Şelkovnikov su kutorası (lat. Neomys teres və ya Neomys schelkovnikovi), (Eulipotyphla) dəstəsinə, Yereşənlər (lat.Soricidae) fəsiləsinə aid olan məməli növüdür. Bütün Qafqaz və Kiçik Asiyanın ona həmsərhəd olan ərazisi üçün endemikdir.
Ən iri yereşəndir. Kütləsi 12-26,5 q, bədəninin uzunluğu 71-102 mm, quyruğu 53-75 mm, pəncələri 15-22 mm-dir. Tükləri başqa kutorlardakından uzundur. Gözləri tükün içində gizlənmişdir. Pəncələrində tükdən üzmə çıxıntıları yaxşı inkişaf etmişdir.
Bütün Qafqazda və güman ki, Türkiyə və İranın qonşu ərazilərində yayılmışdır [1]. Bu intrazonal növ Azərbaycanın bütün təbii vilayətlərində qeydə alınsa da, dağlarda daha adidir. Böyük Qafqazda d.s. 1000m-dək (Qax rayonu, İlisu kəndi ətrafında) Kiçik Qafqazda 2000m-dək (Laçın və Şuşa rayonları) hündürlükdə qeydə alınmışdır [2].
Bütün landşaftların, o sıradan yarımsəhraların suvarılan bağların su kənarı biotoplarında yaşayır. Sayı o qədər də yüksək deyildir. Əldə edilmiş heyvanların 3-5 və 8 balası olmuşdur. Apreldən sentyabra qədər çoxalır. Cücülər, molyusklar, qurbağalar, balıq kürüsü və körpələri ilə qidalanır.
Şelkovnikov su kutorası (lat. Neomys teres və ya Neomys schelkovnikovi), (Eulipotyphla) dəstəsinə, Yereşənlər (lat.Soricidae) fəsiləsinə aid olan məməli növüdür. Bütün Qafqaz və Kiçik Asiyanın ona həmsərhəd olan ərazisi üçün endemikdir.
La musaranya aquàtica de Xelkóvnikov (Neomys teres) és una espècie de mamífer de la família de les musaranyes que es troba a Armènia, l'Azerbaidjan, Geòrgia i, possiblement, a l'Iran i Turquia.
La musaranya aquàtica de Xelkóvnikov (Neomys teres) és una espècie de mamífer de la família de les musaranyes que es troba a Armènia, l'Azerbaidjan, Geòrgia i, possiblement, a l'Iran i Turquia.
Die Kaukasische Bachspitzmaus (Neomys teres, Syn.: Neomys schelkovnikovi Satunin, 1913) gehört zur Gattung der Wasserspitzmäuse und kommt nördlich und südlich des Kaukasus in Armenien, Aserbaidschan und Georgien, im russischen Kaukasusvorland, an der türkischen Schwarzmeerküste, westlich etwa bis zur Provinz Zonguldak und im nordwestlichen Iran vor. Im Osten (Iran) sind die Grenzen ihres Verbreitungsgebietes kaum bekannt.
Wie alle Wasserspitzmäuse ist die Kaukasische Bachspitzmaus an eine aquatische Lebensweise angepasst, weniger stark als die Eurasische Wasserspitzmaus (Neomys fodiens), aber stärker als die Sumpfspitzmaus (Neomys anomalus). Die Hinterfüße sind größer als bei rein an Land lebenden Spitzmäusen vergleichbarer Größe. An den Zehen befindet sich ein Saum aus borstenartigen Haaren, der ähnlich wie Schwimmhäute ein schnelles Vorankommen im Wasser ermöglicht. Ähnliche Borsten befinden sich an der Unterseite des Schwanzes und formen einen Kiel, der die Stabilität beim Schwimmen erhöht. Die Ohren sind klein und fast vollständig im Fell verborgen. Die Riechlappen sind reduziert, da die Beute eher mit dem Tastsinn mit Hilfe der Vibrissen aufgespürt wird, als gerochen wird. Das Fell ist kurz und dicht.
Von den beiden übrigen Wasserspitzmausarten unterscheidet sich die Kaukasische Bachspitzmaus vor allem hinsichtlich der Morphologie ihres Penis. So ist der Schaft länger als bei den anderen Arten (10,8 bis 14,6 mm vs. 7,0 bis 8,0 mm bei der Sumpfspitzmaus und 7,5 bis 8,5 mm bei der Wasserspitzmaus). Er ist dicht mit verhornten Stacheln besetzt. Die Eichel ist spitz, bei den anderen Arten dagegen stumpf.
