Ar skanteg paganell (Gobius paganellus) a zo ur pesk mor hag a vev er meurvor Atlantel, e mor Breizh hag er mor Kreizdouar.
El cabot comú, gobi de fang, bobi, burret, burro, burro de fang, cabot, ruc, cabot de fang, calacabot, gòbit, gòmbit, gòmit o ruc de fang (Gobius paganellus) és una espècie de peix de la família dels gòbids i de l'ordre dels perciformes.[4]
És ovípar i la maduresa sexual li arriba cap als 2-3 anys. La reproducció té lloc de gener a juny a la Mar Mediterrània, i d'abril a juny a la zona del Canal de la Mànega. La posta es fa davall pedres o copinyes i el mascle s'encarrega de protegir els ous fins que es desclouen (al voltant de 20 dies). Les larves (de 4-5 mm) són planctòniques.[7][8]
Menja petits crustacis i poliquets.[9]
És bentònic: preferentment apareix al litoral rocallós poc profund, a l'interior de ports i a cubetes litorals on pot resistir canvis de salinitat (pot tolerar l'aigua dolça) i temperatura (tot i que la seva temperatura òptima de l'aigua oscil·la entre els 8 i els 24 °C).[10] També es pot trobar, en menor nombre i a major fondària (30 m), en els esculls de corall.[11]
Es troba des de l'oest d'Escòcia fins al Senegal, incloent-hi Cap Verd, les Canàries, Madeira i les Açores. També a la Mar Mediterrània, a la Mar Negra i, des de l'obertura del Canal de Suez, també al Mar Roig i al Golf d'Aqaba.[5][12]
No es troba a la Llista Vermella de la UICN.[14]
Es pesca amb ham i tremalls accidentalment.[15]
El cabot comú, gobi de fang, bobi, burret, burro, burro de fang, cabot, ruc, cabot de fang, calacabot, gòbit, gòmbit, gòmit o ruc de fang (Gobius paganellus) és una espècie de peix de la família dels gòbids i de l'ordre dels perciformes.
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Gobiidae ydy'r bill bigog sy'n enw gwrywaidd; lluosog: pysgod bili bigog (Lladin: Gobius paganellus; Saesneg: Rock goby).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Asia, Ewrop, Affrica, y Môr Du, y Môr Canoldir a Chefnfor yr Iwerydd ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.[1]
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Gobiidae ydy'r bill bigog sy'n enw gwrywaidd; lluosog: pysgod bili bigog (Lladin: Gobius paganellus; Saesneg: Rock goby).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Asia, Ewrop, Affrica, y Môr Du, y Môr Canoldir a Chefnfor yr Iwerydd ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.
Die Felsengrundel (Gobius paganellus), erstmals 1758 durch den schwedischen Naturforscher Carl von Linné beschrieben, ist einer der häufigsten Vertreter des Sublitorals und kommt vom östlichen Atlantik, dem Mittelmeer, dem Schwarzen Meer bis hin zum Indischen Ozean und dem Roten Meer vor.[1] Die Felsengrundel gehört innerhalb der Ordnung der Grundelartigen (Gobiiformes) der Familie der Grundeln (Gobiidae) an.
