Otidiphaps nobilis ye una especie d'ave columbiforme de la familia Columbidae, la única del xéneru Otidiphaps y de la subfamilia Otidiphabinae. Habita la selva primaria de Nueva Guinea. Vive principalmente nes árees montascoses, pero tamién puede atopase nes árees de la tierra baxa.
El so nome científicu fai referencia a les sos semeyances cola familia de la avutarda, mientres el so nome común reflexa la so adaptación a caltenese nel suelu del monte como un faisán asiáticu oriental, al que se paez, particularmente pola so cola lateralmente estruyida y les nales arrondaes.
Nenguna ave del galliforme ocupa Nueva Guinea y el palombu del faisán enllenó'l nichu ecolóxicu d'una perdiz o faisán pequeñu, mientres el palombu coronáu (Goura cristata), muncho más grande, tienen un estilu de vida similar a los faisanes más grandes, urogallos o pavus.
Ye una especie bien callada, mientres s'alimenta de les granes y de frutos cayíos. Añera na tierra debaxo de los árboles y parrotales, pon un güevu que guara p'alredor de 4 selmanes.
Nun ta considerada amenazada anguaño, anque s'escastó en delles árees. Considérase una especie que rique investigación estensa y supervisión.
Otidiphaps nobilis ye una especie d'ave columbiforme de la familia Columbidae, la única del xéneru Otidiphaps y de la subfamilia Otidiphabinae. Habita la selva primaria de Nueva Guinea. Vive principalmente nes árees montascoses, pero tamién puede atopase nes árees de la tierra baxa.
El so nome científicu fai referencia a les sos semeyances cola familia de la avutarda, mientres el so nome común reflexa la so adaptación a caltenese nel suelu del monte como un faisán asiáticu oriental, al que se paez, particularmente pola so cola lateralmente estruyida y les nales arrondaes.
Nenguna ave del galliforme ocupa Nueva Guinea y el palombu del faisán enllenó'l nichu ecolóxicu d'una perdiz o faisán pequeñu, mientres el palombu coronáu (Goura cristata), muncho más grande, tienen un estilu de vida similar a los faisanes más grandes, urogallos o pavus.
Ye una especie bien callada, mientres s'alimenta de les granes y de frutos cayíos. Añera na tierra debaxo de los árboles y parrotales, pon un güevu que guara p'alredor de 4 selmanes.
Nun ta considerada amenazada anguaño, anque s'escastó en delles árees. Considérase una especie que rique investigación estensa y supervisión.
Otidiphaps nobilis[1] a zo ur spesad evned eus kerentiad ar c'hColumbidae.
Ar spesad nemetañ er genad Otidiphaps[2] an hini eo.
Ar spesad a gaver ar pevar isspesad anezhañ[3] :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Otidiphaps nobilis a zo ur spesad evned eus kerentiad ar c'hColumbidae.
Ar spesad nemetañ er genad Otidiphaps an hini eo.
El colom faisà[1] (Otidiphaps nobilis) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) i única espècie del gènere Otidiphaps (Gould, 1870). Habita els boscos de Nova Guinea i les properes illes Aru, Raja Ampat i Fergusson.
Diversos autors consideren aquesta espècie formada per quatre subespècies,[2] però modernament han estat considerades per altres autors espècies de ple dret:
El colom faisà (Otidiphaps nobilis) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) i única espècie del gènere Otidiphaps (Gould, 1870). Habita els boscos de Nova Guinea i les properes illes Aru, Raja Ampat i Fergusson.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Colomen ffesant (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: colomennod ffesant) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Otidiphaps nobilis; yr enw Saesneg arno yw Pheasant pigeon. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. nobilis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r colomen ffesant yn perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn calonwaedlyd Tawitawi Gallicolumba menagei Côg-durtur Andaman Macropygia rufipennis Côg-durtur Parzudaki Macropygia emiliana Colomen deithiol Ectopistes migratorius Colomen gribog Ocyphaps lophotes Colomen Seland Newydd Hemiphaga novaeseelandiae Turtur ddaear fronllwyd Gallicolumba beccarii Turtur fechan Geopelia cuneata Turtur gynffonhir Oena capensis Turtur resog Geopelia striataAderyn a rhywogaeth o adar yw Colomen ffesant (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: colomennod ffesant) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Otidiphaps nobilis; yr enw Saesneg arno yw Pheasant pigeon. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. nobilis, sef enw'r rhywogaeth.
Fasandue (latin: Otidiphaps nobilis) er en dueart, der lever på Ny Guinea.
