Cystopteris és un gènere de falgueres. És una espècie originària de climes temperats de tot el món. Poden tenir dimorfisme dins de la mateixa espècie especialment si creixen sota estrès biològic. La majoria tenen rizoma i són perennes que creixen en zones rocoses o en el sòl. Les seves fulles són pinnades múltiples.
Cystopteris és un gènere de falgueres. És una espècie originària de climes temperats de tot el món. Poden tenir dimorfisme dins de la mateixa espècie especialment si creixen sota estrès biològic. La majoria tenen rizoma i són perennes que creixen en zones rocoses o en el sòl. Les seves fulles són pinnades múltiples.
Bægerbregne-slægten (Cystopteris) er en slægt af bregner i Mangeløv-familien.
Vokser i tempererede områder over hele verdnen. Der er meget store forskelle indenfor slægten og også indenfor den enkelte art. Arterne hybridiserer nemt, hvilket bidrager yderligere til at det kan være vanskeligt at identificere den enkelte art.
Almindeligvis er bægerbregnerne flerårige med jordstængler, der vokser i klippesprækker eller skovbund. Bladene er flere gange delt.
4-5 arter i Skandinavien men kun 1 i Danmark. Flere arter dyrkes som haveplanter.
Arter i DanmarkDie Blasenfarne (Cystopteris) sind eine Pflanzengattung in der Familie der Wimperfarngewächse (Woodsiaceae).
Die Blasenfarn-Arten sind ausdauernde krautige Pflanzen und besitzen ein schwärzliches Rhizom. Sterile und fertile Wedel sind gleich gestaltet: sie sind gefiedert, zart und haben eine zerbrechliche Rhachis. Die Länge der Blattwedel beträgt maximal 30 Zentimeter, meist sind sie jedoch kürzer. Die Wedel sterben im Winter ab. An der Basis des Blattstieles gibt es zwei Leitbündel. Nach oben vereinigen sich beide zu einem U-förmigen Querschnitt. Die Blatt-Adern enden frei.
Die Sori sind rund und stehen einzeln vom Blattrand entfernt. Der Schleier (Indusium) ist oval und ist seitlich am Sorus angeheftet. Er überwölbt den Sorus blasig, ist zart und zuletzt zurückgeschlagen.
Die Gattung Cystopteris wurde durch Johann Jakob Bernhardi aufgestellt. Der Gattungsname Cystopteris leitet sich aus griechischen Wörten kystos für Blase und pteris für Farn ab und bedeutet also Blasenfarn, dies bezieht sich auf den blasenartig die Sori überwölbenden Schleier.
Die Gattung Cystopteris ist fast weltweit in den gemäßigten Gebieten verbreitet. Die diploiden Arten haben ihren Schwerpunkt in Nordamerika.
In der Gattung Cystopteris gibt es (je nach Quelle) 12 bis 20 Arten: Die in Europa vorkommenden Arten sind:[1]
Weitere Arten (Auswahl):
Die Blasenfarne (Cystopteris) sind eine Pflanzengattung in der Familie der Wimperfarngewächse (Woodsiaceae).
Cystopteris is a genus of ferns in the family Cystopteridaceae.[1][2] These are known generally as bladderferns or fragile ferns. They grow in temperate areas worldwide. This is a very diverse genus and within a species individuals can look quite different, especially in harsh environments where stress stunts their growth. They hybridize easily with each other and identifying an individual can be challenging. In general these are rhizomatous perennials which grow in rocks or soil. Their leaves are multiply pinnate, in that each leaflet is divided into smaller parts. The sori are usually rounded and covered in an inflated bladder-like indusium.
Cystopteris widely hybridizes internally. Its diploid parent species include:
The hybrid species include:
Non-species hybrids include:
Cystopteris is a genus of ferns in the family Cystopteridaceae. These are known generally as bladderferns or fragile ferns. They grow in temperate areas worldwide. This is a very diverse genus and within a species individuals can look quite different, especially in harsh environments where stress stunts their growth. They hybridize easily with each other and identifying an individual can be challenging. In general these are rhizomatous perennials which grow in rocks or soil. Their leaves are multiply pinnate, in that each leaflet is divided into smaller parts. The sori are usually rounded and covered in an inflated bladder-like indusium.
