Brunfelsia grandiflora (en quechua chiricaspi chacruro) ye una especie de parrotal perteneciente a la familia Solanaceae. Alcuéntrase na Amazonia.
Ye un parrotal d'ente 3 y 5 metros d'altor que se da na amazonia hasta los 200 msnm. Tien una xamasca trupa de fueyes dispuestes alternativamente caúna d'hasta 30 cm de llargu. Les fragantes flores son de color blancu o tonos de púrpura. Florien cuasi tol añu.[1]
Créese que sirve como sudoríparu, como antigripal y contra la sífilis y l'artritis. La xente consume la maceración alcohólica de los raigaños, que pueden atopase en mercaos melecinales. Esta planta ye usada polos mestrones de Suramérica como aditivu a l'ayahuasca y contién la sustanza psicoactiva llamada escopoletina. En pruebes de llaboratoriu, los estractos de la planta fueron activos contra'l protozóu que causa la leishmaniasis, especialmente Leishmania major.[2]
Brunfelsia grandiflora describióse por David Don y espublizóse en Edinburgh New Philosophical Journal 7: 86, nel añu 1829.[3]
Brunfelsia: nome xenéricu que foi dau n'honor del herbalista alemán Otto Brunfels (1488–1534).
grandiflora: epítetu llatín que significa "coles flores grandes"[4]
Brunfelsia grandiflora (en quechua chiricaspi chacruro) ye una especie de parrotal perteneciente a la familia Solanaceae. Alcuéntrase na Amazonia.
Brunfelsia grandiflora ist eine Art aus der Sektion Franciscea der Gattung Brunfelsia. Die meist 1 bis 6 m (selten bis 10 m) hohen Sträucher oder Bäume kommen in Teilen Südamerikas vor.
Brunfelsia grandiflora ist ein 1 bis 6 m hoher Strauch oder Baum; einige gesammelte Exemplare sollen 10 m hohe Bäume oder genauso lange Lianen gewesen sein. Die Pflanzen bilden einen kurz oberhalb der Basis stark verzweigten Stamm, der bis zu 7 cm dick werden kann. Die Rinde ist dünn, rau und hell- bis dunkelbraun. Die Äste sind schlank, aufrecht weisend oder abspreizend, unbehaart und mit Laubblättern besetzt, oftmals beinahe rutenförmig und gebogen. Die jungen Zweige sind grün und meist unbehaart, nur selten fein behaart.
Die Laubblätter bestehen aus einem 2 bis 6 mm langen Blattstiel und einer 6 bis 23 cm langen und 2 bis 8 cm breiten Blattspreite. Der Blattstiel ist unbehaart oder fein behaart, er wird korkig und im Alter in Querrichtung runzelig. Die Blattspreite ist lanzettlich bis langgestreckt, oftmals mit nach oben weisenden Blatträndern gebogen. Nach vorn hin sind die Blätter lang oder kurz zugespitzt, die Spitze ist beinahe sichelförmig. Die Blattbasis ist keilförmig bis verengt. Die Blätter sind fest häutig oder beinahe lederig, unbehaart oder nur sehr fein entlang der Mittelrippe behaart, die Oberseite ist dunkelgrün, die Unterseite blassgrün gefärbt. Selten sind die Blätter bereift oder glänzend.
Die Blütenstände von Brunfelsia grandiflora bestehen aus fünf bis zu einer Vielzahl von nicht-duftenden Blüten, sie können endständig oder unterhalb des Triebendes stehen, einfach oder verzweigt, dicht oder locker sein, die Länge der Blütenstandsachse variiert zwischen 5 und 45 mm.
Unterhalb der Blüten stehen ein bis drei laubblattähnliche Hochblätter mit einer Länge von 1 bis 5 (selten bis 10) mm, sie sind lanzettlich bis eiförmig, bewimpert, fein behaart oder unbehaart. Die Blütenstiele sind 2 bis 5 (selten bis 10) mm lang, unbehaart oder mit vereinzelten drüsigen Trichomen besetzt, an der Frucht verdickt sich der Stiel und wird korkig-warzig.
