Himantopus Brisson 1760

Caydaqcüllüt (lat. Himantopus Briss., 1760) cinsi Quşlar (Aves) sinfinin Bizdimdiklər (Recurvirostridae) fəsiləsinə, Cüllütkimilər (Charadriiformes) dəstəsinə aiddir^[1].

Təsnifatı

Azərbaycanda Caydaqcüllüt cinsinə 1 növ daxildir:

1. Adi caydaqcüllüt (Himantopus himantopus Linn., 1758)

Həmçinin bax

Sahil daşçevirəni
Adi caydaqcüllüt
Çibiş bibikinə
Çökükburun ağquyruq
Hindistan bəzəklicəsi

Xarici keçidlər

Black-winged Stilt. Song. Ходулочник. Песня. Крик

Ədəbiyyat

1. Azərbaycanın heyvanlar aləmi. III cild, Onurğalılar. Bakı: "Elm", 2004.-620 səh.

İstinadlar

Himantopus a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1760 gant an evnoniour gall Mathurin Jacques Brisson (1723-1806).

Spesadoù hag an isspesadoù anezhe^[1]

Pemp spesad skaseged a ya d'ober ar genad :

• ar skaseg kof gwenn (Himantopus himantopus),
• ar skaseg penn gwenn (Himantopus leucocephalus),
• Himantopus melanurus,
• ar skaseg gouzoug du (Himantopus mexicanus)
  • H. m. knudseni ha mexicanus,
• ar skaseg du (Himantopus novaezelandiae).

Notennoù ha daveennoù

Himantopus és un gènere d'ocells limícoles i camallargs de la família dels recurviròstrids (Recurvirostridae). Als Països Catalans habita una de les espècies, el camallarga, nom que es fa extensiu a la resta d'espècies d'aquest gènere i del proper Cladorhynchus.

El bec, de color negre, és llarg, recte i fi, i les potes, de color rosa viu, són extraordinàriament llargues i en vol pengen darrere del cos. Les diferents espècies habiten en aiguamolls i llacs salins de tots els continents. Algunes poblacions fan grans migracions.^[1]

Els colors del plomatge de les diferents espècies són el blanc i el negre, en diferents proporcions. Presenten una membrana interdigital poc desenvolupada entre els dits anteriors. S'alimenten d'invertebrats i petits vertebrats que agafen amb el bec, de prop de la superfície de l'aigua.

Crien en colònies de 20 – 40 parelles, on coven ambdós pares. Són molt territorials i defenen el territori de manera molt sorollosa.^[1]

Llistat d'espècies

S'han classificat en dues espècies,^[2] mentre altres classificacions han descrit 5 espècies:^[3]

• camallarga comú (Himantopus himantopus).
• camallarga negre (Himantopus novaezelandiae).

Referències

Himantopus (stylteløbere) er en slægt af vadefugle, der omfatter 4-5 arter. De er udbredt på alle kontinenter, bortset fra Antarktis. Arten stylteløber (Himantopus himantopus) ses af og til i Danmark.

Kilder

• Gill, F & D Donsker (Eds). 2012. IOC World Bird Names (v 3.2). www.worldbirdnames.org
• Klaus Malling Olsen, Danmarks fugle – en oversigt, Dansk Ornitologisk Forening 1992, ISBN 87-87604-98-1.

Steltkluten (Himantopus) foarmje in skaai yn de famylje fan de Klútfûgels.

De Steltkluten libje yn brak of sâlt wetterlân, yn waarme of hite klimaten. Se hawwe hiel lange poaten, dy't it skaai syn namme jûn hawwe. Se hawwe ek lange tinne snaffels, dy't se brûke om op de grins fan lân en wetter harren iten te finen, wetterynsekten en oare lytse dierkes.

Somtiden wurdt ek de Bânsteltklút ta dit skaai rekkene.

Klassifikaasje

• Famylje: klútfûgels (Recurvirostridae)
  • Skaai: steltkluten (Himantopus)
    • Soarte: steltklút (Himantopus himantopus)
    • Soarte: Amerikaanske steltklút (Himantopus mexicanus)
    • Soarte: swarte steltklút (Himantopus novaezelandiae)

Steltkluten (Himantopus) is en Geslecht vun Vagels ut de Familie vun de Kluutvagels (Recurvirostridae).

Kennteken

Dat hannelt sik bi de Steltkluten um slanke swattbunte Vagels mit lange, dünne Been.

Wie se leven doot

Steltkluten freet lüttje Deerter un bröödt in lose Kolonien up'e Eer.

Wo se vorkamen doot

Steltkluten sünd tohuse in natt Land mit Sööt-, Brack- oder Soltwater, meist in Gemarken, wo en warm Klima regeert.

