The Chestnut-backed chickadee or Poecile rufescens is a non-migratory, perching bird in the Paridae family.It is native to the coastal rainforests of the Pacific Northwest and western Canada, with its habitat extending to southern Alaska at the most northern point and southwestern California at its most southern. Urban and rural dwelling chickadees are common where trees and bushes are abundant (All About Birds 2017).
P. rufescens is the smallest chickadee, at 12 cm in length and weighing between 5.5 - 11.3 g (All About Birds 2017). While physically similar in size and color to the Black-capped chickadee, it is differentiated by the dark brown feathers on its head and the bright chestnut on its back, shoulders, and flanks that are its namesake (Audubon 2017). The cheek and nape, as well as the as edges of the wing coverts, are white, while off-white feathers cover the breast and belly. The tail and the greater part of the wings are grey.
P. rufescens has no true song, but communicates in chirps that vary in speed. Food (berries and conifer seeds) is obtained from the surfaces of branches and twigs as they hop, usually working their way up from the bottom of a tree to the top. Additional foraging methods include probing into the crevices of trees and launching out from a perch to catch flying prey such as insects and spiders. New nests are excavated in soft, rotting wood, but they also use abandoned woodpecker nests and man-made bird houses. The female uses moss, bark, lichen, found fibers and feathers to form the foundation of the nest and then finishes it with fur from animals like deer and coyotes. The average clutch size is 6 eggs, laid between April and May with infrequent broods in June and July. The eggs are usually white but some do have a reddish-brown tint at the larger end (Burke Museum 2017). When adults leave the nest to forage, the eggs are hidden under a thin layer of fur to protect them from predators. It is likely that both parents tend to the young, but for what amount of time is still unknown.
P. rufescens is active and very social. Where populations overlap, they live alongside other chickadees and travel in mixed flocks during the winter. They exhibit territorial behavior during the mating season in April and May (Audubon 2017). The population is currently stable and common in the dense, humid forests of its range, with some recent habitat expansion into drier areas. Nesting in rotting and dead cavities leaves chestnut-backed chickadees vulnerable to loss of habitat through forest management practices, clear-cutting and, to a lesser extent, human expansion (All About Birds 2017).
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Poecile rufescens,[2][3] ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los páridos (Paridae), endémicu d'América del Norte.
S'hábitat son les coníferes de baxa elevación y montes mistos nel noroeste del Pacíficu de los Estaos Xuníos y l'oeste de Canadá, dende'l sur d'Alaska hasta'l suroeste de California. Ye residente permanente dientro de la so gama, con dellos movimientos estacionales en busca d'alimentu. Polo xeneral mover a zones más baxes de la mesma zona a principios del iviernu y torna a elevaciones más altes pel branu.
Nel área de la Badea de San Francisco esta ave afíxose fácilmente a escenarios suburbanos, lo que provocó una espansión del rangu.
Reconocen trés subespecies d'esta ave:[4]
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Poecile rufescens, ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los páridos (Paridae), endémicu d'América del Norte.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tsicadî cefnwinau (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tsicadîod cefnwinau) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Parus rufescens; yr enw Saesneg arno yw Chestnut-backed chickadee. Mae'n perthyn i deulu'r Titw (Lladin: Paridae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. rufescens, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Mae'r tsicadî cefnwinau yn perthyn i deulu'r Titw (Lladin: Paridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Poecile atricapillus Poecile atricapillus Poecile carolinensis Poecile carolinensis
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tsicadî cefnwinau (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tsicadîod cefnwinau) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Parus rufescens; yr enw Saesneg arno yw Chestnut-backed chickadee. Mae'n perthyn i deulu'r Titw (Lladin: Paridae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. rufescens, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
The chestnut-backed chickadee (Poecile rufescens), formerly Parus rufescens, is a small passerine bird in the tit family, Paridae.
It is found in the Pacific Northwest of the United States and western Canada, from southern Alaska to southwestern California. It is a permanent resident within its range, with some seasonal movements as feeding flocks move short distances in search of food. They usually move to lower elevations in the same area upon onset of winter and move back up to higher elevations in late summer.
Chickadees are able to use nocturnal hypothermia to regulate energy expenditure, allowing them to survive harsh winters where other bird species not utilizing thermal regulation would not be able to. Some estimates put the energy conserved while using nocturnal hypothermia all the way up to 32%.[2]
It is a small chickadee, 11.5–12.5 cm (4.5–4.9 in) long with a weight of 8.5–12.6 g (0.30–0.44 oz). The head is dark blackish-brown with white cheeks, the mantle is bright rufous-brown, the wing feathers are dark gray with paler fringes. The underparts are white to pale grayish-white, with rufous or pale gray flanks. It is often considered the most handsome of all chickadees.[3] They often move through the forest in mixed feeding flocks, and are often seen in large groups with bushtits and warblers.
