El Colibrí Portacintas Piquirrojo (Trochilus polytmus), ye un ave de la familia Trochilidae de los colibríes. Ye endémica de Xamaica, onde ye'l so ave nacional y ye llamáu Doctor Bird, ye ellí'l más abondosu de los colibríes. El xéneru Trochilus al que pertenez tamién ye endémica de Xamaica, y l'única otra especie del mesmu, el Colibrí Portacintas Piquinegro ye considerada por delles autoridaes (por casu AOU) como subespecie dientro de Trochilus polytmus.
La especie Trochilus polytmus (o subespecie Trochilus polytmus polytmus según la AOU) ta distribuyida na mayor parte de la isla sacante nel estremu este, con una llende que va de la Badea Morant, nel sur, siguiendo'l ríu Morant, en direición de Ginger House y el centru del ríu Grande hasta Port Antonio al norte. De la mesma, la especie Trochilus scitulus (o subespecie Trochilus polytmus scitulus según la AOU) ta acutada al estremu este de Xamaica (Gill et al., 1973).
Los dos rectrices casi más esternes del machu son de 15 a 18 cm de llargu, muncho más llargues que'l cuerpu que les soporta. Colgando detrás del machu volador como si fueren dos "chorritos", estes plumes faen un soníu zumbante. Les femes escarecen de plumes rectrices allargaes, y son mayormente blanques pembaxo. Por cuenta de la so pequeñez, estes aves son vulnerables a numberosos predadores.
Estes aves alimentar del néctar de flores usando la so llarga llingua estensible y tamién prinden inseutos al vuelu. Rique alimentación frecuente mientres tán actives mientres el día y vuélvense a un estáu de turpor mientres la nueche pa caltener enerxíes.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El Colibrí Portacintas Piquirrojo (Trochilus polytmus), ye un ave de la familia Trochilidae de los colibríes. Ye endémica de Xamaica, onde ye'l so ave nacional y ye llamáu Doctor Bird, ye ellí'l más abondosu de los colibríes. El xéneru Trochilus al que pertenez tamién ye endémica de Xamaica, y l'única otra especie del mesmu, el Colibrí Portacintas Piquinegro ye considerada por delles autoridaes (por casu AOU) como subespecie dientro de Trochilus polytmus.
Trochilus polytmus[1] a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Trochilidae.
_female_in_flight_2.JPG)
Ur barez Trochilus polytmus. Bevañ a ra diwar sun-bleuñv ha kemer amprevaned ivez war-bouez un hir a deod astenn-diastenn.
Brosezat eo ar spesad e Jamaika[3].
Trochilus polytmus a zo ur spesad evned eus ar c'herentiad Trochilidae.
Evn broadel Jamaika eo.
El colibrí cua de cinta bec-roig (Trochilus polytmus) és un ocell de la família dels troquílids (Trochilidae) que habita zones boscoses de la major part de l'illa de Jamaica
El colibrí cua de cinta bec-roig (Trochilus polytmus) és un ocell de la família dels troquílids (Trochilidae) que habita zones boscoses de la major part de l'illa de Jamaica
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Sïedn cynffonrhuban (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: sïednod cynffonrhuban) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Trochilus polytmus; yr enw Saesneg arno yw Streamertail. Mae'n perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae) sydd yn urdd y Apodiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. polytmus, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r sïedn cynffonrhuban yn perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Seren goed torch biws Myrtis fanny Sïedn cleddbig Ensifera ensifera.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Sïedn cynffonrhuban (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: sïednod cynffonrhuban) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Trochilus polytmus; yr enw Saesneg arno yw Streamertail. Mae'n perthyn i deulu'r Sïednod (Lladin: Trochilidae) sydd yn urdd y Apodiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. polytmus, sef enw'r rhywogaeth.
Kolibřík červenozobý (Trochilus polytmus) je pták z čeledi kolibříkovitých, vyskytující se endemicky na ostrově Jamajka.
