Recurvirostra Linnaeus 1758

Bizdimdik (lat. Recurvirostra) - bizdimdiklər fəsiləsinə aid quş cinsi.

İstinadlar

An avoseted (unander: avosetenn)^[1] eo an evned hirc'harek a ya d'ober ar genad Recurvirostra.

Spesadoù

• avosetenn Amerika, Recurvirostra americana
• avosetenn an Andoù, Recurvirostra andina
• an avosetenn vistr, Recurvirostra avosetta
• an avosetenn gouzoug ruz, Recurvirostra novaehollandiae

Rummatadur

Diouzh an evnoniourien e vez renket an avosetenned en urzhiad Charadriiformes pe Ciconiiformes.

Notennoù

1. ↑ Gwelet Hor Yezh niv. 203-204, p. 3, Gwengolo-Kerzu 1995; Geriadur brezhoneg an Here, p. 93a.

Recurvirostra és un gènere d'ocells de la família dels recurviròstrids (Recurvirostridae). Només una de les espècies habita als Països Catalans, el bec d'alena, nom comú que s'aplica també a la resta d'espècies del gènere. Són ocells camallargs que es distribueixen per zones càlides de tot el Món.

Es caracteritzen per llurs potes molt llargues i fines, i el bec llarg, prim i corbat cap amunt, amb el que escombren l'aigua de banda a banda, mentre s'alimenten als aiguamolls salobres o salins, preferentment. Les diferents espècies tenen plomatge de diferents colors, incloent de vegades el vermell.

Tenen potes palmades, amb les que neden amb facilitat. La dieta consisteix en insectes aquàtics i altres petits animals. Nien a terra en colònies laxes.

Llista d'espècies

S'han descrit quatre espècies dins aquest gènere:^[1]

• Bec d'alena comú (Recurvirostra avosetta).
• Bec d'alena nord-americà (Recurvirostra americana).
• Bec d'alena andí (Recurvirostra andina).
• Bec d'alena australià (Recurvirostra novaehollandiae).

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Recurvirostra

Recurvirostra (klyder) er en slægt af vadefugle. Klyden (Recurvirostra avosetta), som er udbredt i Europa, Afrika og Asien, yngler ret almindeligt i Danmark. De øvrige tre arter lever hver for sig i henholdsvis Nordamerika, Sydamerika og Australien.

Kilder

• Gill, F & D Donsker (Eds). 2012. IOC World Bird Names (v 3.2). www.worldbirdnames.org
• Klaus Malling Olsen, Danmarks fugle – en oversigt, Dansk Ornitologisk Forening 1992, ISBN 87-87604-98-1.

Stub

Avoceto esas ucelo en quar speci cirkum di stelto qui habitas varma marshi.

Ol havas la beko sat longa e kurvita vers l'alteso.

Kluten (Recurvirostra) sünd en Geslecht vun Vagels ut de Familie vun de Kluutvagels (Recurvirostridae). Dor weert veer Aarden to rekent.^[1]

Aarden

• • Amerikaanschen Kluut Recurvirostra americana
  • Andenkluut Recurvirostra andina
  • Kluut Recurvirostra avosetta
  • Austraalschen Kluut Recurvirostra novaehollandiae

Kiek ok bi

• List vun Vagels, mit allerhand plattdüütsche Vagelnaams un Naams ut de Naberspraken
• Projekt: Deerternaams up Platt

Literatur

Josep del Hoyo et al.: Handbook of the Birds of the World (HBW), Band 3: Hoatzin to Auks. Lynx Edicions, Barcelona 1996

Belege

1. ↑ Gill, F., Wright, M. & Donsker, D. (2010). IOC World Bird Names (version 2.6). (engelsch)

Weblenken

Nikilşûr yan nikilxencer (bi latînî: Recurvirostra avosetta), cinsekî çûkên koçber in ku bi tenê di dema koçê de çend rojan dihê dîtin.

Şayes

Ji ber ku nikilê wî wek şûr bi jor ve tewandî ye ji tevê çûkan cihêtir e. Ji çend xetên reş ku li ser bazikên wî, pişta wî û paşstiyê wî pêvtir bi gişê xwe rengspî ye.