Cystopteris es un género de helechos perteneciente a la familia Cystopteridaceae.[1] Tiene una distribución cosmopolita. Comprende 113 especies descritas y de estas, solo 23 aceptadas.
Rupícolas o terrestres; con rizoma corta a largamente rastrero, escasamente escamoso; hojas monomorfas; pecíolo comúnmente más corto que la lámina, no articulado, glabro o con algunas escamas esparcidas, esclerosadas, de color oscuro en la base y pajizo u oscuro en la parte superior; lámina hasta 40 x 12 cm, lanceolada o deltada atenuada, 2-3-pinnado-pinnatífida, herbácea o membranácea; pinnas deltadas a ovadas, anádromas, el par basal cortamente pediculado; nervaduras libres, terminando en el diente o en emarginaciones poco profundas; soros redondos; indusio ovado a lanceolado, hialino, unido a la base del receptáculo en el lado costal y arqueado sobre el soro hacia el margen, fugaz e inconspicuos en la madurez; esporas bilaterales, equinadas; tiene un número de cromosomas de x=42.[2]
El género fue descrito por Johann Jakob Bernhardi y publicado en Neues Journal für die Botanik 1(2): 26. 1805.[2] La especie tipo es: Cystopteris fragilis (L.) Bernh.
A continuación se brinda un listado de las especies del género Cystopteris aceptadas hasta mayo de 2013, ordenadas alfabéticamente. Para cada una se indica el nombre binomial seguido del autor, abreviado según las convenciones y usos.
Cystopteris es un género de helechos perteneciente a la familia Cystopteridaceae. Tiene una distribución cosmopolita. Comprende 113 especies descritas y de estas, solo 23 aceptadas.
Põisjalg (Cystopteris) on naistesõnajalaliste sugukonda kuuluv taimeperekond.
Eestis kasvab kaks sellesse perekonda arvatud pärismaist liiki: sudeedi põisjalg (Cystopteris sudetica) ja habras põisjalg (Cystopteris fragilis).
Loikot (Cystopteris) on loikkokasvien (Cystopteridaceae) heimoon kuuluva saniaissuku. Suku on sijoitettu aiemmin myös alvejuurikasvien (Dryopteridaceae)[1], kiviyrttikasvien (Woodsiaceae)[2] tai laajasti määriteltyyn kallioimarrekasvien (Polypodiaceae)[2] heimoon. Sukuun kuuluu noin 25 lajia, joiden lisäksi sukuun on kuvattu reilut 50 muutakin lajia, mutta niiden taksonominen asema on toistaiseksi epäselvä[3].
Loikot ovat matalakasvuisia saniaisia, joilla on suomuinen sekä lyhyt tai suikertava juurakko. Lehtiruodit ovat suomuisia, ja lehdet kasvavat juurakosta yksittäin tai pieninä ryhminä. Lehtilavat ovat yleiseltä muodoltaan puikeita tai kolmiomaisia sekä kolmeen tai neljään kertaan parilehdykkäisiä. Itiöpesäkkeet ovat pyöreitä ja niiden suojukset aikaisin tippuvia.[2]
Suomessa tavataan kahta loikkolajia, haurasloikkoa (Cystopteris fragilis) ja vuoriloikkoa (Cystopteris montana). Suomen haurasloikot jakautuvat kahteen alalajiin, kalliohaurasloikko (Cystopteris fragilis ssp. fragilis) ja kalkkihaurasloikko (Cystopteris fragilis ssp. dickieana), joista nimialalaji kalliohaurasloikko on selvästi yleisempi.[4]
Loikot (Cystopteris) on loikkokasvien (Cystopteridaceae) heimoon kuuluva saniaissuku. Suku on sijoitettu aiemmin myös alvejuurikasvien (Dryopteridaceae), kiviyrttikasvien (Woodsiaceae) tai laajasti määriteltyyn kallioimarrekasvien (Polypodiaceae) heimoon. Sukuun kuuluu noin 25 lajia, joiden lisäksi sukuun on kuvattu reilut 50 muutakin lajia, mutta niiden taksonominen asema on toistaiseksi epäselvä.
