Die herfskommandowurm (Spodoptera frugiperda) is 'n insek wat Afrika vanaf Suid-Amerika binnegedring het en as 'n besonder skadelike plaag beskou word. Hierdie wurm is 'n ander spesie as die kommandowurm. Die wurm is geïdentifiseer in Limpopo- en Noordwesprovinsies. Daar word tans 'n plaagbeheermiddel geregistreer om die insek mee te beveg. Die wurm val veral mielies asook aartappels, sojabone, sorghum en grondbone aan.
Die herfskommandowurm (Spodoptera frugiperda) is 'n insek wat Afrika vanaf Suid-Amerika binnegedring het en as 'n besonder skadelike plaag beskou word. Hierdie wurm is 'n ander spesie as die kommandowurm. Die wurm is geïdentifiseer in Limpopo- en Noordwesprovinsies. Daar word tans 'n plaagbeheermiddel geregistreer om die insek mee te beveg. Die wurm val veral mielies asook aartappels, sojabone, sorghum en grondbone aan.
Spodoptera frugiperda és una espècie de lepidòpter ditrisi de la família Noctuidae molt coneguda en l'àmbit agrícola per ser una plaga bastant important atacant diferents cultius d'importància econòmica, com per exemple Zea mays (blat de moro), Gossypium spp. (cotó) entre altres.
Spodoptera frugiperda ist eine Schmetterlingsart aus der Familie der Eulenfalter (Noctuidae). Die Raupe wird im Englischen als fall armyworm („Herbst-Heerwurm“) bezeichnet. Die in Amerika fallweise auftretende Massenvermehrung der Falterart verursacht große Schäden auf Weiden und an Kulturpflanzen aus der Familie der Gräser, insbesondere an Mais.
Die Falter haben eine Flügelspannweite von 32–40 mm, wobei die Weibchen im Durchschnitt etwas größer sind.[1][2] Sie besitzen graubraune Vorder- sowie irisierende silber-weiß farbene Hinterflügel.[1][2] An den Spitzen der Vorderflügel der männlichen Falter befindet sich ein dreiecksförmiger weißer Fleck.[1][2] Die Raupen besitzen an ihrem Kopf eine charakteristische helle Y-förmige Zeichnung.[1]
Die Schmetterlingsart ist im tropischen und subtropischen Amerika heimisch.[1] In den Vereinigten Staaten ist sie hauptsächlich im Süden und Südosten vertreten.[1] In Südamerika reicht ihr Vorkommen bis nach Argentinien.[1] Spodoptera frugiperda wurde mittlerweile nach Afrika eingeschleppt.[2][3] Sie wurde im Januar 2016 erstmals in den westafrikanischen Staaten Nigeria, Benin und Togo beobachtet.[2][3] Seitdem breitet sie sich über weite Teile des südlichen Afrika aus und verursacht dort schwere Ernteschäden an Maisfeldern.[2][3] Mit Stand November 2017 ist die Art in 38 Ländern Afrikas zu finden, und es wird befürchtet, dass 21 der ansonsten zu erwartenden 39 Millionen Tonnen der Maisernte durch diese Art vernichtet werden.[4]
2018 wurde der Schädling erstmals in Indien beobachtet und es ist zu befürchten, dass er sich von dort in weiten Teilen Asiens ausbreitet.[5] 2019 wurde von einer großflächigen Ausbreitung in China berichtet.[6]
Die Falter fliegen in Florida von April bis Dezember.[1] Sie sind dämmerungs- und nachtaktiv.[1] Die Art bildet in nördlichen Gefilden (Minnesota und New York) lediglich eine Generation, während sie an der Golfküste bis zu 4 bilden kann.[1] Es gibt 6 Raupenstadien. Im letzten Stadium erreichen die Raupen eine Länge von 34,2 mm.[1] Die Verpuppung findet gewöhnlich im Erdboden in einer Tiefe von wenigen Zentimetern statt.[1] Die Raupen fressen an verschiedenen Gräsern. Zu ihren Futterpflanzen gehören jedoch auch Kulturpflanzen wie Mais, Sorghumhirse, Luzerne und Hundszahngras (Cynodon dactylon).[1] Die erwachsenen Raupen verursachen die größten Fraßschäden.[1]
Im November 2021 wurde bekannt, dass die Raupe von Spodoptera frugiperda zur Herstellung eines proteinbasierten Totimpfstoffes gegen das Coronavirus COVID-19 verwendet wird. Die Pharmaunternehmen Novavax und Sanofi/GSK synthetisieren dabei das Spike-Protein in Zelllinien, die von den Ovarien des Nachtfalters abgeleitet wurden.[7]
Spodoptera frugiperda ist eine Schmetterlingsart aus der Familie der Eulenfalter (Noctuidae). Die Raupe wird im Englischen als fall armyworm („Herbst-Heerwurm“) bezeichnet. Die in Amerika fallweise auftretende Massenvermehrung der Falterart verursacht große Schäden auf Weiden und an Kulturpflanzen aus der Familie der Gräser, insbesondere an Mais.
Viwavijeshi wa Amerika ni viwavi wa nondo Spodoptera frugiperda katika familia Noctuidae. Kwa kawaida viwavi hao hawatembei chanjari kama viwavijeshi wa Afrika lakini wadumili huhama mbali kubwa katika makundi makubwa.
Wakitoka mayai viwavi hao ni weupe wenye kichwa cheusi. Baadaye wanakuwa kijani wenye kichwa cha rangi ya machungwa. Hatua za mwisho ni hudhurungi au kijivu.
Mabawa ya mbele ya mdumili ni hudhurungi yenye madoa kahawia na meusi na yale ya madume yana doa moja jeupe kwenye ncha. Mabawa ya nyuma ni meupe yenye mlia mweusi pembezoni.
Viwavi hao hula zaidi ya spishi 80 za mimea lakini wanapenda sana nyasi na nafaka na pia mpamba. Mara nyingi hula ndugu zao mpaka kiwavi mmoja anabaki tu katika mmea mmoja. Wadumili hula mbochi.
Msambazo wa awali wa spishi hii ni Amerika kutoka majimbo ya kusini ya Marekani mpaka Amerika ya Kusini lakini inaweza kuhama kaskazini mpaka kusini kwa Kanada. Tangu 2016 nondo hawa wamewasilishwa katika Afrika ya Magharibi. Kisha walihama katika takriban nchi zote za Afrika kusini kwa Sahara. Siku hizi wanapatikana hata katika Uhindi na Sri Lanka.
Mzunguko wa maisha wa kiwavijeshi wa Amerika unakamilika ndani ya siku 30 hadi 90 kulingana na nyuzijoto. Idadi ya vizazi ya nondo huyu inategemea hali ya hewa. Kwa sababu mabuu hawawezi kuingia kwenye diapause hawawezi kuishi wakati wa hali ya hewa baridi.
Kwa kawaida majike hutaga mayai takriban 1,500 katika maisha yao. Mayai hayo yana umbo la kuba na yana kipenyo cha mm 0.4 na urefu wa mm 0.3. Majike wanapendelea kutaga mayai kwenye upande wa chini wa majani, lakini ikiwa idadi ni kubwa watayataga takriban popote. Wakati wa hali ya hewa ya joto mabuu hutoka katika mayai ndani ya siku chache.
