Draaihalse (Jynx) is 'n klein maar wydverspreide genus van voëls in die familie van spegte (Picidae). Hulle is die enigste spegte wat die ou nesholtes van ander spesies gebruik, eerder as om self gate in hout uit te beitel. Die genusnaam Jynx is afgelei van iunx, die antieke Griekse naam vir die Eurasiese draaihals.
Hoewel draaihalse baie soos spegte lyk, wyk hul leefwyse effens van die van spegte af. Vanweë sekere morfologiese verskille ten opsigte van die spegte word hulle soms in ʼn afsonderlike familie, die Jyngidae, geplaas. Hulle is ook boomlewend en pik insekte onder boombasse uit, maar hul snawels is te klein en te spits om self gate uit te kap. Hul neste word dan ook in bestaande gate gemaak.
'n Uiterlike verskil met betrekking tot spegte is dat draaihalse se stertvere sag is en nie as stut gebruik kan word wanneer hulle teen boomstamme uitklim nie. Draaihalse se naam is afgelei van die slangagtige beweging wat die voëls met hulle koppe maak wanneer hulle opgejaag word. In Suider-Afrika kom net een spesie, Jynx ruficollis, voor. Hy is egter taamlik algemeen in droë doringveld.
Die kenmerkende genus omvat slegs twee spesies,[1] en is 'n sustergroep met betrekking tot al die ander spegte. Hulle beskik oor etlike uitstaande morfologiese eienskappe wat hul onderskei van die res van die familie. Dit sluit in 'n sagte veredos met kriptiese kleure, en die afwesigheid van rigiede stertvere. Weens die sagte stertvere sit hulle soos ander voëls bo-op takke eerder as om teen stamme uit te klouter.
Soos die egte spegte het hulle egter ook groot koppe met lang tonge wat gebruik word om insekprooi uit gaatjies te onttrek. Hul prooi word gevind in verweerde of verrottende hout, maar hulle sal ook op kaal grond soek na miere.
Hul pote is soos ander spegte ook sigodaktiel met twee tone wat vorentoe wys, en twee agtertoe. Ververing vind in die somer plaas, maar kan tot in die winter voortduur. Hul stemme is nasaal en spegagtig. Hul Afrikaanse naam (vgl. ook Engels: wrynecks) is daaraan te danke dat hulle hul kop 180 grade kan draai.
Wanneer hulle in 'n nes gepla word, sal hulle ook hul kop slangagtig draai en sis as 'n afskrikvertoning. Hulle sal die ou neste van ander spegte of houtkappers hergebruik om in nes te maak, en hul eiers is spierwit soos dié van meeste voëlgroepe wat in gate nesmaak.
Draaihalse (Jynx) is 'n klein maar wydverspreide genus van voëls in die familie van spegte (Picidae). Hulle is die enigste spegte wat die ou nesholtes van ander spesies gebruik, eerder as om self gate in hout uit te beitel. Die genusnaam Jynx is afgelei van iunx, die antieke Griekse naam vir die Eurasiese draaihals.
Hoewel draaihalse baie soos spegte lyk, wyk hul leefwyse effens van die van spegte af. Vanweë sekere morfologiese verskille ten opsigte van die spegte word hulle soms in ʼn afsonderlike familie, die Jyngidae, geplaas. Hulle is ook boomlewend en pik insekte onder boombasse uit, maar hul snawels is te klein en te spits om self gate uit te kap. Hul neste word dan ook in bestaande gate gemaak.
'n Uiterlike verskil met betrekking tot spegte is dat draaihalse se stertvere sag is en nie as stut gebruik kan word wanneer hulle teen boomstamme uitklim nie. Draaihalse se naam is afgelei van die slangagtige beweging wat die voëls met hulle koppe maak wanneer hulle opgejaag word. In Suider-Afrika kom net een spesie, Jynx ruficollis, voor. Hy is egter taamlik algemeen in droë doringveld.
Die kenmerkende genus omvat slegs twee spesies, en is 'n sustergroep met betrekking tot al die ander spegte. Hulle beskik oor etlike uitstaande morfologiese eienskappe wat hul onderskei van die res van die familie. Dit sluit in 'n sagte veredos met kriptiese kleure, en die afwesigheid van rigiede stertvere. Weens die sagte stertvere sit hulle soos ander voëls bo-op takke eerder as om teen stamme uit te klouter.
Soos die egte spegte het hulle egter ook groot koppe met lang tonge wat gebruik word om insekprooi uit gaatjies te onttrek. Hul prooi word gevind in verweerde of verrottende hout, maar hulle sal ook op kaal grond soek na miere.
Hul pote is soos ander spegte ook sigodaktiel met twee tone wat vorentoe wys, en twee agtertoe. Ververing vind in die somer plaas, maar kan tot in die winter voortduur. Hul stemme is nasaal en spegagtig. Hul Afrikaanse naam (vgl. ook Engels: wrynecks) is daaraan te danke dat hulle hul kop 180 grade kan draai.
Wanneer hulle in 'n nes gepla word, sal hulle ook hul kop slangagtig draai en sis as 'n afskrikvertoning. Hulle sal die ou neste van ander spegte of houtkappers hergebruik om in nes te maak, en hul eiers is spierwit soos dié van meeste voëlgroepe wat in gate nesmaak.
Buruqboyun (lat. Jynx) - ağacdələnlər fəsiləsinə aid quş cinsi.
Buruqboyun (lat. Jynx) - ağacdələnlər fəsiləsinə aid quş cinsi.
