Macaca pagensis[1] a zo ur spesad makaked eus kerentiad ar Cercopithecidae.
E-pad pell amzer e voe sellet outañ evel isspesad da vMacaca nemestrina[2], a-gevret gant Macaca siberu.
Bevañ a ra diwar frouezh dreist-holl.
Tiriad Macaca pagensis. Brosezat eo al loen en inizi Mentawai, er-maez da aodoù kornôg Sumatera en Indonezia.
Macaca pagensis a zo ur spesad makaked eus kerentiad ar Cercopithecidae.
E-pad pell amzer e voe sellet outañ evel isspesad da vMacaca nemestrina, a-gevret gant Macaca siberu.
El macaco de l'illa Pagai (Macaca pagensis) és una espècie de primat del gènere dels macacos, dins de la família dels cercopitècids. És un parent molt proper del macaco de Siberut i a vegades se'ls classifica com una única espècie.
Aquest animal té l'esquena i les cames de color marró fosc, els braços de color vermellós i la zona de les espatlles de color gris. Igual que el seu parent, el macaco de cua de porc meridional, té la cua curta.
El macaco de l'illa Pagai (Macaca pagensis) és una espècie de primat del gènere dels macacos, dins de la família dels cercopitècids. És un parent molt proper del macaco de Siberut i a vegades se'ls classifica com una única espècie.
Aquest animal té l'esquena i les cames de color marró fosc, els braços de color vermellós i la zona de les espatlles de color gris. Igual que el seu parent, el macaco de cua de porc meridional, té la cua curta.
Makak jihomentawajský (Macaca pagensis) je kriticky ohrožený druh primáta z čeledi kočkodanovití (Cercopithecidae) a rodu makak (Macaca). Druh popsal Gerrit Smith Miller roku 1903.[2]
Makak jihomentawajský se vyskytuje pouze na ostrově Mentawai u Sumatry, viz mapka. Rozsah populace je cirka 7 až 12 jedinců na čtvereční kilometr.[3]
Samci tohoto primáta měří 45–55 cm, jejich hmotnost se odhaduje na 6–8 kg, samice jsou obyčejně menší a lehčí. Srst je hnědá, na ramenech a krku je světlejší a přechází až do okrové, nohy mají červenohnědé zbarvení. Ocas je oproti robustnímu tělu krátký, měří u samce asi 13–16 cm, u samice 10–13 cm.[4] Makak jihomentawajský má jako všichni makakové lícní torby,[5] do kterých si může uschovávat potravu a sežrat ji později. Jídelníček tvoří rostlinná potrava, například plody stromu Bhesa paniculata, Litsea sebifera, Endospermum malaccense aj.
Skupinu opic tvoří 5–25 jedinců, z toho jeden vůdčí samec, samice a mláďata. Gravidita trvá 5–6 měsíců, poté se narodí jedno mládě. Pokud jde o samce, po dosažení pohlavní dospělosti opouští skupinu.
Tento druh je dle IUCN kriticky ohrožený (CR). Nebezpečí představuje především klučení deštného lesa a lov. Počet jedinců se odhaduje na 2 100–3 700 jedinců. Makak jihomentawajský se zatím nevyskytuje v žádné chráněné oblasti, je však navržena ochrana oblasti Pagai, kde se tito primáti vyskytují.[3]
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Macaque de Mentawaï na francouzské Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu makak jihomentawajský ve Wikimedia Commons
Makak jihomentawajský (Macaca pagensis) je kriticky ohrožený druh primáta z čeledi kočkodanovití (Cercopithecidae) a rodu makak (Macaca). Druh popsal Gerrit Smith Miller roku 1903.
Der Pagai-Makak (Macaca pagensis) ist eine Primatenart aus der Gattung der Makaken innerhalb der Familie der Meerkatzenverwandten (Cercopithecidae). Er ist eng mit dem Siberut-Makak verwandt, oft werden die zwei Arten als Mentawai-Makak zusammengefasst.
Das Fell dieser Tiere ist am Rücken und an den Hinterbeinen dunkelbraun gefärbt, die Vorderbeine sind rötlich und der Schulterbereich grau. Der Schwanz ist, ähnlich wie beim nahe verwandten Schweinsaffen, kurz.
Diese Tiere leben ausschließlich auf den westlich von Sumatra gelegenen, rund 6700 Quadratkilometer großen Mentawai-Inseln. Sie kommen dort auf der Insel Sipora und den Pagai-Inseln vor. Lebensraum dieser Tiere sind vorrangig die Mangroven- und sumpfigen tropischen Regenwälder der Inseln.
Pagai-Makaken leben sowohl am Boden als auch in den Bäumen, ziehen sich aber zur Nachtruhe in höhere Äste zurück. Sie leben in Gruppen von 5 bis 25 Tieren; im Gegensatz zu den meisten anderen Makakenarten sind dies Haremsgruppen, die aus nur einem Männchen mit mehreren Weibchen und dem Nachwuchs bestehen.
Die Nahrung der Pagai-Makaken besteht vorwiegend aus Früchten, vermutlich verzehren sie wie andere Makakenarten auch andere Pflanzenteile und Kleintiere. Manchmal plündern sie auch Plantagen.
Aufgrund ihres kleinen Verbreitungsgebietes zählen Pagai-Makaken zu den bedrohten Arten. Die Zerstörung ihres Lebensraums, verbunden mit der Bejagung wegen von ihnen angerichteten Verwüstungen der Plantagen, hat dazu geführt, dass die Art als vom Aussterben bedroht („critically endangered“) gilt.