Taxonomie

Faken weert bloß noch twee Aarden unnerscheden: De Steltkluut (H. himantopus) un de Swatte Steltkluut (H. novaezelandiae). De annern weert as Unneraarden ankeken.^[1][2] Up de IOC World Bird List staht fiev Aarden.^[3]

Aarden

• Steltkluut Himantopus himantopus
• Austraalsche Steltkluut Himantopus leucocephalus
• Süüdamerikaanschen Steltkluut Himantopus melanurus
• Mexikaanschen Steltkluut Himantopus mexicanus
• Swatten Steltkluut Himantopus novaezelandiae

Kiek ok bi

• List vun Vagels, mit allerhand plattdüütsche Vagelnaams un Naams ut de Naberspraken
• Projekt: Deerternaams up Platt

Literatur

Josep del Hoyo et al.: Handbook of the Birds of the World (HBW), Band 3: Hoatzin to Auks. Lynx Edicions, Barcelona 1996

Belege

1. ↑ Handbook of the Birds of the World Vol. 3, 1996
2. ↑ Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World , 2003
3. ↑ Gill, F., Wright, M. & Donsker, D. (2012). IOC World Bird Names (version 3.2.). (engelsch)

. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Καλαμοκανάς είναι η γενική ονομασία χαραδριόμορφων καλοβατικών πτηνών της οικογενείας των Ανωραμφιδών. Η επιστημονική ονομασία του γένους είναι Himantopus και περιλαμβάνει 2 είδη.^[1]

Διευκρίνηση ορολογίας

• Στον όρο Καλαμοκανάς περιλαμβάνονται sensu stricto τα taxa του γένους Himantopus και μόνον. Η -άτυπη ταξινομικά- «ομάδα» των «καλαμοκανάδων», η οποία αντιστοιχεί με την αγγλική stilt, περιλαμβάνει και το γένος Cladorhynchus.^[2]

Ονοματολογία

Η επιστημονική ονομασία himantopus, είναι ελληνική (ιμάντας + πους) και συσχετίζεται, όπως και η λαϊκή ονομασία μαύρος καλαμοκανάς με τα λεπτά -σαν ιμάντες ή σαν καλάμια- πόδια του πτηνού.

Η λέξη stilt στην αγγλική ονομασία του (Black-stilt), σημαίνει «πάσσαλος», «στύλος», αλλά σημαίνει και το κάθε ένα από τα «ξύλινα πόδια» των «ξυλοπόδαρων», εκείνων των ζογκλέρ, δηλαδή, που περπατάνε πάνω σ’αυτά. Ο συσχετισμός με τα πόδια του πτηνού είναι σαφέστατος,^[3] όπως και η αναφορά στο μαύρο πτέρωμά του.

Είδη

• Καλαμοκανάς (Κοινός) (Himantopus himantopus)
• Μαύρος καλαμοκανάς (Himantopus novaezelandiae)

Συστηματική ταξινομική

Το γένος Himantopus συνδέεται φυλογενετικά περισσότερο με το γένος Cladorhynchus και λιγότερο με το Avoceta που, μαζί, απαρτίζουν την οικογένεια των Ανωραμφιδών.^[1] Ένα απολίθωμα από το Ύστερο Μειόκαινο, που βρέθηκε στην περιοχή Big Sandy Formation, στην Αριζόνα των ΗΠΑ, περιγράφηκε ως Himantopus olsoni.

Η ταξινομική του γένους παραμένει προβληματική στο επίπεδο των υποειδών που περιλαμβάνει το taxon Himantopus himantopus και, παρά τις προσπάθειες από διάφορους ερευνητές να δοθεί λύση, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρη η κατηγοριοποίηση των διαφόρων συστηματικών μονάδων που έχουν καταχωρηθεί. Η βάση του προβλήματος έγκειται στο γεγονός ότι, τα διάφορα taxa είναι, στην πλειονότητά τους, γεωγραφικά απομακρυσμένα που, σε συνδυασμό με τα ακόμη ελλιπή χρωμοσωμικά δεδομένα, δεν έχουν αποδώσει τελικά συμπεράσματα για την κατάταξή τους στο επίπεδο του είδους ή του υποείδους. Το πρόβλημα επιτείνεται από τις συχνές διασταυρώσεις των υποειδών στις αλληλοεπικαλυπτόμενες περιοχές όπου απαντούν.

Η ITIS δέχεται 4 taxa ως μονοτυπικά είδη: Himantopus himantopus, Himantopus leucocephalus, Himantopus melanurus, Himantopus novaezelandiae και 1 taxon, το Himantopus mexicanus να διαιρείται στα υποείδη: Himantopus mexicanus knudseni και Himantopus mexicanus mexicanus ^[4]

Η Bird Life International δέχεται μόνο 4 taxa, όλα στο επίπεδο του είδους: Himantopus himantopus, Himantopus leucocephalus, Himantopus novaezelandiae και Himantopus mexicanus με το Himantopus melanurus να ενσωματώνεται στο τελευταίο, ενώ το Himantopus mexicanus knudseni δεν αναφέρεται καν.^[5]

• Στο παρόν λήμμα ακολουθείται η κατά Howard and Moore (4th ed.) συστηματική, που αναγνωρίζει μόνον 2 είδη.

