Abutilon indicum (Indian Abutilon, Indian Mallow; ye un pequeñu parrotal perteneciente a la familia Malvaceae, ye orixinariu de les rexones tropicales y subtropicales d'Asia y ye cultiváu como planta ornamental.[2]Esta planta ye utilizada de cutiu como de planta melecinal y ye considerada como invasora en delles islles tropicales.[1]
Son subarbustos añales o perennifolios, erectos bien ramificáu, qu'algama los 1-2.5 m d'altor. Con estípules subulaes de 1-2 mm, curvada escontra fuera; el peciolu de 2-4 cm, gris y peludo. Con flores solitaries, axilares, de 2-2.5 cm de diámetru. La corola mariellu uniforme colos pétalos de 7-8 mm de llargor. El frutu ye de color negru, planu de 1,5 cm de diámetru. Les granes son reniformes, escasamente estrellaes.
Alcuéntrase en sitios alteriaos en suelos arenosos, per debaxo de 800 (-1500) metros, en Fujian, Guangdong, Guangxi, Guizhou, Hainan, Sichuan, Taiwán y Yunnan, de China, tamién en Myanmar, Bután, Camboya, India, Indonesia, Laos, Nepal, Sri Lanka, Tailandia y Vietnam.
Na medicina tradicional, A. indicum utilízase como emoliente, afrodisiacu, laxante, diuréticu, pulmonar y sedante (fueyes). La corteza ye astrinxente y diurética; laxante, expectorante y emoliente (granes); laxante y tónica, antiinflamatoria y antihelmíntica (planta); analxésicu (aceite), diuréticu y pa la llepra (raigaños).[3] Tola planta ye desarraigada, ensúgase y convierte en polvu. Na antigüedá, les doncelles tomaben una cuyarada d'esti polvu con una cuyarada de miel, una vegada al día, mientres 6 meses, hasta'l día del matrimoniu, pa llograr un embaranzu seguru y rápido. Les fueyes tamién pueden utilizase pa tratar les úlceres, dolor de cabeza, la gonorrea y l'infección de la vexiga.[3]
La planta ye bien utilizada na medicina Siddha. Ello ye que'l raigañu, corteza, flores, fueyes y granes usar con fines melecinales polos tamiles. Les fueyes utilícense como complementu de les melecines que s'usen. Les flores utilizar p'aumentar el semen nos homes.[4]
Un estractu de metanol de A. indicum tien delles propiedaes antimicrobianas.[5] Un compuestu químicu, β-sitosterol, que foi identificáu como l'ingrediente activu de munches plantes melecinales, ta presente en A. indicum y un estractu d'éter de petroleu apurren propiedaes larvicides contra les canesbes del mosquitu Culex quinquefasciatus.[6]
Abutilon indicum describióse por (Link) Sweet y espublizóse en Hortus Britannicus 1: 54. 1826.[7]
Abutilon: nome xenéricu que podría derivar del árabe abu tilun, nome de la "malva índica"..
indicum: epítetu xeográficu qu'alude al so localización ceracan a al Océanu Índicu.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Abutilon indicum (Indian Abutilon, Indian Mallow; ye un pequeñu parrotal perteneciente a la familia Malvaceae, ye orixinariu de les rexones tropicales y subtropicales d'Asia y ye cultiváu como planta ornamental.Esta planta ye utilizada de cutiu como de planta melecinal y ye considerada como invasora en delles islles tropicales.
Bō-á-tún (Hàn-jī: 磨仔礅; Hôa-gí: 冬葵子; ha̍k-miâ: Abutilon indicum var. indicum) kui-sio̍k-î kím-khoê-kho (錦葵科), iū-koh kiò-chò pho̍k-á-chháu, bí-nâ-chháu, sù-bí-chháu, he̍k-chiá-sī bō-á-chháu-tún, sī chi̍t-nî-seng he̍k to-nî-seng kē-é he̍k ti̍t-li̍p-hêng ê koàn-bo̍k. I kah-ì seⁿ tī kui-kang ū ji̍t-thâu pha̍k ê só·-chāi.
Tī Tâi-oân i hun-pò· tī pêⁿ-tē kàu kē hái-poa̍t ê soaⁿ-khu, seⁿ tiàm ta-sò ê lō·-piⁿ, pha-hng-tē. Khui-hoe-kî 4--goe̍h kàu 12--goe̍h, chhiu-thiⁿ khui siāng-chē.
Kui-châng phi iù-mô·. Hio̍h-á sī sim-hêng, he̍k îⁿ-hêng, kì-á khí ê piⁿ.
Hoe n̂g-sek, ti̍t-kèng siāng-tōa kàu 20 mm, hoe-pān 5 hio̍h; hoe tan-seng tī hio̍h-á-pìⁿ ê kòe-hī-khang.