Der Pagai-Makak (Macaca pagensis) ist eine Primatenart aus der Gattung der Makaken innerhalb der Familie der Meerkatzenverwandten (Cercopithecidae). Er ist eng mit dem Siberut-Makak verwandt, oft werden die zwei Arten als Mentawai-Makak zusammengefasst.
Das Fell dieser Tiere ist am Rücken und an den Hinterbeinen dunkelbraun gefärbt, die Vorderbeine sind rötlich und der Schulterbereich grau. Der Schwanz ist, ähnlich wie beim nahe verwandten Schweinsaffen, kurz.
Diese Tiere leben ausschließlich auf den westlich von Sumatra gelegenen, rund 6700 Quadratkilometer großen Mentawai-Inseln. Sie kommen dort auf der Insel Sipora und den Pagai-Inseln vor. Lebensraum dieser Tiere sind vorrangig die Mangroven- und sumpfigen tropischen Regenwälder der Inseln.
Pagai-Makaken leben sowohl am Boden als auch in den Bäumen, ziehen sich aber zur Nachtruhe in höhere Äste zurück. Sie leben in Gruppen von 5 bis 25 Tieren; im Gegensatz zu den meisten anderen Makakenarten sind dies Haremsgruppen, die aus nur einem Männchen mit mehreren Weibchen und dem Nachwuchs bestehen.
Die Nahrung der Pagai-Makaken besteht vorwiegend aus Früchten, vermutlich verzehren sie wie andere Makakenarten auch andere Pflanzenteile und Kleintiere. Manchmal plündern sie auch Plantagen.
Aufgrund ihres kleinen Verbreitungsgebietes zählen Pagai-Makaken zu den bedrohten Arten. Die Zerstörung ihres Lebensraums, verbunden mit der Bejagung wegen von ihnen angerichteten Verwüstungen der Plantagen, hat dazu geführt, dass die Art als vom Aussterben bedroht („critically endangered“) gilt.
The Pagai Island macaque (Macaca pagensis), also known as the Pagai macaque or Bokkoi, is an Old World monkey endemic to the Mentawai Islands off the west coast of Sumatra. It is listed as critically endangered on the IUCN Red List due to its ever-shrinking habitat. Macaca pagensis formerly included the overall darker Siberut macaque as a subspecies, but this arrangement is polyphyletic,[3] leading to the two being classified as separate species. Both were formerly considered subspecies of the southern pig-tailed macaque.[1]
Pagai Island macaque males are generally larger than females. The males' body lengths range from 45–55 cm and females' body lengths are around 40–45 cm. Tail length is 13–16 cm for males and 10–13 cm for females. Males are also heavier, weighing around 6–9 kg while females weigh 4.5–6 kg. Their backs have a dark brown coloration, and chestnut to pale ochre on the sides of the neck, the front of the shoulders and the undersides of this species. Legs are brown and their arms, reddish brown. The faces of Mentawai macaques are furless and black-skinned with brown eyes. They have cheek pouches to carry food while foraging.
The macaques' natural habitat is rainforest, but they can also be found in riverine and coastal swamp-forests. They live high above the forest floor in the canopy, forage between 24 and 36 meters and may sleep as high as 45 meters. The primary food of the species is figs. They may split into splinter groups to forage for food and to sleep. They will eat alongside groups of Mentawai langurs. M. pagensis groups consist of around five to 25 individuals. Typically, a group consists of a single male with adult females and their offspring. The male decides where to go and communicates this to the rest of the group with high-pitched cries. Roaming, solitary Pagai Island macaques may challenge the dominant male for his position, leading to aggressive fights. The natural predators of the species are the crested serpent eagle and the reticulated python. When these predators are spotted, the macaques will alert the rest of the group with a short, gruff bark.
Females show fertility and willingness to mate by displaying their swollen and reddened genitals. Females crouch to initiate mating. The gestation period is between five and six months. A single offspring is born during the night. The mother eats the placenta and licks the infant clean before morning. The mother and young share a close bond into adulthood.
The species' primary habitat is on the Mentawai Islands 150 km off the west coast of Sumatra. They populate three of the four major islands in the chain (North Pagai, South Pagai and Sipura). Due to deforestation by immigrants from the Indonesian mainland, the species is now listed as critically endangered on the IUCN red list. The primary reasons behind deforestation on the island are the clearing of large areas of land for cash crop and oil palm plantations, as well as commercial logging. As a result, the water levels in the forest rivers fluctuate to a much greater degree than before. The alternating flooding and low water levels has also caused an increase in the population of malarial mosquitoes.
The Pagai Island macaque (Macaca pagensis), also known as the Pagai macaque or Bokkoi, is an Old World monkey endemic to the Mentawai Islands off the west coast of Sumatra. It is listed as critically endangered on the IUCN Red List due to its ever-shrinking habitat. Macaca pagensis formerly included the overall darker Siberut macaque as a subspecies, but this arrangement is polyphyletic, leading to the two being classified as separate species. Both were formerly considered subspecies of the southern pig-tailed macaque.
