Harpalus is a genus of ground beetle first described by Pierre André Latreille in 1802.[1]
Harpalus contains the following 430 species:[2][3]
{{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help) Harpalus es un género de coleópteros adéfagos de la familia Carabidae.[1]
Principalmente holártico con unas pocas especies en la región afrotropical. Hay 415 especies.[2]
Comprende las siguientes especies:[3]
Harpalus es un género de coleópteros adéfagos de la familia Carabidae.
Principalmente holártico con unas pocas especies en la región afrotropical. Hay 415 especies.
Harpalus est un genre d'insectes coléoptères prédateurs de la famille des Carabidae, de la sous-famille des Harpalinae dont les adultes ont pour proies principalement les pucerons, les diptères et les larves de coléoptères sur les grandes cultures et les cultures légumières.
Les sous-genres sont au nombre de cinq :
Il y a aussi 27 espèces fossiles selon Paleobiology Database ou Fossilworks dont trois non éteintes[1] :
Harpalus est un genre d'insectes coléoptères prédateurs de la famille des Carabidae, de la sous-famille des Harpalinae dont les adultes ont pour proies principalement les pucerons, les diptères et les larves de coléoptères sur les grandes cultures et les cultures légumières.
Vikriažygiai (lot. Harpalus, vok. Schnelläufer) – žygių (Carabidae) šeimos vabalų gentis, kuriai priklauso vidutinio dydžio juodi, žalsvi ar bronziniai vabalai. Patinų antsparniai blizgantys, patelių matiniai. Aptinkami dirbamuose laukuose, pievose. Gentyje yra grobuonių ir augalėdžių rūšių.
Lietuvoje apie 33-35 rūšys:
ir kt.
Harpalus is een geslacht van kevers uit de familie van de loopkevers (Carabidae).[1] De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1802 door Latreille.
Het geslacht Harpalus omvat de volgende soorten:
Harpalus is een geslacht van kevers uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1802 door Latreille.
Harpalus er en slekt av billene i delgruppen (underfamilien) markløpere (Harpalinae) i familiegruppen løpebiller. Systematikken følger Carabidae of the World.[1]
Oversikten har med de europeiske artene[2], men den kan ha feil, som at både en god art og dens synonym er oppført (dobbeloppføring) . 15 (?) arter er registret fra Norge, men ved søk i Fauna Europaea listes bare 12 arter, inkludert noen underarter, for Norge.
Harpalus er en slekt av billene i delgruppen (underfamilien) markløpere (Harpalinae) i familiegruppen løpebiller. Systematikken følger Carabidae of the World.
Harpalus – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych, podrodziny Harpalinae i pleminia Harpalini. W języku polskim chrząszcze z tego rodzaju określane są nazwą dzier[1].
Rodzaj opisał w 1802 roku Pierre André Latreille. Gatunkiem typowym jest Carabus proteus Paykull, 1790 (Carabus affinis Schrank, 1781), czyli obecny Harpalus (Harpalus) affinis[2][3].
Większość gatunków to chrząszcze średnich rozmiarów, często metalicznie ubarwione. Jeden szczeciowy punkt nadoczny. Przedplecze o tylnych kątach bez szczecinki. Pokrywy z kompletnym obrzeżeniem krawędzi podstawowej. Policzki bez wyżłobień czułkowych[4].
Larwy dzierów mają dobrze rozwinięte przyoczka, czteroczłonowe czułki i szew epikranialny na głowie. Ich masywne żuwaczki pozbawione są wcięcia przed retinaculum i często mają 1-2 ząbki w części dystalnej. Żuwka wewnętrzna jest u nich dobrze rozwinięta, a wewnętrzne ramię pieńka ma postać guzka. Wszystkie stopy mają parę pazurków, z których wewnętrzny jest bardzo mały. Przysadki odwłokowe są dłuższe od dziewiątego segmentu odwłoka[5].
Wiele gatunków przyjmuje częściowo lub preferuje pokarm roślinny, co najmniej jako imagines[4].
Rodzaj rozprzestrzeniony na całej półkuli północnej. Do fauny europejskiej należy około 100 gatunków[3]. W Polsce występuje 40 gatunków z 4 podrodzajów[6].
Do rodzaju tego zalicza się ponad 430 opisanych gatunków. Podzielony jest na 11 podrodzajów[2]:
Harpalus (Harpalus) lub Harpalus sensu stricto – nominatywny podrodzaj rodzaju Harpalus, chrząszczy z rodziny biegaczowatych i podrodziny Harpalinae.
Takson opisał w 1802 roku Pierre André Latreille. Gatunkiem typowym jest Carabus proteus Paykull, 1790 (Carabus affinis Schrank, 1781), czyli obecny Harpalus (Harpalus) affinis[1][2].
Podrodzaj rozprzestrzeniony kosmoplitycznie. W Polsce występują 34 gatunki[3]:
Do podrodzaju tego zalicza się ponad 340 opisanych gatunków[1]:
Harpalus (Harpalus) lub Harpalus sensu stricto – nominatywny podrodzaj rodzaju Harpalus, chrząszczy z rodziny biegaczowatych i podrodziny Harpalinae.
Harpalus – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych, podrodziny Harpalinae i pleminia Harpalini. W języku polskim chrząszcze z tego rodzaju określane są nazwą dzier.
Harpalus là một chi bọ cánh cứng trong họ Carabidae với hơn 350 loài và phân loài.[1]
Các loài bao gồm:
.jpg)
_(3260131573).jpg)
Bài viết liên quan đến Bọ cánh cứng mặt đất (Carabidae) này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Harpalus là một chi bọ cánh cứng trong họ Carabidae với hơn 350 loài và phân loài.
Жужелицы зерноядные, или бегуны[1] (лат. Harpalus) — род жуков-жужелиц из подсемейства харпалин.
Передние лапки самцов расширены. Верх лапок без волосков (в отличие от Ophonus). Надкрылья без пунктировки, кроме, может быть, 2—3 наружных промежутков. Переднеспинка редко бывает сердцевидной; основание её лишь чуть-чуть уже основания надкрылий[2].
Наземные жуки. Встречаются повсюду, кроме тундры и пустынь.
Имаго могут быть растительноядными. Личинки, как правило, хищники[2].
Около 400 видов (10 подродов): более 280 видов в Палеарктике, 73 в Неарктике, 50 в Афротропике и на Мадагаскаре, 11 видов в Индо-Малайской области. Для бывшего СССР указано 166 видов. Относят к подсемейству Harpalinae[3][4][5][6].
Жужелицы зерноядные, или бегуны (лат. Harpalus) — род жуков-жужелиц из подсемейства харпалин.
.jpg)
.jpg)
.png)
