Not much information is known about communication in alligator gars. Their lateral line system is used to detect motion in the water. They are also likely to use chemical cues and vision to some extent.
Perception Channels: visual ; tactile ; chemical
Alligator gars have few predators. They may be eaten by larger fish as eggs, fry, and juveniles . Because of their large size, their only natural predators as adults are American alligators (Alligator mississippiensis). Humans also prey on adult alligator gars.
Known Predators:
Alligator gar are grayish green to brown color on their dorsal surface and yellowish or white colored ventrally (Page and Burr, 1991). They may also have brownish spots on their dorsal surface. They are alligator-like in appearance, with their long, slender body, jaws armed with many teeth, and their habit of floating at the water surface (Goddard 2005). Their eyes are small. They have a heterocercal tail. Their swim bladder can function as a lung. The snout is short and broad with two rows of teeth on the upper jaw (Etnier 1993, Knopf, 2002). They are protected by a thick set of ganoid scales (Knopf 2002). This species is the largest of the gars and one of the largest freshwater fishes in North America, growing to nearly 3 meters long and up to 137 kg. Lateral line scales number 58 to 62 (Etnier, 1993).
Range mass: 137 (high) kg.
Range length: 3 (high) m.
Other Physical Features: ectothermic ; heterothermic ; bilateral symmetry
Sexual Dimorphism: female larger
Females generally live longer than males and are larger, they may live from 26 to 50 years in the wild (Etnier and Starnes, 1993).
Typical lifespan
Status: wild: 50 (high) years.
Average lifespan
Status: wild: 26 years.
Alligator gar are found in large lakes, rivers, and bayous. Typically they are found in backwaters and bottomland swamps. They are found in both freshwater and brackish waters, they rarely enter marine waters (Etnier, 1993; Knopf, 2002).
Range depth: 0-1 (low) m.
Habitat Regions: temperate ; freshwater
Aquatic Biomes: lakes and ponds; rivers and streams; brackish water
Other Habitat Features: estuarine
Atractosteus spatula is found in the Ohio River in southwestern Ohio and the Mississippi river south to the Gulf of Mexico. They are found in drainages throughout the southeastern coastal United States (Alligator Gar, 2005). They are found in parts of Florida, Georgia, Alabama, Tennessee, Arkansas, Oklahoma, and Texas (Knopf, 2002; Shultz, 2004). Their range is from 44° to 20° north latitude and 101° to 82° west longitude (Agbayani, 2005).
Biogeographic Regions: nearctic (Native )
Alligator gars are opportunistic carnivores and sit-and-wait predators. They appear to be sluggish, but can ambush prey with short bursts of speed (Goddard, 2005). They feed on almost anything, including fish, ducks, turtles, small mammals, and carrion (Schultz, 2004).
Animal Foods: birds; mammals; amphibians; reptiles; fish; carrion ; aquatic crustaceans
Primary Diet: carnivore (Eats terrestrial vertebrates, Piscivore )
Alligator gars are generalist predators and eat anything they can find. They are especially important as top predators in aquatic systems (Goddard, 2005).
Alligator gars have been fished commercially (Knopf, 2002). In Lousiana, they are fished for food, acting as a substitute for lobster (Etnier and Starnes, 1993). Like many other fish, they are also collected for aquaria.
Positive Impacts: pet trade ; food
Because these fish are predators, they consume gamefish, (Shultz, 2004). In turn, they cause a problem for humans in terms of sport fishing and consumption. There are several undocumented reports of injuries to humans. Their eggs are poinsonous if consumed (Goddard, 2005).
Negative Impacts: injures humans (bites or stings, poisonous )
Young alligator gars develop from eggs and then float to the water's surface, resembling sticks (Shultz, 2004). They have a disc on the bottom of their snouth that allows them to attach to rocks and other objects until their yolk is absorbed (Goddard, 2005). Shortly afterwards, the young begin searching for food.
Alligator gar are not currently listed as endangered, threatened, or of special concern. There are some concerns about overfishing and indications that populations have declined in areas where their preferred habitat, bottomland swamps, has been destroyed through channelization and and the building of levees.
US Federal List: no special status
CITES: no special status
State of Michigan List: no special status
Mating behaviors in this species are not known.
Female alligator gars lay eggs that are dark green or red and stick to rocks and vegetation. The eggs are poisonous if eaten. Alligator gar may take many years to reach sexual maturity, although little is known about reproduction in this species.
Breeding interval: Alligator gar probably breed once yearly.
Breeding season: Breeding occurs from May to July.
Range number of offspring: 138,000 (high) .
Average number of offspring: 77,000.
Range gestation period: 6 to 8 days.
Average age at sexual or reproductive maturity (female): 11 years.
Average age at sexual or reproductive maturity (male): 6 years.
Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; fertilization (External ); oviparous
Alligator gars are oviparous. Once the eggs are laid, the young are left to survive on their own (Shultz, 2004).