Γεωγραφική κατανομή

Πηγές:^[2][6][7][8]

ΠΜ = Πλήρως μεταναστευτικό, ΜΜ = Μερικώς μεταναστευτικό, ΕΠ = Επιδημητικό (καθιστικό/μόνιμο)

(σημ: με έντονα γράμματα η μορφή μετακίνησης της πλειονότητας των πληθυσμών, με έντονα πλάγια γράμματα το είδος που απαντά στον ελλαδικό χώρο)

Βιότοπος

Οι καλαμοκανάδες είναι καλοβατικά πτηνά ρηχών υγροτόπων που απαντούν, ανάλογα με το είδος, σε επίπεδους ανοικτούς χώρους, αμμονησίδες, λασπότοπους και αργιλώδη εδάφη, έλη, παρυφές ρηχών λιμνών, κοίτες ποταμών, πλημμυρισμένα χωράφια, αρδευόμενες περιοχές, λιμνάζοντα νερά αποχετεύσεων, κ.ο.κ. (βλ. λεπτομέρειες στα λήμματα των επί μέρους ειδών).

Μορφολογία

Ο μαύρος καλαμοκανάς (Himantopus novaezelandiae) αποτελεί ένα από τα σπανιότερα πτηνά στην υφήλιο

Οι καλαμοκανάδες είναι ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα παρυδάτια πτηνά, με το χαρακτηριστικό ασπρόμαυρο ή κατάμαυρο πτέρωμα και τους, επίσης χαρακτηριστικούς, εξαιρετικά μακρείς ταρσούς του, οπότε δύσκολα συγχέεται με άλλο γένος (indintinguishable). Το ράμφος τους είναι ίσιο και ασυνήθιστα λεπτό (διατομής μολυβιού).

Βιομετρικά στοιχεία

• Μήκος σώματος: (33-) 36 έως 38 (-40) εκατοστά
• Άνοιγμα πτερύγων: 67 έως 85 εκατοστά
• Μήκος ταρσού: 10, 1 έως 12,5 εκατοστά, κατά μέσον όρο στα αρσενικά (μικρότερος στα θηλυκά)
• Βάρος: 160 έως 220 γραμμάρια

Πηγές:^{[9][10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24]}

Τροφή

Κύριο λήμμα: Καλαμοκανάς

Φωνή

(Δείγματα φωνής στα λήμματα των επί μέρους ειδών)

Αναπαραγωγή

Το γένος περιλαμβάνει μονογαμικά είδη, με τα πουλιά να ζευγαρώνουν εφ’ όρου ζωής. Πριν το ζευγάρωμα προηγούνται τελετουργικά ερωτοτροπίας. Η περίοδος φωλιάσματος των καλαμοκανάδων ποικίλλει ευρέως, ανάλογα με την αναπαραγωγική επικράτεια και την περίοδο των βροχών. Φωλιάζει είτε αποικιακά (καλαμοκανάς), είτε μοναχικά μαύρος καλαμοκανάς, πάντοτε κοντά στο νερό.

Η φωλιά είναι, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, ένα μικρό βαθούλωμα στο έδαφος, σε μια αμμώδη προεξοχή. Η γέννα περιλαμβάνει (3-) 4 αβγά και την επώαση αναλαμβάνουν και τα δύο φύλα. Οι νεοσσοί είναι φωλεόφυγοι και μπορούν να τρέξουν σχεδόν αμέσως μόλις εκκολαφθούν.

Κατάσταση πληθυσμού

Ενώ ο καλαμοκανάς δεν κινδυνεύει σε παγκόσμιο επίπεδο, ο μαύρος καλαμοκανάς, στον αντίποδα, αποτελεί ένα από τα πλέον κινδυνεύοντα πτηνά παγκοσμίως, λόγω της θήρευσης από ξενικά θηλαστικά και της υποβάθμισης των ενδιαιτημάτων του. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει ανάκαμψη του μικρού πληθυσμού του, χάρη στις προσπάθειες που καταβάλλονται από τους εμπλεκομένους φορείς.

