Hippocampus reidi és una espècie de peix de la família dels singnàtids i de l'ordre dels singnatiformes.
Els mascles poden assolir els 17,5 cm de longitud total.[3]
Es troba des de Carolina del Nord (Estats Units) i les Bahames fins a Santa Catarina (Brasil).[3]
Hippocampus reidi és una espècie de peix de la família dels singnàtids i de l'ordre dels singnatiformes.
Hippocampus reidi, mit dem deutschen Namen Langschnäuziges Seepferdchen oder Langschnauzen-Seepferdchen, ist eine in tropischen Regionen weit verbreitete Seepferdchen-Art. Es wurde erstmals 1933 durch Isaac Ginsburg dokumentiert.
Hippocampus reidi lebt in den tropischen Zonen des Westatlantik, von Carolina bis in den Süden von Brasilien, auf Bermuda und den Bahamas aber auch in anderen tropischen Regionen. Je nach Ort treten farblich differenzierte Unterarten auf, wie zum Beispiel an den Küsten Brasiliens die orange, jedoch etwas größere Unterart, Hippocampus reidi brasil.
Die Tiere leben vorwiegend in Seegras- und Tangwiesen in Festlandnähe. Zwischen den Algen finden sie Halt auf der Suche nach Plankton. Korallen werden gemieden, da sie Nesselgift enthalten. Hippocampus reidi sind dankbare und interessante Bewohner im Meerwasseraquarium und daher als solche beliebt. Da Seepferdchen zu den bedrohten Arten zählen, findet der internationale Handel unter der Kontrolle des Washingtoner Artenschutzabkommen statt, welche die Ausfuhr der Tiere nur mit Cites-Nachweisen erlaubt. Nachzuchten sind jedoch relativ leicht möglich, deshalb stammen mittlerweile die meisten Tiere im deutschen Handel aus örtlicher Aufzucht.
Hippocampus reidi werden etwa 14 bis 18 cm groß und etwa zwei bis fünf Jahre alt. An Langschnäuzigen Seepferdchen lassen sich einige charakteristische Merkmale von Seepferdchen beobachten: ein ausgeprägtes Sozialleben und Balzverhalten, die Fähigkeit willkürlich die Färbung zu beeinflussen und ein markantes Fressverhalten als Nahrungsspezialist. Die Tiere befinden sich als Lauerjäger ständig auf der Suche nach tierischem Plankton und fressen ihre Beute, indem sie durch eine sehr schnelle Saugbewegung durch abklappen ihres Unterkiefers einen starken Sog erzeugen. So wird selbst Beute eingesogen, die nicht vollständig durch das röhrenförmige Maul passt. Kurz nach dem Einsaugen treten häufig feine Beuteteile aus den Kiemen.
Paare leben meist monogam und sind das ganze Jahr hindurch zur Fortpflanzung fähig. Beim Paarungsakt halten sie engen Körperkontakt, indem sie sich mit den Schwänzen aneinander festhalten und sich von der Seite dicht an den Partner anschmiegen. Bei der Paarung legt das Weibchen die Eier in eine Bruttasche am Bauch des Männchens, aus der die 100 bis 250 voll entwickelten Jungtiere nach etwa zwei Wochen freigesetzt werden. Diese sind auf sich selbst gestellt und ernähren sich von winzigem Zooplankton wie z. B. Rädertierchen.
Hippocampus reidi, mit dem deutschen Namen Langschnäuziges Seepferdchen oder Langschnauzen-Seepferdchen, ist eine in tropischen Regionen weit verbreitete Seepferdchen-Art. Es wurde erstmals 1933 durch Isaac Ginsburg dokumentiert.
The slender seahorse or longsnout seahorse (Hippocampus reidi) is a species of fish in the family Syngnathidae[3] that usually inhabits subtropical regions.
