Judging from the Otter Civet's dention patterns, scientists believe the diet consists of fish, mollusks, crayfish, small mammals, and birds (Parker 1990). Cynogale bennettii is also thought to capture small mammals and birds as the prey drinks from the edges of streams and rivers. It has been hypothesized that the Otter Civet lies in wait for its prey, actually skimming the surface of the water, much like a crocodile or alligator (Parker 1990).
Perception Channels: tactile ; chemical
Experts hypothesize that otter civet populations may have declined by at least 50 percent. Suspected causes include habitat loss due to human settlement and agriculture. Competition from other more adapted species has also been mentioned (Nowak 1999).
US Federal List: no special status
CITES: appendix ii
IUCN Red List of Threatened Species: endangered
From the glands in the genital area, civet oil or civet is secreted. This substance has been used for centuries in the perfume industry. It is refined and processed into the base of perfume (Gould et al. 1998).
Cynogale bennettii, more commonly known as the otter civet or mampalon, inhabits the Malay Penninsula and the islands of Borneo and Sumatra. They may also occur in southern Thailand.
Biogeographic Regions: oriental (Native )
Due to its semi-aquatic nature, Cynogale bennettii resides in swampy wetlands and borders of streams and rivers in tropical Southeast Asia and Indonesia (Nowak 1999). Otter Civets are terrestrial animals, but will never stray too far from water (Burton et al. 1987).
Terrestrial Biomes: rainforest
Average lifespan
Status: captivity: 5.0 years.
Average lifespan
Status: captivity: 5.0 years.
Otter civets are approximately 705-880 mm. from head to tail (Nowak 1999). The fur ranges in color from pale close to the skin to almost black at the tips. The blackish fur is interspersed with longer gray hairs, giving it a frosted look (Nowak 1999). The vibrissae, or whiskers, are very long and there are many of them (Burton and Pearson 1987). Cynogale bennettii is a prime example of the diversification and specializations that have arisen in the family Viverridae (Joshi et al. 1995).
Cynogale bennettii possess several features which suit its aquatic lifestyle. Their nostrils can be closed with flaps, as can their ears (Nowak 1999). Their feet are webbed and rather wide for swimming. Their teeth show similarities to those of a seal. Otter civets have three premolars, two of which have jagged edges. The molars are wide with many ridges. The tooth pattern is different from the typical secodont dentition of most carnivores (Parker 1990).
Range mass: 3 to 5 kg.
Range length: 705 to 880 mm.
Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry
Very little information exists on the breeding patterns of Cynogale bennettii. Females will generally have between two and three young per season. Young have been found still with their mothers in May. The young are born without the frosted hairs on their backs. Scent glands have been found near the genital areas of males, which may play a role in reproduction
(Nowak 1999).
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
Average number of offspring: 2.
La civeta llúdria (Cynogale bennettii) és una civeta semiaquàtica del gènere Cynogale de la subfamília Hemigalinae
A causa de la seva naturalesa semiaquàtica, la civeta llúdria resideix en els aiguamolls pantanosos i les vores de rierols i dels rius en zones tropicals del sud-est asiàtic i d'Indonèsia.[1] Les civetes llúdria són animals terrestres, però mai s'allunyen massa de l'aigua.[2]
Les civetes llúdria fan entre 70,5 i 88 centímetres des del cap fins a la cua.[1] El pèl canvia de color des del pàl·lid prop de la pell fins al gairebé negre de les puntes. El pelatge negre es barreja amb cabells blancs, donant-li un aspecte mat.[1] Té uns bigotis molt llargs formats per molts pèls.[2] La civeta llúdria és un excel·lent exemple de la diversificació i l'especialització que hi ha dins de la família dels vivèrrids.[3]
La civeta llúdria té diverses característiques que li permeten un estil de vida aquàtic. Les seves fosses nasals i les seves orelles, es poden tancar con amb aletes,[1] i els seus peus són palmats i amples per poder nedar. Les seves dents mostren similituds amb les d'una foca. La civeta llúdria té tres premolars, dues de les quals són esmolades. Les molars són amples i rugosos. El patró de les dents és diferent del típic de la majoria de carnívors.[4]
Hi ha molt poca informació sobre els patrons de cria de la civeta llúdria. Es sap que les femelles generalment tenen entre dues i tres cries per temporada, que neixen sense pèl a l'esquena. S'han trobat cries encara amb les mares al maig. Els mascles tenen glàndules odoríferes prop de les zones genitals dels mascles, les quals podria ser que tinguessin alguna funció en la reproducció.[1]
Alguns científics han informat que la civeta llúdria és un nedador excel·lentment adaptat.[4] Altres experts han informat que la civeta llúdria no és un nedador molt ràpid i que el més probable és que capturi les seves preses grimpant pels arbres en lloc de nedant. Sorprenentment s'ha observat que la civeta llúdria és un hàbil escalador. Caminen amb el cap i la cua cots i l'esquena arquejada.[1] Aquestes rars criatures són animals nocturns i difícil d'observar en el seu hàbitat natural.[5]
A jutjar pels patrons de les dents de la civeta llúdria, els científics creuen que la seva dieta consisteix en peixos, musclos, crancs, petits mamífers i aus.[4] També es creu que captura petits mamífers i aus rapinyaires quan aquestes beuen a les vores dels rierols i dels rius. S'ha hipotetitzat que espera les seves preses surant per la superfície de l'aigua, com un cocodril o caiman.[4]
De les glàndules que tenen prop dels genitals, s'extreu l'oli de civeta. Aquesta substància s'ha fet servir durant segles per fabricar perfum.[5]
Els experts han hipotetitzat que les poblacions de civeta llúdria han disminuït com a mínim en un 50%. Les possibles causes són la pèrdua d'hàbitat pels assentaments humans i l'agricultura. També s'ha considerat com a posi ble causa, la competició amb altres espècies més ben adaptades.[1]
La civeta llúdria (Cynogale bennettii) és una civeta semiaquàtica del gènere Cynogale de la subfamília Hemigalinae
Die Otterzivette (Cynogale bennettii) ist eine an das Wasserleben angepasste Raubtierart aus der Familie der Schleichkatzen (Viverridae). Sie lebt in Südostasien und ist auch unter ihrem malaiischen Namen Mampalon bekannt.