Viwavi hupitia hatua sita tofauti, zinazotofautiana kidogo katika mwonekano wa kiwiliwili na kilingo. Pamoja hatua zote hudumu siku 14 hadi 30 kulingana na nyuzijoto. Kiwavi aliyekomaa ana urefu wa takriban mm 38-51. Hii ni hatua ya maisha haribifu kabisa kwani viwavi wana sehemu za kinywa zinazokeketa. Kichwa kina muundo kama Y iliyopinduliwa juu ya paji. Kuna madoa manne meusi juu ya pingili ya nane ya fumbatio.
Kiwavi wa hatua ya mwisho aliyekomaa huwa bundo chini ya ardhi kwa siku 7 hadi 37 katika kifukofuko anachounda kwa udongo na hariri. Muda wa kuishi kwa hatua ya bundo hutegemea nyuzijoto ya mazingira.
Baada ya kuibuka wadumili wanaishi siku 10 hadi 21. Jike hutaga mayai mapema kwa maisha yake. Wadumili hukiakia usiku na kufanya bora wakati usiku ni moto na mnyevu.
Wadumili wana uwezo wa kuruka mbali ndefu, kwa hivyo, ijapokuwa hawawezi kupita majira ya baridi kaskazini kwa eneo la kusini wa Marekani, nondo hawa wanaweza kuhama kaskazini hadi kusini mwa Kanada wakati wa miezi ya joto. Kiwango cha uhamiaji wao ni haraka inayoshangaza na kinakadiriwa kuwa km 500 kwa kila kizazi. Wanasayansi fulani wanadhani kwamba uhamiaji huu wenye kasi unasaidiwa na miendo ya hewa katika masi za hewa. Baada ya kuingia Afrika ya Magharibi mara ya kwanza mnamo 2016, spishi hiyo ilivuka kwenda Afrika ya Mashariki na ya Kusini ndani ya mwaka mmoja.
Lishe ya kiwavijeshi wa Amerika hujumuisha nyasi na mazao ya punje ndogo kama vile muhindi, lakini spishi hiyo imekumbwa kutumia mimea zaidi ya 80. Viwavijeshi walipata jina lao la kawaida kwa kula maada yote ya mimea wanayokutana nayo katika mitawanyiko yao, kama jeshi kubwa. Aina kadhaa za muhindi mtamu zina ukinzani kwa sehemu, lakini sio kamili, dhidi ya viwavijeshi. Ukinzani huo hutokana na proteasi ya kipekee ya kDa 33 ambayo muhindi huzalisha wakati unaliwa na viwavijeshi au lava wengine. Proteasi hii ilipatwa kupungua kwa kiasi kikubwa ukuaji wa lava wa kiwavijeshi.
Inapowezekana, lava atakula lava wa hatua ndogo zaidi. Uchunguzi wa 1999 ulionyesha kuwa ulaji wa wenzake unafaida kiwavi tu wakati chakula kingine ni chache. Licha ya hii viwavi watakula wenzake wakati wowote wanaweza, ingawa ilipatwa kupungua siha yao katika visa vingi. Sababu moja inayojulikana kwa nini ulaji wa wenzake ni hatari kwa kiwavijeshi wa Amerika ni kwa sababu ya uenezaji wa magonjwa kwa mlawenzake. Asilini athari hasi za ulaji wa wenzake zinaweza kusawazishwa na ukweli kwamba ulaji wa wenzake huondoa washindani na hivyo kufanya rasilimali zaidi kupatikana na kuongezeka siha ya viwavijeshi wa Amerika.
Nondo wapevu huchubuwa mbochi ya maua.
Kiwavijeshi wa Amerika ana maadui ya asili ambao wanaweza kupunguza idadi ya mdudu huyo. Wadudu mbuai hula viwavi. K.m. wadudu-kibibi na wadudu-koleo, lava na wapevu, hula mayai na viwavi wadogo wa hatua za kwanza hadi tatu. Sisimizi hula viwavi wa hatua zote. Mbawakawa wakimbiaji hula viwavi wanaojiangusha chini ili kuwa bundo. Ni muhimu kutokutumia dawa za kikemikali kwa wingi ili kuhifadhi maadui hawa na kuzuia mlipuko wa viwavi. Sisimizi hata wanaweza kuvutwa kwa kupulizia mimea maji na sukari au supu ya samaki. Sukari inavuta nyigu mbuai pia.
Wadudu wengine ni vidusia wa mayai au viwavi, nyigu vidusia hasa. K.m. nyigu wa jenasi Trichogramma na Telenomus hutaga mayai yao juu ya mayai ya nondo kisha lava huyala. Nyigu wa jenasi Chelonus, Campoletis na Cotesia hutaga mayai ao juu ya miili ya viwavi. Spishi za Trichogramma zinaweza kufugwa na kuachiliwa kwa wingi ili kupunguza idadi ya viwavi.
Viwavijeshi huambukizwa pia na pathojeni, kama vile virusi, bakteria na kuvu. Mifano ya virusi ni virusi ya granulosi ya Spodoptera frugiperda na virusi ya wingi ya polihedrosi ya kiina ya S. frugiperda. Kiwavi akiwa mgonjwa anapanda juu ya mmea wa lishe, kisha anakufa na mwili unapasuka ambayo inasababisha virusi kutoka na kunajisi majani. Viwavi wengine wakikula majani hayo wanaambukizwa na virusi.
Pathojeni aina za kuvu ni spishi za jenasi Beauveria na Metarhizium. Spishi moja ya bakteria, Bacillus thuringiensis, huzalishwa kama dawa ya kibiolojia inayoitwa Bt.
Wakulima wengi hutumia dawa za kikemikali, kama vile Coragen, Dichlorvos, Match, Orthene, Profen, Prove na Voliam Targo. Dawa hizi huua haraka lakini kuua wadudu wengine pia pamoja na maadui wa kiwavijeshi.
Kuna dawa kadhaa za kibiolojia ambazo zina Bt ndani yao, k.m. Dipel na Thuricide. Feromoni zinaweza kutumiwa ili kuvuta madume wa kiwavijeshi. Kwa kawaida hutumika katika mitego pamoja na karatasi yenye kunata na pengine katika vibao vilivyotiwa feromoni na dawa Dichlorvos.
Kiwavi kwenye muhindi
Bundo
Viwavijeshi wa Amerika ni viwavi wa nondo Spodoptera frugiperda katika familia Noctuidae. Kwa kawaida viwavi hao hawatembei chanjari kama viwavijeshi wa Afrika lakini wadumili huhama mbali kubwa katika makundi makubwa.
Wakitoka mayai viwavi hao ni weupe wenye kichwa cheusi. Baadaye wanakuwa kijani wenye kichwa cha rangi ya machungwa. Hatua za mwisho ni hudhurungi au kijivu.
Mabawa ya mbele ya mdumili ni hudhurungi yenye madoa kahawia na meusi na yale ya madume yana doa moja jeupe kwenye ncha. Mabawa ya nyuma ni meupe yenye mlia mweusi pembezoni.
