dcsimg

Microtus (Microtus) ( Asturian )

fornì da wikipedia AST
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AST

Microtus (Microtus): Brief Summary ( Asturian )

fornì da wikipedia AST

Microtus (Microtus) ye una subxéneru de royedor de la familia Cricetidae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AST

Boz tarlasiçanı ( Aser )

fornì da wikipedia AZ

Boz tarlasiçanı (lat. Microtus)- dağsiçanları fəsiləsinə aid heyvan cinsi.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia AZ

Microtus ( Breton )

fornì da wikipedia BR
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia BR

Microtus: Brief Summary ( Breton )

fornì da wikipedia BR

Microtus a zo ur genad e rummatadur ar bronneged, ennañ muenned.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia BR

Microtus ( Catalan; Valensian )

fornì da wikipedia CA

El gènere Microtus és un grup d'arvicolins que es troba a Nord-amèrica i al nord d'Euràsia.

La llista completa d'espècies és la següent:

Referències

  • Musser, G. G. i Carleton, M. D.: Superfamily Muroidea (pàgs. 894–1531) a Mammal Species of the World a Taxonomic and Geographic Reference. D. E. Wilson i D. M. Reeder (editors). Johns Hopkins University Press, Baltimore. Any 2005.

Enllaços externs

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Microtus Modifica l'enllaç a Wikidata
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autors i editors de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CA

Microtus (subgènere) ( Catalan; Valensian )

fornì da wikipedia CA

Microtus és un subgènere de rosegadors del gènere Microtus.[1] El seu crani es pot distingir fàcilment del del subgènere Stenocranius perquè aquest darrer és més allargat i relativament més estret.[2] Segons les dades obtingudes a partir de l'anàlisi de l'ADN mitocondrial, les espècies d'aquest grup conformen el llinatge amb la base científica més sòlida de tot el gènere Microtus. El subgènere se subdivideix en un grup arvalis i un grup socialis.[3]

Referències

  1. Wilson, D. E.; Reeder, D. M. (editors). Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference, 3a edició (en anglès). Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2 volums, (2.142 pàg.), 2005. ISBN 978-0-8018-8221-0.
  2. Rausch, R. L «The Specific Status of the Narrow-Skulled Vole (Subgenus Stenocranius Kashchenko) in North America» (PDF) (en anglès). Faculty Publications from the Harold W. Manter Laboratory of Parasitology, 592, 1964.
  3. Jaarola, M. et al «Molecular phylogeny of the speciose vole genus Microtus (Arvicolinae, Rodentia) inferred from mitochondrial DNA sequences» (PDF) (en anglès). Molecular Phylogenetics and Evolution, 33, 2004, pàg. 647–663.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autors i editors de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CA

Microtus (subgènere): Brief Summary ( Catalan; Valensian )

fornì da wikipedia CA

Microtus és un subgènere de rosegadors del gènere Microtus. El seu crani es pot distingir fàcilment del del subgènere Stenocranius perquè aquest darrer és més allargat i relativament més estret. Segons les dades obtingudes a partir de l'anàlisi de l'ADN mitocondrial, les espècies d'aquest grup conformen el llinatge amb la base científica més sòlida de tot el gènere Microtus. El subgènere se subdivideix en un grup arvalis i un grup socialis.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autors i editors de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CA

Microtus: Brief Summary ( Catalan; Valensian )

fornì da wikipedia CA
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autors i editors de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CA

Microtus ( Cech )

fornì da wikipedia CZ

Microtus je rod drobných hlodavců z podčeledi hrabošovitých. Je známo 62 druhů. V České republice žijí čtyři druhy:

Externí odkazy

Pahýl
Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia autoři a editory
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CZ

Microtus: Brief Summary ( Cech )

fornì da wikipedia CZ

Microtus je rod drobných hlodavců z podčeledi hrabošovitých. Je známo 62 druhů. V České republice žijí čtyři druhy:

hraboš polní (Microtus arvalis), který působí při přemnožení škody na polích, hraboš mokřadní (Microtus agrestis), který ohryzem kůry dřevin znesnadňuje obnovu lesa v Krušných horách, hraboš sněžný (Microtus nivalis), typický průvodce klečového a alpínského pásma v Tatrách, hraboš hospodárný (Microtus oeconomus), glaciální relikt, je to druh ohrožený vyhubením a jeho malá populace dosud žije na Žitném ostrově. Hojný je napŕ. ve Finsku a na Sibiři, zasahuje až do Severní Ameriky. Latinský název oceconomus (česky dříve hraboš hospodárný) se vztahuje ke shromažďování zásob kořínků, oddenků a semen na zimu. Sámové a domorodí Sibiřané dříve hraboší zásobárny rozhrabali a vybírali z nich jedlé kořínky mochny, krvavce nebo kopyšníku.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia autoři a editory
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia CZ

Feldmäuse ( Alman )

fornì da wikipedia DE
 src=
Wiesenwühlmaus (Microtus pennsylvanicus)

Die Feldmäuse oder Kleinwühlmäuse (Microtus) sind eine Nagetiergattung aus der Unterfamilie der Wühlmäuse. Sie umfassen rund 60 Arten, die in Nordamerika, Europa und Asien leben. Der Gattungsnamen leitet sich aus dem Griechischen ab; μικρός/klein und οὖς/Ohr.[1]

Beschreibung

Die Kopfrumpflänge der Tiere beträgt 8 bis 18 Zentimeter, der Schwanz ist mit 2 bis 10 Zentimetern eher kurz und misst üblicherweise weniger als die Hälfte der Kopfrumpflänge. Das Gewicht variiert je nach Art von 20 bis 170 Gramm. Das Fell der Tiere ist relativ lang, es ist an der Oberseite gelblich, rötlichbraun, graubraun oder schwarz gefärbt, die Unterseite ist heller. Die Ohren sind klein und fast vollständig vom Fell bedeckt.

Lebensweise

Feldmäuse bewohnen verschiedene Lebensräume, von Tundren über trockene Grasländer bis hin zu Wäldern. Viele Arten errichten unterirdische Baue. Sie sind meist dämmerungs- oder nachtaktiv und halten keinen Winterschlaf. Das Sozialverhalten ist variabel und zum Teil rätselhaft. Einige Arten leben in Kolonien von hunderten Tieren, reagieren aber trotzdem aggressiv aufeinander.

Wühlmäuse sind strikte Pflanzenfresser, die Gräser, Blätter, Zweige, Knollen, Samen, Nüsse und anderes zu sich nehmen. Sie verzehren dabei oft innerhalb von 24 Stunden das Ausmaß des eigenen Körpergewichtes.

Systematik

Die genaue Anzahl der Arten und die Einteilung in Untergattungen ist immer noch umstritten. Es werden 63 Arten unterschieden:

  • ohne Zuordnung zu einer Untergattung
    • Die Inselwühlmaus (Microtus abbreviatus) lebt nur auf den in der Beringstraße gelegenen Inseln Hall und St. Matthews. Ihr Gefährdungsgrad ist unklar.
    • Die Kalifornische Wühlmaus (Microtus californicus) bewohnt die Pazifik-Küste der USA (von Oregon bis Kalifornien) und Nordmexikos.
    • Die Gelbnasige Wühlmaus (Microtus chrotorrhinus) bewohnt das südöstliche Kanada und die nordöstlichen USA.
    • Die Guatemala-Wühlmaus (Microtus guatemalensis) lebt im südlichen Mexiko und Guatemala.
    • Die Langschwanz-Wühlmaus (Microtus longicaudus) ist im westlichen Nordamerika von Alaska bis Kalifornien verbreitet.
    • Die Mexikanische Wühlmaus (Microtus mexicanus) bewohnt den Südwesten der USA und weite Teile Mexikos. Laut IUCN ist die Art gefährdet.
    • Die Alaska-Wühlmaus (Microtus miurus) lebt in Alaska und dem nordwestlichen Kanada.
    • Die Richardson-Wühlmaus (Microtus richardsoni) ist in den Rocky Mountains in Kanada und den nördlichen USA verbreitet.
    • Die Zempoaltépec-Wühlmaus (Microtus umbrosus) ist nur aus dem Norden des mexikanischen Bundesstaates Chiapas bekannt.
    • Die Gelbwangenwühlmaus (Microtus xanthognathus), eine der größten Arten, bewohnt Wälder in Alaska und Nordkanada.
  • Untergattung Microtus
    • Die Erdmaus (Microtus agrestis) lebt in weiten Teilen Europas und des nördlichen Asiens.
    • Die Anatolische Wühlmaus (Microtus anatolicus) ist nur aus der Umgebung der türkischen Stadt Konya bekannt.
    • Die Feldmaus (Microtus arvalis) kommt von Westeuropa bis Sibirien und China vor.
    • Die Cabrera-Wühlmaus (Microtus cabrerae) kommt nur auf der Iberischen Halbinsel vor.
    • Die Dogramaci-Wühlmaus (Microtus dogramacii) ist nur aus den Regionen Amasya und Konya in der Türkei bekannt.
    • Microtus elbeyli kommt in Anatolien in der Türkei vor.
    • Die Mittelmeer-Feldmaus (Microtus guentheri) lebt auf der Balkanhalbinsel, im Nahen Osten und in Nordafrika (Libyen).
    • Die Kasachstan-Wühlmaus (Microtus ilaeus) ist vom Aral-See bis Nordwestchina verbreitet.
    • Die Iranische Wühlmaus (Microtus irani) ist nur aus dem westlichen Iran (Provinz Fars) bekannt.
    • Die Osteuropäische Feldmaus (Microtus levis) kommt vom östlichen Europa (Finnland bis Balkan) bis Sibirien vor. In Spitzbergen wurde sie eingeführt.
    • Die Turkmenistan-Wühlmaus (Microtus paradoxus) lebt in Turkmenistan und dem Nordiran.
    • Die Qazvin-Wühlmaus (Microtus qazvinensis) kommt ausschließlich in der iranischen Provinz Qazvin vor.
    • Die Schidlovsky-Wühlmaus (Microtus schidlovskii) lebt in Georgien und Armenien, ihr genaues Verbreitungsgebiet ist aber unklar.
    • Die Levante-Wühlmaus (Microtus socialis) ist im östlichen Mittelmeerraum sowie in Osteuropa und Zentralasien bis China beheimatet.
    • Die Tatra-Kleinwühlmaus (Microtus tatricus) lebt im Tatra-Gebirge in der Slowakei und Polen, möglicherweise auch in der Ukraine und Rumänien.
    • Microtus transcaspicus ist von Turkmenistan über den Iran bis Afghanistan verbreitet.
  • Untergattung Terricola
    • Die Bayerische Kurzohrmaus (Microtus bavaricus) ist aus den bayrischen Alpen und aus Tirol bekannt.
    • Die Kalabrische Wühlmaus (Microtus brachycercus) bewohnt die Kalabrische Halbinsel in Süditalien.
    • Die Kaukasus-Wühlmaus (Microtus daghestanicus) lebt in der Kaukasus-Region von Südrussland bis in die Türkei und Aserbaidschan.
    • Die Mittelmeer-Kleinwühlmaus (Microtus duodecimcostatus) lebt in Portugal, Spanien und Südostfrankreich.
    • Die Felten-Kleinwühlmaus (Microtus felteni) bewohnt die Balkan-Region von Serbien bis Griechenland.
    • Die Pyrenäen-Wühlmaus (Microtus gerbei) ist in Südwestfrankreich und Nordspanien verbreitet.
    • Die Illyrische Kurzohrmaus (Microtus liechtensteini) ist von Südösterreich und Norditalien bis Serbien beheimatet.
    • Die Iberische Kleinwühlmaus (Microtus lusitanicus) lebt in Portugal und Teilen Spaniens.
    • Die Major-Wühlmaus (Microtus majori) ist von der Nordosttürkei bis in den Iran verbreitet.
    • Die Alpen-Kleinwühlmaus (Microtus multiplex) bewohnt die westlichen Alpen und den Apennin.
    • Die Italien-Kleinwühlmaus (Microtus savii) lebt in Italien und der südlichen Schweiz.
    • Die Schelkovnikov-Wühlmaus (Microtus schelkovnikovi) kommt nur in Aserbaidschan und dem nördlichen Iran vor.
    • Die Kurzohrmaus (Microtus subterraneus) ist im nördlichen und mittleren Europa verbreitet.
    • Die Balkan-Kleinwühlmaus (Microtus thomasi) lebt am westlichen Balkan von Bosnien-Herzegowina bis Griechenland.
  • Untergattung Mynomes
    • Die Strandwühlmaus (Microtus breweri) ist nur von der Muskeget-Insel vor der Küste des US-Bundesstaates Massachusetts bekannt.
    • Die Grauschwanz-Wühlmaus (Microtus canicaudus) lebt im Nordwesten der USA (Oregon, Washington).
    • Die Rocky-Mountains-Wühlmaus (Microtus montanus) bewohnt Gebirgsregionen im südwestlichen Kanada und den westlichen USA.
    • Die Oregon-Wühlmaus (Microtus oregoni) ist in Wäldern in Südwestkanada und den West-USA verbreitet.[2]
    • Die Wiesenwühlmaus (Microtus pennsylvanicus) lebt in weiten Teilen Nordamerikas. Die Gull-Wiesenwühlmaus (M. p. nesophilus) ist eine ausgestorbene Unterart.
    • Die Townsend-Wühlmaus (Microtus townsendii) bewohnt Südwestkanada und den Westen der USA.
  • Untergattung Alexandromys
    • Die Clarke-Wühlmaus (Microtus clarkei) lebt im südlichen China und in Nord-Myanmar.
    • Die Evoron-Wühlmaus (Microtus evoronensis) ist in der Region Chabarowsk in Ostsibirien heimisch. Sie gilt als vom Aussterben bedroht.
    • Die Schilfwühlmaus (Microtus fortis) lebt im südöstlichen Sibirien, auf der koreanischen Halbinsel und im östlichen China.
    • Die Taiwan-Wühlmaus (Microtus kikuchii) ist auf Taiwan endemisch.
    • Die Chinesische Wasserwühlmaus oder Seewühlmaus (Microtus limnophilus) kommt im nördlichen China vor.
    • Die Amur-Wühlmaus (Microtus maximowiczii) lebt im östlichen Sibirien, in der Mongolei und in Nordostchina.
    • Die Middendorff-Wühlmaus (Microtus middendorffii) ist in Nordsibirien vom Ural bis zur Kolyma verbreitet.
    • Die Mongolische Wühlmaus (Microtus mongolicus) lebt in der Mongolei, in Ostrussland und in Nordostchina.
    • Die Japanische Wühlmaus (Microtus montebelli) ist auf den japanischen Inseln Honshu, Kyushu und Sado beheimatet.
    • Die Burjatien-Wühlmaus (Microtus mujanensis) ist nur von einer Stelle in der russischen Republik Burjatien bekannt. Die Art ist laut IUCN vom Aussterben bedroht.
    • Die Sumpfmaus oder Nordische Wühlmaus (Microtus oeconomus) kommt von Skandinavien bis Ostsibirien sowie im Nordwesten Nordamerikas vor.
    • Die Sachalin-Wühlmaus (Microtus sachalinensis) ist auf der russischen Insel Sachalin endemisch.
  • Untergattung Stenocranius
    • Die Schmalköpfige Wühlmaus (Microtus gregalis) ist von Osteuropa über Teile Zentralasiens bis Ostsibirien verbreitet.
  • Untergattung Pitymys
  • Untergattung Pedomys
    • Die Präriewühlmaus (Microtus ochrogaster) lebt in der Great-Plains-Region in Nordamerika.[2]

Die Afghanischen Wühlmäuse (Blanfordimys), Schneemäuse (Chionomys), Lasiopodomys, Neodon, die Blyth-Wühlmaus (Phaiomys) und die Bedford-Wühlmaus (Proedromys) werden manchmal ebenfalls zu den Feldmäusen gerechnet, hier aber als eigene Gattungen geführt.

Literatur

  • Ronald M. Nowak: Walker's Mammals of the World. 2 Bände. 6. Auflage. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD u. a. 1999, ISBN 0-8018-5789-9.
  • Don E. Wilson, DeeAnn M. Reeder (Hrsg.): Mammal Species of the World. A taxonomic and geographic Reference. 2 Bände. 3. Auflage. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2005, ISBN 0-8018-8221-4.