Parental Investment: no parental involvement; pre-fertilization (Provisioning, Protecting: Female)
Missisipi zirehlisi və ya Zirehli-alliqator (lat. Atractosteus spatula) — atractosteus cinsinə aid heyvan növü. Amerika qitəsindəki iri çaylarda yaşayır.[1] [2].
|deadlink= ignored (|dead-url= suggested) (kömək) Missisipi zirehlisi və ya Zirehli-alliqator (lat. Atractosteus spatula) — atractosteus cinsinə aid heyvan növü. Amerika qitəsindəki iri çaylarda yaşayır. .
Kostlín obrovský (Atractosteus spatula) je dravá sladkovodní ryba žijící na dolním toku Mississippi a v jeho přítocích, zdržuje se také při mořském pobřeží. Kostlín patří mezi velmi starobylé druhy, jeho vzhled se nezměnil od druhohor.
Má ganoidní šupiny: jeho tělo je pokryto krunýřem složeným z kosočtverečných plátů (domorodci používali ostré a tvrdé šupiny jako hroty šípů). Tlama kostlína je rozšířená jako lžíce a opatřená ostrými zuby; pro jeho podobnost s aligátorem se mu anglicky říká alligator gar. Ryba má žábry, ale dokáže také dýchat vzdušný kyslík. Kořist loví tak, že se nehybně vznáší ve vodě a překvapivě zaútočí — mohutná ocasní ploutev jí umožňuje vyvinout značnou rychlost. Kromě menších ryb se živí také vodním ptactvem. Kostlíni mohou dorůstat až třímetrové délky, nejtěžší oficiálně zvážený exemplář měl 148 kg a jeho stáří bylo odhadnuto na více než padesát let.[1]
Kostlín je vyhlášená sportovní ryba, loví se také na maso. Bývá často chována ve výstavních nádržích.[2] Jikry kostlína jsou pro člověka smrtelně jedovaté.[3]
Atractosteus spatula
Atractosteus spatula
Atractosteus spatula
Atractosteus spatula
Atractosteus spatula
Kostlín obrovský (Atractosteus spatula) je dravá sladkovodní ryba žijící na dolním toku Mississippi a v jeho přítocích, zdržuje se také při mořském pobřeží. Kostlín patří mezi velmi starobylé druhy, jeho vzhled se nezměnil od druhohor.
முதலை மீன் (உயிரியல்:Atractosteus spatula, ஆங்கிலம்: Alligator gar) என்ற மீன் இனமானது, வட அமெரிக்கா மீன்களிலேயே, மிகப்பெரியதென அறிவிக்கப் பட்டுள்ளது. இம்முதலை மீன் பல்லாண்டுகளாக இருக்கும் மிகப் பழமையான மீன் இனமாக புவியில் வாழ்கிறது. பரந்த உப்புநிலை மாற்றத்திற்கிசைவான மீன் இனமானது, வாழும் தொல்லுயிர் எச்சம்ஆகும். இது கடல்வாழ் உயிரினங்களின் வகைப்பாட்டியல் படி அக்டினோட்டெரிகீயை என்று அழைக்கப்படும் நடுத்துடுப்பு மீன் கீழ்வகுப்பைச் சார்ந்தது ஆகும். இதன் தொல்லுயிர் எச்சச் சுவடுகள், முன்கிரிடேசியசு (Cretaceous) காலத்திலேயே உள்ளதாகத் தெரிவிக்கிறது. அதாவது 10கோடி ஆண்டுகளுக்கு முன்னமேயே இருந்தது. இந்த இனமே, இந்த உயிரியல் வகுப்பில் மிகப்பெரிய இனமாகத் திகழ்கிறது.
இவ்வகை மீன் இனங்கள், அமெரிக்க ஐக்கிய நாடுகளின் தென்பகுதி முழுவதும் உள்ள அமெரிக்க மாநிலங்களிலும், மெக்சிகோ வளைகுடாவிலும் பரந்து காணப்படுகின்றன. இது பலதரப்பட்ட நீர்நிலைகளிலும் வாழும் இயல்புடையன என்பதால், உப்புகளின் அளவு வேறுபட்டு இருக்கும் இடங்களிலும், புதர் நிறைந்துள்ள நீர் நிலைகளிலும், நன்னீர் பகுதிகளிலும் ஏரிகளிலும் நன்கு வாழ்கின்றன. அமெரிக்க நாடுகளில் 50 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக இவை தொந்தரவு தரும் ஆபத்து மீனினமாகத் தடைசெய்யப்படு, அவைகளை நீர்நிலைகளில் இருந்து அகற்றும் பணியை அரசே செய்தது.[2] 1980 களுக்குப் பிறகு, இது குறித்த சூழியல் விழிப்புணர்வால், இம்மீன் இனத்திற்கு சட்டப் பாதுகாப்பு தந்துள்ளனர்.[3]
ஏனெனில், இவற்றின் உருவவியல் கூறுகள் தொல்லுயிர்களின் உடற்கூறுகளை அதிகம் பெற்று இருக்கிறது. எடுத்துக்காட்டாக, இதன் குடலில் சிலந்தி வலைப்போன்ற தடுப்பிதழ்கள் உள்ளன. இத்தடுப்பிதழ், சுறாவின் செரிமான மண்டலத்தில் பொதுவாகக் காணப்படுகின்றன. நீரில் உள்ள காற்றையும், நிலத்தில் உள்ள காற்றினையும் இதன் நுரையீரல் மண்டபம் பயன் படுத்திக் கொள்கிறது.