Viwavi hao hula zaidi ya spishi 80 za mimea lakini wanapenda sana nyasi na nafaka na pia mpamba. Mara nyingi hula ndugu zao mpaka kiwavi mmoja anabaki tu katika mmea mmoja. Wadumili hula mbochi.
Msambazo wa awali wa spishi hii ni Amerika kutoka majimbo ya kusini ya Marekani mpaka Amerika ya Kusini lakini inaweza kuhama kaskazini mpaka kusini kwa Kanada. Tangu 2016 nondo hawa wamewasilishwa katika Afrika ya Magharibi. Kisha walihama katika takriban nchi zote za Afrika kusini kwa Sahara. Siku hizi wanapatikana hata katika Uhindi na Sri Lanka.
Spodoptera frugiperda es un specie de Spodoptera.
Iste action ha essite automaticamente identificate como damnose, e per consequente es prohibite. Si tu crede que tu action esseva constructive, per favor informa un administrator de lo que tu tentava facer. Un breve description del regula anti-abuso correspondente a tu action es: Iste articulo es troppo curte. Per favor, adde alcun phrases.
வீழ்ச்சி படைப்புழு அல்லது வரத்துப் படைப்புழு, வெளிநாட்டு ராணுவப் படைப்புழு ( fall armyworm) (Spodoptera frugiperda) என்பது லெபிடோப்டர் வரிசையைச் சேர்ந்த ஒரு இனம் மற்றும் வீழ்ச்சி படைப்புழு அந்துப்பூச்சியின் லார்வா என்னும் குடம்பி வாழ்க்கை நிலை ஆகும். "படைப்புழு" என்ற சொல்லானது பல இனங்களைக் குறிப்பதாக இருக்கலாம். வீழ்ச்சிப் படைப்புழுவானது ஒரு தீங்குயிர் ஆகும். இது பலவகையான பயிர்களைத் தாக்கி, பெருமளவிலான பொருளாதார சேதத்தை வேளாண் மக்களுக்கு ஏற்படுத்த்கூடியது. இதன் அறிவியல் பெயரானது ஃப்ரூஜ்பெர்டாடா (frugiperda) என்ற இலத்தீன் சொல்லில் இருந்து தோன்றியது. இதன் பொருள் இலத்தீன் மொழியில் இழந்த பழம் என்பது ஆகும், ஏனென்றால் இது பயிர்களை அழிப்பதால் இப்பெயர் சூட்டப்பட்டது.[1]
வயதுக்கு வந்த இந்த அந்துப்பூசிகளானது ஒரு இறகு முனையில் இருந்து மறு இறகு முனைவரை 32 முதல் 40 மிமீ இருக்கும். இந்தப் பூச்சிகள் பால் ஈருருமை தோற்றம் கொண்டவை. ஆண் பூச்சிகள் அரக்கு நிற முன் இறக்கைகளின் நுனிப் பகுதியில் முக்கோண வடிவ வெள்ளைப் புள்ளிகளுடன் இருக்கும். பெண் பூச்சிகளுக்கு முக்கோண வடிவ வெள்ளைப் புள்ளி இருக்காது. பின் இறக்கையில் அரக்கு நிறம் ஓரமாகக் காணப்படும்.[2]
இந்தப் புழுக்களின் வாழ்நாள் முப்பது நாட்கள்தாம். இது, தாய் அந்துப்பூச்சியாக மாறும் போது, 500 முதல் 2,000 முட்டைகள்வரை பயிரின் இலைகளில் இட்டு, அவற்றை வெள்ளை இழைகளால் மூடிவிடுகின்றன. ஓரிரு நாட்களில் முட்டைகளில் இருந்து பச்சை நிற இளம்புழுக்கள் வெளிவந்து, இலைகளில் உள்ள பச்சையத்தை உண்ணும். அதன்பின்னர் அப்புழுக்கள் 14-20 நாட்களில் முதிர்ச்சியடைந்து, மண்ணுக்குள் சென்று கூட்டுப்புழுக்களாக மாறிவிடும். அவை 8, 9 நாட்களில் தாய் அந்துப்புழுக்களாக மாறி 10, 15 நாட்கள் வரை முட்டையிடும். இந்த அந்துப்பூச்சி, ஆயிரக்கணக்கான கிலோமீட்டர் பறக்கும் ஆற்றல் வாய்ந்தது.
தமிழகத்தில் பருவமழை பெய்யும் காலத்தில் ஏற்படும் குளிர்ச்சியான பருவநிலையில் இந்த ராணுவப் படைப்புழுக்களின் தாக்குதல் அதிகரிக்கும் சாத்தியமுள்ளது. தமிழகத்தில் குறிப்பாக கோவை, திருப்பூர், ஈரோடு, சேலம், கிருஷ்ணகிரி, திண்டுக்கல், கரூர், விழுப்புரம், திருநெல்வேலி, தஞ்சாவூர் உள்ளிட்ட பல்வேறு மாவட்டங்களில் பரவலாக பயிரப்படும் வீரிய ஒட்டு மக்காச்சோள இரக பயிர்களைத் தாக்கிச் சேதத்தை ஏற்படுத்தும் பூச்சிகளில் இந்த வீழ்ச்சி படைப்புழுவின் தாக்குதலானது மிகுதியாகும்.[3]
பயிர் சாகுபடி செய்த 15ஆம் நாளில் இப்புழு தோன்றி குருத்துப் பகுதியை உண்ணத் தொடங்கும். இலைகளில் சிறிய, பெரிய வட்ட வடிவத் துளைகள் இந்தப் புழுத் தாக்குதலின் விளைவால் தோன்றும். இவை வடிவற்ற துளைகளாகவும் இருக்கும். சில செடிகளில் இலைகளின் மேல்பாகம் முற்றிலும் உண்ணப்பட்ட நிலையில் காணப்படும். இதனால் இலைகள் மடிந்த நிலையில் காணப்படும். இந்நப் இப்புழுக்கள் செடியின் தண்டுப் பகுதியைத் துளைப்பதில்லை. பயிர்களில் கதிர்களின் நுனியில் உள்ள காம்புப் பகுதியையே பெரும்பாலும் உண்கின்றன.
