dcsimg

Falcipennis ( Breton )

fornì da wikipedia BR
lang="br" dir="ltr">

Falcipennis a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1864 gant an evnoniour stadunanat Daniel Giraud Elliot (1835-1915).

Spesadoù[1]

N'eus nemet ur spesad skilgegi er genad-mañ : Falcipennis falcipennis hag a vez graet skilgog-Sibiria anezhañ e brezhoneg.

Notennoù ha daveennoù

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Skrivagnerien ha kempennerien Wikipedia |
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia BR

Falcipennis: Brief Summary ( Breton )

fornì da wikipedia BR
lang="br" dir="ltr">

Falcipennis a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1864 gant an evnoniour stadunanat Daniel Giraud Elliot (1835-1915).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Skrivagnerien ha kempennerien Wikipedia |
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia BR

Falcipennis ( Catalan; Valensian )

fornì da wikipedia CA

Falcipennis és un gènere d'ocells de la subfamília dels tetraonins (Tetraoninae), dins la família dels fasiànids (Phasianidae) que habiten als boscos boreals de la region holàrtica.

Llistat d'espècies

S'han descrit dues espècies dins aquest gènere, encara que recentment, una sèrie d'estudis indiquen que el gall de Franklin podria considerar-se com una altra espècie emparentada amb el grèvol del Canadà:

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Falcipennis Modifica l'enllaç a Wikidata
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autors i editors de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CA

Falcipennis: Brief Summary ( Catalan; Valensian )

fornì da wikipedia CA

Falcipennis és un gènere d'ocells de la subfamília dels tetraonins (Tetraoninae), dins la família dels fasiànids (Phasianidae) que habiten als boscos boreals de la region holàrtica.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autors i editors de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CA

Sichelhühner ( Alman )

fornì da wikipedia DE

Die Sichelhühner (Falcipennis) sind eine Vogelgattung aus der Familie der Fasanenartigen (Phasianidae), die zur Ordnung der Hühnervögel (Galliformes) gehört. Zur Gattung werden heute in der Regel zwei Arten gerechnet, die in Ostasien und Nordamerika vorkommen.[1] Als nächster Verwandter gilt das Felsengebirgshuhn, sie unterscheiden sich jedoch deutlich im Erscheinungsbild der Küken, dem Fehlen von aufblasbaren Luftsäcken und einer geringeren Körpergröße.[2]

Erscheinungsbild

Beide Arten erreichen eine Körpergröße von 38 bis 43 Zentimetern. Das Tannenhuhn ist etwas leichter und wiegt zwischen 450 und 650 Gramm.[3] Das Sichelhuhn ist etwas schwerer. Männchen wiegen zwischen 625 und 735 Gramm, Weibchen zwischen 650 und 740 Gramm.[4]

Grundfärbung der Hähne des Sichelhuhns ist ein dunkles Grauschwarz. Kopf und Kragen sind meist dunkler, das Kragengefieder ist mit einem feinen hellen Streifen vom übrigen Rumpfgefieder abgesetzt. Über den gesamten Rumpf sind helle, fast weiße Flecken unregelmäßig angeordnet; auf der Bauchseite zeigen sie eine typische Herzform. Der Brustschild ist schwarz. Die Unterschwanzdecken tragen weiße Spitzen und sind undeutlich hellgrau gebändert. Die Schwanzfedern sind schwarz und weisen einen deutlichen weißen Schaftstrich auf. Die Spitzen der Steuerfedern sind weiß. Der kurze Schnabel ist schiefergrau; von der Schnabelbasis verläuft ein weißer Streif bis hinter das Auge. Die dunklen Läufe sind bis zur Zehenbasis befiedert. Die roten kahlen Hautpartien über den Augen, die sogenannten „Rosen“, sind vor allem im Frühjahr sehr stark entwickelt; sie bilden sich im weiteren Verlauf des Jahres etwas zurück.