இதன் ஒட்டு மொத்த வடிவம் நீர்மூழ்கிக் குண்டு போன்று இருக்கும். இதன் செதில்கள், மற்ற மீன்களைப் போல அல்லாமல், எலும்புகள் போல (ganoid scales)காணப்படுகிறது. மேற்புற நிறமானது பழுப்பாகத் தொடங்கி, அடிப்பகுதி வரவர மஞ்சளாகவும், சாம்பல் நிறமாகவும் அமைந்து உள்ளது. அவற்றின் மேற்புற பற்கள் இரு வரிசையாக, சுறாவில் இருப்பது போல இருக்கிறது. அதனால் தனது இறையை நன்கு கவ்விக் கொள்ளப் பயனாகிறது. நீர்பறவைகளையும், சிறிய பாலூட்டிகளையும் இது விரும்பு உண்ணும் இயல்பு உடையதாக உள்ளன. இதற்காக இவை நீரின் மேற்பரப்புக்கு வந்து ஒளிந்து பிடிக்கும் திறனைப் பெற்றுள்ளன.
இதன் ஆங்கிலப் பெயரானது, அமெரிக்க முதலை (Alligator mississippiensis)யை ஒத்துள்ளது. அம்முதலைக்கு நீண்ட மூக்குப்பகுதியும், அதன் கூர்மையான பற்கள் அமைப்புமே ஆகும். துண்டு துண்டாகக் கிடைக்கும் நெடிய அறிவியல் ஆதாரங்களின் படி, இவ்வகை மீன்கள், 10 அடிகள் நீளம் வரையிலும், எடையானது 300 lb (140 kg)வரையிலும் இருப்பதாகக் காட்டுகிறது. இருந்தபோதிலும் 2011 ஆம் ஆண்டு, பிடிக்கப்பட்ட முதலைமீன் 8 ft 5 1⁄4 in (2.572 m) நீளமும், 327 lb (148 kg) எடையும் கொண்டதாக இருந்தது. மேலும், அம்மீனின் சுற்றளவு 47 in (120 cm) இருந்தது. இந்த மீன் இனங்களிடம், வெண்மைத் தோல் நோய் (albinism) காணப்படுவது உறுதி செய்யப் பட்டுள்ளது.
இதன் எண்ணிக்கைக் குறைந்து வருவதாகக் கண்டறியப்பட்டுள்ளதால், அமெரிக்கா, மெக்சிகோ நாடுகளில் இதனைப் பிடிக்கும் அளவிற்கு சட்டங்கள் உள்ளன. இவற்றில் உடற் கழிவுகள் குறைவாக இருப்பதால், இலாபம் தரும் மீன் விற்பனையாளர், இவற்றினை பிடிப்பதில் ஆர்வம் காட்டுகின்றனர். இவற்றின் வயிறுகளை ஆய்ந்த போது, மீன் பிடி சிறு கருவிகளும், படகுகளின் பாகங்களும், நீர்பறைவைகளும் இருப்பதை கண்டறிந்துள்ளனர்.[4][5] இவற்றின் நோய் எதிர்ப்பு திறன் அதிகமாக உள்ளதாலும், புது வாழிடங்களை இது ஏற்றுக் கொண்டு வளர்வதாலும், இதனை அருங்காட்சியகங்களிலும், ஆவலுடன் வளர்த்து வருகின்றனர்.
இள வயது மீன் ஆனது, மஞ்சளும், வெள்ளை நிறமும் மிகுந்து காணப்படுகின்றன
1910 ஆம் ஆண்டு பிடித்த அமெரிக்க மீன்
சுறா போன்று மேல் பல்வரிசை இரண்டு அடுக்காக இருப்பதைக் காணலாம்.
நீரின் மேற்புறம் வந்து இறையைப் பிடிக்கும் நிகழ் படம்
செதிலானது, எலும்புபோல் இருப்பதால், அதில் அணிகலன்களை செய்வர். படத்தில் இருப்பது காதணியாகும்.
