dcsimg

Description ( Anglèis )

fornì da eFloras
Herbs annual, copiously armed, pubescent with glandular, many-celled, simple and stellate hairs. Stems erect, with yellow or orange-yellow, subulate prickles 2-10 × 1.5 mm. Leaves simple or sometimes pinnate; petiole 1.5-4 cm; leaf blade oblong or ovate, 4.5-10(-14) × 2.5-5(-8) cm, stellate pubescent, sometimes shaggy, often armed along main veins on both surfaces, pinnately lobed or parted; lobes pinnately lobed or dentate, apex acute. Inflorescences axillary or extra-axillary scorpioid racemes; peduncle branched or not. Pedicel 5-10 mm. Calyx cup-shaped, ca. 1 cm; lobes ovate-lanceolate, ca. 5 × 2 mm, pubescent and prickly as on stems. Corolla purplish or white, stellate, 1.6-3.5 cm; lobes ovate, 10 × 4-8 mm, sparsely hairy. Filaments ca. 1 mm, glabrous; anthers lanceolate, ca. 9 mm. Ovary puberulent. Style 1-1.2 cm. Fruiting pedicel 1-1.5 cm, stout. Fruiting calyx enlarged, longer than fruit, densely prickly and enveloping most berry, ultimately flaring wide and exposing it. Berry bright red, subglobose, 1-2 cm in diam. Seeds reniform, ca. 2.5 × 2 mm. Fl. and fr. warm months of the year.
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
sitassion bibliogràfica
Flora of China Vol. 17: 324 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
sorgiss
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
proget
eFloras.org
original
visité la sorgiss
sit compagn
eFloras

Habitat & Distribution ( Anglèis )

fornì da eFloras
Cultivated in Guangdong and Yunnan (Kunming), naturalized in Kunming [native to South America and naturalized in Africa, Australia].
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
sitassion bibliogràfica
Flora of China Vol. 17: 324 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
sorgiss
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
proget
eFloras.org
original
visité la sorgiss
sit compagn
eFloras

Distribution ( Spagneul; Castilian )

fornì da IABIN
Chile Central
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
Universidad de Santiago de Chile
autor
Pablo Gutierrez
sit compagn
IABIN

Solanum sisymbriifolium ( Asturian )

fornì da wikipedia AST

La revientacaballos o escayu coloráu (Solanum sisymbriifolium) ye una especie botánica yerbácea de la Familia de les Solanaceae, endémica en Suramérica y presente n'Europa.

 src=
Ilustración
 src=
Frutos
 src=
Ilustración

Descripción

Tien escayos punchantes, pardes clares, anubriendo tarmu, cañes, fueyes verdes, nervaduras. El indumento tien pelos glandulares. Flores blanques, androcéu mariellu; frutu baga coloráu, redondu, carnosu, comestible al maurecer. Pa medicina usen raigañu y fueyes, con collecha pel branu. La primera llávase y ensúgase al sol y les fueyes, a la solombra,

Usos

Ye útil como cultivo trampa pa blancu de nemátodos.

Ye una agresiva maleza, cuantimás en secuencies agrícoles onde apaez maíz, presentándose Wedelia glauca, Stellaria media y Solanum sisymbrifolium [1]. Los trés maleces tienen baxa sensibilidá al efeuto del yerbicida sistémico glifosato.

Medicina yerbácea

Bien conocida poles naciones precolombines. Nel NEA dícen-y 039;tutiá', los guaraníparlantes ñuatí pytá, en llingua araucanu-pampa: mamuel mapú lawuén, en toba: neiák laaité.

A pesar a los sos nomes más comunes agresivos, la 'escayu coloráu úsase como tintura o cocimientu solliviando cólicos y afecciones hepátiques, ictericia, cirrosis, piedres na vesícula. En cocimientu, preséu pa malestar gastrointestinal, reuma. Ye antiinflamatoriu, aplicáu en compreses.

  • Como tereré -el mate frío de los guaraníes- ye escelente diuréticu. Machucar cinco cuyaraes de raigañu frescu, entemecer con 1 L d'agua ferviendo, espérase, bébese fríu.
  • El cocimientu: ferver dos cuyaraes de raigañu nuna taza d'agua, tres minutos. Repósase diez minutos, y yá puede bebese.
  • La tintura: 200 g de yerba y 1 L d'alcohol nun frascu, tápase, ximiélgase, déxase reposar una selmana, entemeciéndolo una vegada al día. Depués penerar, guardar al escuru.
  • Compreses: preparar con dos cuyaraes de fueyes fervíes nuna taza d'agua mientres un minutu, repósase, y muéyase un pañu llimpiu, que se va aplicar tibiu.[2]

Taxonomía

Solanum sisymbriifolium describióse por Jean-Baptiste Lamarck y espublizóse en Tableau Encyclopédique et Methodique ... Botanique 2: 25. 1794.[1]

Etimoloxía

Solanum: nome xenéricu que remanez del vocablu Llatín equivalente al Griegu στρνχνος (strychnos) pa designar el Solanum nigrum (la "Yerba moro") —y probablemente otres especies del xéneru, incluyida la berenxena[2]— , yá emplegáu por Pliniu'l Vieyu nel so Historia naturalis (21, 177 y 27, 132) y, enantes, por Aulus Cornelius Celsus en De Re Melecina (II, 33).[3] Podría ser rellacionáu col Llatín sol. -is, "el sol", por cuenta de que la planta sería mesma de sitios daqué soleyeros.[4]

sisymbriifolium: epítetu llatín compuestu que significa "con ls fueyes de Sisymbrium.