Pták je dlouhý okolo 10 cm a váží asi 5 gramů. Samci mají vidlicovitě prodloužená ocasní pera, která jsou delší než tělo (asi 15 cm) a za letu vydávají drnčivý zvuk. Odtud pochází lidový název „doctor bird“, protože ocas připomíná plášť s dlouhými šosy, který dříve nosili lékaři (podle jiné teorie přezdívka pochází ze způsobu, jak kolibřík saje dlouhým zobákem nektar z květů, což připomíná doktora píchajícího injekce).[2] Samci jsou zbarveni nápadně zeleně s kovovým leskem, který vzniká lomem světelných paprsků (proto pták za letu mění z hlediska pozorovatele neustále své zbarvení), hlava, svrchní strana křídel a ocas jsou černé. Zobák je jasně červený s černou špičkou a jako u všech kolibříků dlouhý a tenký, aby mohl proniknout hluboko do květních kalichů. Samička je šedozelená s bílým bříškem.
Kolibřík červenozobý obývá převážně výše položené oblasti, vyhýbá se hustým lesům. Je poměrně hojný, nemá žádné přirozené nepřátele.[3] Je to výrazně teritoriální druh, který napadá každého vetřelce. Je obratný letec, který mávne za sekundu křídly více než sedmdesátkrát. Tento způsob letu je náročný na energii, kolibřík se proto živí květním nektarem s vysokým obsahem sacharózy, stejně jako drobným hmyzem.[4] Páry se vytvářejí pouze pro období rozmnožování na začátku sezony dešťů, kdy samička klade dvě vejce, z nichž se mláďata líhnou po dvou až třech týdnech. O potomstvo pečuje pouze samička.
Na východě Jamajky žije kolibřík černozobý (Trochilus scitulus), o kterém ornitologové vedou spory, zda je samostatným druhem nebo jen geografickým poddruhem kolibříka červenozobého.[5]
Indiáni uctívali kolibříka červenozobého jako posvátné zvíře a věřili, že se do něj převtělují duše mrtvých. Po vyhlášení nezávislosti Jamajky roku 1962 byl vládou vybrán jako oficiální symbol země, tzv. národní pták.[6] Ian Fleming, který žil dlouho na Jamajce, tohoto kolibříka zmiňuje v knize Jen pro tvé oči. Podle ptáka se také jmenovalo jamajské hudební vydavatelství Doctor Bird Records.[7]
Obrázky, zvuky či videa k tématu kolibřík červenozobý ve Wikimedia Commons
Kolibřík červenozobý (Trochilus polytmus) je pták z čeledi kolibříkovitých, vyskytující se endemicky na ostrově Jamajka.
Rødnæbbet vimpelhale (Trochilus polytmus) er en kolibriart, der lever på Jamaica - det er øens nationalfugl.
Taksonomi fra Wikispecies Rødnæbbet vimpelhale (Trochilus polytmus) er en kolibriart, der lever på Jamaica - det er øens nationalfugl.
Der Wimpelschwanz (Trochilus polytmus), auch Jamaika-Kolibri oder Rotschnabel-Jamaikasylphe genannt, ist ein Kolibri, der nur in Jamaika vorkommt. Dort wird er auch Doctor Bird genannt.
Wimpelschwanzmännchen sind an den dunklen, bis zu 17 cm langen Schwanzfedern und dem grün, schwarz und blau schillernden Gefieder zu erkennen. Ihr langer Schnabel ist leuchtend rot. Die Kopf-Rumpf-Länge beträgt normalerweise 25 cm, und ihr Gewicht liegt bei fünf Gramm. Das Weibchen ist kleiner, hat einen dunkelrot bis braunen Schnabel und eine weiße Unterseite, während Rücken und Kopf braun gefärbt sind. Wimpelschwänze schlagen etwa 30 bis 75 mal in der Sekunde mit ihren Flügeln. Das Männchen wird im Flug von einem lauten Summton begleitet, da die vorbeiströmende Luft die Schwanzfedern in Schwingungen versetzt. Ihr Rufton ist ein lautes "tie-tie-tei".
