Larus crassirostris Vieillot 1818

Ar Gouelan lost du (liester: Gouelini lost du) a zo un evn-mor, Larus crassirostris an anv skiantel anezhañ.

Doareoù pennañ

Boued

Annez

Bevañ a ra al labous war ribloù reter Manchouria, Kouril, Japan, kornôg Korea ha Sina^[1].

Rummatadur

Liammoù diavaez

• (en) Larus crassirostris war al lec'hienn BirdLife International.
• (en) Larus crassirostris war lec'hienn an International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Daveoù ha notennoù

El gavià del Japó (Larus crassirostris) és una espècie de gavina (gènere Larus) de grandària mitjana (uns 46 cm) que habita l'Àsia oriental, especialment la Xina i el Japó. Es caracteritza per unes cames grogues, una cua negra i una taca roja i negra a l'extrem del bec. El seu crit s'assembla al miol d'un gat, fet que li dóna el seu nom en japonès: umineko, que significa «gat de mar». La seva alimentació es compon de petits peixos. Els seus excrements són força àcids i per això no creixen plantes al voltant dels seus llocs de nidificació.

En altres projectes de Wikimedia: Commons Viquiespècies

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwylan gynffonddu Japan (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: gwylanod cynffonddu Japan) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Larus crassirostris; yr enw Saesneg arno yw Japanese gull. Mae'n perthyn i deulu'r Gwylanod (Lladin: Laridae) sydd yn urdd y Charadriiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn L. crassirostris, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Teulu

Mae'r gwylan gynffonddu Japan yn perthyn i deulu'r Gwylanod (Lladin: Laridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Corswennol Inca Larosterna inca Gwylan fechan Hydrocoloeus minutus Gwylan ifori Pagophila eburnea Gwylan Ross Rhodostethia rosea Gwylan Sabine Xema sabini Gwylan y Galapagos Creagrus furcatus Môr-wennol bigfawr Phaetusa simplex Môr-wennol gawraidd Hydroprogne caspia Môr-wennol ylfinbraff Gelochelidon nilotica

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Racek japonský (Larus crassirostris) je středně velkým druhem racka ze skupiny velkých bělohlavých racků rodu Larus.

Popis

Na první pohled připomíná evropského racka žlutonohého. Dospělí ptáci mají bílou hlavu a tělo, tmavošedý hřbet, tmavošedá křídla s černými špičkami a bílý ocas s černou páskou na konci (odtud název). Nohy jsou žluté zobák žlutý s černou páskou na konci a červenou špičkou. Kombinací černé ocasní pásky a černého proužku na zobáku se liší od všech ostatních druhů racků. V prostém šatu je hlava jemně tmavě proužkovaná. Mladí ptáci jsou celkově hnědě zbarvení, mají nápadně dvoubarevný zobák se světlým kořenem a tmavou špičkou a černý ocas kontrastující s bílým kostřecem.

Výskyt

Racci japonští hnízdí ve východní Asii na pobřeží Japonského moře od Sachalinu, Kurilských ostrovů a východní Sibiře na severu po Japonsko, Koreu a severní Čínu. V Japonsku je nejpočetnějším velkým druhem racka. Na zimu táhnou poněkud jižněji, hlavní zimoviště leží u Koreje a severozápadního pobřeží Číny, v malém počtu zaletují až po Hongkong. Zatoulaní ptáci byli zaznamenáni v Severní Americe (včetně východního pobřeží – Rhode Island, Newfoundland), na Kamčatce, Filipínách a v Austrálii.^[2][3]

• Dospělí ptáci s nápadnou černou ocasní páskou

• Dospělý pták v letu zespoda

• Detailní pohled na dospělého ptáka

Reference

1. ↑ Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-10]
2. ↑ HARRISON, P. Seabirds: an identification guide. Londýn: Christopher Helm, 1989. ISBN 0-7136-3510-X.
3. ↑ OLSEN, K. M. O.; LARSSON, H. Gulls of North America, Europe and Asia. Princeton & Oxford: Princeton University Press, 2003. ISBN 0-691-11327-0.

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu racek japonský ve Wikimedia Commons

Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.

Die Japanmöwe (Larus crassirostris) ist eine Vogelart innerhalb der Möwen (Larinae). Sie brütet an den Küsten Südostrusslands, Ostchinas, Koreas und vor allem Japans, wo sie die häufigste Großmöwe ist.

Innerhalb der Gattung Larus gehört sie zu einer recht ursprünglichen Gruppe von vier Arten, die in allen Kleidern eine dunkle Schwanzbinde tragen sowie im Adultkleid relativ einfache Schnabelzeichnungen und nahezu komplett schwarze Handschwingen zeigen.

Beschreibung

Die Japanmöwe zählt mit ihren 46 bis 48 cm Körperlänge, einer Flügelspannweite von 118 bis 124 cm^[1] und einem Gewicht von 436 bis 640 g^[2] zu den kleineren Arten der Gattung Larus und ist wenig größer als eine Sturmmöwe. Der Schwanz trägt in allen Alterskleidern eine dunkle Binde und ist recht kurz, die Flügel wirken verhältnismäßig lang und schlank.

