Tauraco persa[2] ye una especie d'ave cuculiforme de la familia Musophagidae que puebla les selves d'esti continente africanu dende Angola hasta Senegal.
==Subespecies conocen trés subespecies de Tauraco persa:[3]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Tauraco persa ye una especie d'ave cuculiforme de la familia Musophagidae que puebla les selves d'esti continente africanu dende Angola hasta Senegal.
==Subespecies conocen trés subespecies de Tauraco persa:
Tauraco persa buffoni (Vieillot, 1819) - de Senegambia a Liberia. Tauraco persa persa (Linnaeus, 1758) - de Costa de Marfil hasta Ghana y Camerún. Tauraco persa zenkeri (Reichenow, 1896) - del sur de Camerún a Gabón, norte d'Angola, Congo y noroeste de República Democrática d'El Congu.An tourako glas(Daveoù a vank) a zo un evn, Tauraco persa an anv skiantel anezhañ.
Bevañ a ra diwar vleuñv, broñs, delioù ha frouezh a bep seurt.
Tiriad Tauraco persa e ruz. Al labous a vev an tri isspesad[1] anezhañ war-dro Pleg-mor Ginea[2] :
An tourako glas(Daveoù a vank) a zo un evn, Tauraco persa an anv skiantel anezhañ.
El turac de Guinea [1] (Tauraco persa) és un ocell de la família dels musofàgids (Musophagidae) que habita boscos i sabanes d'Àfrica Occidental i Central, des de Senegal i Gàmbia cap a l'est fins a la República Centreafricana i cap al sud fins a l'extrem nord-oest d'Angola.
El turac de Guinea (Tauraco persa) és un ocell de la família dels musofàgids (Musophagidae) que habita boscos i sabanes d'Àfrica Occidental i Central, des de Senegal i Gàmbia cap a l'est fins a la República Centreafricana i cap al sud fins a l'extrem nord-oest d'Angola.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Twraco gwyrdd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: twracoaid gwyrddion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tauraco persa; yr enw Saesneg arno yw Green turaco. Mae'n perthyn i deulu'r Twracoaid (Lladin: Musophagidae) sydd yn urdd y Cuculiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. persa, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r twraco gwyrdd yn perthyn i deulu'r Twracoaid (Lladin: Musophagidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Lowri dorwen Corythaixoides leucogaster Lowri lwyd Corythaixoides concolor
.jpg)
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Twraco gwyrdd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: twracoaid gwyrddion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tauraco persa; yr enw Saesneg arno yw Green turaco. Mae'n perthyn i deulu'r Twracoaid (Lladin: Musophagidae) sydd yn urdd y Cuculiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. persa, sef enw'r rhywogaeth.
Turako chocholatý (Tauraco persa) je pták z čeledi turakovitých. Žije na západě Afriky od Senegalu po Angolu[2] v nadmořské výšce 1500–3000 m. Dorůstá velikosti 40–43 cm a hmotnosti 225–290 g. Průměrná délka života je 30 let.[2]
Čeleď turakovitých (Musophagidae) je jedinou čeledí řádu turakové (Musophagiformes). Je zastoupena 23 druhy.
Turakové bývají zařazováni také do řádu kukaček (Cuculiformes).
Poddruhy:
Turako chocholatý je pestře zbarvený, středně velký stromový pták s dlouhým krkem a ocasem, kratšími okrouhlými křídly a širokým silným zobákem. Na hlavě má vztyčitelnou, ze stran zploštěnou chocholku, díky které získal svůj druhový název. Samec se od samice neliší velikostí ani zbarvením. Peří na těle je zbarveno zeleně, křídla jsou tmavě fialová s purpurovými spodními letkami, delší a široký ocas je tmavě fialový. (V měkkém peří je přítomno barvivo turakoverdin, které zbarvuje peří do zelena, a turacin, které barví letky do purpurova; obě barviva obsahují měď.) Okolo očí je výrazná červeně zbarvená holá kůže.[3][4]
Turako není dobrý letec, ale díky přikloubení třetího prstu, který může natočit dopředu i dozadu (semizygodaktylní končetina), se neobyčejně obratně pohybuje ve větvích stromů.[4][3] Ptáci se dorozumívají drsnými zvuky, které jsou slyšet na značnou vzdálenost.[3][5]
Vyskytuje se v galeriových lesích poblíž řek a v lesnatých krajinách v západní Africe a střední Africe (Angola, Benin, Demokratická republika Kongo, Gabon, Gambie, Ghana, Guinea, Guinea-Bissau, Kamerun, Libérie, Mali, Nigérie, Pobřeží slonoviny, Republika Kongo, Rovníková Guinea, Senegal, Sierra Leone, Středoafrická republika, Togo[6]).