Ar penngammed[1] eo an evned a ya d'ober ar genad Jynx, krouet e 1758 gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778).
Daou spesad a ya d'ober ar genad :
Nav (9) isspesad en holl : o c'havout a reer en Afrika a-bezh evit ar spesad ruficollis hag en Eurazia a-bezh evit ar spesad torquilla.
Ar penngammed eo an evned a ya d'ober ar genad Jynx, krouet e 1758 gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778).
Jynx és un gènere d'ocells, únic de la subfamília Jynginae, dins la família dels pícids (Picidae). Llur estranya conducta defensiva, en què imiten una serp, mitjançant moviments del coll mentre emeten un sisseig, els ha valgut el nom vulgar de colltorts. Un d'ells, Jynx torquilla, habita als Països Catalans.
Viuen en boscos oberts, parcs, horts i praderies amb arbres, d'Euràsia i Àfrica. L'espècie septentrional, que cria en Àsia i Europa, emigra en hivern fins a Àfrica i el sud-est asiàtic. L'altra espècie habita en Àfrica meridional.
S'alimenten principalment de formigues, que obtenen, com els altres pícids, amb l'ajut de la llengua.
Aprofiten per nidar cavitats naturals o forats fets pels picots, sense afegir cap material. La femella pon 5 – 14 ous blancs, que cova 12 – 13 dies, romanent al niu 21 dies.
Se n'han distingit dues espècies dins aquest gènere:[2]
Jynx és un gènere d'ocells, únic de la subfamília Jynginae, dins la família dels pícids (Picidae). Llur estranya conducta defensiva, en què imiten una serp, mitjançant moviments del coll mentre emeten un sisseig, els ha valgut el nom vulgar de colltorts. Un d'ells, Jynx torquilla, habita als Països Catalans.
Krutihlav je rod ptáků z čeledi datlovitých. Jsou známy dva druhy, evropský krutihlav obecný (Jynx torquilla) a subsaharský krutihlav rezavokrký (Jynx ruficollis). Jde o jediný rod podčeledi Jynginae, která stojí zcela na bázi datlovitých.
Vendehalse (Jynx) er en slægt indenfor spættefuglene.
Det er den eneste slægt i underfamilien Vendehalse (Jynginae).
De to arter i slægten Jynx:
Vendehalse (Jynx) er en slægt indenfor spættefuglene.
Det er den eneste slægt i underfamilien Vendehalse (Jynginae).
Giegabiiggát (Jynx) lea loddesohka, mii gullá čáihnniid čerdii.
Giegabiiggát (Jynx) lea loddesohka, mii gullá čáihnniid čerdii.
Viseleagofu ni ndege wa jenasi Jynx, jenasi pekee ya nusufamilia Jynginae katika familia Picidae. Wanafanana na vigong'ota wadogo lakini domo lao ni dugi na fupi zaidi. Kwa hivyo hutafuta wadudu na mabuu katika miti na matawi yanayooza au ardhini; hula chungu, samesame na siafu hasa.
Ndege hawa wana rangi ya kamafleji: nyeupe, kijivu na kahawia; manyoya yao yamechorwa kwa milia myembamba mingi iliyo myeusi. Wakitishwa wanaweza kulinyoosha koo lao na kukigeuza kichwa chao takriban nyuzi 180 kwa kila upande, wakati huo huo hufanya sauti ya sss kama nyoka. Jike huyataga mayai 7-9 katika tundu la kigong'ota.
Kiseleagofu wa Ulaya
Kiseleagofu wa Ulaya aliyekamatwa
Kiseleagofu wa Ulaya huko Uhindi
Viseleagofu ni ndege wa jenasi Jynx, jenasi pekee ya nusufamilia Jynginae katika familia Picidae. Wanafanana na vigong'ota wadogo lakini domo lao ni dugi na fupi zaidi. Kwa hivyo hutafuta wadudu na mabuu katika miti na matawi yanayooza au ardhini; hula chungu, samesame na siafu hasa.
Ndege hawa wana rangi ya kamafleji: nyeupe, kijivu na kahawia; manyoya yao yamechorwa kwa milia myembamba mingi iliyo myeusi. Wakitishwa wanaweza kulinyoosha koo lao na kukigeuza kichwa chao takriban nyuzi 180 kwa kila upande, wakati huo huo hufanya sauti ya sss kama nyoka. Jike huyataga mayai 7-9 katika tundu la kigong'ota.
