Symphoricarpos albus (L.) C. Koch

Owoce

Śnieguliczka biała, syn. ś. białojagodowa (Symphoricarpos albus Duhamel) – gatunek krzewu z rodziny przewiertniowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie występuje od Kalifornii po Alaskę^[2]. W Europie notowana od 1789. Spotyka się ją jako roślinę uprawną lub zdziczałą. W Polsce notowana od 1824; jest powszechnie uprawiana, łatwo dziczeje i jest inwazyjna^[3]. Roślina trująca.

Morfologia

Pokrój

Krzew o wysokości 1–3 m, nagi. Gałęzie prosto wzniesione, cienkie, czworokanciaste.

Liście

Niebieskawozielone, okrągławo-eliptyczne, ok. 4 cm długości, pojedyncze lub klapowane.

Kwiaty

Różowo-białe, dzwonkowate, zebrane w szczytowe nibykłosy. Jest rośliną miododajną, kwiaty rozwijają się przez całe lato, dzięki czemu pszczoły mogą zbierać nektar przez długi okres. Mają drobny, 5-ząbkowy kielich, 5-łatkową, beczułkowatą i owłosioną wewnątrz koronę,1 słupek i 5 pręcików.

Owoce

Charakterystyczne, białe, gąbczaste jagody. Odmiana 'White Hedge' charakteryzuje się dużymi, białymi owocami.

Pęd

Młode pędy są owłosione.

Roślina trująca

Owoce zawierają saponiny i alkaloidy powodujące zatrucia po spożyciu ich w dużej ilości. Objawami są początkowo wymioty, przeczyszczenie, podrażnienie przewodu pokarmowego, a po wchłonięciu – porażenie ośrodkowego układu nerwowego (majaczenia i śpiączka). Zatrucia leczy się płukaniem żołądka i objawowo^[4].

Zastosowanie

• Roślina ozdobna. Często sadzona w parkach, na skwerach i w ogródkach przydomowych. Szczególnie polecana jest na żywopłoty, bowiem dość dobrze znosi cięcie i po przycięciu się zagęszcza. Jest wytrzymała na mróz oraz suszę i mało wymagająca w stosunku do gleby – rośnie dobrze nawet na glebach bardzo jałowych, suchych i kamienistych. Jest odporna na zanieczyszczenia powietrza. Łatwo rozmnaża się z odrostów korzeniowych. Jej ozdobą są białe, średniej wielkości owoce, które bardzo długo utrzymują się na roślinie i zdobią krzew jesienią i zimą. Ponieważ dosyć dobrze znosi zacienienie, może być sadzona pod drzewami.
• Roślina miododajna.

Przypisy

Bibliografia

1. Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
2. Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.