Die Kaukasische Bachspitzmaus besiedelt als Einzelgänger die Ufer von kleinen Flüssen und Bächen. Ihren Unterschlupf sucht sie in verlassenen Nagetierbauten zwischen Wurzeln oder im Unterholz. Manchmal gräbt sie eine eigene Höhle. Sie schwimmt und taucht sehr gut und ernährt sich von aquatischen Weichtieren, von anderen im Wasser lebenden Wirbellosen, von Fischrogen, Kaulquappen und Jungfröschen. An Land fängt sie Käfer, Regenwürmer und manchmal nestjunge Nagetiere. Ihr Speichel ist giftig und sie kann dadurch ihre durch einen Biss gelähmte Beute für eine gewisse Zeit in ihrer Höhlen aufbewahren, was vor allem während der Wintermonate wichtig ist.
Die Kaukasische Bachspitzmaus bekommt etwa dreimal im Jahr 5 bis 9 Junge. Sie wurde in Gefangenschaft bis zu vier Jahre alt, die Lebensdauer in freier Natur wird auf etwa zwei Jahre geschätzt. Die IUCN ordnet die Art als nicht gefährdet ein.
Die Kaukasische Bachspitzmaus (Neomys teres, Syn.: Neomys schelkovnikovi Satunin, 1913) gehört zur Gattung der Wasserspitzmäuse und kommt nördlich und südlich des Kaukasus in Armenien, Aserbaidschan und Georgien, im russischen Kaukasusvorland, an der türkischen Schwarzmeerküste, westlich etwa bis zur Provinz Zonguldak und im nordwestlichen Iran vor. Im Osten (Iran) sind die Grenzen ihres Verbreitungsgebietes kaum bekannt.
The Transcaucasian water shrew (Neomys teres) is a species of mammal in the family Soricidae. It is found in Armenia, Azerbaijan, Georgia, and possibly Iran and Turkey.
The Transcaucasian water shrew (Neomys teres) is a species of mammal in the family Soricidae. It is found in Armenia, Azerbaijan, Georgia, and possibly Iran and Turkey.
Neomys teres es una especie de musaraña de la familia soricidae.
Se encuentra en Armenia, Azerbaiyán, Georgia, y posiblemente Irán y Turquía.
Datos: Q1770517
Multimedia:
Especies: Neomys teres
Neomys teres Neomys generoko animalia da. Lehen Insectivora edo Soricomorpha deitzen zen taldearen barruan daude. Gaur egun Lipotyphla deitzen den taldearen barruko Soricinae azpifamilia eta Soricidae familian sailkatuta dago.
Neomys teres Neomys generoko animalia da. Lehen Insectivora edo Soricomorpha deitzen zen taldearen barruan daude. Gaur egun Lipotyphla deitzen den taldearen barruko Soricinae azpifamilia eta Soricidae familian sailkatuta dago.
Neomys teres est une espèce de mammifère insectivore de la famille des Soricidae. C'est une musaraigne aquatique.
Synonyme : Neomys schelkovnikovi Satunin, 1913.
Neomys teres is een zoogdier uit de familie van de spitsmuizen (Soricidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Miller in 1908.
Bronnen, noten en/of referenties
Neomys teres[4] är en däggdjursart som beskrevs av Miller 1908. Neomys teres ingår i släktet vattennäbbmöss och familjen näbbmöss.[6][7] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade.[6]
Arten blir i genomsnitt 80 mm lång (huvud och bål) och svanslängden är cirka 62 mm. Jämförd med andra vattennäbbmöss har Neomys teres längre päls. Den är på ovansidan svartbrun och på undersidan mörkgrå. Kännetecknande är en vit svansspets.[8]
Denna näbbmus förekommer i Kaukasus och i angränsande områden av Ryssland, Georgien, Armenien, Azerbajdzjan, östra Turkiet och nordvästra Iran. Den vistas i regioner som ligger 500 till 2500 meter över havet. Arten lever intill mindre floder och andra små vattendrag.[1]
Neomys teres vilar i underjordiska bon som skapades av en gnagare, i håligheter mellan rötter, i täta växtansamlingar eller i självgrävda jordhålor. Den jagar vattenlevande ryggradslösa djur, mindre grodor och grodyngel samt små fiskar. På land kompletteras födan med daggmaskar, skalbaggar och små gnagare. Neomys teres har giftig saliv vad som lamslår bytet innan det bits ihjäl. Näbbmusen lagrar mat som den inte äter per en gång i boet. Före vintern blir förrådet ännu större.[1]
Honor kan ha upp till tre kullar per år med 5 till 9 ungar per kull. Honor som föds under våren kan ha en egen kull senare under samma år. Neomys teres lever i naturen upp till två år. Exemplar i fångenskap blev upp till fyra år gamla.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Neomys teres.