Sinonimia
  • Solanum sisymbriifolium f. lilacinum Kuntze [5]

Ver tamién

Referencies

Bibliografía

  1. CONABIO. 2009. Catálogu taxonómicu d'especies de Méxicu. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  2. De la Barra, N. 1997. Reconstr. Evol. Paisaxe Veg. Cochabamba i–v, 1–174. Tesis, Universidá Mayor San Simón, Cochabamba.
  3. Flora of China Editorial Committee. 1994. Flora of China (Verbenaceae through Solanaceae). 17: 1–378. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  4. Forzza, R. C. 2010. Llista de espécies Flora do Brasil http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010. Jardim Botânico do Rio de Janeiro, Rio de Janeiro.
  5. Foster, R. C. 1958. A catalogue of the ferns and flowering plants of Bolivia. Contr. Gray Herb. 184: 1–223. View in Biodiversity Heritage Library
  6. Idárraga-Piedrahita, A., R. D. C. Ortiz, R. Caleyes Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Antioquia: Cat. 2: 9–939. Universidá d'Antioquia, Medellín.
  7. Jørgensen, P. M., M. H. Nee & S. G. Beck. 2014. Catálogu de les plantes vasculares de Bolivia. 127(1–2): i–viii, 1–1744. In P. M. Jørgensen, M. H. Nee & S. G. Beck (eds.) Cat. Pl. Vasc. Bolivia, Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard.. Missouri Botanical Garden Press, St. Louis.
  8. Moraes R., M. 1990. Llista preliminar d'especies botániques coleccionaes mientres la Espedición Río Madre de Dios (Norte de Bolivia). Mus. Nac. Hist. Nat. (Bolivia) Com. 10: 32–52.
  9. Mostacedo C., B. & Y. Uslar. 1999. Plantes monteses con frutos y granes comestibles del departamentu de Santa Cruz, Bolivia: un inventariu preliminar. Revista Soc. Boliv. Bot. 2(2): 203–226.

Enllaces esternos

Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AST

Solanum sisymbriifolium: Brief Summary ( Asturian )

fornì da wikipedia AST

La revientacaballos o escayu coloráu (Solanum sisymbriifolium) ye una especie botánica yerbácea de la Familia de les Solanaceae, endémica en Suramérica y presente n'Europa.

 src= Ilustración  src= Frutos  src= Ilustración
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AST

Solanum sisymbriifolium ( Aser )

fornì da wikipedia AZ

Solanum sisymbriifolium (lat. Solanum sisymbriifolium) – badımcankimilər fəsiləsinin quşüzümü cinsinə aid bitki növü.

Sinonimləri

  • Solanum balbisii (Dunal)
  • Solanum balbisii var. bipinnata (Hook.)
  • Solanum balbisii var. oligospermum (Sendtn.)
  • Solanum balbisii var. purpureum (Hook.)
  • Solanum bipinnatifidum (Larrañaga)
  • Solanum brancaefolium (Jacq.)
  • Solanum decurrens (Balb.)
  • Solanum edule (Vell.)
  • Solanum formosum (Weinm.)
  • Solanum inflatum (Hornem.)
  • Solanum opuliflorum (Port. ex Dunal (nomen nudum))
  • Solanum rogersii (S.Moore)
  • Solanum sabeanum (Buckley)
  • Solanum sisymbriifolium lapsus
  • Solanum subviscidum (Schrank)
  • Solanum thouinii (C.C.Gmel.)
  • Solanum viscidum (Schweigg.)
  • Solanum viscosum (Lag.)
  • Solanum xanthacanthum (Willd. ex Walp. (nomen nudum))
  • Solanum sisymbriifolium notst purpureiflorum (Dunal)
  • Solanum sisymbriifolium forma albiflorum (Kuntze)
  • Solanum sisymbriifolium var. bipinnatipartitum (Dunal)
  • Solanum sisymbriifolium var. brevilobum (Dunal)
  • Solanum sisymbriifolium var. gracile (Mattos)
  • Solanum sisymbriifolium var. heracleifolium (Sendtn.)
  • Solanum sisymbriifolium forma lilacinum (Kuntze)
  • Solanum sisymbriifolium var. macrocarpum (Kuntze)
  • Solanum sisymbriifolium var. oligospermum ((Sendtn.) Dunal)

Mənbə

Inula britannica.jpeg İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AZ

Solanum sisymbriifolium: Brief Summary ( Aser )

fornì da wikipedia AZ

Solanum sisymbriifolium (lat. Solanum sisymbriifolium) – badımcankimilər fəsiləsinin quşüzümü cinsinə aid bitki növü.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AZ

Codwarth-yr-ychen coch ( Galèis )

fornì da wikipedia CY

Planhigyn blodeuol yw Codwarth-yr-ychen coch sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Solanaceae. Mae i'w gael ym mhob cyfandir oddigerth i Antartig. Mae'r amrywiaeth fwyaf i'w gael yng Nghanolbarth a De America, fodd bynnag. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Solanum sisymbriifolium a'r enw Saesneg yw Red buffalo-bur.[1]

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gerddi Kew; adalwyd 21 Ionawr 2015
Comin Wikimedia
Mae gan Gomin Wikimedia
gyfryngau sy'n berthnasol i:
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CY

Codwarth-yr-ychen coch: Brief Summary ( Galèis )

fornì da wikipedia CY

Planhigyn blodeuol yw Codwarth-yr-ychen coch sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Solanaceae. Mae i'w gael ym mhob cyfandir oddigerth i Antartig. Mae'r amrywiaeth fwyaf i'w gael yng Nghanolbarth a De America, fodd bynnag. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Solanum sisymbriifolium a'r enw Saesneg yw Red buffalo-bur.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CY

Solanum sisymbriifolium ( Alman )

fornì da wikipedia DE

Der Raukenblättrige Nachtschatten oder Klebrige Nachtschatten (Solanum sisymbriifolium)[1] ist eine Pflanzenart aus der Gattung Nachtschatten (Solanum) in der Familie der Nachtschattengewächse (Solanaceae). Innerhalb der Gattung der Nachtschatten wird die Art in die Untergattung Leptostemonum eingeordnet, die sich vor allem durch das Vorhandensein von Stacheln von anderen Vertretern der Gattung unterscheidet. Die Art ist in vielen Gebieten eingeschleppt und gilt als invasives Unkraut.