There are three subspecies, with the flanks being grayer and less rufous further south:[4]
Its habitat is low elevation coniferous and mixed coniferous forests. In the San Francisco Bay Area this bird has readily adapted to suburban settings, prompting a range expansion. It is a cavity-nester, usually utilizing an abandoned woodpecker hole, but sometimes excavating on its own. Chestnut-backed chickadees use much fur and hair to make their nests. Their nests are actually 50% fur and hair. The most common hair they use comes from deer, rabbits, and coyotes. The adult chickadees also make a layer of fur about a centimeter thick which is used to cover the eggs on the nest whenever they leave the nest. It lays 5–8 (sometimes 9) eggs per clutch.
Its food is largely insects and other invertebrates gleaned from foliage. Chestnut-backed chickadees take some seeds, especially those of conifers, and fruit. It will visit bird feeders, including hummingbird feeders, and especially loves suet.
Molecular phylogenetic studies have shown that the chestnut-backed chickadee is sister to the boreal chickadee (Poecile hudsonicus).[5][6][7]
Del Valle, CA
Poecile rufescens rufescens
P. r. barlowi
The chestnut-backed chickadee (Poecile rufescens), formerly Parus rufescens, is a small passerine bird in the tit family, Paridae.
It is found in the Pacific Northwest of the United States and western Canada, from southern Alaska to southwestern California. It is a permanent resident within its range, with some seasonal movements as feeding flocks move short distances in search of food. They usually move to lower elevations in the same area upon onset of winter and move back up to higher elevations in late summer.
Chickadees are able to use nocturnal hypothermia to regulate energy expenditure, allowing them to survive harsh winters where other bird species not utilizing thermal regulation would not be able to. Some estimates put the energy conserved while using nocturnal hypothermia all the way up to 32%.
It is a small chickadee, 11.5–12.5 cm (4.5–4.9 in) long with a weight of 8.5–12.6 g (0.30–0.44 oz). The head is dark blackish-brown with white cheeks, the mantle is bright rufous-brown, the wing feathers are dark gray with paler fringes. The underparts are white to pale grayish-white, with rufous or pale gray flanks. It is often considered the most handsome of all chickadees. They often move through the forest in mixed feeding flocks, and are often seen in large groups with bushtits and warblers.
There are three subspecies, with the flanks being grayer and less rufous further south:
Poecile rufescens rufescens (Townsend, 1837). Alaska south to northwest California. Broad rufous band on flanks. Poecile rufescens neglectus (Ridgway, 1879). Coastal central California (Marin County). Narrow rufous band on flanks. Poecile rufescens barlowi (Grinnell, 1900). Coastal southwestern California (south of San Francisco Bay). Almost no rufous color on flanks.Its habitat is low elevation coniferous and mixed coniferous forests. In the San Francisco Bay Area this bird has readily adapted to suburban settings, prompting a range expansion. It is a cavity-nester, usually utilizing an abandoned woodpecker hole, but sometimes excavating on its own. Chestnut-backed chickadees use much fur and hair to make their nests. Their nests are actually 50% fur and hair. The most common hair they use comes from deer, rabbits, and coyotes. The adult chickadees also make a layer of fur about a centimeter thick which is used to cover the eggs on the nest whenever they leave the nest. It lays 5–8 (sometimes 9) eggs per clutch.
Its food is largely insects and other invertebrates gleaned from foliage. Chestnut-backed chickadees take some seeds, especially those of conifers, and fruit. It will visit bird feeders, including hummingbird feeders, and especially loves suet.
Molecular phylogenetic studies have shown that the chestnut-backed chickadee is sister to the boreal chickadee (Poecile hudsonicus).
La Brundorsa paruo (Poecile rufescens, iam Parus rufescens) estas eta paseroforma birdo de la familio Paruedoj.
Ĝi estas eta paruo, 11.5–12.5 cm longa kun pezo de 8.5–12.6 g. La kapo estas malhele nigrecbruna kun blankaj vangoj, la dorso estas brile ruĝecbruna, la flugilplumoj estas malhelgrizaj kun pli palaj bordoj. La subaj partoj estas blankaj al palgrizecblankaj, kun ruĝecaj aŭ palgrizaj flankoj. Ili flugas en miksitaj aroj. Ili ofte vidiĝas en grandaj grupoj kun saltriparoj kaj timaliedoj.