Untypisch für eine Schleichkatze hat die Otterzivette einen dicken, massigen Körper und einen sehr kurzen Schwanz. Ihre Kopfrumpflänge beträgt rund 57 bis 68 Zentimeter, hinzu kommt ein rund 13 bis 20 Zentimeter langer Schwanz. Das Gewicht dieser Tiere beträgt rund 3 bis 5 Kilogramm. Die Schnauze ist viel flacher und breiter als bei anderen Schleichkatzen. Das Fell ist graubraun. In Anpassung an das Wasserleben liegen die Nasenlöcher an der Oberseite der Schnauze und sind, wie die Ohröffnungen, verschließbar. Charakteristisch sind die stark verlängerten, weißen Tasthaare im Gesicht. Schwimmhäute sind nur an den Hinterbeinen vorhanden und auch dort nur wenig entwickelt.
Mampalons bewohnen die Malaiische Halbinsel und die Inseln Sumatra, Java und Borneo. Möglicherweise existiert noch eine zweite Population im nördlichen Vietnam und Südchina. Von dieser Population gibt es aber neben unbestätigten Sichtungen nur einen einzigen Fund, der 1926 in Nordvietnam gemacht wurde. Nach Meinung mancher Forscher stellt diese Population eine eigene Art, Cynogale lowei, dar.
Habitat der Otterzivetten sind Flussufer und Sumpfregionen innerhalb tropischer Regenwälder.
Die Otterzivette ist ein gewandter Schwimmer, bewegt sich aber ebenso oft an Land und kann auch auf Bäume klettern. Aufgrund ihrer nachtaktiven, zurückgezogenen Lebensweise ist nur wenig über ihr Verhalten bekannt.
Sie ernähren sich von Fischen, Muscheln und Krebsen, aber auch von Mäusen und Vögeln. Angeblich soll die Otterzivette wie ein Krokodil im Wasser liegen, nur die Nasenöffnungen herausschauend, um ans Wasser zum Trinken kommende Beute zu attackieren; diese Darstellungen werden aber von vielen Zoologen bezweifelt. Wie bei den meisten Schleichkatzen machen auch Früchte einen Teil der Nahrung aus.
Über die Fortpflanzung ist kaum etwas bekannt. Vermutlich liegt die Wurfgröße bei zwei oder drei Jungtieren.
Otterzivetten zählen zu den bedrohten Arten, die Hauptgefahr liegt im Verlust des Lebensraumes durch Waldrodungen. Da nur unzureichende Daten vorliegen, lässt sich die Größe der Gesamtpopulation nicht angeben. Die IUCN schätzt aber, dass der Bestand in den letzten 15 Jahren (drei Generationen) um die Hälfte abgenommen hat und listet sie als bedroht („endangered“).
Die Otterzivette (Cynogale bennettii) ist eine an das Wasserleben angepasste Raubtierart aus der Familie der Schleichkatzen (Viverridae). Sie lebt in Südostasien und ist auch unter ihrem malaiischen Namen Mampalon bekannt.
Singkanung/Singkanum adalah sajanis musang nang biasanya kawa didapati di hutan dataran randah, parak sungai wan tanah barawa.
Populasi singkanung nang utama ada di Samananjung Thai-Malaya, Sumatra, wan Kalimantan. Populasi lainnya nang dipinandui malalui sabuting spesimen haja, tahaga di Vietnam utara (mungkin - tagal baluman ditukui - ada kadanya badasarkan lapuran-lapuran pada wilayah nang basubalahan di Thailand wan Yunnan, Cina). Populasi matan spesies pahabisnya ngini bahanu dianggap spesies nang tapisah, nang disambat musang lowe (Lowe's Otter, C. lowei), nang dalam hal ini ngaran umum matan C. bennettii dudinya dimodifikasi manjadi singkanung sunda (Sunda Otter Civet), sabagai referensi atas distribusinya nang sahibaknya di Paparan Sunda.