Einzelnachweise

  1. Charles W. Schwartz, Elizabeth R. Schwartz: „The Wild Mammals of Missouri“, 2nd Ed., University of Missouri Press 2002, ISBN 978-0826213594, S. 227.
  2. a b Mike McRae: These Little Creatures Have The 'Weirdest Sex Chromosome System Known to Science', auf sciencealert vom 21. Mai 2021
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Feldmäuse: Brief Summary ( Alman )

fornì da wikipedia DE
 src= Wiesenwühlmaus (Microtus pennsylvanicus)

Die Feldmäuse oder Kleinwühlmäuse (Microtus) sind eine Nagetiergattung aus der Unterfamilie der Wühlmäuse. Sie umfassen rund 60 Arten, die in Nordamerika, Europa und Asien leben. Der Gattungsnamen leitet sich aus dem Griechischen ab; μικρός/klein und οὖς/Ohr.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia DE

Echte fjildmûzen ( Frisian ossidental )

fornì da wikipedia emerging languages

De echte fjildmûzen (wittenskiplike namme: Microtus) binne in ûnderskaai fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), de famylje fan 'e wrotmûseftigen (Cricetidae), de ûnderfamylje fan 'e wrotmûzen (Arvicolinae), de tûke fan 'e fjildmûzen (Arvicolini) en it lyknammige skaai fan 'e fjildmûzen (Microtus). Ta dit ûnderskaai hearre fyftjin soarten út Jeraazje, wêrûnder de fjildmûs en de ierdmûs, dy't ek yn Fryslân foarkomme.

Soarten

Boarnen, noaten en referinsjes

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia auteurs en redakteuren

Echte fjildmûzen: Brief Summary ( Frisian ossidental )

fornì da wikipedia emerging languages

De echte fjildmûzen (wittenskiplike namme: Microtus) binne in ûnderskaai fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), de famylje fan 'e wrotmûseftigen (Cricetidae), de ûnderfamylje fan 'e wrotmûzen (Arvicolinae), de tûke fan 'e fjildmûzen (Arvicolini) en it lyknammige skaai fan 'e fjildmûzen (Microtus). Ta dit ûnderskaai hearre fyftjin soarten út Jeraazje, wêrûnder de fjildmûs en de ierdmûs, dy't ek yn Fryslân foarkomme.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia auteurs en redakteuren

Fjildmûzen ( Frisian ossidental )

fornì da wikipedia emerging languages

De fjildmûzen (wittenskiplike namme: Microtus) foarmje in skaai fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), de famylje fan 'e wrotmûseftigen (Cricetidae) en de ûnderfamylje fan 'e wrotmûzen (Arvicolinae). Ta dit skaai hearre 62 libbene soarten út Jeropa, Noard-Amearika en noardlik Aazje, dy't benammen yn greidlân tahâlde. It bekendst binne de fjildmûs, de ierdmûs en de rottekop. De wittenskiplike namme fan it skaai tsjut op 'e lytse earen fan dizze bistkes.

Soarten

Boarnen, noaten en referinsjes

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia auteurs en redakteuren

Fjildmûzen: Brief Summary ( Frisian ossidental )

fornì da wikipedia emerging languages

De fjildmûzen (wittenskiplike namme: Microtus) foarmje in skaai fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), de famylje fan 'e wrotmûseftigen (Cricetidae) en de ûnderfamylje fan 'e wrotmûzen (Arvicolinae). Ta dit skaai hearre 62 libbene soarten út Jeropa, Noard-Amearika en noardlik Aazje, dy't benammen yn greidlân tahâlde. It bekendst binne de fjildmûs, de ierdmûs en de rottekop. De wittenskiplike namme fan it skaai tsjut op 'e lytse earen fan dizze bistkes.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia auteurs en redakteuren

Microtus ( Stq )

fornì da wikipedia emerging languages
Microtus Microtus oeconomus
Microtus oeconomus Systematik Deeloardenge: Myomorpha Uurfamilie: Muroidea Familie: Muridae Unnerfamilie: Arvicolinae Sleek: Microtus

Microtus is n Sleek fon litje Suugedierte. Deer heert uk juu Fäildmuus (Microtus arvalis) deertou.

Määrkmoale

Kop un Rump sunt touhoope 83 - 178 mm loange un joo hääbe ne Stäitloangte fon 15-98 mm. Die Stäit is aaltiede kuuter as Kop un Rump, normoal minner as hoolich so loange. Dät Gewicht kon fon Oard tou Oard uk gjucht unnerscheedelk weese, toun Biespiel bie juu litje Oard Microtus oregoni 17-20 g, bie juu middelmäitige Oard Microtus pennsylvanicus 28-70 g un bie juu groote Oard Microtus xanthognathus 70-113 g. Doo Hiere in dät Fäl sunt normoal loange.

Systematik

In dissen Sleek rakt dät ätter Walker's Mammals of the World 14 rezente Unnersleeke, doo apdeeld wäide in 65 rezente Oarde. Dät is oawers striedich.

  • Sleek Microtus
    • Unnersleek Neodon
      • Oard Microtus sikimensis
      • Oard Microtus irene
      • Oard Microtus juldaschi
    • Unnersleek Phaiomys
      • Oard Microtus leucurus
    • Unnersleek Terricola
      • Oard Microtus subterraneus
      • Oard Microtus daghestanicus
      • Oard Microtus multiplex
      • Oard Microtus liechtensteini
      • Oard Microtus tatricus
      • Oard Microtus bavaricus
      • Oard Microtus majori
      • Oard Microtus nasarovi
      • Oard Microtus schelkovnikovi
      • Oard Microtus savii
      • Oard Microtus gerbei
      • Oard Microtus felteni
      • Oard Microtus duodecimcostatus
      • Oard Microtus lusitanicus
      • Oard Microtus thomasi
    • Unnersleek Pitymys
      • Oard Microtus pinetorum
      • Oard Microtus quasiater
    • Unnerslekk Herpetomys
      • Oard Microtus guatemalensis
    • Unnersleek Pedomys
      • Oard Microtus ochrogaster
    • Unnersleek Aulacomys
      • Oard Microtus richardsoni
      • Oard Microtus xanthognathus
      • Oard Microtus chrotorrhinus
      • Oard Microtus longicaudus
      • Oard Microtus coronarius
    • Unnersleek Microtus
      • Oard Microtus socialis
      • Oard Microtus guentheri
      • Oard Microtus irani
      • Oard Fäildmuus (Microtus arvalis)
      • Oard Microtus obscurus (Skäll ätter juu IUCN n Synonym foar Microtus arvalis weese)
      • Oard Microtus rossiaemeridionalis
      • Oard Microtus transcaspicus
      • Oard Microtus kermanensis
      • Oard Microtus kirgisorum
    • Unnersleek Pallasiinus
      • Oard Microtus oeconomus
      • Oard Microtus limnophilus
      • Oard Microtus montebelli
    • Unnersleek Alexandromys
      • Oard Microtus fortis
      • Oard Microtus mongolicus
      • Oard Microtus middendorffi
      • Oard Microtus hyperboreus
      • Oard Microtus sachalinensis
      • Oard Microtus maximowiczii
      • Oard Microtus mujanensis
      • Oard Microtus evoronensis
      • Oard Microtus miurus
      • Oard Microtus abbreviatus
    • Unnersleek Stenocranius
      • Oard Microtus gregalis
    • Unnersleek Agricola
      • Oard Microtus agrestis
      • Oard Microtus cabrerae
    • Unnersleek Mynomes
      • Oard Microtus pennsylvanicus
      • Oard Microtus nesophilus
      • Oard Microtus breweri
      • Oard Microtus townsendii
      • Oard Microtus montanus
      • Oard Microtus canicaudus
      • Oard Microtus oregoni
      • Oard Microtus californicus
      • Oard Microtus mexicanus
      • Oard Microtus mogollonensis
    • Unnersleek Orthriomys
      • Oard Microtus umbrosus
      • Oard Microtus oaxacensis

Wällen

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors

Microtus: Brief Summary ( Stq )

fornì da wikipedia emerging languages

Microtus is n Sleek fon litje Suugedierte. Deer heert uk juu Fäildmuus (Microtus arvalis) deertou.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors

Microtus ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Microtus is a genus of voles found in North America, Europe and northern Asia. The genus name refers to the small ears of these animals. They are stout rodents with short ears, legs and tails. They eat green vegetation such as grasses and sedges in summer, and grains, seeds, root and bark at other times. The genus is also called "meadow voles".[1]

