El lloro menut de Meek (Micropsitta meeki) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) que habita boscos de les illes Bismarck.
El lloro menut de Meek (Micropsitta meeki) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) que habita boscos de les illes Bismarck.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Corbarot Meek (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: corbarotiaid Meek) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Micropsitta meeki; yr enw Saesneg arno yw Meek’s pygmy parrot. Mae'n perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae) sydd yn urdd y Psittaciformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. meeki, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r corbarot Meek yn perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Conwra clustgoch Pyrrhura hoematotis Conwra clustwyn Pyrrhura leucotis
.jpg)
-_During_Foreplay_at_Hodal_I_Picture_0034.jpg)
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Corbarot Meek (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: corbarotiaid Meek) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Micropsitta meeki; yr enw Saesneg arno yw Meek’s pygmy parrot. Mae'n perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae) sydd yn urdd y Psittaciformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. meeki, sef enw'r rhywogaeth.
Der Meek-Spechtpapagei (Micropsitta meeki), auch als Meeks Spechtpapageichen bezeichnet, ist eine Papageienart aus der Gattung der Spechtpapageien (Micropsitta). Er kommt in zwei Unterarten auf den Admiralitätsinseln und den St.-Matthias-Inseln vor. Das Artepitheton ehrt den britischen Vogelsammler Albert Stewart Meek.
Der Meek-Spechtpapagei erreicht eine Größe von 10 Zentimetern. Bei der Nominatform Micropsitta meeki meeki ist das Gefieder hauptsächlich grün. Stirn, Scheitel, Wangen und die vorderen Ohrdecken sind graubraun. Hals, Brust, Unterbauch und die Unterschwanzdecken sind gelb mit einer bräunlichen Tönung. Die mittleren Flügeldecken sind schwarz mit breiten grünen Säumen. Die Oberseite der Steuerfedern ist grün. Die Oberseite der äußeren Schwanzfedern ist schwarz mit schmalen grünen Säumen und gelben Spitzen, die Unterseite ist grau mit gelben Spitzen. Der Schnabel ist hornfarben. Um die hellbraune Iris verläuft ein grauer Augenring. Die Füße sind fleischfarben. Die Geschlechter sehen gleich aus, wobei das Weibchen durchschnittlich kleiner ist. Die Jungvögel sind bisher unbeschrieben. Die Unterart Micropsitta meeki proxima sieht der Nominatform ähnlich. Die Kopfseiten sind jedoch heller und mehr gelblich-grau. Die Gelbfärbung am Hals, an der Brust, am Unterbauch und den Unterschwanzdecken kontrastiert mit grünlichen Markierungen. Der Ruf ist ein schrilles zeeee und zeeeep oder ein see-seet und see-sit. Gelegentlich sind weiche zeeet-Pfiffe zu hören.
Die Nominatform M. m. meeki lebt auf Manus, Rambutyo und Lou in den Admiralitätsinseln. M. m. proxima ist auf Mussau und Emira in den St.-Matthias-Inseln endemisch.
Der Meek-Spechtpapagei bewohnt Wälder, Gebiete mit hoher Sekundärvegetation sowie Rodungsflächen mit vereinzelten Bäumen. Gelegentlich besucht er Gärten an Dorfrändern oder innerhalb der Dörfer.
Der Meek-Spechtpapagei geht einzeln, paarweise oder in kleinen Gruppen auf Nahrungssuche. Die Nahrung besteht aus Flechten, Pilzen und vermutlich Insekten, Larven, Samen, Blüten und Früchten. Er bevorzugt bestimmte Baumarten, die regelmäßig besucht werden. Der Meek-Spechtpapagei sucht vermutlich gemeinsame Schlafplätze auf, da die beobachteten Schwärme gegen Abend alle in eine Richtung fliegen. Über das Fortpflanzungsverhalten ist nur wenig bekannt. Die Brutperiode ist unbekannt. Die Nester werden in Termitenbauten an Bäumen errichtet. Der Nesteingang befindet sich im unteren Bereich des Termitenbaus. Von hier aus führt ein Nest-Tunnel hinauf zur Nistkammer.
Der Meek-Spechtpapagei wird als örtlich ziemlich häufig beschrieben. BirdLife International stuft ihn in die Kategorie „nicht gefährdet“ (least concern) ein.
Der Meek-Spechtpapagei (Micropsitta meeki), auch als Meeks Spechtpapageichen bezeichnet, ist eine Papageienart aus der Gattung der Spechtpapageien (Micropsitta). Er kommt in zwei Unterarten auf den Admiralitätsinseln und den St.-Matthias-Inseln vor. Das Artepitheton ehrt den britischen Vogelsammler Albert Stewart Meek.