Die jamaikanischen Kolibris sind auf ihrer Insel überall heimisch, allerdings halten sie sich mit besonderer Vorliebe in lichten Gebieten auf Meereshöhe auf. Sie sind sehr territorial und verteidigen ihre Reviere mit ihren spitzen Schnäbeln gegen jeden Vogel, der versucht, in ihr Gebiet einzudringen. Trotz seiner langen Schwanzfedern kann das Männchen sehr gut fliegen. Sobald er gelandet ist, wirkt der Vogel allerdings relativ plump. Der Wimpelschwanz kann Energie sparen, indem er in den Torpor (Starrezustand) fällt, wobei er seine Körpertemperatur an seine Umgebung anpasst. Dadurch verlangsamt er die lebensnotwendigen Funktionen auf ein Minimum.
In der Brutzeit, die meistens vor oder nach der Regenzeit (Oktober oder Mai) stattfindet, sammeln sich die Männchen in kleinen Gruppen und versuchen mit ihren schillernden Farben die Aufmerksamkeit der Weibchen zu erregen. Nach der Paarung sammelt das Weibchen Fäden, Baumwolle, Haare, Farne und klebrige Spinnennetze, um das Nest zu bauen. Dorthinein legt sie zwei weiße, längliche Eier, welche sie 14 bis 19 Tage bebrütet. Sobald die Jungen geschlüpft sind, muss das Weibchen sehr viel Nahrung für die Jungen besorgen. Sobald es genug gesammelt hat, kehrt es zum Nest zurück und würgt den Jungvögeln das Futter direkt in die Kehle. Während der ersten Tagen säubert das Weibchen das Nest noch vom Kot, aber nach kurzer Zeit lernen die Küken, das selber zu erledigen. Die Nestlingsdauer beträgt drei bis vier Wochen, danach sind die Jungen flügge und verlassen das Nest. Manchmal paart sich das Weibchen direkt danach nochmal, so dass es in einem Jahr zweimal brütet.
Die Wimpelschwänze ernähren sich überwiegend von Nektar, den sie mit der Zunge aus den Blütenkronen ziehen. Sie können dabei nicht auf den Blüten landen, da diese meist so zart sind, dass sie abbrechen würden. Darum "stehen" sie in ihrem Schwirrflug direkt vor der Blüte und tauchen ihren Schnabel hinein. Manchmal fressen sie auch Insekten, die allerdings schwer zu jagen und zu verdauen sind.
Wimpelschwänze kommen nur auf Jamaika vor, der drittgrößten Insel der Großen Antillen. Ihr Bestand ist relativ stabil; sie profitieren sogar von der Abholzung des Regenwaldes, da sie sich im offenen Land besser zurechtfinden.
1901 wurde eine andere Art entdeckt, die nur im Osten von Jamaika vorkommt und einen schwarzen Schnabel hat: der Schwarzschnabel-Wimpelschwanz (Trochilus scitulus) wird von manchen Fachleuten als Unterart des Wimpelschwanzes bezeichnet.
Carl von Linné beschrieb den Kolibri unter dem heutigen Namen Trochilus Polytmus. Als Fundort nannte er Amerika.[1] Mit der Art führte er auch den Gattungsnamen »Trochilus« neu in die Wissenschaft ein.[2] Dieser Name ist historisch etwas problematisch. So wurde er bereits von Aristoteles für einen Vogel, der den Mund eines Krokodils aufsucht, ohne von diesem verletzt oder gar gefressen zu werden verwendet. Étienne Geoffroy Saint-Hilaire vermutete, dass Aristoteles damit den Krokodilwächter (Pluvianus aegyptius) beschrieb.[3] Trotzdem hat sich unter den Wissenschaftlern eingebürgert, diesen Begriff im Zusammenhang mit Kolibris zu verwenden. »Polytmus« leitet sich vom griechischen »polytimos πολυτιμος« für »sehr kostbar, wertvoll« ab. Dieses setzt sich wiederum aus »polys πολυς« für »viel« und »timē τιμη« für »Wert, Hochschätzung« zusammen.[4]
Der Wimpelschwanz (Trochilus polytmus), auch Jamaika-Kolibri oder Rotschnabel-Jamaikasylphe genannt, ist ein Kolibri, der nur in Jamaika vorkommt. Dort wird er auch Doctor Bird genannt.