Microtus skulls (Bailey, 1900)
Microtus skull bases (Bailey, 1900)

There is some disagreement on the definitive list of species in this genus, and which subgenera are recognized. The American Society of Mammalogists recognizes the following 60 species, with discrepancies as noted:[2]

Subgenus Blanfordimys

Subgenus Euarvicola

Subgenus Hyrcanicola (not recognized by the ASM, listed in subgenus Microtus)

Subgenus Iberomys

Subgenus Microtus

Subgenus Pedomys (not recognized by the ASM, listed in subgenus Pitymys)

Subgenus Pitymys (includes the former subgenus Mynomes)

Subgenus Terricola

The IUCN recognizes these additional species:

  • Bavarian pine vole (Microtus bavaricus) (included in M. multiplex by ASM)
  • Singing vole (Microtus miurus) (IUCN lists this as split from M. gregalis, but the ASM puts that taxa in genus Stenocranius and doesn't list miurus as a synonym.)
  • Elbeyli vole (Microtus elbeyli) (IUCN list this as distinct from M. irani)[12]
  • Qazvin vole (Microtus qazvinensis) (IUCN list this as distinct from M. irani)[13]

There is also at least one known subfossil species known:
Subgenus Tyrrhenicola

References

  1. ^ "Microtus". ITIS database.
  2. ^ Mammal Diversity Database (2023). "Mammal Diversity Database (Version 1.11) [Data set]". Zenodo. doi:10.5281/zenodo.7830771.
  3. ^ "Microtus lavernedii". ASM Mammal Diversity Database. 1.11. American Society of Mammalogists.
  4. ^ "Microtus rozianus". ASM Mammal Diversity Database. 1.11. American Society of Mammalogists.
  5. ^ "Microtus hartingii". ASM Mammal Diversity Database. 1.11. American Society of Mammalogists.
  6. ^ "Microtus mustersi". ASM Mammal Diversity Database. 1.11. American Society of Mammalogists.
  7. ^ "Microtus obscurus". ASM Mammal Diversity Database. 1.11. American Society of Mammalogists.
  8. ^ "Microtus rossiaemeridionalis". ASM Mammal Diversity Database. 1.11. American Society of Mammalogists.
  9. ^ "Microtus mogollonensis". ASM Mammal Diversity Database. 1.11. American Society of Mammalogists.
  10. ^ "Microtus fingeri". ASM Mammal Diversity Database. 1.11. American Society of Mammalogists.
  11. ^ "Microtus nebrodensis". ASM Mammal Diversity Database. 1.11. American Society of Mammalogists.
  12. ^ Yigit, N.; Kennerley, R. (2019). "Microtus elbeyli". IUCN Red List of Threatened Species. 2019: e.T112465222A112465231. doi:10.2305/IUCN.UK.2019-1.RLTS.T112465222A112465231.en. Retrieved 5 May 2023.
  13. ^ Kennerley, R. (2016). "Microtus qazvinensis". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T136565A22350870. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T136565A22350870.en. Retrieved 5 May 2023.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Microtus: Brief Summary ( Anglèis )

fornì da wikipedia EN

Microtus is a genus of voles found in North America, Europe and northern Asia. The genus name refers to the small ears of these animals. They are stout rodents with short ears, legs and tails. They eat green vegetation such as grasses and sedges in summer, and grains, seeds, root and bark at other times. The genus is also called "meadow voles".

Microtus skulls (Bailey, 1900) Microtus skull bases (Bailey, 1900)

There is some disagreement on the definitive list of species in this genus, and which subgenera are recognized. The American Society of Mammalogists recognizes the following 60 species, with discrepancies as noted:

Subgenus Blanfordimys

Afghan vole (Microtus afghanus) Bucharian vole (Microtus bucharensis) Juniper vole (Microtus yuldaschi)

Subgenus Euarvicola

Short-tailed field vole (Microtus agrestis) Mediterranean field vole (Microtus lavernedii) split from M. agrestis Portuguese field vole (Microtus rozianus) split from M. agrestis

Subgenus Hyrcanicola (not recognized by the ASM, listed in subgenus Microtus)

Schelkovnikov's pine vole (M. schelkovnikovi)

Subgenus Iberomys

Cabrera's vole (Microtus cabrerae)

Subgenus Microtus

Anatolian vole (Microtus anatolicus) Common vole (Microtus arvalis) Doğramaci's vole (Microtus dogramacii) Günther's vole (Microtus guentheri) Harting's vole (Microtus hartingii) split from M. guentheri Tien Shan vole (Microtus ilaeus) Persian vole (Microtus irani) Kerman vole (Microtus kermanensis) Cyrenaica vole (Microtus mustersi) split from M. guentheri East European vole (Microtus mystacinus) Altai vole (Microtus obscurus) split from M. arvalis Paradox vole (Microtus paradoxus) East European gray vole (Microtus rossiaemeridionalis) split from M. mystacinus Schidlovsky's vole (Microtus schidlovskii) Social vole (Microtus socialis) Transcaspian vole (Microtus transcaspicus)

Subgenus Pedomys (not recognized by the ASM, listed in subgenus Pitymys)

Prairie vole (M. ochrogaster)

Subgenus Pitymys (includes the former subgenus Mynomes)

Insular vole (Microtus abbreviatus) California vole (Microtus californicus) Gray-tailed vole (Microtus canicaudus) Rock vole (Microtus chrotorrhinus) Western meadow vole (Microtus drummondi) Florida salt marsh vole (Microtus dukecampbelli) Guatemalan vole (Microtus guatemalensis) Long-tailed vole (Microtus longicaudus) Mexican vole (Microtus mexicanus) Mogollon vole (Microtus mogollonensis) split from M. mexicanus Montane vole (Microtus montanus) Tarabundí vole (Microtus oaxacensis) Creeping vole (Microtus oregoni) Eastern meadow vole (Microtus pennsylvanicus) Woodland vole (Microtus pinetorum) Jalapan pine vole (Microtus quasiater) North American water vole (Microtus richardsoni) Townsend's vole (Microtus townsendii) Zempoaltépec vole (Microtus umbrosus) Taiga vole (Microtus xanthognathus)

Subgenus Terricola

Calabria pine vole (Microtus brachycercus) Daghestan pine vole (Microtus daghestanicus) Mediterranean pine vole (Microtus duodecimcostatus) Felten's vole (Microtus felteni) Anatolian pine vole (Microtus fingeri) split from M. subterraneus Liechtenstein's pine vole (Microtus liechtensteini) Lusitanian pine vole (Microtus lusitanicus) Major's pine vole (Microtus majori) Alpine pine vole (Microtus multiplex) Sicilian pine vole (Microtus nebrodensis) split from M. savii Gerbe's vole (Microtus gerbii or Microtus pyrenaicus) Savi's pine vole (Microtus savii) European pine vole (Microtus subterraneus) Tatra pine vole (Microtus tatricus) Thomas's pine vole (Microtus thomasi)

The IUCN recognizes these additional species:

Bavarian pine vole (Microtus bavaricus) (included in M. multiplex by ASM) Singing vole (Microtus miurus) (IUCN lists this as split from M. gregalis, but the ASM puts that taxa in genus Stenocranius and doesn't list miurus as a synonym.) Elbeyli vole (Microtus elbeyli) (IUCN list this as distinct from M. irani) Qazvin vole (Microtus qazvinensis) (IUCN list this as distinct from M. irani)

There is also at least one known subfossil species known:
Subgenus †Tyrrhenicola

Sardinian vole (M. henseli) extinct after 1300 BC
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia authors and editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EN

Mikrotoj ( Esperant )

fornì da wikipedia EO

Mikrotoj (Microtus[1]) estas genro kiu apartenas al la subfamilio arvikolenoj, kiuj estas ronĝuloj.

La genro ampleksas proksimume 50 speciojn, kiuj vivas en Nordameriko, Eŭropo kaj Azio.

Specioj

Referencoj

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EO

Mikrotoj: Brief Summary ( Esperant )

fornì da wikipedia EO

Mikrotoj (Microtus) estas genro kiu apartenas al la subfamilio arvikolenoj, kiuj estas ronĝuloj.