Beschreibung

Vegetative Merkmale

Solanum sisymbriifolium ist ein ausdauernder Strauch mit einer Wuchshöhe von 1,2 bis 2 m. Er ist stark verzweigt, die Sprossachse kann an der Basis einen Durchmesser von 1 bis 8 cm erreichen. Die Pflanze ist üppig klebrig behaart, die Behaarung besteht aus drüsigen und nichtdrüsigen, einfachen und sternförmig verzweigten Trichomen. Auf der ganzen Pflanze sind zudem dicht beieinander stehende Stacheln zu finden. Diese sind 8 bis 16 mm lang, pfriemförmig, orange[2] und sehr spitz. Die Laubblätter stehen wechselständig, der Umriss der Blattspreite ist eiförmig langgestreckt, sie ist stark fiederschnittig oder fiederspaltig geteilt, die Teilblätter sind gerundet und weisen einen geschwungenen Rand auf. Die Größe der Laubblätter wird von Autoren unterschiedlich angegeben, beispielsweise 10 bis 15 cm lang und 6 bis 10 cm breit[3] oder bis zu 40 cm lang und 25 cm breit[2]. Die Blattoberseite ist spärlich mit sternförmig verzweigten Trichomen besetzt, die Unterseite ist dicht behaart. Die Blattstiele werden 1,5 bis 6 cm lang.[3] Manchmal breiten sich einzelne Pflanzen über lange, fistelartige Rhizome aus.[2]

Blüten und Blütenstände

Die Blütenstände sind traubenförmig und bestehen aus meist 6 bis 8 (selten bis 10Blüten. In den vorderen Blüten eines Blütenstandes sind nur die männlichen Fortpflanzungsorgane fertil. Die Blütenstandsstiele sind 3 bis 7 cm lang, drüsig-filzig behaart und dicht mit Stacheln besetzt. Die Blütenstiele sind 8 bis 15 mm lang, drüsig-filzig behaart, aber nur leicht bestachelt. Der Kelch ist becherförmig, grün gefärbt, häutig und 6 bis 9 mm lang und 2 bis 4 mm durchmessend. Er ist stark fünffach geteilt, die Kelchlappen sind lanzettlich zugespitzt und in zwittrigen Blüten dicht mit Stacheln besetzt. Die Krone ist reinweiß oder lila-bläulich bis blass violett, radförmig und misst 40 bis 45 mm im Durchmesser. Sie ist schwach gelappt, die Kronlappen sind breit dreieckig. Die Außenseite der Krone ist filzig mit sternförmigen Trichomen behaart. Die Staubblätter sind gleichgestaltig, die Staubfäden sind schlank, unbehaart und 2 bis 3 (selten bis 4) mm lang. Die Staubbeutel sind lanzettlich und erreichen Längen von 7 bis 10 mm. Die Pollenkörner haben eine Größe von 29,5 bis 40,0 µm[2]. Der Fruchtknoten ist eiförmig und unbehaart. Er trägt einen 1 bis 1,2 cm langen Griffel.[3]

Früchte und Samen

Die Fruchtstiele sind zurückgebogen und dicht drüsig-filzig behaart und klebrig. Der Kelch vergrößert sich und umschließt fast vollständig die nahezu kugelförmige, 8 mm durchmessende[2], leuchtend rote Beere.[3] Die Cuticula ist dick und glatt, Stomata fehlen. Die Epidermis besteht aus isodiametrischen oder gerundeten Zellen, deren Inhalt sehr dicht ist. Die Hypodermis wird nur durch zwei bis drei Lagen Kollenchym gebildet, die normalerweise dieser Schicht zugesprochene Schutzwirkung wird in dieser Art durch den bewehrten und die Frucht umschließenden Kelch gewährleistet. Eine äußere Zone des Mesokarp, wie sie in anderen Arten der Untergattung Leptostemonum vorkommt, fehlt. Die innere Zone besteht aus neun bis zwölf feuchten, parenchymatischen Lagen, wobei die Zellen zum Inneren der Frucht größer werden. Die Plazenta weist eine Proliferation auf, so dass das Plazentagewebe mehr des Fruchtfleisches ausmacht als in anderen Arten der Untergattung Leptostemonum.[4] Die Frucht erscheint durch eine falsche Scheidewand vierkammerig, jede der vier Kammern besitzt eine eigene Plazentaverzweigung.[5] Jede Frucht enthält etwa 50 bis 200[6] Samen. Diese sind etwa 3 Millimeter groß[2], nierenförmig und feingrubig.[3]

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 24.[7]

Verbreitung und Standorte

Die Art ist ursprünglich in Südamerika beheimatet, ihr natürliches Verbreitungsgebiet liegt in Argentinien, im Süden Brasiliens, Paraguay, Uruguay, Bolivien und Kolumbien. Sie wächst vor allem an gestörten Standorten wie Schutthalden, Straßenrändern, Zäunen und Dämmen,[3] sie steht oftmals in Verbindung mit kurzzeitigen Störungen wie Feuern, umgepflügten Flächen und Weideland.[6] Vor allem in Südeuropa, Afrika, Australien und dem südöstlichen Nordamerika ist die Pflanze eingeschleppt und ist vor allem in der Nähe von Häfen zu finden.[3]

Die Art wurde wahrscheinlich in den frühen 1900er Jahren in Südafrika eingeschleppt.[6] Der erste Nachweis der Art in der Türkei stammt aus dem Jahr 1996[3], im Iran wurde sie erstmals 2010 nachgewiesen[8].

