İriyarpaqlı brunnera (B. macrophylla) (Anchusa myosotidiflora) - sallaq budaqlı, düzgövdəli çoxillik bitkidir. Bitkinin çiçəkləri süpürgəçiçək qrupuna toplanmışdır. Gülləri yaddaşçiçəyinin güllərinə oxşardır. İriyarpaqlı brunneranın vətəni Qafqazdır. Gülçülükdə 1825-ci ildən istifadə edilir. Sibir brunnerası (B. sibirica) əvvəlki növdən iri yarpaqları və çiçəkləri ilə fərqlənir. Brunneranı toxumla, kol pöhrələri və qələmlə çoxaldırlar. Qələmləri yay ərzində tez kök atır. Brunnera susevən bitkidir. Su çatışmadıqda yarpaqları solur. Brunneradan gül dəstəsi bağlamaq olar.
İriyarpaqlı brunnera (B. macrophylla) (Anchusa myosotidiflora) - sallaq budaqlı, düzgövdəli çoxillik bitkidir. Bitkinin çiçəkləri süpürgəçiçək qrupuna toplanmışdır. Gülləri yaddaşçiçəyinin güllərinə oxşardır. İriyarpaqlı brunneranın vətəni Qafqazdır. Gülçülükdə 1825-ci ildən istifadə edilir. Sibir brunnerası (B. sibirica) əvvəlki növdən iri yarpaqları və çiçəkləri ilə fərqlənir. Brunneranı toxumla, kol pöhrələri və qələmlə çoxaldırlar. Qələmləri yay ərzində tez kök atır. Brunnera susevən bitkidir. Su çatışmadıqda yarpaqları solur. Brunneradan gül dəstəsi bağlamaq olar.
Brunnera is a genus of flowering plants in the family Boraginaceae. They are rhizomatous perennials, native to the woodlands of Eastern Europe and North West Asia. They have hairy leaves and sprays of blue flowers in spring.[1] Numerous cultivars are available, which are valued as groundcover in dappled shade. Some possess variegated foliage. The best known species is Brunnera macrophylla, known as Siberian bugloss.[2][3]
It thrives in shade but also likes morning sunshine as long as it is in consistently moist, rich, organic soil.[4][2] It does not tolerate dry conditions. It is often used in woodland gardens along streams of ponds and in naturalized areas as a specimen plant or clumped together as a border.[2] Clumps slowly spread by creeping rhizomes to form thick ground covers.
"Bugloss comes from Greek meaning ox tongue in probably reference to the roughness and shape of the leaves."[2] It is a herbaceous perennial that grows in a Zone 3 to 8.[2] In 2012 Brunnera macrophylla 'Jack Frost' was named perennial plant of the year by the Perennial Plant Association (PPA).[4] Based on the (USDA) Hardiness zone it is hardy in zones 3 to 8.[5]
Brunnera is a genus of flowering plants in the family Boraginaceae. They are rhizomatous perennials, native to the woodlands of Eastern Europe and North West Asia. They have hairy leaves and sprays of blue flowers in spring. Numerous cultivars are available, which are valued as groundcover in dappled shade. Some possess variegated foliage. The best known species is Brunnera macrophylla, known as Siberian bugloss.
Siberian bugloss in Botanical Garden of Moscow State University It thrives in shade but also likes morning sunshine as long as it is in consistently moist, rich, organic soil. It does not tolerate dry conditions. It is often used in woodland gardens along streams of ponds and in naturalized areas as a specimen plant or clumped together as a border. Clumps slowly spread by creeping rhizomes to form thick ground covers.
Siberian Bugloss Jardin des Plantes, Paris, France in April Siberian bugloss in Botanical Garden of Moscow State University "Bugloss comes from Greek meaning ox tongue in probably reference to the roughness and shape of the leaves." It is a herbaceous perennial that grows in a Zone 3 to 8. In 2012 Brunnera macrophylla 'Jack Frost' was named perennial plant of the year by the Perennial Plant Association (PPA). Based on the (USDA) Hardiness zone it is hardy in zones 3 to 8.