La genro ampleksas proksimume 50 speciojn, kiuj vivas en Nordameriko, Eŭropo kaj Azio.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EO

Microtus ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

Microtus es un género de mamíferos roedores de la familia Cricetidae. Incluye numerosas especies de topillos o campañoles nativos de Eurasia y Norteamérica.

Especies

Referencias

  1. Kryštufek, B. & Kefelioğlu, H. 2001. Redescription and species limits of Microtus irani Thomas, 1921, and description of a new social vole from Turkey (Mammalia: Arvicolinae). Bonner zoologische Beiträge 50(1–2):1–14.

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Microtus: Brief Summary ( Spagneul; Castilian )

fornì da wikipedia ES

Microtus es un género de mamíferos roedores de la familia Cricetidae. Incluye numerosas especies de topillos o campañoles nativos de Eurasia y Norteamérica.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores y editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ES

Uruhiir ( Éston )

fornì da wikipedia ET

Uruhiir (Microtus) on hamsterlaste sugukonda kuuluv näriliste perekond.

Perekonda kuulub 62 liiki.

Eesti liigid

Eestis elab 5 selle perekonna liiki:

Teisi liike

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ET

Uruhiir: Brief Summary ( Éston )

fornì da wikipedia ET

Uruhiir (Microtus) on hamsterlaste sugukonda kuuluv näriliste perekond.

Perekonda kuulub 62 liiki.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia ET

Microtus ( Basch )

fornì da wikipedia EU

Microtus Cricetidae animalia familiako generoa da[1], karraskarien barruan sailkatua.

Espezieak

Erreferentziak

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EU

Microtus: Brief Summary ( Basch )

fornì da wikipedia EU

Microtus Cricetidae animalia familiako generoa da, karraskarien barruan sailkatua.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia EU

Peltomyyrät ( Finlandèis )

fornì da wikipedia FI

Peltomyyrät eli ruohomyyrät (Microtus) on pienikokoisten jyrsijöiden suku. Siihen kuuluvat peltomyyrä, kenttämyyrä, lapinmyyrä, idänkenttämyyrä ja kuutisenkymmentä muuta myyrälajia, joita elää Euroopassa, Aasiassa ja Pohjois-Amerikassa. Nisäkästoimikunnan ehdotus suvun uudeksi suomenkieliseksi nimeksi on ruohomyyrät[2].

Peltomyyrät syövät tyypillisesti kasvien meheviä osia. Niillä on lyhyet jalat ja pienet korvat. Vartalon pituus vaihtelee kahdeksasta kahdeksaantoista senttiin, häntä kahdesta kymmeneen senttiä tulee siihen lisäksi. Painoa on lajista riippuen 20-170 grammaa.

Lähteet

  1. a b Wilson & Reeder: Microtus Mammal Species of the World. Bucknell University. Viitattu 02.05.2010. (englanniksi)
  2. Nisäkäsnimistötoimikunta: Nisäkäsnimistö (vahvistamaton ehdotus nisäkkäiden nimiksi) 2008. Luonnontieteellinen keskusmuseo. Viitattu 8.4.2010.

Aiheesta muualla

Tämä nisäkkäisiin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FI

Peltomyyrät: Brief Summary ( Finlandèis )

fornì da wikipedia FI

Peltomyyrät eli ruohomyyrät (Microtus) on pienikokoisten jyrsijöiden suku. Siihen kuuluvat peltomyyrä, kenttämyyrä, lapinmyyrä, idänkenttämyyrä ja kuutisenkymmentä muuta myyrälajia, joita elää Euroopassa, Aasiassa ja Pohjois-Amerikassa. Nisäkästoimikunnan ehdotus suvun uudeksi suomenkieliseksi nimeksi on ruohomyyrät.

Peltomyyrät syövät tyypillisesti kasvien meheviä osia. Niillä on lyhyet jalat ja pienet korvat. Vartalon pituus vaihtelee kahdeksasta kahdeksaantoista senttiin, häntä kahdesta kymmeneen senttiä tulee siihen lisäksi. Painoa on lajista riippuen 20-170 grammaa.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FI

Microtus ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Microtus est un genre de rongeurs de la famille des Cricetidés. Il comprend de nombreuses espèces de Campagnols. Leur classification est encore discutée et certains auteurs classent encore ce genre dans la famille des Muridés.

Liste d'espèces

Selon ITIS (2010)[1] :

Liste des sous-genres et espèces

Selon Mammal Species of the World (version 3, 2005) (9 septembre 2013)[8] :

Notes et références

  1. Integrated Taxonomic Information System (ITIS), www.itis.gov, CC0 https://doi.org/10.5066/F7KH0KBK, consulté le 2010
  2. a b et c Meyer C., ed. sc., 2009, Dictionnaire des Sciences Animales. consulter en ligne. Montpellier, France, Cirad.
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t et u (en) Murray Wrobel, 2007. Elsevier's dictionary of mammals: in Latin, English, German, French and Italian. Elsevier, 2007. (ISBN 0444518770), 9780444518774. 857 pages. Rechercher dans le document numérisé
  4. a b c d e et f (en) Derwent, Thesaurus of agricultural organisms: pests, weeds and diseases, Volume 1. Derwent Publications, Ltd. Éditions CRC Press, 1990. 1529 pages. (ISBN 0412372908), 9780412372902. Rechercher dans le document numérisé
  5. a b et c Nom vernaculaire français d'après Dictionary of Common (Vernacular) Names sur Nomen.at
  6. [1] Campagnol de Reed
  7. The effect of interspecific competition on habitat selection by voles : an experimental approach (en)
  8. Mammal Species of the World (version 3, 2005), consulté le 9 septembre 2013

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Microtus: Brief Summary ( Fransèis )

fornì da wikipedia FR

Microtus est un genre de rongeurs de la famille des Cricetidés. Il comprend de nombreuses espèces de Campagnols. Leur classification est encore discutée et certains auteurs classent encore ce genre dans la famille des Muridés.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia FR

Microtus ( Italian )

fornì da wikipedia IT

Microtus (Schrank, 1798) è un genere di roditori della famiglia dei Cricetidi comunemente noti come arvicole o campagnoli.

Descrizione

Dimensioni

Al genere Microtus appartengono roditori di piccole dimensioni, con lunghezza della testa e del corpo tra 83 e 178 mm, la lunghezza della coda tra 15 e 98 mm e un peso fino a 170 g.[1]

Caratteristiche craniche e dentarie

Il cranio è tipico della sottofamiglia, eccetto nella specie M.gregalis dove è insolitamente compresso lateralmente. Il profilo dorsale è dritto, la scatola cranica è leggermente più lunga che larga, mentre il palato ha una struttura normale. Gli zigomi sono robusti, le bolle timpaniche non sono mai ridotte. I molari sono privi di radici, gli incisivi sono larghi, robusti e lisci.

Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:

3 0 0 1 1 0 0 3 3 0 0 1 1 0 0 3 Totale: 16 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;

Aspetto

Il corpo è compatto, tipico delle arvicole, la testa è grande e il muso è fornito di lunghe vibrisse. Il colore varia dal marrone scuro al giallo chiaro sul dorso, e dal grigio al biancastro nelle parti inferiori. In alcune specie è presente una striscia dorsale scura nella parte anteriore della schiena. Gli occhi sono relativamente grandi. Le orecchie variano notevolmente da molto corte e parzialmente nascoste nella pelliccia a lunghe circa la metà della testa. Il trago è assente mentre l'antitrago è ben sviluppato. Il palmo delle zampe anteriori è privo di peli, le piante dei piedi sono parzialmente pelose e provviste di cinque o sei tubercoli carnosi. Il terzo dito di ogni zampa è il più lungo e il quarto è sempre più lungo del secondo. Gli artigli sono leggermente allungati, mentre il pollice, ridotto nelle dimensioni, è munito solitamente di un piccolo artiglio smussato. La coda è corta. Le femmine hanno da 2 a 4 paia di mammelle.

Distribuzione

Il genere è diffuso in tutto l'Olartico.

Tassonomia

Il genere comprende 63 specie.[2]

Note

  1. ^ Novak, 1999.
  2. ^ (EN) D.E. Wilson e D.M. Reeder, Microtus, in Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference, 3ª ed., Johns Hopkins University Press, 2005, ISBN 0-8018-8221-4.

