Die botterpit of nar(r)a[1] (Acanthosicyos horridus Welw. ex Hook.f ) is 'n plant wat wydverspreid en inheems is aan Namibië. In Suid-Afrika is sy status nie goed bekend nie. Die laaste melding stam uit 1925. Op die SANBI-rooilys is dit as Nie voldoende inligtings nie (DDD) gelys. Die moontlike voorkomsgebied binne Suid-Afrika lê in streke wat nie toeganklik is nie omrede daar diamante gevind word. Die plant groei veral in dié gebied van die Namib wat deur oggendmis bevog word. In die gebied rondom Walvisbaai en Swakopmund neem die populasie af, veral deur onttrekking van grondwater. Die plant hang af van grondwater en dra by tot die duine se stabilisering. Dit is 'n groot en doringagtige plant wat 'n spanspekagtige vrug voortbring. Die vrug en sy sade is 'n belangrike voedsel vir die Topnaar-mense van Namibië.[2]
Die Topnaar-naam !nara is verwant aan die woord !na wat genoeg beteken, en dit gee aan hoe belangrik hierdie plant vir die Topnaarvolk is. Dit is reeds seker 8 000 jaar in gebruik. Botterpitte kan gebruik word soos amandels in gebak, olie, lyfroom ens. en van die vrugvleis word hoagaribeb gemaak deur dit te kook. [3]
Dit is geen vetplant nie en dit is blaarloos met 'n groen stam, wat vir die fotosintese sorg. A. horridus is die enigste lid van die Cucurbitaceae wat aan die ekstreme woestynklimaat van die Namib aangepas is en die ontbreek van blare is een van sy aanpassings. Dit is 'n C3-plant. Die stamme kan meters lank word en is dikwels met sand bedek. Hulle het 'n deursnee met 15 groewe wat langs die stam loop. Die plant versamel sand rondom en vorm so 'n heuweltjie. Net die stingels wat bo die sand steek het dorings wat as 'n skroef op die tak groei. Die wortels kan tot 100 m diep groei en versamel grondwater van ondergrondse riviere soos die Kuisebrivier.[4]
Die botterpit of nar(r)a (Acanthosicyos horridus Welw. ex Hook.f ) is 'n plant wat wydverspreid en inheems is aan Namibië. In Suid-Afrika is sy status nie goed bekend nie. Die laaste melding stam uit 1925. Op die SANBI-rooilys is dit as Nie voldoende inligtings nie (DDD) gelys. Die moontlike voorkomsgebied binne Suid-Afrika lê in streke wat nie toeganklik is nie omrede daar diamante gevind word. Die plant groei veral in dié gebied van die Namib wat deur oggendmis bevog word. In die gebied rondom Walvisbaai en Swakopmund neem die populasie af, veral deur onttrekking van grondwater. Die plant hang af van grondwater en dra by tot die duine se stabilisering. Dit is 'n groot en doringagtige plant wat 'n spanspekagtige vrug voortbring. Die vrug en sy sade is 'n belangrike voedsel vir die Topnaar-mense van Namibië.
Die Topnaar-naam !nara is verwant aan die woord !na wat genoeg beteken, en dit gee aan hoe belangrik hierdie plant vir die Topnaarvolk is. Dit is reeds seker 8 000 jaar in gebruik. Botterpitte kan gebruik word soos amandels in gebak, olie, lyfroom ens. en van die vrugvleis word hoagaribeb gemaak deur dit te kook.
Dit is geen vetplant nie en dit is blaarloos met 'n groen stam, wat vir die fotosintese sorg. A. horridus is die enigste lid van die Cucurbitaceae wat aan die ekstreme woestynklimaat van die Namib aangepas is en die ontbreek van blare is een van sy aanpassings. Dit is 'n C3-plant. Die stamme kan meters lank word en is dikwels met sand bedek. Hulle het 'n deursnee met 15 groewe wat langs die stam loop. Die plant versamel sand rondom en vorm so 'n heuweltjie. Net die stingels wat bo die sand steek het dorings wat as 'n skroef op die tak groei. Die wortels kan tot 100 m diep groei en versamel grondwater van ondergrondse riviere soos die Kuisebrivier.
Acanthosicyos horridus (lat. Acanthosicyos horridus) — balqabaqkimilər fəsiləsinin acanthosicyos cinsinə aid bitki növü.
Acanthosicyos horridus (lat. Acanthosicyos horridus) — balqabaqkimilər fəsiləsinin acanthosicyos cinsinə aid bitki növü.
Acanthosicyos horridus és una mena de meló que és endèmic de Namíbia; el seu nom comú a Namíbia és naras o nara.