Loikot ovat matalakasvuisia saniaisia, joilla on suomuinen sekä lyhyt tai suikertava juurakko. Lehtiruodit ovat suomuisia, ja lehdet kasvavat juurakosta yksittäin tai pieninä ryhminä. Lehtilavat ovat yleiseltä muodoltaan puikeita tai kolmiomaisia sekä kolmeen tai neljään kertaan parilehdykkäisiä. Itiöpesäkkeet ovat pyöreitä ja niiden suojukset aikaisin tippuvia.
Suomessa tavataan kahta loikkolajia, haurasloikkoa (Cystopteris fragilis) ja vuoriloikkoa (Cystopteris montana). Suomen haurasloikot jakautuvat kahteen alalajiin, kalliohaurasloikko (Cystopteris fragilis ssp. fragilis) ja kalkkihaurasloikko (Cystopteris fragilis ssp. dickieana), joista nimialalaji kalliohaurasloikko on selvästi yleisempi.
Le genre Cystopteris, dit plus couramment Cystoptère, regroupe des espèces de fougères.
Selon ITIS :
Cystopteris is een geslacht van varens uit de familie Cystopteridaceae.
Het is een zeer divers geslacht, waarin ook binnen één soort veel variatie voorkomt, en die onderling ook nog eens veelvuldig hybridiseren.
Cystopteris-soorten zijn voornamelijk terrestrische geofyten, die overwinteren met kruipende rizomen. De bladen zijn meervoudig gedeeld. De sporenhoopjes zijn gewoonlijk rond, en aanvankelijk afgedekt met een blaasvormig dekvliesje. Ze komen over het algemeen voor op rotsige bodems.
De blaasvaren (Cystopteris fragilis) komt, zij het zeldzaam, in België en Nederland voor. Daarbuiten zijn nog enkele soorten bekend van Groot-Brittannië, Zuidwest-Europa en de Alpen.
De botanische naam Cystopteris is een samenstelling van Oudgrieks κύστις, kustis (blaas) en πτερίς, pteris (varen), wat slaat op de blaasvormige dekvliesjes waarmee de onrijpe sporenhoopjes bedekt zijn.
Het geslacht wordt soms ook tot de niervarenfamilie (Dryopteridaceae), de wijfjesvarenfamilie (Athyriaceae) of de Woodsiaceae gerekend.
Het telt naargelang de bron 20 tot 25 soorten. Daarnaast worden nog verscheidene ondersoorten, varianten en hybriden erkend.
.png){kind=small}
C. alpina · C. bulbifera · C. dickieana · C. douglasii · C. filix-fragilis · C. fragilis (Blaasvaren) · C. guizhouensis · C. kansuana · C. laurentiana · C. membranifolia · C. modesta · C. montana · C. moupinensis · C. pellucida · C. protrusa · C. reevesiana · C. sandwicensis · C. sudetica · C. tasmanica · C. tennesseensis · C. tenuifolia · C. tenuis · C. ulei · C. utahensis · C. viridula
Cystopteris is een geslacht van varens uit de familie Cystopteridaceae.
Het is een zeer divers geslacht, waarin ook binnen één soort veel variatie voorkomt, en die onderling ook nog eens veelvuldig hybridiseren.
Cystopteris-soorten zijn voornamelijk terrestrische geofyten, die overwinteren met kruipende rizomen. De bladen zijn meervoudig gedeeld. De sporenhoopjes zijn gewoonlijk rond, en aanvankelijk afgedekt met een blaasvormig dekvliesje. Ze komen over het algemeen voor op rotsige bodems.
De blaasvaren (Cystopteris fragilis) komt, zij het zeldzaam, in België en Nederland voor. Daarbuiten zijn nog enkele soorten bekend van Groot-Brittannië, Zuidwest-Europa en de Alpen.
Lokslekten (latin: Cystopteris) er slekt av bregner innenfor storburknefamilien (Woodsiaceae), som igjen inngår i en større, monofyletisk orden, nemlig Polypodiales.[1] Smith et al (2006) regner også den familien Cystopteridaceae til storburknefamilien.
Lokslekten har små og spinkle, lite behårede arter med krypende jordstengler og 2-3 ganger finnede, enkeltvise blader. Artene har slør (indusium), men de blir tidlig visne om høsten. Kromosomtallet (x) er 42 hos Cystopteris.