El macaco de Pagai (Macaca pagensis) es una especie de primate catarrino de la familia Cercopithecidae endémico de las islas Mentawai ubicadas al occidente de Sumatra. Se considera como especie en peligro crítico en la Lista Roja de la UICN debido a la disminución progresiva de su hábitat. En un tiempo se consideró M. siberu como una subespecie de M. pagensis, pero se elevaron posteriormente al rango de especies,[3] siendo ambas inicialmente consideradas subespecies de M. nemestrina.[2]
Los machos de la especie son más grandes que las hembras. Su longitud corporal oscila entre 45 y 55 centímetros en los machos y de 40 a 45 centímetros en las hembras. En los machos la cola mide de 13 a 16 centímetros e de 10 a 13 cm en las hembras. Los machos pesan de 6 a 9 kg mientras las hembras tienen de 4,5 a 6 kg. La región dorsal es de color marrón obscuro y de castaño a ocre pálido a los lados del cuello, la parte anterior de los hombros y el vientre. Las piernas son marrón y sus extremidades anteriores marrón-rojizo. La cara carece de pelo, es negruzca y tiene ojos de color marrón. Poseen un abazón para almacenar comida mientras buscan alimento.
El hábitat natural de este macaco es el selvático, pero se le puede encontrar en bosques pantanosos en riveras de los ríos o en las costas. Vive en el dosel de los bosques, busca alimento entre 24 y 36 metros del suelo y puede dormir a 45 metros de altura. Su dieta principal se compone de higos. Los grupos de Macaca pagensis se componen por 5 a 25 individuos. Normalmente lo integra un solo macho por grupo junto a varias hembras adultas y sus hijos. Los machos son los que deciden e que dirección ir y se lo comunican por medio de llamados agudos al resto del grupo. Los machos solitarios eventualmente pueden desafiar al macho dominante terminando en cruentas luchas. Los depredadores naturales de la especie son la águila culebrera chiíla y la pitón reticulada.
Las hembras se muestran fértiles y receptivas cuando exhiben sus genitales abultados y rojizos. El periodo de gestación lleva entre 5 y 6 meses. Nace una sola cría, principalmente en las horas de la noche; la madre procede a comer la placenta y lame a la cría para limpiarla antes del alba. La madre y su cría crean un vínculo estrecho que perdura hasta la edad adulta.
El principal hábitat de la especie es en las islas Mentawai a 150 km de la costa occidental de Sumatra. Habitan tres de las cuatro islas más grandes del archipiélago (Pagai del Norte, Pagai del Sur y Sipura). A causa de la deforestación por parte de los inmigrantes de Indonesia la especie se considera actualmente en en peligro crítico de extinción en la Lista Roja de la UICN. Las áreas abiertas se encuentran destinadas a cultivos comerciales, plantaciones de para obtener aceite de palma y la obtención de árboles maderables.
El macaco de Pagai (Macaca pagensis) es una especie de primate catarrino de la familia Cercopithecidae endémico de las islas Mentawai ubicadas al occidente de Sumatra. Se considera como especie en peligro crítico en la Lista Roja de la UICN debido a la disminución progresiva de su hábitat. En un tiempo se consideró M. siberu como una subespecie de M. pagensis, pero se elevaron posteriormente al rango de especies, siendo ambas inicialmente consideradas subespecies de M. nemestrina.
Macaca pagensis Macaca generoko primate Cercopithecidae espezie bat da. Batzuetan bokkoi ere deitzen zaie. Sumatrako kostako Mentawai Uharteetan baino ez dira bizi. Desagertzeko arrisku larrian daude, IUCNren zerrendaren arabera, euren bizilekuaren desagerpena dela eta. Lehenago Macaca siberu azpiespezie gisa sartzen zen, baina talde polifiletikoa zenez gaur egun bi espezie ezberdin dira. Lehenago biak Macaca nemestrinaren azpiespezie gisa kontsideratzen ziren.
Macaca pagensis Macaca generoko primate Cercopithecidae espezie bat da. Batzuetan bokkoi ere deitzen zaie. Sumatrako kostako Mentawai Uharteetan baino ez dira bizi. Desagertzeko arrisku larrian daude, IUCNren zerrendaren arabera, euren bizilekuaren desagerpena dela eta. Lehenago Macaca siberu azpiespezie gisa sartzen zen, baina talde polifiletikoa zenez gaur egun bi espezie ezberdin dira. Lehenago biak Macaca nemestrinaren azpiespezie gisa kontsideratzen ziren.
Macaca pagensis
Le Macaque de Mentawaï (Macaca pagensis) est une espèce de primates de la famille des Cercopithecidae.
Les caractéristiques morphologiques de l'espèce sont une queue courte, un corps assez massif. Le pelage est de couleur brun foncé sur la face dorsale, les épaules et les côtés du cou sont de couleur ocre-fauve, et on note la présence de favoris sur les joues. La face est glabre et de pigmentation très sombre de brun à noir. Les membres postérieurs sont bruns, un peu plus clairs que le dos et les membres antérieurs sont brun rougeâtre, couleur acajou.
Poids
Taille
Longueur tête + corps
Longueur de la queue
L'organisation sociale du macaque de Mentawai n'est pas connue dans ses grandes lignes. Néanmoins, les nombreuses autres espèces du genre Macaca ont été longuement étudiées et des comparaisons interspécifiques sont possibles même au regard des faibles éléments disponibles à ce jour. Les études génétiques récentes attestent que l'espèce est issue de la première phase de colonisation du sud-est asiatique par les macaques comme le macaque à queue de lion ou les macaques de Sulawesi (7 espèces dont le macaque de Tonkean). Les auteurs anciens avaient rapproché le macaque de Mentawai du macaque à queue de cochon ce qui d'un point de vue morphologique et géographique semble logique. Mais des travaux récents plaident pour une plus grande proximité avec le type de tolérance sociale du macaque à queue de lion ou des macaques de Sulwesi (par exemple le macaque maure ou le macaque à crête). En effet, l'une des mimiques pacifiques typiques des systèmes sociaux "tolérants" des macaques de Sulawesi existe chez le macaque de Mentawaï. En revanche, ce même comportement n'existe pas chez le macaque à queue de cochon dont le système social est de type "despotique". On peut donc plus volontiers comparer l'organisation sociale du macaque de Mentawaï à celle des espèces du genre Macaca qui ont le même type de tolérance sociale et qui semblent provenir du premier flux migratoire des macaques comme le macaque berbère, le macaque à queue de lion ou les macaques de Sulawesi (macaque de Tonkean, macaque maure, macaque à crête, etc.)