Παραπομπές

Πηγές

• Anon. 2012. 45 black stilt released to boost wild population of just 130 birds. Wildlife Extra News. Available at: https://web.archive.org/web/20150321002418/http://www.wildlifeextra.com/go/news/black-stilt012.html#cr. (Accessed: 11/10/2013).
• Chambers, G. K.; MacAvoy, E. S. 1999. Molecular genetic analysis of hybridisation. Department of Conservation, Wellington.
• Dowding, J.E. and Murphy, E.C. 2001. The impact of predation by introduced mammals on endemic shorebirds in New Zealand: a conservation perspective. Biological Conservation 99: 47-64.
• Galbraith, J. A.; Sancha, S. E.; Maloney, R. F.; Hauber, M. E. 2007. Alarm responses are maintained during captive rearing in chicks of endangered Kaki. Animal Conservation10(1): 103-109.
• Hagen, E. N.; Hale, M. L.; Maloney, R. F.; Steevs, T. E. 2011. Conservation genetic management of a Critically Endangered New Zealand endemic bird: minimizing inbreeding in the Black Stilt Himantopus novaezelandiae. Ibis 153: 556-561.
• Heather, B. D.; Robertson, H. A. 1997. The field guide to the birds of New Zealand. Oxford University Press, Oxford, UK.
• IUCN. 2013. IUCN Red List of Threatened Species (ver. 2013.2). Available at:http://www.iucnredlist.org. (Accessed: August, 2015).
• Keedwell, R. 2005. Black Stilt (Kaki) recovery effort. Wingspan 15: 15.
• Keedwell, R. J.; Maloney, R. F.; Murray, D. P. 2002. Predator control for protecting kaki (Himantopus novaezelandiae) - lessons from 20 years of management. Biological Conservation 105: 369-374.
• Maloney, R., and Murray, D. 2002. Kaki (black stilt) recovery plan 2001-2011, NZ Department of Conservation: Wellington.
• Morris Rod, Alison Ballance (2008), Rare Wildlife of New Zealand, Random House, page 113
• Murray, D. P.; Sanders, M. D. 2000. Assessment of Chatham island as a location for liberation of Black Stilts.
• Pierce, R. 1986. Black Stilt. John McIndoe, Dunedin.
• Pierce, R. J. 1986. Differences in susceptibility to predation during nesting between Pied and Black Stilts Himantopus spp. The Auk 103: 273-280.

Pierce, R. J. 1984. The changed distribution of stilts in New Zealand. Notornis 31: 7-18.

• Reed, C. E. M.; Murray, D. P.; Butler, D. J. 1993. Black Stilt recovery plan (Himantopus novaezealandiae) . Department of Conservation, Wellington.
• Steeves, T. E.; Maloney, R. F.; Hale, M. L.; Tylianakis, J. M.; Gemmell, N. J. 2010. Genetic analyses reveal hybridization but no hybrid swarm in one of the world’s rarest birds. Molecular Ecology 19(23): 5090-5100.
• Wallis, G. 1999. Genetic status of New Zealand Black Stilt Himantopus novaezelandiaeand the impact of hybridisation.

Βιβλιογραφία

• «Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλουμένων Σπονδυλοζώων της Ελλάδας» (RDB), Αθήνα 1992
• Bertel Bruun, Birds of Britain and Europe, Hamlyn 1980.
• Bob Scott and Don Forrest, The Birdwatcher’s Key, Frederick Warne & Co, 1979
• Christopher Perrins, Birds of Britain and Europe, Collins 1987.
• Colin Harrison & Alan Greensmith, Birds of the World, Eyewitness Handbooks, London 1993
• Colin Harrison, Nests, Eggs and Nestlings Of British and European Birds, Collins, 1988.
• Dennis Avon and Tony Tilford, Birds of Britain and Europe, a Guide in Photographs, Blandford 1989
• Detlef Singer, Field Guide to Birds of Britain and Northern Europe, The Crowood Press, Swindon 1988
• Enticott Jim and David Tipling: Photographic Handbook of the Seabirds of the World, New Holland, 1998
• Gray, Mary Taylor The Guide to Colorado Birds, Westcliffe Publishers, 1998
• Handrinos & Akriotis, The Birds of Greece, Helm 1997
• Hermann Heinzel, RSR Fitter & John Parslow, Birds of Britain and Europe with North Africa and Middle East, Collins, 1995
• Howard and Moore, Checklist of the Birds of the World, 2003.
• Jim Flegg, Field Guide to the Birds of Britain and Europe, New Holland, London 1990
• Jobling, J. 1991. A dictionary of scientific bird names. University Press, Oxford.
• Killian Mullarney, Lars Svensson, Dan Zetterström, Peter J. Grant, Τα Πουλιά της Ελλάδας Της Κύπρου και της Ευρώπης, ΕΟΕ, 2007
• Killian Mullarney, Lars Svensson, Dan Zetterström, Peter J. Grant, Τα Πουλιά της Ελλάδας Της Κύπρου και της Ευρώπης, Collins
• Linnaeus, Carolus (1758). Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata (in Latin). Holmiae (Laurentii Salvii).
• Peter Colston and Philip Burton, Waders of Britain and Europe, Hodder & Stoughton, 1988
• R. Grimmett, C. Inskipp, T. Inskipp, Birds of Nepal, Helm 2000
• Rob Hume, RSPB Complete Birds of Britain and Europe DK, 2002
• Valpy, Francis Edward Jackson, An Etymological Dictionary of the Latin Language
• Βασίλη Κλεισούρα, Εργοφυσιολογία, εκδ. Συμμετρία, Αθήνα 1990
• Γεωργίου Δ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα 2002
• Γιώργος Σφήκας, Πουλιά και Θηλαστικά της Κρήτης, Ευσταθιάδης, 1989
• Γιώργος Σφήκας, Πουλιά και Θηλαστικά της Κύπρου, Ευσταθιάδης, 1991
• Ιωάννη Όντρια (I), Πανίδα της Ελλάδας, τόμος Πτηνά.
• Ιωάννη Όντρια (II), Συστηματική Ζωολογία, τεύχος 3.
• Ιωάννου Χατζημηνά, Επίτομος Φυσιολογία, εκδ. Γρ. Παρισιάνου, Αθήνα 1979
• Ντίνου Απαλοδήμου, Λεξικό των ονομάτων των πουλιών της Ελλάδας, 1988.
• Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, εκδ. 1996 (ΠΛΜ)
• Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ)
• Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά της Ελλάδας (ΣΠΕΕ), ΕΟΕ 1994
• Χανδρινός Γιώργος (Ι), «Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλουμένων Σπονδυλοζώων της Ελλάδας»

பொய்க்கால் உள்ளான் (Stilt) என்பது நீர்வாழ் பறவைகளில் ஒன்றான உள்ளான் என்ற பறவையின் பொதுப்பெயரில் குறிக்கப்படுபவையாகும். இதன் குடும்பப்பெயர் ரெகொர்விசொடியிசு (Recurvirostridae) என்பதாகும். இவற்றுள் பல இனங்கள் காணப்படுகின்றன. இவை பொதுவாக நீர்நிலைகளின் ஓரங்களில் அதிக அளவு காணப்படுகின்றன. இவை நீரில் காணப்படும் சிறிய பூச்சி, மற்றும் சிறிய வண்டுகள் போன்றவற்றைப் பிடித்து உட்கொள்ளுகொன்றன. இதன் கால்கள் நீளமாகவும், அலகுப்பகுதி நீண்டு வளைந்தும் காணப்படுகின்றன.

இவற்றுள் 2 பேரினத்தில், 6 சிறிய இனங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டிருந்தாலும் நெடுங்கால் உள்ளான் மற்றும் ஹவாய் உள்ளான் போன்றவை எப்போதாவது இதன் கிளை இனங்களாகவே கருதப்படுகிறது. ^[1]

இவை ஆந்திரப் பிரதேசம் மாநிலத்தில் மேற்கு கோதாவரி மாவட்டம் கொல்லேறு ஏரிப் பகுதிகளில் காணப்படுகின்றன. ^[2]

இனங்கள்

• கட்டு விரியன் உள்ளான் (Banded stilt)
  • கருப்பு உள்ளான் (Black stilt)
  • ஹவாய் உள்ளான் (Hawaiian stilt)
  • கருப்பு கழுத்து உள்ளான் (Black-necked stilt)
  • வெள்ளைத் தலை உள்ளான் (White-headed stilt)
  • நெடுங்கால் உள்ளான் (Black-winged stilt)

மேற்கோள்கள்

Stilt is a common name for several species of birds in the family Recurvirostridae, which also includes those known as avocets. They are found in brackish or saline wetlands in warm or hot climates.

They have extremely long legs, hence the group name, and long thin bills. Stilts typically feed on aquatic insects and other small creatures and nest on the ground surface in loose colonies.

Most sources recognize 6 species in 2 genera, although the white-backed and Hawaiian stilts are occasionally considered subspecies of the black-necked stilt.

The genus Charadrius was introduced by the French zoologist Mathurin Jacques Brisson in 1760 with the black-winged stilt (Himantopus himantopus) as the type species.^[1][2] The generic name Himantopus comes from the Ancient Greek meaning "strap-leg".^[3]

Species

The genus Himantopus contains five species:^[4]

• Black-winged stilt, Himantopus himantopus
• White-backed stilt, Himantopus melanurus
• Pied stilt, Himantopus leucocephalus
• Black-necked stilt, Himantopus mexicanus
  • Hawaiian stilt or aeʻo, Himantopus mexicanus knudseni
• Black stilt, Himantopus novaezelandiae

The genus Cladorhynchus is monotypic and contains a single species:^[4]

• Banded stilt, Cladorhynchus leucocephalus

A fossil stilt has been described by Bickart, 1990, as Himantopus olsoni, based on remains recovered in the Late Miocene Big Sandy Formation of Mohave County, Arizona, United States.^[5]

References

Wikimedia Commons has media related to Stilt.

