La perdiu de Tanzània (Xenoperdix udzungwensis) és un ocell de la família dels fasiànids (Phasianidae) endèmic de les muntanyes Udzungwa, a Tanzània. Alguns autors la consideren una espècie monotípica [1] però altres consideren que la perdiu de Rubeho (Xenoperdix obscurata) és en realitat una subespècie de la perdiu de Tanzània.[2]
La perdiu de Tanzània (Xenoperdix udzungwensis) és un ocell de la família dels fasiànids (Phasianidae) endèmic de les muntanyes Udzungwa, a Tanzània. Alguns autors la consideren una espècie monotípica però altres consideren que la perdiu de Rubeho (Xenoperdix obscurata) és en realitat una subespècie de la perdiu de Tanzània.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Petrisen Udzungwa (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: petris Udzungwa) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Xenoperdix udzungwensis; yr enw Saesneg arno yw Udzungwa forest partridge. Mae'n perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae) sydd yn urdd y Galliformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn X. udzungwensis, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Mae'r petrisen Udzungwa yn perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Ceiliog coedwig coch Gallus gallus Ceiliog coedwig gwyrdd Gallus varius
.jpg)
_Male.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Petrisen Udzungwa (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: petris Udzungwa) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Xenoperdix udzungwensis; yr enw Saesneg arno yw Udzungwa forest partridge. Mae'n perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae) sydd yn urdd y Galliformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn X. udzungwensis, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Die Udzungwawachtel (Xenoperdix udzungwensis) ist eine Art aus der Familie der Fasanenartigen. Die Art wurde erst 1994 wissenschaftlich beschrieben. Sie kommt ausschließlich in Tansania vor. Steve Madge nennt sie eine der aufregendsten ornithologischen Entdeckungen im ausgehenden 20. Jahrhundert. Einem Ornithologen fielen in einem tansanischen Waldcamp die sporenlosen Läufe dieses Hühnervogels auf. Dadurch angeregte Nachforschungen führten zur Entdeckung der Gattung Xenoperdix, der mittlerweile neben der Udzungwawachtel auch die Rubehowachtel zugerechnet wird, die man zunächst für eine Unterart der Udzungwawachtel hielt.[1][2]
Udzungwawachteln erreichen eine Körperlänge von 29 Zentimetern und wiegen 220 Gramm. Ein Geschlechtsdimorphismus ist nicht vorhanden. Beide Geschlechter haben eine schwarze Stirn. Die Kopfoberseite und der Nacken sind olivbraun. Kinn und Kehle sowie Teile der Ohrflecken sind rötlich. Ein Fleck hinter den Augen ist rotbraun mit dunkleren Streifen. Brust, Flanken und Körperunterseite sind grau, wobei jede Feder einen ovalen schwarzen Fleck aufweist. Die Körperoberseite ist olivbraun mit rötlichbraunen und schwarzen Querstreifen.
Die Udzungwawachtel weist insgesamt Merkmale auf, die eher zu in Asien verbreiteten Fasanenvögeln passt. Es wird daher vermutet, dass es sich wie beim Kongopfau um ein Relikt aus dem Miozän handelt, als sich der Tethys-Ozean kurz schloss und es so zu einem Austausch von Tieren zwischen Afrika und Indien kommen konnte.[3] Mittlerweile ist auch anhand von Genanalysen die Verwandtschaft zwischen der waldlebenden Gattung Xenoperdix, zu der die Udzungwawachtel gehört, und den südostasiatischen Waldrebhühnern belegt.[4]
Die Udzungwawachtel kommt nur in wenigen Gebirgen in Tansania vor. Ihr Lebensraum sind immergrüne Bergwälder in Höhenlagen zwischen 1350 und 1950 Metern. Die Udzungwawachtel lebt gewöhnlich in kleinen Gruppen von bis zu acht Individuen. Einzelne Udzungwawachteln werden jedoch gleichfalls beobachtet. Ihre Nahrung findet die Udzungwawachtel, indem sie auf dem Waldboden scharrt. Die Nahrung besteht zu einem großen Teil aus Wirbellosen sowie einigen Sämereien.