Chez ces espèces, on sait que le système d'héritage du rang de dominance est certes grandement influencé par celui de la mère, mais aussi, par le jeu des alliances, sujet à des évolutions. Ceci implique que les membres du groupe passent beaucoup de temps dans les interactions sociales, s'impliquent dans des coalitions pour tenter de gravir certains échelons de la hiérarchie sociale, tandis que chez le macaque à queue de cochon, l'héritage du rang de dominance est plus rigide.
Le macaque de Mentawai est principalement frugivore. Une étude montre qu'il consomme les fruits du Bhesa paniculata, Calamus sp., Litsea sebifera, Agelaea macrophylla, Arenga obtusifolia, Endospermum malaccense, deux espèces de figuiers (Ficus sublata et Ficus vasculosa) et Syzygium fastigiatum. Cette espèce a aussi été décrite se nourrissant dans les jardins et les cocoteraies.
Les groupes se divisent en sous-unités lors de la recherche alimentaire et se retrouvent pour passer la nuit dans de grands arbres tels que le Dipterocarpus retusus.
Le macaque de Mentawai vit dans les forêts primaires et les zones d'habitat perturbé ou dégradé (agriculture, sylviculture). Cette espèce affectionne les forêts primaires de types littoral, marécageux, fortement irriguées par des rivières ou des fleuves.
Sur Sipora (845 km²), le total des forêts restantes a été estimé en 1996 à 10 à 15 % de la superficie de l'île. Les compagnies forestières étant encore présentes à cette date, la surface réelle de forêts encore existante est probablement encore inférieure. La forêt primaire a été remplacée par des rizières ou d'autres monocultures et les quelques efforts consentis par les compagnies forestières pour la replantation se soldent par des monoplantations d'Eucalyptus spp. et de Shorea spp. Couplés aux effets de l'érosion qui emporte les sols, l'espace effectivement disponible pour les primates est très limité.
Sur les deux îles Pagai (1675 km²), la proportion de forêt estimée en 1996 s'élevait à 15 % de la superficie des îles. À la différence de Sipora, sur ces îles, il restait en 1996 de nombreux résidus de forêts secondaires perturbées et de forêts mixtes marécageuses. Dans ces zones très perturbées, des primates ont pu être observés par plusieurs auteurs. Étant donné que ces zones d'habitat non primaire sont utilisées par les primates (dont le macaque de Mentawai) et qu'elles représentent en superficie au moins autant voire plus que les forêts primaires, il est possible que le nombre réel de primates sur ces îles soit sous estimé.
Le macaque de Mentawaï a longtemps été considéré comme une simple sous-espèce du macaque à queue de cochon Macaca nemestrina mais depuis peu, son statut d'espèce lui a été reconnu, sur des bases éthologiques, morphologiques et génétiques. C'est une espèce endémique des îles Mentawai constituées de 4 îles (Siberut, Sipora, Pagai du Nord, Pagaï du sud) situées à l'ouest de Sumatra en Indonésie. Ces îles ont été séparées de la masse des autres îles de la Sonde depuis 500 000 ans. On le rencontre uniquement sur 3 des 4 îles de l'archipel car les macaques présents sur Siberut ont récemment été reconnus comme appartenant eux aussi à une espèce distincte, le macaque de Siberut, Macaca siberu qui lui est plus proche génétiquement du macaque à queue de cochon. Il est encore possible de lire dans certains articles que les deux espèces sont des sous-espèces, Macaca pagensis pagensis et Macaca pagensis siberu, mais la communauté scientifique est de plus en plus unanime pour distinguer les deux espèces.
L'espèce s'est séparée assez tôt des autres espèces de macaques, il y a 2,4 à 2,6 millions d'années à l'exception du macaque de Siberut Macaca siberu dont elle est un clade frère.
Les îles Mentawai qui abritent une faune et une flore uniques, parfois endémique, souffrent d'une rapide déforestation et d'une forte dégradation des sols. L'île du nord, Siberut, a reçu quelques attentions particulières de la part des scientifiques mais ces n'est pas le cas du reste de l'archipel qui demeure passablement ignoré et dont les espèces endémiques risquent fort d'avoir disparu avant même d'avoir fait l'objet d'études sérieuses. Dans les îles du sud (Sipora et les îles Pagai), aucun recensement complet des espèces de primates endémiques (le macaque de Mentawai mais aussi le Gibbon de Kloss Hylobates klossii (Miller, 1903), le semnopithèque de Mentawai Presbytis potenziani potenziani (Miller, 1903) et le langur à queue de cochon Simias concolor concolor (Miller, 1903)) n'a été effectué. Les seules données disponibles et qui datent de 1996 estiment la densité de primates (toutes espèces confondues) entre 33,7 (estimation basse) et 59 (estimation haute) individus au km². Ce qui donnait, en 1996, une estimation brute de la population totale des primates à Sipora comprise entre 2800 à 4300 singes (estimation basse) ou 5000 à 7500 singes (estimation haute) en forêt primaire. Sur les îles Pagai nord et sud, l'estimation allait de 8400 à 14800 primates survivants en habitat primaire. Il faut savoir que la chasse au singe est encore une pratique active et courante sur Sipora et les îles Pagai.