Singkanung/Singkanum adalah sajanis musang nang biasanya kawa didapati di hutan dataran randah, parak sungai wan tanah barawa.
The otter civet (Cynogale bennettii) is a semiaquatic viverrid native to Thailand, Malaysia, Indonesia and Brunei. It is listed as Endangered because of a serious ongoing population decline, estimated to be more than 50% over the past three generations (estimated to be 15 years), inferred from direct habitat destruction, and indirect inferred declines due to pollutants.[1]
Cynogale is a monospecific genus.[3]
The otter civet possesses several adaptations to its habitat, including a broad mouth and webbed feet with naked soles and long claws. Its muzzle is long with numerous long whiskers. It is in many ways similar to the Hose's palm civet (Diplogale hosei) but has a shorter tail and no whitish underparts.
Otter civets are distributed in Sumatra, Borneo and peninsular Thailand. Preferred habitat appears to be lowland primary forest, but they have also been recorded in secondary forest, bamboo and logged forest. The supposed origin of Lowe's otter civet (C. lowei) known only from one holotype found in 1926 in northern Vietnam was not confirmed.[4] They are thought to be largely confined to peat swamp forests, though there are recent records from lowland dry forest.[5]
In March 2005, an otter civet was photographed by a camera trap within an acacia plantation in central Sarawak during 1,632 trap-nights.[6] Between July 2008 and January 2009, ten otter civets were photographed in an area of about 112 km2 (43 sq mi) in Sabah's Deramakot Forest Reserve, a lowland tropical rainforest in Borneo ranging in altitude from 60–250 m (200–820 ft).[7] In May 2009, the presence of otter civets was documented for the first time in central Kalimantan, where two individuals were photographed in the Sabangau Peat-swamp Forest at an elevation of about 11 m (36 ft).[8]
The otter civet is a nocturnal species that obtains most of its food from the water, feeding on fish, crabs and freshwater mollusks. It can also climb to feed on birds and fruit. Given its rarity and secretive nature it is a very poorly known species.[1]
Conversion of peat swamp forests to oil palm plantations is a major threat. There is no evidence that the species is specifically hunted, but as a ground-dwelling species it is exposed to snares and other ground-level traps set for other species.[1] Clear-cut logging is one of the major factors contributing to decline in suitable habitat, and even selective logging may sufficiently alter habitat such that it is the species can no longer occupy it; combined, this loss of primary forest may be responsible for the current rarity of the otter civet.[4]
Cynogale bennettii is listed in CITES Appendix II.[1]
The otter civet (Cynogale bennettii) is a semiaquatic viverrid native to Thailand, Malaysia, Indonesia and Brunei. It is listed as Endangered because of a serious ongoing population decline, estimated to be more than 50% over the past three generations (estimated to be 15 years), inferred from direct habitat destruction, and indirect inferred declines due to pollutants.
Cynogale is a monospecific genus.
La civeta nutria o pescadora (Cynogale bennettii) es una especie de mamífero carnívoro de la familia Viverridae.[2] Es endémica de las islas de Borneo, Java y Sumatra, así como de la península malaya, en peligro de extinción.
Es la única especie del género monotípico Cynogale.[3]
Se reconocen las siguientes subespecies:[2]
Carnivores of Mainland South East Asia, by Budsabong Kanchanasakha, WWF, Bangkok, 1998, ISBN 974-89438-2-8
La civeta nutria o pescadora (Cynogale bennettii) es una especie de mamífero carnívoro de la familia Viverridae. Es endémica de las islas de Borneo, Java y Sumatra, así como de la península malaya, en peligro de extinción.
Es la única especie del género monotípico Cynogale.
Cynogale bennettii Cynogale generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Hemigalinae azpifamilia eta Viverridae familian sailkatuta dago.
Cynogale bennettii Cynogale generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Hemigalinae azpifamilia eta Viverridae familian sailkatuta dago.
Saukkobeletti eli saukkonäätä[2] (Cynogale bennettii) on sivettieläimiin kuuluva petonisäkäs. Sitä tavataan Malakan niemimaalla sekä Borneon ja Sumatran saarilla vetisillä soilla sekä purojen ja jokien varsilla. [3]
Saukkobeletti näyttää hyvin paljon merisaukolta. Laji on hyvin sopeutunut osittaiseen vesielämään.[4] Saukkobeletit pystyvät sulkemaan sieraimensa ja korvansa läpällä. Niillä on melko leveät räpyläjalat uimista varten. Kooltaan saukkobeletit ovat noin 70–88 senttimetriä. Lajin turkki on pohjaltaan vaalea, mutta karvat tummenevat kärkeä kohti. Lisäksi muuten lähes mustassa turkissa on siellä täällä harmaampia karvoja. Saukkobeletin viiksikarvat ovat pitkät ja niitä on reilusti.[3]
Saukkobeletti eli saukkonäätä (Cynogale bennettii) on sivettieläimiin kuuluva petonisäkäs. Sitä tavataan Malakan niemimaalla sekä Borneon ja Sumatran saarilla vetisillä soilla sekä purojen ja jokien varsilla.