Himantopo (Himantopus) estas genro de sveltaj kaj elegantaj vadbirdoj el familio de Rekurbrostruledoj kune kun avocetoj kaj ordo de Ĥaradrioformaj.

Disvastiĝo

Ili estas birdoj kiuj bredas aŭ migras en ĉiuj kontinentoj.

Aspekto

La plenkreska birdo havas korpon grandan de 30-40 cm kaj enverguron de 60-50 cm.

Ĝi havas relative longajn, ruĝajn krurojn, per kiuj ĝi povas iri en profundaj akvoj, kie aliaj birdoj ne povas. Ĝi havas longan, rektan, maldikan (kiel pinglo), nigran bekon, per kiu ĝi trafiltras la ŝlimajn bordojn de la malprofundaj akvoj aŭ vadante en la akvo serĉas la nutraĵon, ĉefe insektojn kaj krustulojn. Estas granda kontrasto inter subaj blankaj partoj kaj nigraj flugiloj.

Taksonomio

Estas grava problemo por decidi la ordigon de tiuj birdoj, kiuj plej ofte aperas kiel tri specioj en du genroj, nome:

• Himantopo Himantopus himantopus
• Nigra himantopo Himantopus novaezelandiae
• Blankkapa himantopo Cladorhynchus leucocephalus

Tamen aliaj sciencistoj lokigas tiun lastan en genro Himantopus, kaj disigas la amerikajn formojn de Himantopo kiel diferencaj specioj:

• Nigrokola himantopo Himantopus mexicanus
• Blankdorsa himantopo Himantopus melanurus

Himantopus es un género de aves caradriformes de la familia Recurvirostridae cuyas especies son comúnmente conocidas como cigüeñuelas.

Taxonomía

Hay cierta controversia respecto al número de especies de este género, su consideración como subespecies o su separación en géneros. Aquí se ha seguido el criterio de BirdLife International.^[1]​

Especies

El género contiene cinco especies:^[2]​

• Himantopus himantopus Linnaeus, 1758 - cigüeñuela común;
• Himantopus leucocephalus Gould, 1837 - cigüeñuela australiana;
• Himantopus mexicanus Statius Muller, 1776 - cigüeñuela cuellinegra;
• Himantopus melanurus Vieillot, 1817 - cigüeñuela de cola negra;
• Himantopus novaezelandiae Gould, 1841 - cigüeñuela negra.

Referencias

Pitkäjalat (Himantopus) on avosettien heimoon kuuluva lintusuku. Pitkäjalat ovat hoikkia, pitkäjalkaisia ja pitkänokkaisia kahlaajia.

Avosetteihin kuuluu kaksi lajia:

• Pitkäjalka (Himantopus himantopus)
• Mustapitkäjalka (Himantopus novaezelandiae)

Aiheesta muualla

• BirdLife Suomi ry: Maailman lintujen suomenkieliset nimet 2., uudistettu painos (2006)
• ITIS: Himantopus (englanniksi)

Mustapitkäjalka (Himantopus novaezelandiae)

Le genre Himantopus regroupe cinq espèces de limicoles appartenant à la famille des Recurvirostridae.

Liste des taxons

D'après la classification de référence (version 2.2, 2009) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :

• Himantopus himantopus – Échasse blanche
• Himantopus leucocephalus – Échasse d'Australie
• Himantopus mexicanus – Échasse d'Amérique
• Himantopus melanurus – Échasse à queue noire
• Himantopus novaezelandiae – Échasse noire

Himantopus è un genere di uccelli della famiglia Recurvirostridae.^[1]

Tassonomia

Comprende 5 specie viventi^[1]:

• Himantopus himantopus (Linnaeus, 1758) - cavaliere d'Italia
• Himantopus leucocephalus Gould, 1837 - cavaliere testabianca
• Himantopus mexicanus (Statius Müller, 1776) - cavaliere nordamericano
• Himantopus melanurus Vieillot, 1817 - cavaliere dorsonero
• Himantopus novaezelandiae Gould, 1841 - cavaliere nero

Note

Kojūkai (lot. Himantopus, angl. Stilts) – avocetinių (Recurvirostridae) šeimos paukščių gentis.

Rūšys

• Kojūkas (Himantopus himantopus)
• Juodasis kojūkas (Himantopus novaezelandiae)
• Amerikinis kojūkas (Himantopus mexicanus)
• Himantopus melanurus
• Australiniai kojūkai (Cladorhynchus)

• Kojūkas (Himantopus himantopus)

• Himantopus melanurus

• kairėje juodasis kojūkas (Himantopus novaezelandiae), dešinėje – kojūkas (Himantopus himantopus).