Turako chocholatý je aktivní ve dne a pohybuje se zejména v korunách stromů, kde také hledá potravu. Je téměř výhradně býložravý – živí se plody (ovoce, bobule), květy, pupeny a listy, v hnízdní době také hmyzem (motýly, brouky aj.).
Dospělí ptáci žijí v párech či malých skupinách, jsou monogamní a hnízdí samostatně. Jsou teritoriální a z území, které obhajují po celý rok, vyhánějí jiné ptáky.[4][3]
Vysoko v korunách stromů staví jednoduché ploché hnízdo podobné hnízdu holubů. Samice snáší 2–3 vejce, která zahřívá 21–23 dní. O vejce i mláďata se pečlivě starají oba rodiče. Značně vyvinutá mláďata jsou krmena vyvrhovanou potravou. Hnízdo opouštějí před vzletností a obratně lezou v okolí hnízda, kde se o ně rodiče i nadále starají.[3]
Turako chocholatý patří mezi nejběžněji chovaný druh rodu turako.[7]
Obrázky, zvuky či videa k tématu turako chocholatý ve Wikimedia Commons
Galerie turako chocholatý ve Wikimedia CommonsTurako chocholatý (Tauraco persa) je pták z čeledi turakovitých. Žije na západě Afriky od Senegalu po Angolu v nadmořské výšce 1500–3000 m. Dorůstá velikosti 40–43 cm a hmotnosti 225–290 g. Průměrná délka života je 30 let.
Grøntoppet turako (latin: Tauraco persa) er en turakoart. Grøntoppet turako lever i skovene i Vest- og Centralafrika. Området strækker fra Senegal til DR Congo og i syd til det nordlige Angola. IUCN kategoriserer arten som ikke truet.[1]
Taksonomi fra Wikispecies Grøntoppet turako (latin: Tauraco persa) er en turakoart. Grøntoppet turako lever i skovene i Vest- og Centralafrika. Området strækker fra Senegal til DR Congo og i syd til det nordlige Angola. IUCN kategoriserer arten som ikke truet.
The Guinea turaco (Tauraco persa), also known as the green turaco or green lourie, is a species of turaco, a group of African otidimorph birds. It formerly included the Livingstone's, Schalow's, Knysna, black-billed and Fischer's turacos as subspecies.
The Guinea turaco was formally described by the Swedish naturalist Carl Linnaeus in 1758 in the tenth edition of his Systema Naturae. He placed it together with the cuckoos in the genus Cuculus and coined the binomial name Cuculus persa.[2] The specific epithet is Latin meaning "Persian".[3] Linnaeus based his description on the "Touraco" that had been described and illustrated in 1743 by the English naturalist George Edwards in his A Natural History of Uncommon Birds. Edwards's specimen had been brought to London from Guinea in West Africa.[4] The Guinea turaco is now placed in the genus Tauraco that was introduced in 1779 by the Polish naturalist Jan Krzysztof Kluk.[5][6]
Three subspecies are recognised:[6]
The Guinea turaco, often inconspicuous in the treetops, is approximately 40–43 cm (16–17 in) long, including a long tail. The weight can reach 225–290 g (7.9–10.2 oz).[7] The plumage is largely brilliant green and blue and the tail and wings are dark purplish, except for the crimson primary feathers that are very distinct in flight. On the head is present an erectile semi-circular green crest. On the eyes there are red and white patches. The bill is thick and red. In the westernmost subspecies Tauraco persa buffoni, which sometimes is known as the Buffon's turaco, there is a white line above and in front of the eye and a black line below the eye. In the nominate subspecies (Tauraco persa persa) of the central part of its range and zenkeri of the southeastern part there also is a second white line below the black line. Unlike similar turacos with red bills, even adult Guinea turacos lack a white rear edge to the crest.