Gobius paganellus ist ein relativ großer Vertreter der Grundeln und kann eine Länge von 48 bis 122 mm bei Männchen und 39 bis 125,3 mm bei Weibchen erreichen.[2] Adulte Tiere weisen eine starke Pigmentierung des hinteren (anterioren) Körperabschnittes auf. Auf der ersten Rückenflosse (Dorsalis) sind zwei horizontale Streifen aus Melanophoren ausgebildet und jeweils ein horizontaler Streifen auf der zweiten Rückenflosse (Dorsalis) und der Afterflosse (Analis).[3] G. paganellus kann ein Alter von bis zu zehn Jahren erreichen.[1]
Die Familie Gobiidae stellt die größte Familie mariner Fische dar und spielt eine wichtige Rolle in gemäßigten und tropischen Fischgemeinschaften in Riffen.[4] Die Verbreitung von G. paganellus reicht vom Westen Schottlands bis nach Senegal, einschließlich ozeanischen Inseln, dem Mittelmeer, dem Schwarzen Meer, dem Golf von Akaba und dem Roten Meer.[5] Die Felsengrundel lebt im Sublitoral und seichten Gewässer, wo sie sich Unterschlupf an felsigen Küsten und auf schlammigem und sandigem Untergrund sucht. Es werden Bereiche mit üppiger Vegetation bevorzugt. G.paganellus ist bis zu einer Tiefe von 5 Metern anzutreffen.[2]
Die Gonadenentwicklung beginnt im Oktober und geht in die Laichzeit von Dezember bis März über. G. paganellus weist eine gruppensynchrone Oozytenentwicklung auf. Die Geschlechtsreife der Tiere ist ab einer Länge von 70 mm bei Männchen und 58 mm bei Weibchen erreicht.[2] Die spindelförmigen (fusiformen) und transparenten Eier werden an den Unterseiten flacher Steine oder in Muschelschalen[1] einschichtig abgelegt. Die Männchen spielen bei der Brutfürsorge eine wichtige Rolle und bewachen auch die Gelege verschiedener Weibchen gleichzeitig.[3]
Die 1,60 – 2,20 mm langen und 0,80 – 0,90 mm breiten Eier bringen nach etwa 10 Tagen 3,9 mm große Larven hervor, die einen offenen Anus sowie einen offenen Mund besitzen und damit in der Lage sind, sich direkt nach dem Schlüpfen exogen zu ernähren. Das Eidotter ist dabei schon fast vollständig absorbiert. Die frisch geschlüpften Larven zeigen eine typisch schlanke und längliche Form, mit einer prominenten Schwimmblase. Direkt nach dem Schlüpfen schwimmen die Larven durch spiralförmige Bewegungen an die Wasseroberfläche, wo sie Luft schlucken, um ihre Schwimmblase zu füllen. Dieses Verhalten wird wiederholt, bis sich die Larven in der Wassersäule stabilisieren können.
25 Tage nach dem Schlüpfen beginnen sich die 10,0 – 10,5 mm großen Larven an die benthische Lebensweise anzupassen. Nach 36 Tagen beginnt die Metamorphose zum adulten Fisch bei einer Größe von etwa 14,0 mm. Auch werden jetzt charakteristische Verhaltensweisen eines benthischen Fisches, wie das Springen und das Verstecken im Substrat, erkennbar.[3]
Gobius paganellus ernährt sich hauptsächlich von Makrozoobenthos, wie Krebstieren (Crustacea), darunter auch größere Amphipoden, Isopoden sowie kleinere Krebse, und Polycheaten.[1]
Gobius paganellus gehört innerhalb der Familie der Gobiidae zu der Gattung Gobius. Die Felsengrundel gehört zu der Ordnung der Grundelartigen (Gobiiformes) und der Klasse der Strahlenflosser (Actinopterygii).
Die Felsengrundel (Gobius paganellus), erstmals 1758 durch den schwedischen Naturforscher Carl von Linné beschrieben, ist einer der häufigsten Vertreter des Sublitorals und kommt vom östlichen Atlantik, dem Mittelmeer, dem Schwarzen Meer bis hin zum Indischen Ozean und dem Roten Meer vor. Die Felsengrundel gehört innerhalb der Ordnung der Grundelartigen (Gobiiformes) der Familie der Grundeln (Gobiidae) an.
The rock goby (Gobius paganellus) is a small coastal goby of eastern Atlantic waters, from Scotland to Senegal.[2] It is also reported from the Mediterranean and Black Seas, and is an anti-Lessepsian migrant in the Gulf of Eilat and Red Sea. There are unconfirmed records from the area around Pointe Noire in Congo-Brazzaville.[3]
The rock goby is usually black with white blotches, but they can change color, and males are much more black when guarding the eggs. The neck area lacks scales and there is a pale band on the top of the first dorsal fin. Both dorsal fins lack black spots on their leading edges. This species can reach a length of 12 centimetres (4.7 in) TL and has been known to live for ten years.[3]
The rock goby is found in the temperate East Atlantic and the Mediterranean Sea. Its range extends from western Scotland southwards to the Azores and Senegal, most of the Mediterranean Sea and the Black Sea. It sometimes migrates through the Suez Canal to the Red Sea and the Gulf of Aqaba. It prefers rocky sea floors below the low tidemark, although it can be found in larger rock pools in Summer. It may also live in fresh or brackish water. It can be found at depths of from 0 to 15 metres (0 to 49 ft).[3]
The rock goby eats small crabs and amphipods, polychaetes, larva, small fish, Calanus, copepod, and mites.[3]
The rock goby reproduces in spring. It nests in rocky areas near the kelp forest, Up to 7000 eggs are laid, in a single layer, under rocks and shells. The eggs (up to 7000) are laid in a single layer (2.5 mm in height) and guarded aggressively by the male. The eggs hatch in about 19 days.