Meek's pygmy parrot (Micropsitta meeki), also known as the yellow-breasted pigmy parrot, is a species of small parrot in the family Psittacidae. It is endemic to Papua New Guinea.
This bird is one of seven named in honour of the English naturalist Albert Stewart Meek, who collected many previously unknown birds and insects from Australia, Papua New Guinea, and the Pacific region.[2] Many of these are now in the Natural History Museum in London.[2]
The two subspecies are M. m. meeki Rothschild & Hartert, 1914, and M. m. proxima Rothschild & Hartert, 1924.[3]
Pygmy parrots are the smallest members of the true parrots superfamily. They are fast-moving, emerald-green birds with brilliant flashes of colour.[4] Meek's pygmy parrot has a cap, forehead, nape, and face of mid-brown with a yellow throat and underparts. In M. m. meeki, the yellow colouring extends to the ear coverts, while in M. m. proxima, it also extends as a narrowing band of yellow horizontally above the eyes. In the latter subspecies, the face and nape are a paler brown. The remainder of the plumage is green, slightly darker on the back and wings, and paler on the belly. The beak and large feet are brown.[5]
Meek's pygmy parrot is known from the Admiralty Islands, a group of eighteen islands in the Bismarck Archipelago to the north of Papua New Guinea.[4] It is said to be common on the islands of Lou and Manus and the population appears to be stable so it is listed as being of "Least Concern" in the IUCN Red List of Threatened Species.[1]
Meek's pygmy parrots have not been much studied. They spend their day clambering about among the foliage of trees using their beaks, large feet, and stiffened tail feathers for support. Their diet is believed to be insects, fungi, lichens, and mosses.[4] Attempts to keep pygmy parrots in captivity have not met with success. This may be due to the birds suffering from stress or to a lack of understanding of their dietary requirements.[4]
Meek's pygmy parrot (Micropsitta meeki), also known as the yellow-breasted pigmy parrot, is a species of small parrot in the family Psittacidae. It is endemic to Papua New Guinea.
El microloro de Meek (Micropsitta meeki)[2] es una especie de ave psitaciforme de la familia Psittaculidae endémica de las islas Bismarck occidentales, pertenecientes a Papúa Nueva Guinea.
Esta especie es una de las siete aves que conmemoran al naturalista inglés Albert Stewart Meek que se dedicó a recolectar muchas aves e insectos hasta entonces desconocidos de Australia, Papúa Nueva Guinea y la región del Pacífico.[3] Muchas de las cuales están en el Museo de Historia Natural de Londres.[3]
Se reconocen dos subespecies:[4]
El microloro de Meek mide alrededor de 10 cm de largo.[5] Tiene la cola corta y rígida. El microloro de Meek tiene la cabeza pardo grisácea manchada con motas pardas oscuras. Tiene el cuello, la garganta y el pecho amarillo que se va difuminando en las partes inferiores. En M. m. meeki, el amarillo se extiende hasta las coberteras auriculares mientras que en M. m. proxima además se prolonga en una lista por encima de los ojos. En esta última subespecie la cara es más clara. El resto de su plumaje es verde, algo más oscuro en la espalda y alas y más claro en el vientre. Su pico y sus patas con largos dedos son pardos.[6]
El microloro de Meek se encuentra únicamente en los dos subarchipiélagos más occidentales de las islas Bismarck: las islas del Almirantazgo y las islas San Matías,[5] al norte de Papúa Nueva Guinea.[5] Las poblaciones de las islas Manus y Lou parecen ser estables por lo que se clasifica como especie bajo preocupación menor en la lista roja de la UICN.[1]
El microloro de Meek no ha sido muy estudiado. Pasan todo el día trepando por las ramas de los árboles ayudándose de su pico, grandes garras y cola rígida que usa como apoyo. Se cree que su dieta se compone de insectos, hongos, líqueness y musgo.[7] No se ha conseguido mantenerlos en cautividad, a pesar de los intentos. Puede ser debido al estrés que sufren o que no se les ha sabido proporcionar la dieta adecuada.[7]
El microloro de Meek (Micropsitta meeki) es una especie de ave psitaciforme de la familia Psittaculidae endémica de las islas Bismarck occidentales, pertenecientes a Papúa Nueva Guinea.
Micropsitta meeki Micropsitta generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.
Micropsitta meeki Micropsitta generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.
Suomupääkaijanen (Micropsitta meeki) on pienikokoinen melanesialainen papukaijalaji.