The red-billed streamertail (Trochilus polytmus), also known as the doctor bird, scissor-tail or scissors tail hummingbird, is a species of hummingbird in the "emeralds", tribe Trochilini of subfamily Trochilinae. It is endemic to Jamaica and is the national bird of the country.[4][5][6]
The red-billed streamertail was formally described by the Swedish naturalist Carl Linnaeus in 1758 in the tenth edition of his Systema Naturae under the binomial name Trochilus polytmus.[7] Linnaeus quoted the description in Latin by the Irish physician Patrick Browne in his The Civil and Natural History of Jamaica which had been published two years earlier in 1756.[8] The specific epithet polytmus is from the Ancient Greek polutimos meaning "costly" or "valuable".[9]
The International Ornithological Committee (IOC), BirdLife International's Handbook of the Birds of the World, and the Clements taxonomy treat the red-billed streamertail and black-billed streamertail (T. scitulus) as separate species. However, the North American Classification Committee of the American Ornithological Society calls T. polytmus "streamertail" and assign the red-billed and black-billed forms to it as subspecies.[4][5][10] The two species (or subspecies) interbreed in their narrow contact zone.[11][12]
The species as defined by the IOC is monotypic: no subspecies are recognised.[4]
The male red-billed streamertail is 22 to 25 cm (8.7 to 9.8 in) long including the 10 to 13 cm (3.9 to 5.1 in) tail streamers and weighs 4.0 to 6.5 g (0.14 to 0.23 oz). The female is about 10.5 cm (4.1 in) long and weighs 3.0 to 6.1 g (0.11 to 0.22 oz). The adult male has a coral red bill with a black tip. It has a dull black to blue-black crown; it and the nape form a deep velvety black crest. The rest of its upperparts are bright metallic green. Its tail is black with a green to bronzy green gloss. The next to outermost pair of tail feathers is very long, giving the species its English name. The male's face and most of its underparts are metallic yellowish green; the undertail coverts are blue-black or black with a bluish gloss. The adult female's bill is a duller red than the male's. Its upperparts are metallic bronze green to greenish bronze that is duller on the crown. Its tail lacks the male's streamers. Its central pair of feathers are bright bronze green and the rest black with some bronze green gloss, and the outermost two pairs have wide white tips. Its underparts are white with metallic bronze green spots on the breast and flanks. Immature males are similar to the adult but lack the tail streamers; its tail feathers have bronze green tips.[12]
The red-billed streamertail is found throughout Jamaica except in the extreme eastern end, where the black-billed is found. It inhabits evergreen montane forest, lowland tropical forest, and secondary forest. It shuns mangroves and arid highlands. In elevation it ranges from sea level to 1,500 m (4,900 ft); it is considered fairly common in the lowlands and abundant at middle and higher elevations.[12]
The red-billed streamertail is an elevational migrant.[1]
The red-billed streamertail forages for nectar at a wide variety of native and introduced flowering species; it especially prefers Besleria lutea. It forages at all heights from the ground to the canopy. It has also been observed "robbing" nectar from holes in flowers created by bananaquits (Coereba flaveola) and visiting wells drilled by yellow-bellied sapsuckers (Sphyrapicus varius). In addition to nectar it feeds on small insects taken while hovering or gleaned from foliage or spiderweb.[12]
Both sexes of the red-billed streamertail aggressively defend territories. Males court females that enter their territory. Both sexes perch and repeatedly nod their heads, after which the male flies up and down in front of the female while spreading its tail streamers. The species breeds at any time of year, mostly between January and May, and may raise three broods in a year. The nest is a cup of fine plant fibers bound with spiderweb with lichen on the outside. It is typically built on a fine twig between 1 and 3 m (3 and 10 ft) above the ground. The female incubates the clutch of two eggs for 17 to 19 days and fledging occurs 19 to 24 days after hatch.[12]
The red-billed streamertail's vocalizations include "a loud metallic ting or teet and a prolonged twink-twink-twink dropping in pitch at the end." Adult males in flight produce a distinctive whirring sound. The whirring is synchronized with the wingbeats and video footage shows primary feather eight (P8) bending with each downstroke, creating a gap that produces the fluttering sound.[12][13]
The IUCN has assessed the red-billed streamertail as being of Least Concern. It has a very large range but its population size and trend are not known. No immediate threats have been identified.[1] "The ready occupation of man-made habitats suggests that habitat loss is unlikely to be a problem."[12]
The streamertail is featured in Ian Fleming's James Bond short story For Your Eyes Only. The first line of the story, the title story of the 1960 collection, reads, "The most beautiful bird in Jamaica, and some say the most beautiful bird in the world, is the streamer-tail or doctor humming-bird."