Kóe-chí sī sok-kó, chē-chē pān chi̍p-ha̍p chiâⁿ-chò bō-á-tún ê hêng, téng-koân ū chiam-chiam ê tu̍t-khí; siù-chûn go̍k-phìⁿ (宿存萼片) pí kóe-chí khah-té.
Bō-á-tún (Hàn-jī: 磨仔礅; Hôa-gí: 冬葵子; ha̍k-miâ: Abutilon indicum var. indicum) kui-sio̍k-î kím-khoê-kho (錦葵科), iū-koh kiò-chò pho̍k-á-chháu, bí-nâ-chháu, sù-bí-chháu, he̍k-chiá-sī bō-á-chháu-tún, sī chi̍t-nî-seng he̍k to-nî-seng kē-é he̍k ti̍t-li̍p-hêng ê koàn-bo̍k. I kah-ì seⁿ tī kui-kang ū ji̍t-thâu pha̍k ê só·-chāi.
Tī Tâi-oân i hun-pò· tī pêⁿ-tē kàu kē hái-poa̍t ê soaⁿ-khu, seⁿ tiàm ta-sò ê lō·-piⁿ, pha-hng-tē. Khui-hoe-kî 4--goe̍h kàu 12--goe̍h, chhiu-thiⁿ khui siāng-chē.
ପେଡ଼ିପେଡ଼ିକା (Sida abutilon ବା Abutilon indicum) ଏକ ଔଷଧୀୟ ଉଦ୍ଭିଦ । ଏହାର ସଂସ୍କୃତ ନାମ - ଅତିବଳା, କଙ୍କତିକା, ଋଶ୍ୟାପୃକ୍ତା, ଆଦି । ଇଂରାଜୀ- Country mallow ଓ ବୈଜ୍ଞାନିକ ନାମ Abutilon indicum ।
ଏହା ଏକ ମଖମଲି ଗୁଳ୍ମକ ।
ସମଗ୍ର ଭାରତ ବର୍ଷରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥାଏ । ସମୁଦ୍ର ପତ୍ତନରୁ ୧,୨୦୦ମିଟର ଉଚ୍ଚ ଯାଏଁ ଏହା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥାଏ । ଏହା ବ୍ୟତୀତ ଏହି ବୃକ୍ଷଟି ସମଗ୍ର ଆଫ୍ରିକା, ଆମେରିକା ତଥା ସମସ୍ତ ଏସିଆ ମହାଦେଶ ଗୁଡିକରେ ସହଜରେ ବଢ଼ିଥାଏ ଏବଂ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ।
ସମଗ୍ର ବୃକ୍ଷ କ୍ଷାରାଭ(Alkaloids) ଯୁକ୍ତ । କେବଳ ବୀଜରେ ସର୍ବାଧିକ କ୍ଷ୍ୟାରାଭ ମହଜୁଦ ଥାଏ । ଭାସିସିନୋନ (Vasicinone) C11H12N20 ନାମକ ଏକ ବହୁ ଉପଯୋଗୀ ତତ୍ତ୍ୱ ମହଜୁଦ ଥାଏ, ଏହା ଶ୍ୱାସନଳୀ ପ୍ରସାରକ । ଶ୍ୱାସ ରୋଗ ଏବଂ ଶ୍ୱାସନଳୀ ପ୍ରଦାହ ଜନିତ ଶ୍ୱାସରୂଦ୍ଧରେ ଏହା ବହୁଳ ଭାବେ ଉପଯୋଗୀ ।ଅନ୍ୟ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କ୍ଷାରାଭ ହେଲା ଏଫେଡ୍ରାଇନ(Ephedrine) ଓ ଏହା ସମଗ୍ର ବୃକ୍ଷରେ ବହୁଳ ଭାବେ ମିଳିଥାଏ । ଏହା ବ୍ୟତୀତ ଏହି ବୃକ୍ଷରୁ ଫାଇଟୋସ୍ଟେରୋଳ୍, ରେଜିନ, ପଟାସିୟମ ନାଇଟ୍ରେଟ୍, ରେଜିନଏସିଡ଼ ଇତ୍ୟାଦି ଯୌଗିକ ମିଳିଥାଏ । ଚେରରୁ ଆଲାଣ୍ଟୋଲାକ୍ଟୋନ, ଆଇସୋ- ଆଲାଣ୍ଟୋଲାକ୍ଟୋନ, ଗାଲିକ ଏସିଡ଼ ମିଳିଥାଏ ।
ଏଥିରେ ଗଚ୍ଛିତ ଇଉଜିନୋଲ ନାମକ ତତ୍ତ୍ୱ ପୀଡ଼ା ଓ ବେଦନା ଉପଶମ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ । ଏହା ଗବେଷଣାଗାର ମୂଷାଙ୍କ ଉପରେ ପରୀକ୍ଷଣ କରି ଜଣା ଯାଇଛି ।
ପତ୍ରରୁ ମିଥାନୋଲ ଆହରିତ ଯୌଗିକ ସଫଳ ଭାବେ ଟ୍ରାଇକୋଫାଇଟମ ରୁବ୍ରମ (Trichophyton rubrum) ନାମକ କବକକୁ ନାଶ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ହୋଇଥାଏ ।
ପେଡ଼ିପେଡ଼ିକା (Sida abutilon ବା Abutilon indicum) ଏକ ଔଷଧୀୟ ଉଦ୍ଭିଦ । ଏହାର ସଂସ୍କୃତ ନାମ - ଅତିବଳା, କଙ୍କତିକା, ଋଶ୍ୟାପୃକ୍ତା, ଆଦି । ଇଂରାଜୀ- Country mallow ଓ ବୈଜ୍ଞାନିକ ନାମ Abutilon indicum ।
துத்திக்கீரை அல்லது வட்டத்துத்தி (Abutilon indicum , Indian Mallow) புதர் கையைச் சார்ந்த செடி ஆகும். துத்தி விதை மூலம் இனப்பெருக்கம் அடைகின்றது. துத்திக்கீரையில் இலை, வேர்,பட்டை, பூ ஆகியவை பயன் தரும் பகுதிகள் ஆகும். இதில் சிறுதுத்தி, மலைத்துத்தி, பெருந்துத்தி, வாசனைத்துத்தி, அரசிலைத்துத்தி, கருந்துத்தி, பணியாரத்துத்தி, பொட்டகத் துத்தி எனப் பல வகைகள் உள்ளன.
