Els osmèrids (Osmeridae) són la família de peixos marins i d'aigua dolça de l'ordre Osmeriformes, distribuïts per aigües fredes de l'hemisferi nord en els oceans Atlàntic i Pacífic, així com per cursos fluvials que donen a aquests.
Existeixen 16 espècies, agrupades en els 6 gèneres següents:
Els osmèrids (Osmeridae) són la família de peixos marins i d'aigua dolça de l'ordre Osmeriformes, distribuïts per aigües fredes de l'hemisferi nord en els oceans Atlàntic i Pacífic, així com per cursos fluvials que donen a aquests.
Die Stinte (Osmeridae (Gr.: osme = schlechter Geruch)) sind eine Familie der Knochenfische (Osteichthyes). Wie viele ihrer Verwandten (z. B. auch die Lachsfische) besitzen sie eine auffällige Fettflosse. Die bekannteste Art, der Europäische Stint (Osmerus eperlanus), lebt von der Biskaya bis in die Ostsee und wird bis 30 Zentimeter lang, er ist ein wichtiger Speisefisch. Viele Arten der Stinte verbreiten nach dem Fang einen charakteristischen Geruch nach Gurken.
Stinte werden 6 bis 70 cm lang, die meisten Arten bleiben unter 20 cm. Ihr Körper ist langgestreckt, die Farbe in den meisten Fällen silbrig. Ihr Gaumenbein ist hantelförmig, im oberen Rand des Kiemendeckels befindet sich eine Einbuchtung. Eine Seitenlinie ist vorhanden, normalerweise aber unvollständig.
Flossenformel: Dorsale 7–14, Anale 11–17 (bis zu 23 bei Mallotus), Ventrale 8 (ein weiterer kurzer bei Mallotus).
Die gegabelte Schwanzflosse wird von 19 Hauptflossenstrahlen gestützt, von denen 17 verzweigt sind. Die Anzahl der Branchiostegalstrahlen liegt bei 6 bis 10, die der Pylorusschläuche bei 0 bis 11, die der Wirbel bei 51 bis 78.
Die meisten Stinte leben als Küstenfische der Meere auf der Nordhalbkugel, wobei viele Arten auch Süßwasserpopulationen ausbilden. Zum Laichen unternehmen die Stinte in großen Schwärmen lange Wanderungen entlang der Küsten oder stromaufwärts in die Flüsse. Nach dem Laichen kommt es vielfach zu einem massenhaften Sterben der Tiere.
Die Salangidae und die Plecoglossidae, die Nelson als Unterfamilien zu den Stinten stellt, sind zusammen die Schwestergruppe der Stinte.
Verwandtschaftsverhältnisse innerhalb der Osmeridae nach Ilves et al. 2010[1]
Hypomesus
Mallotus
Osmerus
Thaleichthys
Allosmerus
Spirinchus
Die Stinte werden bisher, wie im Folgenden dargestellt, in zwei Unterfamilien mit sechs Gattungen und 14 Arten unterteilt. Aktuelle phylogenetische Untersuchungen scheinen jedoch die gesonderte Stellung der Gattung Hypomesus nicht zu bestätigen.[2]
Die Stinte (Osmeridae (Gr.: osme = schlechter Geruch)) sind eine Familie der Knochenfische (Osteichthyes). Wie viele ihrer Verwandten (z. B. auch die Lachsfische) besitzen sie eine auffällige Fettflosse. Die bekannteste Art, der Europäische Stint (Osmerus eperlanus), lebt von der Biskaya bis in die Ostsee und wird bis 30 Zentimeter lang, er ist ein wichtiger Speisefisch. Viele Arten der Stinte verbreiten nach dem Fang einen charakteristischen Geruch nach Gurken.
Smelts are a family of small fish, the Osmeridae, found in the North Atlantic and North Pacific oceans, as well as rivers, streams and lakes in Europe, North America and Northeast Asia. They are also known as freshwater smelts or typical smelts to distinguish them from the related Argentinidae (herring smelts or argentines), Bathylagidae (deep-sea smelts), and Retropinnidae (Australian and New Zealand smelts).
Some smelt species are common in the North American Great Lakes, and in the lakes and seas of the northern part of Europe, where they run in large schools along the saltwater coastline during spring migration to their spawning streams. In some western parts of the United States, smelt populations have greatly declined in recent decades, leading to their protection under the Endangered Species Act. The Delta smelt (Hypomesus transpacificus) found in the Sacramento Delta of California, and the eulachon (Thaleichthys pacificus) found in the Northeast Pacific and adjacent rivers, are both protected from harvest.
Some species of smelts are among the few fish that sportsmen have been allowed to net, using hand-held dip nets, either along the coastline or in streams. Some sportsmen also ice fish for smelt. They are often fried and eaten whole.
In size, smelts usually grow to about 20 centimetres (8 inches) long, although some species can reach 70 cm (28 in).[1] Smelts are a food source for many fish, including salmon, striped bass, and lake trout.
