dcsimg

Description ( Anglèis )

fornì da eFloras
Appressed to loosely grey-tomentose annuals, 10-35 cm high, erect, usually branched from near the middle with ascending branches. Leaves lanceolate, acuminate. Glomerules of 2-10 capitula, sessile or shortly pedunculate, in a raceme or panicle-like inflorescence. Involucre 4-5 mm long, oblong-ovate; phyllaries in about three series, c. 15 in number, the outer mi¬nute, linear, flat, the middle lanceolate, plicate, including the ou¬ter filiform female florets, lanate on the back, the inner similar, but glabrous. At fruiting-time phyllaries reflexed. In the centre usually 4 tubular bisexual florets and numerous filiform female florets. Cypselas dimorphous, the outer slightly curved without pappus, the inner straight with pappus 2.5-3 mm long.
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
sitassion bibliogràfica
Flora of Pakistan Vol. 210 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
sorgiss
Flora of Pakistan @ eFloras.org
editor
S. I. Ali & M. Qaiser
proget
eFloras.org
original
visité la sorgiss
sit compagn
eFloras

Distribution ( Anglèis )

fornì da eFloras
Distribution: Europe (most countries), NW Africa, SW and C Asia.
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
sitassion bibliogràfica
Flora of Pakistan Vol. 210 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
sorgiss
Flora of Pakistan @ eFloras.org
editor
S. I. Ali & M. Qaiser
proget
eFloras.org
original
visité la sorgiss
sit compagn
eFloras

Flower/Fruit ( Anglèis )

fornì da eFloras
Fl.Per.: July-September.
licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
sitassion bibliogràfica
Flora of Pakistan Vol. 210 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
sorgiss
Flora of Pakistan @ eFloras.org
editor
S. I. Ali & M. Qaiser
proget
eFloras.org
original
visité la sorgiss
sit compagn
eFloras

Agermuseurt ( Danèis )

fornì da wikipedia DA

Agermuseurt (Filago arvensis), ofte skrevet ager-museurt, er en plante i kurvblomst-familien.

I Danmark er arten sjælden (hyppigst på Øerne) på vejkanter, jernbaneskrænter, overdrev og i grusgrave.[1]

Kilder og eksterne henvisninger

  1. ^ Signe Frederiksen et al., Dansk flora, 2. udgave, Gyldendal 2012. ISBN 8702112191.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DA

Agermuseurt: Brief Summary ( Danèis )

fornì da wikipedia DA

Agermuseurt (Filago arvensis), ofte skrevet ager-museurt, er en plante i kurvblomst-familien.

I Danmark er arten sjælden (hyppigst på Øerne) på vejkanter, jernbaneskrænter, overdrev og i grusgrave.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DA

Acker-Filzkraut ( Alman )

fornì da wikipedia DE
Icon tools.svg

Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie im Abschnitt „Pflanzen“ zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie-Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit, diesen Artikel zu verbessern! Artikel, die nicht signifikant verbessert werden, können gegebenenfalls gelöscht werden.

Lies dazu auch die näheren Informationen in den Mindestanforderungen an Biologie-Artikel.

Das Acker-Filzkraut (Filago arvensis)[1] ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Filzkräuter (Filago) in der Unterfamilie Asteroideae innerhalb der Familie der Korbblütler (Asteraceae). Sie ist in Eurasien und Nordafrika weitverbreitet.

Beschreibung

 src=
Illustration aus Sturm
 src=
Korbhülle, oben Innenseite, unten Außenseite
 src=
Blütenstand mit Blütenkörbchen

Das Acker-Filzkraut wächst als meist einjährige krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 10 bis 35 Zentimetern erreicht. Der aufrechte Stängel ist von der Mitte an traubig bis rispig verzweigt und weiß-filzig behaart.[1] Die Laubblätter sind länglich-lanzettlich mit einer Länge von 10 bis 20 Millimetern sowie einer Breite von 1 bis 4 Millimetern.[1]

Die drei bis zwölf 4 bis 5 Millimeter langen Blütenkörbe werden nicht von Tragblättern überragt. Alle Hüllblätter sind stumpflich, nicht gekielt, bis zur Spitze dicht wollig filzig behaart und zur Fruchtzeit sternförmig ausgebreitet.[1]

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 28.[2]

Vorkommen

Das Verbreitungsgebiet des Acker-Filzkrautes erstreckt sich in Europa nordwärts bis Schweden und Finnland; weiter über Nordafrika, Vorderasien bis Zentralasien und bis zum Altaigebirge.

