La Sama (Dentex dentex) , (en dalgunos llaos, tamién denomáu dentón) ye una especie de pexe de la familia de los espáridos, común nel Mar Mediterraneu.
Los adultos pueden algamar hasta 100 cm de llargor, con un pesu máximu d'unos 14 kg.[2]
Tien una piel color gris verdosu nos xuveniles y gris acoloratáu n'adultos, con pintes azulaes brilloses y dacuando unes rayes escuru a tresversal. Tien una llarga y única aleta dorsal con radios espinosos que puede plegar nun riegu escondiéndola. Pa capturar les sos preses tien cuatro fuertes caniles nun dentame ensin molares -anque nun resulta peligrosu pa los humanos-.
Espárdese pel Atlánticu este, dende les islles Britániques a Mauritania, escepcionalmente hasta Senegal, Canaries y Madeira, y per tol Mediterraneu, onde ye relativamente común nes mariñes d'España y norte d'África.[3] El so hábitat ye bentopeláxicu, ente 0 y 200 m de profundidá pero preferentemente a menos de 50 m, escondíu sobre fondu predresu o de sable.[4] Los xuveniles son gregarios y viven en bálamos cercanos a la oriella, pero los adultos son solitarios y suelen tar a más fondura.[5]
Ye un voraz depredador que caza a la chisba, permaneciendo escondíu a la espera de que pase una presa. Aliméntase principalmente de pexes, cámbaros y moluscos, siendo la so comida preferida'l calamar.
Tocantes a la reproducción dellos individuos nuevos son hermafrodites, pero al crecer tienen sexos separaos. L'apareamientu con fecundación esterna tien llugar cerca de la oriella, eclosionando los canesbes a los trés díes de la puesta.[6]
Ensayóse con bastante ésitu'l so cultivu en acuicultura, con un bon potencial pal futuru.[4]
Davezu consúmese na gastronomía española, fácil d'atopar nos mercaos.
La Sama (Dentex dentex) , (en dalgunos llaos, tamién denomáu dentón) ye una especie de pexe de la familia de los espáridos, común nel Mar Mediterraneu.
El déntol o dentó (Dentex dentex) és un peix teleosti, perciforme, de la família dels espàrids, el nom del qual li ve de les fortes dents que posseeix.
Es reprodueix entre la primavera i l'estiu quan la temperatura de l'aigua ateny els 15 graus. La posta i els ous són pelàgics. Els alevins formen bancs molt nombrosos.
És molt voraç i agressiu, s'alimenta de peix blau, mol·luscs i cefalòpodes.
Bé que algunes vegades és un peix litoral de fons rocallosos i praderies entre els 10 i 200 m, els exemplars més grossos són típics dels fons sorrencs superiors als 25 m.
Es troba a tota la Mediterrània i també en una gran part de les costes europees i africanes de l'Atlàntic (des d'Anglaterra fins al Senegal). També ha estat observat a la Mar Negra.
El déntol o dentó (Dentex dentex) és un peix teleosti, perciforme, de la família dels espàrids, el nom del qual li ve de les fortes dents que posseeix.
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Sparidae ydy'r merfog ysgithrog sy'n enw gwrywaidd; lluosog: merfogiaid ysgithrog (Lladin: Dentex dentex; Saesneg: Common dentex).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Ewrop, y Môr Du a Chefnfor yr Iwerydd.
Mae'n bysgodyn dŵr hallt ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru. Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.[1]
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Sparidae ydy'r merfog ysgithrog sy'n enw gwrywaidd; lluosog: merfogiaid ysgithrog (Lladin: Dentex dentex; Saesneg: Common dentex).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Ewrop, y Môr Du a Chefnfor yr Iwerydd.
Mae'n bysgodyn dŵr hallt ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru. Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.
Zubatec obecný (Dentex dentex) je druh ryby z čeledi mořanovitých, vyskytující se ve Středozemním moři, Biskajském zálivu, kolem britských ostrovů a podél severoafrického atlantského pobřeží až po Zelený mys.[2] Je demersálním druhem, žije v hloubkách do 200 metrů. Ryba je dravá, živí se hlavonožci, korýši a menšími rybami. Tře se od března do května, potěr se zdržuje v hejnech, kdežto dospělí jedinci jsou samotáři. Tělo má bočně zploštělé a oválného tvaru, šupiny jsou šedostříbrně zbarvené s modrými skvrnami. Má vypouklé čelo, vysoko položené oči a krátké čelisti se čtyřmi až šesti dlouhými zuby, díky nimž získala český i vědecký název. Může dosáhnout délky jednoho metru a váhy 16 kg. Zubatec je předmětem komerčního i sportovního rybolovu, jeho jemné bílé maso se hodí ke smažení i grilování.[3] Chová se také v akvakultuře.
Obrázky, zvuky či videa k tématu zubatec obecný ve Wikimedia Commons
Zubatec obecný (Dentex dentex) je druh ryby z čeledi mořanovitých, vyskytující se ve Středozemním moři, Biskajském zálivu, kolem britských ostrovů a podél severoafrického atlantského pobřeží až po Zelený mys. Je demersálním druhem, žije v hloubkách do 200 metrů. Ryba je dravá, živí se hlavonožci, korýši a menšími rybami. Tře se od března do května, potěr se zdržuje v hejnech, kdežto dospělí jedinci jsou samotáři. Tělo má bočně zploštělé a oválného tvaru, šupiny jsou šedostříbrně zbarvené s modrými skvrnami. Má vypouklé čelo, vysoko položené oči a krátké čelisti se čtyřmi až šesti dlouhými zuby, díky nimž získala český i vědecký název. Může dosáhnout délky jednoho metru a váhy 16 kg. Zubatec je předmětem komerčního i sportovního rybolovu, jeho jemné bílé maso se hodí ke smažení i grilování. Chová se také v akvakultuře.