Like salmon, many species are anadromous, living most of their lives in the sea, but traveling into fresh water to breed. However, a few exceptions, such as the surf smelt, spend their entire lives at sea.[2]
Family Osmeridae OsmeridaeSalangidae, Plecoglossus
Hypomesus
Mallotus
Osmerus
Thaleichthys
Allosmerus
Spirinchus
Cladogram of the family Osmeridae. Salangidae and Plecoglossus might be sister clades to the osmerid genera.[3]
In the Canadian provinces and U.S. states around the Great Lakes, "smelt dipping" is a common group sport in the early spring and when stream waters reach around 4 °C (39 °F). Fish are spotted using a flashlight or headlamp and scooped out of the water using a dip net made of nylon or metal mesh. The smelt are cleaned by removing the head and the entrails. Fins, scales, and bones of all but the largest of smelts are cooked without removal.[4]
On the Maine coast, smelts were also a sign of spring, with the run of these small fish up tiny tidal estuaries. Many of these streams were narrow enough for a person to straddle and get a good catch of smelts by dipping a bucket.[4]
Smelts are an important winter catch in the saltwater mouths of rivers in New England and the Maritime Provinces of Canada. Fishermen would historically go to customary locations over the ice using horses and sleighs. Smelt taken out of the cold saltwater were preferred to those taken in warm water. The fish did not command a high price on the market, but provided a source of supplemental income due to their abundance. The smelts were "flash frozen" simply by leaving them on the ice and then sold to fish buyers who came down the rivers.
In the present day, smelts are fished both commercially using nets at sea, and for recreation by hand-netting them or spearing or angling them through holes in river ice. They are often the target fish of small 'fishing shack' villages that spring up along frozen rivers. Typical ways of preparing them to include pan-frying in flour and butter, or deep-frying in batter, and they are sometimes cooked directly out of the water over small stoves in the shacks.
Indigenous peoples in Canada native to the Great Lakes regions (Lake Huron, Lake Ontario, and Lake Superior), as well as nearby Lake Erie (which still is well known for its smelts today), were both familiar and partially dependent upon smelts as a dietary source of protein and omega fats that didn't require a large effort or hunting party to obtain. Smelts are one of the best choices of freshwater and saltwater fish to eat, as one of the types of edible fish with the lowest amount of mercury.[5]
Smelts can be found in the Atlantic and Pacific oceans, as well as some freshwater lakes across Canada; hence, smelts were eaten by many different native peoples who had access to them. One popular way First Nations of the Pacific coast made dried smelts more appealing was to serve it with oil.[5] Eulachon, a type of smelt, contains so much oil during spawning that, once dried, it can literally be burned like a candle; hence its common nickname of the "candlefish".[5]
Today, there are numerous recipes and methods of preparing and cooking smelts. A popular First Nations recipe involving the removal of all the fishes' bones, canola or peanut oil for frying, along with a breaded-like coating that's mixed with lemon juice and grated parmesan cheese (with a few other basic ingredients) to coat the smelts just prior to frying them.[5]
Smelt is popular in Japan, as the species Sprinchus lanceolatus, and is generally served grilled, called shishamo, especially when full of eggs.
Smelt roe, specifically from capelin, called masago in Japanese, is yellow to orange in color and is often used in sushi.
Smelt is also served in dim sum restaurants, deep fried with the heads and tails attached, identified as duō chūn yú (多春魚) or duō luǎn yú (多卵魚), which loosely translates as "fish with many eggs".[6]
Smelt is one of the prime fish species eaten in Tamil Nadu as Nethili fry, Nethili karuvadu (dried fish), coastal Karnataka, especially in Mangalore and Udupi regions, usually fried with heads and tailed removed or in curries. They are called 'Bolingei' (ಬೊಳಂಜೆ) in Kannada and Tulu and 'MotiyaLe' in Konkani.
In the city of Inje, South Korea (Gangwon Province), an Ice Fishing Festival is held annually from January 30 to February 2 on Soyang Lake, coinciding with the smelt's yearly run into fresh water to spawn. They are locally known as bing-eo (빙어) and typically eaten alive or deep-fried.[7]
In Finland, the province of Paltamo has yearly Norssikarnevaali festivals in the middle of May.
For some Italians, especially from the region of Calabria, fried smelts are a traditional part of the Christmas Eve dinner consisting of multiple courses of fish.
In 1956, the Chamber of Commerce in Kelso, Washington, declared Kelso, located on the Cowlitz River, as the "Smelt Capital of the World". They erected billboards proclaiming this, and held festivals for the annual smelt runs until the runs dried up.[5]
The village of Lewiston, New York, on the lower portion of the Niagara River, celebrates an annual two-day smelt festival the first weekend in May.[8][9] During the festival, approximately 160 kilograms (350 pounds) of smelt are battered and fried at the Lewiston Waterfront.[10] The smelt samples are free during the festival and donations are welcome, as they help support programs supported by the Niagara River Anglers. The festival has a motto, which is a play on words: "Lewiston never smelt so good."[11]
Lithuania celebrates an annual weekend smelt festival in Palanga "Palangos Stinta" early every January.
