Turbinicarpus gielsdorfianus ist eine Pflanzenart in der Gattung Turbinicarpus aus der Familie der Kakteengewächse (Cactaceae).
wächst meist einzeln mit kugelförmigen bis kugelförmig-zylindrischen, blau- bis gelbgrünen Körpern, die manchmal sprossen und eine wenig ausgeprägten Pfahlwurzel besitzen. Sie werden 5 bis 7 Zentimeter hoch und erreichen Durchmesser von 4,5 bis 5 Zentimetern. Ihr Scheitel ist weißwollig. Die breiten, kantigen und etwas konischen Höcker sind 3 bis 5 Millimeter hoch. Es ist ein abstehender, gerader, weißlicher, an der Spitze dunkler werdender Mitteldorn vorhanden, der auch fehlen kann. Er erreicht eine Länge von 18 bis 20 Millimeter. Die 6 bis 8 geraden Randdornen sind weißlich, ausstrahlend und bis 20 Millimeter lang.
Die weißen Blüten haben einen dunkleren Mittelstreifen. Sie sind 1,3 bis 2,5 Zentimeter lang und weisen Durchmesser von 1,5 bis 2 Zentimetern auf. Die hellgrünen und leicht verlängerten Früchte sind 5 bis 6 Millimeter lang und erreichen einen Durchmesser von 3 bis 4 Millimeter.
Turbinicarpus gielsdorfianus ist laut der Erstbeschreibung im mexikanischen Bundesstaat Tamaulipas im Tal von Jaumave verbreitet. Walter Alfred Fitz Maurice entdeckte die als verschollen geltende Art 1987 in der Nähe von Ciudad Maiz im Bundesstaat San Luis Potosí wieder.[1]
Die Erstbeschreibung als Echinocactus gielsdorfianus erfolgte 1929 durch Erich Werdermann.[2] Václav John und Jan Říha (* 1947) stellten sie 1983 in die Gattung Turbinicarpus.[3] Ein Synonym ist Gymnocactus gielsdorfianus (Werderm.) Backeb.
Turbinicarpus gielsdorfianus wird in Anhang I des Washingtoner Artenschutz-Übereinkommens geführt. In der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN ist sie als „Critically Endangered (CR)“, d. h. vom Aussterben bedroht eingestuft.[4]
Turbinicarpus gielsdorfianus ist eine Pflanzenart in der Gattung Turbinicarpus aus der Familie der Kakteengewächse (Cactaceae).
Turbinicarpus gielsdorfianus is a species of plant in the family Cactaceae.
It is endemic to San Luis Potosí state in northeastern Mexico.
Its natural habitat is hot deserts.
It was thought to be extinct for some time until it was rediscovered. It is an Endangered species, threatened by habitat loss.
Turbinicarpus gielsdorfianus is a species of plant in the family Cactaceae.
It is endemic to San Luis Potosí state in northeastern Mexico.
Its natural habitat is hot deserts.
It was thought to be extinct for some time until it was rediscovered. It is an Endangered species, threatened by habitat loss.
Turbinicarpus gielsdorfianus, es una especie fanerógama perteneciente a la familia Cactaceae.
Es endémica de San Luis Potosí y Tamaulipas en México. Su hábitat natural son los áridos desiertos. Es una especie rara poco usual en colecciones. Se encuentra en peligro de extinción según la Norma Oficial Mexicana 059 de SEMARNAT.
Es una planta perenne carnosa y globosa con tallos armados de espinas, de color verde y con las flores de color blanco ubicadas en el ápice. 10 cm. de alto. Longevidad estimada: 30 años.
Turbinicarpus gielsdorfianus fue descrita por (Werderm.) John & Riha y publicado por primera vez en Repertorium Plantarum Succulentarum 19(1): 22. 1983.[2][3]
Turbinicarpus: nombre genérico que deriva del latín "turbo" = "vértebras" y del griego "καρπός" (karpos) = "fruta", donde se refiere a la forma de la fruta.
gielsdorfianus: epíteto
Turbinicarpus gielsdorfianus, es una especie fanerógama perteneciente a la familia Cactaceae.
En su hábitatTurbinicarpus gielsdorfianus est un cactus du genre Turbinicarpus endémique des déserts chauds de l'état de San Luis Potosí au nord-est du Mexique.
Turbinicarpus gielsdorfianus est un cactus du genre Turbinicarpus endémique des déserts chauds de l'état de San Luis Potosí au nord-est du Mexique.
Turbinicarpus gielsdorfianus là một loài thực vật thuộc họ Cactaceae. Đây là loài đặc hữu của México. Môi trường sống tự nhiên của chúng là sa mạc nóng.
Phương tiện liên quan tới Turbinicarpus gielsdorfianus tại Wikimedia Commons
Turbinicarpus gielsdorfianus là một loài thực vật thuộc họ Cactaceae. Đây là loài đặc hữu của México. Môi trường sống tự nhiên của chúng là sa mạc nóng.