Cure

• Nikilşûrê deqderî (Recurvirostra avosetta)
• Nikilşûrê Amerîkayê (Recurvirostra americana)
• Recurvirostra novaehollandiae
• Recurvirostra andina'

Reftar

Pirbûn

Parêzî

Bi nermokên di nav avê de dijîn xwedî dibe.

Jîngeh

Li derdora golên şor û çiravan dihên dîtin.

Çavkanî

Αβοκέτα είναι η γενική ονομασία χαραδριόμορφων καλοβατικών πτηνών της οικογενείας των Ανωραμφιδών. Η επιστημονική ονομασία του γένους είναι Recurvirostra και περιλαμβάνει 4 είδη. ^[1]

Ονοματολογία

Ο λατινικός όρος Recurvirostra, προέρχεται από τα συνθετικά recurvare «λυγίζω, κάμπτω» + rostrum «ράμφος» και παραπέμπει στο χαρακτηριστικό κυρτωμένο ράμφος του πτηνού. ^[2] Η επιστημονική ονομασία αβοκέτα, έχει βενετσιάνικη ρίζα και, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο έργο του Αλντροβάντι Ορνιθολογία (1603). ^[3] Πιθανολογείται ότι η ονομασία σχετίζεται με την ιταλική λέξη avvocato (=δικηγόρος), για να υπενθυμίζει τη μαυρόασπρη «στολή» του πτηνού, όπως ήσαν ντυμένοι οι δικηγόροι της εποχής, αυτό όμως δεν έχει τεκμηριωθεί ικανοποιητικά. ^[4]

Είδη

• Αβοκέτα (Ευρωπαϊκή) (Recurvirostra avosetta)
• Αμερικανική αβοκέτα (Recurvirostra americana)
• Αβοκέτα της Αυστραλίας (Recurvirostra novaehollandiae)
• Αβοκέτα των Άνδεων (Recurvirostra andina)

Συστηματική ταξινομική

Το γένος Avoceta συνδέεται φυλογενετικά με τα γένη Cladorhynchus και Himantopus που, μαζί, απαρτίζουν την οικογένεια των Ανωραμφιδών. ^[5]

Γεωγραφική κατανομή

Πηγές: ^[6][7][8][9]

ΠΜ = Πλήρως μεταναστευτικό, ΜΜ = Μερικώς μεταναστευτικό, ΕΠ = Επιδημητικό (καθιστικό/μόνιμο)

(σημ: με έντονα γράμματα η μορφή μετακίνησης της πλειονότητας των πληθυσμών, με έντονα πλάγια γράμματα το είδος που απαντά στον ελλαδικό χώρο)

Βιότοπος

Οι αβοκέτες είναι καλοβατικά πτηνά ρηχών υγροτόπων που απαντούν, ανάλογα με το είδος, σε επίπεδους ανοικτούς χώρους, αμμονησίδες, λασπότοπους και αργιλώδη εδάφη, έλη, μεγάλες ή μικρές ηπειρωτικές λίμνες (αλακαλικές ή μη), λίμνες οξειδωμένων λυμάτων, λιμνοθάλασσες, εκβολές ποταμών, αλυκές, αλλά και στις μεγάλες χορτολιβαδικές εκτάσεις της puna, που εκτείνονται στα οροπέδια μεγάλου υψομέτρου των Άνδεων

(λεπτομέρειες στα λήμματα των επί μέρους ειδών).

Μορφολογία

Όλες οι αβοκέτες, χαρακτηρίζονται από το -εν πολλοίς μοναδικό στον κόσμο των πτηνών- ράμφος τους, το οποίο είναι λεπτό και με έντονη κύρτωση προς τα πάνω, στοιχείο που έδωσε την ονομασία στο γένος. Επίσης, άλλο σημαντικό διαγνωστικό στοιχείο των αβοκετών είναι το πτέρωμά τους που, είτε είναι ασπρόμαυρο (pied), είτε κοκκινωπό/κανελλί πάλι κάνοντας αντίθεση με το λευκό και τις μαύρες πτέρυγες. Αυτά τα δύο διαγνωστικά στοιχεία αρκούν για την εύκολη αναγνώριση του πτηνού στην παρατήρηση πεδίου, που δεν συγχέεται με κάποιο άλλο (indistinguishable).