Bedeutung

Invasives Unkraut

Begründet durch eine rasche Verbreitung durch Vögel, die die Früchte fressen und einen hohen Schutz vor Fressfeinden durch die dichte Bestachelung und die klebrige Behaarung, zählt Solanum sisymbriifolium außerhalb des ursprünglichen Verbreitungsgebietes oft als invasives Unkraut.[6] Um eine mögliche Abwehrmaßnahme zu finden, wurden in Südafrika zwischen 1989 und 1995 mehrere Versuchsreihen mit Stämmen des Schildkäfers Gratiana spadicea – einem Fressfeind aus dem ursprünglichen Verbreitungsgebiet der Art – durchgeführt, die eventuelle negative Auswirkungen auf einheimische Nachtschatten (Solanum) überprüften. Diese Versuche führten zur Einschätzung, dass das Risiko, einheimische Arten zu gefährden, gering sei. Daher wurden die Käfer zwischen 1994 und 1996 an mehreren südafrikanischen Standorten von Solanum sisymbriifolium ausgesetzt. Obwohl vereinzelt die Solanum sisymbriifolium nahezu vollständig entlaubt wurden und sich die Käfer reichlich vermehrten, war an den meisten überprüften südafrikanischen Standorten von Solanum sisymbriifolium nur wenig Schaden an den Pflanzen zu verzeichnen. Das Gebiet, in dem Solanum sisymbriifolium anzutreffen ist, vergrößerte sich weiter. Als weitere mögliche, biologische Methode, um Solanum sisymbriifolium einzugrenzen, könnte sich der Rüsselkäfer Anthonomus sisymbrii herausstellen.[6]

Kulturpflanze

Seit dem 18. Jahrhundert ist die Art in europäischen Botanischen Gärten zu finden, wo sie vor allem wegen ihrer vielzähligen Stacheln als Kuriosität gezeigt wird.[9]

Die im reifen Zustand roten und etwa 2 bis 3 cm durchmessenden Beeren sind essbar. In Deutschland wird die Pflanze als Litschi-Tomate[10] in Gartenmärkten angeboten.

Sonstiges

Solanum sisymbriifolium ist ein möglicher Wirt der Nematoden Globodera pallida und Globodera rostochiensis, sowie des Pilzes Phytophthora infestans. Sowohl die Nematoden als auch der Pilz sind bedeutende Schädlinge im Kartoffelanbau. Da Solanum sisymbriifolium resistenter gegen den Befall durch beide Schädlinge ist, kann sie möglicherweise als Köderpflanze eingesetzt werden, um den Befall auf betroffenen Böden zu verringern.[11] Durch die natürlichen Resistenzen ist die Art auch eine interessante Option als Veredelungsunterlage für verschiedene Nutzpflanzen aus der Gattung der Nachtschatten. Untersuchungen hierzu wurden beispielsweise mit Tomaten (Solanum lycopersicum)[12] und Auberginen (Solanum melongena)[13] durchgeführt.

Ethnobotanische Nutzung der Art ist aus Paraguay bekannt. Hier werden aus den Wurzeln der Pflanze Medikamente, welches zur Schwangerschaftsverhütung oder zum Geburtsabbruch dienen sollen, hergestellt. Zu den Pflanzen, die ebenfalls in den Rezepten dieser Medikamente erwähnt werden, gehören der Zedrachbaum (Melia azedarach), die Palme Syagrus romanzoffiana und der Tüpfelfarn Polypodium phyllitides.[14] Ebenfalls in Paraguay wird die getrocknete Wurzel zur Zubereitung von Diuretika, die Nieren unterstützendes Erfrischungsgetränk und als Blutdruckmittel verkauft.[15]

Systematik

Solanum sisymbriifolium ist ein Vertreter der Untergattung Leptostemonum in der Gattung der Nachtschatten (Solanum). Molekularbiologische Untersuchungen der Untergattung konnten zehn verschiedene Kladen ermitteln, jedoch konnte Solanum sisymbriifolium keiner dieser Kladen eindeutig zugeordnet werden. Nach Untersuchungen durch Bayes-Analyse ist die Art der Androceras/Crinitum-Klade nahe gestellt, während die Analyse nach dem Prinzip der Maximalen Sparsamkeit keine Zuordnung ermitteln kann. Untersuchungen der morphologischen Merkmale der Samenoberfläche stellt die Art möglicherweise zur Artengruppe um Solanum rostratum.[16]