Aquesta planta no té fulles i les tiges modificades i les seves espines fan la fotosíntesi.[1]
Les seves llavors són comestibles en època de fam.[2]
El seu fruit és estacionalment un aliment essencial per a l'ètnia Topnaar .[1] L'ortòpter tetigònid Acanthoproctus diadematus s'alimenta d'aquesta planta de forma nocturna.[3]
Acanthosicyos horridus és una mena de meló que és endèmic de Namíbia; el seu nom comú a Namíbia és naras o nara.
Aquesta planta no té fulles i les tiges modificades i les seves espines fan la fotosíntesi.
Les seves llavors són comestibles en època de fam.
El seu fruit és estacionalment un aliment essencial per a l'ètnia Topnaar . L'ortòpter tetigònid Acanthoproctus diadematus s'alimenta d'aquesta planta de forma nocturna.
Die Nara, eigentlich khoekhoegowab ǃNaraKlicklaut, (Acanthosicyos horridus) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Kürbisgewächse (Cucurbitaceae). Zur Gattung Acanthosicyos gehört nur noch eine weitere Art Acanthosicyos naudinianus, die von Angola bis zur Kapprovinz in der Namib verbreitet ist.
Die Nara ist auch unter dem Namen Nara-Frucht oder Nara-Melone bekannt und hat ihren Namen von den einheimischen Nama- und Damara, die sie ǃNara nennen. Das „ǃ“ steht für einen Schnalzlaut des Khoekhoegowab.
Die Nara ist endemisch in Namibia und wächst in einem 40 bis 60 km breiten Streifen an der 1000 km langen Küste vom Oranje im Süden bis zum Kunene im Norden. Innerhalb dieses Gebietes kommt sie nur am Ufer von Rivieren und auf Dünen vor, wenn ihre Wurzeln Grundwasser erreichen können. Man schätzt die Population auf einige hundert bis wenige tausend Exemplare, wobei ihre Anzahl und die Größe der Früchte in den letzten Jahren abnahm. Die Nara ist die häufigste Pflanze in der Namib-Wüste. Anhand von Fossilien nimmt man an, dass die Art seit 40 Millionen Jahren existiert.
Die Nara ist ein blattloser, stark verzweigter und dorniger Strauch, der Wuchshöhen von 0,5 bis 1 m erreicht. Sie bildet eine sehr tiefe Pfahlwurzel aus. Der Stamm und die Äste sind fein gerillt. Sie ist mit paarigen, 2 bis 3 cm langen Dornen besetzt, die aus reduzierten Blättern entstehen um Wasserverlust zu minimieren. Die Photosynthese findet in ihren Ästen, Blüten und Dornen statt.[1]
Ihr wildes Gestrüpp aus Zweigen kann eine Fläche von bis 1500 m2 bedecken und sie kann über 100 Jahre alt werden. Dieses Gestrüpp sammelt Sand und bildet damit hohe Dünen, wobei der größte Teil der Pflanze im Sand versteckt ist, wo ihre bis zu 30 cm dicken und bis zu 40 Meter langen Wurzeln zum Grundwasser vorstoßen.
Die Nara ist zweihäusig getrenntgeschlechtig (diözisch), es gibt also männliche und weibliche Pflanzen. Die fünfzähligen Blüten mit doppelter Blütenhülle entspringen in den Achseln der Dorne. Der Kelch ist glockenförmig. Die grün-gelben oder grünlichen Blüten haben einen Durchmesser von etwa 3 cm und erscheinen einzeln. Der Kelch ist kurz mit fünf kleinen, ledrigen Lappen. Die Corolla ist ledrig-dicklich mit fünf, gerippten Lappen. Die einzeln erscheinenden weiblichen Blüten sind an ihrem unterständigen, stachligen Fruchtknoten unterhalb des Blütenbechers und den langen Staminodien zu erkennen. Die männlichen Blüten, mit bis zu fünf, petaloiden Staubblättern und einem Pistillode, erscheinen einzeln oder in Gruppen.
Er entwickelt zuerst grüne später orange-gelbe, melonenförmige, höckerig-stachelige Beeren. Die stark wasserhaltigen Früchte erreichen die Größe von Straußeneiern[1] mit einem Durchmesser von etwa 15–20 cm, bei einem Gewicht bis über 1 kg, sie enthalten etwa 250 Samen. Die Samen liegen in einer gelblich-orangen Pulpe, die Oxalatkristalle enthält. Die cremefarbenen, harten, glatten Samen schmecken nussig und sind reich an Öl[1] (etwa 55 %) und Proteinen (etwa 30 %). Sie sind elliptisch und bis etwa 16 mm groß und abgeflacht. Die Tausendkornmasse beträgt etwa 385 Gramm.