Bibliografia

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Microtus: Brief Summary ( Italian )

fornì da wikipedia IT

Microtus (Schrank, 1798) è un genere di roditori della famiglia dei Cricetidi comunemente noti come arvicole o campagnoli.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autori e redattori di Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia IT

Pilkieji pelėnai ( lituan )

fornì da wikipedia LT

Pilkieji pelėnai (lot. Microtus) – žiurkėninių (Cricetidae) šeimos graužikų gentis. Paplitę Šiaurės Amerikoje, Europoje ir Azijoje.

Lietuvos Microtus genties pelėnai

Vikiteka

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia LT

Pilkieji pelėnai: Brief Summary ( lituan )

fornì da wikipedia LT

Pilkieji pelėnai (lot. Microtus) – žiurkėninių (Cricetidae) šeimos graužikų gentis. Paplitę Šiaurės Amerikoje, Europoje ir Azijoje.

Microtus abbreviatus Pievinis pelėnas (Microtus agrestis) Paprastasis pelėnas, arba dirvinis pelėnas, pilkasis pelėnas (Microtus arvalis) Bavarinis pušynų pelėnas (Microtus bavaricus) Paplūdymių pelėnas (Microtus breweri) Kabrero pelėnas (Microtus cabrerae) Kaliforninis pelėnas (Microtus californicus) Pilkauodegis pelėnas (Microtus canicaudus) Uolinis pelėnas (Microtus chrotorrhinus) Dagestaninis pušynų pelėnas (Microtus daghestanicus) Viduržeminis pelėnas (Microtus duodecimcostatus) Microtus evoronensis Microtus felteni Didysis pelėnas (Microtus fortis) Microtus gerbei Siauragalvis pelėnas (Microtus gregalis) Gvatemalinis pelėnas (Microtus guatemalensis) Giunterio pelėnas (Microtus guentheri) Šiaurės Sibiro pelėnas (Microtus hyperboreus) Persinis pelėnas (Microtus irani) Kininis krūmynų pelėnas (Microtus irene) Kadagyninis pelėnas (Microtus juldaschi) Microtus kermanensis Tianšaninis pelėnas (Microtus kirgisorum) Microtus leucurus Microtus limnophilus Ilgauodegis pelėnas (Microtus longicaudus) Microtus lusitanicus Mažosios Azijos pelėnas (Microtus majori) Maksimovičiaus pelėnas (Microtus maximowiczii) Meksikinis pelėnas (Microtus mexicanus) Midendorfo pelėnas (Microtus middendorffi) Microtus miurus Mongolinis pelėnas (Microtus mongolicus) Kalninis pelėnas (Microtus montanus) Japoninis pelėnas (Microtus montebelli) Microtus mujanensis Fatio krūmyninis pelėnas (Microtus multiplex) Nazarovo pelėnas (Microtus nasarovi) Microtus oaxacensis Altajinis pelėnas (Microtus obscurus) Prerinis pelėnas (Microtus ochrogaster) Pelkinis pelėnas, arba vandeninis pelėnas (Microtus oeconomus). Pav. Pensilvaninis pelėnas (Microtus pennsylvanicus) Amerikinis pušynų pelėnas (Microtus pinetorum) Microtus quasiater Šiaurės Amerikos vandeninis pelėnas (Microtus richardsoni) Pelėnas dvynys (Microtus rossiaemeridionalis) Savio urvinis pelėnas (Microtus savii) Microtus schelkovnikovi Microtus sikimensis Bendruomeninis pelėnas (Microtus socialis) Urvinis pelėnas (Microtus subterraneus) Tatrinis pušynų pelėnas (Microtus tatricus) Microtus thomasi Microtus townsendii Užkaspinis pelėnas (Microtus transcaspicus) Microtus umbrosus Microtus xanthognathus
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia LT

Microtus ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

Microtus is het grootste geslacht uit de onderfamilie der woelmuizen. Het geslacht komt voornamelijk voor in het Holarctisch gebied. Tot dit geslacht behoort onder andere de veldmuis (Microtus arvalis) en de aardmuis (Microtus agrestis). Er zijn meer dan zestig soorten. De naam Microtus betekent "kleinoor", en slaat op de grootte van de oren van de soorten.

Kenmerken

Microtus heeft kleine oren en een kort staartje. De soorten van het geslacht hebben vier tot acht mammae. De kiezen groeien continu door, en hebben geen tandwortels.

Ziekten

De soorten uit dit geslacht zijn een belangrijke drager van de bacterie francisella tularensis die tularemie veroorzaakt.

Verspreiding

De soorten leven voornamelijk in graslanden, in Europa, Azië, en Noord-Amerika. Ze leven in gangen aan het oppervlak of onder de grond. Ze eten voornamelijk grassen, wortelen en zaden.

Classificatie

Het geslacht Microtus bevat ongeveer vijftien ondergeslachten en meer dan zestig soorten. De ondergrondse woelmuizen (ondergeslachten Pitymys en Terricola) worden soms als een apart geslacht, Pitymys, beschouwd. Andere geslachten, als de sneeuwmuizen (Chionomys) en de geslachten Blanfordimys, Lasiopodomys en Proedromys worden regelmatig als een ondergeslacht van Microtus beschouwd.

Literatuur

  • Musser, G.G. & Carleton, M.D. 2005. Superfamily Muroidea. Pp. 894-1531 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: a taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2 vols., 2142 pp. ISBN 978-0-8018-8221-0
  • Nadachowski, A. 2007. The taxonomic status of Schelkovnikov's Pine Vole Microtus schelkovnikovi (Rodentia, Mammalia). Acta zoologica cracoviensia 50A(1-2):67-72.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Microtus: Brief Summary ( olandèis; flamand )

fornì da wikipedia NL

Microtus is het grootste geslacht uit de onderfamilie der woelmuizen. Het geslacht komt voornamelijk voor in het Holarctisch gebied. Tot dit geslacht behoort onder andere de veldmuis (Microtus arvalis) en de aardmuis (Microtus agrestis). Er zijn meer dan zestig soorten. De naam Microtus betekent "kleinoor", en slaat op de grootte van de oren van de soorten.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia NL

Nornik ( polonèis )

fornì da wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Nornik[1] (Microtus) – rodzaj gryzoni z rodziny chomikowatych.

Wygląd

Niewielkie gryzonie. Posiadają niewielkie uszy i stosunkowo krótki ogon.

Opis ogólny

Wykopują w ziemi nory, w których żyją. Gromadzą tam też zapasy pożywienia. Nie zapadają w sen zimowy. Żyją samotnie, w grupach rodzinnych lub koloniach. Samice kilka razy w roku rodzą młode, które po kilku tygodniach osiągają dojrzałość płciową.

Gatunki

Do rodzaju Microtus zaliczono około 60 gatunków[3][1]:

Wcześniej zaliczany nornik śnieżny (Microtus nivalis) jest obecnie klasyfikowany w rodzaju śnieżnik (Chionomys)[6] pod nazwą śnieżnik europejski[1].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 235-239. ISBN 978-83-88147-15-9.
  2. Microtus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  3. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Microtus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2007-11-29]
  4. a b c E. Keller, prof. dr. J.H. Reichholf, G. Steinbach i inni: Leksykon zwierząt: Ssaki. Cz. 2. Warszawa: Horyzont, 2001. ISBN 83-7227-614-5.
  5. Zygmunt Kraczkiewicz: SSAKI. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne - Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
  6. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Chionomys nivalis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2007-11-29]

Bibliografia

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia POL

Nornik: Brief Summary ( polonèis )

fornì da wikipedia POL

Nornik (Microtus) – rodzaj gryzoni z rodziny chomikowatych.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia POL

Microtus ( portughèis )

fornì da wikipedia PT

Microtus é um gênero de roedores da família Cricetidae.

Espécies

Referências

  • MUSSER, G. G.; CARLETON, M. D. Superfamily Muroidea. In: WILSON, D. E.; REEDER, D. M. (Eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference. 3. ed. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2005. v. 2, p. 894-1531.
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia PT

Microtus: Brief Summary ( portughèis )

fornì da wikipedia PT

Microtus é um gênero de roedores da família Cricetidae.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Autores e editores de Wikipedia
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia PT

Åkersorkar ( svedèis )

fornì da wikipedia SV

Åkersorkar eller egentliga sorkar (Microtus) är ett släkte gnagare i underfamiljen sorkar som omfattar cirka 50 arter.[1]

Hithörande arter är nära besläktade med jordsorkar från vilka de skiljas genom olikheter i kindtändernas byggnad och genom kortare svans. Hithörande arter lever i Nordamerika, Europa och Asien.

