6]

The tree's bark is dark grey, while the bark of the branches is reddish to dark brown, sparsely hairy at first, but soon glabrous. The reddish-brown winter buds are ovoid to conical, 2–4 mm long and the edges of the bud scales are hairy.[4][7][8]

The simple leaves have stipules.[4][7][8] The petiole of the leaves is initially hairy, but soon bald, and is red with a length of 2 to 3.5 cm and few if any glands. The simple, ovate to almost circular, pointed leaf blade has a length of 5 to 10 centimeters and a width of 3 to 7 centimeters with a rounded to heart-shaped base. Leaf surfaces are initially reddish, hairy and downy, later glossy green and glabrous. The leaf edge is serrate (not double serrate).

Blossoms appear in early spring as solitary flowers. The flower stalk is about 1 to 2 mm long, and the bell-shaped flower cup is purple outside and hairy at the base, glabrous, or slightly downy. The flowers are hermaphrodite, with a diameter of 1.5 to 3.5 cm. The five free petals, almost circular to ovoid in shape, are white with pink veins. The many free stamens are nearly as long as the petals.[4][7][8]

The fruits, maturing in early- to mid-summer,[4][7][8] are yellow to orange-red, but on the side facing the sun they are reddish. The dry and densely textured flesh (mesocarp) easily separates from the stone (endocarp) and opens along the ventral suture at full maturity. It may be only 2.5 to 3 mm thick. The compressed spherical stone inside the fruit has a smooth surface, and a diameter of 1.2 to 2.5 centimeters. The seed inside is hardly edible and somewhat bitter.

Uses

Seed oil from P. sibirica has been studied as a source of biodiesel.[9][10] The oil content of Prunus mandshurica seeds is significantly higher and also has potential as a source of biodiesel.[11]

Varieties

Four varieties have been recognized (under the species name Armeniaca sibirica):[7]

  • var. sibirica: The leaf blade and petiole are mostly bare. The flowers are single with a diameter of 1.5 to 2 cm.
  • var. multipetala: The leaf blade and petiole are bald. The large flowers are 3 to 3.5 cm in diameter. It only grows on slopes at altitudes of about 400 meters in eastern Hebei province, China.
  • var. pleniflora: The leaf blade and petiole are initially hairy. The flowers are 3 to 3.5 cm in diameter. It only grows in mountainous regions at altitudes of about 800 meters in western Liaoning province China.
  • var. pubescens: The leaf blade and petiole are initially hairy, but later, only the ramifications of the veins on the underside of leaves are hairy. The flowers are single with a diameter of 1.5 to 2 cm.