ਸੱਪਣੀ (ਕਠਫੋੜਾ) {(en:wrynecks:) (genus Jynx)} ਪੁਰਾਤਨ ਕਠਫੋੜਾ ਜਾਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਪੰਛੀ ਹੈ ਜੋ ਭਾਂਵੇਂ ਛੋਟਾ ਸਮੂਹ ਹੈ ਪਰ ਵਿਲੱਖਣ ਹੈ । ਇਸਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਨਾਮ "wryneck" ਇਸ ਲਈ ਪਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸੱਪ ਵਾਂਗੂੰ 180 ਡਿਗਰੀ ਤੇ ਗਰਦਨ ਘੁਮਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਰੰਗ ਘਸਮੈਲੇ ਸੱਪ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਖਤਰੇ ਸਮੇਂ ਸੱਪ ਵਰਗੀ ਆਵਾਜ਼ ਕੱਢਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਇਸਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਸੱਪਣੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[1] ( ਇੰਦਰਾਜ਼ 301) ਅਸਲ ਕਠਫੋੜੇ ਵਾਂਗੂੰ ਹੀ ਇਸਦਾ ਵੱਡਾ ਸਿਰ , ਲੰਮੀ ਜੀਭ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕੀੜੇ- ਮਕੌੜਿਆਂ ਨੂੰ ਫੜਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ੈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਖੁੱਡ-ਘੌਸਲੇ ਅਸਲ ਕਠਫੋੜਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਕੁਝ ਘੱਟ ਡੂੰਘੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਇਹ ਹੋਰ ਕਠਫੋੜਿਆਂ ਵਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਣੇ ਬਣਾਏ ਘਰ ਵੀ ਦੋਬਾਰਾ ਵਰਤ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ।ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਅਸਲ ਕਠਫੋੜਿਆਂ ਵਾਂਗ ਪੂਛ ਦੇ ਜਾਨਦਾਰ ਖੰਭ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ । ਇਹ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦੇ ਅੰਡੇ ਦਿੰਦੇ ਹਨ । ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕੀੜੀਆਂ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕੀਟਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਭੋਜਨ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਗਰ ਚੁੱਕੀ ਲੱਕੜ ਅਤੇ ਰੜੇ ਮੈਦਾਨ ਵਾਲੀਆਂ ਥਾਂਵਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ।
ਵਿਕਿਸਪੀਸ਼ੀਜ਼ ਦੇ ਉਪਰ Jynx ਦੇ ਸਬੰਧਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹੈ। ਵਿਕਿਸਪੀਸ਼ੀਜ਼ ਦੇ ਉਪਰ Jynx ਦੇ ਸਬੰਧਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹੈ। ਸੱਪਣੀ (ਕਠਫੋੜਾ) {(en:wrynecks:) (genus Jynx)} ਪੁਰਾਤਨ ਕਠਫੋੜਾ ਜਾਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਪੰਛੀ ਹੈ ਜੋ ਭਾਂਵੇਂ ਛੋਟਾ ਸਮੂਹ ਹੈ ਪਰ ਵਿਲੱਖਣ ਹੈ । ਇਸਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਨਾਮ "wryneck" ਇਸ ਲਈ ਪਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸੱਪ ਵਾਂਗੂੰ 180 ਡਿਗਰੀ ਤੇ ਗਰਦਨ ਘੁਮਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਰੰਗ ਘਸਮੈਲੇ ਸੱਪ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਖਤਰੇ ਸਮੇਂ ਸੱਪ ਵਰਗੀ ਆਵਾਜ਼ ਕੱਢਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਇਸਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਸੱਪਣੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ( ਇੰਦਰਾਜ਼ 301) ਅਸਲ ਕਠਫੋੜੇ ਵਾਂਗੂੰ ਹੀ ਇਸਦਾ ਵੱਡਾ ਸਿਰ , ਲੰਮੀ ਜੀਭ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕੀੜੇ- ਮਕੌੜਿਆਂ ਨੂੰ ਫੜਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ੈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਖੁੱਡ-ਘੌਸਲੇ ਅਸਲ ਕਠਫੋੜਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਕੁਝ ਘੱਟ ਡੂੰਘੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਇਹ ਹੋਰ ਕਠਫੋੜਿਆਂ ਵਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਣੇ ਬਣਾਏ ਘਰ ਵੀ ਦੋਬਾਰਾ ਵਰਤ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ।ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਅਸਲ ਕਠਫੋੜਿਆਂ ਵਾਂਗ ਪੂਛ ਦੇ ਜਾਨਦਾਰ ਖੰਭ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ । ਇਹ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦੇ ਅੰਡੇ ਦਿੰਦੇ ਹਨ । ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕੀੜੀਆਂ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕੀਟਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਭੋਜਨ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਗਰ ਚੁੱਕੀ ਲੱਕੜ ਅਤੇ ਰੜੇ ਮੈਦਾਨ ਵਾਲੀਆਂ ਥਾਂਵਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ।
The wrynecks (genus Jynx) are a small but distinctive group of small Old World woodpeckers. Jynx is from the Ancient Greek iunx, the Eurasian wryneck.
These birds get their English name from their ability to turn their heads almost 180°. When disturbed at the nest, they use this snake-like head twisting and hissing as a threat display. It has occasionally been called "snake-bird" for that reason.[1]
Like the true woodpeckers, wrynecks have large heads, long tongues, which they use to extract their insect prey, and zygodactyl feet, with two toes pointing forward and two backwards,but they lack the stiff tail feathers that the true woodpeckers use when climbing trees, so they are more likely than their relatives to perch on a branch rather than an upright trunk. Wryneck's (Jynginae) sexes are similar. [2]
Their bills are shorter and less dagger-like than in the true woodpeckers, but their chief prey is ants and other insects, which they find in decaying wood or almost bare soil. They reuse woodpecker holes for nesting, rather than making their own holes. The eggs are white, as with many hole nesters.
The two species have cryptic plumage, with intricate patterning of greys and browns. The adult moults rapidly between July and September, although some moult continues in its winter quarters.[3] The voice is a nasal woodpecker-like call. Its sound is described as a repetition of the sounds que, que, que, many times in succession, rapid at first, but gradually slowing and in a continually falling key. This is only heard during a few weeks of its stay in Europe.[1]
The genus Jynx was introduced in 1758 by Swedish naturalist Carl Linnaeus in the 10th edition of his Systema Naturae.[4] Linnaeus placed a single species in the genus, the Eurasian wryneck (Jynx torquilla), which is therefore the type species.[5] The genus name is from the Ancient Greek word ιυγξ/iunx for the Eurasian wryneck.[6]
The genus contains two species:[7]
Wryneck, Village, Behlolpur, district Mohali, Punjab, India
Eurasian wryneck
The wrynecks (genus Jynx) are a small but distinctive group of small Old World woodpeckers. Jynx is from the Ancient Greek iunx, the Eurasian wryneck.
