தாலியா ஜெனிகுலேட்டா [2] என்பது முதலைக் கொடி,[3] ரோரூட் (அ) நெருப்புக் கொடி, ஆகும்.இச்சிற்றினத் தாவரம் ஆப்பிரிக்கா மற்றும் அமெரிக்கா வெப்பமண்டல பகுதிகளில் பரவிக் காணப்படுகிறது.
தாலியா ஜெனிகுலேட்டாவின் தாயகம் பெரிய நிலப்பரப்பு கொண்ட ஆப்பிரிக்கா, மேற்குபகுதி செனிகள் முதல் கிழக்கு பகுதி சூடான் வரையிலும் தெற்கு ஜிம்ப்பாபே மற்றும் அங்கோலா வரை காணப்படுகிறது. மேலும் இத் தாவரம் மெக்ஸிகோ, மத்திய அமெரிக்கா, மேற்கிந்தியதீவு தாயகமாகவும் கருதப்படுகிறது மற்றும் தென் அமெரிக்கா மற்றும் தென்கிழக்கு அமெரிக்கா ஐக்கிய நாடுகளில் ( புயூரோட்டோரிக்கோ, புளோரியா, லூஸியானா, அலபாமா மற்றும் தெற்கு ஜார்ஜியா ) வளர்வதாக கணக்கிடப்பட்டுள்ளது.[4]
லார்வா இனமான ஸ்டோலிடோப்டிரியா டாக்ஸாரா, சைலோபேன்ஸ் ஹானிமாண்ணி மற்றும் ஸ்பினார்செஸ் அனைஸோடாக்டைலஸ் தாலியா ஜெனிகுலேட்டா தாவரத்தினை உணவாக உட்கொள்வதாக பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.
மாராந்தேஸியே குடும்பத்தாவரத்தில் எடுத்துக்காட்டாக தாலியா ஜெனிகுலேட்டா தாவரத்தில் ரோஸ்மாரினிக் அமிலம் காணப்படுகிறது, [5]
தாலியா ஜெனிகுலேட்டா என்பது முதலைக் கொடி, ரோரூட் (அ) நெருப்புக் கொடி, ஆகும்.இச்சிற்றினத் தாவரம் ஆப்பிரிக்கா மற்றும் அமெரிக்கா வெப்பமண்டல பகுதிகளில் பரவிக் காணப்படுகிறது.
தாலியா ஜெனிகுலேட்டாவின் தாயகம் பெரிய நிலப்பரப்பு கொண்ட ஆப்பிரிக்கா, மேற்குபகுதி செனிகள் முதல் கிழக்கு பகுதி சூடான் வரையிலும் தெற்கு ஜிம்ப்பாபே மற்றும் அங்கோலா வரை காணப்படுகிறது. மேலும் இத் தாவரம் மெக்ஸிகோ, மத்திய அமெரிக்கா, மேற்கிந்தியதீவு தாயகமாகவும் கருதப்படுகிறது மற்றும் தென் அமெரிக்கா மற்றும் தென்கிழக்கு அமெரிக்கா ஐக்கிய நாடுகளில் ( புயூரோட்டோரிக்கோ, புளோரியா, லூஸியானா, அலபாமா மற்றும் தெற்கு ஜார்ஜியா ) வளர்வதாக கணக்கிடப்பட்டுள்ளது.
Thalia geniculata, the bent alligator-flag,[3] arrowroot,[4] or fire-flag,[4] is a plant species widespread across tropical Africa and much of the Americas.
Thalia geniculata is native to a large region in Africa, from Senegal in the west to Sudan in the east, south to Zimbabwe and Angola. It is also considered native to Mexico, Central America, the West Indies, most of South America, as well as the southeastern United States (Puerto Rico, Florida, Louisiana, Alabama and southern Georgia).[2][5]
The larvae of Stolidoptera tachasara, Xylophanes hannemanni and Sphenarches anisodactylus have been recorded feeding on Thalia geniculata. The Thalia geniculata was also use to investigate the sugar-feeding behavior of Anopheles quadrimaculatus by measuring the impact and its survival(7)
Rosmarinic acid can be found in plants in the family Marantaceae such as Thalia geniculata.[6]
Thalia geniculata, the bent alligator-flag, arrowroot, or fire-flag, is a plant species widespread across tropical Africa and much of the Americas.
