dcsimg

Trophic Strategy ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Occurs in diverse habitats from free flowing clear water streams, well up into the valleys, to slow turbid waters, water courses, irrigation and drainage ditches, and ponds on the plains (Ref. 11225). Known to occur at a temperature range of 30-35.5 °C, ph range of 4.8-6.9, and an alkalinity range of 105-315 (Ref. 9116). Rests in vegetation during the day and is active at night (Ref. 6858). Forms schools or may occur in small groups. Is mainly diurnal (Ref. 9084). Adults feed on fish; juveniles feed on crustacean and insect larvae (Ref. 26543, 26681), shrimps and other small invertebrates (Ref. 12225). Fish 2-10 cm SL are characterized as insectivores and >10 cm SL are piscivores (Ref. 59290). Has a digestive tract adapted to a piscivorous diet, which is independent of its ontogenetic stage of development. Small individuals

Arferiment

Zaráte, M. et al. 1989 Evaluación de las pesquerias del embalse del Guajaro junto con algunos criterios de manejo. Trianea (Ast. Cient. Tecn., Inderena) 3:215-226.

licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Carlos Palma Gonzales
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Diseases and Parasites ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Procamallanus Infection 10. Parasitic infestations (protozoa, worms, etc.)
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Allan Palacio
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Diseases and Parasites ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Eustrongylides Infestation 2 (Larvae). Parasitic infestations (protozoa, worms, etc.)
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Allan Palacio
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Diseases and Parasites ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Capillostrongyloides Infestation. Parasitic infestations (protozoa, worms, etc.)
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Allan Palacio
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Diseases and Parasites ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Heliconema Infection. Parasitic infestations (protozoa, worms, etc.)
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Allan Palacio
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Diseases and Parasites ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Guyanema Infection 1. Parasitic infestations (protozoa, worms, etc.)
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Allan Palacio
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Diseases and Parasites ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Procamallanus Infection 26. Parasitic infestations (protozoa, worms, etc.)
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Allan Palacio
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Diseases and Parasites ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Procamallanus Infection 25. Parasitic infestations (protozoa, worms, etc.)
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Allan Palacio
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Diseases and Parasites ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Paraseuratum Infestation 2. Parasitic infestations (protozoa, worms, etc.)
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Allan Palacio
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Diseases and Parasites ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Klossinemella Infestation. Parasitic infestations (protozoa, worms, etc.)
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Allan Palacio
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Diseases and Parasites ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Paracapillaria Infestation 1. Parasitic infestations (protozoa, worms, etc.)
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Allan Palacio
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Life Cycle ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Eggs are fertilized in the cupped anal fin of the female. When the eggs get sticky, they are dropped into a pit which will be guarded by the male even until after the eggs have hatched (Ref. 205).
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Susan M. Luna
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Migration ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Potamodromous. Migrating within streams, migratory in rivers, e.g. Saliminus, Moxostoma, Labeo. Migrations should be cyclical and predictable and cover more than 100 km.
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Susan M. Luna
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Biology ( Anglèis )

fornì da Fishbase
Occurs in diverse habitats from free flowing clear water streams, well up into the valleys, to slow turbid waters, water courses, irrigation and drainage ditches, and ponds on the plains (Ref. 11225). Rests in vegetation during the day and is active at night (Ref. 6858). Adults feed on fish; juveniles feed on crustacean and insect larvae (Ref. 26543), shrimps and other small invertebrates (Ref. 12225). Spawn in pits located in shallow water at a temperature of about 26°C (Ref. 205). Males guard the nests even after the eggs have hatched (Ref. 205). Reaches more than 3 kg (Mark Fitzgerald, pers. comm., 2001). Live fish are difficult to handle and potentially dangerous because of their sharp teeth, strong jaws, and slippery bodies.
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Susan M. Luna
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Importance ( Anglèis )

fornì da Fishbase
fisheries: commercial; aquaculture: commercial; aquarium: public aquariums
licensa
cc-by-nc
drit d'autor
FishBase
Recorder
Susan M. Luna
original
visité la sorgiss
sit compagn
Fishbase

Hoplias malabaricus ( Catalan; Valensian )

fornì da wikipedia CA

Hoplias malabaricus és una espècie de peix de la família dels eritrínids i de l'ordre dels caraciformes.[4]

Morfologia

  • Els mascles poden assolir 55,2 cm de longitud total i 1.966 g de pes.[5][6]

Alimentació

Els exemplars adults mengen peixos[7] i els immadurs crustacis, larves d'insectes,[8] gambes i d'altres petits invertebrats.[9]

Hàbitat

És un peix d'aigua dolça i de clima tropical (20°C-26°C).[6][10]

Distribució geogràfica

Es troba a Amèrica: conques fluvials des de Costa Rica fins a l'Argentina.[6][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35]

Observacions

Quan és viu és difícil de manipular i és potencialment perillós a causa de les seues esmolades dents i mandíbules fortes, i del seu cos relliscós.[6]