Der Kelch hat eine Länge von 5 bis 13 mm und einen Durchmesser von 3 bis 7 mm, er ist röhrenförmig-glockenförmig, zur Basis hin etwas verengt und kann an der Spitze etwas aufgeblasen sein. Er ist glatt oder streifig geädert, fest häutig bis beinahe lederig, meist unbehaart, nur selten ist er auf der Innenseite gepunktet oder vereinzelt drüsig behaart. Die Farbe des Kelchs variiert zwischen einem hellen Gelb-Grün und Grau-Grün. Die aufrecht stehenden oder anliegenden Kelchzähne sind 1 bis 5 mm lang, dreieckig bis eiförmig, abgestumpft oder kurz spitz zulaufend, im Alter biegen sie sich gelegentlich leicht zurück. An der Frucht bleibt der Kelch erhalten, er wird dann lederartig und besonders an der Basis korkig-warzig, oftmals springt er an einer oder mehreren Seiten auf.
Die Krone ist zunächst violett, wird im Alter jedoch weiß. Die blassviolette bis weiße Kronröhre hat eine Länge von 15 bis 40 mm und einen Durchmesser von 1,5 bis 3 mm und ist doppelt bis fünfmal so lang wie der Kelch. Am Übergang zwischen Kronröhre und Kronsaum ist ein verdickter, weißlicher Ring ausgeprägt. Der abstehende Kronsaum hat einen Durchmesser von 20 bis 50 mm, die Kronlappen sind 7 bis 15 mm lang, sie sind nahezu gleich groß oder der obere Kronlappen ist etwas vergrößert. Sie überlappen sich etwas an den Seiten, laufen zur Basis hin eng zu, die Spitze ist abgerundet oder ausgebuchtet.
Die vier Staubblätter setzen im oberen Teil der Kronröhre an und stehen nicht über diese hinaus. Die Staubfäden sind dünn und weiß gefärbt, bei den oberen zwei Staubblättern etwa 4 mm lang und bei den unteren 3 mm. Die hellbraunen Staubbeutel sind etwa 1 bis 1,5 mm lang und kreisförmig-nierenförmig. Der aufsitzende Fruchtknoten ist 1,5 bis 2 mm hoch, konisch bis eiförmig und hellgelb. Der Griffel ist schlank, an der Spitze ist er leicht verbreitert. Die leicht zweilappige Narbe ist etwa 1 mm lang, abgestumpft, grün, der obere Lappen ist etwas größer.
Die Früchte sind 8 bis 20 mm lange und durchmessende, eiförmige bis fast kugelförmige Kapseln. Nach vorn hin können sie abgestumpft oder spitz zulaufend sein. Sie sind glatt, glänzend, zunächst dunkelgrün, später bräunlich, auf der Oberfläche sind korkig-punktförmige bis korkig-warzige Auswüchse vorhanden. Das Perikarp ist 0,3 mm dick, krustig und brüchig eintrocknend, jedoch erst spät aufspringend.
Jede Frucht enthält etwa 10 bis 20 Samen, die 5 bis 7 mm lang und 2 bis 3 m breit sind und unterschiedlich geformt sein können. Meist sind sie elliptisch bis langgestreckt und gewinkelt. Die netzartig gepunktete Oberfläche ist dunkel rot-braun gefärbt. Der leicht gekrümmte Embryo ist etwa 4 mm lang, die Keimblätter sind eiförmig-elliptisch und etwa 1,5 mm lang.
Die Art ist in Kolumbien, Venezuela, Ecuador, Peru, Brasilien und Bolivien beheimatet.
