Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Parus xanthogenys,[2][3] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Paridae nativa del subcontinente indiu.
El carboneru carigualdo chinu (Parus spilonotus) ye probablemente'l so pariente más cercanu, tamién puede tar rellacionáu col carboneru de Formosa (Parus holsti). Estos trés herrerillos casi seguro que formen un llinaxe distintu, como lo indica la so morfoloxía y l'analís estructural del xen mitocondrial citocromo b (Gill et al., 2005).
Reproduzse nos Himalayas y en tierres altes de la parte central de la India. Aliméntase principalmente d'inseutos y n'ocasiones de frutes. Utiliza los furacos de picatueros o barbudos p'añerar, tamién escava'l so propiu nial o utiliza sitios artificiales.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Parus xanthogenys, ye una especie d'ave paseriforme de la familia Paridae nativa del subcontinente indiu.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Titw melyn brith (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: titwod melyn brithion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Parus xanthogenys; yr enw Saesneg arno yw Black-spotted yellow tit. Mae'n perthyn i deulu'r Titw (Lladin: Paridae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. xanthogenys, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r titw melyn brith yn perthyn i deulu'r Titw (Lladin: Paridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cyanistes semilarvatus Cyanistes semilarvatus Titw asur Cyanistes cyanus
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Titw melyn brith (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: titwod melyn brithion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Parus xanthogenys; yr enw Saesneg arno yw Black-spotted yellow tit. Mae'n perthyn i deulu'r Titw (Lladin: Paridae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. xanthogenys, sef enw'r rhywogaeth.
पाण्डु चिचिल्कोटे नेपालमा पाइने चिचिल्कोटे चराको प्रजाति हो। यो प्रजाति नेपाल लगायत भारतीय उपमहाद्वीपको हिमाली क्षेत्रहरूमा पाइने गर्छ।
पाण्डु चिचिल्कोटे नेपालमा पाइने चिचिल्कोटे चराको प्रजाति हो। यो प्रजाति नेपाल लगायत भारतीय उपमहाद्वीपको हिमाली क्षेत्रहरूमा पाइने गर्छ।
The Himalayan black-lored tit (Machlolophus xanthogenys), also known as simply black-lored tit, is a passerine bird in the tit family Paridae. The yellow-cheeked tit is probably its closest relative, and it may also be related to the yellow tit. These three tits almost certainly form a distinct lineage, as indicated by morphology, and mtDNA cytochrome b sequence analysis (Gill et al., 2005).
Lore in the bird's common name refers to the area between eye and bill.[2]
This species is a resident breeder along the Himalayas in the Indian Subcontinent including Nepal.In Nepali, it is known as "Pandu Chichilkote".
It is an active and agile feeder, taking insects and spiders from the forest canopy, and sometimes fruit.
It uses woodpecker or barbet holes for nesting, and will also excavate its own hole or use man-made sites.
The Himalayan black-lored tit was formerly one of the many species in the genus Parus but was moved to Machlolophus after a molecular phylogenetic analysis published in 2013 showed that the members of the new genus formed a distinct clade.[3][4]
The Himalayan black-lored tit (Machlolophus xanthogenys), also known as simply black-lored tit, is a passerine bird in the tit family Paridae. The yellow-cheeked tit is probably its closest relative, and it may also be related to the yellow tit. These three tits almost certainly form a distinct lineage, as indicated by morphology, and mtDNA cytochrome b sequence analysis (Gill et al., 2005).
Lore in the bird's common name refers to the area between eye and bill.
This species is a resident breeder along the Himalayas in the Indian Subcontinent including Nepal.In Nepali, it is known as "Pandu Chichilkote".
It is an active and agile feeder, taking insects and spiders from the forest canopy, and sometimes fruit.
It uses woodpecker or barbet holes for nesting, and will also excavate its own hole or use man-made sites.
The Himalayan black-lored tit was formerly one of the many species in the genus Parus but was moved to Machlolophus after a molecular phylogenetic analysis published in 2013 showed that the members of the new genus formed a distinct clade.