References

  1. ^ Rhodes, L.; Pollard, R.P.; Maxted, N. (2020). "Armeniaca sibirica". IUCN Red List of Threatened Species. 2020: e.T50026571A50026610. doi:10.2305/IUCN.UK.2020-1.RLTS.T50026571A50026610.en. Retrieved 9 February 2023.
  2. ^ a b "Prunus sibirica". Germplasm Resources Information Network (GRIN). Agricultural Research Service (ARS), United States Department of Agriculture (USDA). Retrieved January 29, 2014.
  3. ^ Li, M.; Zhao, Z.; Miao, X.; Zhou, J. (2013). "Genetic Diversity and Population Structure of Siberian Apricot (Prunus sibirica L.) in China". International Journal of Molecular Sciences. 15 (1): 377–400. doi:10.3390/ijms15010377. PMC 3907815. PMID 24384840.
  4. ^ a b c d e "Pyrus sibirica L." Plants for a Future. Retrieved January 29, 2014.
  5. ^ Hanelt, Peter; Büttner, R. (2001). Mansfeld's Encyclopedia of Agricultural and Horticultural Crops. Berlin: Springer-Verlag. p. 526. ISBN 3-540-41017-1.
  6. ^ "Prunus sibirica Siberian Apricot PFAF Plant Database".
  7. ^ a b c d e Lingdi, Lu; Bartholomew, Bruce (2003). "Armeniaca". Flora of China (PDF). Vol. 9. pp. 396–401.
  8. ^ a b c d Bailey, L. H. (1895). "Russian Apricot". American Gardening. Vol. 11. New York: Rural Publishing Company. pp. 645–646.
  9. ^ Wang, Libing; Yu, H. (2012). "Biodiesel from Siberian Apricot (Prunus sibirica L.) Seed Kernel Oil". Bioresource Technology. 112: 355–358. doi:10.1016/j.biortech.2012.02.120. PMID 22440572.
  10. ^ Acton, Ashton (2013). Issues in Fossil Fuel Energy Technologies. Atlanta: Scholarly Editions. p. 424. ISBN 978-1-490-10684-7.
  11. ^ Wang, Libing (2013). "Properties of Manchurian apricot (Prunus mandshurica Skv.) and Siberian apricot (Prunus sibirica L.) Seed Kernel Oils and Evaluation as Biodiesel Feedstocks". Industrial Crops and Products. 50: 838–843. doi:10.1016/j.indcrop.2013.08.072.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Prunus sibirica: Brief Summary ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Prunus sibirica, called Siberian apricot (Chinese: 山杏; pinyin: shān xìng), is a species of shrub or small tree native to northern China, Korea, Mongolia, and eastern Siberia. It is in the genus Prunus in the rose family, Rosaceae, one of several species whose fruit are called apricot, although this species is rarely cultivated for its fruit. The species was named by Carl Linnaeus in 1753.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Prunus sibirica ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Prunus sibirica, l'abricotier de Sibérie, est un arbre ornemental de la famille des Rosaceae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Prunus sibirica ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

Prunus sibirica (synoniem: Armeniaca sibirica) is een plant uit de rozenfamilie (Rosaceae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Carolus Linnaeus in 1753.[1]

Kenmerken

Prunus sibirica is een kleine boom of struik die groeit tot een hoogte van 3 meter. De bladeren van de soort zijn ovaal, 2 tot 10 cm lang en 2 tot 7 cm breed. De bladrand is fijn getand. De bladstelen zijn dun en worden 2 à 3 cm lang. De bloesem is meestal roze en verschijnt in mei. Vruchten verschijnen in juli en augustus. Deze hebben een diameter van 1,2 à 2,5 cm en hebben binnenin een grote pit met daarin de zaadjes.[2] De zaadjes worden gebruikt in de traditionele Chinese geneeskunde, maar ook om producten als amandelmelk, huidverzorgingsproducten en biodiesel te verkrijgen.[3]

Verspreiding

De soort komt voor in Mongolië, het zuiden van de Transbaikalregio van Oost-Siberië, de regio Primorski in het Russische Verre Oosten en het noorden en noordoosten van China. De soort groeit er op droge rotshellingen of onder het bladerdak van open, droge bossen.[2]

Wikimedia Commons Zie de categorie Prunus sibirica van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Bronnen, noten en/of referenties
  1. (en) The Plant List (2011). Prunus sibirica L. Geraadpleegd op 12 maart 2016.
  2. a b (en) Tsjoechina, I.G. (2009). Armeniaca sibirica (L.) Lam. - Siberian apricot . Geraadpleegd op 12 maart 2016.
  3. (en) Liu, H-B, Liu, J., Wang, Z., Ma, L-Y., Wang, S-Q., Lin, X-G., Qu, R.L. & Pang, X.M. (2013). Development and Characterization of Microsatellite Markers in Prunus sibirica (Rosaceae). Geraadpleegd op 12 maart 2016.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Prunus sibirica: Brief Summary ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

Prunus sibirica (synoniem: Armeniaca sibirica) is een plant uit de rozenfamilie (Rosaceae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Carolus Linnaeus in 1753.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Prunus sibirica ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI
 src=
Quả của Prunus sibirica

Prunus sibirica, còn được gọi là sơn hạnh (tiếng Hán: 山杏) hay mơ Siberia, là một loại cây bụi thuộc chi Mận mơ, được Carl Linnaeus đặt tên vào năm 1753, có nguồn gốc từ miền đông Trung Quốc, Nhật Bản, Hàn Quốc, Mông Cổ và đông Siberia[1]. Loài này không được trồng để lấy quả vì chúng không ăn được.