Οι ταρσοί είναι μακρείς και πολύ λεπτοί, συνήθως γκριζοκυανοί, και βοηθούν στην περιπλάνηση του πτηνού στα ρηχά νερά. Τα φύλα είναι παρόμοια, αλλά στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το ράμφος του θηλυκού είναι πιο κυρτωμένο στην άκρη από εκείνο του αρσενικού.

Βιομετρικά στοιχεία

• Μήκος σώματος: (40-) 43 έως 48 (-51)εκατοστά
• Άνοιγμα πτερύγων: 68 έως 72 (-76) εκατοστά.
• Μήκος ράμφους: 7,5 έως 8,5 εκατοστά
• Μήκος ταρσού: (7,5-) 7,7 έως 8,4 (-10,3) εκατοστά
• Βάρος: (275-) 315 έως 410 (-460) γραμμάρια

(Πηγές: ^{[10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22]}

Τροφή

Παρόλο που σε ένα (1) είδος, οι διατροφικές συνήθειες δεν έχουν μελετηθεί λεπτομερώς, οι αβοκέτες τρέφονται με μικρά ασπόνδυλα (invertivore), όπως δακτυλιοσκώληκες, μαλάκια, καρκινοειδή και διάφορα υδρόβια έντομα με τις προνύμφες τους. Επίσης, αναζητούν και φυτικό υλικό όπως σπέρματα και βλαστούς υδροβίων φυτών.

• Ο τρόπος αναζήτησης της τροφής τους είναι πολύ ιδιαίτερος: ανιχνεύουν και σαρώνουν τον ιζηματώδη βυθό με χαρακτηριστική κίνηση του κυρτού ράμφους δεξιά-αριστερά, επίσης και με μικρές καταδύσεις ενόσω κολυμπάνε. Σε κάθε τέτοια πλάγια κίνηση καλύπτουν μία περιοχή, με εμβαδόν 30 τετραγωνικά εκατοστά, περίπου, με το ράμφος να τοποθετείται περίπου 7-10 εκατοστά σε βάθος.

Φωνή

Η «βασική» φωνή των αβοκετών είναι ένα χαρακτηριστικό σφύριγμα που, σε μερικές περιπτώσεις θυμίζει έντονα τον ήχο παιδικής καραμούζας (sic)

(δείγματα φωνής στα λήμματα των επί μέρους ειδών).

Αναπαραγωγή

Παρόλο που οι αβοκέτες αναπαράγονται κατά τα καλοκαίρια των αντιστοίχων οικοζωνών, σε κάποιες περιοχές του Νοτίου Ημισφαιρίου, η περίοδος φωλιάσματος, είναι μεταβλητή, ανάλογα με τις βροχοπτώσεις και τη διαθεσιμότητα του νερού. Οι αβοκέτες φωλιάζουν κατά αποικίες, ακόμη και αν δείχνουν έντονη διάθεση προστασίας του ζωτικού τους χώρου, με διαμάχες μεταξύ γειτονικών ζευγαριών, ενώ πριν το ζευγάρωμα προηγούνται τελετουργικά ερωτοτροπίας.

Στα αναπαραγωγικά τους ενδιαιτήματα, συνηθίζουν να φωλιάζουν στην διάσπαρτη βλάστηση της ξερής λάσπης, κοντά στο νερό. Η φωλιά δεν είναι παρά μια ρηχή κοιλότητα, εντελώς άδεια από υλικό επίστρωσης ή, κάποιες φορές, υπάρχει λιγοστό, νεκρό φυτικό υλικό. ^[23] Η ωοτοκία πραγματοποιείται άπαξ σε κάθε περίοδο φωλιάσματος. Η γέννα αποτελείται από (3-) 4 (-5) υποελλειπτικά προς οβάλ αβγά, η επώαση πραγματοποιείται και από τα δύο φύλα και, διαρκεί (22-) 23 έως 24 (-25) ημέρες. Οι νεοσσοί είναι φωλεόφυγοι, αφήνουν σχεδόν αμέσως την φωλιά, επιτηρούνται στενά από τους γονείς και, πολύ σύντομα τρέφονται μόνοι τους.