These birds get their English name from their ability to turn their heads almost 180°. When disturbed at the nest, they use this snake-like head twisting and hissing as a threat display. It has occasionally been called "snake-bird" for that reason.
Like the true woodpeckers, wrynecks have large heads, long tongues, which they use to extract their insect prey, and zygodactyl feet, with two toes pointing forward and two backwards,but they lack the stiff tail feathers that the true woodpeckers use when climbing trees, so they are more likely than their relatives to perch on a branch rather than an upright trunk. Wryneck's (Jynginae) sexes are similar.
Their bills are shorter and less dagger-like than in the true woodpeckers, but their chief prey is ants and other insects, which they find in decaying wood or almost bare soil. They reuse woodpecker holes for nesting, rather than making their own holes. The eggs are white, as with many hole nesters.
The two species have cryptic plumage, with intricate patterning of greys and browns. The adult moults rapidly between July and September, although some moult continues in its winter quarters. The voice is a nasal woodpecker-like call. Its sound is described as a repetition of the sounds que, que, que, many times in succession, rapid at first, but gradually slowing and in a continually falling key. This is only heard during a few weeks of its stay in Europe.
Koltordulo estas birdo de unu el la tri subfamilioj de la familio de Pegedoj, kiu enhavas nur unu genron kaj du speciojn; dum inter la aliaj du subfamilioj estas pli ol 200 specioj. Koltorduloj havas specifajn ecojn, kiuj apartenas ilin al propra subfamilio Jyngidae en ĉi familio, malgraŭ tiu grupo havas nur du speciojn. Nomo Koltordulo estas uzata por grupo de birda genro Jynx kaj same por nomo de sola specio de la genro Jynx torquilla. Tiu lasta specio nomiĝas ankaŭ Eŭrazia koltordulo diferenciginte de Rufgorĝa koltordulo , vivanta en Afriko sude de Saharo.
Estas arbaraj specioj de soleca kutimaro.
La morfologio estas taŭga por sia medio, kio inkludas longan kranion kiu gastas tre moveblan kaj longan langon, kio permesas al ili elpreni la larvojn de insektoj, ĉefe formikoj, el kiuj ili nutras sin post trabori la duramenon de la trunkoj de la arboj. Ties zigodaktiliaj piedoj, tio estas, ke ili havas du antaŭajn kaj du malantaŭajn fingrojn, malajn, permesas al ili alkroĉi al elstaraĵoj de trunkoj, kaj al malgrandaj branĉoj. Kiel ĉe aliaj samfamilianoj, sed ili malhavas la rigidajn vostoplumojn kiuj permesas al aliaj grimpi surtrunke kaj pro tio ili estas pli ofte surbranĉe anstataŭ surtrunke.
La strukturo de la beko estas diferenca el tiu de la veraj pegoj, kiel, ekzemple, la membroj de la genro Dendrocopos. Ĉikaze ties formo estas diferenca (malpli longa kaj malpli akra), kaj ties efiko traboranta pli malgranda; fakte, la birdoj de Jynx kutimas uzi jam boritajn truojn anstataŭ trabori ili mem.
La du specioj de la genro, J. torquilla kaj J. ruficollis, posedas kamuflajn plumarojn, malmulte allogajn, kun grizaj kaj brunaj nuancoj.
La voĉo estas nazeca, tipa kanto de la membroj de la familio Pegedoj.
Nestumas ili en truoj, kutime iam faritaj de la specio Dryocopus martius; ĉe J. torquilla, kutime unu fojon jare, kaj la ovodemetado estas el sep al dek blankaj ovoj.
Tiu birdo ricevas sian nomon el sia kapablo por turni sian kapon preskaŭ 180 gradojn. Se ĝenite ĉeneste, la birdo uzas kapomovon kiel de serpento kiel minaco. Tiu stranga kutimo kaŭzis sian uzadon en sorĉado, per surmeto de koltordulo sur iu.
Estas la jenaj du specioj:
Oni konsideras nur du speciojn en la genro, ĝenerale dividitaj en subspecioj.
Koltordulo estas birdo de unu el la tri subfamilioj de la familio de Pegedoj, kiu enhavas nur unu genron kaj du speciojn; dum inter la aliaj du subfamilioj estas pli ol 200 specioj. Koltorduloj havas specifajn ecojn, kiuj apartenas ilin al propra subfamilio Jyngidae en ĉi familio, malgraŭ tiu grupo havas nur du speciojn. Nomo Koltordulo estas uzata por grupo de birda genro Jynx kaj same por nomo de sola specio de la genro Jynx torquilla. Tiu lasta specio nomiĝas ankaŭ Eŭrazia koltordulo diferenciginte de Rufgorĝa koltordulo , vivanta en Afriko sude de Saharo.
Estas arbaraj specioj de soleca kutimaro.
Jynx es un género de aves piciformes de la familia Picidae conocidos vulgarmente como torcecuellos. Se trata de pequeños animales propios del Viejo Mundo, con una ecología y etología típicos de dichas aves propias del bosque. Sus especies poseen un comportamiento solitario.