Die Udzungwawachtel (Xenoperdix udzungwensis) ist eine Art aus der Familie der Fasanenartigen. Die Art wurde erst 1994 wissenschaftlich beschrieben. Sie kommt ausschließlich in Tansania vor. Steve Madge nennt sie eine der aufregendsten ornithologischen Entdeckungen im ausgehenden 20. Jahrhundert. Einem Ornithologen fielen in einem tansanischen Waldcamp die sporenlosen Läufe dieses Hühnervogels auf. Dadurch angeregte Nachforschungen führten zur Entdeckung der Gattung Xenoperdix, der mittlerweile neben der Udzungwawachtel auch die Rubehowachtel zugerechnet wird, die man zunächst für eine Unterart der Udzungwawachtel hielt.
The Udzungwa forest partridge (Xenoperdix udzungwensis), also known as the Udzungwa partridge, is a small, approximately 29 centimetres (11 in) long, boldly barred, brownish partridge with rufous face, grey underparts, olive-brown crown and upperparts. It has a red bill, brown iris and yellow legs. Both sexes are similar.
Discovered only in 1991, this bird was first noticed as a pair of strange feet in a cooking pot in a Tanzanian forest camp. It inhabits and is endemic to forests of the Udzungwa Mountains in Tanzania. A second population from the Rubeho Mountains was initially believed to be a well-marked subspecies, but is now recognized to be specifically distinct.[2] The diet consists mainly of beetles, ants and seeds.
Due to ongoing habitat loss, small population size, limited range and overhunting in some areas, the Udzungwa forest partridge is classified as Endangered on the IUCN Red List of Threatened Species.
The Udzungwa forest partridge (Xenoperdix udzungwensis), also known as the Udzungwa partridge, is a small, approximately 29 centimetres (11 in) long, boldly barred, brownish partridge with rufous face, grey underparts, olive-brown crown and upperparts. It has a red bill, brown iris and yellow legs. Both sexes are similar.
Discovered only in 1991, this bird was first noticed as a pair of strange feet in a cooking pot in a Tanzanian forest camp. It inhabits and is endemic to forests of the Udzungwa Mountains in Tanzania. A second population from the Rubeho Mountains was initially believed to be a well-marked subspecies, but is now recognized to be specifically distinct. The diet consists mainly of beetles, ants and seeds.
Due to ongoing habitat loss, small population size, limited range and overhunting in some areas, the Udzungwa forest partridge is classified as Endangered on the IUCN Red List of Threatened Species.
La Udzungŭa perdriko, Xenoperdix udzungwensis konata ankaŭ kiel Udzungŭa arbarperdriko estas birdo de la familio de Fazanedoj de la ordo de Kokoformaj kaj subfamilio de Perdrikenoj. Ĝi estas malgranda, proksimume 29 cm longa, tre strieca, bruneca membro de la grupo de la perdrikoj kun ruĝeca vizaĝo, grizaj subaj partoj, olivcbrunaj krono kaj supraj partoj. Ĝi havas ruĝan bekon, brunajn irisojn kaj flavajn kurojn. Ambaŭ seksoj estas similaj.
Malkovrita nur en 1991, tiu birdo estis unuafoje konstatita kiel paro de strangaj piedoj en kuirpoto en tanzania arbarkampadejo. Ili loĝas kaj estas endemiaj de la arbaroj de la Montoj Udzungŭa en Tanzanio. Dua populacio el la altaj teroj de Rubeho estis dekomnce konsiderata tre bone markata subspecio, sed estas nuna agnoskata kiel specie distinga.[1] La dieto konsistas ĉefe el skaraboj, formikoj kaj semoj.