Ĝi estas disvastigata en teritorioj ĉe nordokcidenta Pacifiko de Usono kaj okcidenta Kanado, el suda Alasko al sudokcidenta Kalifornio. Ili estas konstantaj loĝantaj birdoj ene de siaj teritorioj, sed ili foje flugas mallonge vintre kiam la manĝodisponeblo malgrandiĝas. Ili kutime moviĝas al pli malaltaj lokoj en la sama areo kiam komencas vintro kaj moviĝas reen al pli altaj lokoj malfrusomere.
Estas tri agnoskataj subspecioj, kun flankoj pli grizaj kaj malpli ruĝecaj sude (del Hoyo et al. 2007):
Ties habitato estas malaltaj arbaroj de koniferoj kaj miksitaj de koniferoj kaj deciduaj. La nesto estas kavaĵo, kutime abandonita nesto de pego, sed foje ili elfosas sian propran. Brundorsaj paruoj uzas multe da haŭtaĵoj kaj haroj por fari siajn nestojn. Iliaj nestoj estas fakte 50 % el haŭtaĵo kaj haro. La plej komuna haro uzata devenas el cervoj, kunikloj kaj kojotoj. Reproduktuloj faras ankaŭ tavolon de haŭtaĵo ĉirkaŭ unu centimetro dika uzata por kovri la ovojn en la nesto kiam ili forlasas ĝin. La ino demetas 5-8 (foje 9) ovojn ĉiun ovodemetadon.
La manĝo estas ĉefe insektoj kaj aliaj senvertebruloj plukitaj el la foliaro. Brundorsaj paruoj manĝas ankaŭ kelkajn semojn, ĉefe de koniferoj, kaj fruktojn. Ili vizitas birdomanĝejojn, inklude tiujn de kolibroj, kaj ĉefe sebo plaĉas al ili.
Iam ĝi estis lokita en la genro Parus kun plej parto de aliaj paruoj, sed analizoj de DNA kaj de morfologio sugestas, ke separi Poecile pli akurate kongruas kun la rilatro inter tiuj birdoj (Gill et al., 2005). La American Ornithologists' Union traktis Poecile kiel distinga genro de iu tempo.
La Brundorsa paruo (Poecile rufescens, iam Parus rufescens) estas eta paseroforma birdo de la familio Paruedoj.
Ĝi estas eta paruo, 11.5–12.5 cm longa kun pezo de 8.5–12.6 g. La kapo estas malhele nigrecbruna kun blankaj vangoj, la dorso estas brile ruĝecbruna, la flugilplumoj estas malhelgrizaj kun pli palaj bordoj. La subaj partoj estas blankaj al palgrizecblankaj, kun ruĝecaj aŭ palgrizaj flankoj. Ili flugas en miksitaj aroj. Ili ofte vidiĝas en grandaj grupoj kun saltriparoj kaj timaliedoj.
Ĝi estas disvastigata en teritorioj ĉe nordokcidenta Pacifiko de Usono kaj okcidenta Kanado, el suda Alasko al sudokcidenta Kalifornio. Ili estas konstantaj loĝantaj birdoj ene de siaj teritorioj, sed ili foje flugas mallonge vintre kiam la manĝodisponeblo malgrandiĝas. Ili kutime moviĝas al pli malaltaj lokoj en la sama areo kiam komencas vintro kaj moviĝas reen al pli altaj lokoj malfrusomere.
Estas tri agnoskataj subspecioj, kun flankoj pli grizaj kaj malpli ruĝecaj sude (del Hoyo et al. 2007):
Poecile rufescens rufescens (Townsend, 1837). Alaska sudo al nordokcidenta Kalifornio. Larĝa ruĝeca zono en flankoj. Poecile rufescens neglectus (Ridgway, 1879). Marborda centra Kalifornio (Marin County). Mallarĝa ruĝeca zono en flankoj. Poecile rufescens barlowi (Grinnell, 1900). MArborda sudokcidenta Kalifornio (sude de la Golfeto de San Francisco). Preskaŭ sen ruĝeca koloro en flankoj.Ties habitato estas malaltaj arbaroj de koniferoj kaj miksitaj de koniferoj kaj deciduaj. La nesto estas kavaĵo, kutime abandonita nesto de pego, sed foje ili elfosas sian propran. Brundorsaj paruoj uzas multe da haŭtaĵoj kaj haroj por fari siajn nestojn. Iliaj nestoj estas fakte 50 % el haŭtaĵo kaj haro. La plej komuna haro uzata devenas el cervoj, kunikloj kaj kojotoj. Reproduktuloj faras ankaŭ tavolon de haŭtaĵo ĉirkaŭ unu centimetro dika uzata por kovri la ovojn en la nesto kiam ili forlasas ĝin. La ino demetas 5-8 (foje 9) ovojn ĉiun ovodemetadon.