Referències

  1. Gill T. N., 1903. Note on the fish genera named Macrodon. Proc. U. S. Natl. Mus. v. 26 (núm. 1349). 1015-1016.
  2. BioLib (anglès)
  3. Bloch, M. E., 1794. Naturgeschichte der ausländischen Fische. Berlín. Naturgeschichte der Ausländischen Fische. v. 8: i-iv + 1-174, Pls. 361-396.
  4. The Taxonomicon (anglès)
  5. Zaniboni Filho, E., S. Meurer, O.A. Shibatta i A.P. de Oliverira Nuñer, 2004. Catálogo ilustrado de peixes do alto Rio Uruguai. Florianópolis: Editora da UFSC : Tractebel Energia. 128 p. : col. ill., col. maps; 25 cm.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 FishBase (anglès)
  7. Gazola da Silva, F.F., T. Mott, M. Vallajão Garey i J.R. Simões Vitule, 2007. Chthonerpeton vivparum Parker and Wettstein, 1929(Amphibia, Gymnophiona, Typhlonectinae) in Paraná state, Brazil and the first record of predation of this species by Hoplias malabaricus (Bloch, 1794) (Actinopterygii, Erythrinidae). PANAMJAS 2(3):261-262.
  8. Galvis, G., J.I. Mojica i M. Camargo, 1997. Peces del Catatumbo. Asociación Cravo Norte, Santafé de Bogotá, D.C., 188 p.
  9. Planquette, P., P. Keith i P.-Y. Le Bail, 1996. Atlas des poissons d'eau douce de Guyane (tom 1). Collection du Patrimoine Naturel, vol.22. IEGB-Muséum national d'Histoire naturelle, París, INRA, CSP, Min. Env., París. 429 p.
  10. Baensch, H.A. i R. Riehl, 1985. Aquarien atlas. Band 2. Mergus, Verlag für Natur- und Heimtierkunde GmbH, Melle, Alemanya. 1216 p.
  11. Alonso, L.E. i H.J. Berrenstein, 2006 A Rapid Biological Assessment of the Aquatic Ecosystems of the Coppename River Basin, Suriname. RAP Bull. Of Biol. Assessment 39:114-117.
  12. Andrade, P.M. i F.M.S. Braga, 2005. Diet and feeding of fish from Grande River, located below the Volta Grande reservoir, MG-SP Braz. J. Biol. 65(3): 377-385.
  13. Barriga, R., 1991. Peces de agua dulce del Ecuador. Revista de Información técnico-científica, Quito, Equador, Politécnica, XVI(3):7-88.
  14. Benedito-Cecilio, E., A.A. Agostinho i R.C.C.-M. Velho, 1997. Length-weight relationship of fishes caught in the Itaipu Reservoir, Paraná, Brazil. Naga ICLARM Q. 20(3/4):57-61.
  15. Boujard, T., M. Pascal, F.J. Meunier i P.-Y. Le Bail, 1997. Poissons de Guyane. Guide écologique de l'Approuague et de la réserve des Nouragues. Institut National de la Recherche Agronomique, París, 219 p.
  16. Britski, H.A. i B.S. Lopes 2007. Peixes do Pantanal: manual de identificaçäo, 2 ed. re. ampl. Brasília, DF: Embrapa Informaçäo Tecnológica, 227 p.
  17. Castro, R.M.C. i L. Casatti, 1997. The fish fauna from a small forest stream of the Upper Parana River Basin, southern Brazil. Ichthyol. Explor. Freshwat. 7(3/4):337-352.
  18. Cordiviola de Yuan, E. i C. Pignalberi de Hassan, 1985. Fish population in the Paraná River: lentic environments of Diamante and San Pedro areas (Argentine Republic). Hydrobiologia 127: 213-218.