• Συχνά, οι αβοκέτες προσποιούνται τις «τραυματισμένες» όταν κάποιος εισβολέας (συνήθως κάποιο θηλαστικό) πλησιάσει στην θέση που βρίσκεται η φωλιά. ^[24] Αυτή είναι μια συνηθισμένη τακτική που ακολουθούν πολλά καλοβατικά πτηνά και, σκοπός είναι, να παρασύρουν τον εισβολέα μακριά από τους νεοσσούς, ο οποίος κατευθύνεται προς το «τραυματισμένο» θήραμα.

Απειλές

(βλ. επί μέρους είδη)

Κατάσταση πληθυσμού

Παρά την λαθροθηρία σε κάποιες περιοχές του Β. Ημισφαιρίου, το γένος δεν κινδυνεύει σε παγκόσμιο επίπεδο και η IUCN κατατάσσει όλα τα είδη στα Ελαχίστης Ανησυχίας (LC).

Παραπομπές

Πηγές

• Delany, S.; Scott, D. 2006. Waterbird population estimates. Wetlands International, Wageningen, The Netherlands.
• del Hoyo, J., Elliott, A., and Sargatal, J. 1996. Handbook of the Birds of the World, vol. 3: Hoatzin to Auks. Lynx Edicions, Barcelona, Spain.
• Dunning, John Jr. CRC Handbook of Avian Body Masses by John B. Dunning Jr. (Editor). CRC Press (1992), ISBN 978-0-8493-4258-5.
• IUCN. 2012. IUCN Red List of Threatened Species (ver. 2012.1). Available at:http://www.iucnredlist.org. (Accessed: August 2015).
• Snow, D.W. and Perrins, C.M. 1998. The Birds of the Western Palearctic, Volume 1: Non-Passerines. Oxford University Press, Oxford.

Βιβλιογραφία

• «Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλουμένων Σπονδυλοζώων της Ελλάδας» (RDB), Αθήνα 1992
• Bertel Bruun, Birds of Britain and Europe, Hamlyn 1980.
• Bob Scott and Don Forrest, The Birdwatcher’s Key, Frederick Warne & Co, 1979
• Christopher Perrins, Birds of Britain and Europe, Collins 1987.
• Colin Harrison & Alan Greensmith, Birds of the World, Eyewitness Handbooks, London 1993
• Colin Harrison, Nests, Eggs and Nestlings Of British and European Birds, Collins, 1988.
• Dennis Avon and Tony Tilford, Birds of Britain and Europe, a Guide in Photographs, Blandford 1989
• Detlef Singer, Field Guide to Birds of Britain and Northern Europe, The Crowood Press, Swindon 1988
• Enticott Jim and David Tipling: Photographic Handbook of the Seabirds of the World, New Holland, 1998
• Gray, Mary Taylor The Guide to Colorado Birds, Westcliffe Publishers, 1998
• Handrinos & Akriotis, The Birds of Greece, Helm 1997
• Hermann Heinzel, RSR Fitter & John Parslow, Birds of Britain and Europe with North Africa and Middle East, Collins, 1995
• Howard and Moore, Checklist of the Birds of the World, 2003.
• Jim Flegg, Field Guide to the Birds of Britain and Europe, New Holland, London 1990
• Jobling, J. 1991. A dictionary of scientific bird names. University Press, Oxford.
• Killian Mullarney, Lars Svensson, Dan Zetterström, Peter J. Grant, Τα Πουλιά της Ελλάδας Της Κύπρου και της Ευρώπης, ΕΟΕ, 2007
• Killian Mullarney, Lars Svensson, Dan Zetterström, Peter J. Grant, Τα Πουλιά της Ελλάδας Της Κύπρου και της Ευρώπης, Collins
• Linnaeus, Carolus (1758). Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata (in Latin). Holmiae (Laurentii Salvii).
• Peter Colston and Philip Burton, Waders of Britain and Europe, Hodder & Stoughton, 1988
• R. Grimmett, C. Inskipp, T. Inskipp, Birds of Nepal, Helm 2000
• Rob Hume, RSPB Complete Birds of Britain and Europe DK, 2002
• Valpy, Francis Edward Jackson, An Etymological Dictionary of the Latin Language
• Βασίλη Κλεισούρα, Εργοφυσιολογία, εκδ. Συμμετρία, Αθήνα 1990
• Γεωργίου Δ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα 2002
• Γιώργος Σφήκας, Πουλιά και Θηλαστικά της Κρήτης, Ευσταθιάδης, 1989
• Γιώργος Σφήκας, Πουλιά και Θηλαστικά της Κύπρου, Ευσταθιάδης, 1991
• Ιωάννη Όντρια (I), Πανίδα της Ελλάδας, τόμος Πτηνά.
• Ιωάννη Όντρια (II), Συστηματική Ζωολογία, τεύχος 3.
• Ιωάννου Χατζημηνά, Επίτομος Φυσιολογία, εκδ. Γρ. Παρισιάνου, Αθήνα 1979
• Ντίνου Απαλοδήμου, Λεξικό των ονομάτων των πουλιών της Ελλάδας, 1988.
• Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 1996 (ΠΛΜ)
• Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ)
• Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά της Ελλάδας (ΣΠΕΕ), ΕΟΕ 1994
• Χανδρινός Γιώργος (Ι), «Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλουμένων Σπονδυλοζώων της Ελλάδας»