The Guinea turaco has a loud cawr-cawr call, consisting of 10–16 raucous cawing notes.[7]
Guinea turaco has an extremely large range and a stable population.[8] It can be found in forests of West and Central Africa, ranging from Senegal east to DR Congo and south to northern Angola. It is present in the Republic of the Congo, Angola, Benin, Cameroon, Central African Republic, Democratic Republic of the Congo, Equatorial Guinea, Gabon, Gambia, Ghana, Guinea, Guinea-Bissau, Ivory Coast, Liberia, Mali, Nigeria, Senegal, Sierra Leone and Togo.[9][7]
This species inhabits subtropical and tropical moist lowland, gallery forests[7] and tropical rain forests edge, often near cultivated areas. It is common in climax forest with plentiful tall trees, from sea level to about 1,100 m (3,600 ft).
Tauraco persa is normally sedentary and strongly territorial. These birds feed on wide variety of wild and cultivated tropical fruits (for instance on Musanga, Macaranga, Rauvolfia, Cissus and Ficus species, etc.), but also on blossoms.[7] They do not fly very well, preferring to climb from branch to branch.
They breed in May–June and August in Cameroon, from December to February and from June to September in Gabon, while in Sierra Leone they breed in June and in October.[7] Females lay two eggs in a tree platform nest.[7]
The Guinea turaco (Tauraco persa), also known as the green turaco or green lourie, is a species of turaco, a group of African otidimorph birds. It formerly included the Livingstone's, Schalow's, Knysna, black-billed and Fischer's turacos as subspecies.
El turaco de Guinea (Tauraco persa) o turaco verde[2] es una especie de ave Musophagiformes de la familia Musophagidae que puebla los bosques tropicales del África ecuatorial desde Angola hasta Senegal.
Esta especie fue descrita por primera vez por el naturalista sueco Carlos Linneo a partir de una ejemplar de Ghana en 1.758. Se conocen tres subespecies:[3]
El turaco de Guinea mide aproximadamente 40–43 cm de largo, incluida una larga cola. El peso puede alcanzar 225–290 g. El plumaje es, en gran parte, verde y azul brillante; y la cola y las alas son de color púrpura oscuro, a excepción de las plumas primarias carmesí que son muy distintivas durante el vuelo. En la cabeza está presente una cresta verde semicircular eréctil. En los ojos hay manchas blancas y el anillo ocular es de color rojo. El pico es grueso y rojo.
En la subespecie más occidental, (Tauraco persa buffoni), que a veces se conoce como el turaco de Buffon, hay una línea blanca encima del ojo y una línea negra debajo. En la subespecie nominal (Tauraco persa persa) de la parte central de su rango y en la subespecie (Tauraca persa zenkeri) del sureste también hay una segunda línea blanca en el ojo debajo de la línea negra. Esta especie carece del borde blanco en la cresta, a diferencia de turacos similares con el pico rojo, lo que ayuda a distinguir esta especie de otra.
El turaco de Guinea tiene un área de distribución extremadamente grande y una población estable. Se puede encontrar en los bosques de África occidental y central, que van desde el este de Senegal a la RD del Congo y hacia el sur hasta el norte de Angola.
Esta especie habita principalmente bosques tropicales de hasta 1.100 m de altitud. También puede aventurarse en sabanas y matorrales en algunas zonas, aunque no son sus biomas preferidos.
El turaco de Guinea es una especie normalmente sedentaria y territorial que vive en parejas o en grupos pequeños. Pasa la mayor parte del tiempo en la copa de los árboles buscando alimento, descansando y socializando. Desciende al suelo en contadas ocasiones, normalmente para alimentarse o beber. No suele volar grandes distancias y solo utiliza el vuelo para desplazarse entre árboles o ramas, aunque prefiere desplazarse mediante carreras y saltos entre las ramas.
Estas aves se alimentan de una gran variedad de frutas tropicales silvestres y cultivadas pero también de flores y brotes, y a veces insectos.
