El megàpode de Wallace (Eulipoa wallacei) és un ocell de la família dels megapòdids (Megapodiidae) que viu a la selva de muntanya de les illes d'Halmahera, Ternate, Bacan, Buru, Ambon, Seram i Haruku, de l'arxipèlag de les Moluques, i a l'illa Misool, a les Raja Ampat.
El megàpode de Wallace (Eulipoa wallacei) és un ocell de la família dels megapòdids (Megapodiidae) que viu a la selva de muntanya de les illes d'Halmahera, Ternate, Bacan, Buru, Ambon, Seram i Haruku, de l'arxipèlag de les Moluques, i a l'illa Misool, a les Raja Ampat.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn tomen Wallace (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar tomen Wallace) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Megapodius wallacei; yr enw Saesneg arno yw Moluccas scrub fowl. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Tomen (Lladin: Megapodiae) sydd yn urdd y Galliformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. wallacei, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r aderyn tomen Wallace yn perthyn i deulu'r Adar Tomen (Lladin: Megapodiae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn malî Leipoa ocellata Eulipoa wallacei Eulipoa wallacei
_(18204839675).jpg){kind=small}
_(cropped).jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Aderyn tomen Wallace (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: adar tomen Wallace) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Megapodius wallacei; yr enw Saesneg arno yw Moluccas scrub fowl. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Tomen (Lladin: Megapodiae) sydd yn urdd y Galliformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. wallacei, sef enw'r rhywogaeth.
The Moluccan megapode (Eulipoa wallacei), also known as Wallace's scrubfowl, Moluccan scrubfowl or painted megapode, is a small, approximately 31 cm long, olive-brown megapode. The genus Eulipoa is monotypic, but the Moluccan megapode is sometimes placed in Megapodius instead. Both sexes are similar with an olive-brown plumage, bluish-grey below, white undertail coverts, brown iris, bare pink facial skin, bluish-yellow bill and dark olive legs. There are light grey stripes on reddish-maroon feathers on its back. The young has brownish plumage, a black bill, legs and hazel iris.
An Indonesian endemic, the Moluccan megapode is confined to hill and mountain forests on the Maluku Islands of Halmahera, Buru, Seram, Ambon, Ternate, Haruku and Bacan. It is also found on Misool Island in West Papua province.
The Moluccan megapode is the only megapode known to lay its eggs nocturnally. The nesting grounds are usually located in sun-exposed beach or volcanic soils.
Due to ongoing habitat loss, limited range and overhunting in some areas, the Moluccan megapode is evaluated as Vulnerable on the IUCN Red List of Threatened Species.
The Moluccan megapode (Eulipoa wallacei), also known as Wallace's scrubfowl, Moluccan scrubfowl or painted megapode, is a small, approximately 31 cm long, olive-brown megapode. The genus Eulipoa is monotypic, but the Moluccan megapode is sometimes placed in Megapodius instead. Both sexes are similar with an olive-brown plumage, bluish-grey below, white undertail coverts, brown iris, bare pink facial skin, bluish-yellow bill and dark olive legs. There are light grey stripes on reddish-maroon feathers on its back. The young has brownish plumage, a black bill, legs and hazel iris.
An Indonesian endemic, the Moluccan megapode is confined to hill and mountain forests on the Maluku Islands of Halmahera, Buru, Seram, Ambon, Ternate, Haruku and Bacan. It is also found on Misool Island in West Papua province.
The Moluccan megapode is the only megapode known to lay its eggs nocturnally. The nesting grounds are usually located in sun-exposed beach or volcanic soils.
Due to ongoing habitat loss, limited range and overhunting in some areas, the Moluccan megapode is evaluated as Vulnerable on the IUCN Red List of Threatened Species.
La Moluka nestamasulo (Eulipoa wallacei) konata ankaŭ kiel Moluka megapodo aŭ Bunta megapodo, estas malgranda, proksimume 31 cm longa, olivecbruna megapodo. La genro Eulipoa estas monotipa, sed la Moluka nestamasulo estas foje lokita en la genron Megapodius anstataŭe.
Ambaŭ seksoj estas similaj kun olivecbruna plumaro, bluecgrize sube, blankaj subvostaj kovriloj, brunaj irisoj, nudaj rozkoloraj vizaĝoj, bluecflavaj bekoj kaj malhelaj olivecaj kruroj. Estas helgrizaj strioj en ruĝec-maronaj plumoj dorse. Junuloj havas brunecan plumaron, nigrajn bekon, krurojn kaj avelkolorajn irisojn.