La Flavnigra paruo, Parus xanthogenys, estas paserina birdo de la familio de Paruedoj. La Flavvizaĝa paruo estas probable ĝia plej proksima parenco kaj ili verŝajne estas rilataj al la Tajvana paruo. Tiuj tri paruoj preskaŭ certe formas distingan stirpon kiel montras pruvoj de morfologio kaj analizoj de DNA (Gill et al., 2005). La nomo de la subgenro nome Macholophus estu aplikata al ili.
Tiu specio estas de loĝantaj birdoj kiuj reproduktiĝas en Himalajo. La raso de duoninsula Barato estis disigata kiel Parus aplonotus de Rasmussen kaj Anderton (2005).[1] Ĝi estas komuna birdo de malfermaj tropikaj arbaroj, sed ĝi ne loĝas en Srilanko. Ĝi estas aktiva kaj lerta manĝanto, kiu kaptas insektojn kaj araneojn el la foliaro, kaj foje fruktojn.
Ĝi estas facile rekonebla paruo en plej parto de Barato, 13 cm longa kaj 14,1-19,7 g peza, kun larĝa nigra traokula strio (pli larĝa ĉe maskloj) tra la flava vizaĝo. La granda kresto, nuko, kolo, gorĝo kaj larĝa krono estas nigraj kun flavaj vangoj kaj superokula strizono. La subaj partoj estas flavaj (kun verdecaj flankoj) trapasita de nigra vertikala strio kiel xce aliaj paruoj. Do la ĝeneralaj koloroj estas flavo kaj nigro, kio nomigas la specion. Supraj partoj estas olivverdaj. Ili havas du blankajn aŭ flavecajn flugilstriojn kaj blankajn eksterajn vostoplumojn.
La iriso estas bruna, la beko nigra, la gamboj kaj la piedoj ardezbluaj. Inoj kaj junuloj estas pli senkoloraj ol maskloj. La subaj partoj estas ju pli senkoloraj des pli suden en ĝia teritorio.
La Flavnigra paruo estas, kiel aliaj paruoj, voĉema birdo, kiu havas grandan varion de alvokoj, el kiuj plej familiara estas si-si. La kanto estas foje simila al tiu de nuksrompulo nome ĉi-ĉi-ĉi.
Ili vivas kutime laŭ paroj aŭ etaj aroj. For de la reproduktado asocias al miksitaj aroj, kvankam oni supozas, ke ili estas malpli gregemaj ol aliaj paruoj. Ili estas arboremaj, kaj serĉas nutradon en altaj aŭ mezaj tavoloj de la foliaro foje kaptante insektojn dumfluge.Tiu birdo estas hejmema, kaj ĉikanas minace per krestolevo kaj movoj de flugiloj kaj vosto, se oni ĝenas ĝin.
Ili uzas nestotruojn de pegoj aŭ aziaj barbuloj, sed tiu specio povas ankaŭ elfosi sian propran neston ĝis 7 m supergrunde aŭ eĉ uzi homfaritajn lokojn kiel ĉe subtegmentoj. La ino demetas kutime 3-5 blankajn ovojn, punktitajn je ruĝo. La du gepatroj partoprenas la konstruadon de la nesto, la kovadon kaj la zorgadon de la birdidoj. Eblas dua ovodemetado.
Temas pri birdo de subtropikaj arbaroj kun klaraĵoj kaj de arbarbordoj. En Himalajo ĉe kverkoj kaj pinoj, foje duarangaj kaj terkultivejoj kun arboj aŭ ĝardenoj. En Barato same ĉe arbaraj habitatoj, dum en la Ghatoj, ĉe malfermaj zonoj kaj ĝangaloj kun bambuo, kardamomo kaj kafoplantejoj. Ili nestumas inter 1000 kaj 2400 m en Himalajo, enter 600 kaj 1830 m en Barato kaj de 760 al 1525 m en la montaj zonoj de Ghatoj. Vintre ili descendas al valoj kaj malaltaj teroj.