Die Fasanentaube (Otidiphaps nobilis), auch Fasantaube[1] geschrieben, ist eine Art der Taubenvögel. Sie ist die einzige Vertreterin der Gattung der Fasanentauben. Für die Art werden mehrere Unterarten unterschieden. Dies sind die Bronzenackenfasantaube (O. n. nobilis), die Graunackenfasantaube (O. n. cervicalis), die Weißnackenfasantaube (O. n. aruensis) und die Fergusson-Fasantaube (O. n. insularis). Diese unterscheiden sich deutlich im Gefieder.[2]
Die Fasanentaube erreicht eine Körperlänge von 50 Zentimetern.[3] Sie ist damit etwa so groß wie ein kleines Haushuhn. In ihrer Gestalt erinnert sie an einen Fasan. Dies ist unter anderem auf den dachförmig getragenen Schwanz und die langen Beine zurückzuführen. Der Kopf dagegen ist taubentypisch. Ein Geschlechtsdimorphismus existiert nicht.
Fasanentauben haben einen glänzend grünschwarzen und blauen Kopf. Der kleine Schopf wird nach hinten gerichtet getragen. Der Hinterhals ist bei der Nominatform bronzegrün bis türkis. Darunter befindet sich ein bronzefarbener Nackenfleck. Der Hals, die Brust und der Bauch sind dunkelgrün. Der Mantel, die Flügeldecken sowie der Rücken sind rotbraun. Die Oberschwanzdecken sind dunkelblau. Der Schnabel ist leuchtend rot. Die Iris ist orangerot.
Die Unterarten unterscheiden sich von der Nominatform vor allem durch die Farbe des Nackenflecks. Bei der Weißnackenfasantaube ist dieser weiß. Die Graunackenfasantaube hat einen grauen und die Fergusson-Fasantaube einen schwarzen Nackenfleck.
Die Bronzenackenfasantaube ist im Westen von Neuguinea beheimatet. Die Graunackenfasantaube kommt im Osten und Südosten dieser Insel vor. Die Weißnackenfasantaube gehört zur Avifauna der Aru-Inseln und die Fergusson-Fasantaube lebt ausschließlich auf der Fergusson-Insel.
Fasanentauben sind Vögel ursprünglicher Urwälder und nutzen als Lebensraum überwiegend Gebirgswälder bis in eine Höhe von 1.600 Meter über NN.[4]
Die Fasanentaube ist eine bodenbewohnende Taube. Sie baumt lediglich zum Schlafen auf niedrigen Ästen auf. Sie fliegt ansonsten sehr selten auf. Die Nahrung besteht nach jetzigen Erkenntnissen überwiegend aus Beeren und Insekten sowie deren Larven. Standortrufe werden von beiden Geschlechtern häufig vorgetragen und sind weit hörbar. Der Laut wird als ein stöhnendes c-o-o-o-o umschrieben.
Das Nest wird am Boden oder niedrig in Zweigen errichtet. Das Gelege besteht nur aus einem Ei. Die Brutzeit beträgt etwa 28 Tage. Die Jungvögel sind nach 28 bis 30 Tagen flügge.[5]
Fasanentauben unterscheiden sich anatomisch von anderen Tauben. Ihre Verwandtschaft mit der Familie der Tauben (Columbidae) ist unsicher, wenn auch die Einordnung zu den Taubenvögeln unbestritten ist. Sie wird daher innerhalb der Familie der Tauben in die eigene Unterfamilie Otidiphabinae gestellt. Fasanentauben sind sehr hochbeinig, haben einen fasanenähnlich geformten Schwanz mit 20 bis 22 Federn und für eine Taubenart ihrer Größe ungewöhnlich kleine und abgerundete Federn. Die Unterschiede können darauf zurückzuführen sein, dass sich auf Neuguinea keine Hühnervögel finden. Die Fasanentaube besetzt hier die ökologische Nische eines Rebhuhns oder eines kleinen Fasans, während die größeren Krontauben die Nische eines großen Fasans, eines Raufußhuhns oder eines Truthahns ausfüllen.
Fasanentauben werden von Privatpersonen nur selten gehalten. Sie benötigen sehr geräumige und warme Volieren. In zoologischen Gärten werden – seit viele Zoos über große Tropenhallen verfügen und damit geeignete Haltungsvoraussetzungen haben – Fasanentauben häufiger gehalten. Zu den frühen Haltern der Fasanentaube zählte der Vogelpark Walsrode, in dem in den 1980er Jahren auch das Balzverhalten dieser Art ausführlicher beobachtet wurde.[4] Auch der Frankfurter Zoo und der Kölner Zoo pflegen in ihren Freiflughallen Fasanentauben. Dem Frankfurter Zoo gelang bis gegen Ende der 1990er Jahre die Nachzucht von insgesamt 24 Fasantauben.[5]
Die Fasanentaube (Otidiphaps nobilis), auch Fasantaube geschrieben, ist eine Art der Taubenvögel. Sie ist die einzige Vertreterin der Gattung der Fasanentauben. Für die Art werden mehrere Unterarten unterschieden. Dies sind die Bronzenackenfasantaube (O. n. nobilis), die Graunackenfasantaube (O. n. cervicalis), die Weißnackenfasantaube (O. n. aruensis) und die Fergusson-Fasantaube (O. n. insularis). Diese unterscheiden sich deutlich im Gefieder.