Einzelnachweise

  1. Eckehard J. Jäger, Friedrich Ebel, Peter Hanelt, Gerd K. Müller: Exkursionsflora von Deutschland. Bd. 5, 2008. Heidelberg, Spektrum
  2. a b c d e f William D'Arcy: Solanum and its close relatives in Florida. In: Annals of the Missouri Botanical Garden, Band 61, 1974. S. 819–867. (online)
  3. a b c d e f g h Fergan Karaer, H. Güray Kutbay: Solanum sisymbriifolium Lam. (Solanaceae): A New Record for Turkey. In: Turkish Journal of Botany, Band 31, 2007. S. 481–483. (online; PDF; 554 kB)
  4. Franco Chiarini und Gloria Barboza: Anatomical study of different fruit types in Argentine species of Solanum subgen. Leptostemonum (Solanaceae). In: Anales del Jardín Botánico de Madrid, Band 64, Nummer 2, Juli-Dezember 2007. S. 165–175.
  5. Franco Chiarini und Gloria Barboza: Placentation Patterns and Seed Number in Fruits of South American Solanum subgen. Leptostemonum (Solanaceae) species. In: Darwiniana, Band 45, Nummer 2, 2007. S. 163–174. (online; PDF; 837 kB)
  6. a b c d e A.M. King, R. Brudvig und M.J. Byrne: Biological Control of Dense-Thorned Bitter Apple, Solanum sisymbriifolium Lam. (Solanaceae), in South Africa. In: African Entomology, Band 19, Ausgabe 2, 2011. S. 427–433. doi:10.4001/003.019.0212
  7. Solanum sisymbriifolium bei Tropicos.org. In: IPCN Chromosome Reports. Missouri Botanical Garden, St. Louis.
  8. B. Eslami und A. Naqinezhad: A new shrubby Solanum (Solanaceae) species for the flora of Iran. In: Iranian Journal of Botany, Band 17, Nummer 2, 2011. S. 254–256. (online; PDF; 1,5 MB)
  9. Sandra Knapp: Species of the day: Solanum sisymbriifolium, Natural History Museum, London, online, abgerufen am 30. Juni 2013.
  10. Produktseite Litschi-Tomate der Blu Blumen GbR (Memento des Originals vom 26. Juli 2016 im Internet Archive)  src= Info: Der Archivlink wurde automatisch eingesetzt und noch nicht geprüft. Bitte prüfe Original- und Archivlink gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.@1@2Vorlage:Webachiv/IABot/www.blu-blumen.de, abgerufen am 26. Juli 2016, die Art wird hier fälschlich als Solanum sisymbrifolium (ohne Doppel-i) benannt und für einjährig erklärt.
  11. Bart G. H. Timmermans: Solanum sisymbriifolium (Lam.): A trap crop for potato cyst nematodes, Dissertation, Universität Wageningen, 2005. ISBN 90-8504-325-5. (online)
  12. Naotaka Matsuzoe et al.: Fruit Quality of Tomato Plants Grafted on Solanum Rootstocks. In: Journal of the Japanese Society for Horticultural Science, Band 65, Nummer 1, 1996. S. 73–80. doi:10.2503/jjshs.65.73
  13. Ioannis S. Arvanitoyannis et al.: Effect of grafting and modified atmosphere packaging on eggplant quality parameters during storage. In: International Journal of Food Science and Technology, Band 40, 2005. S. 311–322.
  14. P. Arenas und R. Moreno Azorero: Plants of Common Use in Paraguayan Folk Medicine for Regulating Fertility. In: Economic Botany, Band 31, Juli-September 1977, S. 298–301. doi:10.1007/BF02866879
  15. Isabel Basualdo et al.: Medicinal Plants of Paraguay: Underground Organs, II. In: Economic Botany, Band 49, Nummer 4, 1995. S. 387–394. doi:10.1007/BF02863089
  16. Rachel Levin, Nicole Myers, Lynn Bohs: Phylogenetic Relationship among the “Spiny Solanums” (Solanum subgenus Leptostemonum, Solanaceae). In: American Journal of Botany, Band 93, Nummer 1, 2006. S. 157–169.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Solanum sisymbriifolium: Brief Summary ( Alman )

fornì da wikipedia DE

Der Raukenblättrige Nachtschatten oder Klebrige Nachtschatten (Solanum sisymbriifolium) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Nachtschatten (Solanum) in der Familie der Nachtschattengewächse (Solanaceae). Innerhalb der Gattung der Nachtschatten wird die Art in die Untergattung Leptostemonum eingeordnet, die sich vor allem durch das Vorhandensein von Stacheln von anderen Vertretern der Gattung unterscheidet. Die Art ist in vielen Gebieten eingeschleppt und gilt als invasives Unkraut.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Ñuatĩ pytã ( Guarani )

fornì da wikipedia emerging languages
 src=
Ñuatĩ pytã

Ñuatĩ pytã (karaiñe'ẽ: revientacaballos, espina colorada, lasioñe'ẽ: Solanum sisymbrifolium) pohã ñana hakã charáva ha hatĩ pytãva. Jaipuru jakuaru porã ha ñande tuguy isarambi porã hag̃ua.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors

Solanum sisymbriifolium ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Solanum sisymbriifolium is commonly known as vila-vila,[1] sticky nightshade,[2] red buffalo-bur,[3] the fire-and-ice plant, litchi tomato, or Morelle de Balbis.[4]

The small edible fruits are red[5] on the outside and yellow inside. It grows inside a spiny, green husk. The fruit is ripe when it is easily removed from the stem. The flavor resembles sour cherries and a little bit like a tomato.[4]

This plant has been used as a trap crop to protect potatoes from potato cyst nematode.[6] The stems and leaves contain solasodine which makes the plant very resistant to many pests and diseases, with the exception of potato beetles and tomato hornworms. It can also be used as a hedge plant to keep animals out of a garden, because it is covered with prickles (erroneously called thorns).[4]

Synonyms

Closeup of flowers
Immature fruit hidden in a spiny husk
Solanum sisymbrifolium01.jpg

The sticky nightshade has been described under a number of illegitimate scientific names, many of them quite ambiguous homonyms:[7]

  • Solanum balbisii Dunal
  • Solanum bipinnatifidum Larrañaga
  • Solanum brancaefolium Jacq.
  • Solanum decurrens Balb.
  • Solanum edule Vell.
  • Solanum formosum Weinm.
  • Solanum inflatum Hornem.
  • Solanum mauritianum Willd. ex Roth (preoccupied)
  • Solanum opuliflorum Port. ex Walp. (nomen nudum)
  • Solanum opuliflorum Port. ex Dunal (nomen nudum)
  • Solanum rogersii S.Moore
  • Solanum sabeanum Buckley
  • Solanum subviscidum Schrank
  • Solanum thouinii C.C.Gmel.
  • Solanum viscidum Schweigg.
  • Solanum viscosum Lag.
  • Solanum xanthacanthum Willd. ex Walp. (nomen nudum)

Several forms and varieties have been named,[7] but these are generally not considered distinct today:

  • Solanum sisymbriifolium var. purpureiflorum Dunal
  • Solanum sisymbriifolium forma albiflorum Kuntze
  • Solanum sisymbriifolium var. bipinnatipartitum Dunal
  • Solanum sisymbriifolium var. brevilobum Dunal
  • Solanum sisymbriifolium var. gracile Mattos
  • Solanum sisymbriifolium var. heracleifolium Sendtn.
  • Solanum sisymbriifolium forma lilacinum Kuntze
  • Solanum sisymbriifolium var. macrocarpum Kuntze
  • Solanum sisymbriifolium var. oligospermum (Sendtn.) Dunal