Die Männchen des Tannenhuhns sind großteils grau-braun befiedert mit einer schwarzen Brust mit weißer Strichelung auf der Seite, einer schwarzen Kehle. Der schwarze Schwanz hat bei der Nominatform kastanienbraune Spitzen. Während der Brutzeit schwillt dem Männchen ein roter Kamm über dem Auge. Dem Männchen der in den nördlichen Rocky Mountains lebende Unterart F. c. franklinii fehlt den braunen Schwanzenden; es hat dafür aber weiße Spitzen an den Oberschwanzdecken.

Verbreitung

Das etwas über haselhuhngroße Sichelhuhn kommt vor allem in der Taiga der unteren Amur-Region und auf Sachalin vor. Namengebend sind die spitz zulaufenden Handschwingen, die den kleinen Flügeln eine sichelförmige Gestalt geben. Es wird vermutet, dass die Bestände der Art in den letzten 40 Jahren abgenommen haben; deshalb wird das Sichelhuhn zurzeit in der Vorwarnstufe der gefährdeten Arten geführt.[5] Das Verbreitungsgebiet des Tannenhuhns umfasst Alaska große Teile Kanadas sowie Teile von Neuengland, Michigan, Washington, Oregon und Idaho. Das Tannenhuhn bewohnt Nadelwälder.

Systematik

Die systematische Stellung der Sichelhühner ist unklar. Diese Zuordnung in die eigenständige Gattung Falcipennis ist umstritten: Birdlife verzeichnen die beiden Arten gemeinsam mit den beiden Arten der Felsengebirgshühner (D. obscurus und D. fuliginosus) und dem Tannenhuhn (D. canadensis) in der Gattung Dendragapus. Morphologische und verhaltensbiologische Gemeinsamkeiten weisen auf eine nahe Verwandtschaft mit dem Tannenhuhn hin.[6][7] Neuere molekularbiologische Untersuchungen brachten noch keine endgültige Klärung der Verwandtschaftsverhältnisse, zeigen jedoch eine relative Sonderstellung des Sichelhuhns innerhalb der Falcipennis/Dendragapus−Gruppe.[8]

Belege

Literatur

  • Alexander V. Andreev, Franz Hafner, Siegfried Klaus and Hartmut Gossow: Displaying behaviour and mating system in the Siberian Spruce Grouse (Falcipennis falcipennis Hartlaub 1855). In: Journal of Ornithology 142(4) (2001): 404–424.
  • David. A. Boag und Michael. A. Schroeder. Spruce Grouse (Falcipennis canadensis). In: The Birds of North America Online (A. Poole, Ed.) Ithaca: Cornell Lab of Ornithology 1992.
  • Derek E. Dimcheff, Sergei V. Drovetski, and David P. Mindella: Phylogeny of Tetraoninae and other galliform birds using mitochondrial 12S and ND2 genes. In: Molecular Phylogenetics and Evolution 24 (2002): 203–215.
  • Franz Hafner, Alexander V. Andreev et al.: Das Sichelhuhn – Geheimnisvoller Urwaldvogel im Osten Sibiriens Sonderpublikation des Naturwissenschaftlichen Vereins für Kärnten. Klagenfurt 1998; ISBN 3-85328-014-5
  • Florian Möllers, Wiltraud Engländer, Siegfried Klaus and Alexander V. Andreev: Ein Rauhfußhuhn im dichten Wald — Variabilität im Ausdrucksverhalten des Sichelhuhns Falcipennis falcipennis. In: Journal of Ornithology 136(4) (1995): 398–399.
  • V. D. Il'ičev und V. E. Flint (Hrsg.): Handbuch der Vögel der Sowjetunion. Bd. 4 Galliformes−Gruiformes. Ziemsen Wittenberg 1989. S. 117–126 ISBN 3-7403-0027-2 (= VSU)
  • Ilse Storch (Comp.): Grouse. Status Survey and Conservation Action Plan 2006-2010. engl. (PDF-Datei; 4,48 MB)
  • Steve Madge, Phil McGowan und Guy M. Kirwan: Pheasants, Partridges and Grouse. A Guide to the Pheasants, Partridges, Quails, Grouse, Guineafowl, Buttonquails and Sandgrouse of the world. Christopher Helm, London 2002, ISBN 0-7136-3966-0.