Es werden zwei Unterarten unterschieden:
Die Unterart grandiflora zeichnet sich durch größere Blüten und Früchte aus, ist zudem vor allem in höheren Lagen zwischen 650 und 2000 m zu finden. Die Unterart schultesii hingegen kommt vor allem zwischen 100 und 900 m Höhe vor. Beide Unterarten haben die Chromosomenzahl 2n = 22.[1]
Unter den Quechua-Namen Chiri, Chiricsanango oder Chuchuhuasha spielt diese Pflanze in der traditionellen schamanischen Volksheilkunde des Vegetalismus im westlichen Amazonasbecken eine Rolle als Meisterpflanze. Ihr werden eine Persönlichkeit und verschiedene Heilkräfte zugeschrieben. Ein Spezialist, der sich unter anderem auf die Anwendung dieser Pflanze versteht heißt Sananguero. Die Blätter, Rinde und Wurzeln können Verwendung finden. Die Pflanze enthält das Alkaloid Skopoletin (nicht zu verwechseln mit Skopolamin). Die physische Wirkung der Einnahme von Chiricsanango könne dramatisch und gefährlich sein – ein Kribbeln und Vibrieren in den Extremitäten, das sich ausbreitet, periodisches Kälteempfinden, Tremor, Vibrationen in Brust und Rücken, Magenkrämpfe, Übelkeit, Schwindel, Koordinationsverlust.[2][3]
Brunfelsia grandiflora ist eine Art aus der Sektion Franciscea der Gattung Brunfelsia. Die meist 1 bis 6 m (selten bis 10 m) hohen Sträucher oder Bäume kommen in Teilen Südamerikas vor.
Brunfelsia grandiflora is a flowering shrub in the nightshade family. It is native to South America. In English is known by the common names royal purple brunfelsia, kiss-me-quick,[1] and yesterday-today-and-tomorrow.[2] In Peru it is known by the Spanish-Quechua name chiricsanango.[3]
This shrub grows up to 10 feet tall by 8 feet wide. It has a dense foliage of alternately arranged leaves each up to 12 inches long. The fragrant flowers are white or shades of purple. They bloom nearly year-round.[2]
In its native range it is used in traditional medicine to treat fever, rheumatism, syphilis, and arthritis. It is sometimes used as one of the active plant additives contributing to the hallucinogenic effects of the South American drink ayahuasca. In laboratory tests, extracts of the plant were active against the protozoa that cause leishmaniasis, especially Leishmania major.[4]
Brunfelsia grandiflora is sometimes cultivated as an ornamental plant, such as for landscape design.[2]
Brunfelsia grandiflora is a flowering shrub in the nightshade family. It is native to South America. In English is known by the common names royal purple brunfelsia, kiss-me-quick, and yesterday-today-and-tomorrow. In Peru it is known by the Spanish-Quechua name chiricsanango.
This shrub grows up to 10 feet tall by 8 feet wide. It has a dense foliage of alternately arranged leaves each up to 12 inches long. The fragrant flowers are white or shades of purple. They bloom nearly year-round.
In its native range it is used in traditional medicine to treat fever, rheumatism, syphilis, and arthritis. It is sometimes used as one of the active plant additives contributing to the hallucinogenic effects of the South American drink ayahuasca. In laboratory tests, extracts of the plant were active against the protozoa that cause leishmaniasis, especially Leishmania major.
Brunfelsia grandiflora is sometimes cultivated as an ornamental plant, such as for landscape design.
Brunfelsia grandiflora (en quechua chiricaspi chacruro), también conocido como chiric sanango, es una especie de arbusto perteneciente a la familia Solanaceae. Se encuentra en la Amazonia de Perú.
Es un arbusto de entre 3 y 5 metros de altura que se da en la amazonia hasta los 200 m s.n.m. Tiene un follaje denso de hojas dispuestas alternativamente cada una de hasta 30 cm de largo. Las fragantes flores son de color blanco o tonos de púrpura. Florecen casi todo el año.[1]
Brunfelsia grandiflora fue descrita por David Don y publicado en Edinburgh New Philosophical Journal 7: 86, en el año 1829.[2]
Brunfelsia: nombre genérico que fue otorgado en honor del herbalista alemán Otto Brunfels (1488–1534).