6அடி நீளம்,70-75கிலோ கிராம் எடையும் உடைய அம்மீன், 2005
வெள்ளை (Albino) நிற முதலை மீன்
வாழ்விட நெடுக்கம்
முதலை மீன் (உயிரியல்:Atractosteus spatula, ஆங்கிலம்: Alligator gar) என்ற மீன் இனமானது, வட அமெரிக்கா மீன்களிலேயே, மிகப்பெரியதென அறிவிக்கப் பட்டுள்ளது. இம்முதலை மீன் பல்லாண்டுகளாக இருக்கும் மிகப் பழமையான மீன் இனமாக புவியில் வாழ்கிறது. பரந்த உப்புநிலை மாற்றத்திற்கிசைவான மீன் இனமானது, வாழும் தொல்லுயிர் எச்சம்ஆகும். இது கடல்வாழ் உயிரினங்களின் வகைப்பாட்டியல் படி அக்டினோட்டெரிகீயை என்று அழைக்கப்படும் நடுத்துடுப்பு மீன் கீழ்வகுப்பைச் சார்ந்தது ஆகும். இதன் தொல்லுயிர் எச்சச் சுவடுகள், முன்கிரிடேசியசு (Cretaceous) காலத்திலேயே உள்ளதாகத் தெரிவிக்கிறது. அதாவது 10கோடி ஆண்டுகளுக்கு முன்னமேயே இருந்தது. இந்த இனமே, இந்த உயிரியல் வகுப்பில் மிகப்பெரிய இனமாகத் திகழ்கிறது.
Taxonavigaçion
Atractosteus spatula
Atractosteus spatula Atractosteus generoko animalia da. Arrainen barruko Lepisosteidae familian sailkatzen da.
Atractosteus spatula Atractosteus generoko animalia da. Arrainen barruko Lepisosteidae familian sailkatzen da.
Atractosteus spatula is een straalvinnige vissensoort uit de familie van kaaimansnoeken (Lepisosteidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1803 door Bernard Germain de Lacépède. De atractosteus spatula leeft in de zuidelijke Verenigde Staten.
Het is met ongeveer drie meter de grootste soort beensnoek. In het Mississippi Museum of Natural Science in Jackson (Mississippi) wordt, voor zover bekend, het grootste exemplaar (met een gewicht van 148 kilogram en een lengte van 2,57 meter) tentoongesteld. In hun bovenkaak zitten twee rijen tanden. Door het uiterlijk van de bek wordt de atractosteus spatula vergeleken met de alligator. In het Engels wordt deze vissensoort de 'alligator gar' genoemd. De derde aflevering van het televisieprogramma River Monsters stond in het teken van de atractosteus spatula, omdat deze soort vaak in verband wordt gebracht met aanvallen op mensen, maar het staat niet vast dat het werkelijk deze soort is die mensen aanvalt.
Bronnen, noten en/of referenties
Multimedia w Wikimedia Commons Niszczuka krokodyla (Atractosteus spatula) – gatunek ryby promieniopłetwej, charakteryzującej się prymitywną budową (istnieje od ponad 150 mln. lat), największy przedstawiciel rodziny niszczukowatych. Po raz pierwszy została opisana naukowo pod nazwą Lepisosteus spatula Lacepède, 1803. Ma niewielkie znaczenie gospodarcze – poławiana przez wędkarzy, spotykana w dużych akwariach publicznych. Bardzo szybka i silna, jednak płochliwa ryba. Poluje na inne, dużo mniejsze ryby. Swoją ofiarę trzyma w charakterystycznym wydłużonym pysku do momentu aż ta przestanie stawiać opór, po czym przesuwa ją w kierunku gardła. Kiedyś tępiona w Teksasie, znalazła się na skraju wyginięcia. Zabijano je na masową skalę przy pomocy sieci elektrycznych oraz specjalnie skonstruowanych w tym celu maszyn pływających.
Ameryka Północna – w wodach Florydy, Zatoki Meksykańskiej, Luizjany, Alabamy, Teksasu, w rzece Missisipi, i południowej Karolinie, niewielka odizolowana populacja żyje w Nikaragui.
Ryby te najczęściej spotykane są w wodach stojących obfitujących w korzenie drzew i inne dogodne kryjówki.
Jest największą pod względem długości słodkowodną rybą Ameryki Północnej – osiąga do 3 metrów długości ciała i masę do 166 kg. Ryba mięsożerna o diecie złożonej z ryb, małych ssaków, ptaków, żółwi itp. Ikra jest toksyczna, trująca m.in. dla ludzi[2][3].
Potencjalnie niebezpieczna dla małych dzieci. Odnotowano przypadki dotkliwego pogryzienia pływaków, ale nigdy nie były one śmiertelne.
Niszczuka krokodyla (Atractosteus spatula) – gatunek ryby promieniopłetwej, charakteryzującej się prymitywną budową (istnieje od ponad 150 mln. lat), największy przedstawiciel rodziny niszczukowatych. Po raz pierwszy została opisana naukowo pod nazwą Lepisosteus spatula Lacepède, 1803. Ma niewielkie znaczenie gospodarcze – poławiana przez wędkarzy, spotykana w dużych akwariach publicznych. Bardzo szybka i silna, jednak płochliwa ryba. Poluje na inne, dużo mniejsze ryby. Swoją ofiarę trzyma w charakterystycznym wydłużonym pysku do momentu aż ta przestanie stawiać opór, po czym przesuwa ją w kierunku gardła. Kiedyś tępiona w Teksasie, znalazła się na skraju wyginięcia. Zabijano je na masową skalę przy pomocy sieci elektrycznych oraz specjalnie skonstruowanych w tym celu maszyn pływających.