The rock goby (Gobius paganellus) is a small coastal goby of eastern Atlantic waters, from Scotland to Senegal. It is also reported from the Mediterranean and Black Seas, and is an anti-Lessepsian migrant in the Gulf of Eilat and Red Sea. There are unconfirmed records from the area around Pointe Noire in Congo-Brazzaville.
Gobius paganellus es una especie de peces de la familia de los Gobiidae en el orden de los Perciformes.
Es ovíparo y la madurez sexual le llega hacia los 2-3 años. La reproducción tiene lugar de enero a junio en el Mar Mediterráneo, y de abril a junio en la zona del Canal de la Mancha. La puesta se realiza bajo piedras o conchas y el macho se encarga de proteger a los huevos hasta que eclosionan (alrededor de 20 días). Las larvas (de 4-5 mm).
Come pequeños crustáceos y poliquetos.
Es bentónico: preferentemente aparece en el litoral rocoso poco profundo, en el interior de puertos litorales donde puede resistir cambios de salinidad (puede tolerar el agua dulce) su temperatura óptima del agua oscila entre los 8 y los 24 °C).
Se encuentra desde el oeste de Escocia hasta el Senegal, incluyendo Cabo Verde, las Canarias, Madeira y las Azores. También en el Mar Mediterráneo, el Mar Negro y, desde la apertura del Canal de Suez, también en el Mar Rojo y el Golfo de Aqaba.
No se encuentra en la Lista Roja de la UICN.
Gobius paganellus es una especie de peces de la familia de los Gobiidae en el orden de los Perciformes.
Paganell zarboa (Gobius paganellus) ur gaziko arraina da, gobidoen familiakoa[1].
Ekialdeko Ozeano Atlantikoan, Mediterraneo itsasoan eta Itsaso Beltzan bizi da, 0 eta 15 metro arteko sakoneran.
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Paganell zarboa (Gobius paganellus) ur gaziko arraina da, gobidoen familiakoa.
Ekialdeko Ozeano Atlantikoan, Mediterraneo itsasoan eta Itsaso Beltzan bizi da, 0 eta 15 metro arteko sakoneran.
Gobius paganellus
Le Gobie paganel (Gobius paganellus) est une espèce de poissons de la famille des Gobiidae.
Tête assez massive, comme celle du gobie noir. Grands yeux et lèvres épaisses. La première dorsale est arrondie et de même hauteur que la seconde. Corps brun marbré de taches claires. Le gobie paganel est reconnaissable à la bordure orangée de sa première dorsale.
Il vit dans l'océan Atlantique, la mer Méditerranée et la mer Noire[1].
Cette espèce est fréquente dans les ports et le pourtour des digues. Comme ses congénères, il est très vorace et se nourrit essentiellement de proies vivantes.
(ébauche copiée de http://perso.wanadoo.fr/christian.coudre/0653.html)
Gobius paganellus
Le Gobie paganel (Gobius paganellus) est une espèce de poissons de la famille des Gobiidae.
Glavoč mrkulj (lat. Gobius paganellus) riba je iz porodice glavoča (lat. Gobiidae). Kod nas se još naziva i glavoč/glamac kamenjar, porupnjak, noćar, noćnjaš,... Ima izduženo tijelo, široku tupo zaobljenu glavu i debele usne, te velike izbuljene bočno i naprijed okrenute oči. Iznad nosnica ima male izrasline, kojih na svakoj strani može biti 5-6 (izgledaju kao da su jedna). Ima podijeljenu leđnu peraju na dva dijela, a repna peraja mu je zaobljena. Boja tijela mu je u nijansama smeđe, koja može varirati od svijetlo smeđe, preko ljubičasto smeđe, pa čak do tamno smeđe koja se približava crnoj. Vrh prve leđne peraje i bočnih peraja mu se po boji razlikuje od ostatka peraja, naime, bočne peraje imaju vrh mnogo svijetliji od ostatka peraje, skoro bijel, a vrh prve leđne peraje ima žućkastu ili kod većih jedinki narančastu liniju [1]. Mrkulj živi na kamenitom dnu koje je obraslo travom i algama, na malim dubinama, do nekih 15 m, a preferira zatvorenije uvale s slabijim protokom morske vode. I kod ove vrste mužjak čuva jajašca, a prilikom čuvanja poprima sve tamniju boju. Vrijeme izlijeganja jajašaca je oko 19 dana, što ovisi o temperaturi. Naraste do 12 cm, a hrani se manjim ribama, glavonošcima, crvima, račićima,...Živi oko 10 godina, a osim u moru, mrkulj rado obitava i u bočatim vodama, a ponekad uđe i u potpuno slatku vodu. Hrani se i danju i noću, iako je aktivniji po noći.