Tandbrasen (Dentex dentex) er en underart af havrudefamilien (latin: Sparidae).
Den voksne tandbras kan nå en længde på en meter og vægt op til 16 kg. Kroppen er oval og komprimeret.Den voksne er gråblå/rødgrå med lyseblå pletter, mens den unge tandbras har en lidt anderledes brunblå/grønlig-grå fremtoning med blå finner.
Tandbras har en lang rygfinne med stikkende ben, der kan foldes ned i en fure så den er gemt.
Tænderne er meget udviklede i hver kæbe. For at fange sit bytte har den fire stærke hjørnetænder og et tandsæt uden maletænder. Hjørnetænderne er ikke er farlige for mennesker.
Tandbrasen er et rovdyr der spiser andre fisk, krabber, bløddyr og ikke mindst blæksprutter, som er det foretrukne bytte. Den jager ved at lægge sig på lur og angribe forbipasserende bytte. Den lever for sig selv det meste af året, men under reproduktion lever den i nogle uger i grupper, hvor fuldvoksne tandbraser forbliver sammen to til tre uger i foråret i det varmere vand nær overfladen. Hvad angår reproduktion er nogle unge hermafroditter, men når de vokser får de separate køn. Parringen med ekstern befrugtning finder sted nær kysten, og her ruger larverne tre dage efter lægningen.
Tandbrasen er almindeligt i Middelhavet, men ses også i Sortehavet og det østlige Atlanterhav; fra de britiske øer til Mauretanien, undertiden op til Senegal og De Kanariske Øer. Den lever i sandede eller stenede steder, fra blot nogle få meter og helt ned til 200 m, dog fortrinsvis på dybder mindre end 50m. Unge er selskabelige og bor i banker nær kysten, mens voksne er enegængere og har tendens til at være dybere.
Tandbrasen er blevet testet med henblik på akvakultur og man ser gode muligheder for fremtiden.[1] Tandbrasen er ofte forbrugt inden for den spanske gastronomi og er let at finde på markederne, hvor fisken også kan studeres nærmere i sine farver og anatomi. Den har relativt store og få ben som gør den nem at spise; også de unge fisk. Den er smagsneutral, i det mindste som ung fisk, og man skal endelig fylde den godt med citron og krydderier både udvendigt og indvendigt. Krydderier kan vælges alt efter hvad man foretrækker.
Tandbrasen (Dentex dentex) er en underart af havrudefamilien (latin: Sparidae).
To unge tandbraser på henholdsvis ca. 20 og 30 cm fra siden.
Die Zahnbrasse (Dentex dentex) ist ein Fisch aus der Familie der Meerbrassen (Sparidae).
Die Zahnbrasse hat einen seitlich abgeflachten, ovalen Körper. Ausgewachsene Exemplare erreichen eine Körperlänge von bis zu einem Meter und ein Gewicht bis zu 14 Kilogramm. Der Rücken und die Flanken der Alttiere sind blaugrau, die jüngeren Tiere eher braunblau mit dunkleren Flossen.
Die ungeteilte Rückenflosse besitzt 11 harte Flossendornen und danach 11 bis 12 weiche, die Afterflosse 3 harte und 7 bis 9 weiche Flossenstrahlen.
Das Hauptverbreitungsgebiet der Zahnbrasse ist das Mittelmeer. Vorkommen werden im Schwarzen Meer und im Ostatlantik von den Britischen Inseln bis auf die Höhe von Mauretanien und manchmal bis zum Senegal und den Kanarischen Inseln sowie bei Madeira angetroffen.
Die älteren Fische schwimmen überwiegend einzeln, Jungtiere schließen sich demgegenüber zu Schulen oder kleinen Trupps zusammen. Der bevorzugte Untergrund besteht aus Felsboden oder Sandboden, Die bevorzugten Tiefen liegen zwischen 15 und 50 Metern des Eulitoral, sie kommen aber bis in 200 m Meter Tiefe vor. Zahnbrassen sind aktive Jäger und ernähren sich von kleineren Fischen, Weichtieren und Tintenfischen.
Obwohl Zahnbrassen (anders als manche andere Arten der Meerbrassen, etwa Goldbrasse oder Rotbrasse) grundsätzlich ihr Geschlecht im Laufe des Lebens nicht wechseln, können junge Individuen auch Hermaphroditen sein. Im Mittelmeer liegt die Laichzeit zwischen März und Mai.
Die Zahnbrasse ist eine von elf Arten der Gattung Dentex[1].
Die Zahnbrasse (Dentex dentex) ist ein Fisch aus der Familie der Meerbrassen (Sparidae).
H συναγρίδα (επιστημ. όνομα: Dentex dentex) είναι ψάρι που ανήκει στην οικογένεια των Σπαρίδων και που απαντά στην Μεσόγειο και στις ακτές του βορειοανατολικού Ατλαντικού.