Saukkobeletti näyttää hyvin paljon merisaukolta. Laji on hyvin sopeutunut osittaiseen vesielämään. Saukkobeletit pystyvät sulkemaan sieraimensa ja korvansa läpällä. Niillä on melko leveät räpyläjalat uimista varten. Kooltaan saukkobeletit ovat noin 70–88 senttimetriä. Lajin turkki on pohjaltaan vaalea, mutta karvat tummenevat kärkeä kohti. Lisäksi muuten lähes mustassa turkissa on siellä täällä harmaampia karvoja. Saukkobeletin viiksikarvat ovat pitkät ja niitä on reilusti.
Cynogale bennettii
La Civette-loutre de Sumatra[1], Cynogale de Bennett ou Manpalon (Cynogale bennettii), est une espèce de mammifères Carnivores de la famille des viverridés. C'est la seule espèce du genre Cynogale.
Cette espèce mesure environ 70 à 90 cm de la tête à la queue. La fourrure est pâle, tirant presque sur le noir aux extrémités, et présente de longs poils grisâtres. Les moustaches (vibrisses) sont très longues[2].
Elle présente plusieurs adaptations à son mode de vie semi-aquatique[3] : les narines et leurs oreilles peuvent se fermer pour éviter l'entrée d'eau, leurs pattes sont palmées[2].
Cette espèce se rencontre dans la péninsule Malaise, dans les îles de Bornéo et de Sumatra, et peut aussi se rencontrer dans le sud de la Thaïlande[2].
C'est un animal semi-aquatique, qui bien que terrestre ne s'éloigne jamais de l'eau. Il fréquente les zones humides ou marécageuses, les abords des cours d'eau[2].
Son régime alimentaire est composé de poissons, mollusques, petits mammifères et oiseaux : les scientifiques pensent qu'elle capture les proies terrestres qui viennent boire, en se tenant à l’affût dans l'eau[2].
Leur reproduction est peu connue. Les femelles donnent naissance à deux ou trois petits par saison[2].
Son nom scientifique rend hommage à Edward Turner Bennett (1797-1836), un médecin et zoologiste britannique[4].
Cynogale bennettii
La Civette-loutre de Sumatra, Cynogale de Bennett ou Manpalon (Cynogale bennettii), est une espèce de mammifères Carnivores de la famille des viverridés. C'est la seule espèce du genre Cynogale.
Musang air (Cynogale bennettii) adalah sejenis musang semi-akuatik yang ditemukan di hutan, terutama di dataran rendah, daerah dekat sungai dan lahan berawa-rawa.
Populasi musang air yang utama adalah di Semenanjung Thai-Malaya, Sumatra, dan Kalimantan. Populasi lainnya, yang dikenali melalui sebuah spesimen saja, terdapat di Vietnam utara (dengan kemungkinan - tetapi belum dikonfirmasi - keberadaannya berdasarkan laporan-laporan pada wilayah yang bersebelahan di Thailand dan Yunnan, Cina). Populasi dari spesies terakhir ini kadang-kadang dianggap sebagai spesies yang terpisah, yang disebut musang lowe (Lowe's Otter, C. lowei), yang dalam hal ini nama umum dari C. bennettii kemudian dimodifikasi menjadi musang air sunda (Sunda Otter Civet), sebagai referensi atas distribusinya yang sepenuhnya di Paparan Sunda.
Musang air memiliki beberapa bentuk adaptasi terhadap habitatnya, antara lain mulut yang lebar dan kaki berselaput dengan alas kaki telanjang dan cakar yang panjang. Moncong hewan ini berbentuk panjang dan memiliki banyak kumis yang panjang pula.
Musang air adalah spesies nokturnal yang memperoleh sebagian besar makanannya di air, yaitu ikan, kepiting, dan moluska air tawar. Ia dapat pula memanjat pohon sehingga juga memangsa burung dan buah-buahan. Mengingat kelangkaan dan kebiasaannya yang senang bersembunyi, hewan ini termasuk kategori spesies-spesies yang kurang dipelajari. Ia termasuk dalam daftar spesies terancam menurut IUCN.
Musang air (Cynogale bennettii) adalah sejenis musang semi-akuatik yang ditemukan di hutan, terutama di dataran rendah, daerah dekat sungai dan lahan berawa-rawa.
La civetta lontra o mampalon (Cynogale bennettii Gray, 1836) è l'unica specie del genere Cynogale (Gray, 1836), diffusa in Indocina e Indonesia.[1][2]
Carnivoro di medie dimensioni, con lunghezza della testa e del corpo tra 575 e 675 mm, la lunghezza della coda tra 130 e 205 mm e un peso fino a 5 kg.[3]
Il cranio è lungo e basso con una cresta sagittale poco sviluppata e un'arcata zigomatica appiattita. Il processo post-orbitale è piccolo. Il rostro è allungato, con il palato lungo circa la metà della lunghezza del cranio. Il foro infra-orbitale è insolitamente grande, principalmente per supportare il passaggio di nervi e vasi sanguigni destinati alla regione facciale.
Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:
2 4 1 3 3 1 4 2 2 4 1 3 3 1 4 2 Totale: 40 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;Il corpo è di forma cilindrica, simile a quello della Lontra, con le zampe relativamente corte. Il colore generale è marrone scuro, con il sotto-pelliccia giallo-brunastro chiaro. La punta dei singoli peli è grigiastra, donando nel complesso alla pelliccia un aspetto brizzolato. Le labbra sono bianche. Quella superiore ha un profilo insolitamente arrotondato ed è carnosa e robusta. Le vibrisse sono lunghe e ricoprono gran parte del muso. Le orecchie sono piccole, arrotondate e abbastanza distanti dal muso. Le narici sono dirette verso l'alto e si possono chiudere, come anche le orecchie, attraverso delle valvole quando l'animale è immerso. I piedi sono parzialmente palmati. La coda è lunga circa un terzo della lunghezza della testa e del corpo. Entrambi i sessi hanno delle ghiandole odorifere perianali formate da tre pori nella pelle. Le femmine hanno due paia di mammelle.
È una specie prevalentemente notturna e semi-acquatica. La coda corta e le zampe parzialmente palmate fanno supporre che si tratti di un nuotatore lento, che non è in grado di virare velocemente nell'acqua.
Si nutre di pesci, granchi, molluschi, piccoli mammiferi e uccelli. La posizione delle narici in alto sul muso consentono all'animale di utilizzare una tecnica di predatura simile a quella dei coccodrilli, ovvero di tendere agguati alle vittime lasciando affiorare dall'acqua solo la parte superiore della testa.
Non sono note informazioni sulla riproduzione di questa specie. Sono solo state osservate femmine con 2-3 embrioni.
Questa specie è diffusa in Indocina e Indonesia.
Vive nelle foreste torbiere e probabilmente anche in foreste secche di pianura.
Sono state riconosciute 2 sottospecie.
La IUCN Red List, considerato che la popolazione si è ridotta di oltre il 50% negli ultimi 30 anni a causa della perdita del proprio habitat e dell'inquinamento, classifica C.bennettii come specie in pericolo (EN).[1]
La civetta lontra o mampalon (Cynogale bennettii Gray, 1836) è l'unica specie del genere Cynogale (Gray, 1836), diffusa in Indocina e Indonesia.
Ūdrinė civeta (lot. Cynogale bennettii, angl. Otter Civet, vok. Otterzivette) – viverinių (Viverridae) šeimos žinduolis.
Paplitusi Pietryčių Azijoje. Gyvena upėse ir pelkėtose vietose. Gaudo žuvis, krabus, moliuskus, taip pat maitinasi vaisiais, paukščiais.
Labai reta rūšis.
Ūdrinė civeta (lot. Cynogale bennettii, angl. Otter Civet, vok. Otterzivette) – viverinių (Viverridae) šeimos žinduolis.
Paplitusi Pietryčių Azijoje. Gyvena upėse ir pelkėtose vietose. Gaudo žuvis, krabus, moliuskus, taip pat maitinasi vaisiais, paukščiais.
Labai reta rūšis.
De ottercivetkat (Cynogale bennettii), is een aquatische civetkatachtige. Het is de enige soort uit het geslacht Cynogale.
De ottercivetkat bezit verscheidene aanpassingen aan zijn habitat en leefwijze, waaronder een brede bek en poten met zwemvliezen, naakte zolen en lange klauwen. Zijn snuit is lang met vele, lange snorharen.
Dit nachtactieve dier haalt zijn voedsel voornamelijk uit het water, maar kan ook in bomen klimmen. Het dier voedt zich in het water vooral met vissen, krabben en zoetwaterweekdieren. Op het land voedt hij zich met vogels en fruit.
De ottercivetkat komt voor in de rivieren en moerasgebieden van Malakka, Borneo en Java.
Bronnen, noten en/of referentiesDe ottercivetkat (Cynogale bennettii), is een aquatische civetkatachtige. Het is de enige soort uit het geslacht Cynogale.
Multimedia w Wikimedia Commons Mampalon wydrowaty[3] (Cynogale bennettii) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny wiwerowatych, występujący w południowo-wschodniej Azji. Jedyny przedstawiciel rodzaju Cynogale.
Do rodzaju należą dwa podgatunki[4][3]:
Długość ciała - 80 cm, ogon - 15 cm, masa ciała 3-5 kg. Włosy wełniste gęste, miękkie, krótkie. Ościste długie i szerokie, częściowo szare. Żółtobrązowa sierść z czarnymi końcówkami. Spód ciała jasnobrązowy. Posiada długie wibrysy.
Wietnam, Półwysep Malajski, Sumatra, Jawa, Borneo. W pobliżu rzek i bagien.
Prowadzi nocny tryb życia. Dobrze się wspina. Jest częściowo przystosowany do życia w wodzie - może zamykać nozdrza, ma błony pławne między palcami. Ma krótki i nieprzydatny w wodzie ogon. Pływa dość wolno i nie jest zbyt zwrotny. Zjada bezkręgowce, ryby, ssaki, ptaki, owoce. Niewiele wiadomo o rozrodzie mampalonów. W okolicy narządów rozrodczych znajdują się pory wydzielające pachnącą substancję. W miocie rodzą się 2-3 młode. Jest to gatunek rzadki.