The American Legion Post 82, in Port Washington, Wisconsin, has been hosting its annual Smelt Fry since 1951. Located on the Western shore of Lake Michigan, 35 miles North of Milwaukee, Port Washington has a long history as a fishing community with commercial and sports ventures. The Legion's Smelt Fry happens every year in mid to late April. In mid-July, the quaint town hosts their Fish Day event, billed as "The world's largest, one-day, outdoor fish fry!"
At the time of the smelt's spring run in the Neva River at the head of the Gulf of Finland on the Baltic Sea in Saint Petersburg, a Smelt Festival (Prazdnik koryushki) is celebrated.
The Magic Smelt Puppet Troupe of Duluth, Minnesota has held an annual "Run, Smelt, Run!" puppet-based second line parade, smelt fry, and dance party since 2012.[12] The troupe occasionally hosts other performances throughout the year.
Smelts are a family of small fish, the Osmeridae, found in the North Atlantic and North Pacific oceans, as well as rivers, streams and lakes in Europe, North America and Northeast Asia. They are also known as freshwater smelts or typical smelts to distinguish them from the related Argentinidae (herring smelts or argentines), Bathylagidae (deep-sea smelts), and Retropinnidae (Australian and New Zealand smelts).
Some smelt species are common in the North American Great Lakes, and in the lakes and seas of the northern part of Europe, where they run in large schools along the saltwater coastline during spring migration to their spawning streams. In some western parts of the United States, smelt populations have greatly declined in recent decades, leading to their protection under the Endangered Species Act. The Delta smelt (Hypomesus transpacificus) found in the Sacramento Delta of California, and the eulachon (Thaleichthys pacificus) found in the Northeast Pacific and adjacent rivers, are both protected from harvest.
Some species of smelts are among the few fish that sportsmen have been allowed to net, using hand-held dip nets, either along the coastline or in streams. Some sportsmen also ice fish for smelt. They are often fried and eaten whole.
Eperlanoj – pli precize nesalakvaj eperlanoj aŭ tipaj eperlanoj por distingi ilin el la rilataj Argentinedoj, Batilagedoj kaj Retropinnedoj – estas familio de malgrandaj fiŝoj, nome Osmeredoj (el Osmeridae), troviĝantaj en oceanoj Atlantiko kaj Pacifiko. Ili estas komunaj en la Grandaj Lagoj de Nordameriko, kaj en lagoj kaj maroj de la nordaj partoj de Eŭropo, kaj naĝomovas laŭ grandaj fiŝaroj laŭlonge de la marbordo dum ties printempa migrado al siaj ovodemetaj riveretoj. La Delta eperlano, Hypomesus transpacificus troviĝas en la Sakramento Delta de Kalifornio, kaj estas endanĝerita specio.
Ĝi estas unu el malmultaj fiŝoj kiujn sportaj fiŝkaptistoj rajtas retumi, uzante manretojn, ĉu ĉe la marbordo aŭ ĉe la riveretoj. Kelkaj sportaj fiŝkaptistoj ankaŭ glacikaptas eperlanojn. La kaptitaj osmeredoj estas ofte frititaj kaj manĝitaj tutaj.
Eperlanoj – pli precize nesalakvaj eperlanoj aŭ tipaj eperlanoj por distingi ilin el la rilataj Argentinedoj, Batilagedoj kaj Retropinnedoj – estas familio de malgrandaj fiŝoj, nome Osmeredoj (el Osmeridae), troviĝantaj en oceanoj Atlantiko kaj Pacifiko. Ili estas komunaj en la Grandaj Lagoj de Nordameriko, kaj en lagoj kaj maroj de la nordaj partoj de Eŭropo, kaj naĝomovas laŭ grandaj fiŝaroj laŭlonge de la marbordo dum ties printempa migrado al siaj ovodemetaj riveretoj. La Delta eperlano, Hypomesus transpacificus troviĝas en la Sakramento Delta de Kalifornio, kaj estas endanĝerita specio.
Ĝi estas unu el malmultaj fiŝoj kiujn sportaj fiŝkaptistoj rajtas retumi, uzante manretojn, ĉu ĉe la marbordo aŭ ĉe la riveretoj. Kelkaj sportaj fiŝkaptistoj ankaŭ glacikaptas eperlanojn. La kaptitaj osmeredoj estas ofte frititaj kaj manĝitaj tutaj.