Pro pliiĝanta habitatoperdo, malgranda populacigrando, limigita teritorio kaj troa ĉasado en kelkaj areoj, la Udzungŭa perdriko estas nune endanĝerita ĉe la IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj.
La Udzungŭa perdriko, Xenoperdix udzungwensis konata ankaŭ kiel Udzungŭa arbarperdriko estas birdo de la familio de Fazanedoj de la ordo de Kokoformaj kaj subfamilio de Perdrikenoj. Ĝi estas malgranda, proksimume 29 cm longa, tre strieca, bruneca membro de la grupo de la perdrikoj kun ruĝeca vizaĝo, grizaj subaj partoj, olivcbrunaj krono kaj supraj partoj. Ĝi havas ruĝan bekon, brunajn irisojn kaj flavajn kurojn. Ambaŭ seksoj estas similaj.
Malkovrita nur en 1991, tiu birdo estis unuafoje konstatita kiel paro de strangaj piedoj en kuirpoto en tanzania arbarkampadejo. Ili loĝas kaj estas endemiaj de la arbaroj de la Montoj Udzungŭa en Tanzanio. Dua populacio el la altaj teroj de Rubeho estis dekomnce konsiderata tre bone markata subspecio, sed estas nuna agnoskata kiel specie distinga. La dieto konsistas ĉefe el skaraboj, formikoj kaj semoj.
Pro pliiĝanta habitatoperdo, malgranda populacigrando, limigita teritorio kaj troa ĉasado en kelkaj areoj, la Udzungŭa perdriko estas nune endanĝerita ĉe la IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj.
La perdiz del Udzungwa (Xenoperdix udzungwensis)[2] es una especie de ave galliforme de la familia Phasianidae endémica de Tanzania.
Es una perdiz pequeña, de unos 29 cm de largo. El plumaje de sus partes superiores es de color pardo oliváceo densamente listado. Tiene el rostro y garganta castaño rojizos y sus partes inferiores son grisáceas moteadas en negro. Tiene el pico rojo, el iris de los ojos pardo y las patas amarillas. Ambos sexos tienen un aspecto similar. Su dieta se compone principalmente de escarabajos, hormigas y semillas.
Es un ave de distribución muy reducida que no fue descubierto por la ciencia hasta 1991. El primer indicio de su existencia fue un par de estrañas patas en olla en un campamento en los bosques de Tanzania. Es endémica de las montañas Udzungwa, en el interior de Tanzania. Una segunda población presente en los altiplanos de Rubeho que en principio se pensó que era una subespecie de perdiz del Udzungwa ahora se considera una especie aparte, la perdiz de Rubeho (Xenoperdix obscurata).[3]
Debido a su limitada área de distribución y pequeña población, la progresiva pérdida de hábitat y el exceso de caza en algunas zonas la perdiz del Udzungwa está clasificada como especie en peligro de extinción en la Lista Roja de la UICN.
La perdiz del Udzungwa (Xenoperdix udzungwensis) es una especie de ave galliforme de la familia Phasianidae endémica de Tanzania.
Xenoperdix udzungwensis Xenoperdix generoko animalia da. Hegaztien barruko Phasianidae familian sailkatua dago.
Xenoperdix udzungwensis Xenoperdix generoko animalia da. Hegaztien barruko Phasianidae familian sailkatua dago.
Xenoperdix udzungwensis
La Xénoperdrix des Udzungwa ou Xénoperdrix de Tanzanie (Xenoperdix udzungwensis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Phasianidae.
Cette espèce est endémique des monts Udzungwa en Tanzanie.
Cette espèce africaine a été découverte en 1991 dans le sud-ouest de la Tanzanie par Dinesen et al. (1994). Les auteurs l’ont rapidement apparentée aux perdrix du genre Arborophila par la forme du bec, les écailles du tarse, les dessins contrastés des flancs, des sous-caudales et des couvertures alaires, les couleurs rousses des sourcils et de la face, le dos barré, de couleur brun-olive. Cette parenté a été confirmée par Crowe et al. (2006). La Xenoperdrix de Tanzanie n’est connue que dans des fragments forestiers, dans les montagnes Udzungwa, notamment vers les monts Luhombero (240 km2) et Nyumbanitu (55 km2), et dans les montagnes Rubeho situées 150 km plus au nord, dans la forêt couvrant le sommet du mont Chugu. La population totale se situerait entre 3 000 et 4 000 oiseaux, avec de grandes différences de densité suivant les fragments forestiers (Hennache & Ottaviani 2011).
L'ancienne sous-espèce X. u. obscuratus (Fjeldså & Kiure, 2003) a été séparée et est maintenant reconnue comme une espèce à part entière, la Xénoperdrix des Rubeho (Xenoperdix obscuratus). Elle diffère de la forme nominative par sa taille plus petite, l’absence de demi-collier blanc et noir à la base de la gorge, remplacé par une rangée de plumes noires, la face beaucoup plus sombre, des couvertures alaires avec des bordures distales gris clair qui leur donnent un aspect écailleux plutôt que barré. Bowie & Fjeldså (2005) ont proposé d’élever ce taxon au rang d’espèce en raison de différences génétiques et morphologiques entre obscuratus et udzungwensis, et de l’absence d’échange génétique entre les populations des montagnes Udzungwa et Rubeho ; ces deux populations présenteraient une divergence génétique de 0,5 % dans les séquences mitochondriales étudiées.
Cette espèce habite les forêts sempervirentes de montagne entre 1 300 et 1 900 m pour la sous-espèce udzungwensis, 1 600 et 2 200 m pour obscuratus. Elle se rencontre de préférence sur les crêtes, les pentes escarpées surtout lorsque le sous-bois est clair avec des papyrus (Cyperus) et des fougères éparses. Le conifère Podocarpus est présent dans toutes les stations où l’espèce a été trouvée, bien que ce ne soit pas toujours l’espèce dominante, les autres essences étant représentées par Hagenia abyssinica, Albizia gummifera, Olea europaea, Phoenix reclinata (Hennache & Ottaviani 2011).
Les Xénoperdrix ne sont pas des oiseaux timides puisque l’on peut les approcher à trois mètres environ. Elles vivent en groupe de 3 à 13 individus, mais se rencontrent parfois seules. Elles se nourrissent en fouillant les litières de feuilles à la recherche d’invertébrés, qui constituent la plus grande partie de leur régime, et de graines. Cette espèce se perche dans les arbres, en groupes, entre quatre et huit mètres au-dessus du sol (Hennache & Ottaviani 2011).
La période de nidification commence à la saison des pluies, de novembre à mars. Des adultes accompagnés de poussins ont été aperçus fin novembre, début décembre et début janvier. Les immatures sont observables toute l’année avec un pic de février à juillet (BirdLife International 2009).
Cette espèce est classée « en danger » en raison de son aire de répartition limitée, dans seulement trois localités où la chasse, le braconnage et la dégradation de l’habitat sont des menaces potentielles. La taille de population semble stable bien que montrant des grandes variations annuelles. Le dérangement par les activités humaines, telles que la cueillette ou le ramassage de bois de chauffage ou des incendies allumés volontairement, pose aussi un problème. La croissance démographique entraine une augmentation du nombre de fermes qui s’installent préférentiellement en lisière de forêts ; les feux de brousse allumés pour nettoyer le sol échappent parfois à tout contrôle et gagnent la forêt comme ce fut le cas en 2003. Les monts Luhombero et Nyumbanitu sont situés respectivement dans un parc national et dans une réserve naturelle mais la protection n’y est que théorique car les feux de brousse, le bûcheronnage et le braconnage continuent à y sévir (BirdLife International 2009).