_juvenile_male.jpg)
Juvenile male
_juvenile_male_feeding_2.jpg)
Juvenile male feeding
_feeding.jpg)
Adult male feeding
_female_in_flight_2.JPG)
Female in flight
The red-billed streamertail (Trochilus polytmus), also known as the doctor bird, scissor-tail or scissors tail hummingbird, is a species of hummingbird in the "emeralds", tribe Trochilini of subfamily Trochilinae. It is endemic to Jamaica and is the national bird of the country.
El colibrí portacintas piquirrojo (Trochilus polytmus), es un ave de la familia Trochilidae de los colibríes. Es endémico de Jamaica, donde es su ave nacional y es llamado Doctor Bird, es allí el más abundante de los colibríes. El género Trochilus al que pertenece también es endémico de Jamaica, y la única otra especie del mismo, el Colibrí Portacintas Piquinegro es considerada por algunas autoridades (por ejemplo AOU) como subespecie dentro de Trochilus polytmus.
La especie Trochilus polytmus (o subespecie Trochilus polytmus polytmus según la AOU) está distribuida en la mayor parte de la isla excepto en el extremo este, con un límite que va de la Bahía Morant, en el sur, siguiendo el río Morant, en dirección de Ginger House y el centro del río Grande hasta Port Antonio al norte. A su vez, la especie Trochilus scitulus (o subespecie Trochilus polytmus scitulus según la AOU) está restringida al extremo este de Jamaica (Gill et al., 1973).
Las dos rectrices casi más externas del macho son de 15 a 18 cm de largo, mucho más largas que el cuerpo que las soporta. Colgando detrás del macho volador como si fueran dos "chorritos", estas plumas hacen un sonido zumbante. Las hembras carecen de plumas rectrices alargadas, y son mayormente blancas por abajo. Debido a su pequeñez, estas aves son vulnerables a numerosos predadores.
Estas aves se alimentan del néctar de flores usando su larga lengua extensible y también capturan insectos al vuelo. Requiere alimentación frecuente mientras están activas durante el día y se vuelven a un estado de turpor durante la noche para conservar energías.
Datos: Q952376
Multimedia:
Especies: Trochilus polytmus
El colibrí portacintas piquirrojo (Trochilus polytmus), es un ave de la familia Trochilidae de los colibríes. Es endémico de Jamaica, donde es su ave nacional y es llamado Doctor Bird, es allí el más abundante de los colibríes. El género Trochilus al que pertenece también es endémico de Jamaica, y la única otra especie del mismo, el Colibrí Portacintas Piquinegro es considerada por algunas autoridades (por ejemplo AOU) como subespecie dentro de Trochilus polytmus.
Trochilus polytmus Trochilus generoko animalia da. Hegaztien barruko Trochilidae familian sailkatua dago.
Trochilus polytmus Trochilus generoko animalia da. Hegaztien barruko Trochilidae familian sailkatua dago.
Jamaikanpyrstökolibri (Trochilus polytmus) on Jamaikan kotoperäinen kiitäjälintu. Se elää Jamaikan pääsaarella aivan saaren itäkärkeä lukuun ottamatta. Carl von Linné kuvaili lajin holotyypin Jamaikalta vuonna 1758.[2]
Jamaikanpyrstökolibri (Trochilus polytmus) on Jamaikan kotoperäinen kiitäjälintu. Se elää Jamaikan pääsaarella aivan saaren itäkärkeä lukuun ottamatta. Carl von Linné kuvaili lajin holotyypin Jamaikalta vuonna 1758.
Trochilus polytmus
Le Colibri à tête noire (Trochilus polytmus) est une espèce de colibris (famille des Trochilidae).
Cet oiseau est endémique de la Jamaïque.
Ses habitats sont les forêts tropicales et subtropicales humides de basses et hautes altitudes mais aussi les anciennes forêts lourdement dégradées, les plantations agricoles, les jardins ruraux et les zones urbaines.