Peștele aligator (Atractosteus spatula) este un pește actinopterigian eurihalin din infraclasa holosteilor (Holostei) înrudit cu amia (Amia calva). Fosilele peștelui aligator datează din cretacicul inferior (cu peste un 100 milioane ani în urmă). Este cel mai mari pește din familia lepisosteidelor (Lepisosteidae) și printre cei mai mari pești dulcicoli din America de Nord. Peștii aligator sunt adesea menționați ca "pești primitivi" sau "fosile vii", deoarece ei au păstrat unele caractere morfologice ale strămoșilor lor mai vechi, ca valvula spirală din intestin, care este prezentă și la rechini, și prezența unei respirații duble - acvatică și aeriană. Fălcile alungite prevăzute cu dinți ascuțiți, alcătuiesc un bot lung asemănător cu cel al aligatorilor americani, de unde și numele lor de pești aligator si reprezinta cam 80% din marimea capului.
Lungimea maximă atinge 305 cm, iar greutatea maximă este de 137 kg; în mod obișnuit măsoară 200 cm și cântăresc peste 45 kg.[1]
Are corpul acoperit de solzi mici și rombici, iar coloritul este verde-argintiu, mai intunecat pe partea dorsală și mai deschis pe cea ventrală. Ochii sunt mari, pozitionați pe părțile laterale ale capului, acuitatea vizuală este foarte bună. Inotătoarele dorsală și anală sunt mari și poziționate foarte aproape de pedunculul codal, aripioarele ventrale și pectorale sunt alungite și cam de aceeași marime, iar inotătoarea codală este heterocercă.[2]
Peștii aligator pot fi găsiți în habitatul acvatic, cei mai mulți aflându-se în rezervoarele și lacurile sau apa salmastră a estuarelor și golfurilor din sudul Statelor Unite. Aceștia au fost observați ocazional și în Golful Mexic.[3]
Câteva observații notabile privind peștii aligator au fost raportate din afara Americii de Nord. În noiembrie 2008, un pește aligator ce măsura de la 1,6 până la 2,0 m a fost prins mai la nord de Esenguli, Turkmenistan de doi oficiali ai Protecției pentru pescuit din Turkmenistan.[4]
Se hrănește în special cu pești și cand are ocazia cu crustacee. Dacă este provocat poate să rănească chiar și omul, să muște cu fălcile sale puternice cu dinți ascuțiți. Este atras de mirosul de sange și de produse alimentare, mănancă și resturi de peste, de mici animale sau atacă păsări acvatice.
Perioada de reproducere poate fi în lunile de primăvară sau vară în funcție de regiunea în care trăiește. Dupa imperechere femela își depune icrele în apă pe plantele acvatice, acestea nu sunt comestibile drept caviar, din contră sunt otrăvitoare. După o perioadă de numai 7 zile icrele eclozează și apare puietul ce se hrănește cu insecte, larve de insecte și mici crustacee acvatice.
Numărul în declin al peștilor aligatori a condus la eforturi internaționale de monitorizare a populației și de regularizare a pescuitului comercial.
Peștele aligator (Atractosteus spatula) este un pește actinopterigian eurihalin din infraclasa holosteilor (Holostei) înrudit cu amia (Amia calva). Fosilele peștelui aligator datează din cretacicul inferior (cu peste un 100 milioane ani în urmă). Este cel mai mari pește din familia lepisosteidelor (Lepisosteidae) și printre cei mai mari pești dulcicoli din America de Nord. Peștii aligator sunt adesea menționați ca "pești primitivi" sau "fosile vii", deoarece ei au păstrat unele caractere morfologice ale strămoșilor lor mai vechi, ca valvula spirală din intestin, care este prezentă și la rechini, și prezența unei respirații duble - acvatică și aeriană. Fălcile alungite prevăzute cu dinți ascuțiți, alcătuiesc un bot lung asemănător cu cel al aligatorilor americani, de unde și numele lor de pești aligator si reprezinta cam 80% din marimea capului.
Alligatorbengädda (Atractosteus spatula) är en fisk i familjen bengäddor som lever i Nordamerika.