I Norge vokser artene Kalklok (Cystopteris alpina), *Fjell-lok (Cystopteris montana), Skjørlok (Cystopteris fragilis), og den sjeldne Sudetlok (Cystopteris sudetica) som i Norden kun vokser i Hedmark. I Himalaya går fjell-lok opp til 4.100 moh.
Det er dessuten registrert den sterile hybriden Cystopteris alpina x fragilis i Nordland og Troms.
Lokslekten (latin: Cystopteris) er slekt av bregner innenfor storburknefamilien (Woodsiaceae), som igjen inngår i en større, monofyletisk orden, nemlig Polypodiales. Smith et al (2006) regner også den familien Cystopteridaceae til storburknefamilien.
Lokslekten har små og spinkle, lite behårede arter med krypende jordstengler og 2-3 ganger finnede, enkeltvise blader. Artene har slør (indusium), men de blir tidlig visne om høsten. Kromosomtallet (x) er 42 hos Cystopteris.
I Norge vokser artene Kalklok (Cystopteris alpina), *Fjell-lok (Cystopteris montana), Skjørlok (Cystopteris fragilis), og den sjeldne Sudetlok (Cystopteris sudetica) som i Norden kun vokser i Hedmark. I Himalaya går fjell-lok opp til 4.100 moh.
Det er dessuten registrert den sterile hybriden Cystopteris alpina x fragilis i Nordland og Troms.
Paprotnica (Cystopteris Bernh.) – rodzaj paproci należących do rodziny rozrzutkowatych. Gatunkiem typowym jest C. fragilis (Linnaeus) Bernhardi[2].
Paprotnica (Cystopteris Bernh.) – rodzaj paproci należących do rodziny rozrzutkowatych. Gatunkiem typowym jest C. fragilis (Linnaeus) Bernhardi.
Cystopteris este un gen de plante din familia Aspleniaceae.
Cystopteris Bernh. 1805
Виды
Пузы́рник[1] (лат. Cystopteris) — род папоротников семейства Пузырниковые (Cystopteridaceae) порядка Многоножковые (Polypodiales).
Небольшие многолетние растения высотой от 5 до 40 см. Корневища черноватые, тонкие (1-2 мм), ползучие. Вайи ланцетной или треугольной формы, перисто-рассечённые несколько раз, их конечные доли с заострёнными зубцами[1][2]. Индузии прикреплены к основанию спорангия и, изгибаясь, нависает в виде колпачка над ним. Сорусы немого приподняты[3].
Виды рода встречаются хвойных и хвойно-широколиственных лесах[2]. По шкалам Элленберга[de] представители пузырники растут на влажных, щелочных, богатых соединениями кальция почвах, предпочитают затенённые местообитания. К содержанию азота не требовательны[4][5].
Пузырники ограничено могут использоваться как декоративные растения за затенённых, каменистых участках в сочетании с другими скальными растениями. Легко размножается спорами и вегетативно[6]. Имеет лекарственные свойства[2]. Экстракты и отвары используют как тонизирующее, мягчительное, жаропонижающее, отхаркивающее, антигельминтное и бактериостатическое средство[7].
Во многих российских определителях род относят к семейству кочедыжниковые[1][8]. В 2001 российский птеридолог А. И. Шмаков повысил ранг подсемейства Cystopteridinae до уровня семейства[9]. В пределах семейства наиболее близким родом считают Acystopteris. Позднее это было подтверждено молекулярно-генетическими данными[3]. По состоянию на 2015 год в состав рода включали 27 видов[10] Распространён в умеренной зоне северного полушария. Южнее встречаются горных районах в Андах, Гималаях. Также известны в Австралии, Новой Зеландии, Гавайях и Южной Африке[3]. В России встречается шесть видов[9]:
Число хромосом варьирует за счёт полиплоидизации. У наиболее хорошо изученного и широко распространённого вида Cystopteris fragilis в Европе, Северной Америке, Японии и Индии обычно встречаются тетра- и гексаплоидные формы с 84 и 126 хромосомами. Максимальное число хромосом у этого вида зарегистрировано в Монголии 210 хромосом[10].
Пузы́рник (лат. Cystopteris) — род папоротников семейства Пузырниковые (Cystopteridaceae) порядка Многоножковые (Polypodiales).
_IMG_26871.JPG)
_IMG_1424.jpg)