Trochilus polytmus
Le Colibri à tête noire (Trochilus polytmus) est une espèce de colibris (famille des Trochilidae).
Streamertail paruh merah (Trochilus polytmus), juga dikenali dengan nama burung doktor, ekor gunting atau burung madu ekor gunting berasal dari Jamaica, di mana ia merupakan spesies burung madu yang paling banyak dan meluas taburannya. Burung ini merupakan burung kebangsaan Jamaica.[2]
Burung ini boleh dijumpai di kawasan barat Teluk Morant, Sungai Morant, Ginger House dan tengah Rio Grande sehingga ke Port Antonio.[3]
Burung ini meghisap nektar daripada bunga menggunakan lidahnya atau menangkap serangga kecil. Burung ini pernah dipaparkan dalam sebuah cerita pendek karya James Bond tulisan Ian Fleming yang bertajuk For Your Eyes Only. Baris pertama buku ini menyatakan;
"The most beautiful bird in Jamaica, and some say the most beautiful bird in the world, is the streamer-tail or doctor humming-bird."
Burung jantan muda
Burung jantan muda sedang makan
Burung jantan muda sedang makan
Burung jantan dewasa sedang makan
Burung betina sedang menghisap nektar
Kategori berkenaan Trochilus polytmus di Wikimedia Commons
Streamertail paruh merah (Trochilus polytmus), juga dikenali dengan nama burung doktor, ekor gunting atau burung madu ekor gunting berasal dari Jamaica, di mana ia merupakan spesies burung madu yang paling banyak dan meluas taburannya. Burung ini merupakan burung kebangsaan Jamaica.
Burung ini boleh dijumpai di kawasan barat Teluk Morant, Sungai Morant, Ginger House dan tengah Rio Grande sehingga ke Port Antonio.
Burung ini meghisap nektar daripada bunga menggunakan lidahnya atau menangkap serangga kecil. Burung ini pernah dipaparkan dalam sebuah cerita pendek karya James Bond tulisan Ian Fleming yang bertajuk For Your Eyes Only. Baris pertama buku ini menyatakan;
"The most beautiful bird in Jamaica, and some say the most beautiful bird in the world, is the streamer-tail or doctor humming-bird."De wimpelstaartkolibrie (Trochilus polytmus) is een vogel uit de familie Trochilidae (kolibries).
Deze soort is endemisch op Jamaica, een eiland in het Caribisch gebied ten zuiden van Cuba en ten westen van het eiland Hispaniola.
De wimpelstaartkolibrie (Trochilus polytmus) is een vogel uit de familie Trochilidae (kolibries).
Multimedia w Wikimedia Commons Koliber czarnogłowy (Trochilus polytmus) – gatunek ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Występuje jedynie na Jamajce, gdzie jest uważany za jeden z symboli tego kraju [3].
Koliber czarnogłowy (Trochilus polytmus) – gatunek ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Występuje jedynie na Jamajce, gdzie jest uważany za jeden z symboli tego kraju .