இதற்கு கக்கடி, கிக்கசி, அதிபலா போன்ற வேறுபெயர்களும் உண்டு. ‘துத்தி’ என்றால் உண்ணக்கூடியது என்ற பொருளை அகராதி தருகிறது.
துத்தியானது புதர்ச் செடி வகையாகும்.இவை அகன்ற இதய வடிவமுடைய இலைகளைக் கொண்டதாகவும், அதன் விளிம்புகளில் ரம்பங்கள் போன்ற அமைப்புகளைக் கொண்டதாக காணப்படும். இதன் பூக்கள் மஞ்சள் நிறத்தில் காட்சி தரும். தாவரத்தின் அனைத்துப் பகுதிகளிலும் ரோம வளரிகள் உள்ளன. சிறுபிளவுகள் கொண்ட பெரிய ‘தோடு’ போன்ற இதன் காய்கள் வித்தியாசமான தோற்றம் கொண்டவை.[2]
துத்திக்கீரை அல்லது வட்டத்துத்தி (Abutilon indicum , Indian Mallow) புதர் கையைச் சார்ந்த செடி ஆகும். துத்தி விதை மூலம் இனப்பெருக்கம் அடைகின்றது. துத்திக்கீரையில் இலை, வேர்,பட்டை, பூ ஆகியவை பயன் தரும் பகுதிகள் ஆகும். இதில் சிறுதுத்தி, மலைத்துத்தி, பெருந்துத்தி, வாசனைத்துத்தி, அரசிலைத்துத்தி, கருந்துத்தி, பணியாரத்துத்தி, பொட்டகத் துத்தி எனப் பல வகைகள் உள்ளன.
దువ్వెన బెండను తుత్తురు బెండ, దువ్వెన కాయలు అని కూడా అంటారు. ఇది మాల్వేసి కుటుంబానికి చెందిన ఔషధ మొక్క. దీని వృక్ష శాస్త్రీయ నామం Abutilon indicum.
దువ్వెనబెండ నిటారుగా నునుపుగా ఉన్న కాడలను కలిగి ఉండే పొద. ఈ పొద యొక్క ఆకులు అండాకారం లేదా హృదయాకారంలో ఉండి అంచులు చంద్రవంకల వంటి నొక్కులతో రంపం వలె గరుకుగా ఉంటాయి. ఈ మొక్క 1 నుండి 2 మీటర్ల ఎత్తు పెరుగుతుంది. ఒక పద్ధతిలో ఏర్పడిన ఆకులు, పొడవైన కాడలు, నునుపుగా, మెత్తగా, సాదాగా శిరోజాల వలె ఉంటాయి. ఆరంజి పసుపు రంగు కలిసిన పుష్పాలు 2 నుంచి 3 సెంటీమీటర్ల అడ్డు కొలతతో 4 నుంచి 7 సెంటిమీటర్ల పొడవున్న కాడలను కలిగి ఉంటుంది. ఈ పొద యొక్క ఆకులు గుండిల వలె గుండ్రంగా ఉండి దువ్వెనకు ఉండే పళ్ల వలె ఉంటాయి. అందువలనే దీనిని దువ్వెన బెండ అంటారు. పిల్లలు ఈ కాయలతో తమాషాగా తల కూడా దువ్వుకుంటారు. ఈ మొక్క యొక్క ప్రతి భాగం వివిధ అవసరముల కొరకు ఉపయోగిస్తున్నారు.