Garstilbji, garstilbju ģints (Himantopus) ir īlenknābju dzimtas (Recurvirostridae) tārtiņveidīgo putnu ģints, kas apvieno 2 mūsdienās dzīvojošas sugas.^[1] Tās ir sastopamas gandrīz visos kontinentos, izņemot Antarktīdu un dažas attālas okeānu salas. Garstilbji mājo siltos vai karstos reģionos viegli sāļu ūdenstilpņu krastos. Vienas sugas — melnā garstilbja (Himantopus novaezelandiae) — izdzīvošana Jaunzēlandē ir kritiski apdraudēta dēļ no Eiropas ievestajiem plēsējiem (kaķiem, sermuļiem, žurkām) un hibridizācijas ar parasto garstilbi.

Latvijā reizēm var novērot vienu garstilbju ģints sugu — garstilbi (Himantopus himantopus).^[2] Suga Latvijā ir reta ieceļotāja un līdz šim bijuši tikai divi novērojumi. Visticamākais, ieceļošana sagaidāma arī turpmāk, jo 2012. gadā ir bijusi pierādīta ligzdošana Klaipēdas apkaimē Lietuvā..^[3]

Sistemātikas diskusijas

Melnais garstilbis (Himantopus novaezelandiae) ir lielākais no abām sugām ģintī

Atsevišķos informācijas avotos divu sugu vietā tiek izdalītas 4—5 sugas, lai gan Starptautiskā dabas un dabas resursu aizsardzības savienība atzīst tikai 2 sugas, pārējās grupas sistematizējot kā garstilbja (Himantopus himantopus) 5 pasugas (H.h.himantopus, H.h.leucocephalus, H.h.knudseni, H.h.mexicanus, H.h.melanurus).^[1][4]

Izskats un īpašības

Garstilbju ģints sugas ir vidēji lieli bridējputni ar ļoti garām, tievām kājām, relatīvi nelielu galvu un gariem, smailiem, taisniem knābjiem.^[5] Lielākais ģintī ir melnais garstilbis, kura ķermeņa garums var sasniegt 40 cm, svars 220 g.^[6] Mazākais dzimtā ir melnkakla garstilbis (H.h. mexicanus), kura mazāko īpatņu ķermeņa garums ir 33 cm, svars 136 g.^[7][8] Abi dzimumi izskatās vienādi, tomēr tēviņi ir nedaudz lielāki nekā mātītes.^[9] Garās kājas ir sārtas un pēdām ir daļēji attīstījušās peldplēves.^[9] Lielākajai daļai šo putnu ir melnbalts apspalvojums, dažām pasugām uz muguras tumši brūns tonējums. Izņēmums ir melnais garstilbis, kura apspalvojums ir viscauri melns.

Ieradumi

Melnkakla garstilbis (H.h. mexicanus) ir mazākais ģintī

Garstilbji barojas ar dažādiem ūdens bezmugurkaulniekiem, piemēram, moluskiem, vēžveidīgajiem, kukaiņu kāpuriem un posmtārpiem. Tie barojas arī ar kurkuļiem un nelielām zivtiņām.^[9] Šīs grupas putni ligzdo uz zemes, seklā iedobē, ūdentilpnes tuvumā, bieži retinātās kolonijās. Ligzdošanas teritorija tiek agresīvi apsargāta un ienaidnieki tiek padzīti ar lielu enerģiju un troksni.^[9]

Sistemātika

• Garstilbju ģints (Himantopus)^[1]
  • Garstilbis (Himantopus himantopus)
  • Melnais garstilbis (Himantopus novaezelandiae)

Atsauces

Himantopus is een geslacht van vogels uit de familie kluten (Recurvirostridae).

Kenmerken

Het zijn slanke zwart-witte vogels met lange dunne poten.

Leefwijze

Ze foerageren op kleine dierlijke organismen en nestelen in losse kolonies op de grond.

Verspreiding en leefgebied

Ze komen voor in drasland met zoet, brak of zout water meestal in gebieden met een warm klimaat.

Taxonomie

Vaak worden nog slechts twee soorten onderscheiden, de steltkluut (H. himantopus sensu lato) en de zwarte steltkluut (H. novaezelandiae), waabij de Australische, Zuid-Amerikaanse en Amerikaanse steltkluut als ondersoorten worden beschouwd.^[1][2] Op de IOC World Bird List staan vijf soorten.^[3]

Soortenlijst

• Himantopus himantopus (Steltkluut)
• Himantopus leucocephalus (Australische steltkluut)
• Himantopus melanurus (Zuid-Amerikaanse steltkluut)
• Himantopus mexicanus (Amerikaanse steltkluut)
• Himantopus novaezelandiae (Zwarte steltkluut)

Stylteløparar, er ei samnemning for nokre av vadefuglane i avosettfamilien, Recurvirostridae, som har langt, rettpeikande nebb og særs lange bein. Stylteløparar er spreidde på alle kontinent unntatt Antarktis. Habitatet deira er våtmarker med brakkvatn eller saltvatn i varmt eller særs varmt klima. Dei beitar vanlegvis på vasslevande insekt og andre smådyr og hekker på bakken i lause koloniar. Desse fuglane har fjørdrakt i ein kombinasjon av svart og kvitt med svart overside. Eit unntak er den utdryddingstrua svartstylteløpar på New Zealand som er heilt svart. Svartstylteløpar skil seg òg frå dei andre artane ved at han ikkje er kolonihekkar.