The pheasant pigeon (Otidiphaps nobilis) is a species of large terrestrial pigeon. It is the only species of the monotypic genus Otidiphaps. The pheasant pigeon is found in the primary rainforests of New Guinea and nearby islands. It ranges primarily over hilly and lower mountain areas, but can also be found in lowlands.
The genus name makes reference to its similarities to the bustard family (Otidae). Its common name reflects its adaptation to living on the forest floor in the fashion of a South East Asian pheasant.
Commonly, there are four subspecies recognized that differ primarily in the presence or absence of a small crest and in the colour of the nape:[2]
Some authors however recognize the four subspecies as four different species, a classification scheme followed by the IUCN.[6][1]
The pheasant pigeon resembles a pheasant in external morphology, particularly in its laterally compressed tail and rounded wings. They have glossy black heads, undersides, rears and lower backs, and short rounded brown wings, and a white, green, grey, or black nape depending on the subspecies. No galliform birds occur in New Guinea, and the pheasant pigeon has filled the ecological niche of a partridge or small pheasant (while the larger Goura crowned pigeons have a lifestyle similar to larger pheasants, grouse or turkeys). It is a highly secretive species, feeding on seeds and fallen fruits. It nests on the ground below trees and bushes, laying one egg that it incubates for around four weeks. Both adults incubate and look after the young, feeding regurgitated crop milk to their young (a common practice for most pigeons).
They have a range of calls including a drilling-like sound, a typical pigeon cooing call and a loud "wu-huwoooooa" call that rises and falls in pitch before trailing off at the end.
They are found in rainforest habitats, eating fallen fruits and seeds, in the Aru Islands. As they avoid human settlements, the little that is known about their behavior comes from observation at zoos.
It is believed that the species is slowly declining due to deforestation of their habitats from pressure for logging and agricultural space. Because it is tied to primary forests, and is unique within the pigeon family, it is considered a genus that requires further investigation and monitoring. The green-naped pheasant pigeon (nominate subspecies) and the grey-naped pheasant pigeon are not considered threatened, but the black-naped pheasant pigeon is considered critically endangered and the white-naped pheasant pigeon is vulnerable. The black-naped pheasant pigeon was for a long time known to science only from the type specimen collected in 1882,[7] but was found on Fergusson Island in late 2022.[8][9]
The pheasant pigeon (Otidiphaps nobilis) is a species of large terrestrial pigeon. It is the only species of the monotypic genus Otidiphaps. The pheasant pigeon is found in the primary rainforests of New Guinea and nearby islands. It ranges primarily over hilly and lower mountain areas, but can also be found in lowlands.
La Fazankolombo (Otidiphaps nobilis ) estas tre specifa birdo de la familio de Kolombedoj kiu inkludas turtojn kaj kolombojn. Temas pri granda surterema aŭstralazia kolombo kiu loĝas en la unuarangaj pluvarbaroj de Nov-Gvineo kaj proksimaj insuloj. La teritorio estas prefereble ĉe montetoj kaj malaltaj montoj, sed ĝi povas troviĝi ankaŭ ĉe malalta tero.
La Fazankolombo estas nekutima kolombo de necertaj similaĵoj ĉe la familio de Kolombedoj, kaj ĝi estas unutipa ene de la genro Otidiphaps (Gould, 1870), kaj ankaŭ ene de la subfamilio Otidiphabinae. La scienca nomo aludas al similaĵoj kun la familio de Otidoj, dum la komuna nomo respegulas ĝian adaptadon al vivo en arbara grundo je la maniero de fazano de Sudorienta Azio, al kiuj ĝi similas laŭ ekstera morfologio, ĉefe pro la flanke kunpremita vosto kaj rondoformaj flugiloj. Ĉar ne estas kokoformaj birdoj en Nov-Gvineo, la Fazankolombo plenis la ekologian niĉon de perdriko aŭ eta fazano, dum la plej granda Goura kronokolomboj havas vivmanieron pli similan al pli grandaj fazanoj, tetraoj aŭ meleagroj. Temas pri tre sekretema specio, kiu manĝas semojn kaj falitajn fruktojn. La nesto surgrunda estas inter arboj kaj arbustoj, kie la ino demetas unu ovon kiu estos kovata dum ĉirkaŭ 4 semajnojn.
