Agermuseurt (Filago arvensis), ofte skrevet ager-museurt, er en plante i kurvblomst-familien.
I Danmark er arten sjælden (hyppigst på Øerne) på vejkanter, jernbaneskrænter, overdrev og i grusgrave.[1]
Agermuseurt (Filago arvensis), ofte skrevet ager-museurt, er en plante i kurvblomst-familien.
I Danmark er arten sjælden (hyppigst på Øerne) på vejkanter, jernbaneskrænter, overdrev og i grusgrave.
Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie im Abschnitt „Pflanzen“ zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie-Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit, diesen Artikel zu verbessern! Artikel, die nicht signifikant verbessert werden, können gegebenenfalls gelöscht werden.
Lies dazu auch die näheren Informationen in den Mindestanforderungen an Biologie-Artikel.
Das Acker-Filzkraut (Filago arvensis)[1] ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Filzkräuter (Filago) in der Unterfamilie Asteroideae innerhalb der Familie der Korbblütler (Asteraceae). Sie ist in Eurasien und Nordafrika weitverbreitet.
Das Acker-Filzkraut wächst als meist einjährige krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 10 bis 35 Zentimetern erreicht. Der aufrechte Stängel ist von der Mitte an traubig bis rispig verzweigt und weiß-filzig behaart.[1] Die Laubblätter sind länglich-lanzettlich mit einer Länge von 10 bis 20 Millimetern sowie einer Breite von 1 bis 4 Millimetern.[1]
Die drei bis zwölf 4 bis 5 Millimeter langen Blütenkörbe werden nicht von Tragblättern überragt. Alle Hüllblätter sind stumpflich, nicht gekielt, bis zur Spitze dicht wollig filzig behaart und zur Fruchtzeit sternförmig ausgebreitet.[1]
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 28.[2]
Das Verbreitungsgebiet des Acker-Filzkrautes erstreckt sich in Europa nordwärts bis Schweden und Finnland; weiter über Nordafrika, Vorderasien bis Zentralasien und bis zum Altaigebirge.
In Mitteleuropa tritt es in den Sandgebieten östlich der Elbe und in denen der Mittelgebirge selten auf, ebenso am Alpenfuß und in den tieferen Lagen der zentral- und südalpinen Täler. Es steigt auf bis zu einer Höhenlage von 1000 Metern.
Das Acker-Filzkraut gedeiht am besten auf kalkarmen, nährsalzhaltigen, steinig-grusigen oder sandigen Böden. Es besiedelt Wege, Brachen und Äcker. Filago arvensis ist eine Charakterart des Filagini-Vulpietum aus dem Verband Thero-Airion, kommt aber auch in wärmeliebenden Gesellschaften des Verbandes Aperion spicae-venti vor.[2]
Die Erstveröffentlichung von Filago arvensis erfolgte 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum.[3][4][5] Synonyme für Filago arvensis sind: Filago lagopus (Stephan ex Willd.) Parl., Gnaphalium arvense (L.) Willd., Gnaphalium lagopus Stephan ex Willd., Logfia arvensis (L.) Holub, Oglifa arvensis (L.) Cass., Oglifa lagopus (Stephan ex Willd.) Chrtek & Holub.[4] Das Artepitheton arvensis bedeutet „auf Äckern wachsend“.
Das Acker-Filzkraut ist Typusart der Untergattung Filago subgen. Oglifa.
Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie im Abschnitt „Pflanzen“ zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie-Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit, diesen Artikel zu verbessern! Artikel, die nicht signifikant verbessert werden, können gegebenenfalls gelöscht werden.
Lies dazu auch die näheren Informationen in den Mindestanforderungen an Biologie-Artikel.
Das Acker-Filzkraut (Filago arvensis) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Filzkräuter (Filago) in der Unterfamilie Asteroideae innerhalb der Familie der Korbblütler (Asteraceae). Sie ist in Eurasien und Nordafrika weitverbreitet.
Filago arvensis is a species of plant belonging to the family Asteraceae.[1]
It is native to Europe to Western Siberia and Western Himalaya, Canary Islands, Morocco.[1]
Media related to Filago arvensis at Wikimedia Commons
Filago arvensis is a species of plant belonging to the family Asteraceae.
It is native to Europe to Western Siberia and Western Himalaya, Canary Islands, Morocco.
Filago arvensis es una planta de la familia de las asteráceas.