The slender seahorses have a gestation period of around two weeks and typically grow to be approximately 6.8 inches long (17.5 centimeters), while the mean height of juvenile slender seahorses is only around 8.2 millimeters.[4] Males are usually orange, while the females are yellow. However, both males and females may have brown or white spots placed sporadically upon their body. These spots may also change into a pink or white color during the courtship period.[5]
The slender seahorse has been found at depths of 55 meters (180 feet). Smaller individuals inhabit shallower waters. The slender seahorse has an affinity for coral reefs[5] and seagrass beds and can be found on gorgonian coral, seagrass, mangroves, and Sargassum. It is native to many countries, including the Bahamas, Barbados, Belize, Bermuda, Brazil, Colombia, Cuba, Grenada, Haiti, Jamaica, Panama, United States (Florida and North Carolina), and Venezuela.[1] It inhabits subtropical regions, ranging from 29 degrees north to 25 degrees south and 133 degrees west to 40 degrees east.[3] Many H. reidi reside near China and more so in Brazil but in both areas they are at a risk of becoming an endangered species. In China these seahorses are used for trade and for traditionally Chinese medication, while in Brazil they are part of a large trading, involving the commercial extraction of 25 million seahorses per year.[6]
The specific name honors Earl D. Reid of the Division of Fishes at the Smithsonian Institution.[7]
{{cite web}}
: CS1 maint: url-status (link) The slender seahorse or longsnout seahorse (Hippocampus reidi) is a species of fish in the family Syngnathidae that usually inhabits subtropical regions.
Hippocampus reidi o caballito de mar esbelto, es una especie de pez de la familia Syngnathidae. Este caballito de mar habita las aguas subtropicales del océano Atlántico occidental, siendo una especie no común en la mayor parte de su rango de distribución, aunque puede ser común en alguna zona.[3]
Como seña de identidad propia y diferenciadora presenta un hocico prominente, su nombre en inglés (longsnout seahorse) significa caballito de mar de morro largo, y una serie de anillos, normalmente blanquecinos, a lo largo de todo el cuerpo.
De color amarillo con pequeñas motas negras por todo el cuerpo, puede cambiar a naranja, pardo o casi negro, debido a las condiciones medioambientales. Esta estrategia la realiza con el fin de camuflarse, ya que es muy lento de movimientos, al contar con aletas minúsculas, y no posee aparentemente ninguna defensa frente a predadores.
Los machos pueden llegar alcanzar los 17,5 cm de longitud total.[4] Las diferencias entre sexos son fácilmente distinguibles: Los machos presentan un vientre de forma redondeada, mientras que en la hembra éste finaliza en forma de ángulo de 90º. Alcanzan la madurez con 8 cm.[5]
Son miméticos, y, según la especie, capaces de cambiar su color, para confundirse entre las macroalgas de su entorno.[6] Esta estrategia de camuflaje es vital para su supervivencia, ya que, al ser de movimientos muy lentos, no pueden huir de sus depredadores.
Se ha estudiado la biofluorescencia para el caballito de mar Hippocampus reidi, tanto en la naturaleza como en el cautiverio. Este hippocampus muestra emisiones de color verde y de color rojo en forma de puntos o franjas. Existen diferencias individuales con la iluminación del cuerpo, los patrones de color y la edad a la que se produce la fluorescencia. En H. reidi la fluorescencia roja de 600 nm cubría la cabeza, el tronco y la cola, en tanto la fluorescencia verde siempre se ubicó alrededor de los ojos.[7]
Vive asociado a los arrecifes. Se trata de una especie no migratoria que se encuentra hasta los 55 m de profundidad, en un clima subtropical.[8] Normalmente lo encontramos entre gorgonias o sargazo flotante. Habitan las praderas de posidonia y comunidades algares próximas a fondos rocosos.
Se distribuyen en Bahamas, Barbados, Belice, Bermudas, Brasil, Colombia, Cuba, Granada, Haití, Jamaica, Panamá, Estados Unidos (Florida y Carolina del Norte), y Venezuela.
Los hipocampos en general son depredadores voraces. Sus ojos, que tienen movilidad independiente entre sí, les ayudan a reconocer sus presas, pequeños crustáceos que forman parte del zooplancton. Tragan enteras a sus presas al no disponer de dientes, y se ven obligados a consumir grandes cantidades de comida para compensar su rápida e ineficiente digestión, al no poseer estómago. Se alimentan de pequeños invertebrados y larvas planctónicas que aspiran gracias a su hocico en forma de pipeta.[9]
Son dióicos y ovovivíparos. El periodo de reproducción dura más de 8 meses (en laboratorio), y la gestación 2 semanas. Los huevos miden 1.2 mm de diámetro, y los alevines miden 7 mm cuando nacen.[10]
Pareja de H. reidi agarrados a una gorgonia, en el National Aquarium de Washington, Estados Unidos
En Faunia, Madrid, España
|fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) Hippocampus reidi o caballito de mar esbelto, es una especie de pez de la familia Syngnathidae. Este caballito de mar habita las aguas subtropicales del océano Atlántico occidental, siendo una especie no común en la mayor parte de su rango de distribución, aunque puede ser común en alguna zona.