Glavoč mrkulj se u prirodi zna križati s glavočem pločarom (lat. Gobius cobitis), a križanci redovito naslijeđuju osobinu rasta po pločaru, naime narastu dosta veći od mrkulja.
Glavoč mrkulj živi u Atlantiku od zapada Škotske pa sve do Senegala. Osim na Atlantiku, obitava i u Sredozemnom moru i Crnom moru. Vjerojatno je kroz Sueski kanal ušao u Crveno more, pa danas i tu obitava[2].
U Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: Glavoč mrkulj
Wikivrste imaju podatke o: Glavoč mrkulj Glavoč mrkulj (lat. Gobius paganellus) riba je iz porodice glavoča (lat. Gobiidae). Kod nas se još naziva i glavoč/glamac kamenjar, porupnjak, noćar, noćnjaš,... Ima izduženo tijelo, široku tupo zaobljenu glavu i debele usne, te velike izbuljene bočno i naprijed okrenute oči. Iznad nosnica ima male izrasline, kojih na svakoj strani može biti 5-6 (izgledaju kao da su jedna). Ima podijeljenu leđnu peraju na dva dijela, a repna peraja mu je zaobljena. Boja tijela mu je u nijansama smeđe, koja može varirati od svijetlo smeđe, preko ljubičasto smeđe, pa čak do tamno smeđe koja se približava crnoj. Vrh prve leđne peraje i bočnih peraja mu se po boji razlikuje od ostatka peraja, naime, bočne peraje imaju vrh mnogo svijetliji od ostatka peraje, skoro bijel, a vrh prve leđne peraje ima žućkastu ili kod većih jedinki narančastu liniju . Mrkulj živi na kamenitom dnu koje je obraslo travom i algama, na malim dubinama, do nekih 15 m, a preferira zatvorenije uvale s slabijim protokom morske vode. I kod ove vrste mužjak čuva jajašca, a prilikom čuvanja poprima sve tamniju boju. Vrijeme izlijeganja jajašaca je oko 19 dana, što ovisi o temperaturi. Naraste do 12 cm, a hrani se manjim ribama, glavonošcima, crvima, račićima,...Živi oko 10 godina, a osim u moru, mrkulj rado obitava i u bočatim vodama, a ponekad uđe i u potpuno slatku vodu. Hrani se i danju i noću, iako je aktivniji po noći.
Il ghiozzo paganello (Gobius paganellus), conosciuto commercialmente come ghiozzetto[2] , è un pesce d'acqua salata, appartenente alla famiglia dei Gobiidae.
È presente nell'intero Mar Mediterraneo, nel Mar Nero e nell'Oceano Atlantico orientale tra il Senegal e le coste scozzesi ed irlandesi. È una delle pochissime specie che, attraverso il Canale di Suez, sono passate dal Mediterraneo al Mar Rosso, facendo il percorso inverso rispetto ai migranti lessepsiani. È comunissimo nelle acque italiane, soprattutto nella laguna Veneta dove è addirittura abbondante.
Vive su fondi misti o rocciosi con abbondante sedimento. È una specie eurialina ed è frequente all'interno delle lagune.
È un tipico Gobius molto simile a Gobius niger da cui si può distinguere da:
I maschi in epoca riproduttiva sono scuri, il colore è comunque variabilissimo.
Le dimensioni massime non superano i 15 cm.
È un vorace predatore e si ciba di un gran numero di invertebrati acquatici o di avannotti. Uno studio ha recentemente dimostrato che preda in maniera efficiente anche il Granchio Corridore Atlantico (Percnon gibbesi), contribuendo quindi a ridurre l'abbondanza di questa specie aliena invasiva[3].
Avviene tra gennaio e giugno. Diverse migliaia di uova sono deposte in cavità.
Abbocca voracemente alle lenze. Le sue carni, adatte per fritture, sono apprezzate soprattutto nel Veneto ed in altre regioni del nord Italia.
