El colí gorjablanc (Colinus leucopogon) és un ocell de la família dels odontofòrids (Odontophoridae) que habita sabanes, zones arbustives i praderies d'Amèrica Central, des de l'oest de Guatemala fins al centre de Costa Rica.
El colí gorjablanc (Colinus leucopogon) és un ocell de la família dels odontofòrids (Odontophoridae) que habita sabanes, zones arbustives i praderies d'Amèrica Central, des de l'oest de Guatemala fins al centre de Costa Rica.
Die Fleckenwachtel (Colinus leucopogon) ist eine Vogelart der Gattung Colinus aus der Familie der Zahnwachteln (Odontophoridae). Sie ist in Mittelamerika beheimatet.
Die Fleckenwachtel wird 22–24 cm lang. Das Gefieder der Männchen ist variabel und wird zur Charakterisierung der Unterarten herangezogen. Alle Morphen haben einen braunen Rücken und sind im Nacken schwarz gefleckt. Seitlich am Kopf verlaufen zwei weiße Überaugenstreifen. Quer über die Augen zieht sich ein schmaler dunkler Streifen. Die Kehle ist weiß. Die Fleckenwachtel wurde früher mit der Haubenwachtel in eine einzige Art gestellt, unterscheidet sich aber von dieser durch den wesentlich kleineren Schopf und den weiß gefleckten Bauch. Teile des Bauchs können bei den verschiedenen Unterarten einfarbig sein. Die Männchen der Fleckenwachtel wiegen durchschnittlich 140 g, die Weibchen 115 g.
Die Fleckenwachtel ist im nördlichen Mittelamerika zwischen Guatemala und Costa Rica verbreitet. Es werden sechs Unterarten unterschieden.[1]
Der natürliche Lebensraum der Haubenwachtel sind Grassavannen, Waldränder und das Dickicht der tropischen und gemäßigten Zonen. Ähnliche Arten kommen in diesem Gebiet nur in den Wäldern vor.
Es werden sechs Unterarten anerkannt. Hierbei handelt es sich um:[2]
Die Fleckenwachtel (Colinus leucopogon) ist eine Vogelart der Gattung Colinus aus der Familie der Zahnwachteln (Odontophoridae). Sie ist in Mittelamerika beheimatet.
The spot-bellied bobwhite (Colinus leucopogon) is a ground-dwelling bird in the New World quail family. It is sometimes considered to be conspecific with the crested bobwhite, Colinus cristatus. As the latter species expands north into Costa Rica, it is likely that the two species will overlap in range in the future, but the Costa Rican subspecies of the spot-bellied is the least similar to the crested.
The spot-bellied bobwhite is found in El Salvador, Guatemala, Honduras, Nicaragua and Costa Rica in open savanna with bushes and trees and other open woodland.
This species is 22–24 cm long and shows geographically variable male plumage amongst its six subspecies. All forms have a brown back with black spotting on the nape. The head has a white supercilium, a dark line through the eye, a white or brown throat and a short crest. The lower belly is spotted but the rest of the underparts are pale, entirely spotted, or spotted with a rufous chest depending on the subspecies. The male weighs 140 g on average. The female is duller than the male with a buff supercilium and mottled throat; her average weight is 115 g.
The song, most often given by males in spring and summer, is a rising, scratchy, bob-Wight! or bob-bob-White!.
There are six recognized subspecies.
The subspecies in northwestern Honduras is known as Colinus leucopogon leylandi (Moore, 1859). The holotype specimen of "Ortyx leylandi" Moore (Proc. Zool. Soc. London, 1859, p.62.) is held in the collections of National Museums Liverpool at World Museum, with accession number 1989.66.19. The specimen was collected from "Flores, on the road from Omoa to Comayagua", Honduras, and purchased for the museum from Mr. Leyland on 9 November 1857.
The spot-bellied bobwhite forms "coveys", groups of three to 15 birds during the non-breeding season. Both males and females incubate nests, with most nests predominantly incubated by females. About 10 white eggs are laid. The chicks are precocial and will leave the nest few hours after hatching.
This shy species feeds on seeds and insects, the latter especially during the breeding season. It is most active in the early morning and evening.
The spot-bellied bobwhite (Colinus leucopogon) is a ground-dwelling bird in the New World quail family. It is sometimes considered to be conspecific with the crested bobwhite, Colinus cristatus. As the latter species expands north into Costa Rica, it is likely that the two species will overlap in range in the future, but the Costa Rican subspecies of the spot-bellied is the least similar to the crested.