Im Brutkleid sind Kopf, Hals und Unterseite weiß, die Oberseite ist dunkel schiefergrau gefärbt. Der relativ schlanke, gelbe Schnabel ist an der Spitze ausgedehnt leuchtend rot und trägt eine schwarze Subterminalbinde. Die blass gelbliche Iris wird von einem dunkelroten Orbitalring umschlossen. Die Beine und Füße sind gelb. Der Schwanz trägt eine charakteristische, schwarze Subterminalbinde, die recht breit ist und in einer ähnlichen Form nur bei der südamerikanischen Simeonsmöwe (Larus belcheri) zu finden ist. Der Flügelhinterrand ist wie bei allen Larus-Arten weiß, läuft aber schon auf den inneren Handschwingen in Form feiner, weißer Spitzen aus. Der distale Handflügel ist daher nahezu komplett schwarz, lediglich bei wenigen Vögeln findet sich auf der äußeren Handschwinge ein unauffälliges, weißes Subterminalfeld. Im Winter sind Hinterkopf und Augenregion dunkel gestrichelt, die Strichelung kann sich zu einem deutlich ausgeprägten Nackenband verdichten.

Vögel im Jugendkleid sind überwiegend dunkelbraun und wirken durch helle Federsäume oberseits geschuppt. Der Schnabel ist fleischfarben mit scharf abgesetzter schwarzer Spitze. Das Gefieder ist am vorderen Kopf etwas aufgehellt, die Augen sind von markanten, weißen Halbringen eingefasst. Im Unterschied zu anderen Großmöwen fehlt die Bänderung auf den großen Armdecken. Der Schwanz ist schwarz mit einem weißen Spitzensaum. Die Beine sind fleischfarben.

Vögel im ersten Winter sind denen im Jugendkleid sehr ähnlich. Die Mantel- und Schulterfedern sind aber weniger kontrastreich gezeichnet und wirken somit heller. Auf dem Unterflügel fällt eine kräftige, dunkle Zeichnung auf.

Das zweite Winterkleid vermittelt bereits zum Adultkleid und zeigt graue Rückenfedern und graue mittlere Armdecken. Gesicht, Schnabelbasis und Iris sind im Vergleich zum ersten Winter teils deutlich aufgehellt. Der Schwanz ist aber immer noch überwiegend schwarz.

Vögel im dritten Winter unterscheiden sich von adulten durch dunkle Federzentren der Handdecken. Im folgenden Sommer sind sie von adulten Tieren nicht mehr zu unterscheiden.

Stimme

Der Ruf ist ein tiefes, katzenähnliches kaou-kaou oder jark-jark-jark. Zudem wird ein klagender, rauer Ruf beschrieben. Auf Grund dieser Stimme wird die Japanmöwe in Japan umineko (ウミネコ, dt. „Meerkatze“) genannt.

Verbreitung und Bestand

Die Brutgebiete der monotypischen Art liegen vorwiegend an den Küsten und Inseln des Japanischen und des Gelben Meeres, wo die Möwenart in Korea, der chinesischen Provinz Shandong, in Japan und in Ost-Russland vorkommt. 96 Prozent des russischen Bestands brüten auf der Insel Furugelma in der Peter-der-Große-Bucht, wo sich mehrere Kolonien mit insgesamt 80.000 Brutpaaren befinden.^[3] Weitere Vorkommen gibt es auf Sachalin, den südlichen Kurilen und Moneron.

Die Art ist nicht gefährdet, der Weltbestand wird auf mehr als 350.000 Brutpaare^[3] bzw. 1.100.000 adulte Vögel^[4] geschätzt. 150.000 Brutpaare gibt es in Japan, 100.000 in Russland.^[3]

Wanderungen

Außerhalb der Brutzeit kommt die Art in einem weitläufigeren Areal rund um die Brutgebiete vor. Vögel im ersten Jahr verstreichen in nahrungsreiche Gebiete. Russische Vögel sammeln sich vor allem am Tatarensund, Vögel von Honshū wandern an die japanische Pazifikküste oder ins südliche Ochotsksche Meer. Vögel des Gelben Meeres wandern die Küsten entlang in nördlicher und südlicher Richtung. Die Hauptüberwinterungsgebiete liegen an der Koreastraße, dem Japanischen Meer und an der nordostchinesischen Küste. Südlicher ist die Art seltener zu finden, taucht aber bis etwa Hongkong als regelmäßiger Wintergast auf.^[3][2]

Als seltener Irrgast wurde die Art in Nordamerika beobachtet, wo einige Nachweise sogar von der Ostküste stammen.^[3]

Lebensweise

Die Japanmöwe besiedelt Küsten, Buchten und Flussmündungen. Die Brutkolonien liegen an sandigen oder felsigen Stränden, Steilküsten oder Felsinseln. Die Nahrung wechselt lokal und saisonal in ihrer Zusammensetzung, besteht aber vorwiegend aus kleineren Fischen, Krebstieren, Insekten und Abfällen, ergänzend kommen Weichtiere und Vielborster hinzu. Im Winter nehmen Fischereiabfälle einen großen Stellenwert ein, die Art folgt auch gerne Fischerbooten aufs Meer hinaus. Auch Mülldeponien werden genutzt. Nicht selten wurde Kleptoparasitismus beobachtet.^[2]

Japanmöwen finden sich ab Mitte April in den Brutkolonien ein, die Eiablage erfolgt in Sibirien zwischen Mai und Juni. Das Nest wird im Sand oder auf Felsen aus trockenem Gras errichtet. Das Gelege besteht aus zwei bis drei Eiern, die zwischen 24 und 25, seltener 27 Tage lang bebrütet werden. Die Jungvögel werden etwa nach 35 bis 40 Tagen flügge. Die Ausfliegerate liegt bei 63 bis 70 Prozent. Wenn die Küken den Nistplatz verlassen, wird ein hoher Prozentsatz von benachbarten Altvögeln getötet.^[2]