Los eperlanos o capellanes son la familia Osmeridae, peces marinos y de agua dulce del orden Osmeriformes, distribuidos por aguas frías del hemisferio norte en los océanos Atlántico y Pacífico, así como por cursos fluviales que dan a estos.[1] Su nombre procede del griego osme , que significa mal olor.[2]
Son peces anádromos, que viven en la costa y remontan las aguas de los ríos, de color plateado y con unos 40 cm de longitud máxima, aunque la mayoría de las especies miden menos de 20 cm de longitud.[1]
Existen 16 especies, agrupadas en los 6 géneros siguientes:[3]
Los eperlanos o capellanes son la familia Osmeridae, peces marinos y de agua dulce del orden Osmeriformes, distribuidos por aguas frías del hemisferio norte en los océanos Atlántico y Pacífico, así como por cursos fluviales que dan a estos. Su nombre procede del griego osme , que significa mal olor.
Son peces anádromos, que viven en la costa y remontan las aguas de los ríos, de color plateado y con unos 40 cm de longitud máxima, aunque la mayoría de las especies miden menos de 20 cm de longitud.
Osmerido (Osmeridae) Osmeriformesen ordenako izen bereko familiako arrainez esaten da. Neurriz txikiak eta egituraz luzaranak izaten dira. Ezkata galkorrez estalia dute gorputza. Bizkar hegal txiki gantzatsu bat dute uzki-hegalaren parean. Ipar Ameriketako ekialdeko itsasertzetan eta Artikoko itsasoetan bizi dira, batez ere.[1]
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Osmerido (Osmeridae) Osmeriformesen ordenako izen bereko familiako arrainez esaten da. Neurriz txikiak eta egituraz luzaranak izaten dira. Ezkata galkorrez estalia dute gorputza. Bizkar hegal txiki gantzatsu bat dute uzki-hegalaren parean. Ipar Ameriketako ekialdeko itsasertzetan eta Artikoko itsasoetan bizi dira, batez ere.
Kuoreet (Osmeridae) on kuorekalojen lahkoon kuuluva rasvaevällisten kalojen heimo, jonka lajeja esiintyy pohjoisen pallonpuoliskon merissä ja sisävesissä.[1] Tieteellinen nimi on johdettu kreikankielen sanasta osme, joka tarkoittaa ’pahanhajuista’.[1]
Suurin osa kuoreista on anadromisia eli ne elävät meressä mutta muuttavat rannikoille ja jokiin kutemaan. Muutama lajeista elää koko elämänsä makeassa vedessä.[1][2] Useimmat kuoreet ovat alle 20 senttimetrin pituisia, mutta kookkaimmat lajit voivat kasvaa 40 senttimetrin mittaisiksi. Väritykseltään ne ovat hopeanhohtoisia.[1]
Kuoreet jakautuvat kuuteen sukuun, joihin kuuluu yhteensä 13 lajia:[3]
Kuoreet (Osmeridae) on kuorekalojen lahkoon kuuluva rasvaevällisten kalojen heimo, jonka lajeja esiintyy pohjoisen pallonpuoliskon merissä ja sisävesissä. Tieteellinen nimi on johdettu kreikankielen sanasta osme, joka tarkoittaa ’pahanhajuista’.
Suurin osa kuoreista on anadromisia eli ne elävät meressä mutta muuttavat rannikoille ja jokiin kutemaan. Muutama lajeista elää koko elämänsä makeassa vedessä. Useimmat kuoreet ovat alle 20 senttimetrin pituisia, mutta kookkaimmat lajit voivat kasvaa 40 senttimetrin mittaisiksi. Väritykseltään ne ovat hopeanhohtoisia.
Les Osmeridae sont une famille de poissons téléostéens (Teleostei) comprenant les éperlans.
Selon Catalogue of Life (20 février 2014)[2], FishBase (20 février 2014)[3] & World Register of Marine Species (20 février 2014)[4] :
Selon ITIS (20 février 2014)[5] :
Selon NCBI (20 février 2014)[6] :
Les Osmeridae sont une famille de poissons téléostéens (Teleostei) comprenant les éperlans.
Iasc le colainn chaol a mhaireann sa bhfarraige is uisce úr, de chlann atá dúchasach don leathsféar thuaidh. Déanann sé imirce chuig uisce úr le pórú. Suas le 30 cm ar fhad. Faightear é sa bhfarraige cois cladaigh, agus aibhneacha ón Iorua go Bá na Bioscáine.
Is síol ainmhí é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
A dos osméridos (Osmeridae) é unha familia de peixes teleósteos da orde dos osmeriformes,[1][2]
Son peixes mariños e dulciacuícolas que se distribúen polas augas frías do hemisferio norte, nos océanos Atlántico e Pacífico, así como nalgúns cursos fluviais que desembocan neles.
As principais características destes peixes son:[3][4]
A familia foi descrita en 1913 polo ictiólogo inglés Charles Tate Regan.[1]
O nome científico da familia está formado, como é a norma, sobre a base da raíz do nome do seu xénero tipo, Osmerus, coa adición do sufixo ´-idae, propia dos nomes das familias de animais, e tomada do latín clásico ´-idae, plural de ´-ides, sufixo patronímico masculino derivado do grego antigo -ιδαι -idai, plural de -ιδης -idēs, "de aspecto de", "semellante a", derivado de εἴδος eídos, "aspecto", "aparencia", "forma".