The spot-bellied bobwhite is found in El Salvador, Guatemala, Honduras, Nicaragua and Costa Rica in open savanna with bushes and trees and other open woodland.
La Blankavanga koturno aŭ Punktoventra koturno, Colinus leucopogon, estas malgranda surgrunde loĝanta birdo de la familio de Amerikaj koturnoj aŭ Odontoforedoj. Ĝi estas foje konsiderata samspecifa kun la Krestokoturno, Colinus cristatus. Ĉar tiu lasta specio etendas norde al Kostariko, verŝajne ambaŭ specioj koincidos en teritorioj future, sed la subspecio de la Blankavanga koturno de Kosta-Riko estas la malplej simila al la Kresta. Krome kaj male ofte diversaj subspecioj estis konsiderataj plenaj specioj.
La Blankavanga koturno loĝas en Salvadoro, Gvatemalo, Honduro, Nikaragvo kaj Kosta-Riko en malferma savano kun arbustoj kaj arboj, kampoj, herbejoj kaj aliaj malfermaj arbaroj de malaltaj kaj mezaj teroj de norda deklivaro de Pacifiko kaj de Centra Valo, de altitudoj variaj de marnivelo ĝis 1500 m. La populacioj estas fragmentataj.
Tiu specio estas 22–24 cm longa kun enverguro de 36 cm kaj montras geografie varieblajn masklajn plumarojn inter siaj ses subspecioj. Ĉiuj formoj havas brunan dorson kun sur nigra fono blanka punkteco en nuko kaj kolflankoj. La kapo havas blankan superokulon, malhelan traokulan strion, blankan aŭ brunan gorĝon kaj mallongan kreston. La suba ventro havas rondoformajn blankajn punktojn (kio estas tialo por alternativa komuna nomo) ĉefe ĉe inoj, sed la resto de subaj partoj estas pala, tute punkteca, aŭ punkteca kun ruĝecbruna brusto depende de la subspecio. La beko estas nigra kaj la kruroj grizaj. La masklo pezas 140 g averaĝe (115-144 gr). La ino estas pli senkolora ol la masklo kun senkolora superokulo kaj makuleca gorĝo; ŝia averaĝa pezo estas 115 g.
La kanto, plej ofte elsendita de maskloj printempe kaj somere, estas ascenda, aspra kanto ofte priskribita kiel bob-ŭaj!.
La Blankavanga koturno estas diskreta birdo kiu kutime kaŝiĝas. Ili detekteblas pro siaj akraj krioj, kutimaj dum la reprodukta sezono el ripozejoj. Ili formas grupojn de 3 al 15 birdoj for de la reprodukta sezono. Kaze de ĝenado ili kuniĝas antaŭ kuri. Kaze de eksploda ekflugo ili faras nur mallongan distancon antaŭ kuniĝi en ŝirmejo.
Tiu specio estas monogama. La reprodukta sezono okazas maje al septembro, iom pli malfrue en Salvadoro. La nesto estas grunda truo kovrita el herboj. Kaj maskloj kaj inoj kovas en nesto, sed ĉe plej parto de nestoj hegemonie kovas inoj. Ovaro estas de 10 blankaj ovoj. La idoj estas frumaturaj kaj elnestiĝo okazas proksimume 24 horojn post eloviĝo.
Tiu timida specio manĝas semojn kaj insektojn, tiujn lastajn ĉefe dum la reprodukta sezono. Ĝi estas aktiva ĉefe frumatene kaj vespere.
Oni agnoskas kutime ses subspeciojn, kiuj estas la jenaj:
La Blankavanga koturno aŭ Punktoventra koturno, Colinus leucopogon, estas malgranda surgrunde loĝanta birdo de la familio de Amerikaj koturnoj aŭ Odontoforedoj. Ĝi estas foje konsiderata samspecifa kun la Krestokoturno, Colinus cristatus. Ĉar tiu lasta specio etendas norde al Kostariko, verŝajne ambaŭ specioj koincidos en teritorioj future, sed la subspecio de la Blankavanga koturno de Kosta-Riko estas la malplej simila al la Kresta. Krome kaj male ofte diversaj subspecioj estis konsiderataj plenaj specioj.