  19. Domanico, A.A., 1998. Edad y crecimiento de Hoplias malabaricus malabaricus (Bloch, 1794)(Teleostei, Erythrinidae) en la laguna de San Miguel del Monte (Argentina) y comparación con otros ambientes lénticos pampásicos. Rev. Mus. Argent. Cienc. Nat. Bernardino Rivadavia Inst. Nac. Invest. Cienc. Nat. (Argent.) (Hidrobiol.) 8(4):31-41.
  20. Ferreira, E.J.G., J. Zuanon i G.M. dos Santos, 1996. A list of commercial fish species from Santarém, State of Pará, Brazil. Naga ICLARM Q. 19(3):41-44.
  21. Kenny, J.S., 1995. Views from the bridge: a memoir on the freshwater fishes of Trinidad. Julian S. Kenny, Maracas, St. Joseph, Trinitat i Tobago. 98 p.
  22. López, H.L., A.M. Miquelarena i J. Ponte Gómez, 2005. Biodiversidad y distribución de la ictiofauna Mesopotámica. Miscelánea 14: 311-354.
  23. Mago, F., 1970. Lista de los peces de Venezuela. Ministerio de Agricultura y Cría, Oficina Nacional de Pesca, Caracas, Veneçuela.
  24. Mérona, B. de i J. Rankin-de-Mérona, 2004. Food resource partitioning in a fish community of the central Amazon floodplain. Neotropical Ichthyology, 2(2): 75-84.
  25. Nion, H., C. Rios i P. Meneses, 2002. Peces del Uruguay: Lista sistemática y nombres comunes.
  26. Ortega, H. i R.P. Vari, 1986. Annotated checklist of the freshwater fishes of Peru. Smithson. Contrib. Zool. (437):1-25.
  27. Pereira, R., 1982. Peixes de nossa terra. Livraria Nobel, São Paulo, Brasil. 129 p.
  28. Pinheiro, L.A. i F.L. Frédou, 2004. Caracterização geral de pesca industrial desembarcada no estado do Pará. Rev. Científica de UFPA. Vol. 4.
  29. Ponton, D. i S. Mérigoux, 2001. Description and ecology of some early life stages of fishes in the River Sinnamary (French Guiana, South America). Folia Zool. 50 (Monogr. 1): 1-116.
  30. Porto, J.I.R., E. Feldberg, C.M. Nakayama i J.N. Falcao, 1992. A checklist of chromosome numbers and karyotypes of Amazonian freshwater fishes. Rev. Hydrobiol. Trop. 25(4): 287-299.
  31. Silvano, R.A.M. i A. Begossi, 2001. Seasonal dynamics of fishery at the Piracicaba River (Brazil). Fish. Res. 51:69-86.
  32. Soares, M.G.M., R.G. Almeida i W.T. Tunk, 1986. The trophic status of the fish fauna in Lago Camaleao, a macrophyte dominated floodplain lake in the middle Amazon. Amazoniana, IX(4):511-526.
  33. Val, A.L. i V.M.F. de Almeida-Val, 1995. Fishes of the Amazon and their environment: physiological and biochemical aspect. Springer-Verlag Berlin, Alemanya. 245 p.
  34. Vaz-Ferreira, R., 1969. Peces del Uruguay. Nuestra tierra 23, 72 p. Editorial Nuestra Tierra, Montevideo, Uruguai.
  35. Winemiller, K.O., 1989. Ontogenetic diet shifts and resource partitioning among piscivorous fishes in the Venezuelan llanos. Environ. Biol. Fish. 26:177-199.