The four species of avocets /ˈævəsɛt/ are a genus, Recurvirostra, of waders in the same avian family as the stilts. The genus name comes from Latin recurvus, 'curved backwards' and rostrum, 'bill'.^[1] The common name is thought to derive from the Italian (Ferrarese) word avosetta. Francis Willughby in 1678 noted it as the "Avosetta of the Italians".^[2]

Biology

Avocets have long legs and they sweep their long, thin, upcurved bills from side to side when feeding in the brackish or saline wetlands they prefer. Their plumage is pied, sometimes also with some red.

Members of this genus have webbed feet and readily swim. Their diet consists of aquatic insects and other small creatures.

They nest on the ground in loose colonies. In estuarine settings, they may feed on exposed bay muds or mudflats.

The pied avocet is the emblem of the Royal Society for the Protection of Birds.

Taxonomy

The genus Recurvirostra was introduced in 1758 by Swedish naturalist Carl Linnaeus in the 10th edition of his Systema Naturae to contain a single species, the pied avocet, Recurvirostra avosetta.^[3] The genus name combines the Latin recurvus meaning 'bent' or 'curved backwards' with rostrum meaning 'bill'.^[4]

Species

The genus contains four species.^[5]

One fossil species, R. sanctaneboulae Mourer-Chauviré, 1978, dates from the late Eocene of France.

Range and habitat

In a large colony, they are aggressively defensive and chase off any other species of birds that try to nest among or near them. That causes the annoyed remark "Avocet: Exocet" from some British birdwatchers.^[6]

They had been extirpated in Britain for a long time because of land reclamation of their habitat and persecution by skin and egg collectors, but during or soon after World War II, they started breeding on reclaimed land near the Wash, which was returned to salt marsh to make difficulties for any landing German invaders. Avocets use Titchfield Haven National Nature Reserve as a summer breeding ground.^[7]

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Avocet&oldid=1122199253"

Rekurbrostrulo (science: Recurvirostra) estas genro de birdoj apartenataj al familio de Rekurbrostruledoj -kune kun la himantopoj- kaj ordo de Ĥaradrioformaj. Avoceto estas vorto kiu taŭgas por la tuta genro sed ankaŭ nur por la eŭrazia specio. La kvar specioj estas vadbirdoj troveblaj en varmaj klimatoj.

Ili havas longajn krurojn kaj longajn kaj maldikajn suprenturnitajn bekojn kiujn ili balancigas el flanko al flanko serĉante manĝaĵojn en mezsalaj aŭ salaj humidejoj. La plumaro estas nigroblanka kun iom da bruno aŭ ruĝo laŭspecie.

La avocetoj havas retecajn piedojn kaj naĝas tujtuje post eloviĝo. Ili manĝas ĉefe akvajn insektojn kaj aliajn bestetojn.

Ili faras neston surplanke en izolitaj kolonioj. Ili manĝas en estuaraj medioj kie ili manĝas en kotejoj.