Krom la nomiga raso Xanthogenys endemia de Himalajo, de Himaĉal Pradeŝo ĝis Nepalo, ekzistas du aliaj subspecioj: nome la raso Aplonotus, kiu loĝas norde kaj oriente de Barato kaj la raso Travancoreensis kiu loĝas en la Ghatoj kaj sudo de la subkontinento.
La Flavnigra paruo, Parus xanthogenys, estas paserina birdo de la familio de Paruedoj. La Flavvizaĝa paruo estas probable ĝia plej proksima parenco kaj ili verŝajne estas rilataj al la Tajvana paruo. Tiuj tri paruoj preskaŭ certe formas distingan stirpon kiel montras pruvoj de morfologio kaj analizoj de DNA (Gill et al., 2005). La nomo de la subgenro nome Macholophus estu aplikata al ili.
Tiu specio estas de loĝantaj birdoj kiuj reproduktiĝas en Himalajo. La raso de duoninsula Barato estis disigata kiel Parus aplonotus de Rasmussen kaj Anderton (2005). Ĝi estas komuna birdo de malfermaj tropikaj arbaroj, sed ĝi ne loĝas en Srilanko. Ĝi estas aktiva kaj lerta manĝanto, kiu kaptas insektojn kaj araneojn el la foliaro, kaj foje fruktojn.
El carbonero carigualdo himalayano (Machlolophus xanthogenys)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Paridae nativa del Himalaya.[3]
El carbonero carigualdo himalayano es una de las muchas especies que antes se clasificaban en el género Parus y se trasladaron a otros géneros, en este caso Machlolophus tras un estudio filogenético publicado en 2013 que mostró que este nuevo género formaba un clado.[4][3]
Se reproduce en los Himalayas. Se alimenta principalmente de insectos y en ocasiones de frutas. Utiliza los agujeros de pájaros carpinteros o barbudos para anidar, también excava su propio nido o utiliza sitios artificiales.
El carbonero carigualdo himalayano (Machlolophus xanthogenys) es una especie de ave paseriforme de la familia Paridae nativa del Himalaya.
Parus xanthogenys Parus generoko animalia da. Hegaztien barruko Paridae familian sailkatua dago.
Machlolophus xanthogenys
La Mésange à joues jaunes (Machlolophus xanthogenys) est une espèce d'oiseaux de la famille des Paridae.
Son aire s'étend à travers l'Himalaya.
Selon BioLib (21 août 2020)[1] :
Machlolophus xanthogenys
La Mésange à joues jaunes (Machlolophus xanthogenys) est une espèce d'oiseaux de la famille des Paridae.
Son aire s'étend à travers l'Himalaya.
De kroonmees (Machlolophus xanthogenys; synoniem: Parus xanthogenys) behoort tot de familie van de Paridae.
Dit is een van de weinige soorten mezen die getooid zijn met een kuif.
Machlolophus xanthogenus, de Indische kroonmees is kennelijk een vertaling van het Duitse Kronenmeise. De Britse naam, die sprekender lijkt, luidt yellow-cheeked tit dat Geelwangmees betekent. In het oostelijk deel van de Himalaya - xanthogenus heeft domicilie in het westelijk gedeelte - leeft Parus splinotus die veel op de eerstgenoemde lijkt, maar een heldergeel voorhoofd heeft en ten slotte nummer drie, Parus haplonotus, die in Centraal-India voorkomt en door de inheemsen betiteld wordt met Puttani kurivi, dat Erwt-vogeltje betekent, daar dit diertje graag erwten consumeert.
Vroeger werden ze alle drie gerekend tot een apart geslacht, namelijk Machlolophus en in diverse vogelboeken komt men dan ook uitsluitend die naam tegen. Later heeft men ze echter ondergebracht bij de echte mezen, die gerekend worden tot het geslacht Parus, waartoe ook vrijwel alle Nederlandse mezen behoren. (Een uitzondering vormen de staartmees en het baardmannetje.)