Planta anual, muy baja o baja, lanuda balnca; tallos erectos, con ramas laterales cortas en la parte superior. Hojas de oblongas a lineal-lanceoladas, de 10-20 mm de largo. Capítulos amarillentos, de 2,5-6 mm de largo, reunidos en grupos pequeños de 2-7, por lo general sobrepasados por las hojas más superiores y agrupados a su vez en inflorescencias racemosas o panículos; brácteas involucrales con un ápice transparente. Florece en primavera y verano.
Tierras arables, campos secos, garrigas, olivares, lugares pedregosos y rocosos, hábitats arenosos.
Todo el Mediterráneo, excepto Baleares y Creta
Filago arvensis es una planta de la familia de las asteráceas.
Filago arvensis, l'immortelle des champs, est une espèce de plantes dicotylédones de la famille des Asteraceae.
Filago arvensis, l'immortelle des champs, est une espèce de plantes dicotylédones de la famille des Asteraceae.
La Bambagia campestre (nome scientifico Filago arvesis L., 1753) è una pianta erbacea annua con piccoli fiori filamentosi appartenente alla famiglia delle Asteraceae.
Il nome generico (filago) deriva dalla voce latina filum (= piccolo filo) e si riferisce o al ricco tomento di queste piante simile ai fili dei capelli o ai fiori filamentosi esterni[1]. L'epiteto specifico (arvensis) si riferisce all'habitat usuale di questa piante (i campi e prati).
Il binomio scientifico attualmente accettato (Filago arvesis) è stato proposto da Carl von Linné (1707 – 1778) biologo e scrittore svedese, considerato il padre della moderna classificazione scientifica degli organismi viventi, nella pubblicazione ”Species Plantarum” del 1753[2].
Sono piante alte tra 3 – 30 cm. Tutta la pianta è bianco-lanosa. La forma biologica è terofita scaposa (T scap), ossia sono piante erbacee che differiscono dalle altre forme biologiche poiché, essendo annuali, superano la stagione avversa sotto forma di seme, e sono munite di asse fiorale eretto e con poche foglie. Una delle caratteristiche più particolari di questa specie sono le infiorescenze in quanto una generazione dei capolini sembra elevarsi sopra il grappolo precedente che l'ha generato. Queste piante sono considerate monoiche in quanto i capolini contengono fiori femminili esternamente e fiori ermafroditi (e quindi anche maschili) centralmente[3].
Le radici sono secondarie da fittone.
Le foglie sono soprattutto caulinari; sono disposte in modo alterno e addensate in modo continuo lungo il caule e le varie ramificazioni fertili. La forma è intera, lineare-lanceolata con pelosità appressata e acuta all'apice. Il colore è grigiastro. Dimensioni delle foglie: larghezza 2 – 3 mm; 8 – 16 mm.
Le infiorescenze sono terminali e riunite in glomeruli subsferici e corimbosi. Ogni glomerulo è formato da alcuni capolini (2 – 5 capolini) sessili avvolti alla base da filamenti lanosi e foglie di tipo bratteale superanti i capolini stessi. La struttura dei capolini è quella tipica delle Asteraceae: un involucro piramidale (e pentagonale alla base) composto da diverse squame che fanno da protezione al ricettacolo accorciato sul quale s'inseriscono due tipi di fiori: i fiori esterni ligulati (assenti in questo caso), e i fiori centrali tubulosi. In particolare quelli periferici sono femminili, filiformi e sono disposti in modo uniseriato, crescono all'ascella di una squama dell'involucro ed hanno la particolarità che il tubo corollino è inserito all'apice dell'ovario[3]; quelli interni, tubulosi, sono pochi e sono ermafroditi. Le squame sono lesiniformi e con superficie bianco-lanosa; sono disposte in 3 – 4 serie in modo patente (alla fruttificazione si aprono a stella). Dimensione dell'involucro: larghezza 2 mm; lunghezza 4 – 5 mm. Diametro dei capolini: 2 – 3 mm.
I fiori sono attinomorfi. Sono tetra-ciclici (formati cioè da 4 verticilli: calice – corolla – androceo – gineceo) e pentameri (calice e corolla formati da 5 elementi)[5].
I frutti sono degli acheni. Sono provvisti di un pappo ben sviluppato e uniseriato se tali frutti sono generati dai fiori più interni (se sono generati da quelli più periferici sono invece privi di pappo[4]). Dimensione degli acheni: 0,7 mm. Lunghezza del pappo: 2,5 mm.