Ces trois îles ont été colonisées par l'Homme Homo sapiens récemment (il y a environ 200 à 400 ans) mais sont celles qui ont subi le plus d'impact anthropique de la chaîne des Mentawai. L'exploitation forestière y a été intensive et les coupes à blanc nombreuses. Des îlots forestiers toujours plus petits et toujours plus menacés semblent subsister encore mais des données très récentes seraient nécessaires pour avoir une idée précise de l'état des populations de primates qui tentent d'y survivre. L'UICN a placé le macaque de Mentawai sur sa liste rouge des espèces menacées. L'augmentation de la population humaine ainsi que la poursuite de la déforestation mettent gravement en danger la survie du macaque de Mentawai ainsi que celle des autres espèces de primates de Sipora et des îles Pagai.
Macaca pagensis
Le Macaque de Mentawaï (Macaca pagensis) est une espèce de primates de la famille des Cercopithecidae.
Bokoi atau bokkoi (Macaca pagensis) adalah sejenis monyet yang menyebar terbatas (endemik) di Kepulauan Mentawai, lepas pantai barat Sumatera. Nama itu adalah sebutan yang sering digunakan oleh penduduk Kepulauan Mentawai untuk menyebut hewan tersebut. Nama lainnya adalah beruk mentawai, sedangkan dalam Bahasa Inggris disebut dengan nama Pagai Island Macaque.[3][4] Epitet spesifiknya, yaitu pagensis, berarti "berasal dari Pagai"; merujuk kepada pulau-pulau Pagai di Kepulauan Mentawai sebagai habitat asal beruk ini.
Secara umum bokoi mirip dengan beruk pada umumnya[5]. Perbedaan bokkoi dengan beruk jenis lain adalah pada rambut bagian pipi dan mahkota.[5] Bagian pipi bokkoi berwarna lebih gelap daripada beruk lainnya, sedangkan mahkota bokkoi berwarna cokelat serta rambut pada dahi kepala lebih panjang.[5] Bokoi memiliki kantong pipi yang terlihat jelas.[5] Punggung dan tangannya sering digunakan untuk membawa barang dan makanan.[5] Bulu bokoi berwarna cokelat gelap pada bagian belakang sedangkan pada bagian leher, bahu dan bagian bawah berwarna cokelat pucat.[5] Kaki bokoi juga berwarna coklat.[5]
Bokoi memiliki tubuh dengan panjang hewan jantan antara 45 hingga 55cm sedangkan untuk bokoi betina memiliki panjang antara 40 hingga 45 cm.[5] Bokoi memiliki ekor yang cukup panjang, baik bokoi betina maupun jantang memiliki ukuran panjang antara 10 sampai 16 cm.[5] Beruk jenis ini memiliki ukuran cukup besar, beruk jantan rata-rata memiliki berat badan sebesar antara 6 sampai 9 kg.[5] Beruk betina memiliki berat badan yang sedikit ringan yaitu antara 4,5 hingga 6 kg.[5]
Bokoi merupakan binatang yang aktif pada siang hari atau biasa disebut dengan istilah diurnal.[6] Bokoi hidup dalam kelompok, setiap kelompok terdiri dari lima hingga dua puluh lima ekor.[6] Satu kelompok bokoi biasanya dipimpin oleh seekor hewan jantan.[6] Kadang-kadang terjadi perkelahian antara bokoi jantan pemimpin kelompok untuk merebut bokoi betina dari kelompok yang lain.[6]
Bokoi berjalan dengan cara merangkak untuk mencari makanan.[6] Makanan bokoi adalah dedaunan, bunga, biji-bijian, serta bua-buahan.[6] Hewan ini lebih banyak hidup di atas pohon dengan ketinggian antara 24 hingga 36 meter.[6] Saat akan mencari makan, kelompok bokoi akan bergerak bersama dengan dipimpin oleh seekor beruk jantan.[6] Beruk jantan ini akan memberikan tanda untuk berkomunikasi dengan suara atau teriakan yang khas.[6]
Bokoi berkembangbiak dengan cara beranak.[6] Betina yang sudah siap kawin akan menampakkan alat kelamin yang bengkak.[6] Masa kehamilan bokoi adalah lima sampai enam bulan dan sebagian besar hewan betina melahirkan hanya satu bayi.[6] Setelah melahirkan anaknya, induk bokoi akan memakan plasenta anaknya serta menjilati tubuh anaknya sampai bersih.[6]
Bokoi adalah hewan endemik Kepulauan Mentawai.[7] Hewan ini sering ditemui di beberapa habitat seperti hutan bakau, hutan pantai, hutan sekunder, hutan primer, dan hutan-hutan di dekat pemukiman warga.[7] Persebaran bokoi hanya terbatas di Pulau Pagai Selatan, Pulau Pagai Utara, dan Pulau Sipora di Kepulauan Mentawai, Sumatera.[8]
Bokkoi kini keberadaannya terancam punah. Daftar Merah IUCN memasukkan bokkoi ke dalam kategori Kritis (Critically Endangered). Perburuan bokoi yang berlebihan membuat jumlah populasi beruk ini semakin berkurang. Pada sisi yang lain, pertambahan penduduk di Kepulauan Mentawai menyebabkan kebutuhan akan tempat tinggal dan lahan perkebunan meningkat. Hal tersebut berdampak pada tutupan hutan yang ada di kepulauan tersebut, yaitu banyak hutan yang dibuka menjadi daerah pemukiman dan perkebunan. Populasi bokoi kini hanya tersisa sekitar 2.100-3.700 ekor. Padahal pada tahun 1980-an populasinya masih tercatat sebanyak 15.000 ekor.[1]
Predator dari bokkoi adalah elang-ular bido, ular sanca, dan manusia. Manusia adalah predator terganas yang dapat menyebabkan populasi bokai semakin terus berkurang drastis.[8]
Bokoi atau bokkoi (Macaca pagensis) adalah sejenis monyet yang menyebar terbatas (endemik) di Kepulauan Mentawai, lepas pantai barat Sumatera. Nama itu adalah sebutan yang sering digunakan oleh penduduk Kepulauan Mentawai untuk menyebut hewan tersebut. Nama lainnya adalah beruk mentawai, sedangkan dalam Bahasa Inggris disebut dengan nama Pagai Island Macaque. Epitet spesifiknya, yaitu pagensis, berarti "berasal dari Pagai"; merujuk kepada pulau-pulau Pagai di Kepulauan Mentawai sebagai habitat asal beruk ini.