Suomupääkaijanen on noin 10 cm pitkä ja sen höyhenpuku on selkäpuolelta vihreä ja vatsapuolelta keltainen ruskein höyhenten reunoin. Sen naama on ruskehtavan harmaa. Pyrstön alapuoli on keltainen ja pyrstö on päältä vihreä. Siiven keskimmäiset peitinhöyhenet ovat mustat levein vihrein reunuksin. Nokka on sarvenvärinen, iiris kellanruskea ja koivet ruskeat.
Suomupääkaijanen elää vain Papua-Uuden-Guinean koillispuolisilla Bismarckinsaarilla. Nimialalaji meeki elää Amiraliteettisaarilla ja alalaji proxima St Matthias -saarilla ja Emiraulla. Lajin elintavat tunnetaan huonosti. Sen populaatio lienee kooltaan yli 10 000 yksilöä, ja sen elinympäristön laajuus on 20 000–50 000 neliökilometriä.
Suomupääkaijaset asuvat alavien maiden trooppisissa metsissä. Ne liikkuvat tavallisesti pareittain tai muutaman yksilön parvissa.
Lajin pesintä tunnetaan huonosti. Pesä on usein puussa olevassa termiittipesässä.
Suomupääkaijanen syö luultavasti ainakin siemeniä, sieniä ja jäkälää, mahdollisesti myös hedelmiä sekä hyönteisiä ja niiden toukkia.
Suomupääkaijanen (Micropsitta meeki) on pienikokoinen melanesialainen papukaijalaji.
Micropsitta meeki
La Micropsitte de Meek (Micropsitta meeki) est une espèce de perruche pygmée .
Elle est endémique de l'archipel Bismarck en Papouasie-Nouvelle-Guinée.
D'après Alan P. Peterson, 2 sous-espèces ont été décrites :
Micropsitta meeki
La Micropsitte de Meek (Micropsitta meeki) est une espèce de perruche pygmée .
Il pappagallo pigmeo di Meek (Micropsitta meeki) è un uccello della famiglia degli Psittaculidi, endemico di Papua Nuova Guinea.[2]
Il pappagallo pigmeo di Meek (Micropsitta meeki) è un uccello della famiglia degli Psittaculidi, endemico di Papua Nuova Guinea.
Micropsitta meeki (Anglice Meek's pygmy parrot) est avis familiae Psittacidarum, in Papua Nova Guinea endemica.
Ex Alberto Stewart Meek appellatur.
Haec stipula ad avem spectat. Amplifica, si potes! Micropsitta meeki (Anglice Meek's pygmy parrot) est avis familiae Psittacidarum, in Papua Nova Guinea endemica.
Ex Alberto Stewart Meek appellatur.
De Meeks spechtpapegaai (Micropsitta meeki) is een vogel uit de familie Psittaculidae (papegaaien van de Oude Wereld).
Deze soort is endemisch op de Bismarck-archipel, een groep eilanden ten noordoosten van en behorend tot Papoea-Nieuw-Guinea. De soort telt 2 ondersoorten:
De Meeks spechtpapegaai (Micropsitta meeki) is een vogel uit de familie Psittaculidae (papegaaien van de Oude Wereld).
Karłówka żółtobrzucha[3] (Micropsitta meeki) – gatunek ptaka z podrodziny papug wschodnich (Psittaculinae) w rodzinie rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Papuga ta zamieszkuje Archipelag Bismarcka, według IUCN nie jest zagrożona wyginięciem.
Karłówka żółtobrzucha występuje na Archipelagu Bismarcka zamieszkując w zależności od podgatunku[4][5]:
Gatunek po raz pierwszy opisali w 1914 roku angielski ornitolog Walter Rothschild i niemiecki ornitolog Ernst Hartert na łamach Bulletin of the British Ornithologists’ Club[6]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Rothschild i Hartert wskazali wyspę Manus[6]. Holotypem była samiec, schwytany 25 października 1913 roku i znajdujący się w kolekcji Alberta Meeka[6]. Podgatunek proxima po raz pierwszy opisali w 1924 roku również Rotschild i Hartert, jako miejsce odłowu osobnika typowego (samiec z kolekcji Alberta Eichhorna schwytany 30 maja 1923 roku) wskazując Wyspy Świętego Mateusza[7]. Wyróżniono dwa podgatunki[4][5][8].
Nazwa rodzajowa: gr. μικρος mikros – mały; nowołac. psitta – papuga, od gr. ψιττακη psittakē – papuga[9]. Epitet gatunkowy jest eponimem honorującym Alberta Stewarta Meeka (1871-1943), angielskiego podróżnika, kolekcjonera z Nowej Gwinei, Melanezji i Australii[10]. Epitet proxima: łac. proximus – bardzo blisko, najbliższy, najbardziej podobny, od formy propior, propioris – bliższy, od formy prope – blisko[11].