In Mitteleuropa tritt es in den Sandgebieten östlich der Elbe und in denen der Mittelgebirge selten auf, ebenso am Alpenfuß und in den tieferen Lagen der zentral- und südalpinen Täler. Es steigt auf bis zu einer Höhenlage von 1000 Metern.

Das Acker-Filzkraut gedeiht am besten auf kalkarmen, nährsalzhaltigen, steinig-grusigen oder sandigen Böden. Es besiedelt Wege, Brachen und Äcker. Filago arvensis ist eine Charakterart des Filagini-Vulpietum aus dem Verband Thero-Airion, kommt aber auch in wärmeliebenden Gesellschaften des Verbandes Aperion spicae-venti vor.[2]

Systematik

Die Erstveröffentlichung von Filago arvensis erfolgte 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum.[3][4][5] Synonyme für Filago arvensis sind: Filago lagopus (Stephan ex Willd.) Parl., Gnaphalium arvense (L.) Willd., Gnaphalium lagopus Stephan ex Willd., Logfia arvensis (L.) Holub, Oglifa arvensis (L.) Cass., Oglifa lagopus (Stephan ex Willd.) Chrtek & Holub.[4] Das Artepitheton arvensis bedeutet „auf Äckern wachsend“.

Das Acker-Filzkraut ist Typusart der Untergattung Filago subgen. Oglifa.

Quellen

Literatur

  • Siegmund Seybold: Die Flora von Deutschland und der angrenzenden Länder. Ein Buch zum Bestimmen aller wild wachsenden und häufig kultivierten Gefäßpflanzen. Begründet von Otto Schmeil, Jost Fitschen. 95. vollständig überarbeitete und erweiterte Auflage. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2011, ISBN 978-3-494-01498-2.
  • Henning Haeupler, Thomas Muer: Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. Herausgegeben vom Bundesamt für Naturschutz (= Die Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. Band 2). 2. korrigierte und erweiterte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2007, ISBN 978-3-8001-4990-2.
  • Oskar Sebald, Siegmund Seybold, Georg Philippi, Arno Wörz (Hrsg.): Die Farn- und Blütenpflanzen Baden-Württembergs. Band 6: Spezieller Teil (Spermatophyta, Unterklasse Asteridae): Valerianaceae bis Asteraceae. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 1996, ISBN 3-8001-3343-1.
  • Dietmar Aichele, Heinz-Werner Schwegler: Die Blütenpflanzen Mitteleuropas. 2. Auflage. Band 4: Nachtschattengewächse bis Korbblütengewächse. Franckh-Kosmos, Stuttgart 2000, ISBN 3-440-08048-X.

Einzelnachweise

  1. a b c d Filago arvensis L., Acker-Filzkraut. FloraWeb.de
  2. a b Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. Unter Mitarbeit von Angelika Schwabe und Theo Müller. 8., stark überarbeitete und ergänzte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2001, ISBN 3-8001-3131-5, S. 917.
  3. Carl von Linné: Species Plantarum. Band 2, Lars Salvius, Stockholm 1753, S. 856 online.
  4. a b Filago arvensis bei Tropicos.org. Missouri Botanical Garden, St. Louis Abgerufen am 19. Mai 2015.
  5. Filago arvensis im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 19. Mai 2015.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Acker-Filzkraut: Brief Summary ( Alman )

fornì da wikipedia DE
Icon tools.svg

Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie im Abschnitt „Pflanzen“ zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie-Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit, diesen Artikel zu verbessern! Artikel, die nicht signifikant verbessert werden, können gegebenenfalls gelöscht werden.