Estas kvar subspecioj kiu diferenciĝas ĉefe pro ekzisto aŭ malekzisto de eta kresto, kaj pro la koloro de la nuko. La du plej konataj estas la okcidenta nomiga (O. n. nobilis) kun verdeca nuko kaj O. n. aruensis el insuloj Aru kun blanka nuko. La du aliaj subspecioj, O. n. cervicalis el la orienta parto de la teritorio kaj O. n. insularis el insulo Fergusson, havas grizan kaj nigran nukojn (samkolora kun la resta nigra kolo) respektive.
Ĝi ne estas konsiderata minacata, kvankam ĝi estis formortinta en loka nivelo en kelkaj arej. Ĉar ĝi rilatas al unuarangaj arbaroj kaj ĝi estas unika ne de la familio de kolomboj, ĝi estas konsiderata specio kiu bezonas pristudado kaj zorgado.
La Fazankolombo (Otidiphaps nobilis ) estas tre specifa birdo de la familio de Kolombedoj kiu inkludas turtojn kaj kolombojn. Temas pri granda surterema aŭstralazia kolombo kiu loĝas en la unuarangaj pluvarbaroj de Nov-Gvineo kaj proksimaj insuloj. La teritorio estas prefereble ĉe montetoj kaj malaltaj montoj, sed ĝi povas troviĝi ankaŭ ĉe malalta tero.
La Fazankolombo estas nekutima kolombo de necertaj similaĵoj ĉe la familio de Kolombedoj, kaj ĝi estas unutipa ene de la genro Otidiphaps (Gould, 1870), kaj ankaŭ ene de la subfamilio Otidiphabinae. La scienca nomo aludas al similaĵoj kun la familio de Otidoj, dum la komuna nomo respegulas ĝian adaptadon al vivo en arbara grundo je la maniero de fazano de Sudorienta Azio, al kiuj ĝi similas laŭ ekstera morfologio, ĉefe pro la flanke kunpremita vosto kaj rondoformaj flugiloj. Ĉar ne estas kokoformaj birdoj en Nov-Gvineo, la Fazankolombo plenis la ekologian niĉon de perdriko aŭ eta fazano, dum la plej granda Goura kronokolomboj havas vivmanieron pli similan al pli grandaj fazanoj, tetraoj aŭ meleagroj. Temas pri tre sekretema specio, kiu manĝas semojn kaj falitajn fruktojn. La nesto surgrunda estas inter arboj kaj arbustoj, kie la ino demetas unu ovon kiu estos kovata dum ĉirkaŭ 4 semajnojn.
Estas kvar subspecioj kiu diferenciĝas ĉefe pro ekzisto aŭ malekzisto de eta kresto, kaj pro la koloro de la nuko. La du plej konataj estas la okcidenta nomiga (O. n. nobilis) kun verdeca nuko kaj O. n. aruensis el insuloj Aru kun blanka nuko. La du aliaj subspecioj, O. n. cervicalis el la orienta parto de la teritorio kaj O. n. insularis el insulo Fergusson, havas grizan kaj nigran nukojn (samkolora kun la resta nigra kolo) respektive.
Ĝi ne estas konsiderata minacata, kvankam ĝi estis formortinta en loka nivelo en kelkaj arej. Ĉar ĝi rilatas al unuarangaj arbaroj kaj ĝi estas unika ne de la familio de kolomboj, ĝi estas konsiderata specio kiu bezonas pristudado kaj zorgado.
La paloma faisán (Otidiphaps nobilis) es una especie de ave columbiforme de la familia Columbidae, la única del género Otidiphaps y de la subfamilia Otidiphabinae. Habita la selva primaria de Nueva Guinea. Vive principalmente en las áreas montañosas, pero también puede encontrarse en las áreas de la tierra baja.
Su nombre científico hace referencia a sus similitudes con la familia de la avutarda, mientras su nombre común refleja su adaptación a mantenerse en el suelo del bosque como un faisán asiático oriental, al que se parece, particularmente por su cola lateralmente comprimida y las alas redondeadas.
Ningún ave galliforme ocupa Nueva Guinea y la paloma faisán ha llenado el nicho ecológico de una perdiz o faisán pequeño, mientras la paloma coronada (Goura cristata), mucho más grande, tienen un estilo de vida similar a los faisanes más grandes, urogallos o pavos.
Es una especie muy callada, mientras se alimenta de las semillas y de frutos caídos. Anida en la tierra debajo de los árboles y arbustos, pone un huevo que incuba para alrededor de 4 semanas.
No está considerada amenazada actualmente, aunque se ha extinguido en algunas áreas. Se considera una especie que requiere investigación extensa y supervisión.
La paloma faisán (Otidiphaps nobilis) es una especie de ave columbiforme de la familia Columbidae, la única del género Otidiphaps y de la subfamilia Otidiphabinae. Habita la selva primaria de Nueva Guinea. Vive principalmente en las áreas montañosas, pero también puede encontrarse en las áreas de la tierra baja.