Bibliografia

  • Anònim, 2001. Base de dades de la col·lecció de peixos del National Museum of Natural History (Smithsonian Institution). Smithsonian Institution - Division of Fishes.
  • Barbieri, G., 1989. Dinamica da reproducao e crescimento de Hoplias malabaricus (Bloch, 1794) (Osteichthyes, Erythrinidae) da Represa do Monjolinho, São Carlos/SP. Rev. Bras. Zool. 6(2):225-233.
  • Bertollo, L.A.C., C.S. Takahashi i O. Moreira-Fi, 1983. Multiple sex chromosomes in the genus Hoplias (Pisces: Erythrinidae) Cytologia. 48(1):1-12.
  • Bertollo, L.A.C., 1988. Contribuiçoes adicionais à taxomonia de Hoplias (Characiformes, Erythrinidae). p. 228. In: Proc. XV Congresso Brasileiro de Zoologia.
  • Bertollo, L.A.C., 1996. The nucleolar organizer regions of Erythrinidae fish. An uncommon situation in the genus Hoplias. Cytologia 61:75-81.
  • Breder, C.M. i D.E. Rosen, 1966. Modes of reproduction in fishes. T.F.H. Publications, Neptune City (Estats Units). 941 p.
  • De Azevedo, P. i A.L. Gomes, 1942. Contribuiçao ao estudo da biologia da traira Hoplias malabarica (Bloch, 1794). Bol. Indus. Anim. Sao Paolo 5:15-55.
  • Eschmeyer, William N.: Genera of Recent Fishes. California Academy of Sciences. San Francisco, Califòrnia, Estats Units. iii + 697. ISBN 0-940228-23-8 (1990).
  • Eschmeyer, William N., ed. 1998. Catalog of Fishes. Special Publication of the Center for Biodiversity Research and Information, núm. 1, vol. 1-3. California Academy of Sciences. San Francisco, Califòrnia, Estats Units. 2905. ISBN 0-940228-47-5.
  • García, A.M., M.B. Raseira, J.P. Vieira, K.O. Winemiller i A.M. Grimm, 2003. Spatiotemporal variation in shallow-water freshwater fish distribution and abundance in large subtropical coastal lagoon Environmental Biology of Fishes. 68:215-228.
  • Géry, J., 1977. Characoids of the world. T.F.H. Publications, Inc., Nova Jersey, Estats Units. 672 p.
  • Hinegardner, R. i D.E. Rosen, 1972. Cellular DNA content and the evolution of teleostean fishes. Am. Nat. 106(951):621-644.
  • Iguchi, K., N. Matsubara, T. Yodo i K. Maekawa, 2004. Individual food niche specialization in stream-dwelling charr. Ichthyol. Res. 51:321-326.
  • Moravec, F., 1998: Nematodes of freshwater fishes of the neotropical region. Acadèmia de Ciències de la República Txeca, Praga.
  • Moyle, P. i J. Cech.: Fishes: An Introduction to Ichthyology, 4a edició, Upper Saddle River, Nova Jersey, Estats Units: Prentice-Hall. Any 2000.
  • Nelson, J.S. 2006: Fishes of the world. Quarta edició. John Wiley & Sons, Inc. Hoboken, Nova Jersey, Estats Units. 601 p.
  • Oyakawa, O.T., 2003. Erythrinidae (Trahiras). p. 238-240. A: R.E. Reis, S.O. Kullander i C.J. Ferraris, Jr. (eds.) Checklist of the Freshwater Fishes of South and Central America. Porto Alegre: EDIPUCRS, Brasil.
  • Rantin, F.T. i K. Johansen, 1984. Responses of the teleost Hoplias malabaricus to hypoxia. Environ. Biol. Fish. 11:221-228.
  • Riede, K., 2004. Global register of migratory species - from global to regional scales. Final Report of the R&D-Projekt 808 05 081. Federal Agency for Nature Conservation, Bonn, Alemanya. 329 p.
  • Robins, C.R., R.M. Bailey, C.E. Bond, J.R. Brooker, E.A. Lachner, R.N. Lea i W.B. Scott, 1991. World fishes important to North Americans. Exclusive of species from the continental waters of the United States and Canada. Am. Fish. Soc. Spec. Publ. (21): 243 p.
  • Robins, C.R., R.M. Bailey, C.E. Bond, J.R. Brooker, E.A. Lachner, R.N. Lea i W.B. Scott, 1991. Common and scientific names of fishes from the United States and Canada. Am. Fish. Soc. Spec. Pub. (20):183 p.
  • Teixeira de Mello, F., C. Iglesias, A.I. Borthagaray, N. Mazzeo, J. Vilches, D. Larrea i R. Ballabio, 2006. Ontogenetic allometric coefficient changes: implications of diet shift and morphometric traits in Hoplias malabaricus (Bloch) (Characiforme, Erythrinidae). J. Fish Biol. 69:1770-1778.
  • Vasil'ev, V.P., 1980. Chromosome numbers in fish-like vertebrates and fish. J. Ichthyol. 20(3):1-38.
  • Wheeler, A.: The World Encyclopedia of Fishes, 2a edició, Londres: Macdonald. Any 1985.


Enllaços externs

En altres projectes de Wikimedia:
Commons
Commons Modifica l'enllaç a Wikidata
Viquiespècies
Viquiespècies
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autors i editors de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CA

Hoplias malabaricus: Brief Summary ( Catalan; Valensian )

fornì da wikipedia CA

Hoplias malabaricus és una espècie de peix de la família dels eritrínids i de l'ordre dels caraciformes.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autors i editors de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CA

Traíra ( Alman )

fornì da wikipedia DE
 src=
Traíra mit Beute
 src=
Traíra aus dem Rio Pelotas in Südbrasilien

Der Traíra (Hoplias malabaricus) ist ein mittelgroßer Raubfisch mit weiter Verbreitung in Südamerika.

Namen

Der Traíra oder auch Tigersalmler heißt auf Englisch Tiger Characin oder Tiger Fish, wird in Brasilien Traíra[1] oder Lobó genannt, in spanischsprachigen Ländern Rubafo, Calabrote, Moncholo, Mocho, Guabina oder Perra Loca.[2]

Morphologie

Traíras besitzen eine hellbraune Oberseite, ein Streifenmuster bzw. schwarzrote Bänder an den Flanken und zeigen zum Bauch hin gelblich leicht rötliche Farbtöne. Seine Zähne sind relativ scharf und können bei unsachgemäßer Handhabung zu Verletzungen führen.

Vorkommen

Traíra gehören mit zu der am meisten verbreiteten Fischarten Brasiliens. Ihr Verbreitungsgebiet reicht vom Río Magdalena in Kolumbien, Amazonas bis zum Rio Paraná, Rio Iguaçu und der Lagoa dos Patos in Südbrasilien.[2]