Brunnera es un género de plantas con flores perteneciente a la familia Boraginaceae. Comprende 4 especies descritas y de estas, solo 3 aceptadas.[1]
Son plantas herbáceas perennes y rizomatosas. Las hojas, cordadas u ovales, son llevados por un tallo largo en la base de la planta, pero reducen en altura. Las inflorescencias sin brácteas. La corola de la flor es corta, muy similar a las del género Myosotis. El tubo es corto, comparable a la de la longitud del cáliz. Las anteras dentro del tubo con un corto filamento. Los granos de polen, pequeños, llevan una banda ecuatorial espinosa. El número de cromosomas es 2n = 12. Estos son los números más pequeños de la familia Boraginaceae.
El género se encuentra en Asia Menor, el Cáucaso y Siberia Occidental, en los bosques lluviosos templados.
El género fue descrito por Christian von Steven y publicado en Bull. Soc. Imp. Naturalistes Moscou 24(1): 582. 1851.[2]
A continuación se brinda un listado de las especies del género Brunnera aceptadas hasta septiembre de 2013, ordenadas alfabéticamente. Para cada una se indica el nombre binomial seguido del autor, abreviado según las convenciones y usos.
Brunnera es un género de plantas con flores perteneciente a la familia Boraginaceae. Comprende 4 especies descritas y de estas, solo 3 aceptadas.
Brunnera est un genre de plantes de la famille des Boraginacées. Il est originaire d'Asie occidentale.
Il s'agit d'un genre de plantes herbacées vivaces et rhizomateuses. Les feuilles, cordées ou ovales, sont portées par un long pétiole à la base de la plante, mais réduit en hauteur.
Les inflorescences sont sans bractée. La corolle de la fleur est courte, très semblable à celles des espèces du genre Myosotis. Elle est pentalobée, avec cinq ovaires.
Le tube est court, de longueur comparable à celle du calice. Les anthères sont à l'intérieur du tube avec un court filament. Les grains de pollen, petits, portent une bande équatoriale épineuse.
Les stigmates se terminent par des papilles irrégulières et acérées.
Le nombre de chromosomes est 2 n = 12. Il s'agit des plus petits nombres de la famille des Boraginacées.
Le genre est localisé en Asie Mineure, dans le Caucase et en Sibérie occidentale.
Il s'agit d'espèces de forêts tempérées humides.
La liste des espèces est issue des index IPNI (International Plant Names Index), Tropicos (Index du Jardin botanique du Missouri) et du site The plant list à la date d'avril 2012. Les espèces conservées dans le genre sont en caractères gras :
Le genre est décrit une première fois en 1851 par Christian von Steven avec deux espèces : Brunnera myosotidiflora et Brunnera sibirica[2]
Il a dédié le genre au botaniste suisse Samuel Brunner.
Le genre est considéré par la suite comme un synonyme du genre Anchusa.
En 1924, Ivan Murray Johnston reconnaît la spécificité de ce genre et le complète de deux espèces[3].
Le caractère monophylétique du genre est confirmé par les études phylogénétiques de Hartmut H. Hilger, Federico Selvi, Alessio Papini et Massimo Bigazzi (document en référence).
La principale utilisation des plantes de ce genre est ornementale. De nombreuses variétés horticoles ont été créées et diffusées dans les pays à climat tempéré.
Brunnera est un genre de plantes de la famille des Boraginacées. Il est originaire d'Asie occidentale.
Brunnera is een geslacht van drie soorten uit de ruwbladigenfamilie (Boraginaceae). Het geslacht is genoemd naar de Zwitsers botanicus Brunner.
De kleine blauwe bloemen staan dicht opeen. De stengels zijn behaard.
In Nederland staat het kaukasisch vergeet-mij-nietje (Brunnera macrophylla) op de wachtkamerlijst van nieuwe planten in Nederland. De soort wordt betrekkelijk veel aangeplant en heeft de neiging van daaruit te verwilderen.
Hiernaast kent het geslacht nog:
Brunnera is een geslacht van drie soorten uit de ruwbladigenfamilie (Boraginaceae). Het geslacht is genoemd naar de Zwitsers botanicus Brunner.