Thalia geniculata is native to a large region in Africa, from Senegal in the west to Sudan in the east, south to Zimbabwe and Angola. It is also considered native to Mexico, Central America, the West Indies, most of South America, as well as the southeastern United States (Puerto Rico, Florida, Louisiana, Alabama and southern Georgia).
Thalia geniculata, denominada comúnmente ,peguajó, pehuajó, huajó,platanillo o caporuno es una especie del género Thalia, perteneciente a la familia Marantaceae. Es una robusta hierba palustre perenne, que habita en los pantanos tropicales y subtropicales de América.
Es una robusta planta acuática rizomatosa, de hasta 3 metros de altura. Presenta largos pecíolos envainantes y esponjosos, que portan grandes hojas ovadas, grablas, de hasta 63 cm de largo por 26 cm de ancho, con la base redondeada y el ápice en punta. En primavera y verano muestra panículas laxas, con raquis con entrenudos de entre 5 a 20 mm, con flores cigomorfas, de 2 cm de diámetro, con corola de 3 pétalos violetas. Fructifica en verano y otoño. El fruto es una cápsula de 1 cm, casi esférica. Durante la estación seca, o en zonas heladoras, la parte aérea de la planta se seca por completo, pero no muere, pues rebrota desde los rizomas cuando las condiciones vuelven a ser favorables. Se cultiva como planta ornamental, para estanques, donde tolera heladas leves.[1]
Esta especie se distribuye en áreas pantanosas, inundables, o bordes de cursos fluviales, de las regiones cálidas y de baja altitud de América,[2] desde el estado de la Florida en el sur de los Estados Unidos hasta Ecuador,[3] Venezuela,[4] llegando por el sur hasta los países de la Cuenca del Plata, estando ausente en la región amazónica y la cuenca superior del río Orinoco.
En Brasil se distribuye en los estados de Paraná y Río Grande del Sur, aparentemente sin poblar el Brasil central.
En Paraguay se distribuye en los departamentos de: Asunción, Alto Paraguay, Central, Concepción, Cordillera, Ñeembucú, Paraguarí y Presidente Hayes.[5]
En Uruguay fue herborizada en los departamentos de: Artigas, Cerro Largo, Colonia, Rivera, Salto y Soriano.
En la Argentina se distribuye en las provincias de: Buenos Aires,[6] Ciudad Autónoma de Buenos Aires, Chaco, Corrientes, Entre Ríos, Formosa, Jujuy, Salta y Santa Fe.[7] Alcanza su límite austral de distribución (y del género) en los humedales de la ribera austral del Río de la Plata.
Las poblaciones africanas de esta especie seguramente se originaron por asilvestramientos de ejemplares cultivados.[1]
La etimología del género es en honor de Johannes Thal (1542 - 1583) un médico alemán, padre de la floricultura. La del término específico deriva del latín geniculata, que significa 'nudo', es decir: nudosa.
|fechaacceso= requiere |url= (ayuda) 
Datos: Q3519466
Multimedia:
Especies: Thalia geniculata
Thalia geniculata, denominada comúnmente ,peguajó, pehuajó, huajó,platanillo o caporuno es una especie del género Thalia, perteneciente a la familia Marantaceae. Es una robusta hierba palustre perenne, que habita en los pantanos tropicales y subtropicales de América.
La thalie géniculée - Thalia geniculata - est une plante de la famille des Marantacées originaire d'Amérique et d'Afrique tropicales.
La thalie géniculée est une plante rhizomateuse, vivace de milieux aquatiques ou humides.
Elle peut atteindre quatre mètres de haut. Ses feuilles sont lancéolées et groupées à la base.