Die Frucht wird von vielen Tieren der Namib verzehrt, darunter Giraffe, Gemsbock, Nashorn, Schakal, Hyäne und verschiedene Käfer. Hauptsächlich Elefanten und daneben Stachelschweine tragen zur Weiterverbreitung bei, denn sie scheiden einen Großteil der Samen unverdaut wieder aus. Kleinere Nagetiere mit einem hohen Energiebedarf wie die Zwerg-Rennmaus vertilgen dagegen hauptsächlich die nahrhaften Samen und sind für die Pflanze unvorteilhaft.
Für den menschlichen Verzehr sind sowohl die Frucht als auch die Samen (haltbargemacht durch Trocknen) geeignet,[1] die Pflanze wird in Namibia auch medizinisch gegen Magenschmerzen, zur Beschleunigung der Wundheilung und als natürlicher Sonnenschutz genutzt.
Die Nara, eigentlich khoekhoegowab ǃNara, (Acanthosicyos horridus) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Kürbisgewächse (Cucurbitaceae). Zur Gattung Acanthosicyos gehört nur noch eine weitere Art Acanthosicyos naudinianus, die von Angola bis zur Kapprovinz in der Namib verbreitet ist.
Acanthosicyos horridus is an unusual melon that is endemic to the Namib desert. In English it is known as Nara, butter-nuts, or butterpips;[3] in one of the Khoisan languages it is locally called ǃnaras or ǃnara ("!" is pronounced with a click, somewhat like the "tsk" when English people are tutting, tsk-tsk).[3][4][5]
It is a dioecious, leafless, phreatophyte (meaning its roots penetrate deep down to water near the water table) that is found in sandy deserts but not stony plains, in areas with access to ground water such as ephemeral rivers and paleochannels, where sand accumulating in the shelter of its stems can form hummocks up to 1000–1500 m2 in area and 4 meters in height. Its stems may rise more than a meter above the hummocks, while its system of thick taproots can extend up to 50 m downward.[4] The plant is leafless, so modified stems and spines 2–3 centimetres long serve as the photosynthetic "organs" of the plant.[5][6] The plant can survive many years without water.[4]
Its sand-binding characteristics also help nara form microclimate within the desert dunes. These microclimates provide food and shelter for a variety of vertebrates.[7] Presence of the nara plant is associated with significantly increased soil microdiversity likely due to the shade it provides and the attraction of foraging mammals which contribute to organic matter.[8]
Acanthosicyos horridus typically occurs in the absence of other vegetation due to the harshness of the climate,[4] though Eragrostis spinosa and Stipagrostis sabulicola grasses may grow between its hummocks. It is regarded as a keystone species because its melons, seeds, shoots, and flowers are food sources for beetles, gemsbok, and ostrich, while small rodents such as Rhabdomys pumilio, Desmodillus auricularis, and Thallomys nigricauda take shelter amid the spiny tangle of its stems.[6] The katydid Acanthoproctus diadematus feeds on the plant, moving between different bushes at night. [9]
The melon fruits average 1 kg and are pale green and spiny. Within it has a sweet, aromatic, watery, yellow-orange pulp. The large edible seeds, white to cream in color, are known as butter-nuts or butterpips. These have been exported for use in baked goods.[3][4]
The fruit serves as a food source for Nama people from February to April and August to September.[5]
Acanthosicyos horridus (A) Citrullus lanatus (B)by Ethel Dixie c.1925 Acanthosicyos horridus is an unusual melon that is endemic to the Namib desert. In English it is known as Nara, butter-nuts, or butterpips; in one of the Khoisan languages it is locally called ǃnaras or ǃnara ("!" is pronounced with a click, somewhat like the "tsk" when English people are tutting, tsk-tsk).
Acanthosicyos horridus aŭ Nara (laŭ loka lingvo) estas plantospecio el familio de kukurbacoj (Cucurbitaceae). Ĝi apartenas al genro Acanthosicyos nure kun alia specio Acanthosicyos naudinianus, kiuj kreskas de Angolo ĝis la Kaba Provinco en dezerto Namibo.
Nara estas endema planto en Namibio kaj kreskas en strio de 40 ĝis 60 km ĉe la 1000 km longa marbordo, de Oranĝo (rivero) en la sudo ĝis rivero Kunene en la nordo. Ene de tiu areo, ĝi kreskas ĉe bordoj de la provizoraj riveroj kaj sur dunoj, kie ties radikoj povas atingi la grundakvon. Oni kalkulas ties ekzemplerojn je kelkaj centoj ĝis miloj, dum la nombro kaj la grando de fruktoj en la lastaj jaroj malkreskis. Nara estas la plej ofta planto en la Namibo. Surbaze de fosilioj, oni supozas, ke tiu specio ekzistas de 40 milionoj da jaroj.