Ĝi estas endemia ĉe Indonezio, kaj estas limigita al arbaroj de montoj kaj montetoj en Molukoj nome Halmahero, Buruo, Seramo, Ambono, Ternato, Harukuo kaj Bakanoj. Ĝi trovigas ankaŭ en insulo Misool de provinco Okcidenta Papuo.
La Moluka nestamasulo estas la ununura megapodo konata ĝis nun kiu demetas siajn ovojn nokte. La nestejoj estas kutime en sun-eksponitaj strandoj aŭ vulkanaj grundoj.
Pro pliiĝanta habitatoperdo, limigita arealo kaj troa ĉasado en kelkaj areoj, la Moluka nestamasulo estis pritaksita kiel Vundebla en la IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj.
La Moluka nestamasulo (Eulipoa wallacei) konata ankaŭ kiel Moluka megapodo aŭ Bunta megapodo, estas malgranda, proksimume 31 cm longa, olivecbruna megapodo. La genro Eulipoa estas monotipa, sed la Moluka nestamasulo estas foje lokita en la genron Megapodius anstataŭe.
Ambaŭ seksoj estas similaj kun olivecbruna plumaro, bluecgrize sube, blankaj subvostaj kovriloj, brunaj irisoj, nudaj rozkoloraj vizaĝoj, bluecflavaj bekoj kaj malhelaj olivecaj kruroj. Estas helgrizaj strioj en ruĝec-maronaj plumoj dorse. Junuloj havas brunecan plumaron, nigrajn bekon, krurojn kaj avelkolorajn irisojn.
Ĝi estas endemia ĉe Indonezio, kaj estas limigita al arbaroj de montoj kaj montetoj en Molukoj nome Halmahero, Buruo, Seramo, Ambono, Ternato, Harukuo kaj Bakanoj. Ĝi trovigas ankaŭ en insulo Misool de provinco Okcidenta Papuo.
La Moluka nestamasulo estas la ununura megapodo konata ĝis nun kiu demetas siajn ovojn nokte. La nestejoj estas kutime en sun-eksponitaj strandoj aŭ vulkanaj grundoj.
Pro pliiĝanta habitatoperdo, limigita arealo kaj troa ĉasado en kelkaj areoj, la Moluka nestamasulo estis pritaksita kiel Vundebla en la IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj.
El talégalo de Wallace[2] o telégala de las Molucas (Eulipoa wallacei sin. Megapodius wallacei) es una especie de ave galliforme de la familia Megapodiidae, el único representante del género Eulipoa.
Es endémico de las Molucas: se encuentra en Halmahera, Buru, Seram, Ambon, Ternate, Haruku y Bacan, aunque puede estar extinto en Ambon, Ternate, Bacan o Kasiruta.
Habita en la selva tropical, pero cuando pone huevos lo hace en la arena de las playas o en zonas con escasa vegetación; la puesta es nocturna.
Las principales amenazas son la recolección de huevos y los predadores asilvestrados.[1]
El talégalo de Wallace o telégala de las Molucas (Eulipoa wallacei sin. Megapodius wallacei) es una especie de ave galliforme de la familia Megapodiidae, el único representante del género Eulipoa.
Eulipoa wallacei Eulipoa generoko animalia da. Hegaztien barruko Megapodiidae familian sailkatua dago.
Eulipoa wallacei Eulipoa generoko animalia da. Hegaztien barruko Megapodiidae familian sailkatua dago.
Eulipoa wallacei
Le Mégapode de Wallace (Eulipoa wallacei) est une espèce d'oiseaux de la famille Megapodiidae. C'est la seule espèce du genre Eulipoa.
Il mesure environ 31 cm de long. Les deux sexes sont semblables avec un plumage brun-olive, le ventre gris-bleu, le dessous de la queue blanc, l'iris brun, la peau dénudée de la face rose, le bec bleu-jaune et les pattes olive foncé. Il a des bandes gris clair sur les plumes brunes du dos. Les jeunes ont un plumage brun, un bec noir, les jambes et l'iris noisette.