Hippocampus reidi Hippocampus generoko animalia da. Arrainen barruko Syngnathidae familian sailkatzen da.
Hippocampus reidi Hippocampus generoko animalia da. Arrainen barruko Syngnathidae familian sailkatzen da.
Hippocampus reidi, communément appelé Hippocampe long-nez, est une espèce d'hippocampe, de la famille des Syngnathidae.
Il vit dans les eaux peu profondes de l'ouest de l’océan Atlantique en bordure de Bahamas, Barbade, Belize, Bermudes, Brésil, Colombie, Cuba, États-Unis, Grenade, Haïti, Honduras, Jamaïque, Panama et Venezuela.
Hippocampus reidi is een straalvinnige vissensoort uit de familie van zeenaalden en zeepaardjes (Syngnathidae).[2] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1933 door Ginsburg.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als Gevoelig, beoordelingsjaar 2017.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesHippocampus reidi – gatunek ryby igliczniokształtnej z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae). Występuje w przybrzeżnych wodach stref umiarkowanych i tropikalnych, w rejonie Karaibów.
Pędzi tryb życia tak jak inne gatunki rodzaju Hippocampus, najczęściej kryje się w wodorostach. Żywi się planktonem, ikrą i narybkiem. Podczas tańca godowego, trwającego jeden lub dwa dni, partnerzy pływają obok siebie, a kieszeń samca, usytuowana w dolnej części brzucha, nadyma się i przyjmuje około 200 złożonych przez samicę ziaren ikry.
Hippocampus reidi – gatunek ryby igliczniokształtnej z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae). Występuje w przybrzeżnych wodach stref umiarkowanych i tropikalnych, w rejonie Karaibów.
Pędzi tryb życia tak jak inne gatunki rodzaju Hippocampus, najczęściej kryje się w wodorostach. Żywi się planktonem, ikrą i narybkiem. Podczas tańca godowego, trwającego jeden lub dwa dni, partnerzy pływają obok siebie, a kieszeń samca, usytuowana w dolnej części brzucha, nadyma się i przyjmuje około 200 złożonych przez samicę ziaren ikry.
Hippocampus reidi, popularmente chamado cavalo-marinho-de-focinho-longo,[2] é uma espécie de peixe gasterosteiforme do grupo dos cavalos-marinhos pertencente à família dos singnatídeos (Syngnathidae). É endêmico de zonas de águas subtropicais.[3]
O nome específico homenageia o Sr. Earl D. Reid da Divisão de Peixes do Instituto Smithsonian nos Estados Unidos.[4]
Hippocampus reidi tem um período de gestação de cerca de duas semanas e normalmente cresce até cerca de 17,5 centímetros de comprimento, enquanto a altura média dos juvenis é de apenas cerca de 8,2 milímetros.[5] Os machos são geralmente laranja, enquanto as fêmeas são amarelas. No entanto, tanto machos quanto fêmeas podem ter manchas marrons ou brancas colocadas esporadicamente em seu corpo. Essas manchas também podem mudar para uma cor rosa ou branca durante o período de cópula.[6]
Hippocampus reidi foi encontrado em até 55 metros de profundidade. Indivíduos menores habitam águas mais rasas. Tem afinidade com vários habitats costeiros e locais nos quais possa de abrigar, incluindo invertebrados como briozoários, esponjas e tunicados, corais gorgônias, ervas marinhas, estuários e especialmente em macroalgas (geralmente do gênero Caulerpa), manguezais (Avicennia shaueriana, mangue-branco (Laguncularia racemosa) e mangue-vermelho (Rhizophora mangle)) e em estruturas artificiais como pilares.[1] É nativo de muitos países, incluindo Baamas, Barbados, Belize, Bermudas, Brasil, Colômbia, Cuba, Granada, Haiti, Jamaica, Panamá, Estados Unidos (Flórida e Carolina do Norte) e Venezuela.[1] Habita regiões subtropicais, variando de 29 graus norte a 25 graus sul e 133 graus oeste a 40 graus leste.[7] Muitos Hippocampus reidi residem perto da China e mais ainda no Brasil, mas em ambas as áreas correm o risco de se tornar uma espécie ameaçada de extinção. Na China, esses cavalos-marinhos são utilizados para o comércio e para medicamentos chineses tradicionais, enquanto no Brasil fazem parte de um grande comércio, envolvendo a extração comercial de 25 milhões de cavalos-marinhos por ano.[8]
