Gobius auratus és una espècie de peix de la família dels gòbids i de l'ordre dels perciformes.
Els mascles poden assolir els 10 cm de longitud total.[3]
Es troba des del nord de la península Ibèrica fins a Madeira i les Illes Canàries. També a la Mar Mediterrània.[3]
The golden goby (Gobius auratus) is a species of goby from the family Gobiidae endemic to the Mediterranean Sea.[1] It prefers areas with rocky substrates at depths of from 5 to 80 metres (16 to 262 ft) (though usually not below 30 metres (98 ft)) with plentiful growth of algae and gorgonians. This species can reach a length of 10 centimetres (3.9 in) TL. It can also be found in the aquarium trade.[2] Gobius xanthocephalus is the name that is applied to the populations of similar gobies in the eastern Atlantic and western Mediterranean which were previously considered to be G. auratus.[3]
The golden goby (Gobius auratus) is a species of goby from the family Gobiidae endemic to the Mediterranean Sea. It prefers areas with rocky substrates at depths of from 5 to 80 metres (16 to 262 ft) (though usually not below 30 metres (98 ft)) with plentiful growth of algae and gorgonians. This species can reach a length of 10 centimetres (3.9 in) TL. It can also be found in the aquarium trade. Gobius xanthocephalus is the name that is applied to the populations of similar gobies in the eastern Atlantic and western Mediterranean which were previously considered to be G. auratus.
Gobius auratus es una especie de peces de la familia de los Gobiidae en el orden de los Perciformes.
Los machos pueden llegar alcanzar los 10 cm de longitud total.[1]
Se encuentra desde el norte de la península ibérica hasta Madeira e Islas Canarias. También en el Mar Mediterráneo.
Es inofensivo para los humanos.
Gobius auratus es una especie de peces de la familia de los Gobiidae en el orden de los Perciformes.
Urre-zarboa (Gobius auratus) ur gaziko arraina da, gobidoen familiakoa[1].
Ekialdeko Ozeano Atlantikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi da, gehienez 30 metroko sakoneran.
Urre-zarboa (Gobius auratus) ur gaziko arraina da, gobidoen familiakoa.
Ekialdeko Ozeano Atlantikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi da, gehienez 30 metroko sakoneran.
Glavoč zlatac (lat. Gobius auratus) riba je iz porodice glavoča. Dugo su vođene rasprave oko imena ove ribe, odnosno oko toga da li postoje dvije vrste koje su slične, a ne i iste. Još i danas postoje određene rasprave oko ovog imena. Naime, u povijesti, dugo vremena je glavoč žutac (lat. gobius xanthocephalus) također nosio isto ime, zatim je Juraj Kolombatović ustvrdio da postoje dvije vrste, pa je ovu vrstu nazvao gobius luteus, da bi u novijim radovima glavoč zlatac ipak dobio latinski naziv auratus-tj. zlatni. Zlatac je potpuno žut, s zlatnim odsjajem, bez tamnijih mrlja ili dijelova, tijelo mu je prekriveno malim ljuskama, glava i vrat nisu. Naraste po jednim izvorima najmanje 7 cm, a po drugim do 10 cm. Živi na dubinama 15-80 m, na kamenitom i travnatom terenu.
Napomena: Još uvijek postoji neslaganje i rasprava o mogućnosti postojanja zasebne vrste Gobius luteus, kao treće zasebne vrste.
Glavoč zlatac živi u Mediteranu, te u Atlantiku oko Španjolske, te otoka Madeire i Kanara [1].
Glavoč zlatac (lat. Gobius auratus) riba je iz porodice glavoča. Dugo su vođene rasprave oko imena ove ribe, odnosno oko toga da li postoje dvije vrste koje su slične, a ne i iste. Još i danas postoje određene rasprave oko ovog imena. Naime, u povijesti, dugo vremena je glavoč žutac (lat. gobius xanthocephalus) također nosio isto ime, zatim je Juraj Kolombatović ustvrdio da postoje dvije vrste, pa je ovu vrstu nazvao gobius luteus, da bi u novijim radovima glavoč zlatac ipak dobio latinski naziv auratus-tj. zlatni. Zlatac je potpuno žut, s zlatnim odsjajem, bez tamnijih mrlja ili dijelova, tijelo mu je prekriveno malim ljuskama, glava i vrat nisu. Naraste po jednim izvorima najmanje 7 cm, a po drugim do 10 cm. Živi na dubinama 15-80 m, na kamenitom i travnatom terenu.
Napomena: Još uvijek postoji neslaganje i rasprava o mogućnosti postojanja zasebne vrste Gobius luteus, kao treće zasebne vrste.
Il ghiozzo dorato (Gobius auratus) è un pesce di mare appartenente alla famiglia Gobiidae.
La sua distribuzione è mal conosciuta ma sembra comunque endemico del mar Mediterraneo. Nella acque italiane è segnalato in Sicilia, all'Isola d'Elba, al Monte Argentario, in Sardegna e nel Lazio.
Il suo habitat è su fondi duri con presenza di sabbia, vegetazione e gorgonie tra i 15 e gli 80 m di profondità.
Il suo aspetto generale è quello tipico dei Gobius, quello che lo rende inconfondibile anche al profano è il colore giallo canarino vivace, talvolta con un punto nero sotto le pinne pettorali. Gli occhi sono verde smeraldo.
Le dimensioni oscillano tra i 5 e i 10 cm.
Si sa ben poco di questa specie se non che vive in piccoli gruppi e che tende a nuotare distante dal fondo (abitudine atipica per un Gobius).
Era considerato fino a pochi anni fa uno dei pesci più rari del Mediterraneo ma recentemente si è visto che è molto più frequente di quello che si credesse, negli ambienti adatti.
Lo status di Gobius luteus (Kolombatovic 1891) è incerto, potrebbe essere un sinonimo o una specie simile.
Gobius auratus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van grondels (Gobiidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1810 door Risso.
Bronnen, noten en/of referentiesBabka złocista (Gobius auratus) – gatunek ryby z rodziny babkowatych (Gobiidae).
Wschodni Atlantyk od północnej Hiszpanii po Maderę i Wyspy Kanaryjskie oraz Morze Śródziemne.
Żyje w głębszych, przybrzeżnych wodach na głębokości 5–30 (maksymalnie 80) metrów na dnie skalistym porośniętym algami i gorgoniami. Preferuje temperaturę 15–20° C.
Osiąga 10 cm długości. W płetwach piersiowych 7 twardych i 14 miękkich promieni, w płetwie odbytowej 1 twardy i 13 miękkich promieni. W płetwach piersiowych 18–19 promieni.
Hodowana w akwariach.
Babka złocista (Gobius auratus) – gatunek ryby z rodziny babkowatych (Gobiidae).
Придонний субтропічний морський вид, сягає максимальної довжини 10,0 см. Живе на глибинах 5-80 м, зазвичай 5-30 м.
Поширений у східній Атлантиці від північної Іспанії до Мадейри та Канарських островів; також у Середземному морі (Балеарські острови).
Вид було наведено у ІІ виданні «Червоної книги України» (1994) зі статусом «4 категорія»[3]. Проте, тепер відомо, що вид помилково був відзначений для Чорного моря, оскільки був переплутаний із бичком жовтоголовим (Gobius xanthocephalus)[4][5]. Вид був виключений з Червоної книги України у 2009 році[6].