En canto Osmerus, deriva do grego antigo ὀσμή osmḗ, "olor", "cheiro", "fragrancia", en referencia ao aroma característico da carne dos peixes deste xénero.[5][6][7]
Segundo o WoRMS, a familia comprende dezaseis especies reparitidas en seis xéneros:[1]
Cladograma da familia dos osméridos
A familia dos Salangidae e o xénero Plecoglossus poderían ser clados irmáns dos xéneros dos osméridos.[13]
OsmeridaeSalangidae, Plecoglossus
Hypomesus
Mallotus
Osmerus
Thaleichthys
Allosmerus
Spirinchus
A dos osméridos (Osmeridae) é unha familia de peixes teleósteos da orde dos osmeriformes,
Son peixes mariños e dulciacuícolas que se distribúen polas augas frías do hemisferio norte, nos océanos Atlántico e Pacífico, así como nalgúns cursos fluviais que desembocan neles.
Gli Osmeridi (Osmeridae) sono una famiglia di pesci dell'ordine degli Osmeriformi.
L'osmeride europeo (Osmerus eperlanus), detto anche sperlano, può misurare fino a 20 cm di lunghezza, è sottile, ha il capo aguzzo e il corpo argenteo, però verde oliva sul dorso con una lieve sfumatura verde-azzurra sulle pinne. Ha larghe mascelle, con la mandibola sporgente rispetto alla mascella e la bocca armata di numerosi denti: più sviluppati sulla mandibola, conici sul palato e con tutta una serie di grossi denti, simili a canini, sulla lingua. Dietro la pinna dorsale, ha una piccola pinna adiposa, localizzata un poco più anteriormente della pinna caudale omocerca.
L'osmeride europeo è diffuso dalla Senna al Baltico; una specie affine (Osmerus mordax), invece, vive al largo della costa atlantica dell'America settentrionale, dal Golfo San Lorenzo alla Virginia. Il pesce candela (Thaleichthys pacificus), altra specie di osmeride che raggiunge i 30 cm di lunghezza, vive sulle coste del Pacifico, dall'Alaska al Canada, e l'osmeride surf (Hypomesus pretiosus) è diffuso dall'Alaska alla California. L'osmeride del Sacramento (Spirinchus thaleichthys), che s'incontra nella zona di San Francisco, è uno degli osmeridi più piccoli; misura, infatti, in media, 5 cm. Le rimanenti dieci specie di osmeridi sono diffuse nel Pacifico settentrionale. Questi pesci non sono presenti nell'emisfero meridionale.
Gli osmeridi vivono in banchi molto numerosi nelle acque costiere e negli estuari, difficilmente se ne incontrano lontano dal litorale. Nelle acque europee, alcuni banchi trascorrono tutta la loro esistenza negli estuari. Spesso s'incontrano i giovani osmeridi anche negli specchi d'acqua fra i limiti delle maree.
In alcune regioni europee gli osmeridi sono completamente circoscritti ad acque dolci, fenomeno questo che si è verificato anche nell'America settentrionale. Inoltre, l'osmeride dell'Atlantico è stato introdotto anche in alcune zone dei Grandi Laghi e si è moltiplicato in misura tale da essere ora oggetto di pesca a fini commerciali. In California s'incontra un osmeride d'acqua dolce che praticamente passa tutta la sua esistenza nel fiume Sacramento; mentre in Giappone, quella stessa specie di osmeride vive nel mare e migra verso i fiumi, solo per deporvi le uova.
I banchi di osmeridi europei adulti si raccolgono intorno ai grandi estuari, ad inverno inoltrato, per accedere ai fiumi all'epoca della riproduzione, che in alcune zone inizia a marzo ed in altre un po' più tardi. L'epoca in cui migrano per ovodeporre coincide anche con l'epoca in cui vengono catturati per fini commerciali. In tale periodo, i maschi presentano dei piccoli tubercoli sulle squame. Gli osmeridi, dopo l'ovideposizione, tornano nel mare, mentre i piccoli che nascono dalle uova rimangono negli estuari fino alla fine dell'estate. Questi pesci hanno uno sviluppo che non si discosta dalla norma, sebbene le uova presentino delle particolarità: sono infatti di color giallo chiaro, del diametro di circa 1 mm e si depositano sul fondo. Sono provviste di un duplice rivestimento tecale e, quando affondano, lo strato esterno si rompe in parte, mentre la parte libera si ripiega. La superficie interna è vischiosa e si fissa alle pietre e ad altri oggetti duri, fungendo da ancora per le uova stesse, le quali si schiudono da 8 a 27 giorni più tardi, a seconda della temperatura dell'acqua. Ogni larva, appena uscita dall'uovo, è lunga 6 mm circa, ma arriva a misurare circa 7,5 cm al termine del primo anno di vita.
