Pyrus pyrifolia
Pengelasan saintifik 
Takson tidak dikenali (baiki): Pyrus Spesies: Templat:Taxonomy/PyrusP. pyrifolia Nama binomial Pyrus pyrifoliaPyrus pyrifolia ialah spesies pokok pear yang berasal dari Asia Timur.
Buahnya boleh dimakan dan dikenali dengan banyak nama, termasuk: pear Asia,[1] pear Cina,[1][2]pear Korea, pear Jepun,[1] pear Taiwan, dan pear pasir[1]. Bersama dengan kultivar P. × bretschneideri dan P. ussuriensis, buahnya juga dipanggil pear nashi.[3][4] Kultivarnya berasal dari Pyrus pyrifolia yang tumbuh di seluruh Asia Timur, dan di negara lain seperti India, Australia, New Zealand, dan Amerika Syarikat (contohnya, California). Tradisional di Asia Timur, bunga pokok ini ialah simbol popular awal musim bunga, dan ia merupakan pemandangan yang biasa di taman-taman dan kawasan desa.
Buah-buahan bukan biasanya dibakar dalam pai atau dibuat menjadi jem kerana ia mempunyai kandungan air yang tinggi dan tekstur yang rangup dan berbutir, sangat berbeza dengan jenis Eropah. Ia biasanya dihidangkan mentah dan dikupas.[5] Buahnya cenderung untuk cukup besar dan wangi, dan apabila dibalut dengan teliti (ia mempunyai kecenderungan untuk lebam kerana jusnya), ia boleh bertahan selama beberapa minggu atau lebih di tempat yang sejuk dan kering.
Disebabkan harga yang agak tinggi dan saiz buah-buahan kultivar yang besar, pear ini cenderung untuk disaji kepada para tetamu, diberikan sebagai hadiah, atau dimakan bersama dalam suasana kekeluargaan.
Dalam masakan, pear kisar digunakan dalam sos berasaskan cuka atau sos soya sebagai pemanis, berbanding gula. Ia juga digunakan ketika memerap daging, terutama daging lembu.
Di Korea, buahnya dikenali sebagai bae (배), dan ia ditanam dan dimakan dalam kuantiti yang banyak. Di bandar Naju di Korea Selatan terdapat sebuah muzium bernama Muzium Pear Naju dan Dusun Pear untuk Pelancong (나주 배 박물관 및 배밭 관광 체험).
Di Australia, pear ini telah dihasilkan secara komersial selama lebih dari 25 tahun.[6]
Di Jepun, buah-buahan dituai di Chiba, Ibaraki, Tottori, Fukushima, Tochigi, Nagano, Niigata, Saitama dan prefektur lain, kecuali Okinawa. Nashi (梨) boleh digunakan sebagai kigo Musim Luruh, atau "perkataan musim", apabila menulis haiku. Nashi no hana (梨 の 花, bunga pear) juga digunakan sebagai kigo musim bunga.[7] Sekurang-kurangnya sebuah bandar (Kamagaya-Shi, Prefektur Chiba) menjadikan bunga pokok ini sebagai bunga rasmi bandar.
Di Nepal dan negeri-negeri Himalaya di India, ia dipanggil nashpati (नास्पाती) dan lebih dikenali sebagai Mara Sebu di Karnataka, dan ditanam sebagai tanaman kontan di Middle Hills antara ketinggian 1,500 dan 2,500 meter di mana iklimnya sesuai. Buah-buahan dibawa ke pasar-pasar berdekatan oleh penjaja manusia atau dengan trak, tetapi bukan untuk jarak jauh kerana buahnya mudah lebam.
Di Taiwan, pear yang dituai di Jepun telah menjadi hadiah mewah sejak tahun 1997 dan penggunaannya telah melonjak.
Di China, ia dianggap melanggar adat untuk berkongsi pear dengan rakan atau orang tersayang. "Berkongsi pir" (分 梨) ialah kata sebunyi bagi "berasingan" (分离).[8]
Di Cyprus, pear itu diperkenalkan pada tahun 2010 selepas mula disiasat sebagai tanaman buah baru untuk pulau itu pada awal tahun 1990-an. Ia kini ditanam di Kyperounta.[9]
Kultivar dikelaskan dalam dua kumpulan. Kebanyakan kultivar tergolong dalam kelompok Akanashi ('Pear russet'), dan mempunyai kulit perang kekuning-kuningan. Aonashi ('Pear hijau') mempunyai kulit kuning-hijau.
Kultivar penting termasuk:
Pyrus pyrifolia ialah spesies pokok pear yang berasal dari Asia Timur.
Buahnya boleh dimakan dan dikenali dengan banyak nama, termasuk: pear Asia, pear Cina,pear Korea, pear Jepun, pear Taiwan, dan pear pasir. Bersama dengan kultivar P. × bretschneideri dan P. ussuriensis, buahnya juga dipanggil pear nashi. Kultivarnya berasal dari Pyrus pyrifolia yang tumbuh di seluruh Asia Timur, dan di negara lain seperti India, Australia, New Zealand, dan Amerika Syarikat (contohnya, California). Tradisional di Asia Timur, bunga pokok ini ialah simbol popular awal musim bunga, dan ia merupakan pemandangan yang biasa di taman-taman dan kawasan desa.
Buah-buahan bukan biasanya dibakar dalam pai atau dibuat menjadi jem kerana ia mempunyai kandungan air yang tinggi dan tekstur yang rangup dan berbutir, sangat berbeza dengan jenis Eropah. Ia biasanya dihidangkan mentah dan dikupas. Buahnya cenderung untuk cukup besar dan wangi, dan apabila dibalut dengan teliti (ia mempunyai kecenderungan untuk lebam kerana jusnya), ia boleh bertahan selama beberapa minggu atau lebih di tempat yang sejuk dan kering.