దీనినే అతిబల మొక్క అంటారు==
|website= (help) ಕುರುವೆಗಿಡಉಷ್ಣ ಮತ್ತು ಉಪೋಷ್ಣವಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುವ ಒಂದು ಜಾತಿಯ ಸಸ್ಯ.
ಮಾಲ್ವೇಸೀ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಅಬ್ಯುಟಿಲಾನ್ ಎಂಬ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಹೆಸರಿನ ಸಸ್ಯಜಾತಿ. ಇದರಲ್ಲಿ 120 ಪ್ರಭೇದಗಳೂ . ಆವಿಸೆನ್ನಿ, ಇಂಡಿಕಮ್ ಮತ್ತು ಏಷ್ಯಾಟಿಕಮ್ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕಾಣಬರುತ್ತವೆ. ಇಂಡಿಕಮ್ ಪ್ರಭೇದಕ್ಕೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ತುತ್ತಿ, ಶ್ರೀಮುದ್ರೆಗಿಡ ಮುಂತಾದ ಹೆಸರುಗಳೂ ಇವೆ.
ಇಂಡಿಕಮ್ ಪ್ರಭೇದದ ಕುರುವೆಗಿಡ ಸುಮಾರು 4'-6' ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆಯುವ ಪೊದೆ ಸಸ್ಯ. ಸಸ್ಯದ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಸಣ್ಣ ಕೂದಲುಗಳಿವೆ. ಎಲೆಗಳು ಸರಳ ; ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ಜೋಡಣೆಗೊಂಡಿವೆ. ಅವುಗಳ ಆಕಾರ ಹೃದಯದಂತೆ, ತೊಟ್ಟು ಉದ್ದ ಮತ್ತು ಅಂಚು ಗರಗಸದಂತೆ. ಹೂಗಳು ಒಂಟೊಂಟಿಯಾಗಿ ಎಲೆಗಳ ಕಂಕುಳಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತವೆ. ಅವುಗಳ ಬಣ್ಣ ಹಳದಿ ಅಥವಾ ಕಿತ್ತಳೆ. ಒಂದೊಂದು ಹೂವಿನಲ್ಲೂ ಬಿಡಿಯಾದ 5 ಪುಷ್ಪ ಪತ್ರಗಳೂ 5 ದಳಗಳೂ ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಕೇಸರುಗಳೂ 5ರಿಂದ ಹಲವಾರು ಕಾರ್ಪೆಲುಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಉಚ್ಚಸ್ಥಾನದ ಅಂಡಾಶಯವೂ ಇವೆ. ಕಾಯಿ ಒಣಗಿದಾಗ ಹಲವಾರು ವಿಭಾಗಗಳಾಗಿ ಒಡೆಯುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕ್ಯಾರ್ಸೆರುಲಸ್ ಎಂಬ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಹೆಸರಿದೆ. ಈ ಸಸ್ಯದ ಎಲ್ಲ ಭಾಗಗಳಲ್ಲೂ ಲೋಳೆಯಂಥ ರಸ ಇದೆ.
ಕುರುವೆ ಗಿಡದ ಕಾಂಡದಿಂದ ಒಂದು ಬಗೆಯ ನಾರನ್ನು ತೆಗೆಯಬಹುದು. ಇದರಿಂದ ಬರುವ ನಾರು ಉತ್ತಮದರ್ಜೆಯದೆಂದು ಹೆಸರಾಗಿದೆ. ರೇಷ್ಮೆಯನ್ನು ಹೋಲುವ ಈ ನಾರು ಬಲು ಉದ್ದವೂ ಹೌದು. ಸಸ್ಯಕ್ಕೆ 4 ಅಥವಾ 5 ತಿಂಗಳು ವಯಸ್ಸಾದಾಗ ಕಾಂಡವನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಕೊಳೆಸಿ ನಾರನ್ನು ಹೊರತೆಗೆಯುತ್ತಾರೆ. ನಾರನ್ನು ಹಗ್ಗಮಾಡಲು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಔಷಧಿರೂಪದಲ್ಲಿ ಸಹ ಈ ನಾರು ಸಸ್ಯ ಬಹಳ ಉಪಯುಕ್ತ. ಜ್ವರಬಂದಾಗ ಶರೀರವನ್ನು ತಂಪುಗೊಳಿಸಲು ಇದರ ರಸವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಸುಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಈ ಸಸ್ಯದಿಂದ ಒಂದು ರೀತಿಯ ರಸವನ್ನು ತಯಾರಿಸಿ ಸಂಧಿವಾತಕ್ಕೆ ಬಳಸುತ್ತಾರೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇದರ ಬೇರಿನ ರಸವನ್ನು ತಂಪುಕಾರಕ ಔಷಧಿಯಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸುವುದುಂಟು.
ಕುರುವೆಗಿಡಉಷ್ಣ ಮತ್ತು ಉಪೋಷ್ಣವಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುವ ಒಂದು ಜಾತಿಯ ಸಸ್ಯ.