Come si potrebbe desumere dalla fila di denti di cui sono provvisti, gli osmeridi hanno abitudini predatorie: i giovani si cibano prevalentemente di minuscoli crostacei (copepodi) e di larve di pesci, oltre a divorare anche piccoli vermi. Ben presto imparano anche a catturare le piccole aringhe ed i piccoli di altri pesci come merlani e ghiozzi, oltre ad un'ampia gamma di crostacei, dai copepodi ai gamberetti.
Dappertutto gli osmeridi hanno un ruolo importante per l'alimentazione dei pesci più grossi che se ne cibano. L'ittiologo Earl S. Herald ha descritto efficacemente l'incredibile quantità di osmeridi che vengono catturati, citando il caso dell'osmeride del Sacramento, lungo 7,5 cm, di cui ne sono stati catturati ben 60.000 nelle reti predisposte per gli scampi, in un intervallo di sole tre ore. Nel fiume Columbia, più a nord, vengono catturati ogni anno migliaia e migliaia di osmeridi mentre migrano per deporre le uova.
La carne dell'osmeride europeo è molto saporita nonostante il forte odore di cetriolo che emana, che si fa ancora più acuto se la pelle è stata danneggiata. Anche nell'America settentrionale, in passato, gli indiani catturavano grandi quantità di pesce candela, che hanno una carne molto oleosa. Questi venivano poi fatti essiccare e, legati ad un bastone, potevano essere accesi e usati a mo' di torcia.
Gli Osmeridi (Osmeridae) sono una famiglia di pesci dell'ordine degli Osmeriformi.
Stintinės (lot. Osmeridae, angl. Smelts, vok. Stinte) – žuvų šeima, priklausanti stintžuvių (Osmeriformes) būriui. Nedidelės jūrinės arba ežerinės šiaurinio pusrutulio žuvys. Kūnas žemos ir ilgos verpstės formos. Nugara tamsi, šonai sidabriški arba balkšvi, dažnai permatomi. Nugarinis pelekas trumpas, jame 7-14 spindulių. Stuburio slanksteliai ne visai sukaulėję, per juos eina chorda. Žiotys didelės, gilios. Turi dantis ir plaukiojamąją pūslę. Skrandis maišelio formos. Ikreliai maži, lipnūs.
Paplitusios Šiaurės pusrutulyje. Dauguma gėlavandenės ir praeivės žuvys, jūrinių rūšių nedaug.
Šeimoje 6 gentys, 16 rūšių
Stintinės (lot. Osmeridae, angl. Smelts, vok. Stinte) – žuvų šeima, priklausanti stintžuvių (Osmeriformes) būriui. Nedidelės jūrinės arba ežerinės šiaurinio pusrutulio žuvys. Kūnas žemos ir ilgos verpstės formos. Nugara tamsi, šonai sidabriški arba balkšvi, dažnai permatomi. Nugarinis pelekas trumpas, jame 7-14 spindulių. Stuburio slanksteliai ne visai sukaulėję, per juos eina chorda. Žiotys didelės, gilios. Turi dantis ir plaukiojamąją pūslę. Skrandis maišelio formos. Ikreliai maži, lipnūs.
Paplitusios Šiaurės pusrutulyje. Dauguma gėlavandenės ir praeivės žuvys, jūrinių rūšių nedaug.
Stinta, stintelė (Osmerus eperlanus) Europinė stinta (Osmerus eperlanus eperlanus) Stintenė (Mallotus villosus)Šeimoje 6 gentys, 16 rūšių
Spieringen (Osmeridae) zijn een familie van kleine anadrome en straalvinnige vissen uit de orde van de Spieringachtigen (Osmeriformes). De familie bestaat uit zo'n 16 soorten in zes geslachten.
De vis bereikt doorgaans een lengte van slechts 15 centimeter en is een voedselbron voor zalmen (Salmonidae) en Amerikaanse meerforel. Het is een van de weinige soorten die sportvissers toegestaan is te vangen met netten, zowel langs de kustlijn als in de stromen. Sommige sportvissers ijsvissen ook op de spieringen. Spieringen worden vaak gebakken en geheel gegeten.
De eieren van de spieringen zijn oranje van kleur en worden vaak gebruikt voor het opmaken van sushi.
Ze komen algemeen voor in de Grote Meren in de Verenigde Staten en zwemmen in grote scholen langs de kustlijn gedurende hun voorjaarsmigratie naar hun stromen, waar ze kuit schieten.
Spieringen (Osmeridae) zijn een familie van kleine anadrome en straalvinnige vissen uit de orde van de Spieringachtigen (Osmeriformes). De familie bestaat uit zo'n 16 soorten in zes geslachten.