La Blankavanga koturno loĝas en Salvadoro, Gvatemalo, Honduro, Nikaragvo kaj Kosta-Riko en malferma savano kun arbustoj kaj arboj, kampoj, herbejoj kaj aliaj malfermaj arbaroj de malaltaj kaj mezaj teroj de norda deklivaro de Pacifiko kaj de Centra Valo, de altitudoj variaj de marnivelo ĝis 1500 m. La populacioj estas fragmentataj.
El colín gorgiblanco,[1] llamado también codorniz manchada, codorniz vientrimanchada, codorniz-cotuí centroamericano, colín de cara blanca o colín gorjiblanco[2] (Colinus leucopogon), es una especie de ave galliforme de la familia Odontophoridae.
Se le puede encontrar en El Salvador, Guatemala, Honduras, Nicaragua y Costa Rica, en praderas abiertas y zonas de monte bajo.
Se suelen considerar seis subespeciesː
• Colinus leucopogon leucopogon: En el sureste de El Salvador y oeste de Honduras.
• Colinus leucopogon leylandi: En el noroeste de Honduras.
• Colinus leucopogon incanus: En el sur de Guatemala.
• Colinus leucopogon hypoleucus: En el oeste de El Salvador y este de Guatemala.
• Colinus leucopogon sclateri: En la región central de Honduras, hasta el noroeste de Nicaragua.
• Colinus leucopogon dickeyi: En el noroeste y centro de Costa Rica.
Mide unos 22–24 cm de longitud y su plumaje presenta muchas variaciones entre las seis subespecies. En general todas poseen un plumaje de color pardo, con una mancha negra en la nuca. Posee una mancha superciliar de color blanca, bajo la que exciste una línea de color negra que cruza ambos ojos. Su cuello puede ser blanco o marrón claro y poseen una pequeña cresta. El pecho y parte superior del vientre puede ser de color pardo pálido, moteado o moteado con el pecho de color rojizo, dependiendo de cada subespecie. El macho pesa alrededor de 140 gr y la hembra es algo más pequeña.
Es una especie muy tímida que se muestra más activa al amanecer y al anochecer. Se alimenta de semillas y durante la época de cría también de insectos
El colín gorgiblanco, llamado también codorniz manchada, codorniz vientrimanchada, codorniz-cotuí centroamericano, colín de cara blanca o colín gorjiblanco (Colinus leucopogon), es una especie de ave galliforme de la familia Odontophoridae.
Colinus leucopogon Colinus generoko animalia da. Hegaztien barruko Odontophoridae familian sailkatua dago.
Colinus leucopogon Colinus generoko animalia da. Hegaztien barruko Odontophoridae familian sailkatua dago.
Colinus leucopogon
Le Colin à face blanche (Colinus leucopogon) est une espèce d'oiseau galliforme appartenant à la famille des Odontophoridae.
De silhouette arronie, cet oiseau mesure entre 22 et 24 cm de longueur. Le mâle a une petite huppe, un sourcil blanc, une ligne sombre à travers l'œil, une gorge blanche ou brune et une crête courte. Le bas-ventre est tacheté, mais le reste du dessous est soit clair, soit entièrement tacheté, soit parsemé de roux au niveau de la poitrine selon la sous-espèce. Le mâle pèse 140 g en moyenne. La femelle est plus terne que le mâle avec un sourcil chamois et la gorge tachetée, sa masse moyenne est de 115 g.
Le chant, le plus souvent lancé par le mâle au printemps et en été, est un ascendant, rêche, "bob-Wight" ou "bob-bob-White".
Cet oiseau se trouve au Salvador, au Guatemala, au Honduras, au Nicaragua et au Costa Rica.
Cette espèce fréquente les savanes arborées ou avec des buissons et les bois.
Cet oiseau vit en petits groupes.
Cette espèce consomme des graines, de petits fruits et des insectes.
Selon Avibase, cet oiseau est représenté par 6 sous-espèces :
Certains ornithologistes le considèrent comme une sous-espèce du Colin huppé.
Colinus leucopogon
Le Colin à face blanche (Colinus leucopogon) est une espèce d'oiseau galliforme appartenant à la famille des Odontophoridae.
Il colino macchiato o colino ventre bianco (Colinus leucopogon (Lesson, 1842)), è un uccello della famiglia Odontophoridae che vive in Centro America[1].