Długość ciała 10 cm[5]; długość skrzydła 58–65 mm, ogona 24–30 mm, dzioba 7–10 mm i skoku 9–11 mm[8]. Upierzenie głowy ciemno szarobrązowe, z jasnożółtymi krawędziami pokryw usznych i boków gardła, zazwyczaj z żółtym paskiem ocznym. Kark i dolne części ciała żółte ze słabo zaznaczonymi brązowymi krawędziami, dającymi niewyraźny efekt łuskowania. Górne części ciała i skrzydła zielone, z czarnymi plamami na pokrywach I rzędu; lotki I rzędu czarne z zielonymi krawędziami, lotki II rzędu głównie zielone[8]. Pokrywy podskrzydłowe z ciemnymi końcówkami. Ogon w górnej części zielony, szary i żółty na dole[5]. Brak dymorfizmu płciowego[8]. Młode ptaki nieopisane[8]. U podgatunku proxima głowa jest jaśniejsza i bardziej żółtawo-szarawa niż u podgatunku nominatywnego zaś żółty pasek oczny jest znacznie wyraźniejszy[8].
Ekologia słabo poznana[8]. Karłówka żółtobrzucha zamieszkuje pierwotny i zdegradowany las, najwyraźniej częściej występującym w tym ostatnim[5]. Występuje do wysokości 700 m n.p.m.[8] Odzywa się krótkimi dźwiękami o wysokich tonacjach, takich jak „tsit”, „tsee”, „zeee” i „zeeeep”[5][8]. Wokalizuje również krótkimi 2-4 różnymi dźwiękami „see-sit-see-seet”[5]. Papugi te przebywają w małych grupach żywiąc się porostami i grzybami zbieranymi z pni drzew[8]. Jedno gniazdo karłówki żółtobrzuchej zostało znalezione w nadrzewnej termitierze, zaledwie 25 cm nad ziemią; źródło tej obserwacji jest jednak niejasne[5]. Brak dalszych informacji na temat lęgów[5].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – najmniejszej troski)[2]. Globalna wielkość populacji nie jest znana, ale gatunek ten występuje powszechnie na Manus i Lou[2]. Populację karłówki żółtobrzuchej uważa się za stabilną z powodu braku dowodów na jakiekolwiek spadki lub inne istotne zagrożenia[2].
Karłówka żółtobrzucha (Micropsitta meeki) – gatunek ptaka z podrodziny papug wschodnich (Psittaculinae) w rodzinie rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Papuga ta zamieszkuje Archipelag Bismarcka, według IUCN nie jest zagrożona wyginięciem.
Micropsitta meeki é uma espécie de papagaio da família Psittacidae.
É endémica da Papua-Nova Guiné.
Micropsitta meeki é uma espécie de papagaio da família Psittacidae.
É endémica da Papua-Nova Guiné.
Gulbröstad spettpapegoja[2] (Micropsitta meeki) är en fågel i familjen asiatiska och australiska papegojor inom ordningen papegojfåglar.[3]
Gulbröstad spettpapegoja delas in i två underarter:[3]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Fågelns vetenskapliga artnamn hedrar Albert Stewart Meek (1871-1943), engelsk upptäcktsresande och samlare verksam på New Guinea samt i Melanesien och Australien.[4]
Wikispecies har information om Micropsitta meeki.
Denna artikel behöver bilder. Har du en passande fri bild får du gärna ladda upp den.
Gulbröstad spettpapegoja (Micropsitta meeki) är en fågel i familjen asiatiska och australiska papegojor inom ordningen papegojfåglar.
Micropsitta meeki là một loài chim trong họ Psittacidae.[1]
Micropsitta meeki là một loài chim trong họ Psittacidae.
Micropsitta meeki Rothschild & Hartert, 1914
Охранный статус
Дятловый попугайчик Меека[1] (лат. Micropsitta meeki) — птица семейства попугаевых. Видовое название дано в честь английского натуралиста Алберта Стьюарта Мика (1871—1943).
Длина тела 10 см. Общая окраска оперения зелёная. Лоб, темя, уздечка, щёки и кроющие перья уха серовато-коричневые. Затылок, грудь, живот и подхвостье жёлтые с коричневатым оттенком. Кроющие крыла чёрные с широкой зелёной каймой. Клюв цвета рога. Окологлазное кольцо серое. Радужка светло-коричневая. Ноги телесного цвета.
Эндемик Папуа-Новой Гвинеи, где обитает на северных островах архипелага Бисмарка.
Вид включает в себя 2 подвида:
Дятловый попугайчик Меека (лат. Micropsitta meeki) — птица семейства попугаевых. Видовое название дано в честь английского натуралиста Алберта Стьюарта Мика (1871—1943).