grandiflora: epíteto latíno que significa "con las flores grandes"[3]
Se cree que sirve como sudorífico, como antigripal y contra la sífilis y la artritis. La gente consume la maceración alcohólica de las raíces, las cuales se pueden encontrar en mercados medicinales. Es a veces un aditivo en las pociones de ayahuasca.[5]
Es una planta usada en las dietas amazónicas en Perú.[6]
Los estudios han mostrado la presencia de escopoletina y ácido clorógenico en el extracto metanólico de las hojas. En pruebas de laboratorio, los extractos de la planta fueron activos contra el protozoo que causa la leishmaniasis, especialmente Leishmania major.[5]
Brunfelsia grandiflora (en quechua chiricaspi chacruro), también conocido como chiric sanango, es una especie de arbusto perteneciente a la familia Solanaceae. Se encuentra en la Amazonia de Perú.
Stambiažiedė brunfelsija (lot. Brunfelsia grandiflora) – bulvinių (Solanaceae) šeimos augalų rūšis, priklausanti brunfelsijos genčiai, paplitusi Pietų Amerikoje.
Stambiažiedė brunfelsija turi haliucinogeninių savybių, naudota senovės šamanų ritualuose. Tradicinėje Amazonijos genčių medicinoje taikoma gydyti karščiavimą, reumatą, sifilį, artritą, gyvačių įkandimus. Jos dedama gaminant haliucinogeninį gėrimą ajahuaska. Laboratoriniais tyrimais nustatyta, kad augalo ekstraktas veikia prieš protozoa pirmuonis, sukeliančius leišmaniozę.[1]
Natūralioje aplinkoje stambiažiedės brunfelsijos krūmas yra 2–2,5 m aukščio, apie 2 m skersmens, jo stiebų žievė ruda, besilukštenanti. Lapai pailgi, ovalios formos su užsmailintais galais, blizgūs, žalios spalvos, iki 30 cm ilgio, pražangaus išsidėstymo. Žiedai vamzdiški, malonaus aromato, žydintys po kelis skėtiniuose žiedynuose šakų galuose. Žiedai kintančios spalvos – per kelias dienas sugeba pakeisti spalvą nuo sodriai violetinių, mėlynų iki balsvų. Stambiažiedė brunfelsija auginama ir kaip dekoratyvinis augalas.
Stambiažiedė brunfelsija (lot. Brunfelsia grandiflora) – bulvinių (Solanaceae) šeimos augalų rūšis, priklausanti brunfelsijos genčiai, paplitusi Pietų Amerikoje.
Stambiažiedė brunfelsija turi haliucinogeninių savybių, naudota senovės šamanų ritualuose. Tradicinėje Amazonijos genčių medicinoje taikoma gydyti karščiavimą, reumatą, sifilį, artritą, gyvačių įkandimus. Jos dedama gaminant haliucinogeninį gėrimą ajahuaska. Laboratoriniais tyrimais nustatyta, kad augalo ekstraktas veikia prieš protozoa pirmuonis, sukeliančius leišmaniozę.
Natūralioje aplinkoje stambiažiedės brunfelsijos krūmas yra 2–2,5 m aukščio, apie 2 m skersmens, jo stiebų žievė ruda, besilukštenanti. Lapai pailgi, ovalios formos su užsmailintais galais, blizgūs, žalios spalvos, iki 30 cm ilgio, pražangaus išsidėstymo. Žiedai vamzdiški, malonaus aromato, žydintys po kelis skėtiniuose žiedynuose šakų galuose. Žiedai kintančios spalvos – per kelias dienas sugeba pakeisti spalvą nuo sodriai violetinių, mėlynų iki balsvų. Stambiažiedė brunfelsija auginama ir kaip dekoratyvinis augalas.
Augalo žiedas
Krūmas
Brunfelsia grandiflora là loài thực vật có hoa trong họ Cà. Loài này được D.Don mô tả khoa học đầu tiên năm 1829.[1]
Brunfelsia grandiflora là loài thực vật có hoa trong họ Cà. Loài này được D.Don mô tả khoa học đầu tiên năm 1829.