Les inflorescences terminales paniculées sont portées par une longue tige.
Les fleurs, sessiles, par paire sur un rachis en zig-zag, portent un calice de trois sépales libres, de forme et de taille identiques, une corolle au tube très court à cinq pétales irréguliers, une étamine fertile et trois staminoïdes, un style terminé par un stigmate à deux lèvres, un ovaire infère à un seul locule. Elles sont de couleur blanche à pourpre, légèrement parfumées avec une odeur de vanille. Elles s'épanouissent par paire, une journée seulement.
Le fruit est une arille dont la graine est sphérique de 1 cm de diamètre.
La thalie géniculée est originaire d'Amérique tropicale et d'Afrique : toute l'Amérique centrale (de la Floride au Panama), les Caraïbes partiellement (Saint Domingue et Cuba), l'Amérique du Sud (de l'Argentine à la Colombie, et en particulier la Guyane) et toute l'Afrique de l'Ouest (de la Sierra Leone au Congo).
Son usage ornemental l'a répandue à l'ensemble du globe.
La thalie géniculée est largement utilisée comme plante de bassin. Elle demeure néanmoins gélive ce qui contraint à un hivernage dans la plupart des régions française.
Des variétés sont disponibles à la commercialisation :
Une étude recense cette espèce comme potentiellement productrice de pro-vitamines A pour les enfants de 6 à 36 mois en Afrique[4].
Charles Plumier décrit un genre Cortusa en 1703, en hommage à Jacobus Antonius Cortusus, botaniste de Padoue du XVIe siècle, avec une espèce Cortusa arundinacea, amplis cannacori foliis, espèce qui deviendra Thalia geniculata[5].
En 1753, Carl von Linné reprend la description de Charles Plumier et renomme l'espèce type en Thalia geniculata[6]. L'épithète spécifique - à nœuds, courbé - fait référence tant aux nœuds à l'aisselle des feuilles qu'à la courbure des longues tiges de cette espèce.
En 1791, Jean-Baptiste de Lamarck la place dans le genre Maranta : Maranta geniculata (L.) Lam. (Galanga géniculée)[7]. La traduction française de Lamarck de l'épithète spécifique latin en géniculée est élégante mais aurait pu être genouillée.
En 1839, David Nathaniel Friedrich Dietrich la place dans le genre Renealmia L.f. : Renealmia geniculata (L.) D.Diet.[8].
En 1902, Karl Moritz Schumann réalise une révision du genre. Il distingue quatre sous-genres dont Arthrothalia où il place Thalia geniculata L.[9].
En 1981, Bengt Lennart Andresson publie une monographie complète sur cette espèce où il confirme la synonymie de Thalia geniculata avec Thalia trichocalyx Gagnep. et Thalia welwitschii Ridl.[10].
Thalia geniculata est l'espèce-type du genre.
La thalie geniculée compte quatre variétés :
Cette espèce compte un nombre impressionnant de synonymes :
La variété Thalia geniculata var. glabrescens Körn. compte elle aussi un synonyme :
Feuilles
Fleurs
La thalie géniculée - Thalia geniculata - est une plante de la famille des Marantacées originaire d'Amérique et d'Afrique tropicales.
Thalia geniculata é uma espécie de planta da família Marantaceae e ordem Zingiberales.
Larvas de Stolidoptera tachasara, Xylophanes hannemanni e Sphenarches anisodactylus já foram observadas se alimentando de Thalia geniculata.
O ácido rosmarínico pode ser encontrado em plantas da família Marantaceae tais como Thalia geniculata.[2]
Thalia geniculata é uma espécie de planta da família Marantaceae e ordem Zingiberales.
Larvas de Stolidoptera tachasara, Xylophanes hannemanni e Sphenarches anisodactylus já foram observadas se alimentando de Thalia geniculata.
Thalia geniculata là một loài thực vật có hoa trong họ Marantaceae. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.[2]
.jpg)
Thalia geniculata là một loài thực vật có hoa trong họ Marantaceae. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.
.jpg)