Lebensweise

Hoplias malabaricus zeigt eine hohe Anpassungsfähigkeit und kann durch seine Luftatmung auch in sehr sauerstoffarmen Kleingewässern überleben.[3] Die Raubfische werden etwa bis 50 Zentimeter lang und bis 3 Kilogramm schwer.[2] Sie bewohnen verschiedene Habitate von schnellfließendem klarem Wasser in Bergregionen bis hin zu langsam fließenden trüben Flüssen mit hohem Substratgehalt im Tiefland. Seine hohe Adaptabilität erlaubt es ihm auch in kleine Bewässerungsgräben und Teiche vorzudringen. Die Wassertemperatur sollte jedoch minimal 18 °C betragen, toleriert werden Temperaturen bis 35 °C bei einem pH-Wert von 4,8 bis 6,9. Tagsüber verbringt Hoplias malabaricus überwiegend in der dichten Wasservegetation und raubt nachts. Jungtiere ernähren sich von kleinen Krebsen, Insektenlarven und anderen Wasserorganismen. Adulte Tiere ernähren sich hauptsächlich von Fischen. Ab 26 °C Wassertemperatur beginnt Hoplias malabaricus abzulaichen, wobei die Milchner einen starken Brutpflegeinstinkt besitzen und das Gelege gegen Räuber beschützen.[2] Jungtiere bilden kleinere Gruppen und Schwärme, zu ihren natürlichen Feinden gehören Piranhas (z. B. Serrasalmus rhombeus) und Tigerspatelwelse (Pseudoplastysoma ssp.).[2]

Nutzung

Traíras sind Speisefische und werden in Teichwirtschaften und Aquakulturen gehalten. In vielen Regionen werden sie beangelt[4]. Außerdem dienen sie als Zier- und Aquarienfische.

Siehe auch

Literatur

  • Günther Sterba: Süßwasserfische der Welt. Weltbild Verlag, Augsburg 2002, ISBN 3-89350-991-7, S. 148.
  • Roberto E. Reis, Sven O. Kullander, Carl J. Ferraris: Check list of the freshwater fishes of South and Central America. Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul

Einzelnachweise

  1. port. traídor = Verräter aufgrund der Nachtaktivität und verborgenen Lebensweise des Fisches
  2. a b c d e Traíra auf Fishbase.org (englisch)
  3. http://www.acuteangling.com/Reference/SAz-traira.html
  4. http://www.acuteangling.com/Reference/SAz-traira.html
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Traíra: Brief Summary ( Alman )

fornì da wikipedia DE
 src= Traíra mit Beute  src= Traíra aus dem Rio Pelotas in Südbrasilien

Der Traíra (Hoplias malabaricus) ist ein mittelgroßer Raubfisch mit weiter Verbreitung in Südamerika.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Pashin ( quechua )

fornì da wikipedia emerging languages

Pashin,[1][2][3] Wanchichi, Wasaku icha Tararira (Hoplias malabaricus) nisqaqa huk challwam, Amarumayu sach'a-sach'a suyupi mayukunap ukhunpi kawsaq, hatun challwa mikhuq, runap mikhusqan.

Pukyukuna

  1. http://www.parolesdenature.org/pdf/infos_SARAYAKU.pdf
  2. Christa Tödter, William Waters, Charlotte Zahn: Shimikunata asirtachik killka Inka - Castellanu. Serie Lingüística Peruana N° 52, Instituto Lingüístico de Verano (ILV/SIL), Lima (Perú) 2002.
  3. Francisco de Orellana (2008): Agroturismo Fronterizo, Comunidad Fronteras del Ecuador, Cantón Aguarico. Provincia de Orellana. República del Ecuador.

Hawa t'inkikuna

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors

Pashin: Brief Summary ( quechua )

fornì da wikipedia emerging languages

Pashin, Wanchichi, Wasaku icha Tararira (Hoplias malabaricus) nisqaqa huk challwam, Amarumayu sach'a-sach'a suyupi mayukunap ukhunpi kawsaq, hatun challwa mikhuq, runap mikhusqan.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors

Tare'ýi ( Guarani )

fornì da wikipedia emerging languages

Tare'ýi (karaiñe'ẽ: Tararira) pira oikóva y ipererĩháre. Ipire sa'yju hũngy ha isỹi, ijuru guasúva. Imichĩvo ho'u ygáu mymba'ikuéra oikóva ýpe, tuicha rire ho'u pirakuérape.

Oiko y syryhápe Mbyteamérika guive Ñembyamérika peve.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors

Hoplias malabaricus ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Hoplias malabaricus, also known as the wolf fish, tiger fish, guabine or trahira, is a predatory Central and South American freshwater ray-finned fish of the characiform family Erythrinidae.

Description

Hoplias malabaricus and its dog-like teeth.

The maximum known length for this species is about 65 centimetres (26 in) and the maximum known weight is about 3.8 kilograms (8.4 lb).[3]

Like other members of the genus Hoplias this species has a cylindrical body shape with a large mouth equipped with prominent teeth. The dog-like teeth have given it some of its common names. Coloration is highly variable but is usually grey-brown with darker vertical stripes or a single horizontal stripe.

Distribution

Southern Central America to Argentina. Found in most river systems and in the following countries; Argentina, Bolivia, Brazil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, French Guiana, Guyana, Paraguay, Peru, Suriname, Trinidad and Tobago, Uruguay and Venezuela.[4]

Biology

Occurs in a wide range of freshwater habitats from clear, fast flowing, upland streams, to the slow turbid lowland waters, canals, irrigation and drainage ditches, and ponds and other still waters. Spends the daylight hours resting in vegetation and is most active during the night. Adults are ambush predators of fish (such as guppies),[5] crustaceans (such as shrimp and crayfish) and mussels;[6] while juveniles prey consists of crustacean and other invertebrate prey. This species spawns in pits located in shallow water and the males guard the nests even after the eggs have hatched.