Morfologia Długość ciała do 8 cm, długość ogona ok. 17 cm. Osiąga masę ciała do 5 g. Dziób długi i szpiczasty. Dzięki niemu koliber z łatwością dostaje się do głębokich kielichów kwiatów. Samiec - łatwo go poznać po długich piórach ogonowych i błyszczącym zielonym upierzeniu. Dziób czerwony z czarnym koniuszkiem. Samica - jest mniejsza od samca i na spodzie ciała jest biała. Pióra ogonowe ma krótsze i zakończone są białymi końcówkami. Pożywienie Nektar kwiatów. Wysysa go za pomocą cienkiego języka. Czasami chwyta owady. Występowanie Jamajka Tryb życia Często odgania intruza zaciekłymi uderzeniami ostrego dzioba. Najaktywniejszy staje się o zmroku, kiedy stara się zdobyć dużo pokarmu na noc. Potrafi oszczędzać energię, spowalniając istotne funkcje życiowe do minimum. Popada w stan odrętwienia. Gniazda zakłada najczęściej przed i po porze deszczowej (październik, maj). Składa 2 jaja. Ochrona Populacje tego kolibra są dość stabilne i nie przeszkadza im nawet wyrąb lasów na wyspie. Temu gatunkowi bardziej odpowiadają otwarte tereny. Ciekawostki W 1902 r. na wschodzie Jamajki odkryto podgatunek tego kolibra, z całym czarnym dziobem. Koliber czarnogłowy porusza skrzydłami z dużą prędkością. Macha nimi 22-78 razy na sekundę. Podczas lotu samce wydają brzęczący dźwięk. Wywołuje go prąd powietrza, który przelatuje przez wewnętrzne skraje piór ogonowych. Na Jamajce ptak jest nazywany doctor bird (pol.: ptak-doktor), bo jego dwa pióra ogonowe kojarzyły się mieszkańcom ze staromodnym frakiem jaki nosili niegdyś lekarze. Ian Fleming opisał kolibra czarnogłowego w For Your Eyes Only, jednej z części przygód Jamesa Bonda: „Ciało ma tak oślepiająco szmaragdowozielone, że gdy słońce pada na jego pierś to czyni zeń najbardziej zieloną rzecz w przyrodzie”.Rödnäbbad vimpelkolibri[4] (Trochilus polytmus) är en fågel i familjen kolibrier.[3]
Arten förekommer på Jamaica.[3] Tidigare betraktades svartnäbbad vimpelkolibri (T. scitulus) som en underart till polytmus och vissa auktoriteter gör det fortfarande.[2]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Hona
Hane
Wikimedia Commons har media som rör rödnäbbad vimpelkolibri.
Wikispecies har information om Trochilus polytmus.
Вимпелохвостий колібрі — один із найпоширеніших на Ямайці видів колібрі. Ендемік цього острова. Він населяє різні біотопи — від мангрових заростів до сухих лісів. Найчисленніші популяції виду мешкають у рідких світлих лісах уздовж морського узбережжя. Вимпелохвостий колібрі до інших птахів налаштований недоброзичливо, і завдаючи ударів дзьобом, виганяє зі своїх володінь усіх, хто наважується вести там пошуки їжі.
Колібрі є найактивнішим у надвечірні сутінки. Вони прагнуть засвоїти більше калорійної їжі, щоб енергії вистачило на всю ніч. Вночі колібрі зазвичай впадають у своєрідне заціпеніння.
Уміння зависати в повітрі в одній точці дозволяє колібрі годуватися дуже калорійною їжею — квітковим нектаром. Ніжні тендітні квіти не змогли б витримати навіть таку маленьку пташку, як колібрі, тому вона, тріпочучи крильцями, зависає біля чаші, занурює в неї свій довгий, злегка зігнутий дзьоб і висмоктує звідти нектар. Іноді колібрі ловить комах, що пролітають повз неї, але перевагу все ж таки віддає нектару, що є багатим на цукор і вуглеводи. Полювання на комах займає у пташки досить багато часу, крім того, тваринна їжа гірше засвоюється організмом колібрі.
З початком шлюбного сезону самці колібрі об'єднуються у зграї. Кожен самець намагається привернути увагу якої-небудь самки. У період гніздування самці стають агресивними і пильно охороняють свою територію від можливих конкурентів. Час гніздування колібрі збігається з сезоном дощів або починається трохи раніше, коли цвіте безліч рослин. Іноді птахи починають гніздуватися раніше, ніж прийдуть дощі, тому що в суху погоду крихітні гнізда колібрі краще зберігаються. Виховує пташенят і будує гніздо самка. Вона будує гніздо з тонких рослинних волокон папоротей або молочаїв, які склеює липкою павутиною, потім відкладає в нього два яйця і насиджує їх протягом 14 — 19 діб. Здавалося б, гніздо дуже мале для того щоб вміщати в собі самку з двома пташенятами, проте еластична конструкція в разі потреби збільшується в об'ємі. Самці доводиться неабияк потрудитися, щоб вигодувати потомство. Вона відлітає ненадовго і повертається з їжею, яку кладе пташенятам прямо в дзьоб. Для підтримання чистоти мати викидає екскременти пташенят з гнізда. Пізніше малюки самі випорожнюються за його межами.
Це незавершена стаття з орнітології.Trochilus polytmus là một loài chim trong họ Chim ruồi.[1]
Bài viết họ Chim ruồi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Trochilus polytmus là một loài chim trong họ Chim ruồi.