Literatur

• Klaus Malling Olsen, Hans Larsson: Gulls of Europe, Asia and North America, Helm Identification Guides, Christopher Helm, London 2003 (korrigierte Neuauflage von 2004), ISBN 978-0-7136-7087-5
• Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal (Hrsg.): Handbook of the Birds of the World. Band 3: Hoatzin to Auks. Lynx Edicions, Barcelona 1996, ISBN 84-87334-20-2, S. 602.
• Gerald S. Tuck, Hermann Heinzel: Die Meeresvögel der Welt. Verlag Paul Parey, Hamburg/Berlin 1980, ISBN 3-490-07818-7.
• Pierre-Andre Crochet, Jean-Dominique Lebreton, Francois Bonhomme: Systematics of large white-headed gulls: Patterns of mitochondrial DNA variation in western European taxa, The Auk 119 (3), 2002, S. 603–620

Einzelnachweise

1. ↑ Olsen / Larsson (2003), S. 33, siehe Literatur
2. ↑ ^{a b c d} Del Hoyo et al. (1996), S. 602, siehe Literatur
3. ↑ ^{a b c d e} Olsen / Larsson (2003), S. 37, siehe Literatur
4. ↑ Factsheet auf BirdLife International

Харсүүлт цахлай (Larus crassirostris) нь дундаж хэмжээний цахлай бөгөөд Хятад, Япон, Солонгосыг оролцуулан зүүн Азид тархан нутагладаг. Мөн Аляска, Хойд Америкт таарах нь бий.

Гадаад төрх

Харсүүлт цахлайн биеийн урт 46 см, далавчаа дэлгэхэд 126-128 см юм. Тэд хар сүүл, шар хөлтэй ба хошууны үзүүр хэсэгт улаан, хар толботой. 4 нас хүрж байж бүрэн нас бие гүйцэн, өд сөд нь ургаж гүйцнэ.

Энэхүү цахлай нь голдуу жижиг загас, нялцгай биетэн, үет хөлтөн зэргээр хооллох ба заримдаа улай сэг иддэг. Загасчдын усан онгоцыг даган явж идэш тэжээл олж идэх нь элбэг ба бусад шувуудын барьсан загасыг хулгайлах явдал цөөнгүй.

Үржлийн үе болоход олноор сүрэглэн 6 сарын эхээр 2-3 өндөг гаргадаг. 24 хоног дараад ангаахай гарна.

Зургууд

• 
• Залуу цахлай

• 

Ном зүй

• "National Geographic" Field Guide to the Birds of North America ISBN 0-7922-6877-6
• Seabirds, an Identification Guide by Peter Harrison, (1983) ISBN 0-7470-1410-8
• Handbook of the Birds of the World Vol 3, Josep del Hoyo editor, ISBN 84-87334-10-5
• "National Audubon Society" The Sibley Guide to Birds, by David Allen Sibley, ISBN 0-679-45122-6

கருப்பு வால் கடற்பறவை (Black-tailed Gull) (Larus crassirostris) என்பது நடுத்தர (46 செ.மீ) அளவு கொண்ட நீள் சிறகு கடற்பறவை இனங்களில் ஒன்றாகும் இதன் இறகின் அளவு பொதுவாக 126 செமீ முதல் 128 செமீ வரை வளரும் தன்மைகொண்டது. இவ்வகையான பறவைகள் கிழக்காசியா பகுதியிலும், சீன மக்கள் குடியரசு, சீனக் குடியரசு, ஜப்பான், கொரியா போன்ற பகுதியில் அதிகமாக வாழுகிறது. இப்பறவைகள் வட அமெரிக்கா, அலாஸ்கா, போன்ற நாடுகளில் சுற்றித் திரிகின்றன.

உடலின் தோற்றம்

இப்பறவையின் கால்கள் மஞ்சள் நிறத்திலும், இதன் அலகு சிகப்பும், கருப்பும் கலந்த ஒரு புள்ளியைப்போலவும் கணப்படுகிறது. இதன் குஞ்சுகள் முழு வளர்ச்சி அடைய நான்கு ஆண்டுகள் ஆகும். இதன் வால்பகுதியை வைத்தே இதற்கு இப்பெயர் வைக்கப்பட்டுள்ளது. இப்பறவை பார்ப்பதற்கு பூனைபோல் தெரிவதால் ஜப்பான், நாட்டினர் கடல் பூனை (Umineko) என்றும், கொரியா நாட்டினர் பூனை பறவை, (Gwaeng-yi gull) என்றும் அழைக்கின்றனர்.

உணவு

கருப்பு வால் கடற்பறவை சிறிய மீன்கள், மெல்லுடலி (molluscs), இறால், (crustacean), நண்டுகள், கப்பலின் உடைந்த பகுதியில் கிடைக்கும் பொருட்கள், இறந்த உயிரினங்களின் மாமிசங்களையும் (carrion) உணவாக உண்கிறது. இப்பறவை கப்பல்களையும், வணிக மீன் பிடிக்கப்பல்களையும் பின் தொடர்ந்து செல்வதைக் காணலாம்.