Mampalon wydrowaty (Cynogale bennettii) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny wiwerowatych, występujący w południowo-wschodniej Azji. Jedyny przedstawiciel rodzaju Cynogale.
Utterpalmmård eller mampalo[2] (Cynogale bennettii) är den enda arten i släktet Cynogale som tillhör familjen viverrider. Arten är bra anpassad till ett liv i vatten. Djurets levnadsområde ligger i Sydöstasien.
Med sin tjocka kropp och korta svans skiljer sig utterpalmmården från övriga viverrider. Kroppens längd ligger oftast mellan 57 och 68 cm och svansen är 13 till 20 cm lång. Djurets vikt ligger mellan 3 och 5 kg. Nosen är betydligt bredare än hos andra arter inom viverrid-familjen. Pälsens färg är huvudsaklig gråbrun.
Som en anpassning till livet i vatten ligger näsborrarna på trynets översida. Näsborrarna går likt öronöppningarna att sluta vid dykning. Kännetecknande är de kraftiga morrhåren i ansiktet. Bakre extremiteterna har simhud, som emellertid inte är särskilt välutvecklad.
Utterpalmmården förekommer på Malackahalvön och på öarna Sumatra, Java och Borneo. Möjligtvis finns ytterligare en population i norra Vietnam och södra Kina. Men av denna population finns bara obekräftade iakttagelser och ett enda fynd som skedde 1926 i Nordvietnam. Vissa forskare antar att denna population är en egen art, Cynogale lowei.
Utterpalmmårdens habitat är strandlinjer av floder och träskområden i tropiska regnskogar.
Utterpalmmården utmärker sig särskilt som simmare, men rör sig lika ofta på land och har därtill en god förmåga att klättra i träd. På grund av att de huvudsakligen är aktiva på natten vet man inte så mycket om artens sociala handlingsmönster.
Deras föda består till största del av fiskar, musslor och kräftor, men även av möss och fåglar. Det finns berättelser om att utterpalmmården ligger som en krokodil i vatten med bara nosen ovanpå vattenytan. Detta beteende betvivlas dock av de flesta zoologer. Som många andra viverrider äter djuret ibland frukter.
Hur fortplantningen sker är nästan okänt. Det uppskattas att en kull omfattar två till tre ungar.
Hotet mot utterpalmmården utgörs av förstörelse av dess levnadsområde genom skogsröjning. Troligen hamnar några individer i fällor som egentligen är avsedd för andra djur. IUCN uppskattar att hela beståndet minskade med 20 procent under de gångna 10 åren (räknad från 2015) och listar arten som starkt hotad (EN).[1]
Wikispecies har information om Cynogale bennettii.
Wikimedia Commons har media som rör Utterpalmmård.
Utterpalmmård eller mampalo (Cynogale bennettii) är den enda arten i släktet Cynogale som tillhör familjen viverrider. Arten är bra anpassad till ett liv i vatten. Djurets levnadsområde ligger i Sydöstasien.
Мешкає у Малайзії, Індонезії (Суматра, Борнео), Таїланді й, напевно, в північному В'єтнамі. У значній мірі обмежується торф'яними болотами, хоча є нещодавні записи з низовини сухого лісу. Живе у низовинних незайманих лісах, зрідка у вторинних, бамбукових лісах, на лісових вирубках.[2] Найбільша висота, на якій бачили мампалона — 1000 м над рівнем моря на Борнео.[3]
Морфометрія. Довжина голови й тіла: 575—680 мм, довжина хвоста: 120—205 мм, довжина задньої ступні: 102—110 мм.[3]
Опис. Повністю темно коричневі зі слабкою сірою сивиною і блідим підшерстям. Губи помітні, широкі й білі, з дуже довгими білими вібрисами; є слабка бліда пляма над кожним оком. Вуха малі. Ноги з частковим перетинками між пальцями. Хвіст короткий.[3] Самиці мають чотири молочні залози[4].
Передбачається, що цей вид харчується рибою, крабами, молюсками, малими ссавцями і птахами. Вважається нічним, хоча є дані, що вказують на те, що він також іноді активний вдень[2]. Добре лазить по деревах і часто знаходить притулок на дереві, коли переслідується собаками. Під час прогулянки зазвичай несе свою голову й хвіст низько й вигинає спину. Хоча частково мампалон адаптований до водного життя, його хвіст короткий і не має спеціальної м'язової сили й перетинками між пальцями слабо розвинені. Cynogale таким чином, ймовірно, повільний плавець і не може швидко повертатися у воді. Він, ймовірно, захоплює водних тварин тільки після того, як вони сховались від погоні й ловить деяких птахів й ссавців, коли вони приходять, щоб попити. Він не може бачили свою здобич, оскільки, коли він занурений тільки кінчик носа зостається над поверхнею води. Один полонений мампалон жив п'ять років.[5]
Серйозною загрозою є швидке зменшення площ низовинних лісів. Зустрічається в багатьох природоохоронних територіях по всьому ареалу, у тому числі заповіднику Самунсам (англ. Samunsam, західний Саравак), національному парку Каєн Крачан (англ. Kaeng Krachan, Таїланд), заповіднику Букіт Саранг (англ. Bukit Sarang) у штаті Саравак, Національний парк Вей Камбас (англ. Way Kambas) на острові Суматра, Національному парку Данау Сентарум (англ. Danau Sentarum), і Національному парку Леусер (англ. Leuser) на острові Суматра[2].