Distribution

Native

South America

Introduced

Europe

Asia

Africa

North America

Oceania

Status as an invasive species

In South Africa it is listed as a Category 1b invader in the National Environmental Biodiversity Management Act. This means most activities with regards to the species are prohibited and it should be ensured that it does not spread beyond a landowner's domain.[10]

References

  1. ^ "Friends of Vila-vila" – via Facebook.
  2. ^ USDA, NRCS (n.d.). "Solanum sisymbriifolium". The PLANTS Database (plants.usda.gov). Greensboro, North Carolina: National Plant Data Team. Retrieved 17 November 2015.
  3. ^ BSBI List 2007 (xls). Botanical Society of Britain and Ireland. Archived from the original (xls) on 2015-06-26. Retrieved 2014-10-17.
  4. ^ a b c Litchi Tomato article in Mother Earth News, December 2009
  5. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u "Weed Risk Assessment for Solanum sisymbriifolium Lam. (Solanaceae) – Sticky nightshade" (PDF). United States Department of Agriculture Animal and Plant Health Inspection Service. 2013-03-26. Archived from the original (PDF) on 2020-11-30.
  6. ^ Introducing Solanum sisymbriifolium as a trap crop for potato cyst nematodes in the UK. Version of 2015-JUL-03. Retrieved 2007-AUG-02
  7. ^ a b Solanum sisymbriifolium. Retrieved 2008-SEP-25
  8. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb "Solanum sisymbriifolium - EPPO Alert List". European and Mediterranean Plant Protection Organization. Retrieved 2020-11-30.
  9. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak "Solanum sisymbriifolium". Centre for Agriculture and Bioscience International Invasive Species Compendium. 2019-11-22. Retrieved 2020-11-30.
  10. ^ "South African Government Gazette: Number 37320" (PDF). South Africa Government Gazette. 584: 28.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Solanum sisymbriifolium: Brief Summary ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Solanum sisymbriifolium is commonly known as vila-vila, sticky nightshade, red buffalo-bur, the fire-and-ice plant, litchi tomato, or Morelle de Balbis.

The small edible fruits are red on the outside and yellow inside. It grows inside a spiny, green husk. The fruit is ripe when it is easily removed from the stem. The flavor resembles sour cherries and a little bit like a tomato.

This plant has been used as a trap crop to protect potatoes from potato cyst nematode. The stems and leaves contain solasodine which makes the plant very resistant to many pests and diseases, with the exception of potato beetles and tomato hornworms. It can also be used as a hedge plant to keep animals out of a garden, because it is covered with prickles (erroneously called thorns).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Solanum sisymbriifolium ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

Solanum sisymbriifolium, comúnmente conocida como vila-vila, espina colorada o revientacaballos, es una especie botánica herbácea de la familia Solanaceae, endémica de Sudamérica.

 src=
Ilustración
 src=
Frutos
 src=
Ilustración
 src=
Revienta Caballos a la orilla del Dique "La Viña" en Córdoba, Argentina.

Descripción

Es un hierba perenne de 0,50 a 1 m de altura, caracterizada por poseer espinas punzantes, pardas claras, recubriendo tallo, ramas, hojas y nervaduras. El indumento tiene pelos glandulares. La flor es blanca, con un androceo amarillo; mientras que los frutos son bayas anaranjado-rojizas redondas, carnosas.[1][2]

Como otras solanáceas contiene Solasodina, una sustancia tóxica utilizada en la protección contra herbívoros; siendo solo comestible su fruto silvestre al estar completamente maduro.

Distribución

Esta especie es originaria de América Central y del Sur (Argentina, sur de Brasil, Paraguay, Uruguay, Bolivia y Colombia). Sin embargo, ha sido introducida, más allá de su distribución geográfica original, en América del Norte (Canadá, México, Estados Unidos), Europa (España, Países Bajos), Asia (India, China, Taiwán), África (Sudáfrica, Congo) y Australasia (Australia, Nueva Zelanda).[3]

Usos

Fruto maduro comestible, con él se realizan diversas preparaciones.

Igualmente, esta especie es útil como cultivo trampa para control del nemátodo de la raíz de la papa, Globodera.Sin embargo también es una maleza agresiva, en especial en cultivos de maíz, presentándose Wedelia glauca, Stellaria media y Solanum sisymbrifolium [1]. Las tres malezas tienen baja sensibilidad al efecto del herbicida sistémico glifosato.

Medicina herbal

Fue muy conocida por las naciones precolombinas. En el NEA le dicen "tutiá", los guaraníparlantes "ñuatí pytá", en lengua araucano-pampa: "mamuel mapú lawuén", en toba: "neiák laaité". A pesar de sus nombres más comunes agresivos, (como espina colorada o revientacaballos), en medicina herbal se utilizan la raíz y hojas de está especie, con cosecha en verano. La primera se lava y se seca al sol y las hojas, a la sombra. Cocidas, se usa como alivio de cólicos y afecciones hepáticas, ictericia, cirrosis, piedras en la vesícula. Es antiinflamatorio, aplicado en compresas. También se utiliza como tintura.

Como tereré (el mate frío de los guaraníes) es considerado un excelente diurético.

Preparaciones

  • Mate Tereré: Se machacan cinco cucharadas de raíz fresca y mezclan con 1 L de agua hirviendo, se espera, se bebe frío.
  • Cocida: se hierven dos cucharadas de raíz en una taza de agua, tres minutos. Se reposa diez minutos, y ya puede beberse.
  • La tintura: 200 g de hierba y 1 L de alcohol en un frasco, se tapa, se agita, se deja reposar una semana, mezclándolo una vez al día. Luego se filtra, se guarda al oscuro.
  • Compresas: se preparan con dos cucharadas de hojas hervidas en una taza de agua durante un minuto, se reposa, y se moja un paño limpio, que se aplicará tibio.[2]

Taxonomía

Solanum sisymbriifolium fue descrita por Jean-Baptiste Lamarck y publicado en Tableau Encyclopédique et Methodique ... Botanique 2: 25. 1794.[4]

Etimología

Solanum: nombre genérico que deriva del vocablo Latíno equivalente al Griego στρνχνος (strychnos) para designar el Solanum nigrum (la "Hierba mora") —y probablemente otras especies del género, incluida la berenjena[5]​— , ya empleado por Plinio el Viejo en su Historia naturalis (21, 177 y 27, 132) y, antes, por Aulus Cornelius Celsus en De Re Medica (II, 33).[6]​ Podría ser relacionado con el Latín sol. -is, "el sol", debido a que la planta sería propia de sitios algo soleados.[7]

sisymbriifolium: epíteto latino compuesto que significa "con las hojas de Sisymbrium.