Multimedia w Wikimedia Commons Stynkowate[2] (Osmeridae) – rodzina niedużych, anadromicznych ryb stynkokształtnych (Osmeriformes). Są poławiane gospodarczo. Najstarsze ślady stynkowatych w zapisie kopalnym znane są z pokładów paleocenu (Speirsaenigma lindoei).
Wody słodkie, słone i słonawe półkuli północnej, w przybrzeżnych wodach Oceanu Spokojnego, Atlantyckiego i Arktycznego. W Polsce występuje stynka (Osmerus eperlanus).
Ciało wrzecionowate, wysmukłe, o srebrzystym ubarwieniu. Płetwa grzbietowa krótka. Linia boczna niepełna. Żołądek w postaci ślepego woreczka[2]. Osiągają przeciętnie mniej niż 20 cm długości, maksymalnie do 40 cm. Duży otwór gębowy z drobnymi zębami. Żywią się skorupiakami i małymi rybami.
Rodzaje zaliczane do tej rodziny[3]:
Allosmerus — Hypomesus — Mallotus — Osmerus — Plecoglossus — Spirinchus — Thaleichthys
Joseph S. Nelson włączył do stynkowatych – w randze plemienia Salangini[4] – ryby klasyfikowane w rodzinie łapszowatych (Salangidae).
Stynkowate są rybami konsumpcyjnymi spożywanymi w stanie świeżym, wędzonym oraz w postaci konserw. Wykorzystuje się je również do produkcji mączki rybnej, z której wytwarzana jest pasza dla zwierząt.
Stynkowate (Osmeridae) – rodzina niedużych, anadromicznych ryb stynkokształtnych (Osmeriformes). Są poławiane gospodarczo. Najstarsze ślady stynkowatych w zapisie kopalnym znane są z pokładów paleocenu (Speirsaenigma lindoei).
Osmeridae é uma família de pequenos peixes da ordem Osmeriformes que habitam os oceanos Atlântico e Pacífico. Algumas espécies são comuns nos Grandes Lagos da América do Norte, e nos lagos e mares do norte da Europa.[1] É conhecido no Brasil como peixe-rei, sendo mais popular na região Sul onde o uso para fins alimentícios é mais comum no litoral.
Osmeridae é uma família de pequenos peixes da ordem Osmeriformes que habitam os oceanos Atlântico e Pacífico. Algumas espécies são comuns nos Grandes Lagos da América do Norte, e nos lagos e mares do norte da Europa. É conhecido no Brasil como peixe-rei, sendo mais popular na região Sul onde o uso para fins alimentícios é mais comum no litoral.
Norsfiskarna (Osmeridae) är en familj benfiskar bestående av 15 arter indelade i sju släkten. De flesta arterna är runt 20 centimeter långa, men upp till 40 centimeter förekommer.
De flesta arterna lever i kustvattnen i haven på norra halvklotet, där även flera arter bildar sötvattenbestånd. De genomför långa vandringar för att leka, antingen längs kusten eller uppströms i floder. Efter leken inträffar ofta en omfattande fiskdöd. Under vandringstiden låter sig dessa åtråvärda matfiskar lätt fångas.
Norsfiskarna (Osmeridae) är en familj benfiskar bestående av 15 arter indelade i sju släkten. De flesta arterna är runt 20 centimeter långa, men upp till 40 centimeter förekommer.
De flesta arterna lever i kustvattnen i haven på norra halvklotet, där även flera arter bildar sötvattenbestånd. De genomför långa vandringar för att leka, antingen längs kusten eller uppströms i floder. Efter leken inträffar ofta en omfattande fiskdöd. Under vandringstiden låter sig dessa åtråvärda matfiskar lätt fångas.
Корюшкові — це невеликі стрункі риби, з темною спинкою й сріблястими боками й черевцем. Спинний плавець короткий, містить 7 — 14 променів, розташований посередині тіла, над черевними плавцями. У хвостовому плавці 19 променів, у черевному — 7-8. На верхньощелепних костях наявні зуби. Шлунок у більшості видів у вигляді сліпого мішка. Є плавальний міхур. Для багатьох корюшок характерний специфічний запах свіжих огірків.
Корюшкові — стайні риби, що живуть у придонних шарах або у товщі води. У молодому віці живляться планктонними ракоподібними, дорослі риби в одних видів (мойва) продовжують живитись планктоном, в інших — переходять на живлення донними ракоподібними, хробаками й дрібною рибою. Ікра в корюшок донна, що приклеюється; розміри ікринок — 0,7-1,1 мм.
Корюшкові широко поширені у північній півкулі. Населяють морські й прісні води басейнів північних частин Атлантичного, Тихого і Північного Льодовитого океанів. Серед корюшкових одні види все життя проводять у морі, інші частину життя проводять у морі або в естуаріях річок, у солонуватій воді, а для розмноження входять у річки, причому деякі з них можуть жити й у прісних водоймах, утворюючи озерні форми.