Mô tả

Loài này có tính đa dạng cao về mặt di truyền[2]. P. sibirica có thể đạt đến độ cao 3 mét[3]. Khả năng chống chịu sương giá của loài này rất tốt và nó có thể sống sót ở nhiệt độ xuống -45°C[4].

Vỏ cây có màu xám đen, trong khi các cành có màu đỏ sậm đến nâu sẫm. Cành non mới mọc có lông tơ, nhưng khi trưởng thành thì nhanh chóng biến mất. Chồi mùa đông màu nâu đỏ, hình nón, dài 2 – 4 mm và các cạnh của vảy chồi đều có lông tơ[3][5][6].

Những chiếc lá đơn đều có lá kèm (stipule). Cuống lá ban đầu có lông nhưng sau đó biến mất, dài 2 - 3,5 cm. Lá gần như tròn hoặc có hình trái tim, có răng cưa, dài 5 - 10 cm và rộng 3 - 7 cm; ban đầu lá màu đỏ, có lông mịn, khi phát triển thì chuyển sang màu xanh bóng, rụng lông tơ[3][5][6].

Hoa hình chén, lưỡng tính, có đường kính từ 1,5 đến 3,5 cm, nở vào đầu mùa xuân. Cánh hoa màu trắng rất đẹp, phớt hồng ở gần nhị; lá đài mang màu tím hồng; cuống hoa dài khoảng 1 đến 2 mm[3][5][6].

Cây kết trái vào hè, chuyển từ màu vàng sang cam-đỏ khi chín; bề mặt của trái nào tiếp xúc với ánh mặt trời nhiều thì sẽ ửng đỏ hoàn toàn. Thịt quả khô và dày, vị đắng, hạt bên trong không ăn được[3][5][6].

Sử dụng

Hạt của P. sibirica được ép để lấy dầu, cung cấp nguồn dầu diesel sinh học[7][8]. Hàm lượng dầu của loài Prunus mandshurica cao hơn đáng kể so với P. sibirica và cũng có tiềm năng như một nguồn cung cấp dầu diesel sinh học[9].

 src=
Lá của Prunus sibirica

Liên kết ngoài

Chú thích

  1. ^ "Prunus sibirica". Germplasm Resources Information Network(GRIN). Agricultural Research Service (ARS), United States Department of Agriculture (USDA)
  2. ^ Li, M.; Zhao, Z.; Miao, X.; Zhou, J. (2013). "Genetic Diversity and Population Structure of Siberian Apricot (Prunus sibirica L.) in China". International Journal of Molecular Sciences. 15 (1): 377–400
  3. ^ a ă â b c "Pyrus sibirica L". Plants for a Future
  4. ^ Hanelt, Peter; Büttner, R. (2001). Mansfeld's Encyclopedia of Agricultural and Horticultural Crops. Berlin: Springer-Verlag. tr. 526. ISBN 3-540-41017-1
  5. ^ a ă â b Lingdi, Lu; Bartholomew, Bruce (2003). "Armeniaca". Flora of China. 9. tr. 396–401
  6. ^ a ă â b Bailey, L. H. (1895). "Russian Apricot". American Gardening. 11. New York: Rural Publishing Company. tr. 645–646
  7. ^ Wang, Libing; Yu, H. (2012). "Biodiesel from Siberian Apricot (Prunus sibirica L.) Seed Kernel Oil". Bioresource Technology. 112: 355–358
  8. ^ Acton, Ashton (2013). Issues in Fossil Fuel Engergy Technologies. Atlanta: Scholarly Editions. tr. 424. ISBN 978-1-490-10684-7
  9. ^ Wang, Libing (2013). "Properties of Manchurian apricot (Prunus mandshurica Skv.) and Siberian apricot (Prunus sibirica L.) Seed Kernel Oils and Evaluation as Biodiesel Feedstocks". Industrial Crops and Products. 50: 838–843
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

Prunus sibirica: Brief Summary ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI
 src= Quả của Prunus sibirica