Einzelbelege

  1. Madge et al., S. 356
  2. Madge et al., S. 356
  3. Madge et al., S. 358
  4. Madge et al., S. 357
  5. Weblink Datenblatt Birdlife
  6. Boag&Schroeder (1992) Systematics
  7. Andreev et al. (2001) S. 420
  8. Dimcheff et al. (2002) S. 205

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Sichelhühner: Brief Summary ( Alman )

fornì da wikipedia DE

Die Sichelhühner (Falcipennis) sind eine Vogelgattung aus der Familie der Fasanenartigen (Phasianidae), die zur Ordnung der Hühnervögel (Galliformes) gehört. Zur Gattung werden heute in der Regel zwei Arten gerechnet, die in Ostasien und Nordamerika vorkommen. Als nächster Verwandter gilt das Felsengebirgshuhn, sie unterscheiden sich jedoch deutlich im Erscheinungsbild der Küken, dem Fehlen von aufblasbaren Luftsäcken und einer geringeren Körpergröße.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Falcipennis ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

The Siberian grouse (Falcipennis falcipennis), also known as Siberian spruce grouse, Amur grouse, or Asian spruce grouse,[2] is a short, rotund forest-dwelling grouse. A sedentary, non-migratory bird, it is the only member of the genus Falcipennis. The spruce grouse of North America, which physically looks similar, is now placed in the monotypic genus Canachites.

Description

Adults measure around 38–43 centimetres (15–17 in). Males weigh at 580–735 grams (1.279–1.620 lb), while females weigh 650–740 grams (1.43–1.63 lb).[3] Both sexes are intricately speckled white on the belly, flanks, and undertail coverts with white streaks on the wing coverts and rump, plus a white terminal band at the tail tip. Males have sooty brownish-grey feathers with a ruff around its neck and a black bib outlined in white with red skin above each eye. Females are more pale brown in color and lack the distinct facial markings of the male.

Distribution and habitat

The Siberian grouse is distributed across eastern Siberia and the Russian Far East in the federal districts of Primorsky Krai, Khabarovsk Krai, Amur Oblast, and Sakhalin. A small population formerly inhabited the far northeast of China, where they are probably now extinct.[4] They prefer moist, shady coniferous forests (especially in the winter) with a dense understory of moss and berry bushes, including stands of Ezo spruce, Korean pine, Khingan fir, and Dahurian larch, as well as mixed forest communities interspersed with open glades. Grouse may switch to cranberry and other berries and leaves of Vaccinium, Empetrum, Rubus and other shrubs in their diet during the summer and fall months. They gather in small flocks numbering up to 10-11 birds in the autumn, especially when made up of females and subadult males. In winter, they roost in snow burrows, though they also sleep high in trees during milder weather.[5]

Behaviour

Males assert their territory every spring by flicking their tails and erecting their neck feathers. Other courtship performances include a soft trilling coo ascending in pitch, followed by jumping and twirling twice while wing-clapping midair. Females may visit the display grounds between late April and mid May. Males older than 3 years do most of the copulations. The nest is built as a simple sink on the dirt floor lined with sticks and pine needles. 6-12 tawny-buff eggs with dark rusty spots laid in the nest are incubated for about 23–24 days.[6]

Conservation

The Siberian grouse is classified as Globally Near Threatened by Birdlife International due to loss of habitat caused by increased illegal exploitation of forests, overhunting, and forest fires. Thus, the Siberian grouse can serve as an indicator species that reflects the health of the Amur forests in Far East Russia. Conservation efforts are essential to reduce the risk to this species.[7]