Wikispecies har information om Neomys teres.
Neomys teres är en däggdjursart som beskrevs av Miller 1908. Neomys teres ingår i släktet vattennäbbmöss och familjen näbbmöss. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade.
Bataklık faresi (Neomys teres), böcekçiller takımının sivri faregiller familyasındandır. Azerbaycan'da, Ermenistan'da, Gürcistan'da, İran'da ve Türkiye'de yaşamaktadır.
Böcekçil ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Bataklık faresi (Neomys teres), böcekçiller takımının sivri faregiller familyasındandır. Azerbaycan'da, Ermenistan'da, Gürcistan'da, İran'da ve Türkiye'de yaşamaktadır.
Країни поширення: Вірменія, Азербайджан, Грузія, Іран, Російська Федерація, Туреччина. Мешкає на берегах річок, віддає перевагу невеликим річкам та струмкам.
Плаває і пірнає дуже добре. Гніздиться в покинутих норах гризунів, між корінням, або хмизом, іноді риє свою нору. Поодинокий. Харчується водними (безхребетні, молюски, ікра риб, мальки, пуголовки) і наземними (жуки, дощові хробаки, іноді молоді гризуни) тваринами. Слина цього виду отруйна, N. teres паралізує здобич укусом, і може зберігати живим (але знерухомленим) видобуток у своїх норах. Зберігання здобичі особливо важливий у зимовий період. N. teres відтворюється до 3 разів на рік, по 5-9 дитинчат у кожному приплоді. Деякі самиці починають розмножуватися протягом першого року. Довголіття в природі близько 2 років, в неволі до 4 років.
Надмірний випас худоби може мати негативний вплив на деякі популяції. Виду також може локально загрожувати видалення дерев та ерозії. Це не вважають серйозними загрозами в даний час. Зустрічаються в природоохоронних районах.
Neomys teres là một loài động vật có vú trong họ Soricidae, bộ Soricomorpha. Loài này được Miller mô tả năm 1908.[1]
Phương tiện liên quan tới Neomys teres tại Wikimedia Commons
Bài viết liên quan đến họ Chuột chù này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Neomys teres là một loài động vật có vú trong họ Soricidae, bộ Soricomorpha. Loài này được Miller mô tả năm 1908.
Neomys schelkovnikovi Satunin, 1913
Ареал
Кутора Шелковникова[1] (лат. Neomys schelkovnikovi) — вид млекопитающих рода куторы. Видовое название дано в честь русского зоолога А. Б. Шелковникова (1870—1933)[2]. Её ареал занимает весь Кавказский перешеек от Предкавказья до прилегающих районов Турции и Ирана. В Российской Федерации водится в горных районах Дагестана. Обитает в речных долинах, предпочитая берега мелких речек и ручьёв с чистой водой и быстрым течением. Размножается с мая по август. Мех длиннее и гуще, чем у других кутор. Окраска спины чёрно-бурая, тусклая, с примесью пепельно-серых тонов; брюшко серовато-белое, часто с желтовато-коричневым налётом.
Кутора Шелковникова (лат. Neomys schelkovnikovi) — вид млекопитающих рода куторы. Видовое название дано в честь русского зоолога А. Б. Шелковникова (1870—1933). Её ареал занимает весь Кавказский перешеек от Предкавказья до прилегающих районов Турции и Ирана. В Российской Федерации водится в горных районах Дагестана. Обитает в речных долинах, предпочитая берега мелких речек и ручьёв с чистой водой и быстрым течением. Размножается с мая по август. Мех длиннее и гуще, чем у других кутор. Окраска спины чёрно-бурая, тусклая, с примесью пепельно-серых тонов; брюшко серовато-белое, часто с желтовато-коричневым налётом.
남캅카스갯첨서(Neomys teres)는 땃쥐과에 속하는 포유류의 일종이다.[2] 아르메니아, 아제르바이잔, 조지아에서 발견되며, 이란과 터키에서도 서식하는 것으로 추정하고 있다.