ஒரு எக்டேருக்கு ஓர் விளக்குப்பொறி என்ற அளவில் வைத்து அந்துப்புழுக்களைக் கவர்ந்து அழிக்கவேண்டும், பயிர்களில் உள்ள முட்டைக் குவியல்களைச் சேகரித்து அழிக்க வேண்டும், வயலில் மக்காச்சோளம் போன்ற ஒரே பயிரை மீண்டும் மீண்டும் பயிரிடுவதைத் தவிர்க்க வேண்டும். இவற்றைக் கட்டுப்படுத்த தனிப்பட்ட பூச்சிக் கொல்லிகள் இல்லை. ஆனால், பருத்தி, மிளகாய்ப் பயிரைத் தாக்கும் ‘புரோடினியா’ புழுவைக் கட்டுப்படுத்தக்கூடிய பூச்சிக்கொல்லிகள் மூலம், இராணுவப் படைப்புழுக்களைக் கட்டுப்படுத்த முடியும் என்று தமிழ்நாடு வேளாண் பல்கலைக்கழகம் சோதனை செய்தது கண்டறியப்பட்டுள்ளது. இதற்காக பரிந்துரைக்கப்பட்ட பூச்சி மருந்துகளைச் சுழற்சி முறையில் தெளிக்க வேண்டும். ஒரே மருந்தைத் தொடர்ந்து தெளிக்கக் கூடாது. மருந்தை பயிரின் குருத்துப் பகுதியில் படுமாறு தெளிக்க வேண்டும்.[4]
இந்தப் புழுவைப் பூச்சிக்கொல்லிகளால் அழிக்க முடியாது என்ற கருத்தும் உள்ளது. காரணம் இது மக்காச்சோளத்தின் குருத்துப்பகுதிக்குள் சென்று, தண்டைத் தின்று தின்று கழிவுகளை வெளியே தள்ளும். அந்தக் கழிவுகள், புழு இருக்கும் ஓட்டைகளை அடைத்துக் கொள்வதால், பூச்சிக்கொல்லி தெளிப்பதால் எந்தப் பயனும் ஏற்படாது எனப்படுகிறது. மேலும் ஒருங்கிணைந்த பயிர் மேலாண்மை முறையில் மட்டுமே இதனைக் கட்டுப்படுத்த முடியும். மக்காச்சோளம், சிறுதானியங்கள் பயிரிடப்பட்டுள்ள நிலங்களின் வரப்புகளில், கோ.எப்.எஸ் 29 தீவன சோளத்தையும், கம்பு நேப்பியர் புல்லையும் பயிரிட வேண்டும். இதன்மூலம் வயலில் இருக்கும் முதன்மைப் பயிரில் தாய் அந்துப்பூச்சி முட்டையிடுவதைத் தவிர்க்கலாம். அத்துடன், மஞ்சள்நிறப் பூக்கள் கொண்ட செடிகள், தட்டைப் பயறு, ஆமணக்கு போன்ற பயிர்கள் வரப்புகளில் இருந்தால் இதனைக் கட்டுப்படுத்தலாம்.[5]
வீழ்ச்சி படைப்புழு அல்லது வரத்துப் படைப்புழு, வெளிநாட்டு ராணுவப் படைப்புழு ( fall armyworm) (Spodoptera frugiperda) என்பது லெபிடோப்டர் வரிசையைச் சேர்ந்த ஒரு இனம் மற்றும் வீழ்ச்சி படைப்புழு அந்துப்பூச்சியின் லார்வா என்னும் குடம்பி வாழ்க்கை நிலை ஆகும். "படைப்புழு" என்ற சொல்லானது பல இனங்களைக் குறிப்பதாக இருக்கலாம். வீழ்ச்சிப் படைப்புழுவானது ஒரு தீங்குயிர் ஆகும். இது பலவகையான பயிர்களைத் தாக்கி, பெருமளவிலான பொருளாதார சேதத்தை வேளாண் மக்களுக்கு ஏற்படுத்த்கூடியது. இதன் அறிவியல் பெயரானது ஃப்ரூஜ்பெர்டாடா (frugiperda) என்ற இலத்தீன் சொல்லில் இருந்து தோன்றியது. இதன் பொருள் இலத்தீன் மொழியில் இழந்த பழம் என்பது ஆகும், ஏனென்றால் இது பயிர்களை அழிப்பதால் இப்பெயர் சூட்டப்பட்டது.
The fall armyworm (Spodoptera frugiperda) is a species in the order Lepidoptera and one of the species of the fall armyworm moths distinguished by their larval life stage. The term "armyworm" can refer to several species, often describing the large-scale invasive behavior of the species' larval stage. It is regarded as a pest and can damage and destroy a wide variety of crops, which causes large economic damage. Its scientific name derives from frugiperda, which is Latin for lost fruit, named because of the species' ability to destroy crops.[1] Because of its propensity for destruction, the fall armyworm's habits and possibilities for crop protection have been studied in depth. It is also a notable case for studying sympatric speciation, as it appears to be diverging into two species currently.[2] Another remarkable trait of the larva is that they consistently practice cannibalism, despite its fitness costs.[3][4]
The fall armyworm is active at a different time of year from the true armyworm, another species in the order Lepidoptera and family Noctuidae, but of the genus Mythimna. Outbreaks of the true armyworm usually occur during the early part of the summer; the fall armyworm does most damage in the late summer in the southern part of the United States, and early fall in the northern regions.[5]
The adult moths are 32 to 40 millimetres (1+1⁄4 to 1+1⁄2 in) wing tip to wing tip, with a brown or gray forewing, and a white hindwing. There is slight sexual dimorphism, with males having more patterns and a distinct white spot on each of their forewings. The first larval instar is light colored with a larger dark head. As they develop through instars, they become browner with white lengthwise lines. They also develop dark spots with spines.[6]
The fall armyworm is widely distributed in eastern and central North America and in South America. It cannot survive overwinter in below freezing temperatures,[7][8] so it only survives the winter in the most southern regions of the United States, namely Texas and Florida. Because of this, the fall armyworm is a more prominent pest in southeastern states. However, seasonally it will spread across the eastern United States and up to southern Canada, inhabiting areas with suitable food supplies.[6]
The potential global distribution of S. frugiperda[9] has been modelled using CLIMEX.[10][11] The modelled global potential distribution reflects the marked seasonal range dynamics experienced in North America, with much of the potential range in Europe, South Africa, China and Australia consisting of habitat that is only climatically suitable during the warmer months.. A more recent physiologically-based population dynamics model was developed for assessing the potential distribution of S. frugiperda in Europe. The model showed that the Mediterranean coastal areas of Southern Europe might be particularly suitable for the establishment of the species.[12]
S. frugiperda was first found on the African continent in 2013 in Sao Tome,[13] then spread through Nigeria, Benin, Togo, and was found in Ghana in February 2017.[13] (Also see below §Africa.) In December 2020 S. frugiperda was first found in Syria in Daraa on the Jordanian border and is believed to have arrived from there without human assistance, having just been found in that country also.[14][15]
It was first reported in Africa in 2016, where it is causing significant damage to maize crops and has great potential for further spread and economic damage.[16] It has since spread to 28 countries in Africa.[17] In December 2018,[18] it began to spread widely in India.[19] In January 2019, a heavy infestation of fall armyworm was recorded in corn plantations in Sri Lanka.[20]
The pest was first detected in China in the southwest province of Yunnan in January 2019[21] (or June 2019).[18] Through 2019, the pest infested a total of 26 provinces. The armyworm is expected in 2020 to hit China's Northeast wheat belt. A report issued by the Ministry of Agriculture and Rural Affairs rates the situation as "very grave".[22] Also in June 2019 it was detected in Southeast Asia.[18]
In January 2020 S. frugiperda was detected on the Torres Strait Islands,[23] in February in North Queensland,[24][23] and then continued into the rest of Queensland,[23][18][25] and the Northern Territory,[23][18] Western Australia,[23][18] and then in September was found in New South Wales[18] between Moree[23][18] and Boggabilla[18] (and later in Narrabri,[23] Wee Waa,[23] Dubbo,[23] Breeza,[23] and Maitland).[23] S. frugiperda is expected to severely impact Queensland's wool industry because it feeds on all major grazing plants.[25] It was observed in traps baited with a male pheromone lure, firstly on Darnley Island and Saibai islands in the Torres Strait, and subsequently on the mainland near Croydon. Within a week it was officially declared ineradicable. In April 2020, it was detected in Papua New Guinea, spreading across the Torres Strait.[26]
S. frugiperda was first detected in Bangladesh in late 2018.[27][28][29] As of 23 January 2020 it has reached 37 districts.[27] As a result of the introduction of S. frugiperda and Lumpy Skin Disease within a few months of each other, the FAO, the World Food Programme, Bangladesh Government officials, and others agreed to begin improving Bangladesh's agricultural emergency response capabilities.[27] The use of two biopesticides – Spodoptera frugiperda nuclear polyhedrosis virus/SfNPV (the SNPV/single nuclear polyhedrosis virus specific to S. frugiperda) and Habrobracon hebetor – is recommended.[30]
The armyworm's diet consists mainly of grasses and grain crops such as corn, but the species has been noted to consume over 80 different plants (50 non-economic and 30 economic plants).[31] Armyworms earned their common name by eating all plant matter they encounter in their wide dispersals, like a large army. A few sweet corn varieties have partial, but not complete, resistance to armyworms.[6] The resistance comes from a unique 33-kD proteinase that the corn produces when it is being fed on by fall armyworms or other larvae. This protein was found to significantly decrease fall armyworm larva growth.[32]