Ecology

The Siberian grouse's ecology and life history is being further examined with captive individuals at the Karasuk Research Station by the Institute of Systematics & Ecology of Animals in Novosibirsk, Russia. Their breeding program seeks to learn in-depth about their natural behaviors and analyze threats to its natural ranges and propagate affected populations by releasing acclimated birds whenever necessary. Siberian grouse are generally quite difficult game birds to raise in a captive environment since their requirements are often complicated. Several attempts have been made to maintain and successfully breed this arboreal grouse elsewhere in Russia and abroad. One cause is their vulnerability to disease that affects wild and domestic birds alike, given how frigid the Russian taiga drops to during winter inhibits germs and pathogens from reproducing. Their dietary needs are inherently specialized as well, considering they naturally eat conifer needles and berries for most of the year. They also seem to show little to no fear of human presence. Instead of flying off when approached, they tend to freeze and/or resume normal activity even when approached a close distance.[8]

Researcher Alexander Andreev observed the effect of predation pressure on Siberian spruce grouse in the winter, especially by owls, as they tend to avoid landing on snow at daytime and resorted to other safety precautions to minimize as much noise when moving. Andreev also found that the Siberian grouse dispersed when night falls to avoid predation and flocked during the day to socialize.[9]

References

  1. ^ BirdLife International (2017). "Falcipennis falcipennis". IUCN Red List of Threatened Species. 2017: e.T22679446A112117355. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-1.RLTS.T22679446A112117355.en.
  2. ^ "Falcipennis falcipennis (Siberian Grouse) – Avibase". avibase.bsc-eoc.org. Retrieved 18 October 2020.
  3. ^ de Juana, Eduardo; Kirwan, Guy M.; Motis, Anna (4 March 2020). Del Hoyo, Josep; Elliott, Andrew; Sargatal, Jordi; Christie, David; De Juana, Eduardo (eds.). "Siberian Grouse (Falcipennis falcipennis)". Birds of the World. doi:10.2173/bow.sibgro2.01. S2CID 241412508.
  4. ^ "Dendragapus falcipennis". IUCN Red List of Threatened Species. Retrieved 27 August 2013.old-form url
  5. ^ de Juana, Eduardo; Kirwan, Guy M.; Motis, Anna (4 March 2020). Del Hoyo, Josep; Elliott, Andrew; Sargatal, Jordi; Christie, David; De Juana, Eduardo (eds.). "Siberian Grouse (Falcipennis falcipennis)". Birds of the World. doi:10.2173/bow.sibgro2.01. S2CID 241412508.
  6. ^ de Juana, Eduardo; Kirwan, Guy M.; Motis, Anna (4 March 2020). Del Hoyo, Josep; Elliott, Andrew; Sargatal, Jordi; Christie, David; De Juana, Eduardo (eds.). "Siberian Grouse (Falcipennis falcipennis)". Birds of the World. doi:10.2173/bow.sibgro2.01. S2CID 241412508.
  7. ^ "Siberian Grouse Dendragapus falcipennis". Bird Life International. Retrieved 27 August 2013.
  8. ^ journal, SCIENCE First Hand. "'Noah's Ark' for the Siberian Grouse". Science First Hand. Retrieved 15 October 2020.
  9. ^ Andreev, Alexander; Hafner, Franz (December 2011). "Winter biology of the Siberian Grouse Falcipennis falcipennis". Ornithological Science. 10 (2): 101–111. doi:10.2326/osj.10.101. S2CID 86225235.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Falcipennis: Brief Summary ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

The Siberian grouse (Falcipennis falcipennis), also known as Siberian spruce grouse, Amur grouse, or Asian spruce grouse, is a short, rotund forest-dwelling grouse. A sedentary, non-migratory bird, it is the only member of the genus Falcipennis. The spruce grouse of North America, which physically looks similar, is now placed in the monotypic genus Canachites.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Falcipennis ( Esperant )

fornì da wikipedia EO

Falcipennis estas genro de birdoj de la familio de Tetraonedoj kiu enhavas du tre similajn speciojn nome:

Ambaŭ loĝas en nordaj koniferaj arbaroj kaj nutras sin el pinglofolioj de konifero dum vintro. Ambaŭ havas reproduktajn sistemojn kun disaj masklaj teritorioj, intermezaj inter la masklarejo de klekaj lagopoj kaj la monogamio de aliaj (Storch kaj Bendell 2003).