Beskrivning

Åkersorkar når en kroppslängd mellan 8 och 18 centimeter och därtill kommer en 2 till 10 centimeter lång svans. Vikten varierar mellan 17 och 170 gram.[2] Den jämförelsevis långa pälsen är på ovansidan antingen gulaktig eller rödbrun, gråbrun eller svart. Undersidan är ljusare. Öronen är små och nästan helt gömda i pälsen. Hos de flesta arter har honor åtta spenar.[2]

Habitatet utgörs av olika områden såsom tundra, torr gräsmark eller skogar. Flera arter bygger underjordiska bon.[2] De flesta är aktiva under gryningen och natten. De håller ingen vinterdvala.[2] Deras sociala beteende är delvis gåtfullt. Vissa arter lever i kolonier av hundratals individer som är aggressiva mot varandra.[2]

Åkersorkar är uteslutande växtätare som har gräs, blad, rötter, rotfrukter, frön och nötter som föda. Ibland äter de under loppet av ett dygn föda som motsvarar deras egen vikt.

Honor kan ha flera kullar per år och i regioner med kalla vintrar sker fortplantningen oftast mellan våren och hösten. Är mattillgången bra sker parningar även under vintern när marken är täckt av snö. Dräktigheten varar 19 till 25 dagar och sedan föds upp till 12 ungar per kull.[2]

Arter efter vetenskapligt namn

Olika arter har det svenska trivialnamnet gransork men de utgör ingen systematisk grupp.

Enligt olika studier bör Volemys clarkei och Volemys kikuchii flyttas till släktet åkersorkar.

Referenser

Small Sketch of Owl.pngDen här artikeln är helt eller delvis baserad på material från Nordisk familjebok, 1904–1926.
Den här artikeln är helt eller delvis baserad på material från tyskspråkiga Wikipedia, 25 november 2008.

Noter

  1. ^ Wilson & Reeder, red (2005). Microtus (på engelska). Mammal Species of the World. Baltimore: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8221-4
  2. ^ [a b c d e f] Nowak, R. M. (1999) sid.1470-1474

Tryckta källor

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia författare och redaktörer
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia SV

Åkersorkar: Brief Summary ( svedèis )

fornì da wikipedia SV

Åkersorkar eller egentliga sorkar (Microtus) är ett släkte gnagare i underfamiljen sorkar som omfattar cirka 50 arter.

Hithörande arter är nära besläktade med jordsorkar från vilka de skiljas genom olikheter i kindtändernas byggnad och genom kortare svans. Hithörande arter lever i Nordamerika, Europa och Asien.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia författare och redaktörer
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia SV

Microtus ( turch )

fornì da wikipedia TR
Türler

Metne bakınız.

Dış bağlantılar Commons-logo.svg Wikimedia Commons'ta Microtus ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. Wikispecies-logo.svg Wikispecies'te Microtus ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur.
 src=
Tundra sıçanı (Microtus oeconomus)

Microtus, Cricetidae familyasından Kuzey Avrupa, Asya ve Kuzey Amerika'da bulunan sıçan türlerini içeren kemirici cinsi.

Dünya üzerinde 62 türle temsil edilirler. Otlaklarda yaşarlar. Kulak, bacak ve kuyrukları kısa olan tıknaz yapılı kemiricilerdir. Yazın otlak ve sazlıklarda yeşil bitkileri diğer zamanlarda tahıl, tohum ve ağaç kabuklarını yerler.

Türler

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia TR

Microtus: Brief Summary ( turch )

fornì da wikipedia TR
 src= Tundra sıçanı (Microtus oeconomus)

Microtus, Cricetidae familyasından Kuzey Avrupa, Asya ve Kuzey Amerika'da bulunan sıçan türlerini içeren kemirici cinsi.

Dünya üzerinde 62 türle temsil edilirler. Otlaklarda yaşarlar. Kulak, bacak ve kuyrukları kısa olan tıknaz yapılı kemiricilerdir. Yazın otlak ve sazlıklarda yeşil bitkileri diğer zamanlarda tahıl, tohum ve ağaç kabuklarını yerler.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia TR

Полівка ( ucrain )

fornì da wikipedia UK

Систематика і таксономія

Родинні групи

Рід Microtus входить до складу триби (групи родів) «сірих нориць» (Arvicolini) разом з родами Arvicola (є у фауні України), Chionomys (є у фауні України), Lasiopodomys, Blanfordimys тощо.

Обсяг роду

Рід є одним з найбільших за обсягом як у світовій фауні, так і теріофауні України. У світовій фауні рід Microtus (s. l.) представлений 62 видами, в Україні — 8 видів (якщо вкл. Terricola у склад Microtus).

види, що відійшли до роду Alexandromys

Низка видів далекосхідних та північноамериканських полівок, яких до 1990-х років розглядали у складі Microtus s. lato, відійшла у окремий рід Alexantromys s. lato:

  • палеоарктичні групи: група Alexandromys (s. str.): abbreviatus, fortis, evoronensis, maximowiczii, middendorffi, mongolicus, mujanensis, miurus, sachalinensis; група Stenocranius: gregalis; група Pallasiinus: limnophilus, montebelli, oeconomus; група «clarkei»: clarkei[1], група «kikuchii»: kikuchii;
  • неоарктичні групи: група Mynomes: breweri, californicus, canicaudus, mexicanus, montanus, oaxacensis, oregoni, pennsylvanicus, guatemalensis, townsendii; група Pitymys: ochrogaster, pinetorum, quasiater; група Aulacomys: chrotorrhinus, longicaudus, richardsoni, xanthognathus; група Orthriomys: umbrosus.

види, що відійшли до роду Volemys

До роду Volemys Zagorodniuk, 1990 (волеміс) відносяться два види: Volemys millicens (волеміс сичуаньський), Volemys musseri (волеміс массеровий).

Microtus у фауні України

У фауні Україні під представлений такими 6-ма видами Microtus s. str. (в дужках — синоніми):

Види Microtus levis, Microtus obscurus та Microtus arvalis формують групу видів-двійників, яку донедавна вважали єдиним політипним видом «звичайна полівка», Microtus arvalis sensu lato.

Окрім того, група чагарникових нориць (чагарникових полівок, дернівок, нориків) — Terricola Fatio, 1867 — розглядається то у складі Microtus, то як окремий рід. У фауні України Terricola представлені двома видами:

Біологія, екологія

 src=
Сліди полівки, яка бігла риссю

Загалом всі види є звичайними у більшості типів місцезнаходжень і часто мають високу чисельність. Основний клас біотопів цієї групи тварин — лучно-степові місцезнаходження, нерідко заплавні комплекси, степові ділянки, узлісся і галявини лісу, сади з розвиненим трав'янистим ярусом, сільськогосподарські угіддя. Такий набір біотопів визначається тим, що полівки — спеціалізовані фітофаги, зеленоїди, які живляться переважно наземними вегетативними частинами трав'янистих рослин, значно рідше — насінням або кореневищами.

Див. також

Джерела

  1. Baillie, J. 1996. Microtus/Volemys clarkei.
Commons
Вікісховище має мультимедійні дані за темою: Полівка
  • Громов И. М., Ербаева М. А. Млекопитающие фауны России и сопредельных территорий. Зайцеобразные и грызуны. — Санкт-Петербург, 1995. — 525 с.
  • Громов И. М., Поляков И. Я. Полевки (Microtinae) // Фауна СССР. Млекопитающие, 3, 8. — Л.: Наука, 1977. — 504 с.
  • Загороднюк И. В. Кариотипическая изменчивость и систематика серых полевок (Rodentia, Arvicolini). Сообщение I. Видовой состав и хромосомные числа // Вестник зоологии. — 1990. — Том 24, № 2. — С. 26-37.
  • Загороднюк И. В. Таксономия и распространение серых полевок (Rodentiformes: Arvicolini) фауны Украины // Млекопитающие Украины. — Киев: Наукова думка, 1993. — С. 63-76. [1]
  • Загороднюк І. Польовий визначник дрібних ссавців України. — Київ, 2002. — 60 с. (Праці Теріологічної школи, випуск 5). [2][недоступне посилання з квітень 2019]
  • Крижов П. А. Географічне поширення шкідливих гризунів УСРР // Збірник Праць Зоологічного музею Укр. АН. — 1936. — № 16 (1935). — С. 33-91.
  • Огнев С. И. Подсемейство Microtinae. Полевки / Звери СССР и прилежащих стран. Том 7. — М.-Л.: Изд-во АН СССР, 1950. — 706 с.
  • Mammal species of the world: a taxonomic and geographic reference / Don E. Wilson, DeeAnn M. Reeder (eds.). [3]
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Автори та редактори Вікіпедії
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia UK

Microtus ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Microtus là một chi động vật có vú trong họ Cricetidae, bộ Gặm nhấm. Chi này được Schrank miêu tả năm 1798.[1] Loài điển hình của chi này là Microtus terrestris Schrank, 1798 (= Mus arvalis Pallas, 1778).