Su nombre común hace referencia a su capacidad de girar sus cuellos hasta 180°, cualidad derivada de la posesión de un tipo de vértebra característica del grupo de las aves, denominada heterocélica.[1]
Su morfología es la apropiada para el medio en el que viven, lo cual incluye un cráneo alargado que aloja a una lengua muy móvil de gran longitud, que le permite extraer las larvas de insectos, fundamentalmente hormigas, de las cuales se alimenta tras horadar el duramen de los troncos de los árboles. Sus patas, zigodáctilas, es decir, que dejan dos dedos detrás y dos delante, opuestos, le permiten aferrarse a los salientes de los troncos, así como a pequeñas ramas.
La estructura del pico es diferente a la de los pájaros carpinteros verdaderos, como, por ejemplo, los representantes del género Dendrocopos. En este caso, su forma es distinta, y su eficiencia horadando es menor; de hecho, los Jynx tienden a emplear orificios ya presentes en los árboles, antes que hacerlos ellos mismos.
Las dos especies del género, J. torquilla y J. ruficollis, poseen plumajes crípticos, poco llamativos, en tonos grises y pardos.
Su voz es nasal, un canto típico de los miembros de la familia Picidae.
Anidan en cavidades, habitualmente realizadas por el picamaderos negro (Dryocopus martius); en el caso de J. torquilla, usualmente anidan una vez por año, y la nidada es de siete a diez huevos blancos.
Se admiten dos especies en el género, generalmente divididas en subespecies.[2]
Jynx es un género de aves piciformes de la familia Picidae conocidos vulgarmente como torcecuellos. Se trata de pequeños animales propios del Viejo Mundo, con una ecología y etología típicos de dichas aves propias del bosque. Sus especies poseen un comportamiento solitario.
Su nombre común hace referencia a su capacidad de girar sus cuellos hasta 180°, cualidad derivada de la posesión de un tipo de vértebra característica del grupo de las aves, denominada heterocélica.
Lepitzulien Jynx generoa pizidio edo okilen familiako hegazti generoa da. Okilen taldekoak izan arren, itxura eta portaeraz desberdinak dira hegazti hauek: ez dute enborrak mokoarekin zulatzeko okilen ohitura arrunta, eta lurrean ere gehiago ibiltzen dira zuhaitzetan baino, intsektu harrapaketan, inurriak direlarik beraien harrapakin gogokoena[1].
Euskal Herrian bada espezie bat, eta hortaz euskarazko izen arrunta aplikatzen ahal zaio generoari: lepitzululia. Izen hau lepoa guztiz itzultzeko daukan gaitasunetik datorkie[2]. Inguruko erdaretan ere ezaugarri horrek ematen dio izena: torcecuellos gaztelaniaz, torcol frantsesez.
Bi espezie daude, lepitzuli izenarekin Euskal Herrian ezagutzen dena zehatz izendatua Eurasiako lepitzulia litzateke.
Irudia Izen zientifikoa Izen Arrunta Banaketa
Jynx torquilla (Eurasiako) Lepitzulia Eurasian arrunta, baita Euskal Herrian ere. .jpg)
Jynx ruficollis Afrikako lepitzulia. Sahara azpiko Afrikan Lepitzulien Jynx generoa pizidio edo okilen familiako hegazti generoa da. Okilen taldekoak izan arren, itxura eta portaeraz desberdinak dira hegazti hauek: ez dute enborrak mokoarekin zulatzeko okilen ohitura arrunta, eta lurrean ere gehiago ibiltzen dira zuhaitzetan baino, intsektu harrapaketan, inurriak direlarik beraien harrapakin gogokoena.
Euskal Herrian bada espezie bat, eta hortaz euskarazko izen arrunta aplikatzen ahal zaio generoari: lepitzululia. Izen hau lepoa guztiz itzultzeko daukan gaitasunetik datorkie. Inguruko erdaretan ere ezaugarri horrek ematen dio izena: torcecuellos gaztelaniaz, torcol frantsesez.
Käenpiiat (Jynx) on tikkojen heimoon kuuluva lintusuku.
Sukuun kuuluu vain kaksi lajia, jotka muistuttavat toisiaan harmaan ja ruskean kirjavalla värityksellään. Käenpiioilla on neljä varvasta, joista kaksi osoittaa eteen- ja kaksi taaksepäin. Ne pesivät puunkoloissa, vanhoissa tikankoloissa tai pöntöissä. Ne syövät enimmäkseen muurahaisia ja muita hyönteisiä.
Käenpiiat (Jynx) on tikkojen heimoon kuuluva lintusuku.
Sukuun kuuluu vain kaksi lajia, jotka muistuttavat toisiaan harmaan ja ruskean kirjavalla värityksellään. Käenpiioilla on neljä varvasta, joista kaksi osoittaa eteen- ja kaksi taaksepäin. Ne pesivät puunkoloissa, vanhoissa tikankoloissa tai pöntöissä. Ne syövät enimmäkseen muurahaisia ja muita hyönteisiä.
Jynx (les torcols) est un genre d'oiseaux de la famille des Picidae. C'est le seul genre de la sous-famille des Jynginae (ou jynginés en français).
Contrairement aux autres picidés, les torcols ne creusent pas de cavités dans les arbres pour nicher mais utilisent des cavités naturelles. Ils vivent aussi dans des milieux moins forestiers.
D'après la classification de référence (version 2.2, 2009) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Jynx (les torcols) est un genre d'oiseaux de la famille des Picidae. C'est le seul genre de la sous-famille des Jynginae (ou jynginés en français).