Etimologio

Falcipennis signifas "falĉil-flugilo" en latina; la flugiloj retroeniras dumfluge (Holloway 2003).

Referencoj

  • Holloway, Joel Ellis. (2003) Dictionary of Birds of the United States: Scientific and Common Names. Timber Press, p. 94. ISBN 0-88192-600-0.
  • Peterson, Alan P. (Eldonisto). 1999. Zoological Nomenclature Resource (Zoonomen). Accessed 2007-08-01.
  • Storch, Ilse; Bendell, J. F.. (2003) “Grouse”, Christopher Perrins (Ed.): Firefly Encyclopedia of Birds. Firefly Books, p. 184–187. ISBN 1-55297-777-3.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EO

Falcipennis: Brief Summary ( Esperant )

fornì da wikipedia EO

Falcipennis estas genro de birdoj de la familio de Tetraonedoj kiu enhavas du tre similajn speciojn nome:

Siberia lagopo, Falcipennis falcipennis Kanada lagopo, Falcipennis canadensis

Ambaŭ loĝas en nordaj koniferaj arbaroj kaj nutras sin el pinglofolioj de konifero dum vintro. Ambaŭ havas reproduktajn sistemojn kun disaj masklaj teritorioj, intermezaj inter la masklarejo de klekaj lagopoj kaj la monogamio de aliaj (Storch kaj Bendell 2003).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EO

Falcipennis ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

Falcipennis es un género de aves galliformes en la familia Phasianidae.

Especies

El género contiene dos o tres especies:[1]

Referencias

  1. Frank Gill & David Donsker (eds) (2019). «Pheasants, Partridges, Francolins». IOC World Bird List v 8.2 (en inglés). Unión Ornitológica Internacional. Consultado el 3 de enero de 2019.

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Falcipennis: Brief Summary ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

Falcipennis es un género de aves galliformes en la familia Phasianidae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Falcipennis ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Le genre Falcipennis comprend deux espèces de tétras appartenant à l'ancienne famille des Tetraonidae actuellement incluse dans celle, plus vaste, des Phasianidae.

Liste des espèces

D'après la classification de référence (version 2.2, 2009) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Falcipennis: Brief Summary ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Le genre Falcipennis comprend deux espèces de tétras appartenant à l'ancienne famille des Tetraonidae actuellement incluse dans celle, plus vaste, des Phasianidae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Falcipennis ( Galissian )

fornì da wikipedia gl Galician

 src=
Falcipennis falcipennis macho en exhibición.

Falicpennis é un xénero de aves da orde dos galiformes, familia dos fasiánidos e subfamilia dos tetraoninos.

O xénero, segudo os autores, comprende dúas ou tres especies.

Taxonomía

Descrición

O xénero Falcipennis foi descrito en 1864 polo zoólogo estadouniodense Daniel Giraud Elliot.[1]

Etimoloxía

O nome do xénero (e do específico dunha das especies) está formado pola unión dos elementos do latín científico falci- e -pennis. O primeiro é a raíz do xenitivo do nome latino falx, falcis, 'fuoce'; e o segundo deriva do nome latino penna, pennae, 'pluma', e tamén 'á' (de ave).[2] Literalmente: "os de ás en forma de fouce".

Especies

Segundo o Congreso Ornitolóxico Internacional (IOC) e o ITIS:[1][3]

Segundo a Unión Internacional para a Conservación da Natureza:

  • Falcipennis falcipennis (Hartlaub, 1855)
  • Falcipennis canadensis (Linnaeus, 1758)
  • Falcipennis franklinii (Douglas, 1829)

Para o IOC e máis o ITIS, Falcipennis franklinii sería unha subespecie de Falcipennis canadensis, a Falcipennis canadensis franklinii.[3][4]

Notas

  1. 1,0 1,1 Falcipennis Elliot, 1864 no ITIS.
  2. Bo Beolens, Michael Watkins & Michael Grayson (2014): The Eponym Dictionary of Birds . London / Oxford, UK: Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-4729-0573-4.
  3. 3,0 3,1 Family Phasianidae na IOC World Bird List. Versión 9.1 (2019).
  4. Falcipennis no ITIS.