Abutilon indicum (Indian abutilon, Indian mallow) is a small shrub in the family Malvaceae, native to tropical and subtropical regions. This plant is a valuable medicinal and ornamental plant, its roots and leaves being used for curing fevers. It has been widely introduced outside of its native range, and is considered invasive on certain tropical islands.[1]
The species occurs in a number of tropical and subtropical zones. An example occurrence is within parts of the Great Barrier Reef islands of the Coral Sea.[4]
In traditional medicine, A. indicum various parts of the plant are used as a demulcent, aphrodisiac, laxative, diuretic, sedative, astringent, expectorant, tonic, anti-convulsant,[5] anti-inflammatory,[6] anthelmintic, and analgesic and to treat leprosy, ulcers, headaches, gonorrhea, and bladder infection.[7] The whole plant is uprooted, dried and is powdered. In ancient days, maidens were made to consume a spoonful of this powder with a spoonful of honey, once in a day, for 6 months until the day of marriage, for a safe and quick pregnancy.[8]
The plant is commonly used in Siddha medicines. The root, bark, flowers, leaves and seeds are all used for medicinal purposes by Tamils. The leaves are used as adjunct to medicines used for pile complaints. The flowers are used to increase semen in men.[9]
β-Sitosterol is present in A. indicum and a petroleum ether extract has larvicidal properties against the mosquito larvae Culex quinquefasciatus.[10] A methanol extract of A. indicum has some antimicrobial properties.[11]
Indian abutilon 
Pollen grains of Abutilon indicum Abutilon indicum (Indian abutilon, Indian mallow) is a small shrub in the family Malvaceae, native to tropical and subtropical regions. This plant is a valuable medicinal and ornamental plant, its roots and leaves being used for curing fevers. It has been widely introduced outside of its native range, and is considered invasive on certain tropical islands.
Hindi name: कंंघाइ "Kanghai" Urdu name: کنگھی "Kanghi" Tamil name: துத்தி "thuthi" Sanskrit name: अतिबला Atibalaa Tulu name: "urki" Telugu name: Duvvena Kayalu "duvvena benda"(దువ్వెన బెండ) Kannada name: TuThThi gida (ತುಥ್ಥಿ ಗಿಡ) Malayalam name:വെള്ളൂരം Odia name: ପେଡ଼ି ପେଡ଼ିକା "Pedi Pedika"El abutilon indio o malva india (Abutilon indicum) es un pequeño arbusto perteneciente a la familia Malvaceae, es originario de las regiones tropicales y subtropicales de Asia y es cultivado como planta ornamental.[2]Esta planta es utilizada a menudo como de planta medicinal y es considerada como invasora en algunas islas tropicales.[1]
Son subarbustos anuales o perennifolios, erectos muy ramificado, que alcanza los 1-2.5 m de altura. Con estípulas subuladas de 1-2 mm, curvada hacia afuera; el pecíolo de 2-4 cm, gris y peludo. Con flores solitarias, axilares, de 2-2.5 cm de diámetro. La corola amarillo uniforme con los pétalos de 7-8 mm de longitud. El fruto es de color negro, plano de 1,5 cm de diámetro. Las semillas son reniformes, escasamente estrelladas.
Se encuentra en sitios perturbados en suelos arenosos, por debajo de 800 (-1500) metros, en Fujian, Guangdong, Guangxi, Guizhou, Hainan, Sichuan, Taiwán y Yunnan de China, también en Birmania, Bután, Camboya, India, Indonesia, Laos, Nepal, Sri Lanka, Tailandia y Vietnam.
En la medicina tradicional, A. indicum se utiliza como emoliente, afrodisíaco, laxante, diurético, pulmonar y sedante (hojas). La corteza es astringente y diurética; laxante, expectorante y emoliente (semillas); laxante y tónica, antiinflamatoria y antihelmíntica (planta); analgésico (aceite), diurético y para la lepra (raíces).[3] Toda la planta es desarraigada, se seca y convierte en polvo. En la antigüedad, las doncellas tomaban una cucharada de este polvo con una cucharada de miel, una vez al día, durante 6 meses, hasta el día del matrimonio, para obtener un embarazo seguro y rápido. Las hojas también se pueden utilizar para tratar las úlceras, dolor de cabeza, la gonorrea y la infección de la vejiga.[3]
La planta es muy utilizada en la medicina Siddha. De hecho, la raíz, corteza, flores, hojas y semillas se usan con fines medicinales por los tamiles. Las hojas se utilizan como complemento de los medicamentos que se usan. Las flores se utilizan para aumentar el semen en los hombres.[4]
Un extracto de metanol de A. indicum tiene algunas propiedades antimicrobianas.[5] Un compuesto químico, β-sitosterol, que ha sido identificado como el ingrediente activo de muchas plantas medicinales, está presente en A. indicum y un extracto de éter de petróleo proporcionan propiedades larvicidas contra las larvas del mosquito Culex quinquefasciatus.[6]
Abutilon indicum fue descrita por (Link) Sweet y publicado en Hortus Britannicus 1: 54. 1826.[7]
Abutilon: nombre genérico que podría derivar del árabe abu tilun, nombre de la "malva índica".
indicum: epíteto geográfico que alude a su localización ceracan a al Océano Índico.