Artslista

Stylteløparar er assosiert med slekta Himantopus, men beltestylteløpar er i si eiga slekt Cladorhynchus.

Stylteløparar i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.7 frå september 2012^[1] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler. ^[2]

Slekt Himantopus

• Stylteløpar, Himantopus himantopus
• Australstylteløpar, Himantopus leucocephalus
• Svartstylteløpar, Himantopus novaezelandiae
• Svartkronestylteløpar, Himantopus mexicanus

Slekt Cladorhynchus

• Beltestylteløpar, Cladorhynchus leucocephalus

Kjelder

Referansar

Szczudłaki^[3] (Himantopodinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny szczudłonogów (Recurvirostridae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Afryce, Australii i Ameryce^[4].

Morfologia

Długość ciała 35–40 cm; masa ciała 112–223 g; długość skoku 87–137 mm; rozpiętość skrzydeł 67–83 cm^[5].

Systematyka

Etymologia

Łac. himantopus, himantopodis – ptak brodzący obecnie powszechnie utożsamiany z szczudłakiem zwyczajnym < gr. ἱμαντοπους himantopous, ἱμαντοποδος himantopodos – ptak brodzący, tyczkowaty < ἱμας himas, ἱμαντος himantos – pasek, rzemień; πους pous, ποδος podos – stopa^[6].

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[3]:

• Himantopus himantopus – szczudłak zwyczajny
• Himantopus novaezelandiae – szczudłak czarny

Przypisy

Himantopus é o género de aves charadriiformes (ciconiiformes segundo a taxonomia de Sibley-Ahlquist) da família Recurvirostridae que abrange espécies de pernilongo ou perna-longa.^[1]

Eles possuem as pernas extremamente longas, daí seu nome vernacular, e bicos longos e finos. Se alimentam basicamente de insetos aquáticos e outras pequenas criaturas. Seu habitat preferido são as águas salgadas ou salobras em clima quente ou morno.

A taxonomia do género é muito confusa:

• Cladorhynchus leucocephalus é por vezes incluído em Himantopus.
• Himantopus melanurus pode ser considerada espécie independente, subespécies de Himantopus himantopus ou subespécie de Himantopus mexicanus.
• Himantopus mexicanus pode ser considerada espécie independente ou subespécie de Himantopus himantopus.
• Himantopus himantopus pode, também, ser extinto, sendo dividido nas duas possíveis espécies independentes acima.

Espécies

A lista compreende todas as possíveis espécies do género

• Pernilongo-comum ou perna-longa-comum, Himantopus himantopus
• Pernilongo-de-costas-brancas, Himantopus melanurus
• Pernilongo-de-costas-negras, Himantopus mexicanus
• Himantopus novaezelandiae
• Himantopus leucocephalus

Referências

Himantopus är ett fågelsläkte i familjen skärfläckor inom ordningen vadarfåglar:^[1] Arterna i släktet förekommer i större delar av världen utom längst i norr och söder. Artgränserna inom släktet är mycket omdiskuterade. Listan nedan med fem arter, varav en akut hotad, följer IOC:^[1][2]

• Styltlöpare (H. himantopus)
• Australisk styltlöpare (H. leucocephalus)
• Amerikansk styltlöpare (H. mexicanus)
• Vitkronad styltlöpare (H. melanurus)
• Svart styltlöpare (H. novaezelandiae)

Andra auktoriteter urskiljer bara styltlöpare och svart styltlöpare i släktet.

Referenser

1. ^ [a b] Gill, F & D Donsker (Eds). 2015. IOC World Bird List (v 5.4). doi : 10.14344/IOC.ML.5.4.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör Himantopus.
  Bilder & media

Himantopus là một chi chim trong họ Recurvirostridae.^[1]

Danh sách loài

• Himantopus himantopus
• Himantopus leucocephalus
• Himantopus mexicanus
• Himantopus novaezelandiae

Chú thích

Tham khảo

Bài viết Bộ Choi choi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

• 黑翅长脚鹬 H. himantopus
• 黑颈长脚鹬 H. mexicanus
• 黑长脚鹬 H. novaezelandiae

长脚鹬属（學名Himantopus）是反嘴鹬科的一屬，為涉禽，大約包括以下三種：

• 黑翅长脚鹬 Himantopus himantopus
• 黑颈长脚鹬 Himantopus mexicanus
• 黑长脚鹬 Himantopus novaezelandiae