Snagaire darach neamhthréitheach le gob gearr. Dúchasach don Eoraip, an Afraic is an Áise. Breac donn. Áitríonn sí coillearnach is sabhána. Itheann sí ar an talamh, go minic, seangáin den chuid is mó. Neadaíonn sí i bpoill snagairí darach eile.
Is síol ainmhí é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
Jynx Linnaeus, 1758 è un genere di uccelli della famiglia dei Picidi[1][2][3][4][5].
Il nome Jynx deriva dal greco antico ἴυγξ (íunx), che indicava il torcicollo eurasiatico (Jynx torquilla); etimologicamente, questo vocabolo proviene dal verbo ἰύζω (iúzō), che significa "urlare", "gridare"[6]. Il nome Iynx era portato, nella mitologia greca, dalla ninfa Iunce, figlia di Pan e di Eco, che fece innamorare Zeus di Io e venne per questo trasformata da Era in un torcicollo[7][8].
Il genere comprende le seguenti due specie[3][4][5]:
Grąžiagalvės (lot. Jynx, angl. Wrynecks, vok. Vendehalse) – geninių (Picidae) šeimos paukščių gentis.
Turi didelę galvą ir ilgą liežuvį. Kojos su keturiais pirštais, iš kurių du nukreipti į priekį ir du atgal. Minta skruzdėlėmis ir kitais vabzdžiais. Kiaušinius deda į kitų genių lizdus.
Grąžiagalvės (lot. Jynx, angl. Wrynecks, vok. Vendehalse) – geninių (Picidae) šeimos paukščių gentis.
Turi didelę galvą ir ilgą liežuvį. Kojos su keturiais pirštais, iš kurių du nukreipti į priekį ir du atgal. Minta skruzdėlėmis ir kitais vabzdžiais. Kiaušinius deda į kitų genių lizdus.
Tītiņi jeb grozgalvji (Jynx) ir dzilnu dzimtas (Picidae) putnu ģints, kas ir vienīgā tītiņu apakšdzimtā (Jynginae). Šajā ģintī apvienotas 2 dzilnveidīgo putnu sugas, kas sastopamas tikai Vecajā Pasaulē — Eirāzijā un Āfrikā.[1][2][3] Latvijā sastopama Eirāzijas tītiņu ģints suga — tītiņš (Jynx torquilla).[4]
Līdzīgi kā citiem dzilnveidīgajiem putniem tītiņiem ir lielas galvas, garas mēles un pēdas ar 4 pirkstiem, no kuriem malējie pirksti vērsti uz aizmuguri, bet vidējie uz priekšu. Tomēr atšķirībā no dzilnu apakšdzimtas sugām tiem nav stīvo astes spalvu, kuras dzeņi un dzilnas izmanto, lai atspiestos, kamēr atrodas uz koka stumbra. Tītiņi tādēļ uzturas koku zaros biežāk, nekā uz koku stumbriem. Arī to knābji ir īsāki un nav piemēroti cietu koku kalšanai vai dobumu izveidošanai.[5][6]
Abām tītiņu sugām ir brūni raibumots apspalvojums, kas tiem palīdz saplūst ar apkārtējo vidi. Savu nosaukumu — grozgalvji — šie putniņi ieguvuši tadēļ, ka spēj pagriezt savas galvas par gandrīz 180°, bet grozot uz abām pusēm tas var redzēt gandrīz visus 360°.[5] Ja tos iztraucē perēšanas laikā, tītiņi kā čūskas groza galvu un šņāc.[5]
Tītiņi galvenokārt barojas ar skudrām, kuras atrod, kaļot trupējošu koku vai rakņājot augsni. Ligzdošanai tie paši dobumus netaisa, bet izmanto dzeņu vai dzilnu izkaltos dobumus. Olas ir baltas.
Tītiņu ģints (Jynx)
Tītiņi jeb grozgalvji (Jynx) ir dzilnu dzimtas (Picidae) putnu ģints, kas ir vienīgā tītiņu apakšdzimtā (Jynginae). Šajā ģintī apvienotas 2 dzilnveidīgo putnu sugas, kas sastopamas tikai Vecajā Pasaulē — Eirāzijā un Āfrikā. Latvijā sastopama Eirāzijas tītiņu ģints suga — tītiņš (Jynx torquilla).
Jynx is een geslacht van vogels uit de familie spechten (Picidae). Het geslacht telt 2 soorten.
Vendehalsar, biologisk slekt Jynx, er ei lita, men særprega gruppe av små hakkespettar i «den gamle verda».
Til likskap med dei «verkelege» spettane, har vendehalsar store hovud, lange tunger som dei nyttar til å trekkje ut byttedyr med, og zygodaktyle føter, klatreføter, med to tær peikande framover, og to bakover. Men dei manglar dei stive halefjørene som spettane brukar dei klatrar i tre, så det er meir sannsynleg at vendehalsar kviler på ei grein enn i oppreist stilling på ein trestamme slik som spettane gjer.
Nebba deira er kortare og mindre dolkliknande enn hos spettane. Hovudføda er maurar og andre insekt som dei plukkar frå rotnande trevirke eller i jord. Vendehalsar gjenbrukar spettehòl til reirplass, framfor å hakke ut eigne hòl. Egga er kvite, som hos mange andre hòlerugarar.
Dei to artane har kryptisk fjørdrakt, med intrikate mønstre av gråtonar og i brunt. Lydytringa er eit nasalt hakkespettliknande rop.
Desse fuglane har namn frå evna deira til å snu hovudet nesten 180 grader. Om dei blir forstyrra ved reiret, kveser dei og vrir det slangeliknande hovudet i ein truande oppvising.