Родина містить 16 видів у 6 родах:
Osmeridae Jordan, 1923
Ко́рюшковые[1] (лат. Osmeridae) — семейство лучепёрых рыб из отряда корюшкообразных (Osmeriformes). Морские, анадромные и пресноводные виды Северного полушария. Встречаются в бассейнах Северного Ледовитого, Атлантического и Тихого океанов. Важные промысловые рыбы.
Небольшие рыбы, максимальная длина 40 см, обычно не превышает 20 см. Тело удлинённое. Окраска серебристая. Короткий спинной плавник с 7—14 лучами расположен в середине тела. Брюшные плавники с 8 лучами, не имеют аксиллярной пластинки, расположены на уровне спинного плавника. В анальном плавнике 11—23 лучей. Хвостовой плавник выемчатый. У всех видов имеется жировой плавник. Боковая линия неполная. Есть плавательный пузырь. Имеются зубы на челюстях и внутренних костях ротовой полости. Пилорических придатков мало (до 11) или они отсутствуют. Многие виды пахнут свежими огурцами[2][3].
Стайные морские, анадромные и пресноводные рыбы. Продолжительность жизни до 12 лет (европейская корюшка). Большинство видов нерестится в пресной воде. В морском прибрежье нерестится мойва и морская малоротая корюшка. Икра мелкая, донная, клейкая. У многих видов икринки имеют внешнюю студенистую оболочку, которая лопается после начала развития, сползает с икринки и образует «ножку», посредством которой икринки прикрепляются к субстрату. Плодовитость до 35 тыс. икринок у морской малоротой корюшки, 60 тыс. икринок у мойвы и более 100 тыс. икринок у азиатской корюшки[3].
Питаются мелким зоопланктоном, донными ракообразными, личинками моллюсков и полихет, а также икрой, личинками и молодью рыб. Некоторые виды (азиатская корюшка) являются хищниками.
Выделяли три подсемейства. В состав семейства некоторые авторы включали 11 родов с 31 видом[4], а другие — 7 родов с 13—14 видами[3].
На июль2018 года в составе семейства не выделяют подсемейства. Выделяют 6 родов и 15 видов[5]:
Помимо указанных родов, Д. Нельсон включал в состав семейства роды Neosalanx, Protosalanx, Salangichthys, Salanx. Род Plecoglossus выделен в отдельное семейство Plecoglossidae[1].
Ценные промысловые рыбы, в первую очередь мойва. В 1970-е годы мировые уловы мойвы достигали 3160 тыс. тонн, а остальных видов — 30 тыс. тонн[3]. В 2005—2009 годах уловы мойвы колебались от 269 до 750 тыс. тонн[6]. Многие виды являются объектами любительского рыболовства. Объекты разведения в аквакультуре.
Ко́рюшковые (лат. Osmeridae) — семейство лучепёрых рыб из отряда корюшкообразных (Osmeriformes). Морские, анадромные и пресноводные виды Северного полушария. Встречаются в бассейнах Северного Ледовитого, Атлантического и Тихого океанов. Важные промысловые рыбы.
見內文
胡瓜魚，英文: Smelt (fish)，是輻鰭魚綱胡瓜魚目胡瓜魚總科的其中一科，胡瓜魚總科又名胡瓜魚上科。
本科廣泛分布於北半球之溫帶及寒帶水域，包括北太平洋、北大西洋及北極海。少數種類分布於陸地之淡水域。
水深0至300公尺。
本科魚口大，口裂達眼下，下頷稍長於上頷，兩頷、舌頭及口內骨骼皆長有細齒。體被細小圓鱗，但頭部無鱗片。背鰭後方有一枚脂鰭。各鰭皆無硬棘，臀鰭稍延長。背鰭短，位於體背中央或稍後方。腹鰭位於背鰭下之腹緣，體型均小且不易區分。
胡瓜魚科下分7個屬，如下：
本科魚類多數為海水魚，少數為溯河洄游，或為純淡水魚。常成群活動，部分種類在海岸附近產卵外，部分魚種如鮭魚一般，須溯河至淡水域產卵。生殖期的雄魚體型與體色稍有改變，產卵量高，屬肉食性，以小型無脊椎動物為食。
為著名的食用魚，以鮮魚或乾製品販賣。
바다빙어과(Osmeridae)는 바다빙어목에 속하는 조기어류 과이다.[1] 대서양과 태평양의 바다에서 발견된다. 일부 종은 북아메리카의 오대호와 유럽 북부의 호수 및 해역에서 흔하게 발견된다. 빙어, 날빙어, 열빙어 등을 포함하고 있다. 특히, 물 밖에서 산란하는 물고기는 지구상에서 열빙어 포함 2 종류 밖에 없다.
2016년 베탕쿠르(Betancur) 등의 연구에 의한 계통 분류는 다음과 같다.[2]
바다빙어목
.jpg)
.jpg)