வாழ்வு முறை

இப்பறவைகள் அவற்றின் இணையுடன் ஏப்ரல் மாத மத்தியில் சேர்த்து ஒருகூட்டமாக கூடுகிறது. இவை இரண்டு முதல் மூன்று முட்டைகள் வரை இடுகின்றன. இவை அடைகாத்து குஞ்சு பொரிக்கப் 24 நாட்கள் வரை ஆகின்றன.^[2]

பலவிதமான கடற்பறவைகள்

• Umineko at entrance to Kabushima Shrine

• 
• கருப்பு வால் கடற்பறவை

• 

மேற்கோள்

• "National Geographic" Field Guide to the Birds of North America ISBN 0-7922-6877-6
• Seabirds, an Identification Guide by Peter Harrison, (1983) ISBN 0-7470-1410-8
• Handbook of the Birds of the World Vol 3, Josep del Hoyo editor, ISBN 84-87334-10-5
• "National Audubon Society" The Sibley Guide to Birds, by David Allen Sibley, ISBN 0-679-45122-6

The black-tailed gull (Larus crassirostris) is a gull native to shorelines of East Asia.

Description

The black-tailed gull is medium-sized (46 cm) (19 Inches), with a wingspan of 126–128 cm (49.6 - 50.3 Inches). It has yellow legs and a red and black spot at the end of the bill. Males and females have identical plumage and features, although males are larger in size than females.^[2] This gull takes four years to reach full adult plumage.^[3] As the name suggests, it has a black tail. The bird has a cat-like call, giving it its Japanese name — umineko (海猫, "sea cat"), and Korean name — gwaeng-yi gull, which means "cat" gull. In Hachinohe they are one of the 100 Soundscapes of Japan.^[4]

Distribution and habitat

The species is resident to coastlines of the East China Sea, Japan, Manchuria and the Kuril Islands. It is a vagrant to Alaska and North America^[5][6] and has been found in the Philippines.^[7]

In Japan

The bird is common in Japan, nesting from Hokkaido to Western Kyushu. It has caused flights to be delayed at Haneda Airport in Tokyo.^[8]

An enormous gathering of black-tailed gulls can be found at Kabushima, a peninsula (formerly an island) in Hachinohe, Aomori, Japan. A Shinto shrine was raised by fishermen in 1269 (though it has been rebuilt several times since) at which the black-tailed gull, is seen as a messenger of the goddess of the fishery. For over 700 years, the species has enjoyed reverence, feeding and protection from the local population. As a result, every summer, over 40,000 black-tailed gulls nest and raise their young in the grounds of the shrine and the surrounding island, which has been designated a National Natural Monument by the government of Japan. The gulls are very tame and are a popular local tourist attraction.^[9]

Around 5,000 birds also nest at Fumi-shima in Shimane Prefecture near Izumo Shrine,^[10] and there is a large colony at Teuri Island in Hokkaido.^[11]

In Korea

The species is common on the shoreline of Korea and on various islands. There are over 20,000 black-tailed gulls on Liancourt Rocks, and numbers are increasing due to the absence of predators. In 2008, the bird was officially chosen as one of the mascots of Liancourt Rocks.^[12] Nando and Hongdo islands, both Korean natural monuments as of 1982, are also known breeding grounds.^[13][14]

In North America

A rare visitor to the United States, a black-tailed gull was spotted from Burlington, Vermont, in October 2005.^[15] The species has been spotted in Illinois several times.^[16]

Ecology

The black-tailed gull feeds mainly on small fish, molluscs, crustaceans scraps and carrion. A study analyzing the identifiable parts of gull excreta in Korea found that 19.1% consisted of the remains of fish, 3.3% of crustaceans, and 3.3% of land insects.^[17]

The species often follows ships and commercial fishing fleets. It also steals food from other seabirds. It is a colonial nester, with colonies forming in mid-April. 2–3 eggs are laid by early June. Incubation lasts approximately 24 days.^[18]

Black-tailed gulls use a variety of voice signals and are known to use more than 10 different sounds for communication. Young can recognize their parents from their voice and visual stimulation between 10 and 15 days after hatching, and can also distinguish between siblings and non-siblings. Alarm calls are alert signals that warn of predators or danger. Aggressive calls accompany attacks on predators. Contact calls are signals used for intra-specific communication. The most commonly heard cat-like sound ("mew call") is a part of the contact call, and is frequently used, such as when returning to the nest after taking food, alternating the role of the mating and nesting, taking care of the young, collective flight, etc. The sound of a young gull begging for food and the sound of a female during mating are also included in the contact call.^[19]

Images

• 

  Black-tailed Gull, immature plumage

• 

  Black-tailed Gull in Tokyo Bay

• 

  Black-tailed Gull in Hachinohe, Aomori

• 

  Black-tailed Gulls at entrance to Kabushima Shrine

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Black-tailed_gull&oldid=1154976757"

La Katmevo, Nigravosta mevo aŭ Nigrapinta mevo, (Larus crassirostris) estas granda mevo, tio estas birdo de la familio de Laredoj kaj ordo de Karadrioformaj, kiu vivas en orienta Azio kaj pli precize kaj pli precize en plej sudorienta Siberio, Ĉinio, Japanio kaj Koreio. Ĝi estas vaganta ĝis Alasko.