Questa specie si adatta facilmente alla vita in acquario ma se ne sta spesso nascosto per cui non è un ospite particolarmente vivace.
Il ghiozzo paganello (Gobius paganellus), conosciuto commercialmente come ghiozzetto , è un pesce d'acqua salata, appartenente alla famiglia dei Gobiidae.
De paganelgrondel (Gobius paganellus) is een straalvinnige vis uit de familie van grondels (Gobiidae) en behoort derhalve tot de orde van baarsachtigen (Perciformes). De vis kan een lengte bereiken van 12 cm. De hoogst geregistreerde leeftijd is 10 jaar.
Gobius paganellus komt zowel in zoet als zout water voor. Ook in brak water is de soort waargenomen. De vis prefereert een subtropisch klimaat en heeft zich verspreid over de Atlantische en Indische Oceaan. Bovendien komt Gobius paganellus voor in de Middellandse Zee. De diepteverspreiding is 3 tot 15 m onder het wateroppervlak.
Gobius paganellus is voor de visserij van beperkt commercieel belang. In de hengelsport wordt er weinig op de vis gejaagd. De soort kan worden bezichtigd in sommige openbare aquaria.
De paganelgrondel (Gobius paganellus) is een straalvinnige vis uit de familie van grondels (Gobiidae) en behoort derhalve tot de orde van baarsachtigen (Perciformes). De vis kan een lengte bereiken van 12 cm. De hoogst geregistreerde leeftijd is 10 jaar.
Multimedia w Wikimedia Commons Babka skalna[2] (Gobius paganellus) – gatunek morskiej ryby z rodziny babkowatych (Gobiidae).
Atlantyk od Szkocji po Senegal, Morze Śródziemne i Morze Czarne. Przez kanał Sueski przedostała się do Morza Czerwonego i Zatoki Akaba. Notowana w okolicach Pointe Noire w Kongu, choć może to być wątpliwe.
Występuje w wodach o temp. 8–24 °C. Zazwyczaj żyje w wodzie słonej, choć może wchodzić do wód słodkich. Żyje w wodach przybrzeżnych na głębokości 0–15 m wśród kamieni i wodorostów.
Osiąga 12 cm długości.
Brak czarnych plamek na końcach płetw grzbietowych.
Młode osobniki żywią się skorupiakami (widłonogi z rzędu Harpacticoida, obunogi), wieloszczetami i roztoczami. Dorosłe zjadają skorupiaki (większe obunogi, równonogi, małe kraby) i wieloszczety.
Dojrzewa płciowo w wieku 1–3 lat przy długości 6–7 cm. Na wyspie Man na Morzu Irlandzkim trze się w IV–VI, w okolicach Neapolu we Włoszech od I do VI, na Azorach od XII do III, w Bułgarii w III–V.
Ikra ma kształt wrzecionowaty, jest lepka, posiada włókna, koloru kropli ropy naftowej, o wymiarach 2,2–2,6 (1,84–3,0) mm. Samica składa ją, czasem w liczbie kilku tysięcy sztuk (110–140 na cm², wierzchołkami na zewnątrz) pod kamieniami, muszlami, w rurkach wieloszczetów lub osłonkach żachw. Samiec pilnuje ikry.
Ma niewielkie znaczenie w rybołówstwie. Hodowana w akwariach publicznych.
Babka skalna (Gobius paganellus) – gatunek morskiej ryby z rodziny babkowatych (Gobiidae).
Gobius paganellus é uma espécie de peixe pequeno pertencente à família Gobiidae.
A autoridade científica da espécie é Linnaeus, tendo sido descrita no ano de 1758.
Encontra-se presente em Portugal, onde é uma espécie nativa. E seu nome comum é caboz-da-rocha.
No Brasil ele é vulgarmente chamado de Góbi, Góbio, Muré, Moré, ou Moréo.
Seu nome vulgar em Inglês é Rock Goby.
Trata-se de uma espécie de água salobra e marinha. Atinge os 13 cm de comprimento total, com base de indivíduos de sexo indeterminado. Geralmente encontrado em poças e entre as pedras nas praias. Muito utilizado como Isca na Pesca artesanal de Arraias e Meros.
Gobius paganellus é uma espécie de peixe pequeno pertencente à família Gobiidae.
A autoridade científica da espécie é Linnaeus, tendo sido descrita no ano de 1758.