Các loài

Chi này gồm các loài:

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ a ă Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Microtus”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến họ gặm nhấm Cricetidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

Microtus: Brief Summary ( vietnamèis )

fornì da wikipedia VI

Microtus là một chi động vật có vú trong họ Cricetidae, bộ Gặm nhấm. Chi này được Schrank miêu tả năm 1798. Loài điển hình của chi này là Microtus terrestris Schrank, 1798 (= Mus arvalis Pallas, 1778).

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visité la sorgiss
sit compagn
wikipedia VI

Серые полёвки ( russ; russi )

fornì da wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Подкласс: Звери
Инфракласс: Плацентарные
Надотряд: Euarchontoglires
Грандотряд: Грызунообразные
Отряд: Грызуны
Подотряд: Мышеобразные
Семейство: Хомяковые
Подсемейство: Полёвковые
Род: Серые полёвки
Международное научное название

Microtus Schrank, 1798

Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 180296NCBI 10053EOL 34264FW 41810

Серые полёвки (лат. Microtus, от др.-греч. μικρόν οὖς «короткое ухо») — род грызунов подсемейства полёвок.

Общий облик

Мелкие мышеобразные грызуны, отличающиеся от мышей более короткими ушами и хвостом. Длина тела 11—20 см. Длина хвоста обычно меньше 1/2 длины тела — 1,5—9,5 см; он слабо или умеренно оволоснён. Только у полёвок, живущих на севере, хвост покрыт густыми волосами. Коренные зубы без корней, с постоянным ростом. Волосяной покров обычно довольно высокий, густой и мягкий; у видов, живущих на севере или в высокогорье, отмечен резкий сезонный диморфизм в густоте и высоте волосяного покрова.

Окраска верхней стороны обычно тёмная, буровато-серая, иногда черноватая, либо с рыжеватым оттенком; брюшной — более светлая, от сероватой до бледно-бурой. Различить многие виды полёвок по наружным признакам практически невозможно.

Количество хромосом в диплоидном наборе меняется от 17 у орегонской полёвки до 60 у скалистой полёвки.

Образ жизни

Распространены серые полёвки на огромной территории Евразии и Северной Америке от тундры до субтропиков и северной части тропической зоны. Населяют самые разнообразные ландшафты. В горах поднимаются до высоты 4500 м над уровнем моря. Наиболее благоприятны для них открытые ландшафты умеренного климатического пояса. Имеются дневные и ночные формы. Селятся обычно колониями, устраивая сложные гнездовые норы. Зимой часто скапливаются в стогах, скирдах и т. п. местах. Питаются главным образом зелёными частями растений, корнями и пр. растительными кормами; некоторые виды запасают значительное количество корней.

Размножаются преимущественно в тёплый период года, но при благоприятных условиях и зимой. В течение года обычно бывает 3—4, иногда до 7 помётов. Среднее количество детёнышей в помёте 5—6. Численность популяций сильно колеблется по годам.

Большинство серых полёвок — опасные вредители зерновых и плодовых культур, а также пастбищных растений; являются естественным резервуаром возбудителей ряда инфекционных болезней (туляремии, лептоспирозов).

Классификация

В роду серых полёвок 62 вида, из которых в фауне России 12. Наиболее обычны обыкновенная полёвка (Microtus arvalis) и полёвка-экономка (Microtus oeconomus)[1].

Примечания

  1. Русские названия по книге Полная иллюстрированная энциклопедия. «Млекопитающие» Кн. 2 = The New Encyclopedia of Mammals / под ред. Д. Макдональда. — М.: Омега, 2007. — С. 445. — 3000 экз.ISBN 978-5-465-01346-8.
 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Авторы и редакторы Википедии

Серые полёвки: Brief Summary ( russ; russi )

fornì da wikipedia русскую Википедию

Серые полёвки (лат. Microtus, от др.-греч. μικρόν οὖς «короткое ухо») — род грызунов подсемейства полёвок.

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Авторы и редакторы Википедии

田鼠屬 ( cinèis )

fornì da wikipedia 中文维基百科

田鼠屬學名Microtus)是田鼠的一屬,分佈在歐洲北部、亞洲北美。其特徵為身體粗壯,耳、腿和尾巴較短,生活在草原地區,夏天以草、苔為食,其他時間則以穀物、種子、根、樹皮為食。

分類

外部連結

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
维基百科作者和编辑

田鼠屬: Brief Summary ( cinèis )

fornì da wikipedia 中文维基百科

田鼠屬(學名:Microtus)是田鼠的一屬,分佈在歐洲北部、亞洲北美。其特徵為身體粗壯,耳、腿和尾巴較短,生活在草原地區,夏天以草、苔為食,其他時間則以穀物、種子、根、樹皮為食。

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
维基百科作者和编辑

ハタネズミ属 ( Giaponèis )

fornì da wikipedia 日本語
ハタネズミ属 Microtus pennsylvanicus.jpg 分類 : 動物界 Animalia : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata : 哺乳綱 Mammalia : ネズミ目 Rodentia 上科 : ネズミ上科 Myomorpha : ネズミ科 Cricetidae 亜科 : ハタネズミ亜科 Arvicolinae : ハタネズミ属 Microtus 学名 Microtus
(Schrank, 1798)

ハタネズミ属 (Microtus) は北米およびユーラシア大陸に広く生息するネズミ目ネズミ科ハタネズミ亜科に属するハタネズミを含む属である。この属の特徴は小さな耳を持つことであり、これは学名 Microtus (= Micro+tus) の起源でもある。

主に草地に生息する。体型は概して丸く、短い耳、足、尾が特徴である。草食であり草、木の実、根等を食物とする。

きわめて多様な種が属している。過去にミズハタネズミ属に分類されていたものが、分子系統学による研究の結果、ハタネズミ属に属することがわかった例(アメリカミズハタネズミ)もある。

種類[編集]

†は絶滅種。

外部リンク[編集]

 title=
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
ウィキペディアの著者と編集者

ハタネズミ属: Brief Summary ( Giaponèis )

fornì da wikipedia 日本語

ハタネズミ属 (Microtus) は北米およびユーラシア大陸に広く生息するネズミ目ネズミ科ハタネズミ亜科に属するハタネズミを含む属である。この属の特徴は小さな耳を持つことであり、これは学名 Microtus (= Micro+tus) の起源でもある。

主に草地に生息する。体型は概して丸く、短い耳、足、尾が特徴である。草食であり草、木の実、根等を食物とする。

きわめて多様な種が属している。過去にミズハタネズミ属に分類されていたものが、分子系統学による研究の結果、ハタネズミ属に属することがわかった例(アメリカミズハタネズミ)もある。

licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
ウィキペディアの著者と編集者

밭쥐속 ( Corean )

fornì da wikipedia 한국어 위키백과

밭쥐속(Microtus)은 쥐상과 비단털쥐과에 속하는 설치류 속의 하나이다.[1] 북아메리카유럽 그리고 아시아 북부 지역에서 발견된다. 이 속의 이름은 작은 귀를 의미한다. 62종을 포함하고 있다. 풀이 무성한 지역에서 산다. 작은 귀와 다리, 꼬리를 가진 통통한 설치류이다.

하위 종

각주

  1. Musser, G.G.; Carleton, M.D. (2005). 〈GENUS Microtus. Wilson, D.E.; Reeder, D.M. 《Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference》 (영어) 3판. 존스 홉킨스 대학교 출판사. 894–1531쪽. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
licensa
cc-by-sa-3.0
drit d'autor
Wikipedia 작가 및 편집자