Η συναγρίδα έχει σώμα οβάλ, το οποίο είναι επίπεδο στα πλάγια και έχει μεγάλο κεφάλι. Το στόμα της έχει πολύ ισχυρούς κυνόδοντες και στις δύο σιαγόνες. Το μήκος της μπορεί να φτάσει και το 1 μέτρο και το βάρος της τα 16 κιλά. Έχει χρώμα γαλάζιο - ασημί, το οποίο μπορεί να επηρεαστεί από την ηλικία της αλλά και από το περιβάλλον που βόσκει.
Συνήθως την συναντάμε σε βάθος από 20 μέτρα, αλλά μπορεί να φτάσει και τα 200 μέτρα. Η συναγρίδα ζει σε καθαρά νερά, σε πετρώδεις ή αμμώδεις βυθούς.
Η συναγρίδα τρέφεται κυρίως με ψάρια μικρότερου μεγέθους (γόπες, μαρίδες, σαυρίδια), αλλά και με μαλάκια.
H συναγρίδα (επιστημ. όνομα: Dentex dentex) είναι ψάρι που ανήκει στην οικογένεια των Σπαρίδων και που απαντά στην Μεσόγειο και στις ακτές του βορειοανατολικού Ατλαντικού.
The common dentex (Dentex dentex) is a species of fish in the family Sparidae.[2]
Genus and species Latin name Dentex is related to dentēs which means "teeth".[2]
Adult dentex can reach a length of one metre (3 ft), and weight up to 16 kg (35 lb). The body is oval and compressed. Teeth are very developed in each jaw. Dentex have 11 dorsal spines: 11–12 dorsal soft rays; 3 anal spines: 7–9 anal soft rays. Adults are grey-blue, while young dentex have a slightly different livery, brown-blue with blue fins.[2]
Dentex is an active predator, feeding on other fish, mollusca and cephalopods. It is solitary for most of the year, but during reproduction it lives in groups for some weeks: fully-grown dentex stay together just two to three weeks during spring in the warmer water near the surface.[2]
Dentex is common in the Mediterranean Sea (called sinarit in Turkish), but also seen in the Black Sea and the Eastern Atlantic Ocean from the British Isles to Mauritania, sometimes up to Senegal and Canary Islands. It lives in sandy or stony deeps, from just some metres/feet to 200 m (700 ft).[3][2]
The common dentex (Dentex dentex) is a species of fish in the family Sparidae.
El dentón común (Dentex dentex) es una especie de pez de la familia de los espáridos, común en el mar Mediterráneo, habita también el Cantábrico, Atlántico Norte y costa noroccidental africana, incluyendo Madeira, Canarias y Cabo Verde. Su nombre hace referencia a los grandes dientes que posee. Sinónimos comunes poco usados son «rozón», «sama» o «dentu».
Los adultos pueden alcanzar hasta 100 cm de longitud, con un peso máximo de unos 14 kg.[2]
Tiene una piel color gris verdoso en los jóvenes y gris rojizo en adultos, con manchitas azuladas brillantes y a veces un bandeado oscuro a transversal. Posee una larga y única aleta dorsal con radios espinosos que puede plegar en un surco escondiéndola. Para capturar sus presas tiene cuatro fuertes colmillos en una dentadura sin molares -aunque no resulta peligroso para los humanos-.
Se distribuye por el Atlántico este, desde las islas Británicas a Mauritania, excepcionalmente hasta Senegal, Canarias y Madeira, así como por todo el Mediterráneo, donde es relativamente común en las costas de España y norte de África.[3] Su hábitat es bentopelágico, entre 0 y 200 m de profundidad pero preferentemente a menos de 50 m,[4] escondido sobre fondo rocoso o de arena. Los jóvenes son gregarios y viven en bancos cercanos a la orilla, pero los adultos son solitarios y suelen estar a más profundidad.[5]
Es un voraz depredador que caza al acecho, permaneciendo escondido a la espera de que pase una presa. Se alimenta principalmente de peces, cangrejos y moluscos, siendo su comida preferida el calamar.
En cuanto a la reproducción algunos individuos jóvenes son hermafroditas, pero al crecer tienen sexos separados. El apareamiento con fecundación externa tiene lugar cerca de la orilla, eclosionando las larvas a los tres días de la puesta.[6]
Se ha ensayado con bastante éxito su cultivo en acuicultura.[4]
Es el espárido más cotizado en el mercado, por esta razón su precio es bastante elevado con respecto a otras especies de la familia. No es fácil de capturar.[cita requerida]
El dentón común (Dentex dentex) es una especie de pez de la familia de los espáridos, común en el mar Mediterráneo, habita también el Cantábrico, Atlántico Norte y costa noroccidental africana, incluyendo Madeira, Canarias y Cabo Verde. Su nombre hace referencia a los grandes dientes que posee. Sinónimos comunes poco usados son «rozón», «sama» o «dentu».
Txelba hortzandia (Dentex dentex) Sparidae familiako ur gaziko arraina da, ekialdeko Ozeano Atlantikoaren ekialdea, Mediterraneo itsasoan eta Itsaso Beltzan bizi dena[1]. Metro bete inguru luzea eta bisiguaren antzekoa da. Gorputz garaia, isats sardetua eta letaginen antzeko hortzak ditu. Bizkarraldea urdinxka du; sabelaldea, aldiz, zilar koloreko zurixka. Haitz artean bizi da batez ere. Arrain txikiak eta soinberak jaten ditu.