Su nombre científico hace referencia a sus similitudes con la familia de la avutarda, mientras su nombre común refleja su adaptación a mantenerse en el suelo del bosque como un faisán asiático oriental, al que se parece, particularmente por su cola lateralmente comprimida y las alas redondeadas.
Ningún ave galliforme ocupa Nueva Guinea y la paloma faisán ha llenado el nicho ecológico de una perdiz o faisán pequeño, mientras la paloma coronada (Goura cristata), mucho más grande, tienen un estilo de vida similar a los faisanes más grandes, urogallos o pavos.
Es una especie muy callada, mientras se alimenta de las semillas y de frutos caídos. Anida en la tierra debajo de los árboles y arbustos, pone un huevo que incuba para alrededor de 4 semanas.
No está considerada amenazada actualmente, aunque se ha extinguido en algunas áreas. Se considera una especie que requiere investigación extensa y supervisión.
Faasantuvi (Otidiphaps nobilis) on tuvilaste sugukonda kuuluv lind. Ta on perekonna Otidiphaps ja alamsugukonna Otidiphabinae ainus liik.
Faasantuvi on levinud Uus-Guineal ja selle lähisaarte vihmametsades. Ta elab enamasti künklikul ja kergelt mägisel maastikul.
Faasantuvi sugulus teiste tuvilastega on ebaselge. Ta eraldatakse omaette alamsugukonda. Tema teaduslik nimetus viitab sarnasusele traplastega (Otidae). Nii välimuse kui ka kohastumise poolest maapinnal elamiseks sarnaneb ta faasanitega (külgedelt kokkusurutud saba, ümarad tiivad). Kuna Uus-Guineal elab faasanlastest ainult 3 liiki vutte, täidab faasantuvi seal nurmkanade ja väikeste faasanite ökoloogilist nišši, aga kroontuvi täidab suurte faasanite, metsislaste ja kalkunite ökoloogilist nišši.
Faasantuvisid on neli alamliiki, mis erinevad üksteisest peamiselt väikese tuti olemasolu või puudumise ja kukla värvuse järgi. Kaks tuntuimat alamliiki on roheka kuklaga O. n. nobilis Uus-Guinea lääneosas ja valge kuklaga O. n. aruensis Indoneesiale kuuluvatel Aru saartel. Ülejäänud kaks alamliiki on halli kuklaga O. n. cervicalis Uus-Guinea idaosas ja musta kuklaga O. n. insularis Fergussoni saarel. Faasantuvi elab kuni 1600 m kõrgusel merepinnast.
Faasantuvi on kuni 50 cm pikk ja kaalub umbes pool kilo. Faasantuvi sulestik on üldiselt must ning läigib lillakalt või rohekalt. Tiivad on kastanpruunid, nokk ja silmad on punased, jalad kollased. Pea näeb välja nagu tüüpilisel tuvil. Sabasulgi on 20–22. Sugulist dimorfismi ei esine.
Faasantuvi on väga peiduline lind, ta sööb seemneid ja mahalangenud puuvilju, samuti putukaid ja nende vastseid. Ta lendab väga harva. Laulu kirjeldatakse fraasiga "k-o-o-o-o". Faasantuvi pesitseb üksi või paarina. Pesa rajab ta puude ja põõsaste alla maapinnale või nende alumistele okstele, valmistades selle peentest raagudest, ja muneb ainult ühe kreemikasvalge muna, mida haub 23–26 päeva. Pojad lennuvõimestuvad 28–30 päeva vanuselt.
Faasantuvi ei peeta ohustatuks, kuigi ta on mõnel pool paiguti välja surnud. Kuna ta on ürgmetsade liik ja ainulaadse välimusega, vajab ta uurimist.
Inimesed faasantuvisid üldjuhul ei kasvata, sest lind armastab väga palavat ja niisket kliimat. Siiski peetakse teda mitme loomaaia troopikamajas.
Faasantuvi (Otidiphaps nobilis) on tuvilaste sugukonda kuuluv lind. Ta on perekonna Otidiphaps ja alamsugukonna Otidiphabinae ainus liik.
Otidiphaps nobilis Otidiphaps generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.
Otidiphaps nobilis Otidiphaps generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.
Otidiphaps nobilis, Otidiphaps • Otidiphabinae
L'Otidiphaps noble (Otidiphaps nobilis), unique représentant du genre Otidiphaps et de la sous-famille des Otidiphabinae, est une espèce d'oiseaux de la famille des Columbidae.
Il est endémique de Nouvelle-Guinée.
D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international, cette espèce est constituée des sous-espèces suivantes (ordre phylogénique) :
Handbook of the Birds of the World, dans son Illustrated Checklist of the Birds of the World (2014), divise cette espèce en quatre, chaque sous-espèce devenant une espèce distincte avec le nom normalisé CINFO mentionné sur sa droite.