Trochilus polytmus Linnaeus, 1758
Охранный статус
Вымпелохво́стый коли́бри[1] (лат. Trochilus polytmus) — птица семейства колибри. Эндемик Ямайки.
Самцы вымпелохвостого колибри имеют тёмные хвостовые перья длиной до 17 см. Оперение зелёного, чёрного и синего цветов. Длинный клюв ярко-красный. Длина тела составляет обыкновенно 25 см, а вес примерно 5 г. Самка меньше, имеет от тёмно-красного до коричневого цвета клюв и белый низ, в то время как спина и голова окрашены в коричневый цвет. Вымпелохвостый колибри совершает примерно от 30 до 75 взмахов крыльями в секунду. Самца в полете сопровождает громкий полуголос, так как струящийся воздух приводит к колебаниям перьев хвоста. Призывный крик звучит как громкое «ти-ти-тай».
Обитают по всему острову, особенно предпочитая светлые области на высоте над уровнем моря. Они очень территориальны и защищают свой участок своими острыми клювами от любой птицы, которая пытается проникнуть на их территорию. Несмотря на длинные хвостовые перья, самец очень хорошо умеет летать. Как только птица садится, она выглядит относительно неуклюжей. Вымпелохвостый колибри может экономить энергию, впадая в неподвижное состояние (торпор), причём он приспосабливает свою температуру тела к окружающей среде. Вследствие этого он минимально замедляет жизненно необходимые функции.
В период гнездования, который проходит большей частью перед или после сезона дождей (октябрь или май), самцы собираются маленькими группами и пытаются привлечь своим оперением внимание самок. После спаривания самка собирает нити, хлопок, волосы, папоротники и липкие паутины, чтобы построить гнездо. Туда она откладывает 2 белых, продолговатых яйца, которые она высиживает от 14 до 19 дней. Как только появляются птенцы, самка начинает собирать для них очень много корма. Как только собрано достаточно корма, самка возвращается к гнезду и выдавливает корм молодым птицам непосредственно в горло. В течение первых дней самка чистит гнездо ещё и от помёта, но вскоре птенцы учатся выполнять это самостоятельно. Птенцы остаются в гнезде от 3 до 4 недель, затем они становятся самостоятельными и покидают гнездо. Иногда самка непосредственно после этого спаривается ещё раз, гнездясь таким образом дважды в год.
Вымпелохвостый колибри питается преимущественно нектаром, который они тянут языком из цветочного венчика. При этом они не могут сесть на цветы, так как те часто настолько нежные, что сразу сломались бы. Поэтому они зависают в своём вибрирующем полёте непосредственно перед цветком и погружают свой клюв внутрь. Иногда они питаются и насекомыми, которых, однако, сложно поймать, а затем ещё и переварить.
Вымпелохвостый колибри обитает только на Ямайке, третьем по величине острове Больших Антильских островов. Его популяция относительно стабильна; они извлекают пользу даже от вырубки сельвы, так как они лучше ориентируются на открытой местности.
В 1902 году был открыт другой вид колибри, встречающийся только на востоке Ямайки, имеющий чёрный клюв — черноклювый вымпелохвостый колибри (Trochilus scitulus). Некоторые специалисты выделяют его как подвид вымпелохвостого колибри.
紅嘴長尾蜂鳥（學名Trochilus polytmus），又被稱為醫生鳥，是牙買加特有的一種蜂鳥。雖然大部份學者都認同它們是獨立的物種，但仍有一些認為它們與黑嘴長尾蜂鳥為同一物種。它們是牙買加的國鳥。
紅嘴長尾蜂鳥分佈在牙買加西部，即莫蘭特灣（Morant Bay）經Rio Grande河中游至安東尼奧港。[2]
雄鳥的舵羽長15-18厘米，比身體還要長。飛行時這對舵羽會發出哼聲.雌鳥沒有這些舵羽，而且下身主要是白色的。[3]
_female_in_flight_2.JPG)
_juvenile_male.jpg)
_juvenile_male_feeding_1.jpg)
_juvenile_male_feeding_2.jpg)
_feeding.jpg)
_female_in_flight_2.JPG)