Det finst berre to artar:
Vendehalsar, biologisk slekt Jynx, er ei lita, men særprega gruppe av små hakkespettar i «den gamle verda».
Til likskap med dei «verkelege» spettane, har vendehalsar store hovud, lange tunger som dei nyttar til å trekkje ut byttedyr med, og zygodaktyle føter, klatreføter, med to tær peikande framover, og to bakover. Men dei manglar dei stive halefjørene som spettane brukar dei klatrar i tre, så det er meir sannsynleg at vendehalsar kviler på ei grein enn i oppreist stilling på ein trestamme slik som spettane gjer.
Nebba deira er kortare og mindre dolkliknande enn hos spettane. Hovudføda er maurar og andre insekt som dei plukkar frå rotnande trevirke eller i jord. Vendehalsar gjenbrukar spettehòl til reirplass, framfor å hakke ut eigne hòl. Egga er kvite, som hos mange andre hòlerugarar.
Dei to artane har kryptisk fjørdrakt, med intrikate mønstre av gråtonar og i brunt. Lydytringa er eit nasalt hakkespettliknande rop.
Desse fuglane har namn frå evna deira til å snu hovudet nesten 180 grader. Om dei blir forstyrra ved reiret, kveser dei og vrir det slangeliknande hovudet i ein truande oppvising.
Det finst berre to artar:
Vendehals, Jynx torquilla Rustvendehals, Jynx ruficollisVendehalser (Jynx) er eneste slekt i underfamilien Jynginae, som er én av tre underfamilier i spettefamilien (Picidae). Slekten inkluderer kun to arter. Begge er standfugler og utbredt i Eurasia og Afrika. Én av artene hekker i Norge.
Inndelingen følger Taxonomy in Flux og er i henhold til Boyd (2017).[1] Boyd regner med 237 arter fordelt i tre underfamilier, sju tribus og 38 slekter. Det hersker imidlertid uenighet om denne inndelingen. HBW Alive regner med 254 arter i 33 slekter.[2] Andre autoriteter kan ha lignende forskjeller i inndelingen. Norske navn på artene følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008).[3] Beskrivelser i parentes er ikke offisielle navn. Alle arter har nødvendigvis ikke fått norsk navn.
Vendehalser (Jynx) er eneste slekt i underfamilien Jynginae, som er én av tre underfamilier i spettefamilien (Picidae). Slekten inkluderer kun to arter. Begge er standfugler og utbredt i Eurasia og Afrika. Én av artene hekker i Norge.
Multimedia w Wikimedia Commons Krętogłowy[4] (Jynginae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny dzięciołowatych (Picidae).
Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Afryce[5].
Długość ciała 16–19 cm; masa ciała 30–59 g[6].
Jynx: łac. iynx, iyngis – krętogłów, od gr. ιυγξ iunx, ιυγγος iungos – krętogłów, od ιυζω iuzō – krzyczeć, od ιυ iu – okrzyk zaskoczenia[7].
Do podrodziny należy jeden rodzaj i dwa gatunki[4]:
Krętogłowy (Jynginae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny dzięciołowatych (Picidae).
Torcicolo é o nome comum dado às duas espécies de pica-pau pertencentes ao género Jynx.[1]
Torcicolo é o nome comum dado às duas espécies de pica-pau pertencentes ao género Jynx.
Göktytor (Jynx) är ett släkte av hackspettar, innefattande två olika arter.[2] Släktet beskrevs av Linné 1758.[1] Göktytor placeras ibland som enda släkte i underfamiljen Jynginae[3][4] och ibland direkt under hackspettar (Picidae).[5][6] Ingen av arterna i släktet är hotade utan båda kategoriseras som livskraftiga.[7][8]
Det vetenskapliga namnet Jynx kommer från det latinska namnet på göktyta som är iynx.[9] Enligt en sägen i grekisk mytologi är det nymfen Iynx som blev transformerad till en göktyta.[10]
Arterna i släktet är relativt de andra i familjen förhållandevis primitiva och ospecialiserade vilket man tror beror på att släktet utvecklades separat från de andra hackspettarna relativt tidigt.[11] Båda arterna i släktet lever solitärt och livnär sig på insekter och då i huvudsak myror.[11]
Jämfört med andra hackspettar är de relativt små och har mjukare och inte lika spetsiga näbbar.[11] Tungorna är som hos de andra släktena långa men saknar hos göktytorna hullingar och borst.[11] Ingen av arterna hackar i träd som många andra i familjen.[12] Fjäderdräkten är fläckig och går i grått, svart och brunt.[11][12] De saknar också hårdare stjärtfjädrar som finns hos andra släkten och klättrar inte heller på lodräta stammar som de.[13]
Båda arterna har förmågan att vrida sina huvuden vilket också givit dem deras namn på ett flertal språk, bland annat engelska där de heter wrynecks.[11][13] Detta kan de göra på ett ormlikt sätt när de störs.[14] De kan då också avge ett väsande läte.[15] Att de på detta sätt kan efterlikna både i rörelse och läte en orm är ett exempel på Bates mimikry.[16]
På samma sätt som andra arter i familjen har de sina oinredda bon i hål i träd eller andra håligheter.[11] Dock hackar de inte hålen själva utan använder andra fåglars bon.[13] De kan också ha sina bon i holkar eller mer sällan även i hål i marken.[15] De lägger 1-6 (rödbröstad göktyta)[17] respektive 6-12 (göktyta)[15] blanka helvita ägg och ungarna kläcks blinda och fjäderlösa.[11]
Släktet utgör den egna underfamiljen Jynginae inom familjen hackspettar (Picidae)[5] och omfattar två arter:
Göktytor (Jynx) är ett släkte av hackspettar, innefattande två olika arter. Släktet beskrevs av Linné 1758. Göktytor placeras ibland som enda släkte i underfamiljen Jynginae och ibland direkt under hackspettar (Picidae). Ingen av arterna i släktet är hotade utan båda kategoriseras som livskraftiga.