La manĝo estas ĉefe insektoj kaj aliaj senvertebruloj plukitaj el la foliaro. Brundorsaj paruoj manĝas ankaŭ kelkajn semojn, ĉefe de koniferoj, kaj fruktojn. Ili vizitas birdomanĝejojn, inklude tiujn de kolibroj, kaj ĉefe sebo plaĉas al ili.
Iam ĝi estis lokita en la genro Parus kun plej parto de aliaj paruoj, sed analizoj de DNA kaj de morfologio sugestas, ke separi Poecile pli akurate kongruas kun la rilatro inter tiuj birdoj (Gill et al., 2005). La American Ornithologists' Union traktis Poecile kiel distinga genro de iu tempo.
El carbonero dorsicastaño o carbonero de lomo castaño (Poecile rufescens),[2][3] es una especie de ave paseriforme de la familia Paridae, nativa de América del Norte.
Su hábitat son las coníferas de baja elevación y bosques mixtos en el Noroeste del Pacífico en América del Norte, desde el sur de Alaska hasta el suroeste de California. Es residente permanente dentro de su gama, con algunos movimientos estacionales en busca de alimento. Por lo general se mueven a zonas más bajas de la misma zona a principios del invierno y regresa a elevaciones más altas en verano.
En el área de la Bahía de San Francisco esta ave se ha adaptado fácilmente a escenarios suburbanos, lo que provocó una expansión del rango.
Se reconocen tres subespecies de esta ave:[4]
El carbonero dorsicastaño o carbonero de lomo castaño (Poecile rufescens), es una especie de ave paseriforme de la familia Paridae, nativa de América del Norte.
Poecile rufescens
La mésange à dos marron (Poecile rufescens) est une espèce de passereaux de la famille des Paridae.
On la trouve dans la région Nord-Ouest Pacifique d'Amérique du Nord, du sud de l'Alaska au sud-ouest de la Californie. Elle est sédentaire au sein de son territoire, avec quelques mouvements saisonniers lorsque les oiseaux se déplacent en bandes sur de courtes distances à la recherche de nourriture. Ils se déplacent généralement vers les plaines de la région au début de l'hiver et remontent en altitude au début de l'été.
Il s'agit d'une petite mésange, de 11,5 à 12,5 cm de long avec un poids de 8,5 à 12,6 g. La tête est noirâtre, brun foncé avec des joues blanches, le dos est brun-roux vif, les plumes des ailes sont gris foncé avec des franges plus pâles. Le dessous est blanc gris avec des flancs roux ou gris pâle.
Elle se déplace souvent dans les forêts en groupes mixtes et on les voit souvent dans de grands groupes avec des mésanges buissonnières et les parulines.
D'après Alan P. Peterson, il en existe trois sous-espèces :
P. rufescens barlowi
P. rufescens rufescens
Poecile rufescens
La mésange à dos marron (Poecile rufescens) est une espèce de passereaux de la famille des Paridae.
On la trouve dans la région Nord-Ouest Pacifique d'Amérique du Nord, du sud de l'Alaska au sud-ouest de la Californie. Elle est sédentaire au sein de son territoire, avec quelques mouvements saisonniers lorsque les oiseaux se déplacent en bandes sur de courtes distances à la recherche de nourriture. Ils se déplacent généralement vers les plaines de la région au début de l'hiver et remontent en altitude au début de l'été.
Il s'agit d'une petite mésange, de 11,5 à 12,5 cm de long avec un poids de 8,5 à 12,6 g. La tête est noirâtre, brun foncé avec des joues blanches, le dos est brun-roux vif, les plumes des ailes sont gris foncé avec des franges plus pâles. Le dessous est blanc gris avec des flancs roux ou gris pâle.
Elle se déplace souvent dans les forêts en groupes mixtes et on les voit souvent dans de grands groupes avec des mésanges buissonnières et les parulines.
De kastanjerugmees (Poecile rufescens; synoniem: Parus rufescens) is een zangvogel uit de familie van de Paridae (mezen).