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Txelba hortzandia (Dentex dentex) Sparidae familiako ur gaziko arraina da, ekialdeko Ozeano Atlantikoaren ekialdea, Mediterraneo itsasoan eta Itsaso Beltzan bizi dena. Metro bete inguru luzea eta bisiguaren antzekoa da. Gorputz garaia, isats sardetua eta letaginen antzeko hortzak ditu. Bizkarraldea urdinxka du; sabelaldea, aldiz, zilar koloreko zurixka. Haitz artean bizi da batez ere. Arrain txikiak eta soinberak jaten ditu.
Le denti ou denté commun (Dentex dentex) est une espèce de poissons de la famille des Sparidae.
Le denti est un grand prédateur côtier, chassant au fond : sur des hauts fonds ou tombants entre 10 et 100 mètres de profondeur. Il est reconnaissable aux deux canines pointues et blanches situées à l'avant de sa mâchoire inférieure.
Il est très répandu entre 15 et 50 mètres, bien qu'il puisse descendre jusqu'à plus de 200 mètres. On le trouve en Méditerranée, en mer Noire, et sur la côte ouest Atlantique, de la Bretagne jusqu'au Sénégal y compris au Cap-Vert mais pour une sous-espèce endémique.
Les jeunes se nourrissent de zooplancton, les adultes de poissons, crustacés et céphalopodes1er_octobre_2013_1-0">1er_octobre_2013-1">[1].
Il se reproduit d'avril à juin, principalement en mai. Les jeunes sont grégaires, les adultes sont solitaires.
O dentón común (Dentex dentex, Linnaeus 1758) é un peixe mariño da familia dos espáridos (Sparidae), común no mar Mediterráneo. O nome procede dos grandes dentes que posúe.
Ríos Panisse recolleu para esta especie os nomes de dentón, dentado e dentudo, pero tamén os de buraz, pancho, panchoz, pargo e prago, por confusión con outras especies da mesma familia, pola súa similitude.
O corpo é de cor gris verdosa nos exemplares novos e gris avermellada nos adultos, con pequenas manchas azulentas brillantes e, por veces, unhas bandas escuras transversais, azuis verdosas, que desaparecen trala morte. Presenta unha única aleta dorsal longa, con 11 radios espiñosos, que pode pregar e agochar nun suco dorsal; nesta aleta dorsal seguen 11-12 radios brandos. Na aleta anal, 3 radios espiñosos e 7-9 brandos.
Como o resto das especies da familia é de corpo oval, alto e comprimido verticalmente. Os adultos poden alcanzar ata os 100 cm de lonxitude, con pesos máximos duns 14 kg; as tallas habituais rondan os 50 cm.
A cabeza é grande e de fortes queixadas, con 4-6 dentes caninos moi desenvolvidos, curvos. Os ollos son pequenos.
A especie distribúese polo Atlántico leste, desde as illas Británicas a Mauritania, chegando excepcionalmente ata Senegal e Madeira, así como por todo o Mediterráneo, onde é relativamente común.
É de hábitos bentopeláxicos, e vive a profundidades de ata 200 m, pero preferentemente entre os 10 e os 50 m, agochado no fondo rochoso o de area. Os individuos novos agrúpanse en grandes bancos próximos ás beiras e a pouca profundidade. mentres que os adultos son solitarios e buscan augas máis profundas.
É un voraz depredador e aliméntase principalmente de peixes, crustáceos e moluscos.
Aínda que cando son xuvenís son hermafroditas, segundo medran van adquirindo sexos separados.
Segundo a Plataforma Tecnolóxica de Pesca Pesca de Galicia.com [1] as capturas desta especie van aumentando notablemente nos últimos anos, desde as 11 toneladas en 2009 ata as 291 toneladas en 2012.
Resulta moi apreciado na pesca deportiva e críase con bastante éxito en réxime de acuicultura. Consómese preferentemente, coma os outros membros da familia, ó forno.
O dentón común (Dentex dentex, Linnaeus 1758) é un peixe mariño da familia dos espáridos (Sparidae), común no mar Mediterráneo. O nome procede dos grandes dentes que posúe.
Ríos Panisse recolleu para esta especie os nomes de dentón, dentado e dentudo, pero tamén os de buraz, pancho, panchoz, pargo e prago, por confusión con outras especies da mesma familia, pola súa similitude.
Zubatac (Dentex dentex), pripada obitelji ljuskavki (Sparidae). Uz komarču i lubina najtraženija riba Jadrana. Svoje ime duguje velikim očnjacima koji se ističu na njegovu zubalu.
Naraste do 1 metra duljine i postigne težinu od 16 kg. Čvrste je građe, osobito glava sa prednjim dijelom. Ističu se jake čeljusti i vrlo veliki i oštri očnjaci. Duguljastog je ali istovremeno i prilično visokog tijela u boku stisnutog. Po izgledu se odmah da zaključiti da se radi o vrlo snažnom grabežljivcu i odličnom plivaču. Voli obrasla dna na kojima se zadržava riba. Izbjegava strmu obalu, pješčana i muljevita dna, mutne vode, mirne uvale i priobalje uz naselja. Hrani se uglavnom ribom, rakovima, glavonošcima, crvima itd. Kao tipični grabežljivac napada sve što je u pokretu i uvijek je spreman za napad. Vrlo je uporan lovac. Kreće se na velikom rasponu dubine od 1 do 200 metara, ali najčešći je do 30 metara dubine. Skuplja se u veća jata samo u sezoni mriješćenja. Mrijesti se početkom ljeta.