La temporada de cría varía según la zona pero suele coincidir con la estación de lluvias. Los turacos de Guinea son monógamos y ambos padres participan en la incubación y crianza de los polluelos. Construyen los nidos en la parte alta de los árboles y son estructuras no muy firmas hechas con palos y otra materia vegetal. La hembra pondrá dos huevos que se incubarán durante alrededor de 20 días. Los polluelos nacen con los ojos abiertos y cubiertos de un plumón pardo. Permanecerán durante las primeras 2-3 semanas explorando torpemente los alrededores del nido. Con 4 o 5 semanas ya serán capaces de volar y abandonarán el nido aunque seguirán bajo el cuidado paterno.
Catalogada por la UICN como preocupación menor debido a la gran extensión de su área de distribución y a que la población se estima que permanece estable. Se encuentra amenazada por la destrucción de su hábitat y por el comercio ilegal de especies exóticas.
El turaco de Guinea (Tauraco persa) o turaco verde es una especie de ave Musophagiformes de la familia Musophagidae que puebla los bosques tropicales del África ecuatorial desde Angola hasta Senegal.
Tauraco persa Tauraco generoko animalia da. Hegaztien barruko Musophagidae familian sailkatua dago.
Tauraco persa Tauraco generoko animalia da. Hegaztien barruko Musophagidae familian sailkatua dago.
Tauraco persa
Le Touraco vert (Tauraco persa, synonyme de Tauraco corythaix persa) ou Turaco de Guinea est une espèce d'oiseau de la famille des Musophagidae.
Cet oiseau mesure environ 43 cm de longueur (queue incluse) et pèse de 225 à 295 g. Son plumage le rend assez facilement reconnaissable, bien qu’il échappe facilement à l’attention, sur la cime des arbres puisqu'il est presque entièrement vert clair tirant sur le gris, y compris sa huppe, hormis un peu de rouge et de blanc autour et près de l’œil. Il peut cependant être confondu avec d'autres espèces de Touraco qui lui ressemblent.
Son cri est un cawr-cawr (prononcé à l'anglaise).
Comme tous les membres de cette famille, cette espèce vit en Afrique subsaharienne : Bénin, Cameroun, République centrafricaine, Congo, RDC, Côte d'Ivoire, Gabon, Gambie, Ghana, Guinée, Guinée équatoriale, Guinée-Bissau, Liberia, Mali, Nigéria, Sénégal, Sierra Leone et Togo.
Cet oiseau vit dans les forêts primaires tropicales africaines dont il est dépendant (surtout dans l’Ouest du continent).
Le Touraco vert consomme des fruits divers, des feuilles, des bourgeons et des fleurs.
La femelle pond deux œufs par an dans un nid construit dans les grands arbres.
Il est menacé par le recul de la forêt primaire tropicale dont il dépend.
C'est une espèce qui a aussi été recherchée par les amateurs d'oiseaux, et son commerce est une autre raison de sa disparition. Son commerce est réglementé par la CITES depuis 1975, sous l'égide de l'ONU. La CITES a signalé[1] en 2007 de faux permis guinéens utilisés au moins en 2006 et 2007, et suggère un meilleur contrôle de l'authenticité des permis d'exportation de Guinée, notamment d'oiseaux vivants. De même les importations, exportations et réexportations avec le Nigeria ont été suspendues à partir du 19 juillet 2005[2].
Le commerce est suspendu avec Djibouti, la Guinée-Bissau, le Liberia et le Rwanda (Notification n° 2006/074, pour absence de communication de leur législation nationale mettant en œuvre la CITES).
La suspension d'importations de Gambie du 22 décembre 2004 été levée le 8 août 2005 (Notification CITES 2005.043). Voir les éventuelles mises à jour sur le site français de la Convention.
Tauraco persa
Le Touraco vert (Tauraco persa, synonyme de Tauraco corythaix persa) ou Turaco de Guinea est une espèce d'oiseau de la famille des Musophagidae.
O Tauraco persa, é unha especie de turaco, un grupo de paxaros da familia musofáxidos. Habita nos bosques do oeste e o centro de África, abranguendo dende o leste do Senegal até o Congo e o norte de Angola.