Nara estas senfolia arbusto, kun kreskoalto de 0,5 ĝis 1 m. Ĝia sovaĝa densejo el branĉoj povas kovri areon de ĝis 1500 m² kaj ĝi povas aĝi super 100 jarojn. Tiu ĉi arbustaro kolektas sablon kaj formas tiel altan dunon, kie plimulto de la planto estas kaŝita en la sablo kaj kie ilia ĝis 30 cm dikaj kaj ĝis 40 m longaj radikoj penetras ĝis al la grundakvo. Ĝin kovras para, 2 ĝis 3 cm longaj dornoj. La fotosintezo okazas en ties branĉoj, floroj kaj dornoj.
Nara estas unuseksa planto (dioika), do estas viraj kaj inaj plantoj. La helflavaj aŭ verdetaj floroj havas diametron de proksimume 3 cm kaj staras individue. La inaj floroj estas rekoneblaj je ties subestarantaj ovolujoj, sube la subfloraĵoj.
Ĝi unue evoluigas verdajn, poste oranĝ-flavajn, melon-formajn, dornoprotektitajn fruktojn. La forte akvoretenaj fruktoj atingas la grandecon de strutoovoj (diametro de ĉirkaŭ 15 cm) kun pezo de proksimume 1 kg, ili enhavas ĉirkaŭ 250 semojn. La kremo-koloritaj semoj gustumas nukse kaj estas riĉaj je plantoleo (proksimume 55%) kaj proteinoj (ĉirkaŭ 30%).
La frukto estas manĝita de multaj bestoj de la Namibo, inkluzive ĝirafo, oriks-antilopo, rinocero, ŝakalo, hieno kaj diversaj skaraboj. Ĉefe elefantoj kaj ankaŭ histrikoj kontribuas al semo-disvastigo, ĉar ili ekskrementi multajn semojn nedigestite. Malgrandaj ronĝuloj kun alta energi-bezono kiel la nana grenmuso aliflanke detruas ĉefe la nutrajn semojn kaj estas malfavoraj por la planto
Ambaŭ la fruktoj kaj la semoj estas taŭgaj (konservitaj per sekigo) por homa konsumado, la planto ankaŭ estas uzata en Namibio kiel medicino por stomaka doloro, por akcelo de vundo-saniĝo kaj kiel natura sunprotektaĵo.
Acanthosicyos horridus aŭ Nara (laŭ loka lingvo) estas plantospecio el familio de kukurbacoj (Cucurbitaceae). Ĝi apartenas al genro Acanthosicyos nure kun alia specio Acanthosicyos naudinianus, kiuj kreskas de Angolo ĝis la Kaba Provinco en dezerto Namibo.
Acanthosicyos horridus es un melón originario de las zonas desérticas de Namibia, donde es denominado nara o, con la ortografía local, !nara (! es el símbolo de un sonido particular de la lengua nama).
Las semillas comestibles son llamadas butterpips.[1] El fruto es una fuente de alimento esencial para las tribus locales que habitan en el desierto de Namib, donde es recogido en los períodos febrero-abril y agosto-septiembre. El saltamontes Diadematus acanthoproctus se alimenta de la planta, desplazándose entre los arbustos durante la noche.
El nara es endémico de Namibia y crece en una franja de 40 a 60 km de ancho a lo largo de los 1000 km de costa desde el río Orange en el sur hasta el río Cunene en el norte. Dentro de esta área sólo se encuentran en los bancos de cauces secos (llamados en Namibia "riviere") y dunas, donde sus raíces pueden alcanzar las aguas subterráneas. Se estima la población entre unos cientos a unos pocos miles de ejemplares, y en los últimos años se ha observado una disminución de su número y el tamaño de la fruta. El nara es la planta más común en el desierto de Namib. Sobre la base de fósiles, se cree que la especie ha existido desde hace 40 millones años.
La planta es un arbusto rastrero más o menos denso. Sólo los tallos jóvenes tienen hojas, los más antiguos carecen de ellas. Una planta de nara puede vivir 100 años y puede llegar a cubrir hasta 1500 metros cuadrados, para ello sus extensas raíces se extienden en la profundidad de la tierra hasta alcanzar la napa freática. Si el nara es cubierto por arena arrastrada por los vientos, un mecanismo interno promueve su crecimiento y la planta es capaz de crecer en forma ascendente para emerger de la arena.
