Multimedia w Wikimedia Commons Muchołówka półobrożna (Ficedula semitorquata) – gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Gniazduje w południowo-wschodniej Europie.
Długość ciała wynosi około 13 cm, masa ciała 8–17,2 g[2]. Jest podobna do muchołówki białoszyjej, ale zamiast obroży ma półobrożę[4].
Muchołówki półobrożne są wędrowne. Gniazdują w Albanii, Bułgarii, Grecji, Turcji i obszarze od Kaukaz i Zakaukazia na południe po północny i północno-zachodni Iran[2]. W 2011 po raz pierwszy stwierdzono lęg w Serbii[5]. Zimują we wschodnio-centralnej Afryce – od Sudanu Południowego na południe do zachodniej Tanzanii[2].
Środowiskiem życia muchołówek półobrożnych podczas sezonu lęgowego są pasy lasów na zboczach górskich do około 2000 m n.p.m. z przewagą dojrzałych drzew zrzucających liście na zimę (zwłaszcza dębów i grabów), jak i również nadrzeczne i położone na bagnach lasy jesionów wąskolistnych (Fraxinus angustifolia). Zasiedlają również skupiska platanów wschodnich (Platanus orientalis). Sporadycznie gnieżdżą się w starych lub opuszczonych saach, zagajnikach i plantacjach, parkach miejskich i dużych ogrodach albo zalesionych skrajach miast i wsi[6].
Muchołówki półobrożne zakładają gniazda w dziuplach dzięciołów, ale używają również budek lęgowych. BirdLife International ocenia trend populacji jako spadkowy. W latach 2005–2012 muchołówkę półobrożną IUCN klasyfikowało jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened), w 2015 klasyfikację zmieniono na gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern)[2].
Muchołówka półobrożna (Ficedula semitorquata) – gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Gniazduje w południowo-wschodniej Europie.
Długość ciała wynosi około 13 cm, masa ciała 8–17,2 g. Jest podobna do muchołówki białoszyjej, ale zamiast obroży ma półobrożę.
Muchołówki półobrożne są wędrowne. Gniazdują w Albanii, Bułgarii, Grecji, Turcji i obszarze od Kaukaz i Zakaukazia na południe po północny i północno-zachodni Iran. W 2011 po raz pierwszy stwierdzono lęg w Serbii. Zimują we wschodnio-centralnej Afryce – od Sudanu Południowego na południe do zachodniej Tanzanii.
Środowiskiem życia muchołówek półobrożnych podczas sezonu lęgowego są pasy lasów na zboczach górskich do około 2000 m n.p.m. z przewagą dojrzałych drzew zrzucających liście na zimę (zwłaszcza dębów i grabów), jak i również nadrzeczne i położone na bagnach lasy jesionów wąskolistnych (Fraxinus angustifolia). Zasiedlają również skupiska platanów wschodnich (Platanus orientalis). Sporadycznie gnieżdżą się w starych lub opuszczonych saach, zagajnikach i plantacjach, parkach miejskich i dużych ogrodach albo zalesionych skrajach miast i wsi.
Muchołówki półobrożne zakładają gniazda w dziuplach dzięciołów, ale używają również budek lęgowych. BirdLife International ocenia trend populacji jako spadkowy. W latach 2005–2012 muchołówkę półobrożną IUCN klasyfikowało jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened), w 2015 klasyfikację zmieniono na gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern).