O Tauraco persa, é unha especie de turaco, un grupo de paxaros da familia musofáxidos. Habita nos bosques do oeste e o centro de África, abranguendo dende o leste do Senegal até o Congo e o norte de Angola.
Il turaco verde o turaco di Guinea (Tauraco persa Linnaeus, 1758) è un uccello della famiglia dei Musophagidae[1].
Tauraco persa ha tre sottospecie[1]:
Lungo circa 43 cm compresa la lunga coda, è un uccello inconfondibile per il piumaggio completamente verde, a parte il piccolo ma robusto becco rosso e il contorno degli occhi rosso e bianco. Presenta una cresta verde. In volo si distinguono le penne primarie rosse.
Questo uccello è presente nell'Africa occidentale, dal Senegal all'Angola. Vive nelle foreste.
Si ciba di frutta e di germogli. Costruisce un nido sulla cima di alberi alti. La femmina depone due uova.
Il turaco verde o turaco di Guinea (Tauraco persa Linnaeus, 1758) è un uccello della famiglia dei Musophagidae.
De groene toerako (Tauraco persa) is een vogel die behoort tot de familie Musophagidae (toerako's) die voorkomt in Afrika.
De vogel is 40 tot 43 cm lang en weegt 225 tot 290 gram. De vogel heeft een opvallende, opstaande kuif en is groen gekleurd op de kop, nek, borst en mantel. Dit groen gaat op de rug, stuit en staart van boven naar beneden geleidelijk over in zwart, met een metaalachtige, violet of purperkleurige glans. De slapennen (vleugels) zijn karmozijnrood, dit is pas goed te zien als de vogel opvliegt. De ondersoorten hebben kleine verschillen in de koptekening. Zo heeft de nominaat een lichte streep onder het oog en zit er een onopvallend roodachtig randje op de veren van de kuif. Deze kenmerken ontbreken bij de ondersoort T. persa buffoni.[2]
Deze soort komt voor in delen van West- en Midden-Afrika en telt 3 ondersoorten:
Het leefgebied bestaat uit goed ontwikkeld bos zoals verouderd secundair bos en riviergeleidend bos of in de buurt van anders soorten waterlopen, meestal in laagland of tot 1100 m boven de zeespiegel. In Kameroen iets hoger.[2]
De grootte van de wereldpopulatie is niet gekwantificeerd. De vogel komt wijd verspreid voor in geschikt habitat en men veronderstelt dat de soort in populatie-aantallen stabiel is. Om deze redenen staat de groene toerako als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe groene toerako (Tauraco persa) is een vogel die behoort tot de familie Musophagidae (toerako's) die voorkomt in Afrika.
Multimedia w Wikimedia Commons Turak zielonoczuby (Tauraco persa) – gatunek ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae), występującego w Zachodniej i Centralnej Afryce, głównie wzdłuż wybrzeża Zatoki Gwinejskiej. Zamieszkuje lasy od Senegalu na zachodzie, poprzez m.in. Wybrzeże Kości Słoniowej, Nigerię i Kamerun po Gabon, Kongo, Demokratyczną Republikę Konga i północną Angolę na wschodzie i południu. Charakterystyczne dla tego i kilku spokrewnionych z nim gatunków jest występowanie zielonego barwnika, turakowerdyny, niespotykanej u prawie żadnych innych zwierząt[4].
Upierzenie kolorowe: zielona głowa wraz z czubem, grzbiet, szyja i pierś; pokrywy skrzydłowe i ogon ciemnofioletowe; środkowa część lotek jaskrawoczerwona (dobrze widoczna w locie), u podgatunku T. persa buffoni czerwone lotki mają dodatkową, białą pręgę. Dziób czerwony, częściowo zakryty piórami. Oko otoczone nagą, czerwoną obwódką, z białą plamą przed okiem i czarną kreską pod. U podgatunków T. persa persa i T. persa zenkeri pod czarną kreską jest dodatkowa biała. Skrzydła dość krótkie, zaokrąglone, ogon długi. Lata słabo, za to zręcznie skacze i wspina się wśród koron drzew. Charakterystyczny, donośny głos turako przypomina ochrypłe szczekanie (kour-kour)[4].