O Hippocampus reidi geralmente vive só, mas pares para cópula são comuns e já houve registro de grupos de até sete indivíduos. Se alimenta de crustáceos, como copépodes, harpacticoides, calanoides e ciclopoides, camarões carídeos, anfípodes gamarídeos e caprelídeos (Caprellidae), nematoides e ostracoides. Os juvenis se alimentam mais de insetos himenópteros e ovos de moluscos e crustáceos, e as fêmeas dependem muito de camarões carídeos. Às vezes o Hippocampus reidi persegue ativamente suas presas, mas em geral opta por utilizar a técnica de caça de sentar e esperar. Como em outros cavalos-marinhos, esta espécie é monogâmica e ovovivípara, e os machos chocam os filhotes em uma bolsa antes de dar à luz. Os machos amadureceram a 9,5 centímetros, mas não carregaram embriões até 12,4 centímetros, enquanto as fêmeas maduras foram registradas com comprimentos de 8,8 centímetros. Reproduz-se o ano todo. No nordeste do Brasil, por exemplo, seu pico reprodutor ocorre entre maio e novembro. Estima-se que cresçam a uma taxa de 1,195/ano e sua mortalidade natural varia de 1,43 a 1,58/ano. Sua expectativa de vida foi estimada em 2,5 anos.[1]
Hippocampus reidi encontra-se ameaçado pela perca e degradação de alguns de seus habitats preferidos, principalmente manguezais, devido ao desenvolvimento costeiro. Também é vítima da captura acessória na pesca de arrasto e artesanal e para uso em aquários. Consta no Apêndice II da Convenção sobre o Comércio Internacional das Espécies Silvestres Ameaçadas de Extinção (CITES) como forma de regular o comércio internacional sustentável da espécie. A partir de levantamentos de alguns dos países nos quais o Hippocampus reidi, se estima que a espécie diminuiu 30% dentro de sua área de avistamento. Além disso, a tendência atual é de declínio populacional. Nos estuários brasileiros, apresentou densidade média de 0,026 espécimes/m², variando de 0,0023-0,066 espécimes/m² em localidades amostradas de 2002 a 2006. Densidades mais baixas foram encontradas nas localidades onde houve comércio (média de 0,013 espécimes/m²) do que em locais onde não houve comércio (média de 0,04 espécimes/m²). Nos costões rochosos do estado do Rio de Janeiro, as densidades médias podem variar de 0,001 a 0,04 espécimes/m². Declínios foram relatados por pescadores em várias localidades em pelo menos cinco estados do nordeste brasileiro; em algumas localidades, os declínios podem chegar a 90% ao longo de uma década. A extirpação local foi relatada em alguns locais. Declínios também foram relatados na Colômbia, mas sua extensão é desconhecida. Em Cuba, de 2004 a 2005, a densidade média variou de 0,01 a 0,0037 espécimes/m².[1]
O Hippocampus reidi foi reconhecido como ameaçado nos Estados Unidos pela Sociedade Americana de Pesca (American Fisheries Society), que cita que a degradação ambiental como motivo da listagem. Na Venezuela e Colômbia, consta como vulnerável, e no México está listada no NOM-059-SEMARNAT-2001 como uma espécie sujeita a proteção especial. A União Internacional para a Conservação da Natureza (UICN / IUCN) definiu a espécie como quase ameaçada em 2016 na sua Lista Vermelha.[1] No Brasil, em 2005, foi classificado como vulnerável na Lista de espécies ameaçadas de extinção do Estado do Espírito Santo;[9] em 2011, como vulnerável na Lista de espécies de Flora e Fauna ameaçadas de extinção do Estado de Santa Catarina;[10] em 2014 e 2018, respectivamente, como vulnerável no Livro Vermelho da Fauna Brasileira Ameaçada de Extinção e na Lista Vermelha do Livro Vermelho da Fauna Brasileira Ameaçada de Extinção do Instituto Chico Mendes de Conservação da Biodiversidade (ICMBio);[11] e em 2017, como vulnerável na Lista do grau de ameaça das espécies de Flora e Fauna do estado da Bahia.[12][13] Ainda no Brasil, São Paulo reconhece o Hippocampus reidi como uma espécie que necessida de manejo pesqueiro e políticas para sua conservação.[1]
Hippocampus reidi, popularmente chamado cavalo-marinho-de-focinho-longo, é uma espécie de peixe gasterosteiforme do grupo dos cavalos-marinhos pertencente à família dos singnatídeos (Syngnathidae). É endêmico de zonas de águas subtropicais.