Véxase tamén

Bibliografia

  • del Hoyo, J., Collar, N. J., Christie, D. A., Elliott, A. and Fishpool, L. D. C. (2014): HBW and BirdLife International Illustrated Checklist of the Birds of the World. Volume 1: Non-passerines. Barcelona, Spain and Cambridge, UK.: Lynx Edicions BirdLife International. ISBN 978-84-9655-394-1.
  • Dickinson, E. C., ed. (2003): The Howard & Moore Complete Checklist of the Birds of the World. 3nd ed. London: Christopher Helm. ISBN 978-0-7136-6536-9.

Outros artigos

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia

Falcipennis: Brief Summary ( Galissian )

fornì da wikipedia gl Galician
 src= Falcipennis falcipennis macho en exhibición.

Falicpennis é un xénero de aves da orde dos galiformes, familia dos fasiánidos e subfamilia dos tetraoninos.

O xénero, segudo os autores, comprende dúas ou tres especies.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia

Falcipennis ( Italian )

fornì da wikipedia IT

Falcipennis Elliot, 1864 è un genere di uccelli della famiglia dei Fasianidi.[1]

Tassonomia

Il genere comprende due specie:[1]

F. canadensis era in passato collocato in un genere monospecifico (Canachites) oggi non più considerato valido.[1]

Note

  1. ^ a b c (EN) Gill F. and Donsker D. (eds), Family Phasianidae, in IOC World Bird Names (ver 9.2), International Ornithologists’ Union, 2019. URL consultato il 5 maggio 2014.

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Falcipennis: Brief Summary ( Italian )

fornì da wikipedia IT

Falcipennis Elliot, 1864 è un genere di uccelli della famiglia dei Fasianidi.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Falcipennis ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

Vogels

Falcipennis is een geslacht van vogels uit de familie fazantachtigen (Phasianidae).

Soorten

Het geslacht kent de volgende soorten:[1]

Bronnen, noten en/of referenties
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Falcipennis: Brief Summary ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

Falcipennis is een geslacht van vogels uit de familie fazantachtigen (Phasianidae).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Falcipennis ( norvegèis )

fornì da wikipedia NO

Falcipennis er en slekt hønsefugler i gruppen skoghøns. Slekten består av tre arter, amurjerpe, granjerpe og Falcipennis franklinii, førstnevnte er utbredt i Sibir-området til Øst-Kina. De sistnevnte i Nord-Amerika, hovedsakelig i Canada og Alaska.

Inndeling

Inndelingen følger HBW Alive og er i henhold til McGowan & Bonan (2017).[1] Norske navn på arter og grupper følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).[2][3] Navn på arter og grupper i parentes er ikke offisielle, men kun midlertidige beskrivelser i påvente av en offisiell beskrivelse.

Treliste

Referanser

  1. ^ McGowan, P.J.K. & Bonan, A. (2017). Pheasants, Partridges, Turkeys, Grouse (Phasianidae). In: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona
  2. ^ Syvertsen, P. O., Ree, V., Hansen, O. B., Syvertsen, Ø., Bergan, M., Kvam, H., Viker, M. & Axelsen, T. 2008. Virksomheten til Norsk navnekomité for fugl (NNKF) 1990-2008. Norske navn på verdens fugler. Norsk Ornitologisk Forening. www.birdlife.no (publisert 22.5.2008). Besøkt 2016-08-07
  3. ^ Syvertsen, P.O., M. Bergan, O.B. Hansen, H. Kvam, V. Ree og Ø. Syvertsen 2017: Ny verdensliste med norske fuglenavn. Norsk Ornitologisk Forenings hjemmesider: http://www.birdlife.no/fuglekunnskap/navn/om.php

Eksterne lenker

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NO

Falcipennis: Brief Summary ( norvegèis )

fornì da wikipedia NO

Falcipennis er en slekt hønsefugler i gruppen skoghøns. Slekten består av tre arter, amurjerpe, granjerpe og Falcipennis franklinii, førstnevnte er utbredt i Sibir-området til Øst-Kina. De sistnevnte i Nord-Amerika, hovedsakelig i Canada og Alaska.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NO

Falcipennis ( polonèis )

fornì da wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Falcipennisrodzaj ptaka z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Syberii (falcipennis) oraz w Kanadzie i USA (canadensis)[6].