Desde el punto de vista ecológico, la planta se encuentra adaptada para soportar con éxito largos períodos de sequía y sobrevivir en un clima extremadamente árido. La planta no es del tipo suculenta, sin embargo presenta ciertas adaptaciones de tipo xerofítico: las hojas se encuentran reducidas a espinas que ayudan a rechazar a los animales herbívoros, la fotosíntesis se lleva a cabo por el tejido que recubre el tallo, y también los pétalos de las flores masculinas y femeninas son de color verdes. La planta se encuentra asociada con la VA micorriza[2] a fin de maximizar la captación de las sustancias nutritivas que se encuentran en el suelo desértico.[3]
Dupontia fisheri fue descrita por Robert Brown y publicado en Chloris Melvilliana 33. 1823.[4]
Acanthosicyos: nombre genérico que deriva de las palabras griegas akantha = "de espino" y sykios = "pepino o calabaza".[5]
horridus: epíteto latino que significa "espinoso, erizado".[6]
Acanthosicyos horridus es un melón originario de las zonas desérticas de Namibia, donde es denominado nara o, con la ortografía local, !nara (! es el símbolo de un sonido particular de la lengua nama).
Las semillas comestibles son llamadas butterpips. El fruto es una fuente de alimento esencial para las tribus locales que habitan en el desierto de Namib, donde es recogido en los períodos febrero-abril y agosto-septiembre. El saltamontes Diadematus acanthoproctus se alimenta de la planta, desplazándose entre los arbustos durante la noche.
Acanthosicyos horridus ehk Acanthosicyos horrida on taimeliik perekonnast Acanthosicyos.
Taim on endeemne Namibi kõrbele. Ta kasvab 40...60 km laiusel ribal 1000 km pikkusel rannikul Oranje jõest lõunas kuni Kunene jõeni põhjas. Sellel alal esineb ta ainult rivier'ide kallastel ja luidete äärtel, kus nende juured ulatuvad põhjaveeni. Ta ääristab Walvis Bay luiteid tihedate hekkidena.
Populatsiooni hinnatakse mõnele sajale kuni mõnele tuhandele eksemplarile. Nende arvukus ja viljade suurus on viimastel aastatel kahanenud.
Acanthosicyos horridus on Namibi kõrbe kõige sagedasem taim. Teised taimed saavad seal kasvada tänu temale.
Fossiilide põhjal oletatakse, et liik on eksisteerinud 40 miljonit aastat.
See on lehtedeta okaspõõsas, mis kasvab 0,5...1 m kõrguseks. Ta moodustab läbimatuid tihnikuid, millest igaüks võib katta kuni 1500 m² ja elada üle 100 aasta. Tihnik kogub liiva, moodustades kõrgeid luiteid, kusjuures suurem osa taimest on liiva sees peidus. Tema käsivarrejämedused (kuni 30 cm paksused) lihakad sageli 15 m pikkused (kuni 40 m pikkused) juured ulatuvad põhjaveeni.
Acanthosicyos horridus on kahekojaline taim. Õie läbimõõt on 3 cm ja õied paiknevad üksikult. Nii emas- kui ka isastaimedel on helekollased või rohekad õied. Emasõitele on iseloomulik alumine sigimik õiekarika all.
Põõsas on kaetud paarikaupa asetsevate 2...3 cm pikkuste ogadega. Fotosüntees toimub okstes, õites ja ogades. Viljad on algul rohelised, hiljem oranžikaskollased, melonikujulised, ogadega kaetud. Nad sisaldavad palju vett ning kasvavad jaanalinnumunasuurusteks (läbimõõt umbes 15 cm) ja kaaluvad umbes 1 kg. Viljas on umbes 250 seemet. Beežid seemned maitsevad pähklitaoliselt ning on õlirikkad (umbes 55%) ja valgurikkad (umbes 30%).
Vilju söövad paljud kõrbeloomad, sealhulgas kaelkirjak, orüks, ninasarvik, šaakal, hüään ja mitmesugused mardikad. Seemneid levitavad peamiselt elevandid, samuti okassead, sest neil jäävad seemned suurelt jaolt seedimata. Väiksemad närilised, kes vajavad palju energiat, näiteks Gerbillurus paeba, söövad aga peamiselt toitainerikkaid seemneid.
Viljaliha ja seemned (inglise keeles butterpits) on olnud namadele (hotentottidele) ja damaradele toiduks. Kohalikud nimetavad selle vilja !Nara.
Seemneid säilitatakse kuivatamise teel.
Namiibias kasutatakse taime ka maovalude vastu, haavade paranemise kiirendamiseks ja kaitseks päikese eest.
Acanthosicyos horridus ehk Acanthosicyos horrida on taimeliik perekonnast Acanthosicyos.
Taim on endeemne Namibi kõrbele. Ta kasvab 40...60 km laiusel ribal 1000 km pikkusel rannikul Oranje jõest lõunas kuni Kunene jõeni põhjas. Sellel alal esineb ta ainult rivier'ide kallastel ja luidete äärtel, kus nende juured ulatuvad põhjaveeni. Ta ääristab Walvis Bay luiteid tihedate hekkidena.
Populatsiooni hinnatakse mõnele sajale kuni mõnele tuhandele eksemplarile. Nende arvukus ja viljade suurus on viimastel aastatel kahanenud.
Acanthosicyos horridus on Namibi kõrbe kõige sagedasem taim. Teised taimed saavad seal kasvada tänu temale.
Fossiilide põhjal oletatakse, et liik on eksisteerinud 40 miljonit aastat.
See on lehtedeta okaspõõsas, mis kasvab 0,5...1 m kõrguseks. Ta moodustab läbimatuid tihnikuid, millest igaüks võib katta kuni 1500 m² ja elada üle 100 aasta. Tihnik kogub liiva, moodustades kõrgeid luiteid, kusjuures suurem osa taimest on liiva sees peidus. Tema käsivarrejämedused (kuni 30 cm paksused) lihakad sageli 15 m pikkused (kuni 40 m pikkused) juured ulatuvad põhjaveeni.
Acanthosicyos horridus on kahekojaline taim. Õie läbimõõt on 3 cm ja õied paiknevad üksikult. Nii emas- kui ka isastaimedel on helekollased või rohekad õied. Emasõitele on iseloomulik alumine sigimik õiekarika all.
Põõsas on kaetud paarikaupa asetsevate 2...3 cm pikkuste ogadega. Fotosüntees toimub okstes, õites ja ogades. Viljad on algul rohelised, hiljem oranžikaskollased, melonikujulised, ogadega kaetud. Nad sisaldavad palju vett ning kasvavad jaanalinnumunasuurusteks (läbimõõt umbes 15 cm) ja kaaluvad umbes 1 kg. Viljas on umbes 250 seemet. Beežid seemned maitsevad pähklitaoliselt ning on õlirikkad (umbes 55%) ja valgurikkad (umbes 30%).
Vilju söövad paljud kõrbeloomad, sealhulgas kaelkirjak, orüks, ninasarvik, šaakal, hüään ja mitmesugused mardikad. Seemneid levitavad peamiselt elevandid, samuti okassead, sest neil jäävad seemned suurelt jaolt seedimata. Väiksemad närilised, kes vajavad palju energiat, näiteks Gerbillurus paeba, söövad aga peamiselt toitainerikkaid seemneid.
Acanthosicyos horridus est une espèce de melon sauvage qui pousse dans des régions désertiques de Namibie. Il est aussi connu sous le nom de !nara (prononcer /[ᵑǃara/).
La plante se présente sous forme de buisson plus ou moins dense. Seules les jeunes tiges présentent des feuilles, les plus âgées en sont dépourvues. Un pied de !nara peut vivre 100 ans et couvrir jusqu'à 1 500 m2. Sa racine pivotante va chercher l'eau dans la nappe phréatique. Si le !nara est recouvert par du sable apporté par les vents, il est capable de se dégager et de poursuivre sa croissance[1].
Le fruit comestible pèse environ 900 g[2].
Les fruits du !nara sont récoltés par les populations locales et notamment les Topnaar, de février à avril et août à septembre[3].
Un insecte de genre cigale, Diadematus acanthoproctus se nourrit de la plante, en se déplaçant la nuit entre les différents buissons [4].
Chez les Topnaars, chaque famille de la basse vallée du Kuiseb à proximité de Walvis Bay possède un certain nombre de sujets qui sont considérés comme propriété privée, ce qui n'est pas le cas de la terre où ils poussent. Une famille n'a le droit de récolter que les plantes qui lui appartiennent.
Les besoins écologiques très particuliers de la plante ne permettent pas de la cultiver, mais des recherches en ce sens sont en cours en Namibie. Des scientifiques collaborent avec les Topnaars pour développer de façon durable les populations existantes de !nara.
Les fruits sont également consommés par les hyènes et les chacals[1].
Certaines populations tirent une sorte de bière à partir du fruit[1]. D'autres utilisent les racines pour élaborer des médicaments[1]. Les nombreuses graines du fruit peuvent être consommées sèches (un peu comme des noix). On peut aussi en tirer de l'huile[1].
Acanthosicyos horridus est une espèce de melon sauvage qui pousse dans des régions désertiques de Namibie. Il est aussi connu sous le nom de !nara (prononcer /[ᵑǃara/).
Acanthosicyos horridus Welw. ex Hook.f., 1867 è una pianta perenne dioica della famiglia delle Cucurbitaceae, l'unica di questa famiglia ad essersi adattata a vivere nell'estremo clima arido del deserto del Namib, originaria di Angola, Namibia e Sudafrica[1]. È l'unica specie appartenente al genere Acanthosicyos Welw. ex Benth. & Hook.f.[2]
La pianta Xerofita mostra un portamento cespuglioso volubile ricoprente il suolo, si è adattata con successo a sopportare lunghi periodi senza pioggia, ed a sfruttare le nebbie notturne, sopravvive in un clima estremamente arido e desertico. La pianta non è succulenta, ma mostra netti adattamenti di tipo xerofitico: le foglie sono ridotte a spine che respingono gli assalitori erbivori, la fotosintesi è ottenuta dal fusto, dalle spine ed anche dai sepali ed esterno dei petali dei fiori maschili e femminili, che sono verdi. La pianta è associato alla micorriza VA[3] al fine di massimizzare il recupero di sostanze nutritive sparse nel suolo desertico[4].
A. horridus è una pianta, intorno al quale si è sviluppato un micro-ecosistema molto particolare, altamente specializzato, che associa insetti come cimici (Heteroptera) e coleotteri (Tenebrionidae)[5], oltre a piccoli mammiferi e rettili[6] che utilizzano la pianta come riparo, difesa o fonte di nutrienti.
La fioritura delle piante maschili (in funzione anche fotosintetica) dura tutto l'anno, quella femminile è invernale. I frutti sono commestibili e molto nutrienti, sia la polpa che i semi (dai quali è tratto un olio molto pregiato, ad uso alimentare e cosmetico), e sono fonte importante di cibo per i nativi Khoisan. La coltivazione a modesto uso commerciale è stata estesa nel Sud Est del Sudafrica.
La pianta A. horridus, chiamata dalla popolazione Nama !nara (! è il simbolo di un particolare suono nel linguaggio nama), è una specie endemica del deserto del Namib.
Il Namib è considerato il più antico deserto del mondo con più di 80 milioni di anni di ininterrotto clima da semiarido a "iper-arido"[7] e precipitazioni medie al di sotto dei 100 millimetri all'anno.
In questo clima estremo, una singola pianta di A. horridus può vivere per più di cento anni, arrivando a ricoprire a cuscino un'area di 300 metri quadrati (alcuni esemplari sono però ramificati al suolo su una area di oltre 1000 metri quadrati). I ritrovamenti fossili indicano che A. horridus è presente da 40 milioni di anni, sempre negli stessi luoghi che evidentemente sono rimasti sostanzialmente invariati nel tempo.[8]
La sua distribuzione è limitata alla stretta striscia di sabbie costiere del deserto del Namib, di circa 40–60 km di larghezza, che si estende da alcuni punti sud del fiume Orange, nel Sudafrica, e prosegue lungo i 1.000 chilometri della costa della Namibia per arrivare fino a nord del Cunene in Angola, per una superficie totale di circa 60.000 km².
La distribuzione dei !nara all'interno di questa zona è limitata alle rive dei fiumi effimeri e alle aree sabbiose ma prive di dune mobili, dove la presenza di umidità superficiale è sufficiente, o dove le falde acquifere profonde possono essere raggiunte dalla pianta grazie al suo sistema radicale esteso: alcune radici misurano fino a 40 centimetri di diametro e crescono per 30 metri in profondità, raggiungendo le acque sotterranee.[9]
La popolazione in natura di A. horridus è stimata tra le alcune centinaia a poche migliaia di esemplari. Negli ultimi anni, si è registrata una costante diminuzione sia nel numero che nelle dimensioni dei suoi frutti.[10]
Il più vicino parente di questa pianta è il solo altro membro del genere Acanthosicyos, Acanthosicyos naudinianus.
Piante di Acanthosicyos horridus su una duna.
Il frutto appena raccolto.
Una pianta su una duna.
Frutto di Acanthosicyos horridus a Sossusvlei in Namibia
Acanthosicyos horridus Welw. ex Hook.f., 1867 è una pianta perenne dioica della famiglia delle Cucurbitaceae, l'unica di questa famiglia ad essersi adattata a vivere nell'estremo clima arido del deserto del Namib, originaria di Angola, Namibia e Sudafrica. È l'unica specie appartenente al genere Acanthosicyos Welw. ex Benth. & Hook.f.
Nara (znanstveno ime Acanthosicyos horridus) je vrsta bučevk, endemna v Namibiji.
Raste v suhih puščavskih razmerah, zato ima zelo globoke korenine; pravih listov nima, pač pa v trne preobražena stebla. To zmanjša izgubo vode zaradi izhlapevanja ter objedanje živali. Vrsta je dvodomna: moške rastline cvetijo vse leto, ženski pa obrodijo le enkrat na leto. Plod je okrogel in trnat, s premerom do 15 centimetrov.
Medtem ko se z moškimi cvetovi hrani neka vrsta puščavskih hroščev, buče jedo tudi kobilice, šakali, puščavske veverice in Namibijci.[1]
Nara (znanstveno ime Acanthosicyos horridus) je vrsta bučevk, endemna v Namibiji.
Raste v suhih puščavskih razmerah, zato ima zelo globoke korenine; pravih listov nima, pač pa v trne preobražena stebla. To zmanjša izgubo vode zaradi izhlapevanja ter objedanje živali. Vrsta je dvodomna: moške rastline cvetijo vse leto, ženski pa obrodijo le enkrat na leto. Plod je okrogel in trnat, s premerom do 15 centimetrov.
Medtem ko se z moškimi cvetovi hrani neka vrsta puščavskih hroščev, buče jedo tudi kobilice, šakali, puščavske veverice in Namibijci.
Ця стаття про рослину. Інші значення див. Нара (значення)
Нара — дводомна рослина. Як чоловічі, так і жіночі екземпляри цвітуть світло-жовтими чи зеленуватими квітами; жіночі квіти відрізняються потовщенням зав'язі, яке розташоване в нижній частині квітки під пелюстками.
Плоди сягають розміру страусиного яйця і важать до 1 кг. Вони містять велику кількість води, а насіння багате на жири (близько 55 %) і білки (30 %). Плодами нара харчується велика кількість пустельних тварин — жирафи, антилопи орикс, носороги, шакали, гієни, а також різноманіття жуків. Розповсюдженню насіння нари сприяють в основному слони та дикобрази, тому що вони, як правило, не пережовують насіння, яке згодом виходить разом з послідом непошкодженим. Дрібні гризуни з великою потребою в енергії, навпроти, дуже люблять багате на жири насіння нари і з'їдають його повністю, таким чином завдаючи рослині шкоду.
Як плоди, так і насіння нари їстівне і для людини; термін зберігання насіння можна збільшити шляхом висушування. Нара використовується в Намібії як лікарська рослина: проти шлункового болю, для прискорення загоювання поранень, а також як природний захисний засіб проти сонячного проміння.
Ця стаття про рослину. Інші значення див. Нара (значення)
Нара — дводомна рослина. Як чоловічі, так і жіночі екземпляри цвітуть світло-жовтими чи зеленуватими квітами; жіночі квіти відрізняються потовщенням зав'язі, яке розташоване в нижній частині квітки під пелюстками.
Плоди сягають розміру страусиного яйця і важать до 1 кг. Вони містять велику кількість води, а насіння багате на жири (близько 55 %) і білки (30 %). Плодами нара харчується велика кількість пустельних тварин — жирафи, антилопи орикс, носороги, шакали, гієни, а також різноманіття жуків. Розповсюдженню насіння нари сприяють в основному слони та дикобрази, тому що вони, як правило, не пережовують насіння, яке згодом виходить разом з послідом непошкодженим. Дрібні гризуни з великою потребою в енергії, навпроти, дуже люблять багате на жири насіння нари і з'їдають його повністю, таким чином завдаючи рослині шкоду.
Як плоди, так і насіння нари їстівне і для людини; термін зберігання насіння можна збільшити шляхом висушування. Нара використовується в Намібії як лікарська рослина: проти шлункового болю, для прискорення загоювання поранень, а також як природний захисний засіб проти сонячного проміння.
Acanthosicyos horridus là một loài thực vật có hoa trong họ Cucurbitaceae. Loài này được Welw. ex Hook.f. mô tả khoa học đầu tiên năm 1867.[1]
Acanthosicyos horridus là một loài thực vật có hoa trong họ Cucurbitaceae. Loài này được Welw. ex Hook.f. mô tả khoa học đầu tiên năm 1867.
Acanthosicyos horridus
Welw. ex Hook.f.
Акантосициос ощетиненный (лат. Acanthosicyos horridus) — один из двух видов рода Акантосициос. Также известен как нара.[2]
Вид является эндемиком пустыни Намиб, произрастает на песчаных дюнах в узкой прибрежной полосе в Намибии и южной Анголе.[3][4]
Нара — невысокое безлистное растение высотой до 1,5 м, типичный ксерофит. Корень деревянистый, длиной до 10-12 м, хорошо запасает воду. Плод — тыквина с кисло-сладкой мякотью, диаметр может достигать 25 см. Чашелистники твёрдые, цветки мелкие, с бледно-жёлтыми кожистыми лепестками.[5] Стебель покрыт мелкими волосками и острыми колючками, торчащими во все стороны.[6]
Сочные плоды поедаются местными шакалами и гиенами для утоления жажды. Семена практически не перевариваются в желудках животных, что способствует распространению акантосициоса вместе с испражнениями. Также растение служит источником пищи местного ночного кузнечика Acanthoproctus diadematus.[7]
Местные жители употребляют плоды для утоления голода и жажды.[5]
|coauthors= (справка) 
Это заготовка статьи по ботанике. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Акантосициос ощетиненный (лат. Acanthosicyos horridus) — один из двух видов рода Акантосициос. Также известен как нара.