Aspekto

Temas pri granda mevo 46 cm longa kun enverguro de 126 ĝis 128 cm. Kiel multaj aliaj mevoj ĝi havas blankajn kapon, kolon, bruston, ventron kaj pugon kaj grizajn dorson kaj flugilojn kun mallarĝa blanka malantaŭa bordo kaj malhelaj flugilpintoj. La vosto havas rimarkindan tre larĝan nigran antaŭfinan strion, kio nomigas la specion. Ĝi havas flavajn krurojn kaj bekon kun ruĝa makulo ĉepinte kaj nigra antaŭfina ringo. La irizo estas flava kaj la okulringo ruĝa. Tiu mevo atingas plenkreskulan plumaron post 4 jarojn: unujaruloj havas tre brunajn dorson kaj flugilojn, blankan pugon kaj nigran voston; dujaruloj estas iom malpli brunaj kaj pli grizaj kaj ekhavas blankajn bordojn en flugiloj kaj vosto. Kiel la loka nomo sugestas, tiu birdo havas katecan voĉon de kie venas la nomoj japana Umineko (markato) kaj korea Gwaeng-yi mevo, tio estas "kato" mevo.

Kutimoj

La Katmevo manĝas ĉefe etajn fiŝojn, moluskojn, krustulojn kaj viscerojn. Ĝi ofte sekvas ŝipojn por profiti restaĵojn kaj ankaŭ rabas manĝaĵojn el aliaj marbirdoj.

Ĝi estas kolonia nestulo, kun kolonioj formitaj en aprilo. La ino demetas 2-3 ovojn komence de junio. Kovado daŭras ĉirkaŭ 24 tagojn.

Bildaro

• 
• Nematura Katmevo

• 

Referencoj

• BirdLife International (2004). Larus crassirostris. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 11 May 2006.
• "National Geographic" Field Guide to the Birds of North America ISBN 0-7922-6877-6
• Seabirds, an Identification Guide de Peter Harrison, (1983) ISBN 0-7470-1410-8
• Handbook of the Birds of the World Vol 3, Josep del Hoyo editor, ISBN 84-87334-10-5
• "National Audubon Society" The Sibley Guide to Birds, de David Allen Sibley, ISBN 0-679-45122-6

La gaviota japonesa o gaviota colinegra (Larus crassirostris)^[2]​^[3]​ es una especie de ave charadriforme de la familia Laridae. Tiene patas amarillas y una mancha de color rojo y negro al final del pico. Esta gaviota tarda cuatro años en alcanzar el plumaje de adulto. Como su nombre indica, tiene la cola negra.

Distribución

Es originaria del este de Asia, incluyendo China, Taiwán, Japón y Corea. También se puede encontrar ocasionalmente en Alaska y el noreste de América del Norte.

Comportamiento

Se alimenta principalmente de pequeños peces, moluscos, crustáceos y de carroña. A menudo sigue los buques y las flotas de pesca comercial. Se roba la comida de otras aves marinas.

Una enorme cantidad de estas aves se puede encontrar en el santuario Kabushima en Hachinohe, Aomori, Japón. Este santuario sintoísta fue levantado por los pescadores en 1269 (aunque ha sido reconstruido varias veces desde entonces) para honrar a la gaviota de cola negra, que es vista como un mensajero de la diosa de la pesquería. Desde hace más de 700 años, la especie ha disfrutado de reverencia, alimentación y protección de la población local. Como resultado, cada verano, más de 40.000 gaviotas anidan y crían a sus polluelos en el recinto de la ermita y la isla circundante, que ha sido designada como Tesoro Nacional Natural por el gobierno de Japón. Las gaviotas son muy mansas y son una popular atracción turística local. Es un visitante poco común en los Estados Unidos. Una gaviota de cola negra fue vista en Burlington, Vermont, en octubre de 2005.

Referencias

Larus crassirostris Larus generoko animalia da. Hegaztien barruko Laridae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Larus
• Laridae

Japaninlokki (Larus crassirostris) on itäaasialainen lokki. Sen elinympäristö käsittää Venäjän Kaukoidän rannikon, muun muassa Sahalinin ja Kuriilit, Japanin, Korean ja Kiinan itärannikon. Lajin holotyypin kuvaili Louis Jean Pierre Vieillot Nagasakista 1828.^[2]

Lajin ääntely muistuttaa kissan nau'untaa, mistä juontavat juurensa sen japaninkielinen nimi umineko (jap. 海猫, "merikissa") ja koreankielinen nimi gwaeng-yi (kor. 괭이갈매기, "kissalokki").

Lähteet

Larus crassirostris

Le Goéland à queue noire (Larus crassirostris) est une espèce d'oiseaux de la famille des Laridae présents sur la côte occidentale de l'océan Pacifique.

Description

C'est un laridé de taille moyenne : 44 à 48 cm de longueur pour une envergure de 118 à 124 cm. Il présente un manteau gris sombre.

Distribution

Le Goéland à queue noire se reproduit dans la Mer du Japon (moins de 350 000 couples).

Références externes

• (en) Référence Congrès ornithologique international :
• (fr+en) Référence Avibase : Larus crassirostris (+ répartition) (consulté le 1^er juillet 2015)
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Larus crassirostris dans Charadriiformes
• (en) Référence NCBI : Larus crassirostris (taxons inclus)
• (en) Référence UICN : espèce Larus crassirostris Vieillot, 1818 (consulté le 1^er juillet 2015)

Bibliographie

• Olsen K.M. & Larsson H. (2005), Gulls of Europe, Asia and North America, Christopher Helm, London, 608 p.

Il gabbiano giapponese o gabbiano codanera (Larus crassirostris, Vieillot 1818) è un uccello della famiglia dei Laridi.