De kleine blauwe bloemen staan dicht opeen. De stengels zijn behaard.
Brunera (Brunnera) – rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych. Obejmuje trzy gatunki rosnące na obszarze od wschodniej części obszaru śródziemnomorskiego[3], poprzez region Kaukazu, po zachodnią Syberię[4]. Granica południowa zasięgu rodzaju sięga po Palestynę i zachodni Iran. Rośliny te zasiedlają lasy iglaste i dębowe, zwłaszcza na terenach skalistych, w miejscach zacienionych[5]. Jeden gatunek – brunera wielkolistna jest popularnie uprawiana, zwłaszcza w odmianach o barwnych srebrzystych i białych liściach[5][6].
Nazwa rodzajowa upamiętnia szwajcarskiego botanika Samuela Brunnera z XIX wieku[6].
Rodzaj należy do podplemienia Boragininae, plemienia Boragineae, podrodziny Boraginoideae, rodziny ogórecznikowatych Boraginaceae[7].
Brunera (Brunnera) – rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych. Obejmuje trzy gatunki rosnące na obszarze od wschodniej części obszaru śródziemnomorskiego, poprzez region Kaukazu, po zachodnią Syberię. Granica południowa zasięgu rodzaju sięga po Palestynę i zachodni Iran. Rośliny te zasiedlają lasy iglaste i dębowe, zwłaszcza na terenach skalistych, w miejscach zacienionych. Jeden gatunek – brunera wielkolistna jest popularnie uprawiana, zwłaszcza w odmianach o barwnych srebrzystych i białych liściach.
Nazwa rodzajowa upamiętnia szwajcarskiego botanika Samuela Brunnera z XIX wieku.
Brunnera é um gênero de plantas pertencente à família Boraginaceae.
Brunnera é um gênero de plantas pertencente à família Boraginaceae.
Brunnera Stev. (1851)
Брунне́ра (лат. Brunnera) — род травянистых растений семейства Бурачниковые (Boraginaceae).
Родовое название лат. Brunnera растение получило в честь швейцарского ботаника и путешественника Самюэля Бруннера[de] (1790—1844), совершившего в 1831 году путешествие в Крым[2].
Травянистые многолетники с длинным толстым корневищем.
Прикорневые листья крупные, длинночерешковые, широкосердцевидные.
Цветки в рыхлом соцветии, ярко-сине-голубые, 5—10 мм в диаметре. Венчик типично брахиморфный, незабудковидный, с короткими тупыми лопастями и с пятью короткояйцевидными бархатистыми сводиками в зеве. Чашечка на ¾ рассечена на линейные заострённые дольки. Тычинки и столбик пестика из венчика не выступают.
Род насчитывает 3 вида, произрастающих на Кавказе, в Малой Азии, Западной и Восточной Сибири[3].
В России встречается два вида[2]. Во «Флоре средней полосы европейской части России» П. Ф. Маевского сообщается, что сибирский вид Бруннера сибирская (Brunnera sibirica) широко выращивается в средней полосе европейской части России как раннецветущее декоративное растение; она чрезвычайно устойчива, в местах прежней культуры годами остаётся без малейшего ухода, изредка встречается на сорных местах, свалках, у жилья. Там же о близком кавказском виде Бруннера крупнолистная (Brunnera macrophylla) сделано замечание, что он нередко ошибочно указывается для Средней России, однако как декоративное растение выращивают именно алтае-саянскую бруннеру сибирскую[4].
Размножение семенами. В культуре бруннеру размножают делением корневищ рано весной или осенью.
Хорошо развиваются на удобренной и влажной почве. При недостатке влаги листья поникают. Светолюбивы, но могут расти и при некотором затенении[5].
В декоративном цветоводстве для групповых посадок, бордюров и на каменистых горках используют два вида: Бруннера крупнолистная (Brunnera macrophylla) и Бруннера сибирская (Brunnera sibirica)[5].
Род Бруннера включает 3 вида[6]:
Брунне́ра (лат. Brunnera) — род травянистых растений семейства Бурачниковые (Boraginaceae).
.jpg)