C'est le seul Mégapode connu pour pondre ses œufs la nuit. Les sites de nidification sont généralement situés sur les plages exposées au soleil ou sur des sols volcaniques.
Il est endémique en Indonésie. Son territoire se limite aux forêts des collines et montagnes des îles Moluques suivantes : Halmahera, Buru, Céram, Ambon, Ternate, Haruku et Bacan. On le trouve également sur l'île Misool de la province de Papouasie occidentale.
Il est menacé par la disparition de son habitat.
Eulipoa wallacei
Le Mégapode de Wallace (Eulipoa wallacei) est une espèce d'oiseaux de la famille Megapodiidae. C'est la seule espèce du genre Eulipoa.
Molučka kokošina (lat. Eulipoa wallacei) je jedina vrsta roda Eulipoa iz porodice kokošina. Ponekad je smještena u rod Megapodius.
Endem je Indonezije, pa se ograničila na brežuljkaste i planinske šume Molučkih otoka: Halmahera, Buru, Seram, Ambon, Ternate, Haruku i Bacan. Također živi i na otoku Misool u pokrajini Zapadna Papua.
Duga je prosječno oko 31 centimetar. Perje joj je maslinasto-smeđe boje, u donjem dijelu plavkasto-sivo. Podrepno područje je bijelo, a noge su tamno-maslinaste. Šarenica je smeđe boje, gola koža na licu je ružičasta, dok je kljun plavkasto-žute boje. Leđa su crvenkasto-kestenjastomrke boje, te su na njima sive pruge. Mladunci imaju smećkasto perje, crn kljun, noge i šarenicu boje lješnjaka.
Jedina je kokošina koja polaže jaja noću. Kao gnijezdo koristi nasip napravljen na suncem izloženoj plaži ili vulkanskom tlu.
Molučka kokošina (lat. Eulipoa wallacei) je jedina vrsta roda Eulipoa iz porodice kokošina. Ponekad je smještena u rod Megapodius.
Endem je Indonezije, pa se ograničila na brežuljkaste i planinske šume Molučkih otoka: Halmahera, Buru, Seram, Ambon, Ternate, Haruku i Bacan. Također živi i na otoku Misool u pokrajini Zapadna Papua.
Duga je prosječno oko 31 centimetar. Perje joj je maslinasto-smeđe boje, u donjem dijelu plavkasto-sivo. Podrepno područje je bijelo, a noge su tamno-maslinaste. Šarenica je smeđe boje, gola koža na licu je ružičasta, dok je kljun plavkasto-žute boje. Leđa su crvenkasto-kestenjastomrke boje, te su na njima sive pruge. Mladunci imaju smećkasto perje, crn kljun, noge i šarenicu boje lješnjaka.
Jedina je kokošina koja polaže jaja noću. Kao gnijezdo koristi nasip napravljen na suncem izloženoj plaži ili vulkanskom tlu.
Gosong maluku yang dalam nama ilmiahnya Eulipoa wallacei adalah sejenis burung gosong berukuran kecil, dengan panjang sekitar 31cm, dan merupakan satu-satunya spesies di dalam genus tunggal Eulipoa.
Gosong maluku memiliki bulu berwarna coklat zaitun, kulit sekitar muka berwarna merah muda, iris mata coklat, tungkai kaki gelap, paruh kuning keabu-abuan, bulu sisi bawah abu-abu biru gelap dan tungging berwarna putih. Di punggungnya terdapat motif berbentuk palang dan penutup sayap yang berwarna merah gelap berujung abu-abu. Anak burung berwarna coklat dengan kaki dan paruh berwarna hitam.
Populasi hewan endemik Indonesia ini hanya ditemukan di hutan perbukitan dan hutan pegunungan di kepulauan Maluku. Gosong maluku adalah satu-satunya burung gosong yang diketahui bertelur pada malam hari. Sarang burung Gosong Maluku biasanya terdapat di daerah pasir yang terbuka, daerah sekitar pantai gunung berapi dan daerah-daerah yang hangat dari panas bumi.
Berdasarkan dari hilangnya habitat hutan yang terus berlanjut, keamanan yang tidak stabil di Maluku yang menghambat usaha perlindungan spesies serta populasi yang terus menyusut dan daerah di mana burung ini ditemukan sangat terbatas, Gosong Maluku dievaluasikan sebagai rentan di dalam IUCN Red List.