Lies dazu auch die näheren Informationen in den Mindestanforderungen an Biologie-Artikel.

Das Acker-Filzkraut (Filago arvensis) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Filzkräuter (Filago) in der Unterfamilie Asteroideae innerhalb der Familie der Korbblütler (Asteraceae). Sie ist in Eurasien und Nordafrika weitverbreitet.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Filago arvensis ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Filago arvensis is a species of plant belonging to the family Asteraceae.[1]

It is native to Europe to Western Siberia and Western Himalaya, Canary Islands, Morocco.[1]

References

  1. ^ a b "Filago arvensis L. | Plants of the World Online | Kew Science". Plants of the World Online. Retrieved 22 January 2021.

Media related to Filago arvensis at Wikimedia Commons

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Filago arvensis: Brief Summary ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Filago arvensis is a species of plant belonging to the family Asteraceae.

It is native to Europe to Western Siberia and Western Himalaya, Canary Islands, Morocco.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Filago arvensis ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

Filago arvensis es una planta de la familia de las asteráceas.

Descripción

Planta anual, muy baja o baja, lanuda balnca; tallos erectos, con ramas laterales cortas en la parte superior. Hojas de oblongas a lineal-lanceoladas, de 10-20 mm de largo. Capítulos amarillentos, de 2,5-6 mm de largo, reunidos en grupos pequeños de 2-7, por lo general sobrepasados por las hojas más superiores y agrupados a su vez en inflorescencias racemosas o panículos; brácteas involucrales con un ápice transparente. Florece en primavera y verano.

Hábitat

Tierras arables, campos secos, garrigas, olivares, lugares pedregosos y rocosos, hábitats arenosos.

Distribución

Todo el Mediterráneo, excepto Baleares y Creta

Nombre común

  • padre e hijos[1]

Referencias

  1. Colmeiro, Miguel: «Diccionario de los diversos nombres vulgares de muchas plantas usuales ó notables del antiguo y nuevo mundo», Madrid, 1871.

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Filago arvensis: Brief Summary ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

Filago arvensis es una planta de la familia de las asteráceas.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Filago arvensis ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Filago arvensis: Brief Summary ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Filago arvensis, l'immortelle des champs, est une espèce de plantes dicotylédones de la famille des Asteraceae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Filago arvensis ( Italian )

fornì da wikipedia IT

La Bambagia campestre (nome scientifico Filago arvesis L., 1753) è una pianta erbacea annua con piccoli fiori filamentosi appartenente alla famiglia delle Asteraceae.

Etimologia

Il nome generico (filago) deriva dalla voce latina filum (= piccolo filo) e si riferisce o al ricco tomento di queste piante simile ai fili dei capelli o ai fiori filamentosi esterni[1]. L'epiteto specifico (arvensis) si riferisce all'habitat usuale di questa piante (i campi e prati).
Il binomio scientifico attualmente accettato (Filago arvesis) è stato proposto da Carl von Linné (1707 – 1778) biologo e scrittore svedese, considerato il padre della moderna classificazione scientifica degli organismi viventi, nella pubblicazione Species Plantarum del 1753[2].

Descrizione

 src=
Descrizione delle parti della pianta
 src=
Il portamento

Sono piante alte tra 3 – 30 cm. Tutta la pianta è bianco-lanosa. La forma biologica è terofita scaposa (T scap), ossia sono piante erbacee che differiscono dalle altre forme biologiche poiché, essendo annuali, superano la stagione avversa sotto forma di seme, e sono munite di asse fiorale eretto e con poche foglie. Una delle caratteristiche più particolari di questa specie sono le infiorescenze in quanto una generazione dei capolini sembra elevarsi sopra il grappolo precedente che l'ha generato. Queste piante sono considerate monoiche in quanto i capolini contengono fiori femminili esternamente e fiori ermafroditi (e quindi anche maschili) centralmente[3].

Radici

Le radici sono secondarie da fittone.

