Systematyka w Wikispecies 
Multimedia w Wikimedia Commons Zanokcica serpentynowa (Asplenium adulterinum Milde) – gatunek paproci z rodziny zanokcicowatych. Najrzadsza zanokcica we florze Polski.
Morfologia i biologia
- Pokrój
- Roślina trwała o wysokości do 25 cm. Tworzy luźne kępy. Endemit środkowoeuropejski.
- Liście
- Pojedynczo złożone, pierzaste, blaszka liściowa ma do 30 odcinków liściowych po jednej stronie, ustawionych naprzeciwlegle. Są one wachlarzowate, o brzegu karbowanym. Ogonek liściowy brunatny, często czarniawy, z czerwonawym odcieniem, dość sztywny, lecz kruchy. Górna część osadki zielona i miękka.
- Kłącze
- Kruche, krótkie, wzniesione i rozgałęzione.
- Zarodnie
- Kupki zarodni tworzą się na wszystkich liściach.
- Biotop
- Rośnie prawie wyłącznie na skałach serpentynitowych, gdzie porasta szczeliny skalne. Występuje najczęściej na Dolnym Śląsku, głównie na Przedgórzu Sudeckim, w Masywie Ślęży w Górach Sowich, w okolicy Pieszyc, w Masywie Śnieżnika na Żmijowcu oraz spotykana jest dość rzadko w górach wysokich.
- Genetyka
- Zawiera 144 chromosomy.
-
Fitosocjologia
-
Gatunek charakterystyczny rzędu Androsacetalia vandellii[1].
Zmienność
Gatunek jest mieszańcem diploidalnych paproci zanokcicy skalnej (Asplenium trichomanes) i zanokcicy zielonej (Asplenium viride), łączącym cechy obu gatunków rodzicielskich. Wydaje jednak zdolne do kiełkowania zarodniki, stając się odrębnym gatunkiem.
Zagrożenia i ochrona
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową od 2004 roku[2][3].
Kategorie zagrożenia gatunku:
Przypisy
-
↑ WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
-
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin Dz.U. z 2014 r. nr 0, poz. 1409.
-
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. nr 168, poz. 1764.
-
↑ Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
-
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
-
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