When possible, larvae will cannibalize the larvae of smaller instars. A 1999 study showed that cannibalism only benefits the caterpillar when other food is scarce. Despite this, the caterpillars will cannibalize others whenever they can, even though it was found to decrease their own fitness in many cases. One known reason why cannibalism is detrimental to the fall armyworm is because of disease transmission to the cannibal. In nature, the negative effects of cannibalism may be balanced by the fact that cannibalism removes competitors, thereby making more resources accessible and indirectly increasing fall armyworms' fitness.[4]
Adult moths sip nectar from flowers such as that of witch hazel (Hamamelis virginiana).[33]
The fall armyworm's life cycle is completed within 30 days during summer, and 60 days during the spring and autumn seasons; during the winter, these caterpillars' life cycle lasts about 80 to 90 days.[3] The number of generations a moth will have in a year varies based on climate, but in her life span a female will typically lay about 1,500 eggs.[6] Because larvae cannot enter into diapause they cannot survive cold temperatures.[33]
The armyworm's egg is dome-shaped, and measures around 0.4 millimetres (1⁄64 in) in diameter and 0.3 millimetres (3⁄256 in) in height.[6] Females prefer to lay eggs on the underside of leaves, but in high populations they will lay them just about anywhere.[34] In warm weather, the eggs will hatch into larvae within a few days.
The larvae go through six different instars, each varying slightly in physical appearance and pattern. The larva process lasts from 14 to 30 days, again depending on temperatures.[6] The mature caterpillar is about 1+1⁄2–2 inches (38–51 mm) in length.[1] This is the most destructive life stage as the larvae have biting mouth parts. The larvae have a distinctive inverted Y suture on the forehead.
The larvae then pupate underground for 7 to 37 days in a cocoon they form of soil and silk. Duration and survival of the pupal stage depend on the temperature of the environment.[34]
Once emerged, the adults live for about 10 days, and sometimes up to 21 days, with the female laying most of her eggs early in life.[6] Adults are nocturnal and fare best during warm and humid nights.[6]
Adults are capable of flying long distances, so even though they are unable to overwinter north of the southern region of the United States, the moths can migrate as far north as southern Canada in warm months.[34][6] Their migration rate is remarkably fast, estimated at 300 miles (483 km) per generation.[34] Some scientists speculate that this fast migration is aided by the movement of air in weather fronts.[34]
Allatotropin and allatotropin+allatostatin C – neuropeptides – extracted from Manduca sexta were both found to suppress feeding in all life stages, increase larval mortality, and reduce adult lifespan, by Oeh et al 2000.[35]
Fall armyworm caterpillars are directly preyed upon by many invertebrates and vertebrates. Common predators include birds, rodents, beetles, earwigs, and other insects. It has been shown that direct predation can cause significant losses to caterpillar populations.[6] The larva's main defense against enemies is their ability to reach large numbers and migrate before seasonal conditions are suitable for predators.[34]
Fly and wasp parasitoids target the fall armyworm, most commonly Archytas marmoratus, Cotesia marginiventris, and Chelonus texanus. The armyworm is also vulnerable to additional parasitoids, varying with location.[6] In 2018, egg parasitoid wasps of the genera Telenomus and Trichogramma were discovered to attack army worm eggs in East Africa.[36] Cotesia icipe is another African braconid wasp suitable for the biological control of this lepidoptera.[37]
Fifty-three different parasite species have been discovered in fall armyworm larvae, spanning ten different families.[31] Often larvae can survive through much of their crop consumption despite outbreaks of disease, because of the larva's fast life cycle.[6] Despite this, parasites of the fall armyworm are being studied extensively as a means of fighting armyworm attacks on crops. One suggested approach would be to introduce parasites from South America to North American fall armyworms, and vice versa.[31]
In February 2021, it was reported that an Australian agronomist Georgia Rodger had found at a property near Beaudesert (southern Queensland) the tropical fungus Nomuraea rileyi which was known to be effective in killing and consuming fall armyworms.[38] Samples of this were sent to Maree Crawford, the insect pathologist at the Queensland Department of Agriculture for further analysis.[38] Australian entomologists have said the finding is reassuring and that laboratory tests have been promising.[39] This is substantiated by various studies including a 2018 journal article which looked into the effectiveness of N. rileyi had on infestations of armyworms in Indian maize crops.[40] The study concluded N. rileyi could potentially be a cost-effective tool in combating the pest, compatible with eco-friendly management practices, although further studies were required.[40] Farmers in Australia have struggled to control the pest which has been destroying crops, prompting concerns about potential food shortages which could cause an increase in food prices for consumers.[39] The N. rileyi research has given them hope that this can be avoided.[39]
The fall armyworm may be presently undergoing a divergence into two separate species. These two strains have major genetic differences that are connected to the plants they feed on, even though both still exist in the same area (sympatric speciation). These two strains can be loosely categorized into a rice strain and a corn strain. This separation is occurring because of differences in habitat (preferred host plant), and differences in reproductive behavior. The reproductive differences can be divided into two categories: difference in the timing of mating at night, and difference in female sex pheromones.[2]
A female attracts males by perching atop the host plant feeding area and releasing a sex pheromone as the signal that she wishes to mate. The pheromone has been studied and found to contain the components Z7-12 and Z9-14.[41] Each female only mates once per night; this creates a physical conflict between the multiple males that will fly towards a ready female. There is an order to which the females call and mate: virgin females do first, females who have mated once next, and females who have already mated multiple times call and mate last during the night.[34]
S. frugiperda cells (Sf9 and Sf21 cell lines) are commonly used in biomedical research for the purpose of recombinant protein expression using insect-specific viruses called baculoviruses.[42]
Because of their food preferences, fall armyworm larvae can wreak havoc on a wide range of crops. The first historical account of the fall armyworm's destruction was in 1797 in Georgia. Destruction can happen almost over night, because the first stages of a caterpillar's life require very little food, and the later stages require about 50 times more. Because of this rapid change in food consumption, the presence of larvae will not be noticed until they have destroyed almost everything in as little as a night.[34] Some examples of targeted crops include cotton, tobacco, sweet corn, rice, peanuts, and even fruits such as apples, oranges, and many more. The list of possible food sources for the worms is extensive, so crop damage is wide-ranging.[6] It is estimated that almost 40 percent of those species that armyworms target are economically important.[31] Because the larvae eat so much of the plant, they are very detrimental to crop survival and yield. In corn, larvae will even burrow into the corn ear to eat the kernels.[6]
The UN Food and Agriculture Organization estimates that S. frugiperda will reduce maize/corn yields by 17.7 million metric tons (19.5×106 short tons)/annum if not successfully controlled.[43] The fall armyworm have proved to be a pest in many regions, and methods of control continue to be developed.