Fusto

  • Parte ipogea: la parte sotterranea è fittonante.
  • Parte epigea: la parte aerea del fusto è eretta o ascendente o prostata e ramosa per tutta la sua lunghezza (può anche essere semplice). Le ramificazioni sono dicotomo-corimbose[4]. La parte inferiore del fusto è arrossata.

Foglie

 src=
Le foglie lungo il fusto

Le foglie sono soprattutto caulinari; sono disposte in modo alterno e addensate in modo continuo lungo il caule e le varie ramificazioni fertili. La forma è intera, lineare-lanceolata con pelosità appressata e acuta all'apice. Il colore è grigiastro. Dimensioni delle foglie: larghezza 2 – 3 mm; 8 – 16 mm.

Infiorescenza

 src=
Infiorescenza

Le infiorescenze sono terminali e riunite in glomeruli subsferici e corimbosi. Ogni glomerulo è formato da alcuni capolini (2 – 5 capolini) sessili avvolti alla base da filamenti lanosi e foglie di tipo bratteale superanti i capolini stessi. La struttura dei capolini è quella tipica delle Asteraceae: un involucro piramidale (e pentagonale alla base) composto da diverse squame che fanno da protezione al ricettacolo accorciato sul quale s'inseriscono due tipi di fiori: i fiori esterni ligulati (assenti in questo caso), e i fiori centrali tubulosi. In particolare quelli periferici sono femminili, filiformi e sono disposti in modo uniseriato, crescono all'ascella di una squama dell'involucro ed hanno la particolarità che il tubo corollino è inserito all'apice dell'ovario[3]; quelli interni, tubulosi, sono pochi e sono ermafroditi. Le squame sono lesiniformi e con superficie bianco-lanosa; sono disposte in 3 – 4 serie in modo patente (alla fruttificazione si aprono a stella). Dimensione dell'involucro: larghezza 2 mm; lunghezza 4 – 5 mm. Diametro dei capolini: 2 – 3 mm.

Fiore

I fiori sono attinomorfi. Sono tetra-ciclici (formati cioè da 4 verticilli: calicecorollaandroceogineceo) e pentameri (calice e corolla formati da 5 elementi)[5].

  • Formula fiorale: per questa pianta viene indicata la seguente formula fiorale:
* K 0/5, C (5), A (5), G (2), infero, achenio[6]
  • Calice: i sepali del calice sono ridotti ad una coroncina di squame quasi inesistenti.
  • Corolla: i petali della corolla sono 5; i fiori di tipo tubuloso sono saldati a tubo e terminano in cinque denti, quelli periferici sono saldati a tubo nella parte basale e si prolungano in un filamento lineare. I fiori sono colorati di giallastro.
  • Androceo: gli stami (5) hanno delle antere acute e caudate alla base; sono saldate e formano una specie di manicotto avvolgente lo stilo[7].
  • Gineceo: i carpelli sono due e formano un ovario bicarpellare infero uniloculare. Lo stilo è unico, appiattito e terminante in uno stigma bifido.
  • Fioritura: da maggio a settembre

Frutti

I frutti sono degli acheni. Sono provvisti di un pappo ben sviluppato e uniseriato se tali frutti sono generati dai fiori più interni (se sono generati da quelli più periferici sono invece privi di pappo[4]). Dimensione degli acheni: 0,7 mm. Lunghezza del pappo: 2,5 mm.

Biologia

  • Impollinazione: l'impollinazione avviene tramite insetti (impollinazione entomogama).
  • Riproduzione: la fecondazione avviene fondamentalmente tramite l'impollinazione dei fiori (vedi sopra).
  • Dispersione: i semi cadendo a terra (dopo essere stati trasportati per alcuni metri dal vento per merito del pappo – disseminazione anemocora) sono successivamente dispersi soprattutto da insetti tipo formiche (disseminazione mirmecoria).