Najbogatija područja zubataca su područja šibenskih i zadarskih otoka, gusta naselja su i u području Pule i Rovinja, i oko otoka Visa, Lastova, Mljeta i Palagruže.
Osim u Jadranu rasprostranjen je i u Mediteranu i istočnom Atlantiku. Zubatac je zbog vrlo ukusnog mesa nazivan 'carom o rib' .[1]
Zubatac (Dentex dentex), pripada obitelji ljuskavki (Sparidae). Uz komarču i lubina najtraženija riba Jadrana. Svoje ime duguje velikim očnjacima koji se ističu na njegovu zubalu.
Naraste do 1 metra duljine i postigne težinu od 16 kg. Čvrste je građe, osobito glava sa prednjim dijelom. Ističu se jake čeljusti i vrlo veliki i oštri očnjaci. Duguljastog je ali istovremeno i prilično visokog tijela u boku stisnutog. Po izgledu se odmah da zaključiti da se radi o vrlo snažnom grabežljivcu i odličnom plivaču. Voli obrasla dna na kojima se zadržava riba. Izbjegava strmu obalu, pješčana i muljevita dna, mutne vode, mirne uvale i priobalje uz naselja. Hrani se uglavnom ribom, rakovima, glavonošcima, crvima itd. Kao tipični grabežljivac napada sve što je u pokretu i uvijek je spreman za napad. Vrlo je uporan lovac. Kreće se na velikom rasponu dubine od 1 do 200 metara, ali najčešći je do 30 metara dubine. Skuplja se u veća jata samo u sezoni mriješćenja. Mrijesti se početkom ljeta.
Najbogatija područja zubataca su područja šibenskih i zadarskih otoka, gusta naselja su i u području Pule i Rovinja, i oko otoka Visa, Lastova, Mljeta i Palagruže.
Osim u Jadranu rasprostranjen je i u Mediteranu i istočnom Atlantiku. Zubatac je zbog vrlo ukusnog mesa nazivan 'carom o rib' .
Il dentice[1] (Dentex dentex Linnaeus, 1758) è un pesce d'acqua salata appartenente alla famiglia degli Sparidae.
Comune nel mar Mediterraneo. Avvistato anche nell'oceano Atlantico orientale, dalle isole britanniche alla Mauritania, talvolta sino al Senegal e alle isole Canarie.
Ha abitudini demersali. Frequenta fondali rocciosi o sabbiosi, da 0 fino a 90 metri di profondità.
Questo pesce ha una sagoma vagamente simile a quella dell'orata ma ha bocca più grande e fronte diritta che gli conferisce un'espressione "accigliata". La bocca è armata di robusti denti caniniformi. Gli esemplari giovani, di colore bruno azzurro con pinne nere, hanno colorazione differente dagli adulti, che perdono la componente marrone a favore di una colorazione grigio-azzurra con punti blu intenso e neri che spariscono alla morte dell'animale. Questo pesce può arrivare a pesare fino a 12-17 kg per un metro di lunghezza; il record risulta nel golfo dell'Asinara.
Gli esemplari adulti sono solitari, anche se non è raro incontrarne più di uno; i giovani si aggregano in banchi. Più diffidente nella forma adulta, talvolta curioso nella fase giovanile.
Si nutre di altri pesci, molluschi e cefalopodi.
Il nome specifico dentex, introdotto da Linneo, deriva dai grossi denti (in latino dentēs). Il nome generico Dentex, separato da Sparus, fu introdotto da Achille Valenciennes.
Preda molto ambita nella pesca sportiva. È pescato con le tecniche della traina, del vertical Jigging, del surfcasting e dai sub, per i quali è uno dei pesci più difficili e ricercati. Commercialmente, invece, viene pescato con i palamiti le reti da posta e occasionalmente con pesca a strascico. La sua carne, magra e saporita, è piuttosto pregiata. In Italia la maggior parte del dentice commercializzato è originario delle coste atlantiche africane ed appartiene ad altre specie come Dentex macrophthalmus e Dentex gibbosus. Negli ultimi anni si sta tentando di allevarlo in acquacoltura.
Considerato eccellente per le sue carni, viene comunemente cucinato alla griglia, ma è buono anche in forno e, se di dimensioni ampie, anche farcito.[2]
Il dentice (Dentex dentex Linnaeus, 1758) è un pesce d'acqua salata appartenente alla famiglia degli Sparidae.
Dentex dentex est piscis familiae Sparidarum, in Mari Mediterraneo vernaculus, sed etiam in Mari Nigro et orientali Oceano Atlantico ab Hibernia et Britannia Maiore ad Mauretaniam, interdum ad Senegaliam et Insulas Canarias inventus. Habitat in altitudinibus arenosis vel saxosis ad 200 metra, ubi est praedator qui alios piscibus, molluscis, et cephalopodis vescitur.
Iuvenes se in scholis congregant, sed adulti solitarii timidioresque vivunt. Ad 1 m possunt crescere et ad 14 chiliogrammata ponderis sunt. Iuvenibus est color hepatico-caeruleus, pinnis caeruleis, sed adultis color griseo-lazulinus.
Haec stipula ad Perciformes spectat. Amplifica, si potes! Dentex dentex est piscis familiae Sparidarum, in Mari Mediterraneo vernaculus, sed etiam in Mari Nigro et orientali Oceano Atlantico ab Hibernia et Britannia Maiore ad Mauretaniam, interdum ad Senegaliam et Insulas Canarias inventus. Habitat in altitudinibus arenosis vel saxosis ad 200 metra, ubi est praedator qui alios piscibus, molluscis, et cephalopodis vescitur.