Prunus sibirica, còn được gọi là sơn hạnh (tiếng Hán: 山杏) hay mơ Siberia, là một loại cây bụi thuộc chi Mận mơ, được Carl Linnaeus đặt tên vào năm 1753, có nguồn gốc từ miền đông Trung Quốc, Nhật Bản, Hàn Quốc, Mông Cổ và đông Siberia. Loài này không được trồng để lấy quả vì chúng không ăn được.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

Абрикос сибирский ( russ; russi )

fornì da wikipedia русскую Википедию
У этого термина существуют и другие значения, см. Абрикос (значения).
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Отдел: Цветковые
Надпорядок: Rosanae
Порядок: Розоцветные
Семейство: Розовые
Подсемейство: Сливовые
Триба: Amygdaleae Juss., 1789
Род: Слива
Подрод: Слива
Секция: Абрикос
Вид: Абрикос сибирский
Международное научное название

Prunus sibirica L., 1753

Синонимы
Armeniaca sibirica (L.) Lam. (1783)
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
NCBI 151440EOL 632454GRIN t:30109IPNI 324747-2TPL rjp-8000

Абрико́с сиби́рский (лат. Prúnus sibírica) — вид растений рода Слива (секция АбрикосArmeniaca).

 src=
Цветение сибирского абрикоса в Харатах
 src=
Плод сибирского абрикоса на горе Хараты

Встречается в Приморском крае, Восточной Сибири, Северо-Восточном Китае, Монголии, Корее.

Отличается очень высокой морозостойкостью (в состоянии покоя выдерживает морозы до минус 45 °C), но плохо переносит оттепели во второй половине зимы.

Очень рано, ещё до распускания листьев одеваются эти деревья в розовый наряд, одними из первых среди плодовых деревьев.

От абрикоса маньчжурского отличается меньшими размерами (в высоту не превышает 5 м). Все фазы сезонного развития проходят раньше, чем у абрикоса маньчжурского.

Число плодов на одну особь, в зависимости от характера местообитания и других факторов, колеблется в пределах от 26 до 75 штук. Плоды — растрескивающиеся вдоль шва сухие костянки диаметром 2 — 2,5 см, серовато-жёлтого цвета, имеют кисло-терпкий вкус, почти не съедобные.

Абрикосники — реликтовые кустарниковые сообщества, формируемые абрикосом сибирским.

Абрикос сибирский занесён в Красную книгу Бурятии.

В культуре с 1800 года.

Очень эффектен в течение всего периода вегетации.

См. также

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Авторы и редакторы Википедии

Абрикос сибирский: Brief Summary ( russ; russi )

fornì da wikipedia русскую Википедию

Абрико́с сиби́рский (лат. Prúnus sibírica) — вид растений рода Слива (секция Абрикос — Armeniaca).

 src= Цветение сибирского абрикоса в Харатах  src= Плод сибирского абрикоса на горе Хараты

Встречается в Приморском крае, Восточной Сибири, Северо-Восточном Китае, Монголии, Корее.

Отличается очень высокой морозостойкостью (в состоянии покоя выдерживает морозы до минус 45 °C), но плохо переносит оттепели во второй половине зимы.

Очень рано, ещё до распускания листьев одеваются эти деревья в розовый наряд, одними из первых среди плодовых деревьев.

От абрикоса маньчжурского отличается меньшими размерами (в высоту не превышает 5 м). Все фазы сезонного развития проходят раньше, чем у абрикоса маньчжурского.

Число плодов на одну особь, в зависимости от характера местообитания и других факторов, колеблется в пределах от 26 до 75 штук. Плоды — растрескивающиеся вдоль шва сухие костянки диаметром 2 — 2,5 см, серовато-жёлтого цвета, имеют кисло-терпкий вкус, почти не съедобные.

Абрикосники — реликтовые кустарниковые сообщества, формируемые абрикосом сибирским.

Абрикос сибирский занесён в Красную книгу Бурятии.

В культуре с 1800 года.

Очень эффектен в течение всего периода вегетации.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Авторы и редакторы Википедии