The fall armyworm was identified in Africa in 2016. In early 2017, armyworms infested large swathes of corn crops across southern Africa, devastating the livelihoods of many farmers. It is thought they arrived as an invasive species from the Americas as eggs in imported produce.[44] This is causing immense concern among agricultural experts, due to the potentially huge amount of damage this invasive species will do to African food crops if allowed to spread.[45][46] Many African countries have agreed to take urgent actions against armyworms.[47]
After being first reported in India in May 2018 in Tamil Nadu, then the Sri Lankan Ministry of Agriculture issued a warning notice to farmers in the northwestern and north central provinces about possible fall armyworm invasion. At the time of warning, crop destruction had already been reported from the Ampara, Anuradhapura, and Polonnaruwa areas.[48] The larvae are known among the local people as Sena dalambuwa (armyworm caterpillar).[49] Not only corn, but also sugarcane plantations were attacked by the caterpillars in Anuradhapura, Ampara, and Monaragala districts.[50]
In December 2018, heavy infestations in corn cultivation were identified.[51] The spread of the moth leads to attack corn all around the country within weeks.[51] On 6 January 2019, caterpillars spread to the Monaragala district and devastated corn crops.[52][53] At the end of January 2019, the armyworm was present in all districts of Sri Lanka except Nuwara Eliya and Jaffna.[54]
On 29 December 2018, armyworms were recorded from paddy cultivations in the Sinhapura area of Polonnaruwa. In January 2019, caterpillars were also recorded from paddy cultivations of the Nochchiyagama area in the Anuradhapura district.[55]
The Sri Lankan Department of Agriculture recommended 12 pesticides under three categories, to be used alternately every seven days.[56] Organic farming expert, Thilak Kandegama said that the threat can be overcome by sprinkling rice husk ashes as a repellent.[57] Agricultural Ministry also decided to use drone technology for the spraying of insecticides to control the spreading of caterpillars.[58][59]
Because of the fall armyworms' great destructive power, farmers must go to great lengths to deter the larvae. Insecticide is a widely used form of protection; in southern regions, farmers may have to apply insecticide to corn every day.[6] Agricultural drones have been used to apply pesticides, used in China, Vietnam, Zambia and other regions.[60]
The CABI-led programme, Plantwise and partners have several recommendations for managing fall armyworm, these include: planting early, avoiding staggered planting, and inter-cropping with crops that are not susceptible to fall armyworm, such as cassava or yam. They also recommend conserving shelters and flowering plants on the edges for beneficial insects such as ground beetles and parasitoids.[61][62][63][64][65]
Inter-cropping with the "push-pull" technique with crops such as Desmodium and Napier grass can be used to control fall armyworm.[62]
For some crops, including wheat, sorghum, millet and rice, it is recommend by Plantwise partners to plant short maturing and varieties that are less preferred by S. frugiperda.[62][63][64][65]
Another strategy is to plant crops earlier to avoid the increase in armyworm numbers as the summer progresses.[6]
In South Africa, farmers are using pheromone lures with a combination of Dichlorvos blocks to trap and eliminate male armyworms, with the intention of disrupting mating cycles.[66]
CIMMYT and its partners are using forward genetics to breed for better S. frugiperda resistance in maize.[67] Genome-wide association studies (GWAS) are the most effective method for associating S. f. resistance to the responsible genomic region, especially used in maize/corn but also wheat, sorghum, millet, rice, and legumes.[68][69] The first uses of conventional breeding in the first decade of the 1900s were reported by Gernet 1917 and Hinds 1914, improving resistance in maize/corn, sorghum, millet, Cynodon dactylon, and Arachis hypogaea.[68]
In Australia, a caterpillar-specific virus packaged as Fawligen biopesticide was approved under emergency regulations in 2020 to help control the armyworm, and the parasitoid wasp Trichogramma pretiosum is also used.[70] Directorate of plant protection Quarantine and storage, Ministry of Agriculture, Govt of India regularly issues advisories from time to time to manage the menace of Fall Army Worm in India.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
{{cite journal}}: External link in |author2= and |author8=The fall armyworm (Spodoptera frugiperda) is a species in the order Lepidoptera and one of the species of the fall armyworm moths distinguished by their larval life stage. The term "armyworm" can refer to several species, often describing the large-scale invasive behavior of the species' larval stage. It is regarded as a pest and can damage and destroy a wide variety of crops, which causes large economic damage. Its scientific name derives from frugiperda, which is Latin for lost fruit, named because of the species' ability to destroy crops. Because of its propensity for destruction, the fall armyworm's habits and possibilities for crop protection have been studied in depth. It is also a notable case for studying sympatric speciation, as it appears to be diverging into two species currently. Another remarkable trait of the larva is that they consistently practice cannibalism, despite its fitness costs.
The fall armyworm is active at a different time of year from the true armyworm, another species in the order Lepidoptera and family Noctuidae, but of the genus Mythimna. Outbreaks of the true armyworm usually occur during the early part of the summer; the fall armyworm does most damage in the late summer in the southern part of the United States, and early fall in the northern regions.
El cogollero del maíz (Spodoptera frugiperda) es una especie de lepidóptero ditrisio de la familia Noctuidae, muy conocida en el ámbito agrícola por ser una plaga bastante importante que ataca a diversos cultivos de importancia económica, tales como maíz (Zea mays) y algodón (Gossypium spp.)[1][2]
De su tejido ovárico derivan dos líneas celulares (Sf9 y Sf21) que son muy usadas actualmente para la investigación biomédica, como por ejemplo, para la infección con baculovirus o la expresión de proteínas recombinantes.