Sistematica

Larus crassirostris non ha sottospecie, è monotipico.

Distribuzione e habitat

Questo gabbiano vive in Asia, dalle coste settentrionali della Russia a quelle thailandesi, in Giappone, ma anche in Canada. È accidentale in Messico, nelle Filippine e in Australia.

Galleria d'immagini

• 
• 
• 

Bibliografia

• (EN) BirdLife International 2012, Larus crassirostris, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.

Vogels

De Japanse meeuw (ook wel zwartstaartmeeuw) (Larus crassirostris) is een vogel uit de familie Laridae.

Kenmerken

De japanse meeuw is een middelgrote meeuw, 48 cm lang, kleiner dan een zilvermeeuw. Volwassen vogels hebben een leigrijze rug. De meeste grote slagpennen en de armpennen zijn zwart. Heel kenmerkend voor deze meeuw is de brede, zwarte eindband van de staart. Overigens zijn de buitenste staartpennen weer geheel wit. De snavel is geel met een zwarte eindband en dan nog een rode punt. De poten zijn geel.^[2]

Verspreiding, leefgebied en status

Deze soort broedt op de kusten van Oost-Siberië, de Koerilen, Korea, China en Japan.

Status

De Japanse meeuw heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie wordt geschat op 1,1 miljoen individuen. De aantallen (in de diverse landen waar geteld wordt) zijn stabiel. Om deze redenen staat deze meeuw als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

Bijzonderheid

Een grote kolonie van deze meeuw bevindt zich in de Japanse havenstad Hachinohe bij het Japanse heiligdom Kabushima jinja. Dit heiligdom is in 1269 door vissers gesticht (en vele malen daarna opnieuw gebouwd) ter ere van deze soort meeuw, die gezien wordt als een boodschapper van de godin van de visserij. Gedurende deze 700 jaar geniet deze meeuwenkolonie daar bijzondere bescherming. Jaarlijks is daar op de derde zondag van april een festival.

Bronnen, noten en/of referenties

Externe link

• Avibase

Multimedia w Wikimedia Commons

Mewa japońska (Larus crassirostris) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny mewowatych. Występuje w południowo-wschodniej Rosji, Japonii, Korei i wschodnich Chinach. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał Louis Jean Pierre Vieillot w 1818 na podstawie holotypu z Nagasaki. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Larus crassirostris^[3]. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny podtrzymuję tę nazwę. Uznaje mewę japońską za gatunek monotypowy^[4]. Jej pokrewieństwo z poszczególnymi gatunkami Larus są niejasne^[3].

Morfologia

Długość ciała wynosi 43–51 cm, rozpiętość skrzydeł 126–128 cm, masa ciała 436–640 g^[3]. Długość skrzydła samca: 365−396 mm, samicy: 352–385 mm. U osobników dorosłych wierzch ciała szaroczarny, skrzydła z czarnymi końcówkami. Na ogonie dostrzec można czarny pas, podobny jak u mew pręgosternych (Larus belcheri), występujących w Ameryce Południowej. Spód ciała, pokrywy białe. Dziób żółty z czarnym paskiem przed końcem i czerwonym końcem. Tęczówki jasne, nogi żółte^[5].

Zasięg występowania

Mewy japońskie zamieszkują południowo-wschodnią Rosję (Wyspy Kurylskie, Sachalin, Moneron Island, Wyspa Popowa, Zatoka Piotra Wielkiego), Japonię, Koreę i wschodnie Chiny (Szantung, Zhejiang, Fujian). W zimie zamieszkują większy teren, pojawiając się na obszarze od południowych do północnych Chin^[3].

Ekologia i zachowanie

Mewy japońskie zasiedlają wybrzeża, zatoki i estuaria. Gniazdują na piaszczystych lub kamienistych wybrzeżach, klifach i skalistych wysepkach. Skład pokarmu zmienia się lokalnie i w poszczególnych latach; mewy te żywią się małymi rybami, skorupiakami, owadami i odpadkami; zjadają również mięczaki i wieloszczety. Na Syberii okres składania jaj przypada na maj i czerwiec^[3]. Zniesienie liczy 2−3 jaja^[6].

Status

IUCN uznaje mewę japońską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku (stan w 2017). BirdLife International ocenia trend populacji jako stabilny^[7].

Przypisy

Svartstjärtad mås^[2] (Larus crassirostris) är en östasiatisk fågel i familjen måsfåglar inom ordningen vadarfåglar.^[3]

Utseende och läten

Svartstjärtad mås är en medelstor mås med en kroppslängd på 43–51 centimeter och 126–128 centimeter i vingbredd.^[4] Huvudet är vitt, ovansidan är skiffergrå och vingspetsarna är helsvarta helt utan eller endast små vita fläckar som flera andra liknande trutar har. Karakteristiskt är förutom det svarta ändbandet på stjärten, som gett fågeln sitt namn, också den röda och svarta fläcken längst ut på den relativt långa näbben. Benen är gula. Fågelns läte är ett djupt kattlikt jamande som återspeglas i artens namn på japanska (umineko, "havskatt") och koreanska (gwaeng-yi, "kattmås").

• 
• 
• 

Utbredning och systematik

Arten häckar i sydöstra Ryssland (inklusive Kurilerna och Sachalin), Japan, på Koreahalvön samt i östra Kina (Shandong, Zhejiang och Fujian). Vintertid är den vidare spridd och påträffas söderut tioo norra Östkinesiska sjön. Tillfälligt har den påträffats i Taiwan, Vietnam, Thailand och Filippinerna men också så avlägset som Australien, Kanada, Mexiko och USA.^[1] Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.