Dal punto di vista fitosociologico la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale[9]:
La famiglia di appartenenza di Filago arvensis (Asteraceae o Compositae, nomen conservandum) è la più numerosa del mondo vegetale, comprende oltre 23000 specie distribuite su 1535 generi[10] (22750 specie e 1530 generi secondo altre fonti[11]). Il genere Filago comprendente diverse specie, una buona parte di origine americana, di cui una dozzina sono proprie della flora italiana.
La specie di questa voce appartiene ad un gruppo di generi legati da elevata affinità morfologico-anatomiche e con caratteri distintivi non sempre evidenti e stabili: Evax Gaertner - Filago L. - Oglifa Cass.. Sandro Pignatti nella sua “Flora d'Italia” pur osservando i stretti collegamenti tra questi generi preferisce trattarli separatamente (come generi autonomi). Attualmente si preferisce riunire tutte queste specie sotto un unico genere: Filago[8]. Viceversa alcune checklist come quella dei Royal Botanic Garden Edinburgh[12] per questa pianta considerano valido il seguente nominativo: Logfia arvensis (L.) Holub.
Il numero cromosomico di F. arvensis è: 2n = 28[2].
I due areali (nord/centro e sud) di distribuzione della specie individuano anche due varietà con caratteristiche diverse. L'areale meridionale è caratterizzato da piante a statura più bassa (10 cm al massimo) con fusti poco ramificati e pelosità più densa verso i capolini (che risultano così quasi invisibili). Alcuni autori le individuano come specie indipendenti con i binomi di Filago alpestris Presl. oppure di Filago lagopus (Willd) Parl., ma questo è da verificare più a fondo[13].
Con la specie Filago minima la pianta di questa voce forma il seguente ibrido interspecifico:
Un altro ibrido si può formare con la specie Filago lutescens Jordan:
Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco che segue indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:
La morfologia di questa specie è abbastanza singolare per cui poche sono le altre specie confondibili con questa. Filago minima (Sm.) Pers. ha dimensioni ridotte; Filago gallica L. ha delle foglie molto appuntite; Filago vulgaris Lam. ha una tipica infiorescenza a ramificazioni dicotomiche.
La Bambagia campestre (nome scientifico Filago arvesis L., 1753) è una pianta erbacea annua con piccoli fiori filamentosi appartenente alla famiglia delle Asteraceae.
Dirvinė pūkūnė (Filago arvensis) – astrinių (Asteraceae) šeimos augalas. Vienmetis, nedidelės, 5-30 cm aukščio, pilkai arba baltai pūkuotos ir apaugusios paprastais plaukeliais žolės. Lapai pražanginiai, smulkūs, lancetiški, lygiakraščiai. Graižai smulkūs, susitelkę krūvelėmis šakelių galuose ar lapų pažastyse. Žydi gegužės – rugpjūčio mėn. Auga dirvonuose, smėlėtuose laukuose.
Akkerviltkruid (Filago arvensis; synoniem: Logfia arvensis) is een eenjarige plant die behoort tot de composietenfamilie.
De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als een soort die in Nederland niet meer voorkwam. De plant komt echter nu weer voor langs de Duitse grens. Er zijn onder andere exemplaren gevonden in Zuidoost-Groningen, ten oosten van Hoogeveen, in Twente, bij Arnhem en in het grensgebied van Noord-Limburg. De soort komt voor in Europa, West- en Centraal-Azië en Noord-Afrika en is van daaruit verspreid naar Noord-Amerika.
De plant wordt 15-50 cm hoog en heeft een meestal tros- of pluimvormig vertakte stengel met bovenaan korte, rechtopstaande takken. De langwerpige bladeren zijn 1 tot 2 cm lang.
Akkerviltkruid bloeit van juli tot in september met rolronde, 4-5 mm lange, geelachtige hoofdjes, die in dichte kluwens zitten. De niet gekielde omwindselblaadjes hebben een doorzichtige top en zijn tot aan de top dicht wollig behaard. In het hoofdje komen alleen buisbloemen voor.
De plant komt voor op droge zandgrond.
Akkerviltkruid (Filago arvensis; synoniem: Logfia arvensis) is een eenjarige plant die behoort tot de composietenfamilie.