La kvar specioj de la genro Recurvirostra estas:

• Avoceto, Recurvirostra avosetta
• Amerika avoceto, Recurvirostra americana
• Ruĝkapa avoceto, Recurvirostra novaehollandiae
• Anda avoceto, Recurvirostra andina

Recurvirostra es un género de aves caradriformes de la familia Recurvirostridae conocidas vulgarmente como avocetas.^[1]​^[2]​ Tienen un pico muy característico, delgado y curvado hacia arriba, del que deriva el nombre del género, ya que consiste en la combinación de las palabras latinas recurvus «curvado hacia atrás» y rostrum que significa «pico».^[3]​ Son aves limícolas con una distribución mundial que viven en lagunas poco profundas donde capturan invertebrados.

Especies

Se reconocen cuatro especies de Recurvirostra:^[1]​^[2]​

• Recurvirostra avosetta - avoceta común
• Recurvirostra americana - avoceta americana
• Recurvirostra novaehollandiae - avoceta australiana
• Recurvirostra andina - avoceta andina

Referencias

Avosetit (Recurvirostra) on avosettien heimoon kuuluva lintusuku. Avosetit ovat pitkäjalkaisia, käyränokkaisia ja mustavalkoisia kahlaajia.

Avosettien sukuun kuuluu neljä lajia:

• Andienavosetti (Recurvirostra andina)
• Australianavosetti (Recurvirostra novaehollandiae)
• Avosetti (Recurvirostra avosetta)
• Preeria-avosetti (Recurvirostra americana)

Aiheesta muualla

• BirdLife Suomi ry: Maailman lintujen suomenkieliset nimet 2., uudistettu painos (2006)
• ITIS: Recurvirostra (englanniksi)

Recurvirostra

Recurvirostra est un genre d'oiseaux de la famille des Recurvirostridae. Le CINFO donne à ses quatre espèces le nom normalisé d'Avocette. En France Recurvirostra avosetta (l'Avocette élégante) peut être observée.

Description

Les avocettes sont des oiseaux proches des échasses au bec assez long et courbé vers le haut.

Répartition

Répandue de manière fragmentée au centre-sud de l'Eurasie et en Afrique, sa répartition en Europe est essentiellement côtière et limitée au sud du 58^e parallèle. Migratrice, elle effectue des dispersions et hiverne dans le bassin méditerranéen et en Afrique. En France, elle niche en été sur les côtes atlantique et méditerranéenne (Camargue).

Habitat

L'Avocette vit dans les zones humides côtières aux eaux saumâtres (lagunes, estuaires, étangs et salines) et niche dans les zones où la végétation est inexistante ou rase, plutôt dans les régions chaudes de son aire naturelle de répartition.

Reproduction

Elle garnit une dépression du sol pour y pondre de 3 à 4 œufs en avril-mai. On compte une ponte par an.
La couvaison est assurée par le couple durant 23-25 jours.
Les petits, nidifuges, commencent à voler au bout de 35-42 jours. Mais ils restent néanmoins avec leurs parents durant une longue période.

Menaces

Une première cause de régression est la destruction, dégradation et/ou fragmentation de leurs habitats (zones humides).
Dans les zones chassées, de par leur mode de nutrition (dans le sédiment) elles sont aussi très exposées au saturnisme aviaire par ingestion de grenaille de plomb (cette espèce fait partie de celles concernées par l'Accord AEWA qui visait la suppression du plomb de chasse dans les zones humides du paléarctique nord-occidental avant l'an 2000^[1]). En limite froide de leur aire de répartition, des mortalités peuvent aussi être liées aux vagues de froid.

Liste des espèces

D'après la classification de référence (version 2.2, 2009) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :

• Recurvirostra avosetta – Avocette élégante
• Recurvirostra americana – Avocette d'Amérique
• Recurvirostra novaehollandiae – Avocette d'Australie
• Recurvirostra andina – Avocette des Andes

Notes et références

Is éan é an t-abhóiséad. Is baill d'fhine na Recurvirostridae iad na lapairí seo agus ceithre speiceas ar an saol. Tá siad le fáil san Eoraip, san Áise agus san Afraic. De ghnáth bíonn an t-éan fásta 43-45 orlach ar airde agus 290-400 g ar meáchan.