Släktskap

DNA-studier visar att arten tillhör en grupp med måsar och trutar som alla har ett svart ändband på stjärten (de sydamerikanska arterna perutrut och olrogtrut samt den australiska arten grovnäbbad trut) men även den avvikande amerikanska arten vithuvad mås.^[5] Dessa är i sin tur systergrupp till en samling vithuvade trutar som gråtrut och havstrut, men också fiskmås och ringnäbbad mås.

Levnadssätt

Svartstjärtad mås återfinns utmed kuster, i vikar och i flodmynningar. Dess föda varierar både geografiskt och under året och inkluderar småfisk, kräftdjur, insekter, as, mollusker och havsborstmaskar. Den följer gärna fiskbåtar och kan ha ett kleptoparasitiskt beteende, det vill säga att den stjäl mat från andra djur.^[6]

Arten häckar i kolonier på sandiga eller klippiga kuster eller på klippöar. Många kolonier kan innehålla över 10.000 par.^[6]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling som inte tros vara utsatt för något substantiellt hot.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen uppskattas till 1,1 miljoner individer.^[7]

Namn

Fågeln har på svenska även kallats japansk mås.

Noter

1. ^ [a b c d] Birdlife International 2012 Larus crassirostris Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ BirdLife Sverige (2019) Officiella listan över svenska namn på alla världens fågelarter
3. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11
4. ^ Burger, J., Gochfeld, M., Kirwan, G.M. & Garcia, E.F.J. (2018). Black-tailed Gull (Larus crassirostris). I: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (hämtad från https://www.hbw.com/node/53965 1 maj 2018).
5. ^ Sternkopf, V. (2011), “Molekulargenetische Untersuchung in der Gruppe der Möwen (Laridae) zur Erforschung der Verwandtschaftsbeziehungen und phylogeographischer Differenzierung”, Ph.D. Dissertation, Ernst Moritz Arndt University of Greifswald.
6. ^ [a b] del Hoyo, J., Elliott, A., and Sargatal, J. 1996. Handbook of the Birds of the World, vol. 3: Hoatzin to Auks. Lynx Edicions, Barcelona, Spain.
7. ^ Delany, S. and Scott, D. 2006. Waterbird population estimates. Wetlands International, Wageningen, The Netherlands.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör svartstjärtad mås.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Larus crassirostris.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Mòng biển đuôi đen (danh pháp hai phần: Larus crassirostris) là một loài mòng biển thuộc họ Mòng biển (Laridae)^[2].

Mòng biển đuôi đen phân bố ở Đông Á, bao gồm Trung Quốc, Đài Loan, Nhật Bản và Triều Tiên, nó lang thang đến tận Alaska và đông bắc Bắc Mỹ. Mòng biển đuôi đen trưởng thành có thân dài đến 46, sải cánh dài 126-128, cân nặng. Loài này có chân màu vàng và đốm đen cuối mỏ. Nó cần 4 năm để có bộ lông chim trưởng thành. Thức ăn của chúng gồm cá nhỏ, ốc, giáp xác và xác chết. Nó thường bay theo tàu đánh cá và tàu. Nó có cướp thức ăn từ các chim biển. Nó làm tổ theo quần thể vào giữa tháng 4. Mỗi tổ 2-3 quả trứng và ấp trong 24 ngày.

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Mòng biển đuôi đen tại Wikispecies

Царство: Животные

Подцарство: Эуметазои

Без ранга: Двусторонне-симметричные

Без ранга: Вторичноротые

Тип: Хордовые

Подтип: Позвоночные

Инфратип: Челюстноротые

Надкласс: Четвероногие

Класс: Птицы

Подкласс: Настоящие птицы

Инфракласс: Новонёбные

Отряд: Ржанкообразные

Подотряд: Lari

Семейство: Чайковые

Род: Чайки

Вид: Чернохвостая чайка

Вызывающие наименьшие опасения
IUCN 3.1 Least Concern: 22694289

• 1 Описание
• 2 Распространение и среда обитания
• 3 Размножение
• 4 Питание
• 5 Изображения
• 6 Примечания
• 7 Литература
• 8 Ссылки

二名法 Larus crassirostris
Vieillot, 1818

黑尾鷗（學名：Larus crassirostris）是一種中型海鷗，身長大概45厘米，翼展大概126至128厘米。這種雀鳥聚居於東亞地區，當中包括中國、台灣、日本和韓國，也會到阿拉斯加至北美洲東北部分一帶漂泊。

黑尾鷗長有黃色的腳，鳥喙末端上有紅色的斑點，繼以黑色環帶，腰尾白，冬季頭頂及頸背具深色斑。幼鳥多沾褐，臉部色淺，嘴粉紅而端黑，尾黑，需要四年才羽翼豐盛達至成長期。正如名字所說，牠們擁有一條黑色的尾巴，並會發出像貓叫的哀怨叫聲，所以在日本被稱作「海猫」，在韓國則為「猫鷗」。

黑尾鷗的主要食糧為細小的魚類、軟體動物、甲殼類海產與其內臟。牠們經常跟著船隻與漁艇覓食，也會從其他海鳥偷取食物。每年四月中旬，黑尾鷗會連群結隊地築巢，在六月上旬會生兩至三隻蛋，孵卵期為二十四天。