De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als een soort die in Nederland niet meer voorkwam. De plant komt echter nu weer voor langs de Duitse grens. Er zijn onder andere exemplaren gevonden in Zuidoost-Groningen, ten oosten van Hoogeveen, in Twente, bij Arnhem en in het grensgebied van Noord-Limburg. De soort komt voor in Europa, West- en Centraal-Azië en Noord-Afrika en is van daaruit verspreid naar Noord-Amerika.
De plant wordt 15-50 cm hoog en heeft een meestal tros- of pluimvormig vertakte stengel met bovenaan korte, rechtopstaande takken. De langwerpige bladeren zijn 1 tot 2 cm lang.
Akkerviltkruid bloeit van juli tot in september met rolronde, 4-5 mm lange, geelachtige hoofdjes, die in dichte kluwens zitten. De niet gekielde omwindselblaadjes hebben een doorzichtige top en zijn tot aan de top dicht wollig behaard. In het hoofdje komen alleen buisbloemen voor.
BloemhoofdjesDe plant komt voor op droge zandgrond.
Nicennica polna (Filago arvensis L.) – gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny astrowatych. Dość pospolity na terenie całej Polski.
Występuje na pastwiskach, polach uprawnych, ugorach, porębach. Rośnie zarówno na glebach piaszczystych, jak i gliniastych, unika natomiast gleb wapiennych. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Vicio lathyroidis-Potentillion[2]. Kwitnie od czerwca do września.
Tworzy mieszańce z nicennicą drobną i n. niemiecką[3].
Nicennica polna (Filago arvensis L.) – gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny astrowatych. Dość pospolity na terenie całej Polski.
Ullört (Logfia arvensis) är en ettårig liten ört med små vita blommor som blommar från juli till augusti. Blommorna förekommer i klasar längs den upp till 40 cm höga stjälken. Ullörten växer helst på sandig mark.
Ullörten förekommer över stora delar av Eurasien. Nordgränsen går mitt genom de nordiska länderna. Den saknas på iberiska halvön. Den förekommer sporadiskt genom hela Sibirien.[1]
Ullörten är inte inhemsk i Nordamerika, men har introducerats där och förekommer nu över stora delar av kontinenten.[2]
Ullört (Logfia arvensis) är en ettårig liten ört med små vita blommor som blommar från juli till augusti. Blommorna förekommer i klasar längs den upp till 40 cm höga stjälken. Ullörten växer helst på sandig mark.
Filago arvensis là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Filago arvensis là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Filago arvensis L., 1753, nom. cons.
СинонимыЖа́бник полево́й (лат. Filágo arvénsis) — травянистое растение, вид рода Жабник семейства Сложноцветные (Asteraceae).
Небольшой однолетник, густо покрытый белым войлочным опушением. Широко распространён в Евразии, наиболее часто встречается в степных регионах, изредка заходя севернее.
Однолетнее травянистое растение (5)10—40(50) см высотой. Стебель одиночный, простой или от середины, реже от самого основания ветвистый, густо шерстистоопушённый, от того беловатый, сероватый или буроватый.
Листья очерёдные, (6)10—20 мм длиной и 1—4 мм шириной, от продолговатых до линейно-ланцетных, наиболее широкие ближе к основанию, цельнокрайные, немного волнистые, на конце коротко заострённые, с обеих сторон войлочноопушённые.
Корзинки мелкие, многочисленные, собраны по 3—13 в верхушечное кистевидное или метельчатое общее соцветие, широкояйцевидной формы, сидячие. Обёртки с полупрозрачными ланцетными листочками, по средней жилке зелёными, 3,5—4 мм длиной и 0,6—0,8 мм шириной. Пестичные цветки в числе 15—18, до 3 мм длиной, окружают одиночные или 2—3 обоеполых цветка.
Плоды — семянки, голые, бледно-коричневые, продолговато-обратнояйцевидные, 0,6—1 мм длиной и 0,2—0,3 мм толщиной, у внешних цветков гладкие, у внутренних — зернисто-бородавчатые. Хохолок из около 10 ломких белых щетинок.
Декоративное растение.
Содержит витамин C, дубильные вещества, флавоноиды. Используется в народной медицине.
Европейско-североазиатское растение, встречающееся в степях, в борах, на песках, на паровых полях.
Жа́бник полево́й (лат. Filágo arvénsis) — травянистое растение, вид рода Жабник семейства Сложноцветные (Asteraceae).
Небольшой однолетник, густо покрытый белым войлочным опушением. Широко распространён в Евразии, наиболее часто встречается в степных регионах, изредка заходя севернее.