Reidisjöhäst (Hippocampus reidi) en art av släktet sjöhästar som finns utanför Amerikas Atlantkust. Den kallas även långnosad sjöhäst[3], trots att det trivialnamnet normalt används för Hippocampus ramulosus.
En slank sjöhäst vars utseende varierar mellan könen: Hanen är vanligen klart orange, och honan gul. Båda könen kan ha bruna eller vita fläckar, och kan även bli vita till skära under lektiden.[4] Som mest kan de bli 17,5 cm långa.[5]
Reidisjöhästen lever framför allt vid korallrev samt sjögräsbäddar, men kan även påträffas i fritt vatten.[4] Den förekommer också i mangroveträsk och kringflytande Sargassumtång.[5] Går ner till 55 meters djup; yngre individer håller sig dock på grundare vatten.[1]
Födan består av mindre ryggradslösa djur som djurplankton, maskar och kräftdjur.[6]
Som hos alla sjöhästar utvecklas ungarna i hanens yngelsäck, där honan kan lägga åtminstone 1 000 ägg (större honor kan lägga fler ägg)[7]. När de kläckts stöts ynglen ut ur faderns yngelsäck genom muskelsammandragningar.[6]
Arten finns från North Carolina i USA över Florida och Mexikanska golfen till Västindien och Brasilien.[7]
IUCN klassificerar reidisjöhästen under kunskapsbrist ("DD"). Man konstaterar dock att arten är extra känslig eftersom den är beroende av faderns yngelvård, och att American Fisheries Society i USA har förklarat den hotad. Det pågår dessutom en viss kommersiell handel med arten i Amerika som akvariefisk, kuriositeter, inom folkmedicin och för religiöst bruk, som även den påverkar arten.[1]
Reidisjöhäst (Hippocampus reidi) en art av släktet sjöhästar som finns utanför Amerikas Atlantkust. Den kallas även långnosad sjöhäst, trots att det trivialnamnet normalt används för Hippocampus ramulosus.
Hippocampus reidi là một loài cá ngựa thuộc họ Syngnathidae. Nó được tìm thấy ở các vùng ven biển nông quanh Bahamas, Barbados, Belize, Bermuda, Brasil, Colombia, Cuba, Grenada, Haiti, Honduras, Jamaica, Panama, Hoa Kỳ, vàVenezuela.
Wikimedia Commons có thêm hình ảnh và phương tiện truyền tải về Hippocampus reidi吻海馬(學名Hippocampus reidi)為海馬屬的一種。它們分佈在巴哈馬群島、巴巴多斯、伯利茲、百慕達、巴西、哥倫比亞、古巴、格林納達、海地、牙買加、巴拿馬、美國及委內瑞拉。
吻海馬可以長達18厘米。雄性呈鮮橙色,而雌性呈黃色。它們有褐色或白色的斑點,在示愛時會變成粉紅色或白色。它們棲於珊瑚礁及海草床,有時會走到中水區。雄性可以帶著多達1000隻幼海馬,可作為觀賞魚。[2]
吻海馬(學名Hippocampus reidi)為海馬屬的一種。它們分佈在巴哈馬群島、巴巴多斯、伯利茲、百慕達、巴西、哥倫比亞、古巴、格林納達、海地、牙買加、巴拿馬、美國及委內瑞拉。
吻海馬可以長達18厘米。雄性呈鮮橙色,而雌性呈黃色。它們有褐色或白色的斑點,在示愛時會變成粉紅色或白色。它們棲於珊瑚礁及海草床,有時會走到中水區。雄性可以帶著多達1000隻幼海馬,可作為觀賞魚。