Die steentjie (Spondyliosoma emarginatum) is 'n vis wat voorkom vanaf Langebaan tot by die Transkei in Suid-Afrika. Wanneer die vissie nog klein is staan dit bekend as die bloukopsteentjie in die Kaap.
Die steenjie is 'n klein vissie wat nooit meer as 0.5 kg swaar word nie. Hulle het 'n langerige lyf met 'n skerp snoet. Die boonste kant van die vis is bruinerig tot staalblou terwyl die onderste kant van die liggaam baie ligter is. Die stert is gevurk. Pasgevange steentjies het sewe vertikale strepe langs die kante. Daar is 'n prominente horisontale lyn op die kante van die vis wat uitstaan.
Die vissies kom in groot skole voor aan die bokant van riwwe. Hulle eet graag rooiaas, klein krappe en die vleis van dooie visse.
Die vissie is gewild onder die hengelaars om as aas gebruik te word vir kabeljou, geelbek en elwe.
Die steentjie (Spondyliosoma emarginatum) is 'n vis wat voorkom vanaf Langebaan tot by die Transkei in Suid-Afrika. Wanneer die vissie nog klein is staan dit bekend as die bloukopsteentjie in die Kaap.
Spondyliosoma emarginatum és un peix teleosti de la família dels espàrids i de l'ordre dels perciformes.[2][3]
Pot arribar als 45 cm de llargària total.[4]
Es troba a les costes occidentals de l'Oceà Índic: des de Sud-àfrica fins al sud de Madagascar.[4]
Spondyliosoma emarginatum és un peix teleosti de la família dels espàrids i de l'ordre dels perciformes.
Spondyliosoma emarginatum es una especie de peces de la familia Sparidae en el orden de los Perciformes.
Los machos pueden llegar alcanzar los 45 cm de longitud total.[1]
Se encuentra en las costas occidentales del Océano Índico: desde Sudáfrica hasta el sur de Madagascar.
Spondyliosoma emarginatum es una especie de peces de la familia Sparidae en el orden de los Perciformes.
Spondyliosoma emarginatum Spondyliosoma generoko animalia da. Arrainen barruko Sparidae familian sailkatzen da.
Espezie hau Agulhasko itsaslasterran aurki daiteke.
Spondyliosoma emarginatum Spondyliosoma generoko animalia da. Arrainen barruko Sparidae familian sailkatzen da.
Spondyliosoma emarginatum, é unha especie de peixe da clase dos actinopterixios, infraclase dos teleósteos, orde dos perciformes, suborde dos percoideos, superfamilia dos percoideos e familia dos espáridos, unha das 2 actualmente integradas no xénero Spondyliosoma.[2][3][4]
A especie foi descrita polo zoólogo francés, especializado en ictioloxía, Achille Valenciennes, baixo o nome de Cantharus emarginatum.[5]
Adeamis de polo nome acuralmente válido, a especia coñeceuse tamén polos sinónimos:[5]
Spondyliosoma emarginatum, como é común en moitos espáridos, ten o corpo ovalado, alto e comprimido lateralmente. Pode alcanzar unha lonxitude máxima de 35 cm,[6] aínda que normalmente non pasa dos 25 cm.[7] A súa aleta dorsal conta con 11 raios espiñosos e con de 11 a 13 raios brandos; e a aleta anal presenta 3 raios espiñosos e 10 raios brandos.[8]
A lonxitude máxima rexistrada para esta especie é de 35,4 cm, e o peso máximo de 1 100 g. A idade máxima rexistrada foi de 11 anos.[9]
Spondyliosoma emarginatum e un peixe demersal que vive nas costas en augas mariñas e salobres, desde a zona intermareal, a 1 m de profudidade, até os 50 ou 60 m.[10][11]
Os adultos encóntranse en arrecifes superficiais, pouco profundos, até os 50 m de profundidade, cunha poboación illada na lagoa Langebaan onde frecuentan canles de fondos areosos a menos de 10 m de profundidade.[11] Os xuvenís atópanse en arrecifes superficiais, e moi raramente entran nos estuarios.[12][13]
A súa área de distribución abarca as augas subtropicais do océano Índico occidental: Suráfrica e o sur de Madagascar, entre os 10° e os 35° S, e os 17° e os 52° L.[8] É endémico de Suráfrica, onde se encontra desde a baía de Saldanha, Cabo Occidental até Durban, KwaZulu-Natal.[14] Hai un rexistro (cuestionábel) no sur de Madagascar.[15]
Spondyliosoma emarginatum encóntrase sobre substratos rochosos de augas oceánicas, e pode entrar nos estuarios de auhgas salgadas ou salobres onde vive entre a vexetación, alimnntándose de algas e pequenos moluscos e crustáceos.[16]
Spondyliosoma emarginatum é un hermafrodita protoxínico (os gametos femininos madurann antes que os masculinos, polo que as femias, coa ideade, poden converterse en machos). A reprodución, no Cabo Ocidental, ocorre desde xullo até outubro. A madurez sexual, no 50 % dos espécimes, prodúcese cando acadan unha lonxitude de 23,5 cm as femias, e os 24,9 cm os machos.[11]
Na reprodución, as súas costumes na construción dos niños e os ovos bentónicos suxiren un comportamento territorial e residente.[9] Despois da fecundación, os ovos son depositados nunha depresión pouco profunda e son protexidos dos depredadores polo macho até que eclosionan.[8]
Segundo os expertos da Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN), Spondyliosoma emarginatum é unha especie común e abundante que se pesca principalmente para usar como engado ou para o consumo humano a falta de especies máis rendíbeis. É probable que esta especie estea infraexplotada e non se identificaron ameazas importantes, ademais de que habita en áreas mariñas protexidas dentro da súa área de distribución, polo que a UICN cualifica o seu status como LC (pouco preocupante).[1]
Spondyliosoma emarginatum, é unha especie de peixe da clase dos actinopterixios, infraclase dos teleósteos, orde dos perciformes, suborde dos percoideos, superfamilia dos percoideos e familia dos espáridos, unha das 2 actualmente integradas no xénero Spondyliosoma.
Spondyliosoma emarginatum is een straalvinnige vissensoort uit de familie van zeebrasems (Sparidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1830 door Valenciennes.
Bronnen, noten en/of referentiesВид поширений на південному заході Індійського океану. Трапляється вздовж узбережжя Південно-Африканської Республіки на глибині до 60 м. Зафіксоване одне спостереження виду поблизу південного узбережжя Мадагаскару.[1]
Риба завдовжки до 45 см.[2]
Морський, демерсальний вид. Мешкає на кам'янистому дні, де живе серед водоростей. Живиться дрібними водоростями та ракоподібними. Ікру самиця відкладає на мілководді. Кладку охороняє самець до вилуплення молоді.[2]