Cầy rái cá hay cầy nước (tên khoa học Cynogale bennettii) là loài cầy bán thủy sinh trong họ Cầy lỏn, chúng sống trong các khu rừng thấp gần nguồn nước ở bán đảo Mã Lai, Sumatra và Borneo. Cũng có thể có một số ít cá thể ở miền Bắc Việt Nam, đôi khi được coi là một loài riêng, Cynogale lowei.
Cầy rái cá có hình dáng giống rái cá và có các đặc điểm để thích nghi với các hoạt động ở nước. Thân hình trụ, chân của chúng có màng bơi, mũi và tai có thể đóng kín lúc chúng lặn sâu dưới nước. Mũi của chúng mở hướng lên phía trên. Đôi tai của cầy rái cá nhỏ và tròn, trễ xuống hai bên đầu. Cầy rái cá có bộ lông màu đen nhưng mút lông sáng xám tạo thành màu hoa râm. Đặc biệt, chúng có môi màu trắng, tròn bè ra hai bên và có ria mép dài. Đuôi của chúng ngắn hơn một phần ba chiều dài thân.[2]
Loài cầy rái cá phân bố chủ yếu ở miền nam Thái Lan, Malaysia, Indonesia bắc Việt Nam, một vài cá thể được tìm thấy ở Vân Nam của Trung Quốc. Tại Việt Nam, chỉ có duy nhất một mẫu thu được ở Bắc Kạn vào năm 1926 (Pocock, 1933) và đến nay chưa có mẫu mới cũng như không có thông tin nào về loài này. Rất có thể loài này đã bị tuyệt chủng trên lãnh thổ Việt Nam.
Cầy rái cá sinh sống và kiếm ăn ở nước và ven bờ nước, hoạt động ở vùng sông, suối, ao hồ nước ngọt. Thức ăn của cầy rái cá là cá, cua, nhuyễn thể nước ngọt, đồng thời nhờ khả năng leo trèo, chúng cũng ăn trái cây và chim.[2] Mỗi lứa, cầy rái cá đẻ hai hoặc ba con.
.png){kind=small}
Bài viết về các loài trong bộ thú ăn thịt này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Cầy rái cá hay cầy nước (tên khoa học Cynogale bennettii) là loài cầy bán thủy sinh trong họ Cầy lỏn, chúng sống trong các khu rừng thấp gần nguồn nước ở bán đảo Mã Lai, Sumatra và Borneo. Cũng có thể có một số ít cá thể ở miền Bắc Việt Nam, đôi khi được coi là một loài riêng, Cynogale lowei.
Cynogale bennettii Gray, 1837
Ареал
Выдровая цивета[1], или мампалон[1] (лат. Cynogale bennettii) — млекопитающее семейства виверровых (Viverridae). Видовое название дано в честь британского зоолога Эдварда Тернера Беннетта (1797—1836)[2]. Обитает в Малайзии, в Индонезии на островах Суматра и Калимантан, в Таиланде и, возможно, в северном Вьетнаме. Живёт в низменных тропических лесах, изредка во вторичных, бамбуковых лесах, на вырубках. Наибольшая высота, на которой обитает выдровая цивета — 1000 метров над уровнем моря на Калимантане.
Длина головы и тела: 57—68 см, длина хвоста: 12—20 см.
Полностью тёмно-коричневые со слабым серым отблеском и бледным подшёрстком. Очень длинные белые вибриссы.
Об образе жизни известно очень мало. Этот вид питается рыбой, крабами, моллюсками, мелкими млекопитающими и птицами. Считается ночным, хотя есть данные, что зверь также активен днём. Хорошо лазает по деревьям и часто находит убежище на дереве, если преследуется хищниками. Когда идёт опускает свою голову и хвост низко и выгибает спину. Хотя частично цивета адаптирована к водной жизни, её хвост короткий и не имеет специальной мышечной массы, а перепонки между пальцами слабо развиты. Выдровая цивета таким образом, вероятно, плохой пловец и не может хорошо передвигаться в воде. Зверь, вероятно, ловит водных животных только после того, как они спрятались от погони и ловит некоторых птиц и млекопитающих, когда они приходят, чтоб попить. Цивета не может видеть свою добычу, поскольку, когда животное под водой только кончик носа остаётся над поверхностью воды. Один мампалон в неволе прожил пять лет.
Выдровая цивета, или мампалон (лат. Cynogale bennettii) — млекопитающее семейства виверровых (Viverridae). Видовое название дано в честь британского зоолога Эдварда Тернера Беннетта (1797—1836). Обитает в Малайзии, в Индонезии на островах Суматра и Калимантан, в Таиланде и, возможно, в северном Вьетнаме. Живёт в низменных тропических лесах, изредка во вторичных, бамбуковых лесах, на вырубках. Наибольшая высота, на которой обитает выдровая цивета — 1000 метров над уровнем моря на Калимантане.