Morfologia

Długość ciała 38–43 cm; masa ciała samców 400–735 g, samic 370–740 g[7].

Systematyka

Etymologia

  • Canace: epitet gatunkowy Tetrao canace Linnaeus, 1766; w greckiej mitologii Kanake (gr. Κανάκη, łac. Canace), dopuściła się kazirodczego związku z bratem Makareusem, a po narodzinach dziecka, popełniła samobójstwo rzucając się na miecz przysłany przez jej ojca, króla Eola z Etrurii; aluzja do luźnych, poligamicznych zachowań borowiaków[8]. Gatunek typowy: Tetrao canace Linnaeus, 1766[a].
  • Falcipennis: łac. falx, falcis „sierp”; -pennis „-skrzydły”, od penna „pióro”[9].
  • Canachites (Canchites): gr. καναχεω kanakheō „być głośnym, głośniej śpiewać”[10]. Gatunek typowy: Tetrao canadensis Linnaeus, 1758.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:

Uwagi

  1. Podgatunek F. canadensis.

Przypisy

  1. Falcipennis, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. D.G. Elliot. Remarks upon a Proposed Arrangement of the Family of Grouse, and New Genera Added. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 1864, s. 23, 1864 (ang.).
  3. H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. xxix. (niem.)
  4. L.H. Stejneger. Notes on some apparently preoccupied ornithological generic names. „Proceedings of the United States National Museum”. 8, s. 410, 1885 (ang.).
  5. W.H. Bergtold: A study of the incubation periods of birds; what determines their lengths. Denver: The Kendrick-Bellamy Co., 1917, s. 86. (ang.)
  6. F. Gill & D. Donsker: Pheasants, partridges & francolins (ang.). IOC World Bird List: Version 8.2. [dostęp 2018-09-14].
  7. E. de Juana: Family Tetraonidae (Grouse). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 401. ISBN 84-87334-15-6. (ang.)
  8. Jobling 2018 ↓, s. Canace.
  9. Jobling 2018 ↓, s. Falcipennis.
  10. Jobling 2018 ↓, s. Canachites.
  11. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Tetraonini Leach, 1820 (wersja: 2017-05-11). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2018-09-14].

Bibliografia

  1. J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2018. [dostęp 2018-09-14]. (ang.)
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia POL

Falcipennis: Brief Summary ( polonèis )

fornì da wikipedia POL

Falcipennis – rodzaj ptaka z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia POL

Falcipennis ( svedèis )

fornì da wikipedia SV

Falcipennis är ett fågelsläkte i familjen fasanfåglar inom ordningen hönsfåglar:[1] Släktet omfattar normalt endast två arter som förekommer i barrskogar i nordöstra Asien och norra Nordamerika:[1][2]

Referenser

  1. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-08-11
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2015) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-12-20
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia författare och redaktörer
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia SV

Falcipennis: Brief Summary ( svedèis )

fornì da wikipedia SV

Falcipennis är ett fågelsläkte i familjen fasanfåglar inom ordningen hönsfåglar: Släktet omfattar normalt endast två arter som förekommer i barrskogar i nordöstra Asien och norra Nordamerika:

Amurjärpe (F. falcipennis) Granjärpe (F. canadensis) "Franklinjärpe" (F. c. franklinii) – urskiljs som egen art av Birdlife International
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia författare och redaktörer
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia SV

Falcipennis ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Falcipennis là một chi chim trong họ Phasianidae.[1]

Các loài

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo

 src= Wikispecies có thông tin sinh học về Falcipennis  src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Falcipennis


Hình tượng sơ khai Bài viết Bộ Gà này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

Falcipennis: Brief Summary ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Falcipennis là một chi chim trong họ Phasianidae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI