Barleria prionitis, ( sánscritu: kuranta; Marathi: vjradanti ( वज्रदंती)[1] ye una especie de planta melecinal perteneciente a la familia de les acantacees. Ye orixinaria de la India.
Ye un parrotal bien ramificáu y armáu con (1 -) 2-4, afilaos escayos axilares de color blancu buxu, de 1-2 cm de llargu. Fueyes con un llargu pecíolude 0-2.5 cm, llámina elíptica o ovaes-elíptiques a obovaes, de 6-12 x 2-5 (-6) cm, escasamente pubescentes per debaxo, percima scabrida, atenuaes, acuminaes, ciliaes, arizaes. Flores grandes, de color mariellu doráu, d'hasta 7 cm de llargu, de cutiu sésiles y solitaries nes axiles inferiores foliares, n'espigues terminales curties; bráctees oblongues o oblongo-llanceolaes, 1-2.5 cm x 3-5 mm; corola de 1,5 cm d'anchu, pubescentes escontra l'esterior glabro, tubu de 2-2.5 cm de llargu, estremidaes cuasi tan llargu como'l tubu, lóbulos oblongo-ovaos, obtusos. Estambres fértiles 2 con filamentos exertos. El frutu ye una cápsula ovoide-cónica, 1.5-2 cm x 8-10 mm, picuda, 2-cabeza de serie. Granes ± orbiculares, c. 6 mm de llargu, 5 mm de diámetru, adpresos cabelludo.[2]
El zusmiu de les fueyes utilizar pa diversos fines melecinales na medicina ayurveda. Aplicar nos pies pa evitar la maceración y agrietamiento en dómina d'agües.[3]
B. prionitis ye'l anfitrión de les canesbes de les camparines Phalanta phalantha y Junonia lemonias. Les sos fueyes sábese que contienen 6 hidroxiflavona, un compuestu químicu, unu de los inhibidores non competitivos del citocromo P450 2C9.[4]
Euphorbia chamaesyce describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 636. 1753.[2]
Barleria: nome xenéricu dau n'honor del biólogu y monxu dominicu francés; Jacques Barrelier (1606 - 1673).
prionitis: epítetu deriváu del griegu prion = "sierra".
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Barleria prionitis, ( sánscritu: kuranta; Marathi: vjradanti ( वज्रदंती) ye una especie de planta melecinal perteneciente a la familia de les acantacees. Ye orixinaria de la India.
சுள்ளி அல்லது செம்முள்ளி பற்றிய குறிப்பு சங்கப்பாடல்களில் இரண்டு இடங்களில் மட்டும் உள்ளது.[1]
குறிஞ்சி நில மகளிர் குவித்து விளையாடியதாகக் குறிஞ்சிப்பாட்டு குறிப்பிடும் 99 மலர்களில் ஒன்று என்பது ஒரு குறிப்பு.[2]
குறிஞ்சி நில மகளிர் கூந்தலில் சூடிக்கொண்ட மலர்கள் என்று திணைமாலை நூற்றைம்பது என்னும் நூல் குறிப்பிடும் மலர்களில் ஒன்றாக இருப்பது மற்றொரு குறிப்பு.
சுள்ளி, சுனையில் பூக்கும் நீலம், சோபாலிகை, செயலை ஆகிய 4 மலர்கள் மகளிர் சூடிக்கொண்டதாக இந்தப் பாடல் தெரிவிக்கிறது. [3]
இதில் உள்ள ‘சுள்ளி’ என்னும் மலரை ‘ஞாழல்’ என அறிஞர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.[4]
குறிஞ்சிப்பாட்டு தொகுத்துக் கூறும் 99 மலர்களில் சுள்ளி மலரும், ஞாழல் மலரும் வெவ்வேறாகக் காட்டப்பட்டிருப்பதால் சுள்ளி மலரை ஞாழல் மலர் எனக் கொள்ள வழி இல்லை.
சுள்ளி என்னும் சொல்லால் காய்ந்து கிடக்கும் சிறு குச்சி-விறகைக் குறிக்கும் வழக்கு இக்காலத்திலும் உண்டு.
எனவே, இந்த மலர், குச்சி போல் மலரும் நாயுருவி மலர் என்பது பொருத்தமானது.
இந்த மலர் 'சுள்' என்று விலங்குகளின் உடலிலும், மக்களின் ஆடைகளிலும் தைத்துப் பற்றிச் சென்று தன் இனத்தை பரப்பிக்கொள்கிறது. 'சுள்' என்று தைப்பதாலும் இதனைச் சுள்ளி என்றனர் எனக் கண்டு இந்தச் செடிப் பெயருக்கு அரண் சேர்க்கலாம்.
சுள்ளி அல்லது செம்முள்ளி பற்றிய குறிப்பு சங்கப்பாடல்களில் இரண்டு இடங்களில் மட்டும் உள்ளது.
குறிஞ்சி நில மகளிர் குவித்து விளையாடியதாகக் குறிஞ்சிப்பாட்டு குறிப்பிடும் 99 மலர்களில் ஒன்று என்பது ஒரு குறிப்பு.
குறிஞ்சி நில மகளிர் கூந்தலில் சூடிக்கொண்ட மலர்கள் என்று திணைமாலை நூற்றைம்பது என்னும் நூல் குறிப்பிடும் மலர்களில் ஒன்றாக இருப்பது மற்றொரு குறிப்பு.
சுள்ளி, சுனையில் பூக்கும் நீலம், சோபாலிகை, செயலை ஆகிய 4 மலர்கள் மகளிர் சூடிக்கொண்டதாக இந்தப் பாடல் தெரிவிக்கிறது.
இதில் உள்ள ‘சுள்ளி’ என்னும் மலரை ‘ஞாழல்’ என அறிஞர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.
குறிஞ்சிப்பாட்டு தொகுத்துக் கூறும் 99 மலர்களில் சுள்ளி மலரும், ஞாழல் மலரும் வெவ்வேறாகக் காட்டப்பட்டிருப்பதால் சுள்ளி மலரை ஞாழல் மலர் எனக் கொள்ள வழி இல்லை.
சுள்ளி என்னும் சொல்லால் காய்ந்து கிடக்கும் சிறு குச்சி-விறகைக் குறிக்கும் வழக்கு இக்காலத்திலும் உண்டு.
எனவே, இந்த மலர், குச்சி போல் மலரும் நாயுருவி மலர் என்பது பொருத்தமானது.
இந்த மலர் 'சுள்' என்று விலங்குகளின் உடலிலும், மக்களின் ஆடைகளிலும் தைத்துப் பற்றிச் சென்று தன் இனத்தை பரப்பிக்கொள்கிறது. 'சுள்' என்று தைப்பதாலும் இதனைச் சுள்ளி என்றனர் எனக் கண்டு இந்தச் செடிப் பெயருக்கு அரண் சேர்க்கலாம்.
မြန်မာ နိုင်ငံ အနှံအပြားတွင် ပေါက်ရောက်သည်။ အထူးသဖြင့် မြေလွတ် မြေလပ်၊ စားကျက်များ၊ ကုန်းတန် များတွင် တွေ့ရသည်။ ၎အပင်သည် နွေရာသီတွင် ခြောက်သွေ့ ကုန်ပြီးလျှင် မိုးရာသီတွင် အများအပြား ပေါက်ရောက် ကြသည်။ စွတ်စိုသော အချို့ဒေသများတွင် ၁၂ ရာသီလုံးလုံး ပေါက်ရောက်သည်ကို တွေ့ရသည်။ အထူးသဖြင့် အထက် မြန်မာပြည်တွင် အများအပြား ပေါက်ရောက်သည်။ သဘာ၀ အလျောက် ပေါက်ရောက်သည်။
ပဥစငါးပါး ပြုတ်ရည်ကို ချင်းခြောက်မှုန့် ဖြူး၍ ကလေးကို တိုက်ကျွေးလျှင် ကလေးများ ဝမ်းပျက်ရောဂါ ပျောက်ကင်း၏။ ပဥစငါးပါး သတ္တုရည် (သို့) ၎င်းသတ္တုရည်ကို နှမ်းဆီဖြင့် ရောချက်ပြီး ဝဲယားနာ၊ ပွေးနာနှင့် အနာပေါက် များကို လိမ်းရ၏။လိပ်ဆူးရွှေ ရွက် ကို ပြာချပြီး ထောပတ်၊ နှမ်းဆီ စသည်တို့နှင့် ရောလိမ်းသော် အနာများကို အမြန် အသားနု တက်စေပြီး အပျောက် မြန်စေ၏။ အရွက် ပြုတ်ရည်ကို ကလေး၊ လူကြီးများ သောက်လျှင် ချွေး ကောင်းစွာ ထွက်စေ၍ အဖျားနှင့် တကွ ချောင်းဆိုး အအေးမိခြင်း ကိုပါ ပျောက်ကင်း စေပါသည်။ အရွက် သတ္တုရည်ကို ကင်းကိုက်သော ဒဏ်ရာပေါ်သို့ ဆွတ်ပေးခြင်းဖြင့် ကင်းဆိပ်ကို ပြေစေ နိုင်သည်။ ရောင်ရမ်းသော နေရာများပေါ်သို့ လိမ်းပေး လျှင်လည်း အရောင်ကျ စေနိုင်သည်။ အရွက် ကျကျ ပြုတ်ရည်ကို ခပ်နွေးနွေး ငုံပေးသော် နဲ့နေသော သွားများကို ပြန်ခိုင်လာ စေသည်။
ပုံသဏ္ဌာန် : အပင် - ချုံပင်ငယ် မျိုးဖြစ်၏။ ၂ ပေ မှ ၅ ပေ အထိ မြင့်၏။ အကိုင်း အခက် အလွန် များ၏။ ပင်စည် အကိုင်း အခက် တို့၌ ချွန်ထက် သော ဆူးကလေး များစွာ ရှိသည်။ အရွက် - ရွက်ဆိုင် ထွက်သည်။ ရှည်မျောမျော ပုံသဏ္ဌာန် ဖြစ်ပြီး ရွက်ထိပ် ချွန်ပြီး ရွက်ရင်း သွယ်သည်။ ရွက်နား ညီသည်။ ရွက်ကြော ထင်ရှား၏။ ရွက်ညှာ ရှည်သည်။ အပွင့် - အဝါရောင် ရှိသည်။ ရွက်ညှာရင်းမှ အဆစ် ထွက်၏။ ပွင့်ချပ် ၅ ခု ဆိုင်၍ ကတော့ ပုံသဏ္ဌာန် ပွင့်၏။ အတွင်းမှ ဝတ်ဆံမျှင် ၂ ခု ထွက်၏။ အသီး - အသီး၌ ဆူးရှိ၏။ အလျား ၁ လက်မ သာသာ ခန့် ရှိ၏။ အစေ့ ၂ စေ့ သာပါ၏။ အသုံးပြုနိုင်သည့် အစိတ်အပိုင်းများ : ပဉ္စငါးပါး၊ အရွက်၊ အမြစ်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် တွေ့နိုင်သောနေရာများ : မြန်မာ နိုင်ငံ အနှံ့ အပြား ၌ ပေါက်ရောက် သည်။ အထူး သဖြင့် မြေလွတ် မြေလပ် စားကျက်များ ကုန်းတန်းများ တွင် တွေ့ရသည်။သဘာ၀ အလျောက် ပေါက်ရောက်သည်။ အသုံးဝင်ပုံ : အာနိသင် -မြန်မာ ဆေးကျမ်းများ အလိုအရ လိပ်ဆူးရွှေ သည် ခါး၍ ဖန်သော အရသာ ရှိ၏။ ဆာလောင် မွတ်သိပ်ခြင်း ကို ဖြစ်စေ၏။ အရေပြား ရောဂါနှင့် သွေးရောဂါ တို့၌ များစွာ အကျိုးပြု၏။ အသုံးပြုပုံ- ပဉ္စငါးပါး ၁။ လိပ်ဆူးရွှေ ပဉ္စငါးပါးကို ကြိတ်၍ နှမ်းဆီနှင့် ရောချက်ပြီး ယားနာ၊ ပွေးနာနှင့် အနာပေါက် များကို လိမ်းရ၏။ အရွက် ၁။ လိပ်ဆူးရွှေရွက် ကို ပြာချပြီး ထောပတ်နှင့် ရောလိမ်းသော် မကျက်နိုင်သော အနာများ အသားနုတက်၍ အမြန်ပျောက်၏။ ၂။ အရွက်ရည် ကို လူကြီးများ သောက်လျှင် ချွေးကောင်းစွာ ထွက်၍ အဖျားနှင့် တကွ ချောင်းဆိုး အအေးမိခြင်းပါ ပျောက်ကင်း၏။ ၃။ အရွက်ရည်ကို ကင်းကိုက်သော ဒဏ်ရာပေါ်သို့ ဆွတ်ပေးခြင်းဖြင့် ကင်းဆိပ် ကို ပြေစေသည်။ ရောင်ရမ်းသော နေရာများပေါ်၌ လိမ်းပေးလျှင် လည်း ပျောက်၏။ ၄။ အရွက်ကို ကျကျ ပြုတ်၍ ခပ်နွေးနွေး ငုံပေးသော် နဲ့သော သွားများ ပြန်ခိုင်စေ၏။ ၅။ လိပ်ဆူးရွှေ ရွက်နှင့် ကွက္ကရာ ဆတူ ရောကြိတ်၍ သွားခြေတွင် ကပ်ထားသော် သွားနာ သွားကိုက်နှင့် သွားခြေရင်းမှ သွေးယိုစီးခြင်း ပျောက်၏။ ၆။ အရွက်ကို ကြိတ်၍ ရသော အရည်တွင် ပျားရည် သို့မဟုတ် သကြား သို့မဟုတ် ရေနွေးနှင့် ရော၍ ကြွေဇွန်းငယ် ၂ ဇွန်းမျှ တိုက်သော် ကလေးများ ချောင်းဆိုး ဖျားနာ သလိပ် ထကြွခြင်း များပျောက်၏။ ၇။ အရွက်ကို ပြာချ၍ ဆန်ပုန်းရည် နှင့် ရောသောက်သော် ဖောရောင်ခြင်း နှင့် ရေဖျဉ်းကို ကျဆင်းစေ၏။ ချောင်းဆိုး ရောဂါ ကိုလည်း ပျောက်စေသည်။ ၈။ အရွက် ကြိတ်၍ ရသော အရည်ကို ခြေဖဝါး၊ ခြေချောင်း ကြား၌ ဖြစ်သော ဝဲနာ၊ ယားနာ တို့အား လိမ်းပေးလျှင် ပျောက်၏။ [၁]
Barleria prionitis in Hyderabad, India.
Barleria prionitis in Hyderabad, India.
Barleria prionitis in Hyderabad, India.
Barleria prionitis in Hyderabad, India.
Barleria prionitis is a shrub in the family Acanthaceae, native to Island and Mainland Southeast Asia, China, the Indian Subcontinent, the Arabian Peninsula and northeastern Africa. It is widely spread as an ornamental and weed, occurring in naturalised populations around the world. It used not only as an ornamental but also as a hedge and extensively as a component of folk medicines. As a weed it is regarded as problematic in many areas.
A much-branched shrub up to 1.8m tall, the lower leaf axils have spines 1–2 cm in length, one of the specific features of this Barleria.[1][2][3] The stem and branches are terete, smooth, lenticellate and glabrous. The leaves are elliptic to ovate (4-10.5 × 1.8-5.5 cm) with both surfaces pubescent when young but becoming glabrescent soon. The large golden-yellow flowers are clustered in the axils of the upper leaves and/or on bracts. Apically spinose calyx lobes and a yellowish to orange corolla are used to distinguish this species from other Barleria.[2] In Zhōngguó/China, flowers appear October to December, while fruiting occurs from December to February, while in Pakistan there is all year flowering.[4] The Australian flowering and fruiting times are trimodal, from March to June, August to October and December.[5]
The subspecies pubiflora (see Taxonomy, below) is separated from the nominate subspecies by having longer anthers (5mm or more) and corolla (4.5–7 cm) and larger leaves (up to 17 x 5.5 cm).[3]
The plant was described by Carl Linnaeus in his fundamental work Species Plantarum in 1753.[6]
There are three accepted subspecies of B. prionitis L.,[7] these were described in 1983.:[8][9][10]
The appressa subspecies has the following synonyms:[8] Barleria appressa (Forssk.) Deflers; Justicia appressa Forssk.
The subspecies induta has the following synonyms:[9] Barleria horrida Buscal. & Muschl.; B. induta C.B.Clarke
The nominate subspecies is native to areas of Island and Mainland Southeast Asia, Zhōngguó/China, and the Indian subcontinent as far west as Pakistan.[7] The countries/divisions in which it is present are Indonesia (Maluku, Nusa Tenggara, Bali, Sulawesi, Jawa), Philippines, Peninsular Malaysia, Zhōngguó/China (Yunnan), Vietnam, Thailand, Laos, Myanmar (Kachin, Magway, Mandalay, Sagaing, & Yangon),[11] Bangladesh, India (Nicobar Islands, Assam, Laccadive Islands), the West Himalaya region, Sri Lanka, Maldives, and Pakistan.
It has been naturalised in: Nauru, Australia (Top End of the Northern Territory,[5] northern Western Australia[12]), Andaman Islands, Rodrigues, Mauritius, Réunion, Seychelles, Leeward Islands, Windward Islands, Puerto Rico, and Jamaica.
There is uncertainty that the plant is native to, naturalised to, or cultivated in the following regions: Sudan, Kenya, Tanzania, Angola, Mozambique, Malawi, Botswana, Namibia, South Africa (KwaZulu-Natal, Transvaal), and Madagascar.[7][13]
Restricted to the area of western India (coastal and subcoastal areas, Himalayan foothills and eastern Punjab) and southeast Pakistan, the subspecies Barleria prionitis subsp. pubiflora has a much more limited native region.[10][14]
The subspecies Barleria prionitis subsp. appressa is native to Saudi Arabia and Yemen.[8]
Northern Ethiopia and Eritrea are regions which the subspecies Barleria prionitis subsp. induta is native to.[9]
Some of the habitats in which the shrub is found include roadsides, thickets, and dry places in evergreen broad-leaved forests.[1] It occurs up to 600 m. In Myanmar the shrub favours fields and pastures.[11]
A fast growing perennial plant widely commercialized as an ornamental, B. prionitis in many tropical areas has frequently escaped and grown as a weed in disturbed areas, forest edges, rocky outcrops, near streams, along roads, and in overgrazed pastures.[15] It able to grow in a wide range of climates and soil types and is adapted to grow in open, full sunny areas and in highly disturbed sites as well as understory of secondary forests. It has great dispersal capability, spreading sexually by seeds and vegetatively by stem fragments. The shrub has potential to cause economic and environmental damage in that it formins dense thickets that displace native vegetation, prevent revegetation by native plants. Stock movement cam be impeded, waterway access restricted, and aesthetic values diminished. In Australia, the plant is on an alert list for environmental weeds, as it has the potential to seriously degrade ecosystems.
Barleria prionitis is often the host to larvae of the Phalanta phalantha and Junonia lemonias butterflies.[16]
There are numerous common names of this plant, they include: aimatamutik (Tetum);[17] landhek (Gili Iyang Island, Indonesia);[18] landep (Sundanese), bungak landak (Malay);[19] 黄花假杜鹃, huang hua jia du juan (Standard Chinese);[1] leik-su-ywe, leik-hsu shwe, leik tha-shwe war (Myanmar);[11] kukong manok (Tagalog); kuranta (Sanskrit); vjradanti, वज्रदंती (Marathi), Kannada: ಗೋರಟೆ Tamil: சுள்ளி மலர்;,[20] Mulla gorintha(ముళ్ళగోరింత, Telugu), മഞ്ഞക്കനകാംബരം (Malayalam);[21] jhinti katsareya (India);[13] khussara, kala bansa (Pakistan);[4] barrelière prionite,[22] herbe tac-tac, jasmin des Indes, picanier jaune (French); Drachenfänger (German language); espinosa amarilla (Spanish); porcupine flower (US English); barleria,[11][5] dog bush[22] (English), yellow hedge barleria;[23]
In Pakistan shrubs are grown as a hedge while its bitter quinine-like extract is used in traditional medicine to treat whooping cough and tuberculosis.[4]
It occurs widely as an ornamental plant.[13][15]
It is used in Indonesia as a component in traditional medicines (obat).[19][24] Tetum people in Belu, west Timor use the leaves to treat infected wounds.[17] On small Gili Iyang Island, to the northeast of Jawa, the plant is used to treat toothache.[18]
Parts of the plant are bitter, astringent in taste, and are regarded in Myanmar as highly beneficial for skin, blood and other diseases.[11] Often combined with sesame oil and fermented-rice washing-water, the whole plant, leaves (sometimes burnt to ash or crushed for juice), stems, branches, and roots are used together or separately.
In India the root is placed on boils and glandular swellings; the bark is used for dropsy; and the leaf for toothache and rheumatism.[11]
It is used for various medicinal purposes in ayurvedic medicine. The juice of the leaves is applied to feet to prevent maceration and cracking in the monsoon season.[25]
Its leaves are known to contain 6-Hydroxyflavone, one of the chemical compounds that is a noncompetitive inhibitor of the protein cytochrome P450 2C9.[26]
The shrub has been intentionally introduced in many areas to be used as an ornamental, hedge plant, and as a medicinal herb.[15] In the West Indies, it was introduced around the 1900s and it appears in herbarium collections made in 1906 in Barbados and 1910 in Jamaica. In Australia, it was first recorded in the Northern Territory in 1963,[5] it was declared a noxious environmental weed in 2001.
Works discussing the species include:[7][13]
Works discussing the subspecies appressa include:
A work discussing the subspecies induta is:
Works discussing the subspecies pubiflora include:
Barleria prionitis is a shrub in the family Acanthaceae, native to Island and Mainland Southeast Asia, China, the Indian Subcontinent, the Arabian Peninsula and northeastern Africa. It is widely spread as an ornamental and weed, occurring in naturalised populations around the world. It used not only as an ornamental but also as a hedge and extensively as a component of folk medicines. As a weed it is regarded as problematic in many areas.
La planta puerco espín (Barleria prionitis) (sánscrito: kuranta; Marathi: vjradanti ( वज्रदंती)[1] es una especie de planta medicinal perteneciente a la familia de las acantáceas. Es originaria de la India.
Es un arbusto muy ramificado y armado con (1 -) 2-4, afiladas espinas axilares de color blanco grisáceo, de 1-2 cm de largo. Hojas con un largo pecíolo de 0-2.5 cm, lámina elíptica u ovadas-elípticas a obovadas, de 6-12 x 2-5 (-6) cm, escasamente pubescentes por debajo, por encima scabrida, atenuadas, acuminadas, ciliadas, erizadas. Flores grandes, de color amarillo dorado, de hasta 7 cm de largo, a menudo sésiles y solitarias en las axilas inferiores foliares, en espigas terminales cortas; brácteas oblongas u oblongo-lanceoladas, 1-2.5 cm x 3-5 mm; corola de 1,5 cm de ancho, pubescentes hacia el exterior glabro, tubo de 2-2.5 cm de largo, extremidades casi tan largo como el tubo, lóbulos oblongo-ovados, obtusos. Estambres fértiles 2 con filamentos exertos. El fruto es una cápsula ovoide-cónica, 1.5-2 cm x 8-10 mm, picuda, 2-cabeza de serie. Semillas ± orbiculares, c. 6 mm de largo, 5 mm de diámetro, adpresos cabelludo.[2]
El jugo de las hojas se utiliza para diversos fines medicinales en la medicina ayurveda. Se aplica en los pies para evitar la maceración y agrietamiento en época de lluvias.[3]
B. prionitis es el anfitrión de las larvas de las mariposas Phalanta phalantha y Junonia lemonias. Sus hojas se sabe que contienen 6 hidroxiflavona, un compuesto químico, uno de los inhibidores no competitivos del citocromo P450 2C9.[4]
Euphorbia chamaesyce fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 2: 636. 1753.[2]
Barleria: nombre genérico otorgado en honor del biólogo y fraile dominico francés; Jacques Barrelier (1606 - 1673).
prionitis: epíteto derivado del griego prion = "sierra".
La planta puerco espín (Barleria prionitis) (sánscrito: kuranta; Marathi: vjradanti ( वज्रदंती) es una especie de planta medicinal perteneciente a la familia de las acantáceas. Es originaria de la India.
Barleria prionitis
Le picanier jaune (Barleria prionitis) est une plante de la famille des Acanthaceae. Il est quelquefois commercialisé sous son nom vernaculaire anglais Porcupine flower.
Il est originaire d'Inde. Il a été introduit du Siam à l'île de France, aujourd'hui île Maurice et y a pris le nom de « Piquant tac-tac »[2].
C'est une plante vivace buissonnante épineuse aux grandes fleurs jaunes. Ses feuilles sont connues pour contenir de la 6-hydroxyflavone, un composé chimique qui est l'un des inhibiteurs non compétitifs du cytochrome P450
Il a été classé parmi 28 espèces de plantes envahissantes en Australie.
Barleria prionitis à Hyderabad.
Barleria prionitis à Hyderabad.
Barleria prionitis à Hyderabad.
Barleria prionitis
Le picanier jaune (Barleria prionitis) est une plante de la famille des Acanthaceae. Il est quelquefois commercialisé sous son nom vernaculaire anglais Porcupine flower.
Il est originaire d'Inde. Il a été introduit du Siam à l'île de France, aujourd'hui île Maurice et y a pris le nom de « Piquant tac-tac ».
C'est une plante vivace buissonnante épineuse aux grandes fleurs jaunes. Ses feuilles sont connues pour contenir de la 6-hydroxyflavone, un composé chimique qui est l'un des inhibiteurs non compétitifs du cytochrome P450
Il a été classé parmi 28 espèces de plantes envahissantes en Australie.
Barleria prionitis là một loài thực vật có hoa trong họ Ô rô. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9990.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9999.jpg)
_December_flower_at_Nizampet.jpg)
Phương tiện liên quan tới Barleria prionitis tại Wikimedia Commons
Barleria prionitis là một loài thực vật có hoa trong họ Ô rô. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
黄花假杜鹃（学名：Barleria prionitis）是爵床科假杜鹃属的植物。分布在印度、中南半岛以及中国大陆的云南等地，生长于海拔600米的地区，多生长于路旁阳处灌丛中及常绿林下干燥处，目前尚未由人工引种栽培。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9990.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9999.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9999.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9998.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9990.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9989.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9990.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9999.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9990.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9999.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9998.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9989.jpg)