Il colino macchiato vive esclusivamente in America Centrale ed in particolare in tutto lo stato di El Salvador, nella parte centrale e sud-occidentale del Guatemala, nella parte centrosettentrionale dell'Honduras, nella fascia della costa pacifica di tutto il Nicaragua e del nord della Costa Rica[2].
La specie comprende 6 sottospecie[3]:
Il colino macchiato o colino ventre bianco (Colinus leucopogon (Lesson, 1842)), è un uccello della famiglia Odontophoridae che vive in Centro America.
De vlekbuikbobwhite (Colinus leucopogon) is een vogel uit de familie Odontophoridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1842 door Lesson.
De soort komt voor van Guatemala tot Costa Rica en telt 6 ondersoorten:[1]
De vlekbuikbobwhite (Colinus leucopogon) is een vogel uit de familie Odontophoridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1842 door Lesson.
Fläckbukig vaktel[2] (Colinus leucopogon) är en fågel i familjen tofsvaktlar inom ordningen hönsfåglar.[3]
Fläckbukig vaktel delas upp i sex underarter:[3]
Den betraktas ibland som underart till kronvaktel (C. cristatus).[4]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Fläckbukig vaktel.
Wikispecies har information om Colinus leucopogon.
Fläckbukig vaktel (Colinus leucopogon) är en fågel i familjen tofsvaktlar inom ordningen hönsfåglar.
Cút bụng đốm (Danh pháp khoa học: Colinus leucopogon) là loài chim cút trong họ Cút Tân Thế giới (Odontophoridae). Đôi khi nó được coi là có tính đặc thù với loài cút mào bobwhite (Colinus cristatus). Khi những loài sau này mở rộng phạm vi phân bố về phía Bắc vào Costa Rica, có thể hai loài này sẽ phân bố chồng chéo lên nhau trong tương lai. Cút bụng đốm có sự bùng nổ tại chỗ xuất hiện ở El Salvador, Guatemala, Honduras, Nicaragua và Costa Rica trong vùng hoang mạc mở với cây bụi và cây cối và các khu rừng mở khác.
Loài này có chiều dài 22–24 cm và biểu hiện bộ lông con trống sẽ biến đổi về mặt địa lý trong sáu phân loài của nó, theo từng phân loài sẽ có sự khác nhau. Tất cả các dạng loài này đều có lưng màu nâu với đốm đen trên đầu gối. Đầu chúng có một vệt bạch huyết trắng, một đường tối xuyên qua phần mắt, một cái cổ họng trắng hoặc nâu và một mào ngắn.
Phần bụng dưới được phát hiện nhưng phần còn lại của các phần dưới đều nhợt hoặc một điểm đặc thù khác phụ thuộc vào phân loài. Chúng là loài chim cỡ nhỏ, con trống nặng trung bình khoảng 140g. Con mái thì nhẹ nhơn hơn con trống với một bộ lông màu da bò và cổ họng đốm, trọng lượng trung bình của một con chim cút bụng đốm mái là vào khoảng 115 g.
Tiếng kêu của chúng thường xuyên nhất được con trống gáy lên vào mùa xuân và mùa hè, chúng là động vật xã hội sống trong một nhóm từ ba đến 15 con trong mùa không sinh sản. Cả hai con trống và con mái đều ấp trứng, hầu hết các tổ được ấp ủ chủ yếu bởi con cút mái. Khoảng 10 trứng trong một cái tổ, chim non được ấp nở và sẽ rời khỏi tổ vài giờ sau khi nở. Những loài nhút nhát này ăn hạt và côn trùng, đặc biệt là trong mùa sinh sản. Nó hoạt động mạnh nhất vào buổi sáng sớm và buổi tối.
Bài viết về chủ đề sinh học này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Cút bụng đốm (Danh pháp khoa học: Colinus leucopogon) là loài chim cút trong họ Cút Tân Thế giới (Odontophoridae). Đôi khi nó được coi là có tính đặc thù với loài cút mào bobwhite (Colinus cristatus). Khi những loài sau này mở rộng phạm vi phân bố về phía Bắc vào Costa Rica, có thể hai loài này sẽ phân bố chồng chéo lên nhau trong tương lai. Cút bụng đốm có sự bùng nổ tại chỗ xuất hiện ở El Salvador, Guatemala, Honduras, Nicaragua và Costa Rica trong vùng hoang mạc mở với cây bụi và cây cối và các khu rừng mở khác.