En avlång fisk med cylindrisk kropp och utdragen nos (även om den är kort i jämförelse med andra bengäddor). Stjärtfenan är osymmetrisk, och fisken har ett allmänt alligatorliknande utseende med sin kraftigt tandbeväpnade mun.[2] Färgen är mörkt olivbrun på ovansidan, gulaktig på undersidan. Den kan ha flera mörka fläckar på sidorna, på framkroppen dock endast den nedre delen.[3] Som mest kan arten bli 305 cm lång och väga 137 kg; det är dock sällan den når över 2 m.[4]
Alligatorbengäddan lever i stillastående eller långsamt rinnande vatten som stora floder, sjöar, reservoarer och liknande. Den kan även gå ut i bräckt vatten i havsbukter och tillfälligtvis i saltvatten. Ungfiskarna uppehåller sig gärna i ytan bland vissna löv och andra föremål. Arten är normalt långsam, men rör sig snabbt när den överfaller bytet, som främst utgörs av fisk. Den tar emellertid även vattenfåglar, mindre däggdjur, sköldpaddor och as. Brackvattenspopulationerna tar också krabbor (Callinectes sapidus). Som alla bengäddor har den en blodkärlsrik simblåsa, som är ansluten till svalget och som gör det möjligt för den att andas atmosfäriskt syre.[5]
Inte mycket är känt om artens reproduktion, men man förmodar att den leker på senvåren (april till juni), troligtvis i stora stim i större floder. De klibbiga äggen, som sjunker till botten efter kläckningen, är klarröda och giftiga.[5]
Alligatorbengäddan finns i Nordamerika i Mississippis flodsystem från sydvästra Ohio och södra Illinois till Mexikanska golfen och från Enconfinafloden i Florida till Veracruz i Mexiko.[6]
Ett smärre kommersiellt fiske förekommer.[4] Den är också föremål för sportfiske, bland annat utan krok men med nylonrev som trasslar sig in i dess många tänder, och med pil och båge.[7]
Alligatorbengädda (Atractosteus spatula) är en fisk i familjen bengäddor som lever i Nordamerika.
Timsah balığı (Atractosteus spatula), ABD'nin orta ve güney eyaletleri, kuzey ve orta Meksika'da yaşayan kemikli balık türüdür. Büyük göller, durgun nehir kolları, durgun sular, gölcükler, nehirler veya tatlı hem de acı sularda hayatta kalabilirler ama daha çok büyük nehirler ile taşkın havzalarını tercih etmektedirler. Etçil, canlı yemle beslenmelidir. Timsah balıkları doğada küçük balıklar ve su kabuklularına pusu kurarak avlayan bir avcıdır. Aşırı agresif olan balık aç kaldımı ağzına sığabilecek ne varsa hepsini yutar. Akvaryum ortamında üretilmemiştir. Doğada bahar aylarında yumurtlamak için önemli sayıda balık bir araya gelerek geçici su altında kalmış alanlara veya havzalara doğru hareket etme eğilimindedirler. Bir dişi birden fazla erkekle birlikte aynı anda yumurtlayabilir.[1]
Ulaştığı büyük boyutu nedeniyle evdeki akvaryumlara uygun değildir ve aslında 50 yıldan fazla yaşayabilir. Ayrıca birkaç tane melezleştirilmiş timsah balığı türü bulunmaktadır.[2] Balığın yumurtaları zehirli olup diğer hayvanlar ve insanlar tarafından yenilirse sağlık açısında riskli olabilmektedir.[3]
Kemikli balıklar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Timsah balığı (Atractosteus spatula), ABD'nin orta ve güney eyaletleri, kuzey ve orta Meksika'da yaşayan kemikli balık türüdür. Büyük göller, durgun nehir kolları, durgun sular, gölcükler, nehirler veya tatlı hem de acı sularda hayatta kalabilirler ama daha çok büyük nehirler ile taşkın havzalarını tercih etmektedirler. Etçil, canlı yemle beslenmelidir. Timsah balıkları doğada küçük balıklar ve su kabuklularına pusu kurarak avlayan bir avcıdır. Aşırı agresif olan balık aç kaldımı ağzına sığabilecek ne varsa hepsini yutar. Akvaryum ortamında üretilmemiştir. Doğada bahar aylarında yumurtlamak için önemli sayıda balık bir araya gelerek geçici su altında kalmış alanlara veya havzalara doğru hareket etme eğilimindedirler. Bir dişi birden fazla erkekle birlikte aynı anda yumurtlayabilir.
Ulaştığı büyük boyutu nedeniyle evdeki akvaryumlara uygun değildir ve aslında 50 yıldan fazla yaşayabilir. Ayrıca birkaç tane melezleştirilmiş timsah balığı türü bulunmaktadır. Balığın yumurtaları zehirli olup diğer hayvanlar ve insanlar tarafından yenilirse sağlık açısında riskli olabilmektedir.
Cá láng lớn Bắc Mỹ (tên khoa học Atractosteus spatula) là một loài cá trong họ Lepisosteidae.
Các mẫu hóa thạch dấu vết tồn tại của chúng đã có từ hơn một trăm triệu năm trước. Chúng là loài lớn nhất họ Cá láng, cũng như một trong những cá nước ngọt lớn nhất Bắc Mỹ. A. spatula được gọi là hóa thạch sống vì chúng còn giữ lại những đặc điểm hình thái học của các tổ tiên cổ xưa, ví dụ như van xoắn tại ruột, đây là một bộ phận thường thấy ở cá mập, giúp chúng có thể thở cả trong nước và không khí. Về lý thuyết, chúng có thể phát triển chiều dài lên đến 10 ft (3,0 m) và nặng 300 lb (140 kg); tuy nhiên, năm 2011 cá thể lớn nhất bị bắt, với số đo chính thức dài 8 ft 5 1⁄4 in (2,572 m), nặng 327 lb (148 kg).