Otidiphaps nobilis, Otidiphaps • Otidiphabinae
L'Otidiphaps noble (Otidiphaps nobilis), unique représentant du genre Otidiphaps et de la sous-famille des Otidiphabinae, est une espèce d'oiseaux de la famille des Columbidae.
Otidiphaps nobilis, coñecida na bibliografía internacional como pomba faisán, é unha especie de ave, endémica de Nova Guinea, pertencente á subclase das neornites, infraclase dos neognatos, superorde das neoaves, granorde dos columbimorfos, orde das columbiformes, e da súa única familia dos colúmbidos, e tamén a única da subfamilia dos otidifabinos, así como a única representante do único xénero desta, Otidiphaps.[2]
Trátase dunha gran pomba terrestre, que se asemella a un faisán na súa morfoloxía externa, particularmente na súa cola comprimida lateralmente e as ás arredondadas, ao que alude o seu nome vulgar. Como non hai ninguna ave galiforme en Nova Guinea, a pomba faisán ocupa o nicho ecolóxico das perdices ou dos pequenos faisáns, mentres que a súa parente, a pomba coroada (Goura cristata), ten un estilo de vida semellante ao dos faisáns máis grandes, pitas do monte ou os pavos.
É unha especie moi silenciosa que se alimenta de sementes e froitos caídos. Aniña no chan baixo árbores e arbustos, poñendo no niño un único ovo que choca durante aproximadamente catro semanas.
O seu hábitat son as selvas chuviosas de Nova Guinea e as illas adxacentes. Pódese atopar en outeiros e áreas montañosas baixas, pero tamén nas terras baixas. Atópase en Indonesia e Papúa Nova Guinea, onde se encontra en Batanta e Waigeo e nas montañas do oeste de Nova Guinea ao leste de Nassau e Oranje Ranges, desde o nivel do mar até os 2 050 m de altura.[3][4]
Tamto o xénero como a especie foron descritos en 1870 polo naturalista e ornitólogo inglés John Gould, na páxina 62 da súa obra The Annals and magazine of natural history; inluding zoology, botany, and geology.
O nome científico do xénero fai referencia ás súas similitudes coa familia das avetardas (Otididae). Concretamente, o nome Otidiphaps esta formado polos elementos do latín científico otid- e -phaps (ambos tirados do grego antigo, e unidos por un -i- epentético para faciliar a pronuncia). O primeiro elemento está tirado da raíz do xen itivo do nome ὠτίς ōtís, 'abetarda'; e o segundo, de φάψ pháps, 'pomba salvaxe'.[5]
O nome común reflixte a súa adaptación a manterse no solo do bosque como un faisán asiático oriental, ao que se parece.
Segundo o ITIS e a clasificación de referencia do Congreso Ornitolóxico Internacional, a especie comprende as seguintes catro subespecies:[2][6]
O tamaño da poboación global de Otidiphaps nobilis non foi cuantificado, pero a especie descríbese a miúdo como bastante común en zonas montañosas, aínda que localmente escasa nalgures.[4]
Sospéitase que a poboación está diminuíndo lentamente debido á deforestación do seu hábitat forestal primario, pero a taxa de declive non foi cuantificada.[1]
A Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN), tendo en conta que a especie ten unha área de distribución moi grande e que, polo tanto, non se achega aos limiares do criterio de tamaño vulnerábel, e a pesar de que a tendencia da poboación parece estar diminuíndo, non se cre que o descenso sexa o suficientemente rápido como para achegarse aos limiares de vulnerábel. O tamaño da poboación non foi cuantificado, pero non se cre que se achegue aos limiares para o criterio de tamaño da poboación vulnerábel. Por estas razóns a especie é avaliada como LC (pouco preocupante).[1]
Otidiphaps nobilis, coñecida na bibliografía internacional como pomba faisán, é unha especie de ave, endémica de Nova Guinea, pertencente á subclase das neornites, infraclase dos neognatos, superorde das neoaves, granorde dos columbimorfos, orde das columbiformes, e da súa única familia dos colúmbidos, e tamén a única da subfamilia dos otidifabinos, así como a única representante do único xénero desta, Otidiphaps.
Otidiphabinae, potporodica ptica porodice golubova, reda golupčarki. Jedini joj je predstavnik Otidiphaps nobilis, monotipična vrsta) iz roda Otidiphaps [1], koji živi u kišnim šumama Nove Gvineje i susjednim otocima.
Otidiphabinae, potporodica ptica porodice golubova, reda golupčarki. Jedini joj je predstavnik Otidiphaps nobilis, monotipična vrsta) iz roda Otidiphaps , koji živi u kišnim šumama Nove Gvineje i susjednim otocima.