Distribuzione e habitat

 src=
Distribuzione della pianta
(Distribuzione regionale[8] – Distribuzione alpina[9])

Fitosociologia

Dal punto di vista fitosociologico la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale[9]:

Formazione: delle comunità pioniere a terofite e succulente
Classe: Koelerio-Corynephoretea

Sistematica

La famiglia di appartenenza di Filago arvensis (Asteraceae o Compositae, nomen conservandum) è la più numerosa del mondo vegetale, comprende oltre 23000 specie distribuite su 1535 generi[10] (22750 specie e 1530 generi secondo altre fonti[11]). Il genere Filago comprendente diverse specie, una buona parte di origine americana, di cui una dozzina sono proprie della flora italiana.
La specie di questa voce appartiene ad un gruppo di generi legati da elevata affinità morfologico-anatomiche e con caratteri distintivi non sempre evidenti e stabili: Evax Gaertner - Filago L. - Oglifa Cass.. Sandro Pignatti nella sua “Flora d'Italia” pur osservando i stretti collegamenti tra questi generi preferisce trattarli separatamente (come generi autonomi). Attualmente si preferisce riunire tutte queste specie sotto un unico genere: Filago[8]. Viceversa alcune checklist come quella dei Royal Botanic Garden Edinburgh[12] per questa pianta considerano valido il seguente nominativo: Logfia arvensis (L.) Holub.
Il numero cromosomico di F. arvensis è: 2n = 28[2].

Variabilità

I due areali (nord/centro e sud) di distribuzione della specie individuano anche due varietà con caratteristiche diverse. L'areale meridionale è caratterizzato da piante a statura più bassa (10 cm al massimo) con fusti poco ramificati e pelosità più densa verso i capolini (che risultano così quasi invisibili). Alcuni autori le individuano come specie indipendenti con i binomi di Filago alpestris Presl. oppure di Filago lagopus (Willd) Parl., ma questo è da verificare più a fondo[13].

Ibridi

Con la specie Filago minima la pianta di questa voce forma il seguente ibrido interspecifico:

  • Filago × media Gagnepain (1900)

Un altro ibrido si può formare con la specie Filago lutescens Jordan:

  • Filago × subspicata Boreau (1849).

Sinonimi

Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco che segue indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:

  • Filago alpestris Presl. (1822)
  • Filago lagopus (Willd.) Parl. (inclusa in F. arvensis)
  • Filago paniculata Moench (1794)
  • Gnaphalium arvense (L.) Scop.
  • Logfia arvensis (L.) Holub
  • Oglifa arvensis (L.) Cass.

Specie simili

La morfologia di questa specie è abbastanza singolare per cui poche sono le altre specie confondibili con questa. Filago minima (Sm.) Pers. ha dimensioni ridotte; Filago gallica L. ha delle foglie molto appuntite; Filago vulgaris Lam. ha una tipica infiorescenza a ramificazioni dicotomiche.

Note

  1. ^ Botanical names, su calflora.net. URL consultato il 18 gennaio 2010.
  2. ^ a b Tropicos Database, su tropicos.org. URL consultato il 20 gennaio 2011.
  3. ^ a b Pignatti, vol. 3 - pag. 3.
  4. ^ a b Motta, vol. 2 - pag. 226.
  5. ^ Pignatti, Vol. 3 - p. 1.
  6. ^ Tavole di Botanica sistematica, su dipbot.unict.it. URL consultato il 20 dicembre 2010 (archiviato dall'url originale il 14 maggio 2011).
  7. ^ Pignatti, vol. 3 - pag. 31.
  8. ^ a b Checklist of the Italian Vascular Flora, p. 96.
  9. ^ a b c Flora Alpina, Vol. 2 - p. 446.
  10. ^ Botanica Sistematica, p. 520.
  11. ^ Strasburger, vol. 2 - p. 858.
  12. ^ Flora Europaea (Royal Botanic Garden Edinburgh), su 193.62.154.38. URL consultato il 19 gennaio 2011.
  13. ^ Pignatti, vol. 3 - pag. 34.