Xenoperdix udzungwensis
La Xénoperdrix des Udzungwa ou Xénoperdrix de Tanzanie (Xenoperdix udzungwensis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Phasianidae.
De udzungwabospatrijs (Xenoperdix udzungwensis) is een hoendervogel uit het geslacht Xenoperdix
De udzungwabospatrijs heeft een oranjebruin gezicht en een wit gebied in de nek met zwarte vlekken. De onderkant van de staart is okerkleurig. De lengte van de vleugel bedraagt 137,5 tot 149,0 mm, de staartlengte 68,0 tot 73,0 mm.
De udzungwabospatrijs leeft in het Udzungwagebergte in Tanzania. Deze soort is het nauwste verwant aan het rubehobospatrijs (Xenoperdix obscurata) uit het nabijgelegen Rubehogebergte, die tot 2005 als een ondersoort werd gezien. Deze dieren zijn waarschijnlijk circa 200.000 jaar geleden van elkaar gescheiden. De soort komt op minstens 1300 m hoogte voor in de bossen Nyumbanitu (55 km²) en Ndundulo/Luhombero (240 km²). De geschatte populatiegrootte bedraagt ongeveer 3700 dieren.
Het leefgebied staat onder grote demografische druk. Er vestigen zich steeds meer landbouwers aan de rand van de bergwouden, waarbij het bos wordt gekapt voor brandstof en bouwmateriaal. Daarnaast is er jacht op deze bospatrijs, daarom staat hij als "bedreigd" op de internationale Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe udzungwabospatrijs (Xenoperdix udzungwensis) is een hoendervogel uit het geslacht Xenoperdix
Rdzawobród[6], pstropiór afrykański[7] (Xenoperdix udzungwensis) – gatunek ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), endemiczny dla Tanzanii.
Południowa Tanzania, gdzie występuje na kilku obszarach gór Udzungwa: górach Ndundulu i Nyumbanitu oraz w lesie Mafwemiro[8][9][10][11][12].
Gatunek opisany w 1994 roku przez Dinesena i współpracowników pod obecną nazwą na podstawie holotypu zebranego na górze Ndundulu w górach Udzungwa w Tanzanii[13]. Systematyka w obrębie gatunku jest niejasna i kontrowersyjna. Część uczonych wyodrębnia podgatunek obscuratus odkryty przez Fjeldså i Kiure w 2003 roku[14] do rangi gatunku[9][10] na podstawie analiz DNA, sugerujących brak przepływu genów między populacjami oddalonymi od siebie tylko o 100 km[15]. Ponadto różnią się między sobą aspektami w ubarwieniu ogona i głowy[9]. Jednak według BirdLife Taxonomic Working Group te różnice (mniejsze rozmiary, różnice w ubarwieniu i rozbieżności molekularne na poziomie 0,5 %) nie są na tyle znaczące, by uznać ten takson za odrębny gatunek[5].
Wyróżniono dwa podgatunki X. udzungwensis[6][10]:
Długość ciała podgatunku udzungwensis wynosi 29 cm[8], podgatunku obscuratus 25–28 cm[9]. Długość ogona u podgatunku udzungwensis 68–73 mm, u podgatunku obscuratus 57,5–61,8 cm[9]. Masa ciała u trzech samców z podgatunku udzungwensis 220 g, 222 g i 239 g[8], u podgatunku obscuratus 150 g[9]. U podgatunku udzungwensis jasnoczerwony dziób, górne części ciała koloru rdzawego z ciemnymi paskami. Dolna część ciała koloru szarego z dużą ilością ciemnych plam[8]. Samica podobna do samca, ale ma ciemniejszy czubek głowy i większe plamy na głowie i dolnych częściach ciała[8]. Upierzenie młodych nieopisane. U podgatunku obscuratus upierzenie pomarańczowo-brązowe z czarnymi pasami i plamami[9]. Górna część skrzydeł najczęściej w kolorach ciemnobrązowych. Tęczówki brązowe, dziób koloru szkarłatnego[9]. Nieopierzone części nóg koloru żółtego[9]. Upierzenie młodych nieopisane.