Burung delimukan dewata atau adalah salah satu burung yang indah selain mambruk ubiaat, dan junai mas[1].
Sangat besar (46 cm). Secara umum tampak kehitaman dengan bulu punggung dan sayap berwarna coklat-merah terang dan tengkuk abu-abu pucat.Saat berjalan, ekor yang terlipat dijentikkan ke atas dan ke bawah. Paruh dan tungkai kemerahan mencolok. Ras yang hidup di daerah kepala burung berjambul.Kenampakan secara umum mirip keluarga ayam (Phasianidae). Juga mirip burung Maleo, namun dengan bulu-bulu mantel coklat-merah terang.Sering terdengar “wooooooo” meratap atau getaran dua nada siulan selama sekitar dua detik,”wooah” yang pada bagian akhir menurun dan berangsur menghilang. Kadang hanya nada kedua yang dikeluarkan. Suara tidak keras, namun mengalun terdengar dari jauh. Sangat berbeda dengan suara delimukan yang lain[2].
Burung ini tersebar di Maluku, yakni di Kepulauan Aru, Papua, dan Papua Nugini[3].
Berada di kebun binatang di Ceko.
Burung delimukan dewata atau adalah salah satu burung yang indah selain mambruk ubiaat, dan junai mas.
Il piccione fagiano (Otidiphaps nobilis Gould, 1870) è un uccello della famiglia dei Columbidi[2]. È l'unica specie del genere Otidiphaps Gould, 1870.
Abita le foreste primarie di collina e di montagna fino a 1900 metri della Nuova Guinea, le isole di Batanta, Waigeo, Aru e Fergusson[3].
Il piccione fagiano è lungo 45–50 cm e pesa 500 g[3]. L'aspetto generale è tipico di un fagiano ad eccezione del capo che rassomiglia a quello di un colombo[3]. Il corpo è compatto e le ali corte ed arrotondate, la coda è compressa lateralmente come nei fagiani argentati Lophura spp[3]. Le zampe e il collo sono snelli, il capo, in proporzione, è piccolo[3]. Il capo e la cresta sono neri, verdi e blu, le parti inferiori sono nero bluastro, le superiori sono verde iridescente fino al rosso[3]. Le remiganti secondarie e le loro copritrici sono castane, la coda è nera con riflessi verdastri[3]. L'iride è rosso arancio, la zona nuda intorno all'occhio, il becco e le zampe sono rossi[3]. I sessi sono simili[3]. La sottospecie O. n. aruensis ha la macchia dietro la nuca bianca e il petto con riflessi verdastri, O. n. cervicalis ha il ciuffo meno pronunciato, la macchia della nuca è grigiastra e O. n. insularis è più piccola, non ha la macchia nucale e non ha i riflessi violacei[3].
Si rinviene da solo o talvolta in coppia nelle foreste pluviali e nelle foreste monsoniche[3]. Si nutre di semi e frutta caduti e di pietre fino ad un centimetro di diametro[3]. Verso marzo depone un uovo color crema o bianco e sembra che il periodo di incubazione vari tra i 23 e i 26 giorni fino a raggiungere i 29 giorni in condizioni climatiche avverse[3]. La cova viene effettuata da entrambi i genitori anche se il maschio cova solamente per mezz'ora a metà giornata[3]. Per la prima settimana dopo la schiusa il maschio porta il cibo alla femmina al nido la quale lo porge ai piccoli[3]. Dopo tale periodo entrambi i genitori si dedicano alla cura dei piccoli[3].
Sono note le seguenti sottospecie:[2]
Il piccione fagiano (Otidiphaps nobilis Gould, 1870) è un uccello della famiglia dei Columbidi. È l'unica specie del genere Otidiphaps Gould, 1870.
De fazantduif (Otidiphaps nobilis) is een vogel uit de familie Columbidae (duiven).
Deze soort komt voor op Nieuw-Guinea en telt 4 ondersoorten:
De fazantduif (Otidiphaps nobilis) is een vogel uit de familie Columbidae (duiven).
Otidiphaps nobilis é uma espécie de pombo terrestre de grande porte encontrado na Nova Guiné e ilhas vizinhas.[1]
Otidiphaps nobilis é uma espécie de pombo terrestre de grande porte encontrado na Nova Guiné e ilhas vizinhas.
Fasanduva[2] (Otidiphaps nobilis) är en fågel i familjen duvor inom ordningen duvfåglar.[3] Den placeras vanligtvis som enda art i släktet Otidiphaps och delas in i fyra underarter:[3]
Underarterna skiljer sig till utseendet åt genom förekomsten eller frånvaron av en liten fjäderkam på huvudet och på nackens färg. Underarten nobilis har grönaktig nacke, medan underarten aruensis har vit nacke. Underarten cervicalis har gråaktig nacke och underarten insularis har svart nacke.
