Różanecznik alpejski (Rhododendron ferrugineum) – gatunek krzewu, należący do rodziny wrzosowatych. Pochodzi z Europy Środkowej, z Pirenejów i Alp[2]. Zasiedla tam lasy górskie w górnej granicy ich pionowego zasięgu. Jest uprawiany jako roślina ozdobna od 1739[2]. W Polsce nie występował, został sprowadzony ok. 1900 roku i posadzony w Karkonoszach. Była to więc celowa introdukcja. Obecnie występuje w jednym tylko miejscu, mianowicie w Sudetach, w paśmie Karkonoszy. Rośnie tam w Sowiej Dolinie w jarze Płóknica na 10 stanowiskach, w liczbie ok. 30 okazów. Oznacza to, że nie rozprzestrzenił się poza rejon, gdzie został introdukowany.
Legenda mówi, że różanecznik alpejski uratował życie hrabiego Fritza von Oheimba[3]. Przebywając na leczeniu sanatoryjnym w Szwajcarii lubił spacerować po Alpach. Pewnego razu spadł z niemal pionowej ściany na zarośla różanecznika alpejskiego, które zamortyzowały upadek. Od tego czasu pokochał różaneczniki i zaczął je uprawiać w swoim ogrodzie w Wojsławicach. Kazał się po śmierci pochować w tym ogrodzie, wśród różaneczników i innych roślin ozdobnych[3].
Różanecznik alpejski (Rhododendron ferrugineum) – gatunek krzewu, należący do rodziny wrzosowatych. Pochodzi z Europy Środkowej, z Pirenejów i Alp. Zasiedla tam lasy górskie w górnej granicy ich pionowego zasięgu. Jest uprawiany jako roślina ozdobna od 1739. W Polsce nie występował, został sprowadzony ok. 1900 roku i posadzony w Karkonoszach. Była to więc celowa introdukcja. Obecnie występuje w jednym tylko miejscu, mianowicie w Sudetach, w paśmie Karkonoszy. Rośnie tam w Sowiej Dolinie w jarze Płóknica na 10 stanowiskach, w liczbie ok. 30 okazów. Oznacza to, że nie rozprzestrzenił się poza rejon, gdzie został introdukowany.