Na speicis

Tá ceithre speiceas sa ghéineas Recurvirostra:

• Recurvirostra avosetta
• Recurvirostra americana
• Recurvirostra novaehollandiae
• Recurvirostra andina

Naisc

• Abhóiséad i gContae Loch Garman

Is síol é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán Gaeilge a dhéanamh.

Recurvirostra è un genere di uccelli della famiglia dei Recurvirostridae.^[1]

Tassonomia

Comprende le seguenti specie^[1]

• Recurvirostra avosetta Linnaeus, 1758 - avocetta
• Recurvirostra americana J.F.Gmelin, 1789 - avocetta americana
• Recurvirostra novaehollandiae Vieillot, 1816 - avocetta collorosso
• Recurvirostra andina Philippi & Landbeck, 1861 - avocetta delle Ande

Note

Vogels

Recurvirostra is een geslacht van vogels uit de familie kluten (Recurvirostridae). Het geslacht telt 4 soorten.^[1]

Soorten

• Recurvirostra americana (Amerikaanse kluut)
• Recurvirostra andina (Andeskluut)
• Recurvirostra avosetta (Kluut)
• Recurvirostra novaehollandiae (Australische kluut)

Bronnen, noten en/of referenties

Avosettar, er ei biologisk slekt Recurvirostra av vadefuglar i avosettfamilien, Recurvirostridae. Dei har karakteristisk langt, oppbøygd nebb og lange bein. Avosettar finst på alle kontinent unntatt Antarktis. Habitatet deira er våtmarker med brakkvatn eller saltvatn og estuar. Fjørdrakta er svart og kvit, nokre gonger også med litt raudt.

Medlemmer av denne slekta har symjehud på føttene og kan lett symje. Dietten består av vasslevande insekt og andre smådyr som dei fangar ved å feie nebbet frå side til side. Dei hekker på bakken i lause koloniar.

Artslista

Avosettar i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.7 frå september 2012^[1] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler. ^[2]

Slekt Recurvirostra

• Avosett, Recurvirostra avosetta
• Brunhovudavosett, Recurvirostra novaehollandiae
• Andesavosett, Recurvirostra andina
• Amerikaavosett, Recurvirostra americana

Kjelder

Referansar

Multimedia w Wikimedia Commons

Recurvirostra – rodzaj ptaka z rodziny szczudłonogów (Recurvirostridae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Afryce, Australii i Ameryce^[3].

Morfologia

Długość ciała 40–51 cm; masa ciała 195–476 g; długość skoku 77–105 mm; rozpiętość skrzydeł 68–80 cm^[4].

Systematyka

Etymologia

Łac. recurvus – zgięty, zakrzywiony do tyłu < recurvare – zginać; rostrum – dziób^[5].

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[6]:

• Recurvirostra avosetta – szablodziób zwyczajny
• Recurvirostra americana – szablodziób amerykański
• Recurvirostra novaehollandiae – szablodziób australijski
• Recurvirostra andina – szablodziób andyjski

Przypisy

Recurvirostra är ett släkte i familjen skärfläckor inom ordningen vadarfåglar.^[1] Släktet omfattar fyra arter med vidsträckt utbredning i Europa, Asien, Australien, Nordafrika, Australien samt Nord- och Sydamerika:^[1][2]

• Skärfläcka (R. avosetta)
• Amerikansk skärfläcka (R. americana)
• Australisk skärfläcka (R. novaehollandiae)
• Andinsk skärfläcka (R. andina)

Referenser

1. ^ [a b] Gill, F & D Donsker (Eds). 2015. IOC World Bird List (v 5.4). doi : 10.14344/IOC.ML.5.4.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2015) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-12-20

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör Recurvirostra.
  Bilder & media

Kılıçgaga, Recurvirostra cinsini oluşturun dört kıyı kuşuna verilen ad.