Iuvenes se in scholis congregant, sed adulti solitarii timidioresque vivunt. Ad 1 m possunt crescere et ad 14 chiliogrammata ponderis sunt. Iuvenibus est color hepatico-caeruleus, pinnis caeruleis, sed adultis color griseo-lazulinus.
De tandbrasem (Dentex dentex) is een straalvinnige vis uit de familie van zeebrasems (Sparidae) en behoort derhalve tot de orde van baarsachtigen (Perciformes). De vis kan een lengte bereiken van 100 cm.
Dentex dentex is een zoutwatervis. De vis prefereert een subtropisch klimaat en leeft hoofdzakelijk in de Atlantische Oceaan. Bovendien komt Dentex dentex voor in de Middellandse Zee. De diepteverspreiding is 0 tot 200 m onder het wateroppervlak.
Dentex dentex is voor de visserij van aanzienlijk commercieel belang. In de hengelsport wordt er weinig op de vis gejaagd.
De tandbrasem (Dentex dentex) is een straalvinnige vis uit de familie van zeebrasems (Sparidae) en behoort derhalve tot de orde van baarsachtigen (Perciformes). De vis kan een lengte bereiken van 100 cm.
Multimedia w Wikimedia Commons Kielec właściwy[2], kielec[3], kielczak śródziemnomorski[4], kielczak właściwy[5] (Dentex dentex) – gatunek ryby z rodziny prażmowatych (Sparidae).
Północny Atlantyk – od Zatoki Biskajskiej do Senegalu – oraz Morze Śródziemne.
Żyje na głębokości od 10 do 200 m nad dnem skalistym i na łąkach trawy morskiej.
Dorasta przeciętnie do 50 cm, maksymalnie do 100 cm długości i do ok. 14 kg masy ciała[6]. Ciało owalne, bocznie spłaszczone o dużej masywnej głowie. Oczy małe osadzono wysoko na głowie. Łuski grzybkowate, w linii bocznej od 55–68. Uzębienie w obu szczękach, składa się od 4 do 6 dużych zębów chwytnych, za nimi liczne, podobne zęby lecz znacznie mniejsze. Płetwa grzbietowa długa, niepodzielona, podparta 11–13 twardymi promieniami i 11–12 miękkimi promieniami. Płetwa odbytowa podparta 3 twardymi i 7–9 miękkimi promieniami. Płetwa piersiowa z 1 twardym i 5 miękkimi promieniami. Płetwa ogonowa wcięta.
Ubarwienie: grzbiet niebieskawosrebrzysty, boki z 4–5 niewyraźnymi ciemniejszymi pręgami poprzecznymi i małymi niebieskimi punktami, brzuch srebrzyście mieniący się. Stare osobniki jednolicie ubarwione na kolor brudnoczerwono.
Odżywia się głowonogami i małymi rybami.
Tarło odbywa w okresie od marca do maja.
Kielec właściwy, kielec, kielczak śródziemnomorski, kielczak właściwy (Dentex dentex) – gatunek ryby z rodziny prażmowatych (Sparidae).
Dințatul (Dentex dentex) este un pește marin carnivor bentopelagic din ordinul Perciforme, din partea de est a Oceanului Atlantic, Marea Mediterană, Marea Neagră, unde este foarte rar (coastele Anatoliei, litoralul românesc).
Talia variază între 30 și 100 cm. Are corpul alungit, cu linia spatelui arcuită, puternic comprimat lateral și acoperit cu solzi mari, care pe abdomen devin mai mici. Operculul și preoperculul, cu excepția marginilor, sunt acoperite cu solzi mici; partea anterioară a capului este lipsită de solzi; deasupra, capul este învelit cu solzi până la orbite. Botul este alungit, cu gura dispusă orizontal și înarmată cu dinți conici, pe marginea anterioară a maxilei se găsesc, pe lângă dinții conici obișnuiți, patru dinți foarte puternici, iar pe mandibulă se găsesc cinci asemenea dinți. Ochii mari sunt așezați înainte. Au o singură înotătoare dorsală, lungă și cu 10-12 raze spinoase. Înotătoare caudală este puternic excavată, cu lobii ascuțiți, cel superior fiind mai lung ca cel inferior. Înotătoarele pectorale sunt falciforme, lungi, atingând începutul înotătoarei anale sau aproape atingându-l. Înotătoarele ventrale sunt mai scurte, fără a ajunge la anus. Colorația corpului este cenușiu-albăstruie, cu pete negricioase pe spate.
Depune primăvara icre pelagice. Peștii tineri se hrănesc cu plancton, peștii adulți cu alți pești, crustacee și cefalopode. Are importanță economică, este comercializat în stare proaspătă sau congelat.
Pe litoralul românesc a fost întâlnit la Agigea.
Dințatul (Dentex dentex) este un pește marin carnivor bentopelagic din ordinul Perciforme, din partea de est a Oceanului Atlantic, Marea Mediterană, Marea Neagră, unde este foarte rar (coastele Anatoliei, litoralul românesc).