Bibliografia

  • Giacomo Nicolini, Enciclopedia Botanica Motta. Volume 2, Milano, Federico Motta Editore, 1960, p. 223.
  • Sandro Pignatti, Flora d'Italia. Volume terzo, Bologna, Edagricole, 1982, p. 33, ISBN 88-506-2449-2.
  • D. Aeschimann, K. Lauber, D.M. Moser, J-P. Theurillat, Flora Alpina. Volume secondo, Bologna, Zanichelli, 2004, p. 446.
  • 1996 Alfio Musmarra, Dizionario di botanica, Bologna, Edagricole.
  • Eduard Strasburger, Trattato di Botanica. Volume 2, Roma, Antonio Delfino Editore, 2007, ISBN 88-7287-344-4.
  • Judd-Campbell-Kellogg-Stevens-Donoghue, Botanica Sistematica - Un approccio filogenetico, Padova, Piccin Nuova Libraria, 2007, ISBN 978-88-299-1824-9.
  • F. Conti, G. Abbate, A. Alessandrini, C. Blasi, An annotated checklist of the Italian Vascular Flora, Roma, Palombi Editore, 2005, p. 96, ISBN 88-7621-458-5.

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Filago arvensis: Brief Summary ( Italian )

fornì da wikipedia IT

La Bambagia campestre (nome scientifico Filago arvesis L., 1753) è una pianta erbacea annua con piccoli fiori filamentosi appartenente alla famiglia delle Asteraceae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Dirvinė pūkūnė ( lituan )

fornì da wikipedia LT

Dirvinė pūkūnė (Filago arvensis) – astrinių (Asteraceae) šeimos augalas. Vienmetis, nedidelės, 5-30 cm aukščio, pilkai arba baltai pūkuotos ir apaugusios paprastais plaukeliais žolės. Lapai pražanginiai, smulkūs, lancetiški, lygiakraščiai. Graižai smulkūs, susitelkę krūvelėmis šakelių galuose ar lapų pažastyse. Žydi gegužės – rugpjūčio mėn. Auga dirvonuose, smėlėtuose laukuose.

 src=
Požymiai
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia LT

Akkerviltkruid ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

Akkerviltkruid (Filago arvensis; synoniem: Logfia arvensis) is een eenjarige plant die behoort tot de composietenfamilie.

De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als een soort die in Nederland niet meer voorkwam. De plant komt echter nu weer voor langs de Duitse grens. Er zijn onder andere exemplaren gevonden in Zuidoost-Groningen, ten oosten van Hoogeveen, in Twente, bij Arnhem en in het grensgebied van Noord-Limburg. De soort komt voor in Europa, West- en Centraal-Azië en Noord-Afrika en is van daaruit verspreid naar Noord-Amerika.

De plant wordt 15-50 cm hoog en heeft een meestal tros- of pluimvormig vertakte stengel met bovenaan korte, rechtopstaande takken. De langwerpige bladeren zijn 1 tot 2 cm lang.

Akkerviltkruid bloeit van juli tot in september met rolronde, 4-5 mm lange, geelachtige hoofdjes, die in dichte kluwens zitten. De niet gekielde omwindselblaadjes hebben een doorzichtige top en zijn tot aan de top dicht wollig behaard. In het hoofdje komen alleen buisbloemen voor.

 src=
Bloemhoofdjes

De plant komt voor op droge zandgrond.

Namen in andere talen

  • Duits: Acker-Ruhrkraut, Ackerfilzkraut
  • Engels: Field Cudweed, Field Cottonrose
  • Frans: Cotonnière des champs

Externe links

Wikimedia Commons Zie de categorie Filago arvensis van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Wikibooks Wikibooks heeft meer over dit onderwerp: Ecologisch tuinieren.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Akkerviltkruid: Brief Summary ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

Akkerviltkruid (Filago arvensis; synoniem: Logfia arvensis) is een eenjarige plant die behoort tot de composietenfamilie.

De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als een soort die in Nederland niet meer voorkwam. De plant komt echter nu weer voor langs de Duitse grens. Er zijn onder andere exemplaren gevonden in Zuidoost-Groningen, ten oosten van Hoogeveen, in Twente, bij Arnhem en in het grensgebied van Noord-Limburg. De soort komt voor in Europa, West- en Centraal-Azië en Noord-Afrika en is van daaruit verspreid naar Noord-Amerika.