Chúng có thể thích ứng với các độ mặn khác nhau, từ các hồ nước ngọt, đầm lầy nước lợ, cửa sông và vịnh dọc theo Vịnh Mexico. Trong gần một nửa thế kỷ, chúng được coi là "cá tạp",[1] hay một "loài phiền toái" có hại cho dân chơi câu cá, và do đó mục tiêu cho việc loại bỏ bởi chính quyền bang và liên bang ở Hoa Kỳ. Sau đó chúng đã được bảo vệ.
Cá láng lớn Bắc Mỹ thường ăn các loại cá nhỏ,tôm tép,...đến các động vật nhỏ.
Cá láng lớn Bắc Mỹ đẻ trứng ở các giá thể,chúng không chăm sóc trứng và có thể ăn trứng.
Cá láng lớn Bắc Mỹ (tên khoa học Atractosteus spatula) là một loài cá trong họ Lepisosteidae.
Atractosteus spatula
(Lacépède, 1803)
Миссисипский панцирник[1][2] (лат. Atractosteus spatula) — один из видов крупных рыб семейства панцирниковых, распространённых в Северной и Центральной Америке. Появилась в эоцене. Также называется аллигаторовая щука.
Обитают в основном в пресной воде, некоторые заходят в соленую или морскую. Часто греются у поверхности в спокойной воде и дышат атмосферным воздухом. Челюсти образуют «клюв», а тело заключено в броню из ромбовидной толстой чешуи. Прожорливые хищники с длинными рядами игловидных зубов. Миссисипский панцирник — одна из самых крупных пресноводных рыб: по оценкам специалистов, его длина может достигать 3 м при весе свыше 130 кг[3][4].
Миссисипский панцирник распространён в долине нижнего течения Миссисипи и на территориях США и Мексики, прилегающих к Мексиканскому заливу к югу до мексиканского штата Веракрус. В частности, обитает на территории штатов США Техас, Оклахома, Южная Каролина, Луизиана, Миссисипи, Алабама, Теннесси, Арканзас, Миссури, Флорида и Джорджия[4]. Кроме того, в историческом прошлом ареал рыбы охватывал и более северные области — рыба встречалась к северу до центрального Канзаса, Небраски, Кентукки, Огайо, Айовы, западных и центральных районов Иллинойса. В 1922 году панцирник был пойман в окрестностях города Мередосия (англ.) в Иллинойсе, что считается наиболее северным достоверно известным местом, где когда-либо водилась эта рыба. Ещё один экземпляр длиной 2,6 м, выловленный в соседнем городе Бёрдстаун (англ.), в высушенном виде сохранился до наших дней[5].
Миссисипский панцирник населяет стоячие или вялотекущие водоёмы, а также тихие заводи крупных рек с солоноватой или солёной водой. При этом в сравнении с другими панцирниками миссисипский больше адаптирован к солёным водоёмам. В Луизиане их часто можно увидеть в солончаковых болотах.
Как других панцирников, миссисипского панцирника часто содержат в аквариуме, но из-за крупных габаритов от взрослых особей приходится отказываться, и только в 1000-литровом аквариуме удаётся размножить панцирников. Не стоит держать в одном аквариуме с панцирниками более мелких рыб, которых они будут воспринимать как добычу.[6]