El adulto mide de 32 a 40 mm de envergadura. Las alas delanteras son castaño grisáceas y las posteriores son blancas. Hay un ligero dimorfismo sexual; los machos tienen un diseño más pronunciado y una mancha blanca en las alas anteriores. El primer estadio larval es de color claro con una cabeza grande y oscura. Los estadios subsiguientes se vuelven más oscuros, marrones con líneas blancas longitudinales. También desarrollan manchas oscuras y espinas.[2]
Está ampliamente distribuido por todas las Américas. No puede invernar en lugares donde la temperatura baja de 0℃.[3][4] Solo sobrevive en regiones más cálidas, por ejemplo Texas y Florida en los Estados Unidos, por eso es más abundante en tales regiones. Sin embargo es capaz de migraciones estacionales y puede llegar hasta Canadá cuando encuentra recursos alimentarios suficientes.[2] Fue encontrado en África por primera vez en 2016 donde está causando daños considerables a los cultivos de maíz y tiene el potencial de causar peores daños económicos.[5] Se ha difundido a 28 países africanos.[6] En 2018 fue localizado en el sur de la India[7] y en enero de 2019 en China.[8]
Los adultos son capaces de migrar largas distancias, así que aunque no puedan pasar el invierno en lugares fríos, pueden llegar a ellos durante los meses templados. Por ejemplo pueden llegar hasta Canadá.[9][2] Su migración es extraordinariamente rápida y se calcula que puede recorrer cerca de 500 km por generación.[9] Se cree que usan el viento para estos movimientos migratorios.[9]
Datos: Q2715913
Multimedia:
El cogollero del maíz (Spodoptera frugiperda) es una especie de lepidóptero ditrisio de la familia Noctuidae, muy conocida en el ámbito agrícola por ser una plaga bastante importante que ataca a diversos cultivos de importancia económica, tales como maíz (Zea mays) y algodón (Gossypium spp.)
De su tejido ovárico derivan dos líneas celulares (Sf9 y Sf21) que son muy usadas actualmente para la investigación biomédica, como por ejemplo, para la infección con baculovirus o la expresión de proteínas recombinantes.
Spodoptera frugiperda (le Légionnaire d'automne ou la Noctuelle américaine du maïs) est une espèce de lépidoptères (papillons) de la famille des Noctuidae. Originaire du continent américain, l'espèce s'est implantée sur le continent africain depuis 2016. La chenille, polyphyllophage[1], est connue pour ses dégâts sur diverses cultures, notamment le maïs (Zea mays), le mil et le sorgho ainsi que sur les cotonniers (Gossypium sp.), posant de grandes difficultés en exploitation.
C'est un ravageur problématique en Amérique tropicale (le Brésil dépense par exemple 600 millions de dollars par an pour lutter contre les chenilles de cette espèce).
En 2016, elle est repérée comme une espèce exotique envahissante en Afrique où ses populations se sont rapidement étendues entre janvier 2016 et début 2017 (12 pays touchés dont 7 en 2 mois seulement). En 2018, tous les pays d'Afrique sub-saharienne sont touchés, à l'exception de Djibouti et de l'Érythrée.
En mai, 2018 elle est repérée en Inde, d'abord dans le Karnataka, puis l'Andhra Pradesh, le Tamil Nadu et le Telengana, puis en septembre au Bengale Occidental et au Gujarat [2]. En janvier 2019 sa présence est confirmée au Yémen[3], au Bangladesh, au Sri Lanka[4], en Birmanie[5], en Thaïlande[6],[7] et dans le Yunnan en Chine[8].
L'aire de répartition de Spodoptera frugiperda comprend la quasi-totalité du continent américain, à l'exception de ses régions les plus froides.
L'espèce, adaptée aux régions de climat tropical, est établie au Mexique et dans la partie sud des États-Unis, en Amérique centrale et en Amérique du Sud, de la Colombie à l'Argentine et au Chili, jusqu'à une latitude de 36° Sud. Elle est également présente en fin d'été et en automne dans le nord des États-Unis et dans les provinces méridionales du Canada par suite d'une migration annuelle[9].
L'espèce a été signalée pour la première fois sur le continent africain en 2016, au Nigeria, à Sao Tomé-et-Principe, au Bénin et au Togo. Depuis le début de l'année 2017, sa présence est confirmée au Ghana ainsi qu'en Afrique australe (Afrique du Sud, Malawi, Mozambique, Namibie, Zambie et Zimbabwe)[10]. En octobre 2017, sa présence était confirmée en République Démocratique du Congo, au Burundi, Rwanda, Ouganda, Tanzanie, Kenya, Ethiopie, Soudan du Sud, Soudan, République Centrafricaine, Tchad,Cameroun, Ghana, Burkina Faso, Côte d'Ivoire, Guinée, Sierra Leone, Liberia et Gambie. Début 2018 sa présence est confirmée au Sénégal, au Cap-Vert, à Madagascar, au Gabon, au Niger et en Somalie [11]. Espèces repérées et confirmée à L'archipel des Comores en février 2022.[réf. nécessaire]
La chenille peut s'attaquer à plus de 100 plantes différentes (dont plantes cultivées). Plus de 290 000 hectares de terres cultivées dans 4 pays africains ont été détruites en quelques mois (surface probablement sous-estimée).
Cette espèce, absente du bassin méditerranéen et d'Europe, est classée comme organisme de quarantaine par l'organisation européenne et méditerranéenne pour la protection des plantes (OEPP).
Les œufs du genre spodoptera sont particuliers car groupés et recouverts d'écailles, ce qui rend difficile le traitement à ce stade. De même il existe peu d'auxiliaires de l'agriculture à ce stade du développement de l'insecte, car le parasitisme par ponte est lui aussi compliqué.
C'est le stade le plus redouté par les agriculteurs d'Amérique du Sud, étant le stade ravageur. La chenille est bien reconnaissable à sa morphologie caractéristique : d'environ 3 cm de long, de teinte allant de la couleur « café » au jaune, elle présente un ensemble de lignes parallèles brunes du bout de l'abdomen à la tête, dont deux se réunissant sur la tête forment un Y caractéristique.
Les cellules de Spodoptera frugiperda sont couramment utilisées dans l'expression de protéines recombinantes grâce à des virus spécifiques des insectes nommés baculovirus.
Une réunion d'urgence s'est tenue en 2017 sous l'égide du bureau régional de la FAO en Afrique à Harare (Zimbabwe) pour coordonner les réponses de 16 pays qui sont convenus de plans d'urgence visant à renforcer la capacité de ces régions à gérer les ravageurs des cultures, contre cette espèce, mais aussi contre d'autres nouveaux parasites envahissants.
Parallèlement, la recherche tente de mieux comprendre le comportement de cet organisme quand il devient nuisible dans de nouveaux environnements, ainsi que sa sensibilité aux insecticides.
Spodoptera frugiperda (le Légionnaire d'automne ou la Noctuelle américaine du maïs) est une espèce de lépidoptères (papillons) de la famille des Noctuidae. Originaire du continent américain, l'espèce s'est implantée sur le continent africain depuis 2016. La chenille, polyphyllophage, est connue pour ses dégâts sur diverses cultures, notamment le maïs (Zea mays), le mil et le sorgho ainsi que sur les cotonniers (Gossypium sp.), posant de grandes difficultés en exploitation.
C'est un ravageur problématique en Amérique tropicale (le Brésil dépense par exemple 600 millions de dollars par an pour lutter contre les chenilles de cette espèce).
En 2016, elle est repérée comme une espèce exotique envahissante en Afrique où ses populations se sont rapidement étendues entre janvier 2016 et début 2017 (12 pays touchés dont 7 en 2 mois seulement). En 2018, tous les pays d'Afrique sub-saharienne sont touchés, à l'exception de Djibouti et de l'Érythrée.
En mai, 2018 elle est repérée en Inde, d'abord dans le Karnataka, puis l'Andhra Pradesh, le Tamil Nadu et le Telengana, puis en septembre au Bengale Occidental et au Gujarat . En janvier 2019 sa présence est confirmée au Yémen, au Bangladesh, au Sri Lanka, en Birmanie, en Thaïlande, et dans le Yunnan en Chine.