Encontra-se presente em Portugal, onde é uma espécie nativa. E seu nome comum é caboz-da-rocha.
No Brasil ele é vulgarmente chamado de Góbi, Góbio, Muré, Moré, ou Moréo.
Seu nome vulgar em Inglês é Rock Goby.
Klippsmörbult (Gobius paganellus) är en bottenlevande fisk i familjen smörbultar.
Hanen är spräcklig i mörkbrunt och blekbrunt, ofta med en rödaktig rand upptill på främre ryggfenan, medan honan är mörkare och mera enfärgad, ibland nästan svart. Framtill på buken har arten en oval sugskiva.[2] Längden uppgår till 12 cm.[3]
Klippsmörbulten är en bottenfisk som lever på stenbottnar på grunt vatten. Det är inte ovanligt att den uppehåller sig i tidvattenspölar på klippkuster.[4] Kan även gå in i bräckt och sött vatten. Födan består av bottendjur som kräftdjur och havsborstmaskar.[3] Den kan bli åtminstone 10 år gammal.[5]
Arten blir könsmogen vid 2 till 3 års ålder.[5] Den leker under sommaren; hanen letar upp lämpliga hålrum, där honan sedan lägger äggen som klibbar fast vid väggarna. Ynglen är pelagiska.[4]
Klippsmörbulten finns i östra Atlanten från Brittiska öarna över södra Nordsjön[4], Medelhavet och Svarta havet till Senegal. Har spritt sig via Suezkanalen till Röda havet.[3]
Klippsmörbult (Gobius paganellus) är en bottenlevande fisk i familjen smörbultar.
Чорний з білими плямами, самці значно чорнішають, коли охороняють ікру. Існує бліда смуга у верхній частині першого спинного плавця. Виростає до 12 см в довжину.
Мешкає переважно на кам'янистих ділянках узбережжя з низьким впливом припливів. Зазвичай на глибині від 3 до 15 м.
Живиться дрібними крабами і амфіподами, поліхетами, личинками і дрібними рибами. Молодь живиться копеподами (Calanus) і водяними кліщами.
Розмножується весною. Гнізда на каміннях в заростях макрофітів. Відкладає до 7000 ікринок, ікра (близько 2,5 мм розміром) лежить на одному боку, охороняється самцем. Личинки викльовуються через 19 днів.
Досить поширеною у науковій літературі є назва: бичок паганелюс, бичок паганель[5][6]. У обох варіантах видове означення є різної форми транслітерацією з латині, в українські мові не несе жодної інформації. Наукова назва виду paganellus походить від латинського лат. paganus — сільський, простий, поганський, закінчення -ellus позначає зменшувальний характер риси. Інша назва, бичок скельний[2], є перекладом із англійської назви цього виду — Rock goby — відображує його екологію, перебування переважно на скелястих ділянках[7].
Gobius paganellus Linnaeus, 1758
Бычок-паганель[1] (лат. Gobius paganellus) — вид мелких прибрежных рыб из семейства бычковые (Gobiidae), обитающих в Атлантических водах от Шотландии до Сенегала[2]. Также отмечены в Средиземном и Чёрном морях. Как интродуцированный вид были отмечены в Красном море и заливе Акаба, а также у города Пуэнт-Нуар в Республике Конго.
Бычок-паганель достигает длины до 12 см. Окраска чёрная с белыми пятнами, окраска самцов становится темнее, когда они охраняют икру. Имеется бледная полоса в верхней части первого спинного плавника.
Бычок-паганель обитает преимущественно на каменистых участках прибрежья с низким воздействием приливов. Обычно на глубине от 3 до 15 м.
Бычок-паганель питается мелкими крабами и амфиподами, полихетами, личинками и мелкими рыбами. Мальки питаются копеподами (Calanus) и водяными клещами.
Бычок-паганель размножается весной. Гнёзда устраивает на камнях в зарослях макрофитов. Откладывает до 7 000 икринок, икра (около 2,5 мм) лежит на одной стороне, охраняется самцом. Личинки появляются через 19 дней.
Это заготовка статьи по ихтиологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Бычок-паганель (лат. Gobius paganellus) — вид мелких прибрежных рыб из семейства бычковые (Gobiidae), обитающих в Атлантических водах от Шотландии до Сенегала. Также отмечены в Средиземном и Чёрном морях. Как интродуцированный вид были отмечены в Красном море и заливе Акаба, а также у города Пуэнт-Нуар в Республике Конго.