Gosong maluku yang dalam nama ilmiahnya Eulipoa wallacei adalah sejenis burung gosong berukuran kecil, dengan panjang sekitar 31cm, dan merupakan satu-satunya spesies di dalam genus tunggal Eulipoa.
Gosong maluku memiliki bulu berwarna coklat zaitun, kulit sekitar muka berwarna merah muda, iris mata coklat, tungkai kaki gelap, paruh kuning keabu-abuan, bulu sisi bawah abu-abu biru gelap dan tungging berwarna putih. Di punggungnya terdapat motif berbentuk palang dan penutup sayap yang berwarna merah gelap berujung abu-abu. Anak burung berwarna coklat dengan kaki dan paruh berwarna hitam.
Populasi hewan endemik Indonesia ini hanya ditemukan di hutan perbukitan dan hutan pegunungan di kepulauan Maluku. Gosong maluku adalah satu-satunya burung gosong yang diketahui bertelur pada malam hari. Sarang burung Gosong Maluku biasanya terdapat di daerah pasir yang terbuka, daerah sekitar pantai gunung berapi dan daerah-daerah yang hangat dari panas bumi.
Berdasarkan dari hilangnya habitat hutan yang terus berlanjut, keamanan yang tidak stabil di Maluku yang menghambat usaha perlindungan spesies serta populasi yang terus menyusut dan daerah di mana burung ini ditemukan sangat terbatas, Gosong Maluku dievaluasikan sebagai rentan di dalam IUCN Red List.
Il megapodio delle Molucche, megapodio di Wallace o maleo delle Molucche (Eulipoa wallacei (G.R.Gray, 1861)) è un uccello galliforme della famiglia Megapodiidae, endemico delle isole Molucche.[1] È l'unica specie nota del genere Eulipoa .[2]
È un megapodio lungo circa 30 cm, con piumaggio prevalentemente bruno-grigiastro, ad eccezione delle penne copritrici che sono di colore rosso scuro con striature biancastre. Le parti inferiori sono bianco-grigiastre. Il becco è grigiastro e le zampe, robuste, sono di colore verde oliva.[1]
Al pari degli altri megapodidi questa specie non cova le proprie uova ma le seppellisce nel terreno, spesso in siti di nidificazione comuni, principalmente su spiagge sabbiose irradiate dal sole.[1]
La specie è presente sulle isole di Buru, Seram, Haruku, Ambon, Bacan, Halmahera, Ternate e Misool (Indonesia).[1]
Il suo habitat tipico è la foresta pluviale, dal livello del mare sino a 2.000 m di altitudine.
La IUCN Red List classifica Eulipoa wallacei come specie vulnerabile.[1]
Il megapodio delle Molucche, megapodio di Wallace o maleo delle Molucche (Eulipoa wallacei (G.R.Gray, 1861)) è un uccello galliforme della famiglia Megapodiidae, endemico delle isole Molucche. È l'unica specie nota del genere Eulipoa .
Het Moluks boshoen (Eulipoa wallacei of Megapodius wallacei) is een boshoen uit de familie van de grootpoothoenders. De vogel is endemisch voor de bergwouden van de Molukken en eilanden voor de westkust van Nieuw-Guinea. De vogel is vernoemd naar de Britse natuuronderzoeker Alfred Russel Wallace.
Het Moluks boshoen is 31 cm lang, de haan en de hen zien er hetzelfde uit. Het hoen is van boven olijfbruin van kleur met een afwisselend kastanjebruine en grijze streping op de rug. De borst en buik zijn blauwachtige grijs. De onderstaartdekveren zijn wit. Rond het oog is de naakte huid roze gekleurd, de iris is bruin de snavel is blauwachtig geel en de poten zijn donker olijfkleurig. De jongen zijn bruin gekleurd en hebben een zwarte snavel en poten.
Het Moluks boshoen is endemisch in de bergwouden van Molukse eilanden Halmahera, Buru, Ceram, Ambon, Ternate, Haruku en Bacan. De grootste populaties bevinden zich op Halmahera en Haruku. In 1997 waren er ook nog boshoenders op Ceram. Op de eilanden Ambon, Ternate en Bacan zijn de boshoenders waarschijnlijk uitgestorven.