Ook de kroonmeesjes hebben ongeveer dezelfde gewoonten als 'onze' mezen; buiten de broedtijd zwerven ze rond, druk miesperend en sieterend, op zoek naar eterij: 's zomers allerlei dierlijk voedsel zoals insecten en larven, spinnetjes en dergelijke, 's winters zaadjes, bessen en zachte vruchten. Het zijn uitermate behendige klauteraars; evenals 'onze' hemelsblauwe pimpelmezen buitelen ze als volleerde acrobaatjes aan takjes en twijgjes, onder een tevreden sie-sie-sie-geroep, alles minutieus onderzoekend of er niet in een of ander barstje, spleetje of gaatje iets eetbaars is.
In de paartijd geeft het mannetje weleens een kort 'fluitconcert' ten beste om een dametje te bekoren; hij laat hierbij de vlerkjes ietwat hangen en richt de kuif monter omhoog. Als het huwelijk eenmaal een feit is, wordt een holte opgezocht, liefst een gat in een boom op vrij grote hoogte of in een knoest. Sommige soorten zijn al zo aan mensen gewend, dat ze er niet tegen op zien een plekje in een tuin of park uit te zoeken. Mannetje en vrouwtje zijn ideale partners: samen bouwen zij het nest van grassen, mos, plantenstengels en dergelijke, dat later wordt gestoffeerd met haren en veertjes, bebroeden om beurten de vier tot acht witte, bruin gestippelde eitjes en dragen gezamelij zorg voor het grootbrengen van het kroost. Is dat eenmaal uitgevlogen, dan blijft de familie nog geruime tijd bijeen en het ongedierte dat dan wordt opgeruimd is aanzienlijk!
Volgens Neunzig werden de eerste kroonmezen in het begin van de vorige eeuw ingevoerd en men kan zich afvragen, wat een reis de diertjes achter de rug hadden, voor ze goed en wel in de Berlijnse dierentuin (1907) te zien waren. Toen bestond het vervoer per vliegtuig nog niet en derhalve moesten de diertjes eerst naar een haven in Voor- of Achter-Indië en vervolgens per schip naar Europa! Tientallen jaren daarna werden ze nog geïmporteerd, echter steeds in (zeer) kleine aantallen.
Men moet ze in de vrije natuur zoeken in het Himalaya-gebergte, waar ze voorkomen in twee soorten, alsmede in de Nilgiris, de 'Blauwe bergen' in het hoogland van Midden-India.
In een ruime, goed beplante volière kunnen ze goed wennen, hoewel ze aanvankelijk weleens wat agressief willen zijn. Als voedsel nuttigen ze graag zonnebloempitten, diverse noten en zachte vruchten, een mengsel van universeelzaad, hard gekookt eigeel en geraspte kaas en verder blauw maanzaad, wat hennep, groenvoer, mierenpoppen, diverse insecten en larven.
Hoewel de kroonmezen in hun vaderland op aanzienlijke hoogten leven, zijn ze ten ontzent toch niet winterhard. Men dient er dus in het barre jaargetij voor te zorgen, dat ze een verwarmd onderkomen hebben.
Bronnen, noten en/of referentiesDe kroonmees (Machlolophus xanthogenys; synoniem: Parus xanthogenys) behoort tot de familie van de Paridae.
Himalayagyllenmes[2] (Machlolophus xanthogenys) är en fågel i familjen mesar inom ordningen tättingar.[3]
Himalayagyllenmesen är en rätt stor (13 cm), tofsförsedd mes i gult, grönt och svart.
Fågeln återfinns vid foten av västra Himalaya.[3] Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter. Vissa inkluderar indisk gyllenmes (M. aplonotus) i arten.[1][4]
Tidigare placerades den i Parus men förs numera efter genetiska studier till Machlolophus tillsammans med östlig gyllenmes, indisk gyllenmes, gulmes och vitnackad mes.[5][6][3]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig, men inkluderar indisk gyllenmes i bedömningen.[1] Popilationsutvecklingen tros vara stabil.[1] Världspopulationen har inte uppskattad, men den beskrivs som ganska vanlig eller vanlig.[7]
Wikimedia Commons har media som rör himalayagyllenmes.
Wikispecies har information om Machlolophus xanthogenys.