參考資料

• 《香港及華南鳥類》，尹璉、費嘉倫、林超英(1994)
• 《中國鳥類野外手冊》，馬敬能、菲利普斯、何芬奇(2000)
• 《雀鳥分類名錄》，香港觀鳥會

ウミネコ 保全状況評価^{[a 1]} LEAST CONCERN
(IUCN Red List Ver.3.1 (2001))
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : チドリ目 Charadriiformes 亜目 : カモメ亜目 Lari 科 : カモメ科 Laridae 属 : カモメ属 Larus 種 : ウミネコ L. crassirostris 学名 Larus crassirostris　Vieillot, 1818 和名 ウミネコ 英名 Black-tailed gull

ウミネコ（海猫^[1]、Larus crassirostris）は、チドリ目カモメ科カモメ属に分類される鳥類。

分布[編集]

ロシア南東部、中国大陸東部、台湾、日本、朝鮮半島^{[a 1]}

冬季になると中華人民共和国東部などへ南下し越冬するか、ロシア南東部や朝鮮半島では周年生息する^{[2][3][4][5][6][7]}。日本では周年生息（留鳥）するが^[7][8]、冬季になると北海道や本州北部で繁殖する個体群は南下する個体が多い^[3]。

形態[編集]

全長44-48センチメートル^[5]。翼開張120-128センチメートル^[2][4][7]。体重0.5-0.6キログラム^[5]。頭部や体下面の羽衣は白、体上面の羽衣は黒灰色^[4][7]。尾羽も白いが内側尾羽10枚の先端付近が黒く^[3][4][5][7]、英名（black-tailed=黒い尾をした）の由来になっている^[1]。翼上面は黒灰色^[7]。初列風切先端は黒く、先端に白い斑紋が入る個体もいる^[6][7]。

嘴は太く頑丈^[1]。種小名crassirostrisは「太い嘴の」の意^[1]。嘴の色彩は黄色で、先端が赤くその内側に黒い斑紋が入る^[3][4][5]。後肢の色彩は黄色^[4][5][7]。

幼鳥は全身が黒褐色の羽毛で被われ、肩を被う羽毛や翼上面の外縁（羽縁）が淡褐色^[7]。虹彩は黒い^[4]。嘴や後肢の色彩はピンク色を帯びた淡褐色で、嘴の先端は黒い^[7]。

夏季は後頭が白（夏羽）、冬季は後頭に灰褐色の斑紋が入る（冬羽）^[2][4][7]。

• 頭部の形態

生態[編集]

沿岸部や河口、干潟などに生息する^[6][7]。近年、東北地方の内陸部での記録も増えている。減農薬の水田が増えたからと考えられている^[9]。和名は鳴き声がネコに似ていることが由来とされる^[1][3]。

食性は雑食で、魚類、両生類、昆虫、動物の死骸などを食べる^[2][5][8]。他の鳥類が捕らえた獲物を奪う事もある^[8]。

繁殖形態は卵生。集団繁殖地（コロニー）を形成する^[5]。沿岸部の岩礁や草原などに木の枝や枯草、海藻などを組み合わせた皿状の巣を作り、日本では4-5月に1回に2-3個の卵を産む^[2][3][5]。2011年6月、東京都台東区上野のビルの屋上で、20から30つがいが営巣しているのが確認され、複数の幼鳥も確認された^[9]。他の鳥類、カイツブリやカルガモ・コアジサシ・スズメなどを捕食する可能性が懸念されている^[9]。雌雄交代で抱卵し、抱卵期間は24-25日^[5]。雛は孵化してから約40日で巣立つ^[2][5]。生後3年で性成熟すると考えられ^[5]、生後3-4年で成鳥羽に生え換わる^[7]。

人間との関係[編集]

日本では、1922年に八戸市の蕪島と出雲市の経島がそれぞれ「蕪島ウミネコ繁殖地」「経島ウミネコ繁殖地」、1933年に陸前高田市の椿島が「椿島ウミネコ繁殖地」、1934年に女川町の江島が「陸前江ノ島のウミネコおよびウトウ繁殖地」、1938年に酒田市の飛島が「飛島ウミネコ繁殖地」として繁殖地が国の天然記念物に指定されている^[2][5]。このほか、日本では三陸海岸がウミネコの繁殖地として知られている。

日本鳥類保護連盟の神崎高歩によると、ウミネコは小魚などを巣に運ぶときに、飛翔中に吐き出してしまうことがあるという。小魚などが路上などに散乱している光景は海沿いに居住する人々にとってはごく普通の光景であるが、このような光景を初めて見る人にとっては非常に不思議なことであり、しばしば騒動になって新聞などで報道されることがある^{[注釈 1]}。

画像[編集]

• 幼鳥

• 冬羽

脚注[編集]

1. ^ 今泉有美子「“空からオタマジャクシ”鳥が吐いた?」『産経新聞』2009年6月28日 日曜日 14版 総合 3面。

参考文献[編集]

[ヘルプ]

関連項目[編集]

ウィキペディアの姉妹プロジェクトで
「ウミネコ」に関する情報が検索できます。 コモンズでメディア（カテゴリ）
ウィキスピーシーズの生物目録

• カモメ科
  • カモメ属

外部リンク[編集]

この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。

「https://ja.wikipedia.org/w/index.php?title=ウミネコ&oldid=65397241」から取得