Il macaco delle Mentawai (Macaca pagensis Miller, 1903) è un mammifero primate appartenente alla famiglia dei Cercopithecidae. La specie, che era stata considerata una sottospecie di Macaca nemestrina, è strettamente imparentata con il macaco di Siberut (Macaca siberu).
La lunghezza del corpo è tra 40 e 55 cm, quella della coda tra 10 e 16 cm. I maschi sono più grandi delle femmine: il peso varia tra 6 e 9 kg per i primi e tra 4,5 e 6 kg per le seconde. La lunghezza della coda è tra 10 e 13 cm nelle femmine e tra 13 e 16 cm nei maschi.
Il colore del corpo è marrone scuro sul lato dorsale, tranne la zona delle spalle, che è di colore castano come il lato ventrale; le zampe posteriori sono marrone e quelle anteriori rossastre.
L'areale comprende solo le isole Pagai dedl nord, Pagai del sud e Sipora, nell'arcipelago delle Mentawai, al largo della costa occidentale di Sumatra.
Gli habitat sono la foresta pluviale e anche le mangrovie e le foreste paludose.
Mentre il riposo notturno avviene sugli alberi, l'attività diurna è svolta sia sugli alberi sia al suolo.
A differenza di quasi tutti gli altri macachi vive in gruppi con un solo maschio adulto, diverse femmine e cuccioli, per un totale che può arrivare a 25 individui.
La dieta probabilmente è simile a quella di altri macachi, comprendendo oltre alla frutta altri cibi vegetali e piccoli animali.
La ristrettezza dell'areale, la distruzione dell'habitat e la caccia cui sono soggetti per i danni recati alle coltivazioni rendono il macaco delle Mentawai una delle specie di macachi a maggior rischio di estinzione.
Il macaco delle Mentawai (Macaca pagensis Miller, 1903) è un mammifero primate appartenente alla famiglia dei Cercopithecidae. La specie, che era stata considerata una sottospecie di Macaca nemestrina, è strettamente imparentata con il macaco di Siberut (Macaca siberu).
De mentawaimakaak (Macaca pagensis) is een zoogdier uit de familie van de apen van de Oude Wereld (Cercopithecidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Miller in 1903.
De soort komt voor in Indonesië.
Bronnen, noten en/of referentiesDe mentawaimakaak (Macaca pagensis) is een zoogdier uit de familie van de apen van de Oude Wereld (Cercopithecidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Miller in 1903.
Macaco-de-Pagai (Macaca pagensis) é um macaco do Velho Mundo endêmico das ilhas Mentawai, na costa oeste de Sumatra. É listado como "criticamente em perigo" pela IUCN devido à perda de habitat. Foi originalmente classificado, junto com M. siberu, como subespécie, mas este arranjo é polifilético,[3] levando a ser classificado como espécie separada. Ambos eram considerados subespécies de M. nemestrina.[1]
Machos são maiores que as fêmeas. O comprimento dos machos está entre 45 e 55 cm, e as fêmeasmedem entre 40 e 45 cm. O comprimento da cauda está entre 13 e 16 cm para os machos, e entre 10 e 13 cm para as fêmeas. Estes também pesam mais, pesando entre 6 e 9 kg, enquanto as fêmeas pesam enre 4,5 e 6 kg.O dorso possui uma cor marrom escura, e as laterais do pescoço, ombros e ventre variam de castanho a um ocre pálido. Pernas são marrom e seus braços, marrom avermelhado. A face é sem pelos e de cor preta, com olhos marrons. Possuem bolsas nas bochechas para carregar comida enquanto forrageam.
M. pagensis habita a floresta tropical, mas também pode ser encontrado em florestas ripárias e pantanosas. Vivem no dossel da floresta, forrageando entre 24 e36 m de altura, e dormem em até 45 m de altura. O principal item da dieta é o fruto de Ficus. Eles se alimentam junto de Presbytis potenziani. Grupos de M. pagensis têm entre cinco a 25 indivíduos. Tipicamente, o grupo consiste de um macho com várias fêmeas adultas e seus filhotes. Machos solitários podem desafiar o macho dominante de algum grupo, a fim de conseguir a mesma posição dele. Os predadores dessa espécie são a píton-reticulada e a águia-serpentária-de-crista (Spilornis cheela).