Bạc má mày đen (Parus xanthogenys) là một loài chim trong họ Bạc má.[2] Đây là loài sinh sản định cư ở Himalaya. Giống ở bán đảo Ấn Độ đã được tách thành Parus aplonotus bởi Rasmussen và Anderton (2005).[3] Nó là một loài chim phổ biến trong các khu rừng nhiệt đới mở, nhưng không hiện diện ở Sri Lanka. Nó là một loài ưa hoạt động và nhanh nhẹn, ăn côn trùng và nhện tán, và đôi khi trái cây.
Bạc má mày đen (Parus xanthogenys) là một loài chim trong họ Bạc má. Đây là loài sinh sản định cư ở Himalaya. Giống ở bán đảo Ấn Độ đã được tách thành Parus aplonotus bởi Rasmussen và Anderton (2005). Nó là một loài chim phổ biến trong các khu rừng nhiệt đới mở, nhưng không hiện diện ở Sri Lanka. Nó là một loài ưa hoạt động và nhanh nhẹn, ăn côn trùng và nhện tán, và đôi khi trái cây.
Machlolophus xanthogenys
(Vigors, 1831)
Инди́йская сини́ца[1] (лат. Machlolophus xanthogenys) — птица семейства синицевых, обитающая в Индии.
Крупная птица длиной до 13 см с широкой чёрной полосой (особенно широкой у самцов) на жёлтом фоне, проходящей от горла по груди и брюху. По бокам головы также имеются чёрные полосы, проходящие от уздечки через глаза и соединяющиеся друг с другом за ухом, от темени к плечам также проходит чёрная полоса. Большой хохол спереди чёрного, а сзади — жёлтого цвета. На чёрном лице выделяются жёлтые брови и щёки. Спина и надхвостье оливково-зелёные. На плечевых и кроющих перьях крыла по основному оливковому тону разбросаны чёрные пятна. Крыло окрашено в сочетание чёрного и светлого, характерны две белые или желтоватые полосы на второстепенных маховых. Рулевые по большей части чёрные с белыми концами, наружные — чисто-белые.
Самки и молодые птицы имеют более тусклую окраску чем у самцов. Кроме того, оперение нижней части тела становится у особей всё менее ярким при продвижении с севера на юг ареала.
Как и другие синицы, индийская синица поёт часто. Издаваемые этой птицей звуки очень разнообразны, самым узнаваемым из них является «си-си». Песня может быть передана как «чи-чи-чи», временами напоминает поползня.
Индийская синица — оседлая птица Гималаев. Синицы, обитающие на полуострове Индостан, в 2005 году были выделены Памелой Расмуссен[en] и Джоном Андертоном[en] в отдельный вид Machlolophus aplonotus. На Шри-Ланке не встречается. Обычна в тропических лесах.
У вида было описано 3 подвида, но в настоящее время индийская синица является монотипическим видом. Подвид apolontus сейчас рассматривается как отдельный вид с двумя подвидами: M. a. aplonotus (Blyth, 1847) и M. a. travancoreensis Whistler et Kinnear, 1932[2].
Во время поиска корма это активные и проворные птицы. Питаются насекомыми и пауками, живущими в пологе леса, иногда фруктами.
Для гнездования использует дупла, выдолбленные дятлами или бородатками, сами выкапывают нору, либо выбирают построенные человеком жилища. В кладке обычно 3—5 белых с красными пятнышками яиц. На гнезде сидит крепко, будучи потревоженной — шипит.
Предполагается, что королевская синица[en] (Parus spilonotus) наиболее близка к индийской синице, образуя надвид (в прошлом рассматривались как единый вид)[3]. Также вероятно родство с тайваньской синицей[en] (Parus holsti). Вероятно, что эти три вида образуют отдельную эволюционную линию[en], в пользу чего свидетельствуют данные морфологии и анализ нуклеотидной последовательности гена цитохрома b[en] в митохондриальной ДНК[4]. Их можно объединить в подрод Macholophus. Предлагалось[кем?] также помещение в род Poecile (гаички и родственные виды), но оно, безусловно, ошибочно.