Boyunburan, ağaçkakangiller (Picidae) familyasının Jynx cinsinden ağaçkakanlardan ayrı bir grup oluşturan kuş türlerinin ortak adı. Jynginae alt familyasında sınıflandırılırlar.
Gerçek ağaçkakanlar gibi büyük başları vardır. Uzun dilleri, ileride ve gerideki iki ayak parmağına sahiptirler. Gerçek ağaçkakanların, ağaçlara tırmanmada kullandıkları sert kuyruk tüylerinden mahrumdurlar, bundan dolayı akrabalarından farklı olarak bir dala dik konumda tünerler.
Gagaları gerçek ağaçkakanlardan daha kısadır. Temel besinlerini karıncalar ve diğer böcekler oluşturur. Yuva yapmada kendi deliklerini yapmaktansa ağaçkakan deliklerini tekrar kullanırlar. Yumurtalar beyazdır.
İki türde, gri ve kahverengi karmaşık yapıdaki tüylerle kaplıdır. Sesi ağaçkakan sesine benzer. Başlarını 180 derece döndürebilmelerinden dolayı bu isim verilmiştir.
Boyunburan, ağaçkakangiller (Picidae) familyasının Jynx cinsinden ağaçkakanlardan ayrı bir grup oluşturan kuş türlerinin ortak adı. Jynginae alt familyasında sınıflandırılırlar.
Gerçek ağaçkakanlar gibi büyük başları vardır. Uzun dilleri, ileride ve gerideki iki ayak parmağına sahiptirler. Gerçek ağaçkakanların, ağaçlara tırmanmada kullandıkları sert kuyruk tüylerinden mahrumdurlar, bundan dolayı akrabalarından farklı olarak bir dala dik konumda tünerler.
Gagaları gerçek ağaçkakanlardan daha kısadır. Temel besinlerini karıncalar ve diğer böcekler oluşturur. Yuva yapmada kendi deliklerini yapmaktansa ağaçkakan deliklerini tekrar kullanırlar. Yumurtalar beyazdır.
İki türde, gri ve kahverengi karmaşık yapıdaki tüylerle kaplıdır. Sesi ağaçkakan sesine benzer. Başlarını 180 derece döndürebilmelerinden dolayı bu isim verilmiştir.
Jynx là một chi chim trong họ Picidae.[1]
Bài viết liên quan đến bộ Gõ kiến này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. 
Вертише́йки (новолат. Jynx, от лат. iynx < др.-греч. ἴυγξ/ἶυγξ «вертишейка») — род мелких птиц семейства дятловых, распространённых в Евразии и Африке. Как и другие представители семейства, выделяются непропорционально большой головой и длинным языком, с помощью которого извлекают насекомых из коры. В отличие от настоящих дятлов, клюв более короткий и по форме менее кинжалоподобный. Хвост достаточно длинный, однако не обладает достаточной жёсткостью, чтобы упираться в вертикальную поверхность — по этой причине птицы обычно кормятся, сидя на ветке дерева, а не лазают по стволу. Строение ног типичное для дятлов — имеются четыре пальца, два из которых обращены вперёд и два назад.
Основная пища — муравьи и другие насекомые, которых птицы находят в гниющей коре и почти голом грунте. Сами дупло не выдалбливают, однако используют гнёзда-дупла других видов дятлов. Яйца белые, как и у большинства гнездящихся в дуплах птиц.
Род объединяет только два вида, один из которых гнездится в лесной зоне Евразии (в том числе и на территории России), а второй в Африке к югу от Сахары:
Оба вида имеют защитный окрас оперения, сочетающий в себе бурые и серые тона. Голос — гнусавый крик, типичный для дятлов.
Вертише́йки (новолат. Jynx, от лат. iynx < др.-греч. ἴυγξ/ἶυγξ «вертишейка») — род мелких птиц семейства дятловых, распространённых в Евразии и Африке. Как и другие представители семейства, выделяются непропорционально большой головой и длинным языком, с помощью которого извлекают насекомых из коры. В отличие от настоящих дятлов, клюв более короткий и по форме менее кинжалоподобный. Хвост достаточно длинный, однако не обладает достаточной жёсткостью, чтобы упираться в вертикальную поверхность — по этой причине птицы обычно кормятся, сидя на ветке дерева, а не лазают по стволу. Строение ног типичное для дятлов — имеются четыре пальца, два из которых обращены вперёд и два назад.
Основная пища — муравьи и другие насекомые, которых птицы находят в гниющей коре и почти голом грунте. Сами дупло не выдалбливают, однако используют гнёзда-дупла других видов дятлов. Яйца белые, как и у большинства гнездящихся в дуплах птиц.
Род объединяет только два вида, один из которых гнездится в лесной зоне Евразии (в том числе и на территории России), а второй в Африке к югу от Сахары:
Jynx torquilla — Вертишейка, или обыкновенная вертишейка — Евразия Jynx ruficollis — Красногорлая вертишейка — АфрикаОба вида имеют защитный окрас оперения, сочетающий в себе бурые и серые тона. Голос — гнусавый крик, типичный для дятлов.
.jpg)
Wikispecies har information om 