El abutilon indio o malva india (Abutilon indicum) es un pequeño arbusto perteneciente a la familia Malvaceae, es originario de las regiones tropicales y subtropicales de Asia y es cultivado como planta ornamental.Esta planta es utilizada a menudo como de planta medicinal y es considerada como invasora en algunas islas tropicales.
Abutilon indicum, l'Abutilon indien ou Mauve indienne, est une espèce de plantes dicotylédones de la famille des Malvaceae, sous-famille des Malvoideae, originaire des régions tropicales de l'Asie.
Ce sont des plantes herbacées, annuelles ou vivaces, ou plus généralement des arbrisseaux lignifiés à la base, très ramifiés, à port dressé, pouvant atteindre 2,5 mètres de haut, à feuilles alternes et à fleurs jaunes solitaires. Ces plantes ont été utilisées pour leurs fibres, leurs propriétés médicinales et leur qualité ornementales. L'espèce a été introduites dans de nombreuses régions tropicales notamment en Amérique du Sud. Elle est considérée comme envahissante dans certaines îles du Pacifique.
Selon World Flora Online (WFO) (2 décembre 2021)[2] :
Selon Tropicos (2 décembre 2021)[3] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Abutilon indicum, l'Abutilon indien ou Mauve indienne, est une espèce de plantes dicotylédones de la famille des Malvaceae, sous-famille des Malvoideae, originaire des régions tropicales de l'Asie.
Ce sont des plantes herbacées, annuelles ou vivaces, ou plus généralement des arbrisseaux lignifiés à la base, très ramifiés, à port dressé, pouvant atteindre 2,5 mètres de haut, à feuilles alternes et à fleurs jaunes solitaires. Ces plantes ont été utilisées pour leurs fibres, leurs propriétés médicinales et leur qualité ornementales. L'espèce a été introduites dans de nombreuses régions tropicales notamment en Amérique du Sud. Elle est considérée comme envahissante dans certaines îles du Pacifique.
Kembang sore (Abutilon indicum) adalah jenis perdu obat-obatan dari famili Malvaceae yang tumbuh pada daerah beriklim tropis dengan suhu hangat.[2][3] Kembang sore memiliki bunga dengan mahkota bunga berwarna kuning atau jingga pucat.[3][4] Seluruh bagian tumbuhan menahun tersebut dapat digunakan sebagai obat-obatan.[5]
Kembang sore merupakan perdu tegak yang seluruh permukaannya, termasuk buahnya, diselimuti oleh rambut halus.[6] Kembang sore dapat tumbuh hingga mencapai 3 meter dengan usia yang panjang.[5] Pangkal tumbuhan tergolong berkayu dan memiliki ranting-ranting yang rapat.[5] Daunnya berbentuk jantung dengan letak yang berselang-seling, tepi bergerigi, tulang daun menjari, dan ujung yang runcing.[5] Bunga dari tanaman kembang sore termasuk bunga tunggal dengan lima helai mahkota bunga berwarna kuning atau jingga pucat dan umumnya berdiameter antara 2 sampai 2,5 sentimeter.[5] Bagian terakhir dan terpenting dalam reproduksi tanaman kembang sore adalah buahnya yang berbentuk seperti bola yang tertekan.[5] Setiap buah dari tanaman kembang sore terdiri dari 15-20 celah yang berisi 3-5 biji berbentuk ginjal dan berwarna cokelat gelap atau hitam.[5][6]
Pada masa 1000 SM, ekstrak tanaman kembang sore digunakan dalam pengobatan demam dan rematik.[7] Kemudian pada masa selanjutnya, seluruh bagian tanaman kembang sore juga dimanfaatkan dalam Ayurweda, pengobatan tradisional Hindu, dan Unani, pengobatan tradisional Yunani, sebagai obat untuk membantu pembekuan darah, melancarkan buang air kecil, mengobati epilepsi, mencegah peradangan, dan pengobatan lainnya.[3][7] Meskipun daun tanaman kembang sore mangandung getah, daunnya tetap digunakan untuk menghentikan pendarahan, mengobati sakit kepala, demam, dan sifilis dengan cara diolah sebelumnya.[7] Air rebusan daun juga digunakan untuk berkumur bagi penderita gigi berlubang atau peradangan gusi dan pembersih luka.[7] Bagian lain yang bermanfaat adalah bunganya yang dihaluskan untuk mengobati batuk, akarnya yang digunakan untuk pereda demam dan mengobati penyakit pada saluran kemih, dan bijinya yang digunakan untuk mengobati impotensi dan ejakulasi dini.[3][7]
Dalam pengobatan tradisional barat, kembang sore sering dimanfaatkan untuk mencegah penyakit pada sistem pernapasan dan sistem urin.[7] Air rebusan dari akar kembang sore digunakan untuk mengobati bronkitis dan penyakit pernapasan lainnya, sementara getahnya dioleskan pada kulit untuk mengobati penyakit kulit.[7]
Saat ini pemanfaatan kembang sore telah berkembang, sehingga kembang sore juga dimanfaatkan untuk mengobati wasir, gondongan, sembelit, serta membasmi cacing kremi di dalam tubuh.[5][8] Satu hal yang perlu diperhatikan adalah wanita yang sedang hamil tidak disarankan untuk mengkonsumsi kembang sore.[5][8]
|accessdate= (bantuan) Kembang sore (Abutilon indicum) adalah jenis perdu obat-obatan dari famili Malvaceae yang tumbuh pada daerah beriklim tropis dengan suhu hangat. Kembang sore memiliki bunga dengan mahkota bunga berwarna kuning atau jingga pucat. Seluruh bagian tumbuhan menahun tersebut dapat digunakan sebagai obat-obatan.
Abutilon indicum (L.) Sweet (nome Tamil: "thuthi", nome sanscrito: अतिबला Atibalaa, nome Telugu: Duvvena Kayalu) è una specie della famiglia delle Malvacee.[1]
È originaria delle zone tropicali e subtropicali e talvolta viene utilizzata come pianta ornamentale.[2] Essa è spesso utilizzata come pianta medicinale ed è considerata invasiva in certe isole tropicali.[3]
La si trova in numerose zone tropicali e subtropicali, dalle isole Mascarene e dal Nord Africa sino all'Asia tropicale e all'Oceania.[1]
Nella medicina tradizionale varie parti dell'A. indicum sono utilizzate come demulcente, afrodisiaco, lassativo, diuretico, sedativo, astringente, espettorante, tonico, antinfiammatorio, antielmintico e analgesico e per il trattamento della lebbra, dell'ulcera, del mal di testa, della gonorrea e delle infezioni delle vie urinarie.[4] All'uopo l'intera pianta viene sradicata, seccata e ridotta in polvere. La pianta viene utilizzata molto nella medicina Siddha.
Nell'A. indicum si trova il Β-sitosterolo ed un estratto di etere di petrolio ha proprietà larvicide contro le larve di una zanzara, la Culex quinquefasciatus.[5]
Pare inoltre che un estratto di metanolo dell'A. indicum abbia qualche proprietà antibatterica.[6]
Abutilon indicum (L.) Sweet (nome Tamil: "thuthi", nome sanscrito: अतिबला Atibalaa, nome Telugu: Duvvena Kayalu) è una specie della famiglia delle Malvacee.
È originaria delle zone tropicali e subtropicali e talvolta viene utilizzata come pianta ornamentale. Essa è spesso utilizzata come pianta medicinale ed è considerata invasiva in certe isole tropicali.
Multimedia w Wikimedia Commons Abutilon indicum H.W.Li – gatunek rośliny z rodziny ślazowatych (Malvaceae Juss.). Występuje naturalnie w Azji Południowo-Wschodniej, Australii i wyspach Oceanu Indyjskiego, jednak obecnie rozprzestrzenił się jako chwast w całej strefie klimatu równikowego[3][4].
Rośnie naturalnie w Azji Południowo-Wschodniej (w Indonezji, Malezji, Tajlandii, Hongkongu, Chinach, na Tajwanie i Riukiu), w Australii (w stanie Queensland oraz na Terytorium Północnym), na Seszelach oraz Maskarenach. Współcześnie jest jednak szeroko rozprzestrzeniony jako chwast w całej strefie klimatu równikowego[3][4]. Został introdukowany między innymi w Indiach, na Sri Lance[5], Filipinach[6], Marianach Północnych (na wyspach Maug Islands, Rota, Saipan, Sarigan i Tinian), w Mikronezji (w stanie Yap), na Fidżi, Polinezji Francuskiej (na Tahiti, Îles Palliser, Rangiroa oraz Rurutu), wyspie Guam, Hawajach (na Oʻahu), japońskim archipelagu Ogasawara, Kiribati, (na wyspach Banaba, Kiritimati i Tarawa), Nauru, Palau (na wyspie Sonsorol), na należących do Stanów Zjednoczonych wyspach Baker i Jarvis, a także na Brytyjskim Terytorium Oceanu Indyjskiego (na wyspie Diego Garcia)[3].
W Oceanii występuje na siedliskach przekształconych przez człowieka, na niskich wysokościach. Na wyspie Guam rośnie wokół budynków oraz na wysypiskach[3]. W Indiach często rośnie obficie jako chwast na nieużytkach, na wysokości do 1200 m n.p.m.[5] Na Filipinach występuje w zaroślach oraz na nieużytkach w miastach oraz ich przedmieściach, na terenach nizinnych lub wyżynnych[6].
W obrębie tego gatunku oprócz podgatunku nominatywnego wyróżniono jeden podgatunek[2]:
Ponadto w obrębie tego gatunku wyróżniono dwie odmiany[2]:
Gatunek Abutilon indicum w Indiach ma zastosowanie w medycynie niekonwencjonalnej – Ajurwedzie. W związku z tym jest uprawiany w wielu częściach Indii i krajów sąsiednich. Olej z korzeni jest używany jako lek do leczenia różnych schorzeń. Jednak właściwości lecznicze ma cała roślina. Ekstrakt w postaci wywaru lub proszku ma właściwości moczopędne, przeciwzapalne, ściągające, przeczyszczające, przeciwbólowe i wykrztuśne. Jest często stosowany w leczeniu obrzęków stawów oraz w celu zmniejszenia bólu[5].
Abutilon indicum H.W.Li – gatunek rośliny z rodziny ślazowatych (Malvaceae Juss.). Występuje naturalnie w Azji Południowo-Wschodniej, Australii i wyspach Oceanu Indyjskiego, jednak obecnie rozprzestrzenił się jako chwast w całej strefie klimatu równikowego.
Abutilon indicum é um pequeno arbusto da família Malvaceae, planta nativa de regiões tropicais e subtropicais e, às vezes, cultivada com fins ornamentais.[2] É frequentemente usada como planta medicinal,[3][4] sendo considerada invasiva em certas ilhas tropicais.[1]
Abutilon indicum é um pequeno arbusto da família Malvaceae, planta nativa de regiões tropicais e subtropicais e, às vezes, cultivada com fins ornamentais. É frequentemente usada como planta medicinal, sendo considerada invasiva em certas ilhas tropicais.
Cây cối xay (danh pháp hai phần: Abutilon indicum L., đồng nghĩa Sida indica L.) là một loại cây thuộc Họ Cẩm quỳ (Malvaceae). Còn gọi là cây dằng xay, kim hoa thảo, ma mãnh thảo, nhĩ hương thảo. Thuộc họ Bông (Malvaceae).
Cây nhỏ mọc thành bụi, cao chừng 1-1.5m. Toàn thân và các bộ phận của cây đều mang lông măng. Lá mềm, hình tim đầu nhọn dày rộng chừng 10 cm. Hoa vàng to mọc ở kẽ lá, đơn màu vàng, cuống hoa dài bằng cuống lá. Đài 5 răng không có tiểu đài. Nhị nhiều. Nhụy gồm tới 20 lá noãn. Toàn bộ trồn giống cái bánh xe hay cái cối xay. Mỗi lá noãn chứa tới ba hạt, nhẵn, màu đen nhạt hình thận.
Mọc hoang ở khắp nơi trên cả nước. Còn mọc tại các nước vùng nhiệt đới châu Á, Malaixia, Inđônêxya. Cây cối xay mọc ở đất khô. Cây có chứa nhiều chất nhờn. Thường người ta dùng lá, thân, rễ và quả tươi hay khô. Vỏ cây còn cho một thứ sợi trắng bóng, dùng làm dây buộc.
Cối xay là một vị thuốc nhân dân. Trong Đông y, người ta cho rằng cối xay có vị ngọt, tính bình, có tác dụng tán phong, thanh huyết nhiệt, có thể thăng thanh, giáng trọc, khai khiếu, hoạt huyết, chữa tai điếc rất tốt.
Thường người ta dùng lá giã đắp mụn nhọt hay sắc uống thông tiểu tiện, cho mát, chữa sốt, tiểu tiện đỏ. Có khi người ta dùng cả dễ như dùng lá.
Ngày dùng 4-6g dưới dạng thuốc sắc. Dùng ngoài ra thì không kể liều lượng.
Tại Trung Quốc, người ta thường hay dùng một loại cây cùng chi với cây cối xay: Abutilon avicennae Gaertn (Abutilon theophrasti Medic.) cùng họ, gọi là mãnh mã hay bạch ma. Hạt của nó gọi là đông quỳ tử có chứa protit và chất béo 15-20%, có khi tới 30% dùng để chữa xích và bạch lỵ, còn dùng để chữa mụn nhọt, đại tiểu tiện khó khăn, thủy nhũng, vú sưng đau. Ngày uống 4-12g dưới dạng thuốc sắc.
Phương tiện liên quan tới Abutilon indicum tại Wikimedia Commons
Cây cối xay (danh pháp hai phần: Abutilon indicum L., đồng nghĩa Sida indica L.) là một loại cây thuộc Họ Cẩm quỳ (Malvaceae). Còn gọi là cây dằng xay, kim hoa thảo, ma mãnh thảo, nhĩ hương thảo. Thuộc họ Bông (Malvaceae).
磨盘草（学名：Abutilon indicum），为锦葵科苘麻属下的一个植物种。[1]
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