Talia variază între 30 și 100 cm. Are corpul alungit, cu linia spatelui arcuită, puternic comprimat lateral și acoperit cu solzi mari, care pe abdomen devin mai mici. Operculul și preoperculul, cu excepția marginilor, sunt acoperite cu solzi mici; partea anterioară a capului este lipsită de solzi; deasupra, capul este învelit cu solzi până la orbite. Botul este alungit, cu gura dispusă orizontal și înarmată cu dinți conici, pe marginea anterioară a maxilei se găsesc, pe lângă dinții conici obișnuiți, patru dinți foarte puternici, iar pe mandibulă se găsesc cinci asemenea dinți. Ochii mari sunt așezați înainte. Au o singură înotătoare dorsală, lungă și cu 10-12 raze spinoase. Înotătoare caudală este puternic excavată, cu lobii ascuțiți, cel superior fiind mai lung ca cel inferior. Înotătoarele pectorale sunt falciforme, lungi, atingând începutul înotătoarei anale sau aproape atingându-l. Înotătoarele ventrale sunt mai scurte, fără a ajunge la anus. Colorația corpului este cenușiu-albăstruie, cu pete negricioase pe spate.
Depune primăvara icre pelagice. Peștii tineri se hrănesc cu plancton, peștii adulți cu alți pești, crustacee și cefalopode. Are importanță economică, este comercializat în stare proaspătă sau congelat.
Pe litoralul românesc a fost întâlnit la Agigea.
Zobatec (znanstveno ime Dentex dentex) je morska riba iz družine šparov.
Zobatec je lepa riba s kratkim, bočno stisnjenim telesom, z visokim hrbtom ter prelivajočimi se barvami po telesu ter majhnimi pegami s kovinskim sijajem. Je riba roparica, ki se vedno giblje, le kadar preži na plen po navadi miruje. V ustih ima štiri močne zobe podočnjake, po katerih je dobil ime in s katerimi tre lupine rakov in školjk. V dolžino zraste do enega metra ter doseže do 15 kg. Živi ob vseh kamnitih obalah do globine 200 metrov in ga obalni ribiči največ love v avgustu in septembru. Velja za izjemno prebrisano ribo, zradi česar ga je težko ujeti s harpuno in velja za veliko trofejo med podvodnimi ribiči.
Zobatec je pogosta riba Sredozemlja, pogost je tudi v Jadranu, najdemo pa ga tudi v Atlantskem oceanu od Velike Britanije do Senegala, in v okolici Kanarskih otokov.
Po okusnosti velja za eno izmed najbolj okusnih morskih rib in ima čvrsto, belo meso, ki ga največ pripravljajo kuhanega.
Zobatec (znanstveno ime Dentex dentex) je morska riba iz družine šparov.
Tandbraxen (Dentex dentex) är en fisk från familjen havsrudefiskar som finns nära bottnen i östra Atlanten.
Tandbraxen är en avlång fisk med kraftigt huvud och mun med stora tänder. Kroppen är silvrigt gråblå med mörkare fläckar och ibland 4 till 5 vaga, mörka tvärränder. Bröstfenan har en svart fläck nära fenroten. De största fiskarna kan bli rödaktiga i färgen.[2] Når vanligen en längd av 50 cm, men de största exemplaren kan bli 100 cm långa och väga 14,3 kg.[3]
Arten lever på sten- eller grusbotten ner till ett djup av som mest 200 m, även om den vanligen inte går djupare än 50 m. Ungfiskarna lever i stim, men som äldre blir fisken ensamlevande. Födan består av fiskar, bläckfiskar och blötdjur.[3]
Tandbraxen är en populär matfisk som även odlas. Den är också föremål för sportfiske.[3]
Arten finns i östra Atlanten från Brittiska öarna över Medelhavet, Kanarieöarna och Mauritanien till Senegal.[3]
Tandbraxen (Dentex dentex) är en fisk från familjen havsrudefiskar som finns nära bottnen i östra Atlanten.
Sinarit (Dentex dentex) Sparidae balığının bir türüdür.
Sinarit Akdeniz'de yaygındır, ama Karadeniz ve Britanya Adalarından Mauretania'ya, bazen Senegal ve Kanarya Adalarına kadar Doğu Atlas Okyanusu'nda da görülür. 200 m ye kadar kumlu veya taşlı derinliklerde yaşar, ve diğer balıklardan, yumuşakçalardan ve kafadan bacaklılardan beslenen etkin bir yırtıcıdır.
Sinarit yılın çoğu döneminde yalnızdır, ama üreme süresince birkaç hafta gruplarda yaşar: tamamen büyümüş sinaritler ilkbahar boyunca, yüzeye yakın sıcak suda 2-3 hafta birlikte kalırlar. Yetişkin sinarit bir metreden fazla boya ve 20 kg ağırlığa erişebilir.
Genç sinaritlerin mavi yüzgeçlerle birlikte kahverengi-mavi olmak üzere gri-mavi olan yetişkinlerden daha farklı bir yüzeyi vardır.
Sinarit (Dentex dentex) Sparidae balığının bir türüdür.
Sinarit Akdeniz'de yaygındır, ama Karadeniz ve Britanya Adalarından Mauretania'ya, bazen Senegal ve Kanarya Adalarına kadar Doğu Atlas Okyanusu'nda da görülür. 200 m ye kadar kumlu veya taşlı derinliklerde yaşar, ve diğer balıklardan, yumuşakçalardan ve kafadan bacaklılardan beslenen etkin bir yırtıcıdır.