Fêmeas mostram fertilidade e receptividade para cópulas exibindos genitais inchados e vermelhos. Elas se agacham para iniciar o coito. A gestação dura entre 5 e 6 meses. Um filhote nasce por vez, durante a noite. A mãe come a placenta, e lambe o filhote até a manhã. Eles mantêm laços de proximidade mesmo quando adultos.
O habitat da espécie são as ilhas Mentawai. Ocorrem em três das quatro maiores ilhas (Pagai do Norte, Pagai do Sul e Sipura). Devido à desflorestação por imigrantes da Indonésia, a espécie é considerada como em perigo crítico pela IUCN. As principais razões para esse evento é a expansão de cultivos comerciais e de dendezeiros, assim como derrubadas comerciais. Como resultado, os rios inundam muito mais do que antes. Isso também aumentou os casos de malária.
Macaco-de-Pagai (Macaca pagensis) é um macaco do Velho Mundo endêmico das ilhas Mentawai, na costa oeste de Sumatra. É listado como "criticamente em perigo" pela IUCN devido à perda de habitat. Foi originalmente classificado, junto com M. siberu, como subespécie, mas este arranjo é polifilético, levando a ser classificado como espécie separada. Ambos eram considerados subespécies de M. nemestrina.
Macaca pagensis är en primat i släktet makaker som förekommer endemisk på Mentawaiöarna väster om Sumatra. Tidigare räknades Macaca siberu som underart till denna art.[2][1]
Arten förekommer på tre av ögruppens största öar (Sipura, Pagai Utara och Pagai Selatan) men inte på den största ön Siberut. Denna makak föredrar fuktiga skogar nära kusten men finns även i andra habitat.[1]
Macaca pagensis har en mörkbrun rygg och mörkbruna bakben. Vid axeln och armarna är den mera rödbrun till ockra. Arten kännetecknas av ett kort skägg vid kinderna.[3] Storleken borde motsvara andra makaker.
Individerna bildar små till medelstora flockar med 5 till 25 medlemmar som består av en vuxen hanne, flera honor och deras ungar. Andra hannar lever ensam. Gruppen vilar tillsammans uppe på träd och delar sig ibland vid födosöket. För kommunikationen har de olika läten och ansiktsuttryck. Ibland förekommer blandade flockar med bladapan Presbytis potenziani. Födan utgörs främst av frukter samt av andra växtdelar.[3]
Honor föder allmänt en unge per kull.[3]
Artens naturliga fiender är indisk tofsormörn (Spilornis cheela) och större ormar.[3] Det största hotet för denna makak är däremot människan. Macaca pagensis jagas med gevär, dödas med gift eller fångas i fällor, ofta av bönder som betraktar apan som skadedjur på odlade växter. Några ungdjur fångas för att hålla de som sällskapsdjur. IUCN uppskattar att beståndet minskade med 80 procent under de senaste 40 åren (tre generationer) och listar arten som akut hotad (CR).[1]
Wikimedia Commons har media som rör Macaca pagensis.
Wikispecies har information om Macaca pagensis.
Macaca pagensis är en primat i släktet makaker som förekommer endemisk på Mentawaiöarna väster om Sumatra. Tidigare räknades Macaca siberu som underart till denna art.
Хутро темно-коричневе на спині, і від блідо-каштанового до блідо-вохрового з боків шиї, передньої частини плечей і низу. Ноги коричневі й руки червонувато-коричневі. Хвіст слабо опушений, щоки мають відносно короткі вуса. Лице без волосся, відкриваючи чорну шкіру, що обрамляє карі очі. Довжина голови й тіла самців: 45-55 см, самиць: 40-45 см, довжина хвоста самців: 13-16 см, самиць: 10-13 см, вага самців: 6-9 кг, самиць: 4,5-6 кг.
Цей вид зустрічається виключно на південних островах Ментавай біля західного узбережжя острова Суматра, Індонезія (Пагай Селатан, Пагай Утара і Сіпора) на первинних і порушених територіях, надаючи перевагу прибережним болотним лісам.
Плодоїдний. Групи зазвичай складаються з 5—25 особин. Після вагітності від п'яти до шести місяців, одна дитина народжується вночі, відразу чіпляючись за живіт матері. Мати облизує немовля, роблячи його чистою до ранку. Вона збереже тісні зв'язки зі своїми дочками в зрілому віці, а з синами, поки вони не досягають статевої зрілості і вийдуть з групи.
Цей вид знаходиться під загрозою, головним чином, через полюванням і комерційні лісозаготівлі, а також перетворення середовища в олійні пальмові плантації й видобуток продукції місцевим населенням. Вид не зустрічається в будь-якій з охоронних територій.
Macaca pagensis là một loài động vật có vú trong họ Cercopithecidae, bộ Linh trưởng. Loài này được Miller mô tả năm 1903.[2]
.JPG)
Bài viết liên quan đến Bộ Linh trưởng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Macaca pagensis là một loài động vật có vú trong họ Cercopithecidae, bộ Linh trưởng. Loài này được Miller mô tả năm 1903.
Macaca pagensis (Miller, 1903)
Синонимы
Macaca pagensis (лат.) — один из видов макак.
Макак M. pagensis в диком виде обитает во влажных тропических лесах исключительно на островах Сипора, Пагай-Утара и Пагай-Селатан Ментавайского архипелага западнее Суматры[1].
Из-за небольшой площади островов охранный статус установлен как критический (CR)[2].
Макаки M. pagensis схожи с сиберутскими и свинохвостыми. Одно время они относились к одному виду как подвиды[3].