Sedan 2014 urskiljer Birdlife International och naturvårdsunionen IUCN alla fyra som egna arter. Det medför att de hotkategoriseras var för sig: nobilis och cervicalis som livskraftiga, aruensis som sårbar och insularis som starkt hotad.[1]
Fasanduva (Otidiphaps nobilis) är en fågel i familjen duvor inom ordningen duvfåglar. Den placeras vanligtvis som enda art i släktet Otidiphaps och delas in i fyra underarter:
Otidiphaps nobilis nobilis – förekommer i bergsområden på västra Nya Guinea och öarna Batanta och Waigeo Otidiphaps nobilis aruensis – förekommer i Aruöarna (Nya Guinea) Otidiphaps nobilis cervicalis – förekommer i bergsområden på östra och sydöstra Nya Guinea (Saruwaged, Sepik och Kuper) Otidiphaps nobilis insularis – förekommer på ön Fergusson (D'Entrecasteaux-öarna)Underarterna skiljer sig till utseendet åt genom förekomsten eller frånvaron av en liten fjäderkam på huvudet och på nackens färg. Underarten nobilis har grönaktig nacke, medan underarten aruensis har vit nacke. Underarten cervicalis har gråaktig nacke och underarten insularis har svart nacke.
Sedan 2014 urskiljer Birdlife International och naturvårdsunionen IUCN alla fyra som egna arter. Det medför att de hotkategoriseras var för sig: nobilis och cervicalis som livskraftiga, aruensis som sårbar och insularis som starkt hotad.
O. n. nobilis
O. n. aruensis
O. n. cervicalis
O. n. insularis
Otidiphaps nobilis — вид голубових.
Поширення: Індонезія, Папуа Нова Гвінея. Це наземний птах, знайдений в первинних лісах о. Нова Гвінея і прилеглих островах. Живе в першу чергу в горбистих і нижніх гірських районах (до 1600 метрів над рівнем моря), але також може бути знайдений в низовинах.
Це дуже потайливий вид, що харчуються насінням, впалими фруктами, комахами і їх личинками. Гніздиться на землі під деревами і чагарниками, висиджуючи єдине яйце кремово-білого кольору близько 4 тижнів. Молоді птахи оперяются за 28 — 30 днів. Це наземний вид, але забирається для сну на низьке гілля. Польоти дуже рідкісні.
Зовнішністю й поведінкою нагадують фазанів. Голова однак за формою як у голуба. Це велика птаха довжиною до 50 см й вагою приблизно 500 гр. Забарвлення
Є чотири підвиди, які відрізняються в основному наявністю або відсутністю невеликого гребеня й кольором потилиці. Два найбільш відомі підвиди із західної частини ареалу O. n. nobilis із зеленуватою потилицею і O. n. aruensis з островів Ару з білою потилицею. Решта два підвиди O. n. cervicalis зі східної частини ареалу і O. n. insularis з острова Фергюссон, мають сіру потилицю і чорну потилицю (монотонні з чорною рештою шиї) відповідно.
Bồ câu gà lôi, tên khoa học Otidiphaps nobilis, là một loài chim trong họ Bồ câu.[2]
Otidiphaps nobilis Gould, 1870
Охранный статусФаза́новый го́лубь[1] (лат. Otidiphaps nobilis) — вид птиц семейства голубиных. Единственный представитель рода Фазановые голуби.
Это голубь внешне и поведением напоминает фазана. Он почти полностью чёрный с фиолетовым и зеленоватым отливом, за исключением каштаново-бурых крыльев. Клюв и глаза красные, ноги жёлтые. В длину достигают 50 см, весит приблизительно 0,5 кг. Гнездятся одиночно или парами. Гнездо из тонких веточек птицы располагают на нижних ветвях деревьев или кустарников. Единственное кремово-белое яйцо насиживают 23—26 дней.
Предпочитает девственные леса Новой Гвинеи и близлежащих островов, но может селиться и в низменностях.
Описаны следующие подвиды:
Фаза́новый го́лубь (лат. Otidiphaps nobilis) — вид птиц семейства голубиных. Единственный представитель рода Фазановые голуби.
ゴクラクバト(学名:Otidiphaps nobilis)は、ハト目ハト科に分類される鳥類。ゴクラクバト1種でゴクラクバト属(Otidiphaps)を形成している。
ニューギニアとその周辺の島々に分布している。
うなじ以外の全身の羽は主に青色と赤色で、非常に鮮やかな体色をしている。うなじの部分の羽の色は、知られている4亜種でそれぞれ異なる。
O. n. nobilis(ブロンクス動物園で撮影)
O. n. nobilis(ジュロン・バードパークで撮影)
O. n. aruensis (シンシナティ動物園で撮影)