Sinarit yılın çoğu döneminde yalnızdır, ama üreme süresince birkaç hafta gruplarda yaşar: tamamen büyümüş sinaritler ilkbahar boyunca, yüzeye yakın sıcak suda 2-3 hafta birlikte kalırlar. Yetişkin sinarit bir metreden fazla boya ve 20 kg ağırlığa erişebilir.
Genç sinaritlerin mavi yüzgeçlerle birlikte kahverengi-mavi olmak üzere gri-mavi olan yetişkinlerden daha farklı bir yüzeyi vardır.
Зустрічається у східній Атлантиці, Середземному та Чорному морях. В Україні зустрічається дуже рідко біля Севастополя на ділянках зі скелястими берегами вкритими водоростями.[1]
Тіло високе, сплюснуте з боків. Довжина до 1 м, вага до 16 кг. Спинний плавець має 10 — 13 міцних, колючих променів та приблизно таку ж кількість м'яких. Колючки на спинному плавці можуть ховатися у заглиблення на спині риби. Анальний плавець також має 3 колючки. Статеві залози риби містять як чоловічі так і жіночі зачатки але розвивається як правило тільки якийсь один з них. Забарвлення сріблясте.
Зустрічається на глибинах до 200 м. Більшу частину року тримається поодинці. Риба живиться молюсками, водоростями, ракоподібними, дрібною рибою (тюлька, хамса, кілька). Під час нересту зубань збирається у невеликі зграї та стає дуже агресивним. Нерест у серпні та вересні. Молодь живиться планктоном, личинками та ікрою інших риб.
Є об'єктом лову рибалок-аматорів.
Dentex dentex Linnaeus, 1758
Ареал
Зубан[1], или синагрида[1] (лат. Dentex dentex) — вид морских лучепёрых рыб семейства спаровых, обитающий в восточной Атлантике, Средиземном и Чёрном морях.
Максимальная длина тела около 1 м, обычно 35—50 см; масса тела до 14,3 кг[2]. Тело овальной формы, сжатое с боков. Профиль головы у взрослых особей немного выпуклый, а у молоди — почти прямой.В спинном плавнике 11 колючих и 11—12 мягких лучей. Колючки на спинном плавнике могут скрываться в углублении на спине рыбы. В анальном плавнике 3 колючих и 7—9 мягких лучей. Клыковидые зубы располагаются в несколько рядов. Зубы в передних рядах более мощные, чем в задних, в первом ряду 4—6 клыков на каждой челюсти. В верхней части первой жаберной дуги 9—10 жаберных тычинок, а в нижней части — 8—9 тычинок. В боковой линии 62—68 чешуй. Спина серовато-синяя, бока серебристого цвета с синеватыми пятнышками. Спинной плавник голубовато-жёлтый, а грудные — красноватые. У взрослых особей на нижней части жаберной крышки большое жёлтое пятно. Молодь окрашена в серый цвет с тёмными пятнами на верхней части тела[3].
Синагрида — литоральная бентопелагическая рыба, обитает на глубине до 200 м над скалистыми и песчаными грунтами с зарослями морских трав (роды Posidonia, Caulerpa и Cymodocea), наиболее часто встречается на глубине 15—50 м. Взрослые особи ведут одиночный образ жизни. Молодь населяет мелководье до глубины 4 м и образует небольшие стаи.
Зубан питается моллюсками, головоногими, мелкой рыбой (тюлька, хамса, килька). Молодь питается планктоном, личинками и икрой других рыб[4].
Зубаны обычно раздельнополы, но в Средиземном море встречаются гермафродитные особи. Впервые созревают в возрасте 2—4 года. У Балеарских островов длина тела при 50% созревших особей составляет 36,4 см у самок и 52 см у самцов; в прибрежных водах Туниса эти показатели равны 23,3 см у самцов и 22,6 см у самок. Во время нереста зубан собирается в небольшие стаи. Нерестятся на глубине 40—100 м у выходов горных пород в конце марта—мае, обычно днём, но в полнолуние нерест отмечен и в ночные часы[4].
Икра пелагическая, сферической формы, диаметром 1,2 мм. После вылупления личинки имеют длину тела 3,8 мм[5]. Отмечен быстрый рост в первые два года жизни, особи достигают длины 24 см за один год, затем скорость росте резко замедляется. Максимальная продолжительность жизни оценивается в 20 лет.
Объект коммерческого, кустарного и рекреационного рыболовства. Максимальные объёмы вылова достигали 10,3 тыс. тонн в 1992 году. В 2000-2010 годах объёмы вылова варьировались от 1,1 до 2,35 тыс. тонн. Промысел ведут в странах Средиземноморья: Греция, Турция, Кипр, Тунис, Марокко и Франция. Основными орудиями лова являются закидные невода, жаберные сети, ставные и кошельковые сети, яруса. Реализуется в свежем и мороженом виде. Товарным выращиванием в небольшом объёме занимаются в Греции, Италии, Испании, Боснии и Герцеговине[6].
Зубан, или синагрида (лат. Dentex dentex) — вид морских лучепёрых рыб семейства спаровых, обитающий в восточной Атлантике, Средиземном и Чёрном морях.
細點牙鯛為輻鰭魚綱鱸形目鱸亞目鯛科的其中一種，分布於東大西洋區，從不列顛群島至茅利塔尼亞、塞內加爾海域，棲息深度可達200公尺，體長可達100公分，棲息在岩石底質海域，屬肉食性，以魚類、頭足類、貝類等為食，可做為食用魚、養殖魚、遊釣魚。
这是一篇與鱸形目相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