Invasive species

Hoplias malabaricus are popular in the aquarium trade but are prohibited from being kept in California as a potentially invasive species. H. malabaricus was formerly established in Hillsborough County, Florida from either deliberate releases or fish farm escapes. Since January 1977 no specimens have been collected or reported; presumably the species was extirpated as result of extremely cold temperatures during that month.[7]

Gallery

References

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Hoplias malabaricus: Brief Summary ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Hoplias malabaricus, also known as the wolf fish, tiger fish, guabine or trahira, is a predatory Central and South American freshwater ray-finned fish of the characiform family Erythrinidae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Hoplias malabaricus ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

Hoplias malabaricus (una de las especies llamadas tararira) es un pez de agua dulce de la familia Erythrinidae.

Nombres comunes

Los nombres vernáculos que suelen dársele según las zonas son: tararira, taralila, pez lobo, dientudo, guabina, tararayra, pirá naró, trahíra,[1]​ tarahíra, tareí, mondiah, tareyi-(nombre del idioma guaraní-Paraguay), tarango, tarucha, tarala,[cita requerida] moncholo (Caribe Colombiano), [2]​ tare'yi (guaraní),[3]​ quicharo (Chocó, Colombia),[4]​ guanchiche (Ecuador).[5]

Contextura corporal

La tararira es un pez robusto, de cuerpo cilíndrico y boca grande. Como buen carnívoro tiene una poderosa dentadura y hasta tiene dientes en el paladar.

Distribución

Es una especie de amplia distribución, aparece en la mayor parte de las cuencas de América Central y del Sur Sudamérica, desde el norte (en México) hasta la cuenca del Río de la Plata.[1]​ Su pesca en forma deportiva atrae a innumerable cantidad de pescadores, su calidad de predador nato y la violencia con que ataca todo tipo de cebos es realmente espectacular.

Puede ser pescada tanto con cebos naturales, como con cebos artificiales en las modalidades spinning y flyfishing. Los portes habituales en lagunas van desde los 800 g a 5 kg. En el Delta del Paraná se cobran ejemplares realmente grandes, sobre todo durante la noche, donde pueden hallarse tarariras de 4 o hasta más kg de peso, que despliegan un poderío realmente asombroso.

Actualmente la tendencia es proteger estos formidables "guerreros de las lagunas" mediante pesca deportiva con cebos artificiales y anzuelos sin rebaba, fomentando su rol ecológico.

Es de hábitos lacustres, prefiriendo aguas poco profundas, cálidas, cenagosas y con abundante vegetación. Su dieta incluye peces, anfibios, insectos, roedores, aves y todo aquel animal que, caído al agua o nadando, produzca vibraciones suficientes para excitar su instinto predador.

Habida cuenta de la poca proporción de oxígeno presente en su hábitat, debido principalmente al estancamiento del agua y la temperatura de la misma, este pez está adaptado a respirar aire cuando las condiciones lo imponen, lo que hace sacando su aleta dorsal fuera del agua, la cual toma rápidamente color rojizo, inequívoca señal de intercambio gaseoso por difusión.

En temporada invernal, la tararira experimenta un aletargamiento, pasando los fríos enterrada en el lecho barroso o entre la vegetación. Esta característica no pasa desapercibida para los aficionadas a la pesca, ya que este predador se muestra delgado y voraz a mediados de primavera (cuando sale de su sopor), promediando el verano su peso aumenta pero disminuye su apetito, luego a principios de otoño se muestra muy pesada y sumamente voraz, debido a su necesidad instintiva de preparar reservas corporales para hibernar nuevamente.

Referencias

  1. a b "Hoplias malabaricus". En FishBase (Rainer Froese y Daniel Pauly, eds.). Consultada en octubre de 2011. N.p.: FishBase, 2011.
  2. «Moncholo – Hoplias malabaricus». Naturalista. Consultado el 31 de mayo de 2019.
  3. Guasch, Antonio. «Flora y fauna del Paraguay en idioma guaraní». Portal guaraní. Consultado el 31 de mayo de 2019.
  4. Maldonado Ocampo, J.a; Usma, J.S.; Villa Navarro, F.A.; Ortega Lara, A.; Prada Pedreros, S.; Jiménez, L.F; Jaramillo Villa, U.; Arango, A.; Rivas, T.; Sánchez, G.C. (2012). Peces dulceacuícolas del Chocó biogeográfico de Colombia. Bogotá: WWF Colombia. p. 163. ISBN 978-958-8353-55-5. Consultado el 31 de mayo de 2019.
  5. Ministerio de Cultura y Patrimonio del Ecuador (ed.). «Guanchiche». Patrimonio Alimentario del Ecuador. Archivado desde el original el 31 de mayo de 2019. Consultado el 31 de mayo de 2019.
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Hoplias malabaricus: Brief Summary ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

Hoplias malabaricus (una de las especies llamadas tararira) es un pez de agua dulce de la familia Erythrinidae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Hoplias malabaricus ( Basch )

fornì da wikipedia EU

Hoplias malabaricus Hoplias generoko animalia da. Arrainen barruko Erythrinidae familian sailkatzen da.