Миссисипский панцирник (лат. Atractosteus spatula) — один из видов крупных рыб семейства панцирниковых, распространённых в Северной и Центральной Америке. Появилась в эоцене. Также называется аллигаторовая щука.
福鱷（學名：Atractosteus spatula），又名鱷雀鱔、大雀鱔，臺灣命名為錘骨雀鱔或鱷魚火箭，是一種很原始的輻鰭魚。它的名字來自它跟鱷魚一樣的短吻和兩排匕首般鋒利的牙齒。背部呈褐色或橄欖色，腹部則較為淺色。鱗片是菱形硬鱗，美洲印第安人有時會拿來作為寶石。
福鱷是雀鱔目中體型最大的以及是北美洲最大的淡水魚之一，身長達8至10英尺（2.4至3.0米）、體重至少200至350英磅（91至159公斤）。
福鱷的身體覆蓋著一層菱形釉層的硬磷，像是穿著鋼盔鐵甲。雌魚比雄魚略大，是现存雀鳝目中体型最大的一种。鱼身呈长筒形，密布青灰色菱形鳞片，带有暗黑色斑纹，吻部前突，上下颚密布利齿，形似鳄口，因此得名。跟牠們的大部分近親不同，福鱷能呼吸空氣，並且可以在離開水的情況下存活長達兩小時。
它是一種古老的魚類，已經在地球上存在了一億年。它们主要分布在从墨西哥到美国弗罗里达州的墨西哥湾沿岸河流和河口水域，密苏里河和俄亥俄河下游，以至尼加拉瓜境内的两个湖泊。
福鳄每年5至8月繁殖产卵，雌鱼每次产下14至20万枚卵，但只有极少数侥幸躲过天敌成功孵化，卵呈淡绿色，粘附于水草或砾石上，孵化期约6至8天，雄性6岁左右性成熟，雌性则长达11年，寿命26至50年，最高纪录75年。
由于什么都吃的缘故，福鳄栖息的水域内很少有其它鱼类生存，影响渔民收获，各地政府为了保护水体生态而批准捕猎，只是这种鱼极难捕获，虽然贪吃的鳄雀鳝很容易上钩，但它的满嘴利齿能咬断钢丝做成的鱼线，而且上钩后拼命折腾[1]。
福鳄被指有凶残攻击人类的倾向，大部分发生在路易斯安娜州的庞恰特雷恩湖中。《新奥尔良报》曾发表文章称福鳄对人类生命的威胁大于“食人鲨”。但是事实上并没有多少证据表明这种鱼类确实对人类具有攻击性。
起先所有雀鱔目的物種都只分類在雀鱔屬中。[2] 後來，康斯坦丁·薩繆爾·拉方斯克-舒馬茨（Constantine Samuel Rafinesque-Schmaltz）於1818年替福鱷起了Atractosteus adamantinus的學名，並編入大雀鱔屬中[3]，不過一路以來，大雀鱔屬都被認為是雀鱔屬的異名。於1976年，大雀鱔屬才正式被確認。[4]
福鱷（學名：Atractosteus spatula），又名鱷雀鱔、大雀鱔，臺灣命名為錘骨雀鱔或鱷魚火箭，是一種很原始的輻鰭魚。它的名字來自它跟鱷魚一樣的短吻和兩排匕首般鋒利的牙齒。背部呈褐色或橄欖色，腹部則較為淺色。鱗片是菱形硬鱗，美洲印第安人有時會拿來作為寶石。
福鱷是雀鱔目中體型最大的以及是北美洲最大的淡水魚之一，身長達8至10英尺（2.4至3.0米）、體重至少200至350英磅（91至159公斤）。
アリゲーターガー（Atractosteus spatula）はガー目ガー科[注釈 1]Atractosteus属に分類される魚類。
全長は約2m。北アメリカ大陸最大の淡水魚[2][注釈 2]。学名（種小名）のspatulaはラテン語でスプーンを意味する。これは、幅の広い吻に由来する。
アメリカ合衆国、メキシコ（ミシシッピ川水系からベラクルス州にかけてのメキシコ湾へ流入する水域）[1]。アメリカ、メキシコ、ニカラグア、コスタリカにまたがっている[要出典]。アメリカでは南部が中心になる。
日本にも外来種として生息し、各地から報告されている。鑑賞目的で飼育されていたものが放逸されたことにより侵入したと推測されている[3]。
国内では最大種で、野生下での全長は2mを超える[4]。信頼できる記録では、全長304.8cm、体重104.4㎏の個体が、1953年にミシシッピ州で捕獲されている[5]。これよりも大きな記録があるともされるが、信頼性に欠ける[6]。体重では1988年に、全長252cmの個体で157㎏が記録された。1942年にも、137㎏のものが記録されている。これらのものは、全てミシシッピ川河口付近のものである。
公式記録で最大の物は、2011年2月14日にミシシッピ川の三日月湖で漁をしていたミシシッピ州ヴィックスバーグの漁師の網にかかったもので、長さ2.572 m、重さは148 kg、胴囲は120 cmであった。このアリゲーターガーは、ミシシッピ自然科学博物館に寄贈され展示されている[7][8]。
大型河川、Bayou（アメリカ南部で河川で流れが淀み沼状になった環境を指す）、湖に生息する[1]。湖沼や大きな河川の下流域など、流れの穏やかな場所に生息する。流れの速い場所は好まない。通常は淡水域や汽水域に生息する。しかし、海域に生息する個体群もあり、淡水と海水の両方に生息する数少ない魚類でもある。ルイジアナ州の塩性湿地にも生息している。他のガーと同様、浮き袋には毛細血管が張り巡らされており、空気呼吸が可能になっている。アリゲーターガーが生息する環境は、溶存酸素が低下しやすいが、これによって酸欠の心配がなくなる。
孵化したばかりの仔魚には、卵黄が付いている。それが吸収された後は、アカムシ、ボウフラ、動物プランクトンなどを食べるようになる。稚魚の段階に入ると、水生昆虫やその幼虫、水に落ちた昆虫、小さな甲殻類を捕食する。成長するにしたがって魚類を食べる割合が増えていく。
2018年2月にガー科単位で特定外来生物への指定となった[9]。
日本に持ち込まれて捨てられた個体を捕まえて食べた人によれば、白身で味はシチメンチョウに近いが、食感は脂が無いためにパサパサで、身と皮の間には川魚特有の臭みが溜まっているとのこと[10]。
アリゲーターガー（Atractosteus spatula）はガー目ガー科Atractosteus属に分類される魚類。
全長は約2m。北アメリカ大陸最大の淡水魚。学名（種小名）のspatulaはラテン語でスプーンを意味する。これは、幅の広い吻に由来する。
.png)
_2013-09-13_11-40.jpg)
.jpg)