Długość ciała: 43 cm (wraz z długim ogonem). Waga: 225–295 g.
Gęste, nizinne lasy równikowe lub zadrzewienia na skraju sawann. Jest gatunkiem pospolitym i w wielu regionach licznym.
Owoce, pąki, liście i kwiaty drzew. W okresie lęgowym także owady[5].
Sezon lęgowy rozpoczyna się wraz z nadejściem pory deszczowej. Każda para ustala własne terytorium, gdzie w gęstej koronie drzew (na wysokości 2–5 m) buduje niedbale złożone gniazdo. Samica składa zwykle 2 biało-kremowe jaja. Wysiadują obydwoje rodzice przez 21–23 dni. Pisklęta wykluwają się niedołężne, pokryte czarnym puchem. Młode opuszczają gniazdo po 5–6 tygodniach, lecz pozostają pod opieką dorosłych do ukończenia 4 miesięcy życia[5].
Turak zielonoczuby (Tauraco persa) – gatunek ptaka z rodziny turakowatych (Musophagidae), występującego w Zachodniej i Centralnej Afryce, głównie wzdłuż wybrzeża Zatoki Gwinejskiej. Zamieszkuje lasy od Senegalu na zachodzie, poprzez m.in. Wybrzeże Kości Słoniowej, Nigerię i Kamerun po Gabon, Kongo, Demokratyczną Republikę Konga i północną Angolę na wschodzie i południu. Charakterystyczne dla tego i kilku spokrewnionych z nim gatunków jest występowanie zielonego barwnika, turakowerdyny, niespotykanej u prawie żadnych innych zwierząt.
Tauraco persa também conhecido por Turaco-de-buffon é uma espécie de ave turaco pertencente à família Musophagidae. Encontram-se desde o sul do Senegal até ao norte de Angola e vivem em florestas das terras baixas. Os turacos-de-buffon são uma espécie aparentemente sedentária e territorial, onde ambos os elementos do casal defendem o território contra possíveis intrusos. No ritual de acasalamento têm por hábito de se alimentarem mutuamente, perseguirem-se entre ramos, erguerem a crista e abrir as asas, mostrando a cor escarlate das mesmas. Alimentam-se essencialmente de frutos, flores e rebentos e medem entre 40 e 43 centímetros. A plumagem é verde no pescoço, peito, abdómen e crista, e verde-azulada na parte superior das asas assim como na cauda. É uma espécie que não se encontra ameaçada nos dias que correm.[1] A espécie foi primeiramente documentada por Carl Linnaeus e 1758.[2]
Tauraco persa também conhecido por Turaco-de-buffon é uma espécie de ave turaco pertencente à família Musophagidae. Encontram-se desde o sul do Senegal até ao norte de Angola e vivem em florestas das terras baixas. Os turacos-de-buffon são uma espécie aparentemente sedentária e territorial, onde ambos os elementos do casal defendem o território contra possíveis intrusos. No ritual de acasalamento têm por hábito de se alimentarem mutuamente, perseguirem-se entre ramos, erguerem a crista e abrir as asas, mostrando a cor escarlate das mesmas. Alimentam-se essencialmente de frutos, flores e rebentos e medem entre 40 e 43 centímetros. A plumagem é verde no pescoço, peito, abdómen e crista, e verde-azulada na parte superior das asas assim como na cauda. É uma espécie que não se encontra ameaçada nos dias que correm. A espécie foi primeiramente documentada por Carl Linnaeus e 1758.
Guineaturako[2] (Tauraco persa) är en fågel i familjen turakor inom ordningen turakofåglar.[3]
Guineaturako delas in i tre underarter:[4]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör guineaturako.
Wikispecies har information om Tauraco persa.
Guineaturako (Tauraco persa) är en fågel i familjen turakor inom ordningen turakofåglar.
Tauraco persa là một loài chim trong họ Musophagidae.[1]
Tauraco persa là một loài chim trong họ Musophagidae.
Tauraco persa (Linnaeus, 1758)
Ареал
Гвинейский турако[1] (лат. Tauraco persa) — тропическая птица из семейства тураковых. Распространён в равнинных и пойменных лесах Западной Африки от Сенегала к востоку до Демократической Республики Конго, к югу до северной Анголы. Как и все представители семейства тураковых, большую часть жизни проводит на деревьях, опускаясь на землю только для водопоя. Летает не очень хорошо, предпочитая карабкаться с ветки на ветку.