De plant wordt 15-50 cm hoog en heeft een meestal tros- of pluimvormig vertakte stengel met bovenaan korte, rechtopstaande takken. De langwerpige bladeren zijn 1 tot 2 cm lang.

Akkerviltkruid bloeit van juli tot in september met rolronde, 4-5 mm lange, geelachtige hoofdjes, die in dichte kluwens zitten. De niet gekielde omwindselblaadjes hebben een doorzichtige top en zijn tot aan de top dicht wollig behaard. In het hoofdje komen alleen buisbloemen voor.

 src= Bloemhoofdjes

De plant komt voor op droge zandgrond.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Nicennica polna ( polonèis )

fornì da wikipedia POL

Nicennica polna (Filago arvensis L.) – gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny astrowatych. Dość pospolity na terenie całej Polski.

Morfologia

Pokrój
Cała roślina jest białofilcowata.
Łodyga
Wzniesiona, o wysokości 10-30 (wyjątkowo do 45) cm. Rozgałęzia się w charakterystyczny sposób; groniasto-wiechowato.
Liście
Ulistnienie skrętoległe, liście lancetowate.
Kwiaty
Zebrane w małe koszyczki o średnicy 0,3-0,4 cm, te zaś z kolei tworzą walcowate główki. Listki okrywy są tępe i rzadko, wełniście owłosione, podczas dojrzewania owoców gwiaździsto odstają. Kwiaty rurkowate, przedprątne, białe, lub żółtawobiałe.

Biologia i ekologia

Występuje na pastwiskach, polach uprawnych, ugorach, porębach. Rośnie zarówno na glebach piaszczystych, jak i gliniastych, unika natomiast gleb wapiennych. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Vicio lathyroidis-Potentillion[2]. Kwitnie od czerwca do września.

Zmienność

Tworzy mieszańce z nicennicą drobną i n. niemiecką[3].

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-15].
  2. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  3. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia

  1. Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
  2. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  3. Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia POL

Nicennica polna: Brief Summary ( polonèis )

fornì da wikipedia POL

Nicennica polna (Filago arvensis L.) – gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny astrowatych. Dość pospolity na terenie całej Polski.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia POL

Ullört ( svedèis )

fornì da wikipedia SV
 src=
Ullört

Ullört (Logfia arvensis) är en ettårig liten ört med små vita blommor som blommar från juli till augusti. Blommorna förekommer i klasar längs den upp till 40 cm höga stjälken. Ullörten växer helst på sandig mark.

Utbredning

Ullörten förekommer över stora delar av Eurasien. Nordgränsen går mitt genom de nordiska länderna. Den saknas på iberiska halvön. Den förekommer sporadiskt genom hela Sibirien.[1]

Ullörten är inte inhemsk i Nordamerika, men har introducerats där och förekommer nu över stora delar av kontinenten.[2]

Externa länkar och källor

Noter

  1. ^ Virtuella florans utbredningskarta. Läst 20060829.
  2. ^ USDA Plants profile (engelska) Läst 20060829.
Rödklöver.png Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia författare och redaktörer
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia SV

Ullört: Brief Summary ( svedèis )

fornì da wikipedia SV
 src= Ullört

Ullört (Logfia arvensis) är en ettårig liten ört med små vita blommor som blommar från juli till augusti. Blommorna förekommer i klasar längs den upp till 40 cm höga stjälken. Ullörten växer helst på sandig mark.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia författare och redaktörer
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia SV

Filago arvensis ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Filago arvensis là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Filago arvensis. Truy cập ngày 4 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài

 src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Filago arvensis  src= Wikispecies có thông tin sinh học về Filago arvensis


Bài viết tông cúc Gnaphalieae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

Filago arvensis: Brief Summary ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Filago arvensis là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

Жабник полевой ( russ; russi )

fornì da wikipedia русскую Википедию
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Отдел: Цветковые
Надпорядок: Asteranae
Порядок: Астроцветные
Семейство: Астровые
Подсемейство: Астровые
Род: Жабник
Вид: Жабник полевой
Международное научное название

Filago arvensis L., 1753, nom. cons.