Половой диморфизм имеется. Самцы несколько крупнее самок. Длина тела самцов 45—55 см, самок — 40—45 см, длина хвоста 13—15 см, масса взрослых самцов 6—9 кг, самок — 4,5—6 кг. Шерсть на спине тёмно-коричневого цвета, по бокам шеи и передней части плеч окрас более бледный[4].
Питание состоит преимущественно из фруктов. Иногда макаки совершают набеги на плантации.
Это заготовка статьи по приматологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её.
파가이섬마카크(Macaca pagensis)는 믄타와이 제도에 사는 구세계원숭이의 일종이다. 파가이섬원숭이 또는 믄타와이마카크 또는 복코이라고도 불린다. 계속되는 서식지 감소로 인해, IUCN 적색 목록에 의해 멸종위급종으로 등록되어 있다. 이전에는 전체적으로 더 어두운 시베루트마카크(M. siberu)를 하나의 아종으로 포함시켰으나, 현재는 다계통군으로 보고 있으며,[3] 두 종을 별도의 종으로 분류하고 있다. 둘 다 이전에는 남부돼지꼬리원숭이(M. nemestrina)의 아종으로 간주되었다.[1]
파가이섬마카크의 수컷은 일반적으로 암컷보다 크다. 수컷의 몸길이는 약 45–55 cm 이고, 암컷은 약 40–45 cm이다. 꼬리 길이는 수컷이 13-16 cm이고, 암컷이 10–13 cm이다. 수컷이 또한 무거워서, 몸무게가 약 6–9 kg인 반면에 암컷은 4.5-6 kg이다. 등쪽은 일종의 어두운 갈색을 띠며, 목 쪽과 어깨 앞쪽 그리고 하체 쪽은 고동색에서 연한 황토색을 띤다. 다리는 갈색이며, 팔은 붉은 갈색이다. 믄타와이마카크의 얼굴은 갈색 눈에, 털이 없고 검은 피부를 지니고 있다. 먹이를 구하는 동안 음식을 나르기 위한 볼주머니를 가지고 있다.
이 마카크의 자연 서식지는 우림이지만, 강가와 해안가의 습지-숲 등에서도 발견된다. 캐노피의 숲 층 상의 높은 곳에서 살며, 24~36 m 높이에서 먹이를 구하고 45 m 이상에서 잠을 자는 것으로 보인다. 이 종의 주 먹이는 무화과 등이다. 이들은 먹이를 찾을 때와 잠잘 때 여러 분파로 나누어 질 수 있다. 이들은 믄타와이랑구르들 무리 옆에서 먹이를 먹을 것이다. 파가이섬마카크(Macaca pagensis) 군도 약 5-25 마리씩 집단을 형성한다. 대체적으로 각 무리마다 한 마리의 수컷과 암컷들 그리고 이들의 새끼들이 있다. 수컷은 어디로 갈 것인지를 결정하고, 높은 소리를 내서 나머지 집단 구성원들과 의사 교환을 한다. 집단에 소속되지 않고 배회하는 파가이섬마카크는 자신의 자리를 차지하기 위해 적대적인 싸움을 걸어 수컷의 지배권에 도전한다. 자연 상태에서의 이 종의 포식자는 관수리와 그물무늬왕뱀이다. 흩어져 있을 때, 마카크들은 일종의 짧으며, 굵고 탁한 울음 소리를 내어, 집단의 나머지 원숭이들에게 알린다.
암컷은 팽창되고 붉어진 자신의 생식기를 보여줌으로써 짝짓기를 위한 번식력과 의지를 과시한다.암컷들은 짝짓기를 시작할 때 몸을 웅크린다. 임신 기간은 5~6개월 사이이다. 야간에 한 마리의 새끼를 낳는다. 어미는 태반을 먹고, 날이 밝기 전에 씻기기 위해 갓 낳은 새끼를 핥는다. 어미와 새끼는 새끼가 어린 시절에 아주 끈끈한 관계를 유지한다.
이 종의 주 서식지는 수마트라 섬의 서해안에서 150 km 떨어진 믄타와이 섬이다. 이들은 주요 4개 섬 중 3개 섬(북파가이 섬, 남파가이 섬 그리고 시포라 섬)에서 산다. 인도네시아 본토로부터의 이민자들에 의한 산림 개간때문에, 이 종들은 현재 IUCN 적색 목록 상 멸종위급종으로 등록되어 있다.
이 섬에서 남벌이 이루어지는 숨겨진 주된 이유는 농작물과 기름야자나무 농장을 위한 대규모의 농지 개간뿐만 아니라 상업용 벌목 때문이다. 결과적으로, 이전보다 우림 내의 강들의 유량 변동이 심해졌다. 번갈아 일어나는 범람과 낮은 강 수위는 또한 말라리아 모기의 개체수를 증가시키는 원인이 되고 있다.
파가이섬마카크(Macaca pagensis)는 믄타와이 제도에 사는 구세계원숭이의 일종이다. 파가이섬원숭이 또는 믄타와이마카크 또는 복코이라고도 불린다. 계속되는 서식지 감소로 인해, IUCN 적색 목록에 의해 멸종위급종으로 등록되어 있다. 이전에는 전체적으로 더 어두운 시베루트마카크(M. siberu)를 하나의 아종으로 포함시켰으나, 현재는 다계통군으로 보고 있으며, 두 종을 별도의 종으로 분류하고 있다. 둘 다 이전에는 남부돼지꼬리원숭이(M. nemestrina)의 아종으로 간주되었다.