Banaketa

Erreferentziak

  1. Froese, Rainer & Pauly, Daniel ed. (2006), Hoplias malabaricus FishBase webgunean. 2006ko apirilaren bertsioa.

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EU

Hoplias malabaricus: Brief Summary ( Basch )

fornì da wikipedia EU

Hoplias malabaricus Hoplias generoko animalia da. Arrainen barruko Erythrinidae familian sailkatzen da.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EU

Hoplias malabaricus ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Hoplias malabaricus, appelé Tararira en Argentine, Traíra au Brésil, ou encore Tarango ou Tarucha, ou Patagaye en Guyane Française, est une espèce de poissons d'eau douce de la famille des Erythrinidae, elle-même de l'ordre des Characiformes. Cette espèce se rencontre dans les marécages et dans les rivières d'Amérique du Sud, et particulièrement dans le Río Paraná en Argentine[1]. Son nom portugais est traíra. Le nom de malabaricus est dû au fait que son descripteur croyait que ce poisson était originaire d'Asie.

Description

La tararira est un poisson robuste, de corps cylindrique et possédant une grande bouche. Il a une denture très développée avec des dents jusqu'à son palais. C'est un Poisson-Tigre tout comme son frère le Hoplias aimara (que l'on trouve en Guyane). Il a beaucoup de force dans sa mandibule, laquelle agit comme une tenaille. Sa taille habituelle est de 50.2 cm[1] et il peut atteindre un poids de 3 à 4 kilos.

Habitudes

Dans le Río Paraná, en été ou quand il fait chaud, on peut le voir sauter hors de l'eau pour attraper des proies. En hiver, il ne migre pas, mais se réfugie dans les zones profondes du fleuve. C'est un chasseur très vorace et qui mange de tout, y compris les doigts des pêcheurs. Il s'approche souvent des rives pour y manger des petits poissons. Quand il ne mange pas, il se réfugie en eau profonde où on peut dès lors le trouver. Hoplias malabricus a une grande capacité d'adaptation, et est habitué à vivre aux mêmes endroits hiver comme été.

Notes et références

  1. a et b (en) « Hoplias malabaricus summary page », sur FishBase (consulté le 21 septembre 2020).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Hoplias malabaricus: Brief Summary ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Hoplias malabaricus, appelé Tararira en Argentine, Traíra au Brésil, ou encore Tarango ou Tarucha, ou Patagaye en Guyane Française, est une espèce de poissons d'eau douce de la famille des Erythrinidae, elle-même de l'ordre des Characiformes. Cette espèce se rencontre dans les marécages et dans les rivières d'Amérique du Sud, et particulièrement dans le Río Paraná en Argentine. Son nom portugais est traíra. Le nom de malabaricus est dû au fait que son descripteur croyait que ce poisson était originaire d'Asie.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Hoplias malabaricus ( Italian )

fornì da wikipedia IT

Hoplias malabaricus, conosciuto anche come traíra, è un pesce predatore d'acqua dolce dell'America Centrale e Sud America della famiglia dei Erythrinidae.

Descrizione

La lunghezza massima che può raggiungere è di 55 cm e il peso massino è di 2 kg.[2]

Come gli altri membri del genere Hoplias, questa specie ha la forma del corpo cilindrica con una grande bocca provvista di denti prominenti. La colorazione è molto variabile, ma di solito è di colore grigio-marrone con strisce verticali scure o una singola striscia orizzontale.

Distribuzione

È una specie di ampia distribuzione, la si trova nella maggior parte dei bacini dell'America Centrale e del Sud America, dal nord (nel Messico) fino al bacino del Rio de la Plata.[3] La pesca sportiva della traíra attrae molti pescatori, le sue qualità di predatore e la violenza di come attacca tutti i tipi di esche è veramente spettacolare.

Biologia

Il pesce traíra è attivo quando l'acqua si incontra con temperature sopra i 18 gradi Celsius. Abita i locali d'acqua ferma e con vegetazione acquatica abbondante. Pezzi di legno, tronchi caduti, bidoni, sono ottimi nascondigli per il pesce traíra. Trascorre le ore diurne riposandosi tra la vegetazione e diventa più attivo durante la notte. Nei mesi freddi si nasconde nei letti dei fiumi e laghi per sopportare la bassa temperatura dell'acqua. Questa specie depone le uova in buche situate in acque poco profonde e maschi fanno da guardiani ai nidi, anche dopo che le uova si sono schiuse.