獺狸貓（Cynogale bennettii），又名獺靈貓，是棲息在馬來半島、蘇門塔臘及婆羅洲森林、低地近河流及沼澤的麝貓。在越南北部亦有發現牠們，不過只有一個標本。
獺狸貓的口闊，腳有蹼及長爪。牠們的吻長，且有很多長的鬚子。
獺狸貓是夜間活動的，主要在水中覓食，吃魚類、蟹及淡水軟體動物，且能攀上樹上吃鳥類及果實。由於牠們的數量稀少及隱秘的生活，所以對牠們所知甚少。牠們被世界自然保護聯盟列為瀕危物種。
獺狸貓（Cynogale bennettii），又名獺靈貓，是棲息在馬來半島、蘇門塔臘及婆羅洲森林、低地近河流及沼澤的麝貓。在越南北部亦有發現牠們，不過只有一個標本。
獺狸貓的口闊，腳有蹼及長爪。牠們的吻長，且有很多長的鬚子。
獺狸貓是夜間活動的，主要在水中覓食，吃魚類、蟹及淡水軟體動物，且能攀上樹上吃鳥類及果實。由於牠們的數量稀少及隱秘的生活，所以對牠們所知甚少。牠們被世界自然保護聯盟列為瀕危物種。
ワシントン条約附属書II 分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 哺乳綱 Mammalia 目 : ネコ目 Carnivora 科 : ジャコウネコ科 Viverridae 亜科 : ヘミガルス亜科 Hemigalinae 属 : キノガーレ属キノガーレ（Cynogale bennettii）は、ジャコウネコ科キノガーレ属に分類される食肉類。本種のみでキノガーレ属を構成する。
インドネシア（スマトラ島、ボルネオ島）、中華人民共和国南部、マレーシア[1][2][3]。タイ南部やベトナムに分布する可能性もあり[3]。
体長57-68センチメートル[3]。尾長12-21センチメートル[2][3]。体重3-5キログラム[2][3]。尾は太短い[2]。基部が淡黄色で、先端が黒い柔らかく短い下毛で密に被われる[2]。背面の毛衣は暗褐色で、頭部や背には灰色の体毛が混じる[2]。腹面の毛衣は淡褐色[2]。
耳介は小型で、開閉する事ができ水が入らないようになっている[1][2]。鼻孔は上方に開口し、耳介と同じく開閉することができる[2][3]。上唇や耳介下部の髭は長い[2]。牙は長い。臼歯は平坦で幅広く、獲物を捕えたり硬い獲物を噛み砕くことに適している[1][2][3]。足裏には体毛が無い[1][2]。指趾の間にはあまり発達しない水掻きがある[2][3]。
乳頭の数は4個[2]。
河川、沼、湿原の周辺にある森林などに生息する[2]。夜行性[2]。頭部と尾を下げ、背中を丸めながら歩行する[3]。危険を感じると木に登り逃げることもある[3]。
食性は動物食傾向の強い雑食で、魚類、鳥類、小型哺乳類、甲殻類、貝類、果実などを食べる[2][3]。潜水して鼻先だけを水面に出し、水辺に近づいた獲物を待ち伏せて捕食することもある[2][3]。
繁殖形態は胎生。1回に2-3頭の幼獣を産むとされる[2][3]。
開発による生息地の破壊などにより生息数は減少している[3]。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。
수달사향고양이(Cynogale bennettii)는 태국과 말레이시아, 인도네시아 그리고 브루나이에서 발견되는 준-수생 시벳의 일종이다. 지난 3세대 동안(15년으로 추정) 50% 이상으로 추산되는 심각한 개체수 감소가 진행됨에 따라서 멸종위기종(EN, Endangered species)으로 지정되었으며, 이는 직접적으로 서식지 파괴 그리고 간접적으로 서식지 오염의 영향때문이다.[1] 수달사향고양이속(Cynogale)의 유일종이다.[2]
수달사향고양이는 큰 입과 물갈퀴가 있는 발 그리고 털이 없는 발바닥과 긴 발톱 등을 포함하여 생태에 적응한 몇몇 기관을 갖고 있다. 긴 주둥이에는 길고 숱이 많은 구레나룻이 있다. 호세사향고향이 (Diplogale hosei)와 아주 많이 닮았지만, 꼬리는 더 짧다.
수달사향고양이는 수마트라섬과 보르네오섬 그리고 태국 반도에 분포한다. 서식지로는 저지대 일차림을 좋아하지만, 이차림과 대나무 숲 그리고 나무가 사라진 숲에서 보고되기도 한다.
수달사향고양이(Cynogale bennettii)는 태국과 말레이시아, 인도네시아 그리고 브루나이에서 발견되는 준-수생 시벳의 일종이다. 지난 3세대 동안(15년으로 추정) 50% 이상으로 추산되는 심각한 개체수 감소가 진행됨에 따라서 멸종위기종(EN, Endangered species)으로 지정되었으며, 이는 직접적으로 서식지 파괴 그리고 간접적으로 서식지 오염의 영향때문이다. 수달사향고양이속(Cynogale)의 유일종이다.
.png)