Het Moluks boshoen bewoont regenbos, maar komt ook voor in secondair bos en struikgewas, met een voorkeur voor bossen op hellingen tussen de 750 en 2000 m boven de zeespiegel. De eieren worden gelegd op bepaalde gemeenschappelijke broedplaatsen; dit zijn rijkelijk door de zon beschenen stukken met losse grond, zoals zandstranden en andere onbegroeide plaatsen. Het hele jaar door worden er eieren geproduceerd en er bestaat een relatie met de maancyclus. De eieren zijn relatief groot en voedzaam. Een ei is 20-22% van het lichaamsgewicht van het vrouwtje. Een vrouwtje legt één ei per keer.
De Nederlandse bioloog Kees Heij maakt sinds juni 1994 op het Molukse eiland Haruku en omliggende eilanden studie van het gedrag. De hoenders komen 's nachts hun ei leggen in zelf gegraven gaten. Daarna trekken ze zich terug in de bergbossen van omliggende eilanden. De meeste eieren worden door de lokale bevolking opgegraven en verwerkt tot omelet. Op deze manier worden duizenden eieren verzameld.
Kees Heij schatte de eierleggende populatie in de jaren 1990 op Haruku op 4200 vrouwtjes en op Halmahera op 13.000 tot 14.000 vrouwtjes.
Het Moluks boshoen staat als kwetsbaar op de internationale Rode Lijst van de IUCN.[1] Het oogsten van eieren is de belangrijkste factor voor de achteruitgang. Kees Heij toonde aan dat er een traditioneel systeem (volgens adatrecht) van oogsten bestaat waarbij, hoewel ongeveer 80% van de eieren wordt geraapt, de populatie toch stabiel kan blijven door bescherming van de nestplaatsen. De predatie door varanen, slangen, roofvogels, huiskatten, honden en varkens vormt ook een probleem, zeker bij afnemende populaties.[2] Andere bedreigingen vormen de winning van zand, bouwactiviteiten en aantasting van het regenwoud.
Sinds 1979 is de vogel wettelijk beschermd en Kees Heij registreerde tot 2004 de aantallen geraapte eieren op de plaatsen waar hij in de jaren 1990 onderzoek deed. Verder is daar met succes geëxperimenteerd met het verhuizen van eieren naar een veiliger broedplaats.[3][4]
Het Moluks boshoen werd in 1860 door George Robert Gray (jongere broer van de ornitholoog John Edward Gray) beschreven als Megapodius wallacei, aan de hand van balgen die Alfred Russel Wallace naar het Brits museum had gestuurd. In 1893 werd dit boshoen in een apart geslacht gezet: Eulipoa. Het Moluks boshoen is hierin de enige soort.
Er bestaat echter een beschrijving uit 1563 van de Portugees Antonio Galvao waarin duidelijk het Moluks boshoen valt te herkennen.[5]
Bronnen, noten en/of referentiesHet Moluks boshoen (Eulipoa wallacei of Megapodius wallacei) is een boshoen uit de familie van de grootpoothoenders. De vogel is endemisch voor de bergwouden van de Molukken en eilanden voor de westkust van Nieuw-Guinea. De vogel is vernoemd naar de Britse natuuronderzoeker Alfred Russel Wallace.
O frango-do-mato-das-molucas (Eulipoa wallacei, sin. Megapodius wallacei) é uma espécie de ave da família Megapodiidae. É a única espécie descrita para o gênero Eulipoa. Endêmica da Indonésia onde é encontrada apenas nas ilhas Molucas (Buru, Seram, Haruku, Ambon, Bacan, Halmahera, Ternate e Misool).[1]
O frango-do-mato-das-molucas (Eulipoa wallacei, sin. Megapodius wallacei) é uma espécie de ave da família Megapodiidae. É a única espécie descrita para o gênero Eulipoa. Endêmica da Indonésia onde é encontrada apenas nas ilhas Molucas (Buru, Seram, Haruku, Ambon, Bacan, Halmahera, Ternate e Misool).
Moluckstorfotshöna[2] (Eulipoa wallacei) är en storfotshöna inom ordningen hönsfåglar.[3]
Moluckstorfotshöna placeras som enda art i släktet Eulipoa. Den är endemisk för Indonesien där den förekommer på sluttningar och i bergsskogar på öar i Moluckerna, men även på Misool Island i västpapuanska öarna.[3]
Moluckstorfotshöna är liten, cirka 31 cm lång, och olivbrun. Den är den enda storfotshönan som lägger ägg om natten. Den placerar sina ägg i sand på solexponerade stränder eller i vulkanisk jord.