Синонимы
  • Logfia arvensis (L.) Holub, 1975
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 37956NCBI 702219EOL 400418GRIN t:462729IPNI 207840-1TPL gcc-86072

Жа́бник полево́й (лат. Filágo arvénsis) — травянистое растение, вид рода Жабник семейства Сложноцветные (Asteraceae).

Небольшой однолетник, густо покрытый белым войлочным опушением. Широко распространён в Евразии, наиболее часто встречается в степных регионах, изредка заходя севернее.

Ботаническое описание

 src=
Ботаническая иллюстрация Якоба Штурма из книги Deutschlands Flora in Abbildungen, 1796

Однолетнее травянистое растение (5)10—40(50) см высотой. Стебель одиночный, простой или от середины, реже от самого основания ветвистый, густо шерстистоопушённый, от того беловатый, сероватый или буроватый.

Листья очерёдные, (6)10—20 мм длиной и 1—4 мм шириной, от продолговатых до линейно-ланцетных, наиболее широкие ближе к основанию, цельнокрайные, немного волнистые, на конце коротко заострённые, с обеих сторон войлочноопушённые.

Корзинки мелкие, многочисленные, собраны по 3—13 в верхушечное кистевидное или метельчатое общее соцветие, широкояйцевидной формы, сидячие. Обёртки с полупрозрачными ланцетными листочками, по средней жилке зелёными, 3,5—4 мм длиной и 0,6—0,8 мм шириной. Пестичные цветки в числе 15—18, до 3 мм длиной, окружают одиночные или 2—3 обоеполых цветка.

Плодысемянки, голые, бледно-коричневые, продолговато-обратнояйцевидные, 0,6—1 мм длиной и 0,2—0,3 мм толщиной, у внешних цветков гладкие, у внутренних — зернисто-бородавчатые. Хохолок из около 10 ломких белых щетинок.

Значение

Декоративное растение.

Содержит витамин C, дубильные вещества, флавоноиды. Используется в народной медицине.

Распространение

Европейско-североазиатское растение, встречающееся в степях, в борах, на песках, на паровых полях.

Таксономия

Синонимы

  • Achariterium arvense (L.) Bluff & Fingerh., 1825
  • Filago alpestris C.Presl, 1822
  • Filago lagopus (Stephan ex Willd.) Parl., 1841
  • Filago montana L., 1753, nom. rej.
  • Filago paniculata Moench, 1794
  • Gnaphalium arvense L., 1753
  • Gnaphalium lagopus Stephan ex Willd., 1803
  • Gnaphalium simplex Boenn., 1824
  • Gnaphalium pedunculare Ten., 1830
  • Gifola arvensis (L.) Myrz., 1968
  • Gifola lagopus (Stephan ex Willd.) Myrz., 1968
  • Logfia arvensis (L.) Holub, 1975
  • Oglifa arvensis (L.) Cass., 1825
  • Oglifa lagopus (Stephan ex Willd.) Chrtek & Holub, 1963

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Авторы и редакторы Википедии

Жабник полевой: Brief Summary ( russ; russi )

fornì da wikipedia русскую Википедию

Жа́бник полево́й (лат. Filágo arvénsis) — травянистое растение, вид рода Жабник семейства Сложноцветные (Asteraceae).

Небольшой однолетник, густо покрытый белым войлочным опушением. Широко распространён в Евразии, наиболее часто встречается в степных регионах, изредка заходя севернее.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Авторы и редакторы Википедии

絮菊 ( cinèis )

fornì da wikipedia 中文维基百科
二名法 Filago arvensis
L.

絮菊学名Filago arvensis)为菊科絮菊属下的一个种。

参考文献

扩展阅读

小作品圖示这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
维基百科作者和编辑

絮菊: Brief Summary ( cinèis )

fornì da wikipedia 中文维基百科

絮菊(学名:Filago arvensis)为菊科絮菊属下的一个种。

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
维基百科作者和编辑