Podgatunek udzungwensis zasiedla górskie, wiecznie zielone lasy na wysokościach 1350 m n.p.m. i 1900 m n.p.m. Spotyka się go na grzbietach i stromych zboczach gór, a także na bardziej płaskim terenie, zwłaszcza tam, gdzie podszyt jest otwarty[8]. Podgatunek obscuratus zamieszkuje górskie lasy na wysokości 1700–1900 m n.p.m., głównie w lasach z drzewami z rodzaju Podocarpus i otwartym podszytem[9].
Podgatunek udzungwensis żywi się bezkręgowcami, takimi jak chrząszcze, mrówki, muchy i równonogi. Spożywa także nasiona[8]. Brak informacji na temat nawyków żywieniowych drugiego podgatunku[9].
Okres rozrodczy u podgatunku udzungwensis przypada najprawdopodobniej na początku pory deszczowej[8]. Dorosłe osobniki były widywane z młodymi pod koniec listopada i na początku grudnia[8]. Brak dalszych informacji na temat rozrodu u obu podgatunków[8][9].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii EN (zagrożony wyginięciem)[5]. Populację szacuje się na 3700 osobników, w oparciu o zasięg i gęstość gatunku w lesie Ndundulu[16]. Butynski i Ehardt sugerują, że ocena ta może być zbyt wysoka, ponieważ w innych częściach zakresu ptak ten wydaje się być znacznie mniej powszechny[17]. Populację w najlepszym razie szacuje się w zakresie 3000–4000 osobników, co mniej więcej odpowiada 2000–2700 dojrzałych ptaków[5].
Rdzawobród, pstropiór afrykański (Xenoperdix udzungwensis) – gatunek ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), endemiczny dla Tanzanii.
Udzungwahöna[2] (Xenoperdix udzungwensis) är en relativt nyupptäckt mycket fåtalig och utrotningshotad afrikansk hönsfågel i familjen fasanfåglar.[3]
Udzungwahönan är en 29 centimeter lång rapphöneliknande roströd och grå fasanfågel. Ovansidan är djupt roströd och svartbandad, medan den grå undersidan är kraftigt svartfläckig. I ansiktet syns en orangeröd strupe och ögonbryn samt en korallröd näbb. Benen är gula.[1]
Udzungwahöna förekommer enbart i södra Tanzania och delas in i två underarter med följande utbredning:[3]
Underarten obscurata urskiljs ibland som egen art, rubehohöna.[4]
Udzungwahönan förekommer i bergsbelägen städsegrön skog mellan 1350 och 1900 meters höjd. Där födosöker den bland löv på marken efter ryggradslösa djur som skalbaggar, myror, flugor och gråsuggor, men även frön. Fågeln häckar möjligen från och med regnperiodens början; kycklingar från nominatformen har observerats i slutet av december och början av december. Arten förmodas vara stannfågel.[5]
Denna art är endast känd från tre lokaler i ett mycket litet utbredningsområde och har en världspopulation på endast 2000-2700 vuxna individer. Den är också utsatt för jakt och habitatförstörelse. Populationen tros dock vara stabil, även om den varierar från år till år. Sammantaget gör det att internationella naturvårdsunionen IUCN kategorisear arten som starkt hotad.[1]
Wikispecies har information om Xenoperdix udzungwensis.
Denna artikel behöver bilder. Har du en passande fri bild får du gärna ladda upp den.
Udzungwahöna (Xenoperdix udzungwensis) är en relativt nyupptäckt mycket fåtalig och utrotningshotad afrikansk hönsfågel i familjen fasanfåglar.
Xenoperdix udzungwensis là một loài chim trong họ Phasianidae.[1]
Xenoperdix udzungwensis là một loài chim trong họ Phasianidae.
.png){kind=small}