På grund av habitatförstöring, begränsat utbredningsområde och jakt i vissa områden och kategoriseras därför som sårbar (VU) av IUCN.[1]
Fågelns vetenskapliga artnamn hedrar Alfred Russel Wallace (1823-1913), brittisk zoolog, zoogeografins fader och samlare verksam i bland annat Ostindien.[4]
Moluckstorfotshöna (Eulipoa wallacei) är en storfotshöna inom ordningen hönsfåglar.
Eulipoa wallacei là một loài chim trong họ Megapodiidae.[2]
Eulipoa wallacei là một loài chim trong họ Megapodiidae.
Eulipoa wallacei (Gray, 1860)
Синонимы
Молуккский большеног[1] (лат. Eulipoa wallacei) — вид птиц из семейства большеногов (Megapodiidae). Единственный представитель монотипического рода Eulipoa.
Это небольшой, длиной около 31 см, оливково-коричневый большеног. Род Eulipoa является монотипическим, но молуккского большенога иногда вместо выделения в отдельный род помещают в род Megapodius. Оба пола сходны по окраске и имеют оливково-коричневое оперение на спине, голубовато-серое на брюхе, белое подхвостье, коричневую радужную оболочку, участок голой розоватой кожи на лицевой части головы, голубовато-желтый клюв и тёмно-оливковые ноги. Яркие рыже-коричневые перья спины пересекают светло-серые полосы. Молодые птицы имеют коричневатое оперение, чёрный клюв и ноги и карие радужки глаз.
Эндемик Индонезии. Молуккский большеног обитает в горных лесах и лесах предгорий на Молуккских островах: Хальмахера, Буру, Амбон, Серам, Тернате, Харуку[en] и Бачан Их также можно обнаружить на острове Мисоол в провинции Западное Папуа.
Молуккский большеног это единственный вид семейства, который откладывает яйца в ночное время. Места откладки яиц, как правило, находятся на солнечных открытых пляжах или в вулканических почвах.
Из-за продолжающегося сокращения мест обитания, ограниченного ареала и чрезмерного промысла в некоторых районах, в Красном списке МСОП видов, находящихся под угрозой исчезновения, молуккский большеног рассматривается как уязвимый вид.
Молуккский большеног (лат. Eulipoa wallacei) — вид птиц из семейства большеногов (Megapodiidae). Единственный представитель монотипического рода Eulipoa.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : キジ目 Galliformes 科 : ツカツクリ科 Megapodiidae 属 : モルッカツカツクリ属 Eulipoa 種 : モルッカツカツクリ E. wallacei 学名 Eulipoa wallacei Gray, 1860 シノニム Megapodius wallacei
和名 モルッカツカツクリ 英名 Moluccan scrubfowlモルッカツカツクリ（Eulipoa wallacei）は、キジ目ツカツクリ科モルッカツカツクリ属（ツカツクリ属に含む説もあり）に分類される鳥類。本種のみでモルッカツカツクリ属を構成する。
全長33-34cm。翼長19-23cm。後頭の羽毛は伸長（冠羽）する。尾羽は短い、尾羽の数は12枚。額は緑褐色、冠羽は赤褐色の羽毛で被われる。羽毛の外縁（羽縁）が灰色の赤褐色の羽毛で被われ、灰色の横縞が入っているように見える。腰は緑がかった灰色の羽毛で被われる。頸部から胸部にかけて緑褐色の羽毛で被われ、腹部へ向かうにつれて白い羽毛が被う。初列風切の色彩は黒褐色。人間でいう手首（翼角）より内側の次列風切（内方次列風切）や三列風切の色彩は淡褐色で、赤褐色の斑紋が入る。
嘴の色彩は暗い緑褐色で、先端は黄色。人間でいう足の甲（ふ蹠）前部には蛇腹状の鱗が1列に並ぶ。後肢の色彩は暗い緑褐色。
標高1,950m以下にある熱帯雨林などに生息する。
繁殖形態は卵生。砂浜などにメスが穴を掘り、1個の卵を産む。地熱や太陽熱によって卵を孵化させる。
生息地では卵が食用とされる事もある。
食用の乱獲などにより生息数は減少している。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 
.png){kind=small}