Deze soort telt 3 ondersoorten:
De kastanjerugmees (Poecile rufescens; synoniem: Parus rufescens) is een zangvogel uit de familie van de Paridae (mezen).
Multimedia w Wikimedia Commons Sikora brunatna (Poecile rufescens) — gatunek ptaka z rodziny sikor (Paridae) występujący w Ameryce Północnej. Zamieszkuje zachodnią cześć Ameryki Północnej od Gór Skalistych na wschodzie aż po wybrzeże Pacyfiku, od środkowej Kalifornii aż po Alaskę na północy. Jest to obszar około 960 000 km2. W ciągu kilku ostatnich dekad obszar występowania rozszerzył się na południe i zachód. Gatunek liczny na tym obszarze, w czasie godowo-lęgowym żyjący w parach, a jesienią i zimą często widziany w wielogatunkowych stadach. Jest ptakiem osiadłym i jest często spotykany blisko ludzkich osiedli.
Wyróżniono się trzy podgatunki, zamieszkujące odpowiednio[4][2]:
Lasy iglaste albo iglasto-liściaste na niższych elewacjach. Szczególnie ulubionym drzewem jest jedlica Douglasa (Pseudotsuga menziesii), gdzie ptak ten jest często widziany na wysokich gałęziach, wisząc do góry nogami, aby lepiej dobrać się do pokarmu.
W większości owady i ich larwy zdobywane w wysokich gałęziach drzew. Dodatkowo nasiona i owoce drzew i innych roślin. Robi zapasy żywności.
Sezon godowy przypada na przełom marca i kwietnia.
Sikora brunatna (Poecile rufescens) — gatunek ptaka z rodziny sikor (Paridae) występujący w Ameryce Północnej. Zamieszkuje zachodnią cześć Ameryki Północnej od Gór Skalistych na wschodzie aż po wybrzeże Pacyfiku, od środkowej Kalifornii aż po Alaskę na północy. Jest to obszar około 960 000 km2. W ciągu kilku ostatnich dekad obszar występowania rozszerzył się na południe i zachód. Gatunek liczny na tym obszarze, w czasie godowo-lęgowym żyjący w parach, a jesienią i zimą często widziany w wielogatunkowych stadach. Jest ptakiem osiadłym i jest często spotykany blisko ludzkich osiedli.
Rostmes[2] (Poecile rufescens) är en tätting i familjen mesar som förekommer i västra Nordamerika.[3]
Rostmes delas upp i tre underarter:[3]
Arten placerade tidigare i det stora messläktet Parus. Data från jämförande studier av DNA och morfologi visade att en uppdelning av släktet bättre beskriver mesfåglarnas släktskap[4][5] varför de flesta auktoriteter idag behandlar Poecile som ett distinkt släkte.[3]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, och tros öka i antal.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Wikimedia Commons har media som rör rostmes.
Wikispecies har information om Poecile rufescens.
Rostmes (Poecile rufescens) är en tätting i familjen mesar som förekommer i västra Nordamerika.
Poecile rufescens là một loài chim trong họ Paridae.[2] Loài này được tìm thấy ở Tây Bắc Thái Bình Dương của Hoa Kỳ và phương Tây Canada, từ phía nam Alaska đến tây nam California. Nó là một loài định cư trong phạm vi phân bố, với một số di chuyển theo mùa thành bầy đi kiếm ăn trong khoảng cách ngắn. Chúng thường di chuyển đến độ cao thấp hơn trong cùng khu vực khi khởi đầu của mùa đông và di chuyển trở lại lên đến độ cao cao hơn vào cuối mùa hè.
Nó là một loài chim bạc má nhỏ, dài 11,5-12,5 cm với trọng lượng 8,5-12,6 g.
Poecile rufescens là một loài chim trong họ Paridae. Loài này được tìm thấy ở Tây Bắc Thái Bình Dương của Hoa Kỳ và phương Tây Canada, từ phía nam Alaska đến tây nam California. Nó là một loài định cư trong phạm vi phân bố, với một số di chuyển theo mùa thành bầy đi kiếm ăn trong khoảng cách ngắn. Chúng thường di chuyển đến độ cao thấp hơn trong cùng khu vực khi khởi đầu của mùa đông và di chuyển trở lại lên đến độ cao cao hơn vào cuối mùa hè.
Nó là một loài chim bạc má nhỏ, dài 11,5-12,5 cm với trọng lượng 8,5-12,6 g.