Spodoptera frugiperda, ook wel legerrups[1] of legerworm[2], is een vlinder uit de familie van de uilen (Noctuidae).[3] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1797 door Smith & Abbot.
De vlinders worden gezien als een plaag. Ze verplaatsten zich in zwermen, waarbij de rupsen al het graan in een gebied kunnen opeten. Een dergelijk geval deed zich in 1998 voor in de staat Illinois in de Verenigde Staten.[4] Er werd hoop gesteld in genetisch gemodificeerde planten, die dodelijk zouden zijn voor de rupsen, maar sommige rupsen zijn hiertegen resistent.[5] Biologische bestrijding van de vlinders is mogelijk met de schildwesp Chelonus insularis, die haar eitjes legt in Spodoptera frugiperda en waarin de larven zich ontwikkelen.[6]
Bronnen, noten en/of referenties
Wikinieuws heeft een nieuwsartikel over dit onderwerp: Legerrups gesignaleerd in West-Afrika. Spodoptera frugiperda,[1] är en fjärilsart som beskrevs av James Edward Smith och John Abbot 1797. Spodoptera frugiperda ingår i släktet Spodoptera och familjen nattflyn.[1][2]
Svenskt namn: Bert Gustafsson , som är fjärilsexpert vid Naturhistoriska riksmuseet, föreslog att arten skall heta majsfly på svenska. Detta namn har förankrats inom ”Kommittén för svenska djurnamn” vid ArtDatabanken. Kommittén arbetar primärt endast med svenska arter, men kan ge råd även när det gäller utländska arter som är aktuella i Sverige.
På engelska kallas S. frugiperda för "fall armyworm", vilket troligen hänger ihop med att den är aktiv under en längre säsong än "common armyworm" (Vandrargräsfly), som vanligen i Nordamerika gör skada på skördar under den tidigare delen av sommaren, medan S. frugiperda gör störst skada under den sena sommaren i södra USA och under tidig höst norr därom.
Den färdiga nattfjärilen har en vingbredd på 32–40 millimeter. Den har en brun eller grå förvinge och en vit bakre vinge. Hannen har mer mönster och en distinkt vit fläck på sina förvingar. Det första larvstadiet är ljust färgat med ett stort mörkt huvud. I utvecklingen mot andra stadier blir larverna brunare med vita längsgåenbde linjer.
S. frugiperda har en vidsträckt utbredning i östra och centrala Nordamerika och i Sydamerika. Den kan inte övervintra i frysgrader. Säsongmässigt kan den sprida sig över sitt nordamerikanska kärnområde Florida och Texas med flera stater i sydöstra USA upp till östra USA och ända till södra Kanada.
S. frugiperda upptäcktes första gången i Afrika i januari 2016 i Nigeria. Den har sedan dess spritt sig snabbt. I april 2017 fanns en i ett 20-tal länder och i december 2017 i så gott som samtliga afrikanska länder söder om Sahara. Den har i Afrika inga naturliga fiender och är en synnerligen invasiv art.
Denna amerikanska fjärilsart äter i Afrika ett 80-tal växtarter, men föredrar framför allt majs, som är stapelvara i flertalet länder söder om Sahara. I Amerika dämpas förekomsten av flera faktorer, bland annat av att odlarna i stor utsträckning använder sig av genmanipulerad majs. Sådan är dock förbjuden i alla afrikanska länder utom i Sydafrika.
Det finns farhågor inom FAO och Centre for Agriculture and Biosciences att armélarven kan slå ut 20 procent av Afrikas majsskörd och i enskilda länder som Nigeria och Tanzania mer än hälften av normal skörd.
Larverna äter huvudsakligen gräs av olika slag och grödor som majs, men kan även livnära sig på ett stort antal andra arter. Några arter av majs har delvis immunitet mot larven genom att den kan tillverka ett speciellt protein, om marken gödslas med larver av Spodoptera eller andra släkten.
Larverna äter larver av samma art i deras tidigare stadier.
Färdiga fjärilar livnär sig på nektar av till exempel trollhassel
S. frugiperda har en livscykel på under 30 dagar under sommaren, ungefär 60 dagar under vår och höst och 80–90 dagar vintertid. Antalet generationer per år varierar med klimatet. En hona kan lägga omkring 1.500 ägg.
Äggen är kupolformiga och har en diameter på ungefär 0,4 millimeter och en höjd på 0,3 millimeter.
Larverna går igenom sex stadier under en period på 14–30 dagar, beroende på omgivningstemperatur. Den fullvuxna larven är 38-51 millimeter lång.
I puppstadiet ligger larven under markytan 7–37 dagar i en kokong som den formar av jord och silke.
Vuxna individer kan flyga långa distanser, upp till 500 kilometer per generation.
Nattfjäril
Wikimedia Commons har media som rör Spodoptera frugiperda.
Spodoptera frugiperda, är en fjärilsart som beskrevs av James Edward Smith och John Abbot 1797. Spodoptera frugiperda ingår i släktet Spodoptera och familjen nattflyn.
Svenskt namn: Bert Gustafsson , som är fjärilsexpert vid Naturhistoriska riksmuseet, föreslog att arten skall heta majsfly på svenska. Detta namn har förankrats inom ”Kommittén för svenska djurnamn” vid ArtDatabanken. Kommittén arbetar primärt endast med svenska arter, men kan ge råd även när det gäller utländska arter som är aktuella i Sverige.
På engelska kallas S. frugiperda för "fall armyworm", vilket troligen hänger ihop med att den är aktiv under en längre säsong än "common armyworm" (Vandrargräsfly), som vanligen i Nordamerika gör skada på skördar under den tidigare delen av sommaren, medan S. frugiperda gör störst skada under den sena sommaren i södra USA och under tidig höst norr därom.
Spodoptera frugiperda là một loài bướm đêm trong họ Noctuidae.[1][2]
Spodoptera frugiperda
Spodoptera frugiperda (лат., Кукурузная лиственная совка[1][2][3] или Совка кукурузная листовая[4]) — вид чешуекрылых, гусеницы которого являются вредителем распространенных сельскохозяйственных растений, в частности, кукурузы[5].
Бабочки с размахом крыльев 32—40 мм, передние крылья самцов — серые и коричневые, задние крылья имеют радужную серебристо-белую окраску у самцов и самок. Внешний вид бабочек схож с родственными видами Spodoptera exempta и Spodoptera littoralis. Окукливание происходит в почве[1]. Взрослые бабочки способны преодолевать за ночь расстояние, превышающее 100 километров[6].
Для борьбы с вредителем на территории северной и южной Америки применяются современные пестициды и генетически-модифицированные виды растений[7].
С 2015—2016 годов Spodoptera frugiperda распространяется в странах тропической Африки[8][9][7]. Вид представляет значительную угрозу, ситуация осложняется низким уровнем использования пестицидов в этих странах[6]. исходный ареал этого вида — Северная и Южная Америка.
Spodoptera frugiperda (лат., Кукурузная лиственная совка или Совка кукурузная листовая) — вид чешуекрылых, гусеницы которого являются вредителем распространенных сельскохозяйственных растений, в частности, кукурузы.
.jpg)