Sinonimia
  • Solanum sisymbriifolium f. lilacinum Kuntze[8]

Véase también

Referencias

  1. «BSBI List 2007» (xls). Botanical Society of Britain and Ireland. Archivado desde el original el 25 de enero de 2015. Consultado el 17 de octubre de 2014.
  2. Litchi Tomato article in Mother Earth News, December 2009
  3. «Solanum sisymbriifolium Lam. (Solanaceae): A new addition to the flora of Odisha, India». Tropical Plant Research 4(3): 468–470.
  4. «Solanum sisymbriifolium». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 12 de febrero de 2015.
  5. Mélongène en Lécluse F., Léxique français-grec avec l'explication latine, à l'usage des classes de..., Paris, 1844
  6. F. Gafiot, Dictionnaire Latin-Français, p. 1452 y 1485, Hachette, Paris, 1934.
  7. Solanum en Flora Ibérica, RJB/CSIC, Madrid
  8. «Solanum sisymbriifolium». The Plant List. Consultado el 11 de febrero de 2015.

Bibliografía

  1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. México. CONABIO, Mexico City
  2. Cosa, M. T., Hadid, M., Dottori, N., & Bruno, G. (2002). Anatomía de órganos vegetativos en Solanum palinacanthum, S. sisymbriifolium y S. euacanthum (Solanaceae). Anales del Instituto de Biología. Serie Botánica, 73(1), 27-38.
  3. De la Barra, N. 1997. Reconstr. Evol. Paisaje Veg. Cochabamba i–v, 1–174. Tesis, Universidad Mayor San Simón, Cochabamba.
  4. Flora of China Editorial Committee. 1994. Flora of China (Verbenaceae through Solanaceae). 17: 1–378. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  5. Forzza, R. C. 2010. Lista de espécies Flora do Brasil https://web.archive.org/web/20150906080403/http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010/. Jardim Botânico do Rio de Janeiro, Rio de Janeiro.
  6. Foster, R. C. 1958. A catalogue of the ferns and flowering plants of Bolivia. Contr. Gray Herb. 184: 1–223. View in Biodiversity Heritage Library
  7. Idárraga-Piedrahíta, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Antioquia: Cat. 2: 9–939. Universidad de Antioquia, Medellín.
  8. Jørgensen, P. M., M. H. Nee & S. G. Beck. 2014. Catálogo de las plantas vasculares de Bolivia. 127(1–2): i–viii, 1–1744. In P. M. Jørgensen, M. H. Nee & S. G. Beck (eds.) Cat. Pl. Vasc. Bolivia, Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard.. Missouri Botanical Garden Press, St. Louis.
  9. Moraes R., M. 1990. Lista preliminar de especies botánicas coleccionadas durante la Expedición Río Madre de Dios (Norte de Bolivia). Mus. Nac. Hist. Nat. (Bolivia) Com. 10: 32–52.
  10. Mostacedo C., B. & Y. Uslar. 1999. Plantas silvestres con frutos y semillas comestibles del departamento de Santa Cruz, Bolivia: un inventario preliminar. Revista Soc. Boliv. Bot. 2(2): 203–226.
  11. Sahu, S. C., Mohanta, M. R., & Biswal, A. K. (2017). Solanum sisymbriifolium Lam.(Solanaceae): A new addition to the flora of Odisha, India. Tropical Plant Research, 4(3), 468-470.

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Solanum sisymbriifolium: Brief Summary ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

Solanum sisymbriifolium, comúnmente conocida como vila-vila, espina colorada o revientacaballos, es una especie botánica herbácea de la familia Solanaceae, endémica de Sudamérica.

 src= Ilustración  src= Frutos  src= Ilustración  src= Revienta Caballos a la orilla del Dique "La Viña" en Córdoba, Argentina.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Morelle de Balbis ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Solanum sisymbriifolium

La Morelle de Balbis, Solanum sisymbriifolium, aussi appelé Tomate Litchi ou Morelle à feuille de Sisymbrium, est une espèce de plantes herbacées de la famille des Solanacées, appartenant à l'important genre Solanum, qui contient notamment la tomate, la pomme de terre, l'aubergine et la douce-amère. Elle est originaire d'Amérique centrale. En France métropolitaine, sa culture est tout à fait possible comme plante annuelle.

Description

La Morelle de Balbis est une plante annuelle aux formes très variables, mesurant jusqu'à 1,5 m de haut. La partie aérienne de la plante est recouverte de fines épines espacées (tiges et feuilles).

Ses feuilles sont lancéolées et entièrement lobées. Inflorescence en cyme de cinq à dix fleurs, étamines jaunes saillantes.

Les fleurs d'un diamètre d'environ 5 cm sont blanches ou bleu-clair. Après la fécondation de la fleur, le jeune fruit est entièrement recouvert par le calice épineux qui s’est agrandi. Ensuite le fruit grossit et commence à être plus volumineux que l’enveloppe du calice.

Le fruit est une baie globuleuse, rouge comestible à maturité protégée par des sépales épineux. La tomate Litchi pousse en grappes de 10 à 12 unités et ressemble à la tomate cerise mais sa saveur sucrée, acidulée se situe entre la cerise aigre, le litchi et la tomate[3]. Elle contient de nombreuses graines d’environ 2 mm de diamètre qui se ressèment souvent naturellement.