Galleria d'immagini

Note

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Hoplias malabaricus: Brief Summary ( Italian )

fornì da wikipedia IT

Hoplias malabaricus, conosciuto anche come traíra, è un pesce predatore d'acqua dolce dell'America Centrale e Sud America della famiglia dei Erythrinidae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Hoplias malabaricus ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

Vissen

Hoplias malabaricus (in Suriname bekend als Pataka) is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de forelzalmen (Erythrinidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1794 door Bloch.

Bronnen, noten en/of referenties
  1. (en) Hoplias malabaricus. FishBase. Ed. Ranier Froese and Daniel Pauly. 02 2013 version. N.p.: FishBase, 2013.
Geplaatst op:
27-02-2013
Dit artikel is een beginnetje over biologie. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. Beginnetje
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Hoplias malabaricus ( portughèis )

fornì da wikipedia PT
 src=
Vista frontal de uma traíra, com os dentes pontiagudos em destaque.

Hoplias malabaricus (Bloch, 1794), popularmente conhecida como traíra, taraíra, tararira, tarira, dientudo, dorme-dorme, maturaqué, robafo e rubafo,[1] é um peixe teleósteo da família Erythrinidae. O dorso é negro, os lados são pardo-escuros e o abdômen é branco. Possui manchas escuras pelo corpo. Não possui nadadeira adiposa. Mede até 55 centímetros de comprimento e pode pesar até 2 kg.[2] É carnívoro, possui dentes cortantes e é uma espécie indesejável na piscicultura por alimentar-se de alevinos.[1][3][4]

Etimologia

"Traíra", "taraíra", "tararira" e "tarira" originaram-se do tupi tare'ira.[1]

Referências

  1. a b c FERREIRA, A. B. H. Novo dicionário da língua portuguesa. Segunda edição. Rio de Janeiro: Nova Fronteira, 1986. p. 1697
  2. Ed. Froese, Rainer; Pauly, Daniel. «Hoplias malabaricus (Bloch, 1794)». www.fishbase.org (em inglês). FishBase
  3. Martins, Janainna Maria Eustáquio (2009). Biologia de Hoplias malabaricus (Bloch, 1794) (Characiformes, Erythrinidae) na Represa de Capim Branco I, Rio Araguari, MG (Tese de Mestrado em Ecologia e Conservação dos Recursos Naturais). Uberlândia: UFU. Consultado em 20 de setembro de 2015
  4. Barbieri, Geraldo (1989). «Dinâmica da reprodução e crescimento de Hoplias malabaricus (Bloch, 1794) (Osteichthyes, Erythrinidae) da Represa do Monjolinho, São Carlos/SP». Revista Brasileira de Zoologia. 6 (2): 225-233. ISSN 0101-8175. doi:10.1590/S0101-81751989000200006
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia PT

Hoplias malabaricus: Brief Summary ( portughèis )

fornì da wikipedia PT
 src= Vista frontal de uma traíra, com os dentes pontiagudos em destaque.

Hoplias malabaricus (Bloch, 1794), popularmente conhecida como traíra, taraíra, tararira, tarira, dientudo, dorme-dorme, maturaqué, robafo e rubafo, é um peixe teleósteo da família Erythrinidae. O dorso é negro, os lados são pardo-escuros e o abdômen é branco. Possui manchas escuras pelo corpo. Não possui nadadeira adiposa. Mede até 55 centímetros de comprimento e pode pesar até 2 kg. É carnívoro, possui dentes cortantes e é uma espécie indesejável na piscicultura por alimentar-se de alevinos.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia PT

馬拉巴利齒脂鯉 ( cinèis )

fornì da wikipedia 中文维基百科
二名法 Hoplias malabaricus
Bloch, 1794

馬拉巴利齒脂鯉,為輻鰭魚綱脂鯉目脂鯉亞目狼牙脂鯉科的其中一個,分布於中南美洲哥斯大黎加阿根廷的淡水流域,體長可達55.2公分,棲息在各種的淡水流域,夜行性,屬肉食性,以魚類昆蟲甲殼類蠕蟲等為食,繁殖期時雌魚會在淺水窪處產卵,雄魚會護卵,可做為食用魚及觀賞魚。

参考文献

小作品圖示这是一篇關於魚類小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
维基百科作者和编辑

馬拉巴利齒脂鯉: Brief Summary ( cinèis )

fornì da wikipedia 中文维基百科

馬拉巴利齒脂鯉,為輻鰭魚綱脂鯉目脂鯉亞目狼牙脂鯉科的其中一個,分布於中南美洲哥斯大黎加阿根廷的淡水流域,體長可達55.2公分,棲息在各種的淡水流域,夜行性,屬肉食性,以魚類昆蟲甲殼類蠕蟲等為食,繁殖期時雌魚會在淺水窪處產卵,雄魚會護卵,可做為食用魚及觀賞魚。

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
维基百科作者和编辑