Типичный представитель рода турако, которого характеризуют относительно короткий слегка вздутый клюв, своеобразный полукруглый хохол на голове взрослой птицы и относительно короткие закруглённые крылья. Длина 40—43 см, масса 225—290 г[2]. В окрасе доминирует зелёный цвет — он присутствует на голове, шее, груди и верхней части спины. Задняя часть спины, надхвостье и рулевые черноватые с лиловым или фиолетовым металлическим блеском. Нижняя часть брюха и подхвостье также черноватые, но уже без блеска. Маховые ярко-малиновые, с чёрными каёмками и окончаниями перьев. Клюв неяркий буровато-красный с чёрным окончанием. Окрас хохолка полностью зелёный, без белой оторочки. Перед глазом развито белое пятно, снизу окаймлённое чёрным; вокруг глаза имеется красное кожистое кольцо. Выделяют три подвида гвинейского турако, изменчивость между которыми проявляется в дополнительных деталях рисунка головы. У подвидов T. p. persa и T. p. zenkeri развита белая заглазничная полоса, более широкая и длинная у номинативной формы[2].
Область распространения — полоса западной и экваториальной Африки вдоль Гвинейского залива от Сенегамбии до Республики Конго, севера Анголы и запада Демократической Республики Конго[3]. Селится в вечнозелёных галерейных (пойменных) и влажных тропических лесах, часто возле культивируемых ландшафтов. Предпочтение отдаёт зрелым вторичным насаждениям. В Камерунском нагорье встречается до высоты 1385 м над уровнем моря[2].
Рацион состоит главным образом из плодов тропических растений — фиников, дикого инжира, мусанги, фикуса, макаранги, раувольфии, циссуса, паслёна. Кроме того, употребляет в пищу цветки и почки[2][3].
Считается, что у всех турако период размножения обычно приурочен к сезону дождей[3]. Однако несмотря на схожие климатические условия, сообщения о сроках размножения сильно разнятся: так, в Камеруне откладка яиц наблюдалась в мае-июне и августе, а в соседнем Габоне с декабря по февраль и с июня по сентябрь[2]. Моногамен, гнездится обособленными парами на охраняемой от других птиц территории. Гнездо, представляющее собой неглубокую и грубую постройку из сучьев (похожее на гнездо голубей, но более объёмистое), помещает в развилке ветвей в густой кроне дерева или куста на высоте 1,5—5,3 м над землёй. В кладке обычно 2 яйца почти сферической формы, кремового цвета. Насиживают оба члена пары в течение 21—23 дней. Птенцы гнездового типа, при появлении на свет покрыты толстым слоем пуха. Родители по очереди выкармливают потомство, отрыгивая им принесённую пищу из клюва в клюв. В возрасте 26—28 дней птенцы впервые покидают гнездо, всё же оставаясь на ветвях поблизости от него. Способность к полёту проявляется в возрасте около 38 дней, однако ещё в течение 9—10 недель подкармливаются родителями прежде чем становятся полностью самостоятельными[2].
Первое научное описание гвинейского турако появилось в 1758 году в работе Карла Линнея «Система природы». Присваивая ему название persa, в переводе с латыни означающего «персидский», автор ссылался на схожесть форм хохолка птицы и тиары — древнего персидского головного убора[4].
Часть других видов из рода турако — длиннохохлый, schalowi, шлемоносный, черноклювый и турако Фишера ранее рассматривались в качестве подвидов гвинейского.
В настоящее время выделяют 3 подвида гвинейского турако:
Гвинейский турако (лат. Tauraco persa) — тропическая птица из семейства тураковых. Распространён в равнинных и пойменных лесах Западной Африки от Сенегала к востоку до Демократической Республики Конго, к югу до северной Анголы. Как и все представители семейства тураковых, большую часть жизни проводит на деревьях, опускаясь на землю только для водопоя. Летает не очень хорошо, предпочитая карабкаться с ветки на ветку.
2.jpg)
2.jpg)