Utilisation

Cette plante est parfois utilisée comme culture-piège ou en compagnonnage pour protéger les pommes de terre du nématode à kyste de la pomme de terre. La morelle de Balbis déclenche en effet l'éclosion des kystes mais rend impossible la migration des nématodes dans les racines, entraînant leur mort et réduisant ainsi fortement les populations.

Les tiges et feuilles contiennent de la solasodine qui rend la plante très résistante à de nombreux ravageurs et maladies, à l'exception des doryphores et des Sphinx des tomates. Elle peut également être utilisée comme plante de couverture pour isoler les animaux d'un jardin, parce qu'elle est couverte d'épines.

Synonymes

La Morelle de Balbis a été décrite sous un certain nombre de noms scientifiques invalides :

  • Solanum balbisii Dunal
Solanum balbisii of Bojer based on Dunal in de Candolle is S. richardii
  • Solanum balbisii var. bipinnata Hook.
  • Solanum balbisii var. oligospermum Sendtn.
  • Solanum balbisii var. purpureum Hook.
  • Solanum bipinnatifidum Larrañaga
  • Solanum brancaefolium Jacq.
  • Solanum decurrens Balb.
Solanum decurrens of Banks based on Dunal in de Candolle is S. jamaicense
Solanum decurrens of Wallich based on Dunal in de Candolle is S. americanum
Solanum decurrens of de Conceição Vellozo is S. hoehnei
  • Solanum edule Vell.
Solanum edule of H.C.F. Schumacher & Thonning in Schumacher and Solanum edule var. multifidum of Dunal in de Candolle refer to the eggplant (S. melongena)
  • Solanum formosum Weinm.
Solanum formosum of Dunal is S. crinitipes
  • Solanum inflatum Hornem.
  • Solanum mauritianum Willd. ex Roth (preoccupied)
Solanum mauritianum of Blanco is S. erianthum
  • Solanum opuliflorum Port. ex Walp. (nomen nudum)
  • Solanum opuliflorum Port. ex Dunal (nomen nudum)
  • Solanum rogersii S.Moore
  • Solanum sabeanum Buckley
  • Solanum sisymbriifolium (lapsus)
  • Solanum subviscidum Schrank
  • Solanum thouinii C.C.Gmel.
  • Solanum viscidum Schweigg.
  • Solanum viscosum Lag.
Solanum viscosum de Philipp Salzmann fondé sur Dunal in de Candolle correspond à S. paludosum de Moric.
  • Solanum xanthacanthum Willd. ex Walp. (nomen nudum)

Plusieurs formes et cultivars ont été nommés, mais sont généralement considérés invalides aujourd'hui:

  • Solanum sisymbriifolium notst purpureiflorum Dunal
  • Solanum sisymbriifolium forma albiflorum Kuntze
Solanum albiflorum of Philippi is S. pinnatum of Cavanilles
Solanum albiflorum of De Wildeman is S. anguivi
  • Solanum sisymbriifolium var. bipinnatipartitum Dunal
  • Solanum sisymbriifolium var. brevilobum Dunal
  • Solanum sisymbriifolium var. gracile Mattos
Solanum gracile of Moric. based on Dunal in de Candolle is S. agrarium
Solanum gracile of Dunal in de Candolle is S. chenopodioides of Lamarck
  • Solanum sisymbriifolium var. heracleifolium Sendtn.
  • Solanum sisymbriifolium forma lilacinum Kuntze
Solanum lilacinum of Rusby is S. pallidum
  • Solanum sisymbriifolium var. macrocarpum Kuntze
Solanum macrocarpum of Maximowicz (revised by Koidzumi) is S. dulcamara
  • Solanum sisymbriifolium var. oligospermum (Sendtn.) Dunal
Solanum oligospermum of Bitter is S. douglasii

Liste des variétés

Selon Tropicos (17 août 2017)[1] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :

  • variété Solanum sisymbriifolium var. brevilobum Dunal
  • variété Solanum sisymbriifolium var. heracleifolium Sendtn.
  • variété Solanum sisymbriifolium var. macrocarpum Kuntze
  • variété Solanum sisymbriifolium var. sisymbriifolium

Notes et références

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Morelle de Balbis: Brief Summary ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Solanum sisymbriifolium

La Morelle de Balbis, Solanum sisymbriifolium, aussi appelé Tomate Litchi ou Morelle à feuille de Sisymbrium, est une espèce de plantes herbacées de la famille des Solanacées, appartenant à l'important genre Solanum, qui contient notamment la tomate, la pomme de terre, l'aubergine et la douce-amère. Elle est originaire d'Amérique centrale. En France métropolitaine, sa culture est tout à fait possible comme plante annuelle.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Solanum sisymbriifolium ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Solanum sisymbriifolium là loài thực vật có hoa trong họ Cà. Loài này được Lam. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1794.[1]

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Solanum sisymbriifolium. Truy cập ngày 14 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài

Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến tông thực vật Solaneae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

Solanum sisymbriifolium: Brief Summary ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Solanum sisymbriifolium là loài thực vật có hoa trong họ Cà. Loài này được Lam. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1794.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

拟刺茄 ( cinèis )

fornì da wikipedia 中文维基百科
二名法 Solanum sisymbriifolium
Lam., 1794


拟刺茄学名Solanum sisymbriifolium),又名二裂星毛刺茄蒜芥茄,为茄科茄属下的一个种。

参考文献

扩展阅读

小作品圖示这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
茄属下的已知品种
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
维基百科作者和编辑

拟刺茄: Brief Summary ( cinèis )

fornì da wikipedia 中文维基百科


拟刺茄(学名:Solanum sisymbriifolium),又名二裂星毛刺茄、蒜芥茄,为茄科茄属下的一个种。

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
维基百科作者和编辑