Türler

• Bayağı kılıçgaga (Recurvirostra avosetta) Türkiye.
• Amerika kılıçgagası (Recurvirostra americana)
• Kızıl boyunlu kılıçgaga (Recurvirostra novaehollandiae)
• And kılıçgagası (Recurvirostra andina)

Recurvirostra là một chi chim trong họ Recurvirostridae.^[2]

Các loài

• Recurvirostra americana
• Recurvirostra andina
• Recurvirostra avosetta
• Recurvirostra novaehollandiae

Chú thích

Tham khảo

Wikispecies có thông tin sinh học về Recurvirostra Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Recurvirostra

Царство: Животные

Подцарство: Эуметазои

Без ранга: Двусторонне-симметричные

Без ранга: Вторичноротые

Тип: Хордовые

Подтип: Позвоночные

Инфратип: Челюстноротые

Надкласс: Четвероногие

Класс: Птицы

Подкласс: Настоящие птицы

Инфракласс: Новонёбные

Отряд: Ржанкообразные

Семейство: Шилоклювковые

Род: Настоящие шилоклювки

• 1 Внешний вид
• 2 Питание
• 3 Распространение
• 4 Виды
• 5 Иллюстрации
• 6 Литература

Источник — https://ru.wikipedia.org/w/index.php?title=Шилоклювки&oldid=91755746

種

• 反嘴鹬 R. avosetta
• 美洲反嘴鹬 R. americana
• 红颈反嘴鹬 R. novaehollandiae
• 安第斯反嘴鹬 R. andina

反嘴鹬属（學名Avocets）是反嘴鹬科的一屬，是生活在溫帶和熱帶地區的涉禽，包括四種：

• 反嘴鹬 Recurvirostra avosetta
• 美洲反嘴鹬 Recurvirostra americana
• 红颈反嘴鹬 Recurvirostra novaehollandiae
• 安第斯反嘴鹬 Recurvirostra andina

这个属的动物有脚蹼，擅长游泳，他们的食物一般包括水生昆虫等。当处于一个群体时，他们积极防御并赶走任何尝试接近他们的其他鸟类。此外它是英国皇家鸟类保护协会(RSPB)的会徽。

这是一篇鴴形目相關小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=反嘴鹬属&oldid=42664699”

장다리물떼새과(Recurvirostridae)는 도요목 물떼새아목에 속하는 섭금류 분류군의 하나이다. 뒷부리장다리물떼새류와 장다리물떼새류로 이루어져 있다.

하위 종

• 뒷부리장다리물떼새속 (Recurvirostra)
  • 구대륙뒷부리장다리물떼새 (Recurvirostra avosetta)
  • 아메리카뒷부리장다리물떼새 (Recurvirostra americana)
  • 붉은머리뒷부리장다리물떼새 (Recurvirostra novaehollandiae)
  • 안데스뒷부리장다리물떼새 (Recurvirostra andina)
• 장다리물떼새속 (Himantopus)
  • 장다리물떼새 (Himantopus himantopus)
  • 검은목장다리물떼새 (Himantopus mexicanus)
  • Himantopus knudseni
  • Himantopus novaezelandiae
• 붉은가슴장다리물떼새속 (Cladorhynchus)
  • 붉은가슴장다리물떼새 (Cladorhynchus leucocephalus)

계통 분류

다음은 2008년 "생명의 나무" 프로젝트(The Tree of Life Web Project) 연구에 기초한 계통 분류이다.^[1]

  도요목 넓은 의미의 물떼새아목 깍지부리물떼새아목  

돌물떼새과

     

깍지부리물떼새과

   

마젤란물떼새과

      좁은 의미의 물떼새아목          

검은머리물떼새과

   

따오기물떼새과

     

장다리물떼새과

     

검은가슴물떼새속

     

물떼새과

     

악어물떼새과

        도요아목 씨도요아목    

호사도요과

   

물꿩과

       

떠돌이메추라기과 (이전 두루미목)

   

씨도요과

      좁은 의미의 도요아목

도요과

    갈매기아목 세가락메추라기아목

세가락메추라기과 (이전 두루미목)

  좁은 의미의 갈매기아목    

게물떼새과

   

제비물떼새과

       

갈매기과

     

도둑갈매기과

   

바다쇠오리과

               

? 육조류(참새목 등）

   

각주

• Pierce, R.J. (1996) "Family Recurvirostridae (Stilts and Avocets) P.p. 332-348 in del Hoyo, J.; Elliot, A. & Sargatal, J. (editors). (1996). Handbook of the Birds of the World. Volume 3: Hoatzin to Auks. Lynx Edicions. ISBN 84-87334-20-2